18—ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ
(Του Χαράλαμπου Μποσταντζόγλου)
Εκδόσεις (Ο Λόγος Αθήναι 1976)
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Μποσταντζόγλου (1885—1916
2/. Επειδή είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, για να κατανοήσουμε πλήρως και ολοκληρωτικά τον Λόγο του Θεού, πρέπει να αδειάσουμε τους εαυτούς μας από κάθε φρόνημα της σαρκός, και από τον εγωισμό μας και να κατανοήσουμε τα μεγαλεία της δόξας του Θεού, Μάρκος ι:15.
Το εδάφιο αυτό συναρτημένο με άλλα παρόμοια ,μας αποκαλύπτει ότι κανείς δεν θα εισέλθει στη βασιλεία του Θεού αν δεν καταντήσει σαν μικρό παιδί ως προς την πίστη και την ταπεινοφροσύνη, αλλά και αν δεν είναι συντετριμμένη η καρδιά του,Ιάκωβος α:21 Ψαλμοί ριθ:18
3/. Πρέπει να μελετούμε τον Λόγον του Θεού δια Πνεύματος Αγίου επειδή το Άγιο Πνεύμα είναι ο συγγραφεύς και όχι κάποια άλλη δύναμης. Και το Πνεύμα είναι το κλειδί που θα μας ανοίξει το νου μας να κατανοήσουμε το Πνεύμα της Αγίας Γραφής.
Η Αγία Γραφή μοιάζει με την άνυδρη γη που άμα ποτισθεί με το Άγιον Πνεύμα μετατρέπεται σε ένα απέραντο χώρο γεμάτο με ανεξάντλητους πίδακας ζωντανών υδάτων και με χλοερές βοσκές για μας για να μας ξεδιψούν και να μας χορταίνουν με πνευματικές ευλογίες.
Ο Λόγος του Θεού είναι γλυκύτερος από τους σταλαγμούς της κηρήθρας. ΣτηνΕφεσίους δ: 30 και Ησαϊας ξγ: 10προτρεπόμαστε να μη λυπήσουμε το Άγιο Πνεύμα, επειδή αν το κάνουμε η Αγία Γραφή θακαταντήσει για μας ένα βιβλίο ανούσιο και άχρηστο και χωρίς σημασία για την θεοπνευστία της Αγίας Γραφής της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.
Ίσως στις μεταφράσεις των Διαθηκών να παρατηρούνται έστω και σπάνια μερικά λάθη ή παραλείψεις. Αλλά γι αυτό υπεύθυνο δεν είναι το Άγιο Πνεύμα πχ στο Ματθαίο α: 20 διαβάζουμε ότι «Άγγελος Κυρίου εφάνη κατ’ όναρ εις τον Ιωσήφ». Αλλά στην Παλαιά Διαθήκη ο Τίτλος «Άγγελος Κυρίου» αναφέρεται αποκλειστικά στον Ιησού Χριστό.
(Κριταί ιγ:18)
17 Και είπεν ο Μανωέ προς τον άγγελον του Κυρίου, Τι είναι το όνομά σου, διά να σε δοξάσωμεν, αφού εκπληρωθεί ο λόγος σου;
18 Ο δε άγγελος του Κυρίου είπε προς αυτόν, Διά τι ερωτάς περί του ονόματός μου; διότι είναι θαυμαστόν.
19 Τότε έλαβεν ο Μανωέ το ερίφιον το εξ αιγών και την εξ αλφίτων προσφοράν και προσέφερεν εις τον Κύριον επί της πέτρας· και θαυματούργησε· ο δε Μανωέ και η γυνή αυτού έβλεπαν Διότι, ενώ η φλοξ ανέβαινε επάνωθεν του θυσιαστηρίου προς τον ουρανόν, ανέβη και ο άγγελος του Κυρίου εν τη φλογί του θυσιαστηρίου· ο δε Μανωέ και η γυνή αυτού έβλεπαν· και έπεσαν κατά πρόσωπον επί την γην.
21 Και δεν εφάνη πλέον ο άγγελος του Κυρίου εις τον Μανωέ και εις την γυναίκα αυτού. Τότε εγνώρισεν ο Μανωέ ότι ήτο άγγελος Κυρίου.
