3ον ΤΡΙΤΟΝ -στη σειρα--28-1-2020 ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Iδού έρχομαι ταχέως !!!
ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
(Ερμηνευτική Μελέτη (Εκδόσεις: «ΛΟΓΟΙ ΖΩΗΣ» 1973
-Και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα ύστερον επείνασε. Και ελθών προς αυτόν ο πειράζων είπε: Εάν είσαι ο υιός του Θεού ειπέ να γίνωσι άρτοι οι λίθοι ούτοι. Ο δε αποκριθείς είπεν: Είναι γεγραμμένον. «Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Θεού»
-Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις την αγίαν πόλιν και στήνει αυτόν εις το πτερύγιον του ιερού και λέγει προς αυτόν: εάν είσαι Υιός του Θεού ρίψον σεαυτόν κάτω διότι είναι γεγραμένον «ότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου και θέλουσι σε σηκώσει επί των χειρών αυτών δια να μη προσκόψεις επί λίθον τον πόδα σου». Είπε δε προς αυτόν ο Ιησούς. Πάλιν είναι γεγραμμένον. «Δεν θέλεις πειράσει Κύριον τον Θεόν σου».
-Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος πολύ υψηλόν και δεικνύει εις αυτόν πάντα τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών. Και λέγει προς αυτόν. Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει εάν πεσών προσκυνήσεις με. Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν.
«Ύπαγε Σατανά» διότι είναι γεγραμμένον. «Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει».
(Ματθαίος 4:1—10).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
1/.ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ
Οι πειρασμοί του Κυρίου έχουνε μεγάλη σπουδαιότητα στη μελέτη του κεφαλαίου των ενεργειών του εχθρού. Στους πειρασμούς αυτούς μας περιγράφεται μια μοναδική σύγκρουση μέσα στην ιστορία. Από τη μια μεριά βρίσκεται ο διάβολος με την τόσο πολύχρονη πείρα του και από την άλλη μεριά ο Υιός του Θεού.
Η σύγκρουση γίνεται σε πνευματικό επίπεδο και τα όπλα και από τις δύο μεριές είναι πνευματικά. Αν και η περιγραφή είναι πάρα πολύ περιληπτική αφήνει στον μελετητή πολύ καθαρά να δει τους τρόπους με τους οποίους εργάζεται και τα μέσα της αποτελεσματικής αντιμετωπίσεως του.
Οι πειρασμοί του Κυρίου δεν είναι σημάδι αδυναμίας μα ένα αναγκαίο στάδιο από το οποίο έπρεπε να περάσει ο Υιός του Θεού γενόμενος άνθρωπος. Ολόκληρη η ζωή του Κυρίου μας στον κόσμο τούτο ήτανε ένας διαρκείς πειρασμός μα οι πειρασμοί που αντιμετώπισε στην αρχή του μεσσιανικού του σταδίου έχουνε μια ξεχωριστή θέση και σημασία.
.....
2/.Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Την απάντηση στο δικαιολογημένο ερώτημα «γιατί οι πειρασμοί του Κυρίου» μας τη δίνει ένα όνομα που παίρνει ο Κύριος μας. Στην προς Κορινθίους Επιστολή ο Κύριος μας ονομάζεται «δεύτερος Αδάμ» και «έσχατος Αδάμ».
(Α΄ Κορινθίους 15:23 και 15:44—45—47). Ο Θεός δια του Ιησού έκανε μια δεύτερη δημιουργία όπως άλλοτε με τον Αδάμ. Ο Κύριος μας σαν δεύτερος Αδάμ έπρεπε να περάσει από δοκιμασία όπως πέρασε ο Αδάμ και να πειρασθεί όπως και πειράσθηκε και κείνος. Μονάχα σαν έβγαινε νικητής του εχθρού στην υπακοή του θείου θελήματος θα μπορούσε να αναλάβει την πραγματοποίηση του σχεδίου της σωτηρίας. Μονάχα ένα αρνίον άμωμο θα μπορούσε να θυσιασθεί και η θυσία του να γίνει δεκτή από τον Θεό. Έπρεπε εκείνος που ανέλαβε να γίνει αδελφός μας να αποδεχτεί τέλειο που ανέλαβε να γίνει αδελφός μας να αποδειχθεί τέλειος δια των παθημάτων απέναντι στη θεία δικαιοσύνη όπως μας λέγει η προς Εβραίους Επιστολή
(Εβρ.2:28 και 4:15).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
3/.ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ
Ο μελετητής των πειρασμών του Κυρίου οπωσδήποτε θα αντιμετωπίσει το θέμα αυτό. Πόσες πιθανότητες είχε ο διάβολος να επιτύχει στην επιχείρηση του αυτή εναντίον του Υιού του Θεού; Ο εχθρός στην προσπάθεια του αυτή δεν ανέχθηκε σε μια απελπισμένη επιχείρηση χωρίς να έχει καμιά ελπίδα επιτυχίας. Δεν πρέπει να δικαιολογήσουμε την ενέργεια του με το ότι είχε να κάνει με τον υιό του Θεού γιατί πριν λίγο στο βάφτισμα που ανοίξανε οι ουρανοί άκουσε τη διακήρυξη του Θεού που
μαρτυρούσε πως «αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός». Μα η αλήθεια είναι πως μπροστά του έβλεπε έναν όμοιο με άνθρωπο και πίστευε πως όπως κατάφερε τον Αδάμ τον Μωϋσή τον Αβραάμ και τόσους άλλους θα κατάφερνε και αυτόν. Και πάλι αυτό μένει με ερωτηματικά πολλά.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
4/. Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ
Ο πρώτος πειρασμός είναι ο λεπτότερος και πονηρότερος από τους άλλους δύο. Το δηλητήριο του εχθρού είναι τόσο καλά κρυμμένο που δύσκολα πάρα πολύ δύσκολα διακρίνεται.
Ο Κύριος μας μετά από σαράντα ημέρες νηστεία που είχε στην έρημο όπου είχε οδηγηθεί από το Πνεύμα το Άγιο με μοναδικό σκοπό να πειρασθεί πείνασε. Την πείνα αυτή του Κυρίου εκμεταλλεύτηκε ο εχθρός και παίρνοντας αφορμή απ’ αυτήν έκανε τη δική του πρόταση: «Πες στις πέτρες αυτές να γίνουνε ψωμί να φας να μην πεινάς». Ίσως δε και το να μην πεθάνεις στην πείνα. Το κακό δεν φαίνεται πουθενά και η συμβουλή αυτή δεν φαίνετε να έρχεται να έρχεται σε αντίθεση με το γραμμένο θέλημα του Θεού. Δεν ερχότανε σε σύγκρουση με κανένα νόμο του Θεού.
