Με το φως της Γραφής
Ο Ευαγγελικός κήρυκας Καρλ Χένρυ είχε σχολιάσει το εξής: «Δεν ξέρουμε πόσα απ' αυτά που κατέχουμε από τον πρακτικό χριστιανισμό είναι στ' αλήθεια ένας αποστατημένος συμβιβασμός με το πνεύμα αυτής της εποχής».
Ο Έντουαρντ Ορρ, φημισμένος γνώστης της αναζωπύρωσης και ομιλητής, έγραψε λίγο πριν το θάνατο του:
«Ο ελλιπής ευαγγελισμός έχει γίνει εθνικό σκάνδαλο. Ενώ οι ευαγγελιστικές κινήσεις αξιώνουν απερίγραπτους αριθμούς νέων πιστών, εθνικά αποτελέσματα σφυγμομετρήσεων ανακοινώνουν ότι πολλαπλά εκατομμύρια ισχυρίζονται ότι είναι “αναγεννημένοι”, όμως μια εθνική εφημερίδα παρατηρεί ότι η “αποκαλούμενη ευαγγελική αφύπνιση” φαίνεται να μην έχει καμία επίδραση πάνω στα ήθη της χώρας, ενώ οι φόνοι, οι ληστείες, οι βιασμοί, η πορνεία, η πορνογραφία και άλλα κοινωνικά κακά αφθονούν». (...)
Έχουμε κι εμείς τις παπικές εξουσίες μας, τους εμπνευσμένους διδασκάλους μας και τους χρισμένους προφήτες μας.
Πολλοί από μας είμαστε περισσότερο νεκροί παρά ζωντανοί, περισσότερο κλειστοί παρά ανοικτοί, περισσότερο λάθος παρά σωστοί.
Αγωνιζόμαστε για την πίστη που παραδόθηκε άπαξ στους αγίους; (Ιούδα 3).
Πάνω από 30 χρόνια πριν ο Τόζερ είπε:
«Το αμερικάνικο μυαλό, που ενδιαφέρεται να γίνονται τα πράγματα γρήγορα κι εύκολα χωρίς να νοιάζεται για την ποιότητα ή την αντοχή τους, έχει γεννήσει ένα ιό, που έχει μολύνει ολόκληρη την ευαγγελική Εκκλησία στις ΗΠΑ και μέσα από τα βιβλία μας, τους ευαγγελιστές και τους ιεραποστόλους μας, έχει εξαπλωθεί και σ' ολόκληρο τον κόσμο... Ο στιγμιαίος χριστιανισμός είναι η συμπεριφορά που επικρατεί τον 20ο αιώνα. Αναρωτιέμαι αν ο άνθρωπος που έγραψε το Φιλιππησίους 3/γ/7-16 θα αναγνώριζε το χριστιανισμό αυτό σαν την πίστη για την οποία τελικά πέθανε. Φοβάμαι πως όχι».
Τι θα έλεγε ο Τόζερ, αν ζούσε σήμερα; Ακόμα χειρότερα. Τι θα έλεγε ο Παύλος;
Θα έβλεπε ο Παύλος τις μοντέρνες καινοτομίες μας, τις εξελιγμένες τεχνικές μας και τις πιο πρόσφατες αποκαλύψεις μας και δεν θα έλεγε: «Δεν επαινώ, ότι συνέρχεσθε ουχί διά το καλήτερον, αλλά διά το χειρότερον»; (Β~ Κορ. 11/ια/17).
Θα έβλεπε πόσο έχει απομακρυνθεί το κήρυγμα του ευαγγελίου από το σταυρό και δεν θα ρωτούσε: «Τις σας εβάσκανεν, ώστε να μη πείθησθε εις την αλήθειαν σεις, έμπροσθεν εις τους οφθαλμούς των οποίων ο Ιησούς Χριστός διεγράφη εσταυρωμένος μεταξύ σας;» (Γαλ. 3/γ/1).
Μήπως δεν θα έβρισκε ανάμεσα μας αυτό που φοβόταν ότι θα έβρισκε ανάμεσα στους Κορινθίους: «...έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, αλαζονείαι, ακαταστασίαι»; (Β~ Κορ. 12/ιβ/20). (Όλο αυτό μοιάζει με μερικές από τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις μας ή τις δογματικές μας συμφωνίες και συνενώσεις).
Εξαιτίας των διαχωρισμών που υπήρχαν ανάμεσα στις συναθροίσεις που αποτελούσαν την εκκλησία στην πόλη της Κορίνθου, ο Παύλος δεν μπορούσε να τους μιλήσει σαν σε πνευματικούς, αλλά σαν σε σαρκικούς, όχι σαν σε ώριμους, αλλά ως προς νήπια εν Χριστώ. «Επειδή έτι σαρκικοί είσθε. Διότι ενώ είναι έτι μεταξύ σας φθόνος και έρις και διχόνοιαι, δεν είσθε σαρκικοί, και περιπατείτε κατά άνθρωπον;» (Α~ Κορ. 3/γ/1,3). Ακόμα και σήμερα είναι σπάνιο να βρεις μια μόνη και συγκεκριμένη εκκλησία ελεύθερη από φθόνο και διχόνοιες, χωρίς να αναφέρουμε πόσο σπάνιο είναι να έρθει σε ενότητα η Εκκλησία σε μια πόλη στο σύνολο της.
Σε πολλές επαρχίες, οι μισές από τις τοπικές εκκλησίες ούτε καν μιλάνε ο ένας στον άλλο (έστω κι αν κρατούν την ίδια θεολογία). Και είναι τόσο συχνό φαινόμενο η μια ομάδα να πιστεύει ότι η άλλη ομάδα είναι "επικίνδυνη" (ιδιαίτερα αν αυτά τα "επικίνδυνα" άτομα απολαμβάνουν κάποιο βαθμό ευλογίας). Η Εκκλησία, που ισχυρίζεται ότι είναι αναγεννημένη και βαδίζει με τον Κύριο, είναι απίστευτα ρηχή, επιπόλαια και ανώριμη. Κι όμως νομίζουμε ότι έχουμε βάθος.
Και τι θα έλεγε ο Παύλος για τις προτιμήσεις μας και τη λατρεία μας σε ανθρώπους; Θα έλεγε ότι συμπεριφερόμαστε σαν σαρκικοί ή σαν ισχυροί άνδρες;
.........