22 Και είπεν ο Μανωέ προς την γυναίκα αυτού, Βεβαίως θέλομεν αποθάνει, διότι είδομεν τον Θεόν.
Ησαΐας 9:6
Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης.
Ώστε στο Ματθαίος α:20 έπρεπε να γραφεί στο Ιωάννη ένας Άγγελος από τις στρατιές των αγγέλων του Θεού.
Ο αξιωματικός τίτλος «Άγγελος Κυρίου ανήκε στον Ιησού Χριστό, αλλά κατά τον καιρόν που ο Ιωσήφ είδε το όνειρο, ο Ιησούς δεν είχε ακόμη γεννηθεί.
Υπάρχουν όμως δυστυχώς πολλοί που είναι ακατάρτιστοι πνευματικός και δεν έχουν ανατάμει (σχολαστική εξέταση) τον λόγο του Θεού με την μάχαιρα του Πνεύματος και γι αυτό αρνούνται την θεοπνευστία της Βίβλου εξ’ αιτίας τέτοιων εσφαλμένων λέξεων ή φράσεων όπως αυτές που αναφέραμε προηγουμένως ή και όπως αυτές που θα αναφέρομαι στην συνέχεια. Λ.Χ. στον Ψαλμό μ:6-8 διαβάζουμε «διάνοιξες εν εμού ώτα» και στην Εβραίους ι: 5-8 «Ητοίμασας εις εμέ σώμα». Παρατηρούν ότι το ίδιο γεγονός παριστάνεται με διαφορετικές λέξεις, ενώ θα έπρεπε και στα δύο εδάφια να υπάρχει αυτή η φράσης. Και εξ΄ αυτού στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει θεοπνευστία. Όμως λησμονούν ότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι γραμματεύς, αλλά συγγραφέας της Βίβλου. Και ότι και στα δύο αυτά μέρη της Αγίας Γραφής, το Άγιο Πνεύμα ομιλεί για την ενσάρκωση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού χάριν της σωτηρίας της ανθρωπότητας.
Ώστε μόνο αντίθεσης δεν υπάρχει μεταξύ της εκφράσεως στον ψαλμό 50 και εκείνης στην προς Εβραίους επιστολή αλλά υπάρχει ζηλευτή αρμονία και ταυτότης εικόνας που αφορά το ίδιο πράγμα. Κα να πως: Στον Ψαλμό 50: 6-8 όπου αναφέρεται «διήνοιξεν ες εμέ ώτα»
Στην έξοδο κα:5-6 Αλλ' εάν ο δούλος είπη φανερά, Αγαπώ τον Κύριο μου, την γυναίκα μου και τα τέκνα μου, δεν θέλω εξέλθει ελεύθερος·
6 τότε ο κύριος αυτού θέλει φέρει αυτόν προς τους κριτές· και θέλει φέρει αυτόν εις την θύραν ή εις τον παραστάτη της θύρας, και ο κύριος αυτού θέλει τρυπήσει το ωτίον αυτού με τρυπητήρι· και θέλει δουλεύει αυτόν διαπαντός. Εκεί διαβάζουμε ότι ο δούλος μετά από επταετή δουλεία έπρεπε να ελευθερώνεται. Εάν όμως ο δούλος έλεγε στον Κύριο του ότι τον αγαπούσε και ήθελε να παραμείνει μαζί του τότε ο Κύριος θα τον έφερνε στους κριτές και μπροστά τους θα ομολογούσε ότι αρνείται να ελευθερωθεί και να φύγει και ήθελε να παραμείνει με τον Κύριο του.
Ύστερα θα τον έφερνε κοντά στη θύρα και εκεί θα του τρυπούσε το αυτή με ένα τρυπητήρι. Αυτό ήταν σημείο που εβεβαίωνε ότι θα υπηρετούσε τον Κύριο του εφ’ όρου ζωής.
Στην Φιλιππησίους β:6-8
αναφέρεται κατά μεταφοράν ότι ο Ιησούς Χριστός έλαβε «δούλου μορφήν» και αυτό ακριβώς σημαίνει το «διανοίξας εις εμέ ώτα».