Μια αθώα σύσταση. Στη διαφωνία ποιος πειρασμός ήτανε πιο δυνατός πρέπει να απαντήσουμε πως ο πρώτος γιατί είχε καλά κρυμμένο το φαρμάκι. Και να ποιο ήτανε το πονηρό στοιχείο στην εισήγηση αυτή του διαβόλου. Ο Πατέρας είχε οδηγήσει τον Ιησού στην έρημο να πειρασθεί υπό του διαβόλου. Ο Θεός οδήγησε τον Ιησού και εγνώριζε πολύ καλά τις συνθήκες και την κατάσταση της ερήμου που τον άφησε σαράντα μέρες νηστικό. Ήξερε πολύ καλά πως ο Ιησούς πεινούσε και από την άλλη μεριά και ο Ιησούς ήξερε πως η κατάστασή του ήτανε γνωστή στον Πατέρα. Έτσι θέλησε ο Θεός. Η ερμηνεία και η κρίση του θελήματος του Θεού δεν είναι δουλειά του ανθρώπου.
Μια πράξη του Κυρίου να μεταβάλει την κατάσταση της ερήμου με τρόπο όχι φυσιολογικό και να βγάλει ψωμί από κει που ο Θεός δεν του είχε δώσει θα ήτανε μια πράξη καθαρά δική του και όχι του Πατέρα. Θάτανε πράξη ανταρσίας στο θέλημα και στην οδήγηση του Πατέρα. Και ακόμη χειρότερο θα ήτανε μια πράξη ολιγοπιστίας. Μήπως από το υλικό ψωμί εξαρτάται η ζωή του ανθρώπους σε τρόπο που αν αυτό έλειπε κινδύνευε να πεθάνει της πείνας ώστε να κοιτάξει μόνος του να δώσει λύση στην οδυνηρή κατάσταση της ώρας αυτής;
Ακόμα ο Ιησούς στον κόσμο τούτο όπως και ο ίδιος το διακήρυξε δεν ήρθε να υπηρετηθεί μα να υπηρετήσει. Όλα όμως τα θαύματα του Κυρίου ήτανε για τους άλλους και τίποτα για τον εαυτό του. Εάν όμως χρησιμοποιούσε τη δύναμη του αυτή για την ικανοποίηση μιας ενστικτώδους ανάγκης αυτό δεν ήτανε καθόλου σύμφωνο με την αποστολή του. Εάν όμως προσέξουμε στην απάντηση που έδωσε ο Κύριος μας στον πειραστή συμπεραίνουμε πως υπήρχε στα λόγια του υπαινιγμός μη τυχόν πεθάνει ο Κύριος από την πείνα. Η απάντηση του Κυρίου μέσα από τον λόγο του Θεού τοποθέτησε το θέμα. Ο άνθρωπος δεν εξαρτιέται από το ψωμί και γενικότερα από την ύλη μα από κείνο που θα πει ο Θεός. Έχει υποστηριχθεί και φαίνεται πολύ πιθανή η άποψη πως οι τρεις πειρασμοί του Κυρίου μας είναι μεσσιανικοί δηλαδή ότι έχουνε σχέση με την αποστολή του σαν Μεσσία στον κόσμο μας. Έτσι υποστηρίζεται πως το νόημα των λόγων του πειραστή ήτανε περίπου: «Εσύ ήλθες να σώσει τον κόσμο μα πεθαίνεις από πείνα.
Τι σωτηρία θα πραγματοποιήσεις άμα πεθάνεις τώρα; Κοίταξε να κάνεις τις πέτρες ψωμιά να φας να ζήσεις να πραγματοποιήσεις το έργο σου». Βέβαια και αν αυτό ήτανε το νόημα του πειρασμού είχε μέσα του δηλητήριο που πάρα πάνω αναφέραμε.
Η αναδρομή του Κυρίου μας στο χωριό της Π.Δ. σκοπό είχε να δείξει στον πονηρό πειραστή και σε μας πως η ζωή δεν εξαρτάται από τους υλικούς παράγοντας μα από τα λόγια του Θεού και μάλιστα τα γραμμένα.
....................
Ο δεύτερος πειρασμός είναι στο ίδιο σκαρί με τον πρώτο. Είναι και αυτός ένας πειρασμός κρυφός που το φαρμάκι του δεν φαίνεται. Στον πειρασμό αυτό ο Κύριος μας οδηγήθηκε από τον πειραστή στο πτερύγιο του Ναού και δείχνοντας του το κενό τον πρότρεψε να πέσει γιατί σύμφωνα με τον λόγο του Θεού που προηγούμενα αναφέρθηκε σ’ αυτόν θα έστελνε ο Θεός τους αγγέλους του να τον πιάσουνε να μην χτυπήσει πουθενά το πόδι του. Βέβαια η περιγραφή του πειρασμού αυτού δεν μας ξεκαθαρίζει μερικές λεπτομέρειες. Δεν μας λέγει αν πραγματικά ο Κύριος με τον διάβολο πήγανε στον Ναό ή αυτό έγινε στη σφαίρα του πνεύματος. Μάλλον η περίπτωση μοιάζει με κείνη του Παύλου που ανέβηκε μέχρι τρίτου ουρανού όπως μας λέγει ο ίδιος χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει αν βρισκότανε εντός του σώματος ή εκτός του σώματος.
Άλλωστε αυτό έχει δεν έχει μεγάλη σημασία. Η προσωπικότητα του ανθρώπου δεν είναι το σώμα μα αυτό αποτελεί ένα της όργανο. Τον έφερε λοιπόν τον Ιησού στο πτερύγιο του Ναού στο εσωτερικό μέρος και εκεί του έκανε την πρόταση του. Η πρόταση έτσι όπως αναφέρεται χωρίς να διαφαίνεται ο σκοπός που θα επεδίωκε ο Κύριος αν την αποδεχότανε μοιάζει ανόητη. Μα ο διάβολος στους άλλους εισηγείται να κάνουν ανοησίες μα ο ίδιος ποτέ δεν κάνει. Το νόημα του πειρασμού είναι περίπου το παρακάτω:
«Εσύ ήλθες για σωτήρας του κόσμου. Μέρος πιο κατάλληλο για το έργο σου αυτό και για να πετύχει την αναγνώριση του πλήθους που περισσότερο από οπουδήποτε αλλού είναι μαζεμένο στον Ναό δεν θα βρεις. Ευκαιρία λοιπόν να πηδήξεις από το πτερύγιο. Ο Πατέρας σου που πριν από λίγο σε διαβεβαίωσε και διακήρυξε πως είσαι Υιός του ασφαλώς δεν θα σε αφήσει να τσακιστείς μα θα σε στείλει τον άγγελο του να σε σηκώσει στα χέρια του και να μην πάθεις τίποτα. Τότε το πλήθος που θα δει τη σκηνή αυτή αμέσως θα σε αναγνωρίσει σαν Υιό του Θεού και σαν Μεσσία και έτσι πετυχαίνεις γρηγορότερα τον σκοπό σου».
Και αυτή η εισήγηση είχε μέσα της πονηρό στοιχείο όπως και στον πρώτο πειρασμό. Τον σπρώχνει να ακολουθήσει ένα δικό
του δρόμο διάφορο από κείνον του Θεού. Αντί εκείνος να υποταχθεί στο θέλημα του Θεού θα ανάγκαζε τον Θεό να υποταχθεί στο δικό του καπρίτσιο και να κάνει κάτι αντίθετο με την αιώνια εκπεφρασμένη βουλή του. Ακόμη μπορούμε να πούμε πως εκείνο που παρατηρήσαμε στον πρώτο πειρασμό ότι δηλαδή θα χρησιμοποιούσε την υπερφυσική του δύναμη για τον εαυτό του υπάρχει και στον πειρασμό αυτόν με τη διαφορά πως εκείνος που θα έκανε το θαύμα θα ήτανε ο Πατέρας μα όχι από δική του πρόθεση.
Υπάρχει και η γνώμη πως ο διάβολος με τον πειρασμό αυτό προσπαθούσε να βγάλει από την μέση τον Κύριο μας δηλαδή να τον σκοτώσει πριν την ώρα του και μάλιστα από δική του αιτία. Διότι λέγουν χωρίς να έχουνε και άδικο ότι αν ο Κύριος μας πραγματοποιούσε την εισήγηση του διαβόλου η πράξη του αυτή θα τον απομόνωνε από τον Πατέρα και ασφαλώς δεν θα μπορούσε να κάνει πια κάτι ο Θεός γι’ αυτόν πράγμα που θα είχε σαν συνέπεια να πέσει και να σκοτωθεί χωρίς να μεσολαβήσει κανείς άγγελος. Είναι δε παρατηρημένο ότι ανάλογους πειρασμούς έχει κάνει ο διάβολος σε άλλους ανθρώπους που είχανε δραματική κατάληξη.
Αν προσέξουμε όμως και το βιβλικό χωρίο που ο διάβολος πήρε στο στόμα του θα δούμε ακόμα πως προφέροντας το έτσι κομμένο του παραλλάζει τη σημασία του. Τα λόγια του
(ψαλμού 91:11) περιέχουνε ακόμα και τις λέξεις «εις τας οδούς σου» και τούτο έχει μεγάλη σημασία. Είναι αλήθεια ότι ο Θεός δεν θα σε αφήσει να προσκόψεις του πόδας σου όταν βαδίζεις στον δρόμο σου τον συνηθισμένο τον σωστό τον αρμόζοντα τον δρόμο που σου έμαθε ο Θεός τον δρόμο της υπακοής και όχι της ανταρσίας. Και πάλι ο Κύριος μας απαντάει στον διάβολο με το γραπτό λόγο του Θεού με το «πάλιν γέγραπται». Αυτό είναι το κύριο όπλο άμυνας μας στις επιθέσεις του εχθρού.
................
6/. Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ
Ο τρίτος πειρασμός είναι τελείως διάφορος από τους δύο άλλους. Αφού ο δόλος και η διαστρέβλωση της αλήθειας δεν μπόρεσαν να φέρουν το αποτέλεσμα που προσδοκούσε ο διάβολος αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει άλλες μεθόδους και συστήματα. Έρχεται σε άμεση συναλλαγή με τον Κύριο και προσπαθεί να επιτύχει το αποτέλεσμα του προσφέροντας κάτι πολύ μεγάλο σε αντάλλαγμα. Και στον πειρασμό αυτό όπως και στον δεύτερο πειρασμό μετέφερε τον Κύριο μας σ’ ένα ψηλό βουνό και πολλοί λένε πως πρέπει να είναι η κορυφή του Φασγά απ’ όπου ο Μωϋσής είδε την γη της επαγγελίας χωρίς να μπει μέσα σ’ αυτήν. Για τη μεταφορά κάνουμε τις ίδιες σκέψεις όπως και στον δεύτερο πειρασμό. Από το ψηλό εκείνο σημείο του έδειξε όλα τα βασίλεια της γης και τη δόξα τους προτείνοντας του να πέσει να τον προσκυνήσει έστω και για ένα λεπτό και θα του χαρίσει για πάντα να βασιλέψει.
Ο πειρασμός αυτός περισσότερο από τους άλλους φαίνεται ανόητος και ανίκανος να κερδίσει και ένα νήπιο χριστιανό πόσο μάλλον τον Κύριο μας. Κείνο που μπορούμε να σκεφτούμε είναι πως ο διάβολος απελπισμένος από τους δύο πρώτους πειρασμούς και από ισάριθμες αποτυχίες του καταφεύγει σαν σε στερνή του ελπίδα στη συναλλαγή που ασφαλώς δεν υπόσχεται περισσότερη επιτυχία από τους άλλους δύο πειρασμού;. Μερικοί νομίζουν τον πειρασμό αυτό σαν τον πιο δυνατό μα αυτό δεν φαίνεται. Άλλωστε ο διάβολος νικημένος δυό φορές δεν έχει πια μεγάλη επιθετική δύναμη. Το νόημα των λόγων του πρέπει να είναι τα εξής περίπου:
«Ήλθες στον κόσμο τούτο να γίνεις βασιλιάς. Μα ξέρεις πολύ καλά πως δικαιωματικά ο κόσμος τούτος μου ανήκει. Μου ανήκει και τον διαθέτω όπως εγώ θέλω. αντί να εκτεθείς στην αβέβαιη προσπάθεια να επιτύχεις αυτό που επιθυμείς ακολουθώντας δρόμους άλλους πέσε προσκύνησε με για λίγο μια φορά μονάχα και σου χαρίζω τον κόσμο αυτόν να κάνεις ότι θέλεις».
Μπορούμε να πούμε πως η προσκύνηση αυτή δεν θα είχε άλλο σκοπό από ευγνωμοσύνη του Κυρίου μας προς τον διάβολο για τη δωρεά. Η χοντροκομμένη ξεδιάντροπη αυτή πρόταση του διαβόλου προκαλεί την αγανάκτηση του Κυρίου μας που σταματάει κάθε κουβέντα μαζί του αποδιώχνοντας τον με το «ύπαγε…».
.....................
7/.Η ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ
Οι τρεις αυτοί πειρασμοί του Κυρίου μας δεν μπορούνε παρά να έχουνε κάποια σχέση ανάμεσα τους. και ο αριθμός και η σειρά τους και το περιεχόμενο τους πρέπει να έχουν κάποιον εναρμονισμό. Και πράγματι αν προσέξουμε λίγο θα δούμε πως υπάρχει μια τέτοια σχέση.
Ο πρώτος πειρασμός είναι ένας που απευθύνεται στον άνθρωπο Ιησού. Απευθύνεται στη σωματική και καθαρά ανθρώπινη ανάγκη της πείνας. Είναι ένας πειρασμός που σαν βαθμό του έχει την ανθρώπινη ανάγκη.
Ο δεύτερος πειρασμός είναι ένας πειρασμός που απευθύνεται στον Ιησού σαν τον προσδοκώμενο Μεσσία. Θέλει και επιδιώκει να τον ξεστρατίσει από το σωστό δρόμο του για τον σταυρό υποδεικνύοντας του κάποιον άλλο δρόμο πιο σύντομο μα διάφορο εκείνου του Θεού.