Πως όμως είναι δυνατόν να τρυπηθεί το αυτί αν δεν υπάρχει σώμα; Το αυτί είναι πάνω στο σώμα. Ώστε και οι δύο αυτές οι παραστάσεις αναφέρονται στην ενσάρκωση του Ιησού Χριστού.
Εφεσίους 6:
6 μη κατ' οφθαλμοδουλείαν ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ' ως δούλοι του Χριστού, εκπληρούντες το θέλημα του Θεού εκ ψυχής,
7 μετ' ευνοίας δουλεύοντας εις τον Κύριον και ουχί εις ανθρώπους,
8 εξεύροντες ότι έκαστος ό,τι καλόν πράξη, τούτο θέλει λάβει παρά του Κυρίου, είτε δούλος είτε ελεύθερος.
Ας προσπαθήσουμε τώρα να δώσουμε ερμηνεία στην Β΄ Κορινθίους γ:6 όπου αναφέρεται ότι «το γράμμα θανατώνει το δε πνεύμα ζωοποιεί»
Επειδή αυτή η δήλωσης χρησιμοποιείται από τους αρνούμενους την θεοπνευστία της Αγίας Γραφής σαν απόδειξη του ισχυρισμού τους.
Πως είναι δυνατόν λέγουν να είναι η Γραφή θεόπνευστος αφού το γράμμα θανατώνει το δε πνεύμα ζωοποιεί;
Για να καταλάβουμε το ζήτημα τούτο πρέπει να μελετήσουμε ολόκληρο το τρίτο κεφάλαιο της προς Κορινθίους Β΄ επιστολή στο κεφ. γ: τα εδάφια 3-8-17 και το 18 είναι σχετικό με το εδάφιο 6 που αναφέρεται στο Πνεύμα το Άγιο. Αλλά τι σημαίνει η φράσης «το γράμμα θανατώνει;»
Κατ’ αρχήν πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι ξ λέξης «γράμμα» δεν σημαίνει όλα τα γράμματα της Αγίας Γραφής.
Στο εδάφιο 6 διαβάζουμε: «όστις και έκαμεν ημάς ικανούς να είμεθα διάκονοι της Καινής Διαθήκης ουχί κατά γράμματος αλλά δια του πνεύματος». Τι είναι λοιπόν αυτό το «γράμμα» ;
Στο εδάφιο 3 αναφέρεται καθαρά ότι το γράμμα που θανατώνει είναι εκείνο που είναι γραμμένο με μελάνη ή λαξεμένο σε λίθινες πλάκες. Έτσι το γράμμα αυτό είναι ο Νόμος ο γεγραμμένος στις πλάκες του Μωϋσέως με μελάνη ή σκαλισμένος πάνω σε πέτρες. Ο Νόμος εκείνος ήταν διακονία θανάτουεδάφιον 7. Και στο εδάφιο 9 αναφέρεται σαν «διακονία κατάκρισης». Αλλά στα εδάφια 11-18 βεβαιώνεται ότι ήταν υπό κατάργηση. Όλα αυτά μας δείχνουν ότι αφορά το Νόμο. Ας προσέξουμε τώρα άλλα εδάφια.
Στο εδάφιο 3 το Πνεύμα ονομάζεται «Πνεύμα Θεού» στα εδάφια 6 και 8 απλώς «Πνεύμα». Στο εδάφιο 9 «Διακονία δικαιοσύνης». Και στο εδάφ. 11 «το Ένδοξον της παραμονής του Πνεύματος» και τέλος στα εδάφια 17 και 18 το Πνεύμα ονομάζεται «Ο Κύριος» και «Το Πνεύμα του Κυρίου».
Σε όλα αυτά τα εδάφια αποκαλύπτεται ότι ο Κύριος είναι το Πνεύμα και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί είναι και ελευθερία. Σε όλο δε το κεφάλαιο τούτο ο Απόστολος Παύλος διακηρύττει ότι ο Νόμος δεν δόθηκε δια σωτηρία επειδή ο Νόμος αναφέρεται στην αμαρτία και στην κατάκριση της αμαρτίας,
Ρωμαίους γ: 20, Γαλάτας γ:10-11
…………………………….