Ο τρίτος πειρασμός είναι πειρασμός που απευθύνεται στον Ιησού σαν βασιλέα. Αυτό φαίνεται πολύ καθαρά στον τρόπο που διάλεξε ο διάβολος να τον πειράξει και στα λόγια του.
Μπορεί να λεχθεί ακόμα πως οι τρεις αυτοί πειρασμοί αντίστοιχοι με τα τρία παρακλάδια της αμαρτίας όπως μας τα δείχνει ο Ιωάννης.
Ο πρώτος πειρασμός είναι πειρασμός που απευθύνεται στην «επιθυμία της σαρκός».
Ο δεύτερος πειρασμός είναι πειρασμός που απευθύνεται στην «επιθυμία των οφθαλμών»
Και ο τρίτος πειρασμός είναι πειρασμός που απευθύνεται «αλαζονεία του βίου». Σ’ αυτήν την αντιστοιχία συμφωνεί καλύτερα η σειρά του Λουκά που έχει τον τρίτο πειρασμό του Ματθαίου δεύτερο.
...................
8/.ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1/. Ο διάβολος εκμεταλλεύεται τις φυσικές μας ανάγκες. Αυτό φαίνεται στον πρώτο πειρασμό του Κυρίου μας όπου ο διάβολος αρπάχθηκε από την ανάγκη τροφής του Κυρίου. Όσοι πιέζονται από ανάγκες είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στους πειρασμούς του διαβόλου. Γι’ αυτό χρειάζεται ξεχωριστό ενδιαφέρων της Εκκλησίας για τις αδελφικές ψυχές που πιέζονται από ανάγκες. Όσοι όμως δημιουργούνε μόνοι τους ανάγκες πρέπει να ξέρουνε πως δημιουργούνε και εστίες πειρασμού.
2/. Ο διάβολος δεν λογαριάζει και δεν δειλιάζει μπροστά σε κανένα πρόσωπο. Έβαλε σε πειρασμό και μάλιστα διαρκείας τον Κύριο μας που ήξερε πως ήτανε Υιός του Θεού. Εάν ο Κύριος μας σε όλη του τη ζωή αντιμετώπιζε πειρασμούς ποτέ δεν πρέπει να σκεφτούμε πως μπορεί να υπάρχουνε πρόσωπα που είναι έξω από την ακτίνα ενεργείας του διαβόλου.
6/. Ο διάβολος χρησιμοποίησε την Βίβλο. Την γνωρίζει καλύτερα από μας αν και είναι αντίθετος προς αυτήν την χρησιμοποιεί όχι βέβαια για σωτηρία ψυχών μα για να πλανήσει τους αφελείς. Κάθε άνθρωπος που βαστά στα χέρια του την Βίβλο δεν σημαίνει πως μονάχα γι’ αυτό το λόγο είναι παιδί του Θεού. Το ίδιο και αν μιλάει με κομμάτια από την Βίβλο. Αλλού θα γυρέψουμε να βρούμε το ποθητό κριτήριο που θα μας ξεχωρίσει τα αληθινά παιδιά του Θεού.
4/. Ο διάβολος χρησιμοποιεί σαν πρώτο του όπλο την αμφιβολία. «Αλήθεια σας είπε να μην φάτε από κανένα δένδρο;»
Και πάλιν «Εάν είσαι Υιός του Θεού πες τις πέτρες να γίνουνε ψωμιά να φας». Είναι η πρώτη μορφή ολιγοπιστίας με ραγδαία εξέλιξη προς την ολοκληρωμένη απιστία. Ας μη αφήνουμε αμφιβολίες να φωλιάζουνε μέσα στην καρδιά μας μα να τις ξεδιαλύνουμε.
6/. Ο διάβολος χαρίζει υπόσχεται πληρώνει κάνει συμβόλαια συμβιβασμούς πάντα χρησιμοποιώντας τον κόσμο που διαθέτει. Παρουσιάζεται πάντα με χέρια γεμάτα από αγαθά και φαντάζει πάντα πλειοδότης στα μάτια αυτών που δεν τον ξέρουνε. Δεν θέλουμε να πούμε πως τα όσα υπόσχεται τα προσφέρει. Μα παζαρεύει άγρια ώσπου να ζαλίσει το θύμα του. πάντα το νόμισμα του είναι ο κόσμος. Μήπως ο Κύριος μας αργότερα λέγοντας «τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει τον κόσμο όλο και ζημιώσει την ψυχή του» έχει ρίζα του στην ανάμνηση του πειρασμού του και της προσφοράς του διαβόλου;
7/. Ο διάβολος παρουσιάζεται πάντοτε θέλοντας το καλό μας. Έρχεται με την προσωπίδα του φίλου που μας αγαπά και ενδιαφέρεται για μας. Η απατηλή του αυτή καλοσύνη είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα για τον άνθρωπο όπλα του. ένα μέρος στην προς Κορινθίους Επιστολή ο Παύλος συνιστά να προσέξουν οι Κορίνθιοι «να μη πλεονεκτηθούν από τον διάβολο». Να μη φανεί ο διάβολος στη σκέψη του εκείνου που αμάρτησε σαν πλειοδότης.
9/. Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Και στον τρόπο με τον οποίο ο Κύριος μας αντιμετώπισε τους πειρασμούς μπορούμε να δούμε αρκετά σημεία.
1/. Ο Κύριος οδηγήθηκε στον πειρασμό από το Πνεύμα το Άγιο. Ναι.
Πολλούς πειρασμούς τους επιτρέπει ο Θεός και μπορούμε να πούμε πως σκοπός τους είναι η πρόοδος του πιστού που πετυχαίνεται με τη νίκη πάνω στο διάβολο. Με αυτό πάλι δεν επιτρέπεται να λέμε πως κάθε πειρασμός της ζωής μας είναι από τον Θεό.
2/. Π πειρασμός που επιτρέπει ο Κύριος φέρνει τη νίκη. Οι πειρασμοί που από τον Κύριο έρχονται είναι κομμένοι στα μέτρα μας και έχουνε σκοπό τους την πρόοδο μας. Η νίκη είναι εξασφαλισμένη και όχι μόνο δυνατή όπως λένε. Άλλοι είναι οι πειρασμοί που οδηγούν στην πτώση και σε αμαρτία. Αυτοί που προέρχονται από μας και από τις επιθυμίες μας όπως λέγει Ιάκωβος 1:13—14—15 —16 .
3/. Χρησιμοποίηση της Αγία Γραφής. Αν και Υιός του Θεού που είχε εξουσία προτίμησε να πολεμήσει με τα όπλα και τα μέσα που και μείς έχουμε στη διάθεση μας. Έτσι μονάχα θα μπορούσε να γίνει παράδειγμα αγωνιστού σε μας. Το μοναδικό του όπλο ήτανε τα λόγια του Θεού και μάλιστα γραμμένα.
4/. Πάλιν γέγραπται. Σε οποιοδήποτε επίθεση του διαβόλου σε οποιοδήποτε επιχείρημα του δεν υπάρχει άλλη απάντηση από τον λόγο του Θεού: «Πάλιν γέγραπται». Ακόμα οι δυό αυτές λέξεις μας δείχνουνε πως δεν πρέπει να στηριζόμαστε σ’ ένα μονάχα κομμάτι της Αγίας Γραφής γιατί πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της παρερμηνείας.
5/. Ύπαγε. Τρεις φορές ο Κύριος χρησιμοποίησε τον λόγο του Θεού. στις πολλές μεθοδίες του διαβόλου ο πιστός απαντά με το ένα όπλο: «Γέγραπται». Μα υπάρχει όριο που θα πρέπει να κόψει κάθε κουβέντα με τον διάβολο και να τον διώξει λέγοντας τα λόγια του Κυρίου: «Ύπαγε». Όταν ο διάβολος αποκαλυφθεί δεν μένει άλλη απάντηση: «Ύπαγε». ΑΜΗΝ.
2ρη σειρα -25-1-2020 ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΖΩΗ(του J.PENN-LEWIS) )Εκδόσεις ¨Θρίαμβος εν Χριστώ¨αριθ.2
Iδού έρχομαι ταχέως !!!
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΖΩΗ(του J.PENN-LEWIS)
)Εκδόσεις ¨Θρίαμβος εν Χριστώ¨αριθ.2
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
===Α===
«Η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς…»(Β΄ Κορινθίους ε:14)
Δεν είναι η δική μας αγάπη προς τον Χριστόν αυτό που συσφίγγει τις καρδιές μας αλλά η αγάπη του Χριστού προς ημάς. Εκείνη η αγάπη που ήταν στην καρδιά του Θεού «ώστε έδωκε τον Υιόν Αυτού τον μονογενή» (Ιωάννης γ:16)για σένα και για μένα.
Είναι δύσκολο να φανταστούμε το πώς θα ήταν ο ουρανός χωρίς τον Χριστό πως οι άγγελοι θα είχαν αισθανθεί καθώς έβλεπαν τον μονογενή Υιόν του Θεού να περπατά σ’ αυτή τη γη κατά το σχήμα ως άνθρωπος (Φιλιππισίους β:8) βάζοντας τον εαυτό Του κάτω από ανθρώπινους περιορισμούς για να περπατήσει βήμα προς βήμα το μονοπάτι της ταπεινώσεως αφήνοντας τον εαυτό Του χωρίς καμιά αντίσταση στα χέρια εκείνων που ο Ίδιος είχε δημιουργήσει για να Τον οδηγήσουν και να Τον καρφώσουν στο Σταυρό της αισχύνης.
Ώ η αγάπη που ήταν στην καρδιά του Χριστού ώστε να Τον κάνει ν’ αφήσει το θρόνο Του στη δόξα και να κατέβει σ’ αυτόν τον αμαρτωλό και χαμένο κόσμο και συνεχώς να δαπανά τη ζωή Του για τους άλλους γεμάτος συμπάθεια και συγχωρητικότητα ακόμα και για την πιο ξεπεσμένη ψυχή. Η αγάπη που τον οδήγησε να πάρει το δρόμο προς τον Γολγοθά και να υπομείνει τον σταυρό καταφρονώντας την αισχύνη.
Η ανθρώπινη αγάπη δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτή την αγάπη του Χριστού γι’ αυτό είναι απαραίτητο να βάζουμε τους εαυτούς μας σαν αδειανά σκεύη στα χέρια Του ώστε να μας γεμίζει Εκείνος με τη δική Του απέραντη αγάπη που συσφίγγει τις καρδιές μας και είναι η μόνη που σπάει κάθε φραγμό μεταξύ των καρδιών.
Αυτή η θαυμαστή αγάπη του Χριστού ήταν που ικάνωσε και τον Απ. Παύλο—ο οποίος αποκαλεί τον εαυτό του ότι είναι ο πρώτος
των αμαρτωλών (Α΄ Τιμοθέου α:15)—ώστε να ζήση αυτή τη ζωή της αυτοθυσίας για τους άλλους υπέρ του Χριστού.
Και η ίδια αυτή αγάπη του Χριστού μπορεί να ικανώσει και τον κάθε αμαρτωλό για να ζήσει καθώς Εκείνος θέλει.
Πως είναι δυνατόν αυτή η ζωή της αγάπης να πραγματοποιείται στη ζωή μας; Άς διαβάσουμε πάλι το εδάφιο (Β΄ Κορινθίους ε:14): «Η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς κρίνομε δε τούτο ότι εάν εις απέθανεν υπέρ πάντων…». Ο Παύλος στρέφει το βλέμμα του στον Γολγοθά σ’ Εκείνον που πέθανε. Αυτό που είλκυσε την καρδιά του Παύλου κι’ άφησε τον χείμαρρο της θείας αγάπης να ξεχυθεί δι’ αυτού ήταν η θυσία του Σταυρού. Δεν είναι αλήθεια ότι το έργο του Γολγοθά δεν έχει θέση στην καρδιά μας που έπρεπε να έχει; Ψάλλομε και μιλάμε για τον Σταυρό μονάχα με τα χείλη! Είθε το Άγιο Πνεύμα ν’ αποκαλύψει στις καρδιές μας την αξία του Σταυρού και πόσο ακριβά στοίχισε στον Χριστό η σωτηρία μας ώστε πάντοτε τα βλέμματά μας να είναι προσηλωμένα δια της πίστεως στον Γολγοθά μ’ ευχαριστία και η αγάπη του Χριστού να συσφίγγει τις καρδιές μας.
Όλο το μυστικό αυτής της ζωής που έζησε ο Παύλος βρίσκεται στην αποκάλυψη του Γολγοθά. Ξέρουμε ότι ο ίδιος δεν είχε δει το Χριστό να πεθαίνει όπως οι άλλοι μαθηταί πως μπόρεσε να κηρύξει τον Σταυρό με τέτοια δύναμη; Ήταν γιατί ο Θεός του απεκάλυψε το έργο του Σταυρού έτσι που ποτέ δεν μπορούσε να το ξεχάσει. Καθώς βάδιζε στο δρόμο προς Δαμασκό συνάντησε για πρώτη φορά τον Ζωντανό Χριστό και ήταν ο Ίδιος ο Αναστημένος Κύριος που άλλαξε τη ζωή του Παύλου και του απεκάλυψε την έννοια του θανάτου Του. Ο Δοξασμένος Κύριος με τα σημάδια των καρφιών στα χέρια Του. Αυτός έδωσε την εξήγηση του Σταυρού Του στον Παύλο όπως ο ίδιος λέει στην επιστολή του προς (Γαλάτας α:11—12).
«Το ευαγγέλιο το κηρυχθέν υπ’ εμού δεν είναι ανθρώπινον… αλλά δι’ εμού αποκάλυψης Ιησού Χριστού».
«…εάν εις απέθανεν υπέρ πάντων άρα οι πάντες απέθανον». Ξέρουμε ότι ο Χριστός δια του θανάτου Του έγινε αντικαταστάτης μας παίρνοντας επάνω Του τις αμαρτίες μας και δια του αίματός Του έχομε ειρήνη με τον Θεό. καθώς το Άγιο Πνεύμα
αποκαλύπτει στον Παύλο τον θάνατο του Χριστού βλέπει και τον εαυτό του σταυρωμένο μαζί με τον Χριστό
(Γαλάτας β:20 και Ρωμαίους ς:6). Και είναι βέβαιος ότι εκεί στον Σταυρό είναι η θέσης η δική του καθώς και η θέσης του αμαρτωλού.
Ο Κύριος Ιησούς ενώ πλησίαζε η ώρα που θα κρατούσε τον Σταυρό και θα οδηγείτο στον Γολγοθά είπε: «Εάν τις θέλει να έλθει οπίσω μου ας απαρνηθεί εαυτόν και ας σηκώσει τον Σταυρόν αυτού κάθ’ ημέραν και ας με ακολουθεί»
(Λουκάς θ:23). Λέγοντας αυτά τα λόγια ο Κύριος ήταν σαν να τους έλεγε: «Όταν θα έρθει η ώρα και θα με δείτε να βαδίζω το δρόμο του Γολγοθά σηκώνοντας τον Σταυρό μου και να πεθαίνω εκεί πάνω σ’ αυτόν να θυμηθείτε ότι ο δρόμος σας πρέπει να είναι ο ίδιος. Και σεις επίσης πρέπει να πάρετε τον σταυρό και ίσως Εγώ και μαζί με Μένα ν΄ αρνηθήτε τη ζωή σας και να πεθάνετε πάνω σ’ αυτόν».
Συνηθίζομε κάθε μικρή θλίψη ή δοκιμασία του να φέρομε τον σταυρό μας πολύ βαθειά. Σημαίνει ότι δεχόμαστε και μείς δια της πίστεως τη θέση μας στον Σταυρό και τον θάνατο του Χριστού σαν δικό μας και ότι και μείς είμεθα χωρισμένοι για ότι Εκείνος είχε χωρισθεί επάνω στο σταυρό. Στην πρακτική ζωή για να έχει ενεργητική αξία ο Σταυρός είναι ανάγκη να εμπιστευόμαστε συνεχώς ότι το Άγιο Πνεύμα θα πραγματοποιεί στην παλιά ζωή μα τον θάνατο του Χριστού.
«…Εάν εις απέθανε υπέρ πάντων άρα οι πάντες απέθανον». Πόσο καθαρά ο Λόγος του Θεού μας δείχνει ότι όλοι για τους οποίους ο Χριστός πέθανε κι’ αυτοί μαζί Του έχουν πεθάνει. Αυτή είναι η βάσης της εν Χριστώ ζωής. Αν δεν έχουμε αυτό το θεμέλιο του Λόγου του Θεού είναι σαν να χτίζουμε πάνω στην άμμο. Πόσοι που ομολογούν τον Χριστό προσπαθούν πάνω στην παλιά ζωή τους να προσθέσουν την καινούργια.
Δεν έχουν καταλάβει ότι η παλιά ζωή πρέπει να είναι σταυρωμένη και συνεχώς να κρατιέται δια της πίστεως σε κατάσταση θανάτου για να υπάρχει έδαφος στη ζωή του Χριστού να ενεργεί αυτή μέσα μας. Είμαστε πρόθυμοι να καταδικάζουμε στον Σταυρό οποιαδήποτε εκδήλωση
της παλιάς ζωής που ο Θεός θα μας δείχνει; Υπάρχει τίποτε πιο σοβαρό από του να έχομε το όνομα ότι ζούμε αλλ’ εμείς όμως να
παράγομε νεκρά έργα; Μόνο εάν είμεθα πρόθυμοι να παίρνομε τη θέση μας συνεχώς στον Σταυρό μαζί με τον Χριστό δια της Πίστεως αφήνοντας να το κάνει Εκείνος πραγματικότητα μέσα μας δια του Πνεύματος Του θα υπάρχει έδαφος ελεύθερο ώστε ο χείμαρρος της θείας ζωής και αγάπης να πλημμυρίζει όλη την ύπαρξη μας και να ξεχύνεται δι’ ημών στους γύρω
(Ιωάννης ζ:38). «Και απέθανεν υπέρ πάντων δια να μη ζώσι πλέον δι’ εαυτούς οι ζώντες αλλά δια τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών». Αυτό είναι το ευλογημένο αποτέλεσμα. Από δω κι’ εμπρός όχι πια για τον εαυτό μου αλλά για τον Κείνον που πέθανε παίρνοντας επάνω Του τις αμαρτίες μου και αναστήθηκε για τη δικαίωση μου. Μ’ αυτό το φρόνημα περπατάμε μέρα με την ημέρα δια της πίστεως και λέμε: «Κύριε αρνούμαι την παλιά μου ζωή δέχομαι τη θέση μου στο Σταυρό Σου και παίρνω τη δική σου ζωή αντί της δικής μου».
Πολλοί παίρνουν αυτή τη θέση αλλά δεν την διατηρούν λεπτό με λεπτό σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του Λόγου του Θεού το νομίζουν σαν γεγονός που όταν συμβεί έχει το αποτέλεσμα το μόνιμο και συνεχές για πάντα. Ξεχνούν ότι δεν είναι αρκετό μια φορά. Πρέπει «Πάντοτε την νέκρωση του Κυρίου Ιησού να περιφέρομε εν τω σώματι ημών και η ζωή του Ιησού» (Β΄ Κορινθίους δ:10).
Είναι ανάγκη να φυλάξομε το θεμέλιο του Σταυρού καθαρό και αληθινό. Ζωή που ξεπηδά απ’ τον θάνατο και θάνατος ως η μόνη βάσης της ζωής απ’ την αρχή μέχρι τέλους.
Καθώς βαδίζομε μ’ αυτό το φρόνημα είναι απαραίτητο να είμαστε με την βοήθεια του Θεού σε συνεχή αγρυπνία και προσευχή (Ματθαίος κς: 41)και να μην αφίνωμε να υπάρχει στη ζωή μας κανένα σκοτεινό ή αδύνατο σημείο ούτε και κανένας συμβιβασμός με την αμαρτία.
Και οποιαδήποτε εκδήλωση του παλαιού ανθρώπου εμφανισθεί (ανησυχίες φόβοι μέριμνες θυμοί στενοχώριες κλπ) αμέσως να τις απορρίπτομε δια της ελευθέρας μας θελήσεως (Εβραίους ιβ:1)τοποθετώντας τους εαυτούς μας κάτω απ’ την εξαγνιστική δύναμη του αίματος του Χριστού
(Α΄ Ιωάννου α:7). Επίσης χρειάζεται προσοχή διότι ο εχθρός της ψυχής μας θα προσπαθεί με πονηρούς τρόπους να μας απελπίζει εκμεταλλευόμενος τις απροσεξίες αδυναμίες και πτώσεις μας. Τότε απλά μπορούμε να πούμε: «Έχω καταδικάσει όλα στον Σταυρό και το αίμα του Χριστού με καθαρίζει καθώς περπατώ στο φως (Α΄ Ιωάννου α:7).
Και σταθερά στέκομαι στην
αλήθεια του Θεού ότι έχω πεθάνει μαζί με τον Χριστό αυτή τη θέση παίρνω και τώρα δια της ελευθέρας μου θελήσεως και εκλογής. Ο Κύριος είναι η δύναμης μου και Αυτός μου δίνει τη δύναμη για να σταθώ και να συνεχίσω τον καλό αγώνα της πίστεως(Α΄ Τιμοθέους:12) και δια του Σταυρού έχω απελευθέρωση (Ρωμαίους ς:7—14)».
Καθώς βαδίζεις έτσι ο Χριστός θα έχει κατοχή μέσα σου καθημερινώς και ο χαρακτήρας Του όλο και περισσότερο θα φανερώνεται δια σου.
Δεν είναι μεγάλη ανακούφιση όταν ο Θεός δια του Αγίου Πνεύματος Του φωτίζει την καρδιά μας και δείχνει ποιοι είμαστε για να στραφούμε στο Γολγοθά; Δόξα τω Θεώ για τον θάνατο του Χριστού. Ο Θεός λέει ότι έχομε γίνει σύμφυτοι με τον Χριστό κατά την ομοιότητα του θανάτου Του «ώστε καθώς ο Χριστός ανεστήθη εκ των νεκρών έτσι και μείς να περπατήσουμε σε νέα ζωή»
(Ρωμαίους ς:4). Δεν πρέπει απλώς ν’ ασχολούμαστε μ’ αυτές τις αλήθειες σαν γνώσεις αλλά με την πραγματικότητα του Λόγου του Θεού που μας λέει ότι ο Χριστός έγινε κατάρα για μας παίρνοντας μας μαζί Του στον Σταυρό. Κάνοντας το λάθος όταν μάθουμε λίγα γύρω απ’ το Σταυρό να νομίζουμε τα ξέρουμε όλα. Μπορείς με βεβαιότητα να λες: «Συνεσταυρώθην μετά του Χριστού» αλλά πρέπει να ξέρεις ότι ακόμα δεν έχεις μάθει τι σημαίνει αυτό σ’ όλο το βάθος,
Είθε ο Κύριος να μας εμβαθύνει καθημερινώς στην επίγνωση του Σταυρού Του για να υπάρχει όλο και περισσότερο έδαφος να φανερώνει τη ζωή Του και το φως και η αγάπη Του μέρα με την ημέρα να ξεχύνονται δι’ ημών. Οι ψυχές γύρω μας περιμένουν για την αγάπη του Χριστού όχι απλώς με λόγια αλλά οι καρδιές μας πρέπει να είναι γεμάτες με την ίδια εκείνη αγάπη που έκανε τον Υιόν του Θεού να δώσει τον Εαυτό Του για τους αμαρτωλούς
ώστε και μείς αυθόρμητα να δώσουμε τους εαυτούς μας για τους άλλους υπέρ του Χριστού. Πόσο χρειάζεται ο κόσμος αυτήν την αγάπη! ας ζητάμε χάρι απ’ τον Θεόν για να μας ικανώνει να ζούμε σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του Λόγου Του ώστε η αγάπη του Χριστού να γεμίζει τις καρδιές μας και να ξεχύνεται στους γύρω μας .( Ιωάννης ιε: 10).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
ΣΤΕΚΕΣΘΕ ΕΝ ΚΥΡΙΩ
Διαβάζοντας την Επιστολή προς (Εφεσίους ς:10—20) μια απ’ τις κυριότερες λέξεις που συναντάμε είναι «σταθήτε» πράγμα
που φαίνεται ιδιαιτέρως στην εποχή που ζούμε σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθεί. «Σταθήτε» δηλαδή αντισταθείτε είναι η προτροπή του Λόγου του Θεού ενώ αντιθέτως ο πονηρός εχθρός της ψυχής μας εκμεταλλευόμενος τα διάφορα γεγονότα ψιθυρίζει «υποχώρησε» κατάθεσε τα «όπλα» «άφησε τον αγώνα γιατί θα νικηθείς». Στην επιστολή αυτή προς Εφεσίους ο Παύλος κατά πρώτον περιγράφει ότι ο Θεός ανέστησε τον Χριστό εκ νεκρών και το κάθισε «υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος…και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν ήτις είναι το σώμα αυτού» (Εφεσίους α:20—23). Ακόμα περιγράφει ότι κάθε μέλος αυτού του Σώματος έχει αναστηθεί και καθίσει υπεράνω όλων μαζί με τον αναστημένο Κύριο την Κεφαλή του Σώματος
(Εφεσίους β:1—6)—ο Σταυρός του Χριστού και το εκχυθέν πολύτιμο αίμα Του είναι η βάσης αυτής της επουρανίου θέσεως του πιστού και της ενότητας του μαζί με τα άλλα μέλη (Εφεσίους β: 13—16). Στο 3 και 4 κεφάλαιο λέει για τον σχηματισμό αυτού του Σώματος και την αύξηση του εν Χριστού (Εφεσίους δ:16). Κατόπιν ακολουθούν λεπτομερείς οδηγίες για το πώς τα μέλη αυτού του ουρανίου σώματος του Χριστού θα πρέπει να περπατούν ως «τέκνα φωτός» (Εφεσίους ε:8) σ’ ένα κόσμο σκοτεινό και διεφθαρμένο. Και τέλος έρχεται το μήνυμα που αναφέρεται στο τελευταίο κεφάλαιο «σταθήτε». Κάθε μέλος του σώματος του Χριστού πρέπει να «στέκεται εν Κυρίω» (Φιλιππισίους δ:1)στον πνευματικό αγώνα με το φρόνημα ότι είναι νεκρός προς την αμαρτία δια του θανάτου του Χριστού και
ζωντανός για τον Θεό δια της αναστάσεως Του (Ρωμαίους ς: 11). Έτσι ενωμένος με τον αναστημένο Κύριο έρχεται στην ουράνια θέση του εν Χριστώ υπεράνω των δυνάμεων του σκότους που προσπαθούν να τον κατεβάσουν απ’ τη θέση του.
Ο πιστός καλείται να είναι δυνατός και να στέκεται εν Κυρίω δια του Προσώπου του Χριστού και όχι απλώς από μια διδασκαλία. Ο ίδιος ο Ζωντανός κι’ Αναστημένος Κύριος είναι η Κεφαλή του Σώματος και γι’ αυτό κάθε μέλος οφείλει να έχει ζωντανή επαφή συνεχώς μαζί Του και να πιάνεται σφιχτά απ’ Αυτόν δια της πίστεως.
Για να μπορούμε να στεκόμαστε συνεχώς εν Κυρίω χρειάζεται ν’ αγρυπνούμε και να είμαστε ντυμένοι πάντοτε την πανοπλία του Θεού κι’ έτσι ν’ αντιστεκόμαστε εναντίον όλων των μεθοδιών του διαβόλου.
Ο εχθρός εναντίον του οποίου καλείται ο πιστός να σταθεί δεν είναι «αίμα και σαρξ» αλλά υπερφυσικές αόρατες δυνάμεις του σκότους οι οποίες επιτίθενται εναντίον του Χριστού και του Σώματος Του—της Εκκλησίας—η οποία είναι πνευματικός μαζί Του εν τοις επουρανίοις γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού προτρέπει: «αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού δια να δυνηθείτε να αντισταθείτε εν τη ημέρα τη πονηρά και αφού καταπολεμήσετε τα πάντα να σταθήτε. Σταθήτε λοιπόν περιεζωσμένοι την οσφύν σας με αλήθειαν και ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης και έχοντες υποδεδημένους τους πόδας με την ετοιμασίαν του Ευαγγελίου της ειρήνης επί πάση δε αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως δια της οποίας θέλετε δυνηθεί να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα και λάβετε την περικεφαλαία της σωτηρίας και την μάχαιραν του Πνεύματος ήτις είναι ο λόγος του Θεού»
(Εφεσίους ς: 13—17). Δηλαδή ο πιστός θα πρέπει με την βοήθεια του Κυρίου να γεμίζει το νου του με τις αλήθειες του Λόγου του Θεού για ν’ απορρίπτει τις ψευτιές που ο εχθρός του εισηγείται να περπατεί εν δικαιοσύνη σε κάθε εκδήλωση να στέκεται συνεχώς στην ειρήνη του Θεού και να είναι έτοιμος για να δώσει το μήνυμα του ευαγγελίου της ειρήνης. Εν αγρυπνία να μεταχειρίζεται την ασπίδα της πίστεως για να μπορεί να σβήνει κάθε βέλος του πονηρού που θέλει να φέρει φόβο αμφιβολία και ανησυχία να
Επικαλείται ιδιαιτέρως τον Θεό για να φρουρεί το νου του και να ελπίζει συνεχώς στην Σωτηρία του Χριστού και
Η πανοπλία αυτή συγκεφαλαιούται με μια λέξη «ΧΡΗΣΤΟΣ». Ο πιστός καλείται να ενδυθεί τον Χριστό» (Ρωμαίους ιγ; 14)και να πιστεύει ότι αυτός φροντίζει για κάθε τι που χρειάζεται. Έχει ανάγκη αληθείας; Ο Χριστός είναι «Η αλήθεια»
(Ιωάννης ιδ: 6) Χρειάζεται δικαιοσύνη; «Ο Χριστός έγινε γι’ αυτόν δικαιοσύνη (Α΄ Κορινθίους α:30). Ειρήνη; Ο Χριστός ο ίδιος είναι Ειρήνη (Εφεσίουςβ:14). Πίστη; Ο Χριστός είναι ο Αρχηγός και Τελειωτής της πίστεως (Εβραίους ιβ:2). Περικεφαλαία σωτηρίας; Ο Χριστός είναι ο Σωτήρας
(Λουκάς β:11). Χρειάζεται την μάχαιρα του Πνεύματος;
Ο Λόγος του Χριστού είναι η μάχαιρα αυτή.
Όλη η πανοπλία του Θεού βρίσκεται μέσα στον Χριστό. Ο πιστός πρέπει να ξέρει καλά ότι ο Χριστός δεν είναι μόνο το θεμέλιο που μπορεί να σταθεί αλλά μέσα σ’ Αυτόν θα έχει ότι του χρειάζεται για τον αγώνα εναντίον του εχθρού. Ντυμένος μ’ αυτήν την πανοπλία ο πιστός στέκεται εν Κυρίω «Προσευχόμενος» και εν «αγρυπνία» για τον εαυτό του και για τα άλλα μέλη του σώματος του Χριστού χωρίς ν’ απαντήσει (Εφεσίους ς: 18—19).
Παιδί του θεού εν τω Ονόματι Αυτού όπου κι αν βρίσκεσαι εξωτερικά Στέκε στο μέρος που μπορείς να σταθείς δηλαδή
εν Χριστώ. Δεν βλέπεις ότι υπάρχει για σένα μια πανοπλία για τελεία προφύλαξη εναντίον των μεθοδιών του εχθρού; Έχεις τον Λόγο του Θεού στα χέρια σου μεταχειρίσου τον σαν μάχαιρα εναντίον του αοράτου εχθρού. Μην επιτρέψεις να υπάρχει κανένα σκοτεινό ή αδύνατο σημείο στη ζωή σου ούτε κανένας συμβιβασμός με την αμαρτία. Περπάτα στο φως και το αίμα του Χριστού θα σε καθαρίζει (Α΄ Ιωάννου α:7).
Έχε πάντοτε το φρόνημα ότι είσαι νεκρός ως προς την αμαρτία κι αντιμετώπιζε άφοβα τις δυνάμεις του σκότους και ο Θεός θα σε κάνει να σταθείς και θα σου δίνει την Νίκη δια του Ιησού Χριστού
(Α΄ Κορινθίους ιε:57). Σε κάθε πειρασμό και δοκιμασία
Στέκε αμετακίνητος με τελεία εμπιστοσύνη στον Θεό κι αν ακόμα γύρω είναι όλα σκοτεινά γνωρίζοντας ότι αυτός θα δώσει την έκβαση και θα διδάξει ότι χρειάζεσαι(Α΄ Κορινθίους ι:13).
Στέκε ενώπιον του Θεού με γυμνή πίστη χωρίς να δεχθείς καμιά αμφιβολία γι’ Αυτόν ξέροντας ότι το σχέδιο Του για σένα είναι πίστης η οποία θα ευρεθεί εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθεί ο Χριστός (Α΄ Πέτρου α:7).
Στέκε εν ειρήνη- Στέκε σταθερά εναντίον του εχθρού κι’ άφοβα διατήρησε τη θέση σου κι’ όταν ακόμα δεν μπορείς να δεις ούτε βήμα μπροστά σου. Διατήρησε την μέσα σου όταν όλα φαίνονται αντίθετα. Πες: «είμαι νεκρός προς την αμαρτία».
« Στέκομαι εν Κυρίω».
«Αρνούμαι κάθε τόπο στον εχθρό». Διακήρυξε το όταν οι αόρατες δυνάμεις του εχθρού την πονηρή μέρα έρχονται κατ’ επάνω σου και φαίνεται εξωτερικά ότι είσαι έτοιμος να υποχωρήσεις.
Πες δυνατά ότι ο Θεός είναι αμετάβλητος κι’ όλα όσα έχεις πει στον Θεό τα βεβαιώνεις και πάλι ξέροντας ότι και ο Θεός ότι έχει πει σε σένα είναι πιστός και να το πραγματοποιήσει διότι σ’ Αυτόν δεν υπάρχει αλλοίωσης ή σκιά μεταβολής
(Ιάκωβος α:17). ΑΜΗΝ—Κατά διασκευή
.........
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)