Iδού έρχομαι ταχέως !!!
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΖΩΗ(του J.PENN-LEWIS)
)Εκδόσεις ¨Θρίαμβος εν Χριστώ¨αριθ.2
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
===Α===
«Η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς…»(Β΄ Κορινθίους ε:14)
Δεν είναι η δική μας αγάπη προς τον Χριστόν αυτό που συσφίγγει τις καρδιές μας αλλά η αγάπη του Χριστού προς ημάς. Εκείνη η αγάπη που ήταν στην καρδιά του Θεού «ώστε έδωκε τον Υιόν Αυτού τον μονογενή» (Ιωάννης γ:16)για σένα και για μένα.
Είναι δύσκολο να φανταστούμε το πώς θα ήταν ο ουρανός χωρίς τον Χριστό πως οι άγγελοι θα είχαν αισθανθεί καθώς έβλεπαν τον μονογενή Υιόν του Θεού να περπατά σ’ αυτή τη γη κατά το σχήμα ως άνθρωπος (Φιλιππισίους β:8) βάζοντας τον εαυτό Του κάτω από ανθρώπινους περιορισμούς για να περπατήσει βήμα προς βήμα το μονοπάτι της ταπεινώσεως αφήνοντας τον εαυτό Του χωρίς καμιά αντίσταση στα χέρια εκείνων που ο Ίδιος είχε δημιουργήσει για να Τον οδηγήσουν και να Τον καρφώσουν στο Σταυρό της αισχύνης.
Ώ η αγάπη που ήταν στην καρδιά του Χριστού ώστε να Τον κάνει ν’ αφήσει το θρόνο Του στη δόξα και να κατέβει σ’ αυτόν τον αμαρτωλό και χαμένο κόσμο και συνεχώς να δαπανά τη ζωή Του για τους άλλους γεμάτος συμπάθεια και συγχωρητικότητα ακόμα και για την πιο ξεπεσμένη ψυχή. Η αγάπη που τον οδήγησε να πάρει το δρόμο προς τον Γολγοθά και να υπομείνει τον σταυρό καταφρονώντας την αισχύνη.
Η ανθρώπινη αγάπη δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτή την αγάπη του Χριστού γι’ αυτό είναι απαραίτητο να βάζουμε τους εαυτούς μας σαν αδειανά σκεύη στα χέρια Του ώστε να μας γεμίζει Εκείνος με τη δική Του απέραντη αγάπη που συσφίγγει τις καρδιές μας και είναι η μόνη που σπάει κάθε φραγμό μεταξύ των καρδιών.
Αυτή η θαυμαστή αγάπη του Χριστού ήταν που ικάνωσε και τον Απ. Παύλο—ο οποίος αποκαλεί τον εαυτό του ότι είναι ο πρώτος
των αμαρτωλών (Α΄ Τιμοθέου α:15)—ώστε να ζήση αυτή τη ζωή της αυτοθυσίας για τους άλλους υπέρ του Χριστού.
Και η ίδια αυτή αγάπη του Χριστού μπορεί να ικανώσει και τον κάθε αμαρτωλό για να ζήσει καθώς Εκείνος θέλει.
Πως είναι δυνατόν αυτή η ζωή της αγάπης να πραγματοποιείται στη ζωή μας; Άς διαβάσουμε πάλι το εδάφιο (Β΄ Κορινθίους ε:14): «Η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς κρίνομε δε τούτο ότι εάν εις απέθανεν υπέρ πάντων…». Ο Παύλος στρέφει το βλέμμα του στον Γολγοθά σ’ Εκείνον που πέθανε. Αυτό που είλκυσε την καρδιά του Παύλου κι’ άφησε τον χείμαρρο της θείας αγάπης να ξεχυθεί δι’ αυτού ήταν η θυσία του Σταυρού. Δεν είναι αλήθεια ότι το έργο του Γολγοθά δεν έχει θέση στην καρδιά μας που έπρεπε να έχει; Ψάλλομε και μιλάμε για τον Σταυρό μονάχα με τα χείλη! Είθε το Άγιο Πνεύμα ν’ αποκαλύψει στις καρδιές μας την αξία του Σταυρού και πόσο ακριβά στοίχισε στον Χριστό η σωτηρία μας ώστε πάντοτε τα βλέμματά μας να είναι προσηλωμένα δια της πίστεως στον Γολγοθά μ’ ευχαριστία και η αγάπη του Χριστού να συσφίγγει τις καρδιές μας.
Όλο το μυστικό αυτής της ζωής που έζησε ο Παύλος βρίσκεται στην αποκάλυψη του Γολγοθά. Ξέρουμε ότι ο ίδιος δεν είχε δει το Χριστό να πεθαίνει όπως οι άλλοι μαθηταί πως μπόρεσε να κηρύξει τον Σταυρό με τέτοια δύναμη; Ήταν γιατί ο Θεός του απεκάλυψε το έργο του Σταυρού έτσι που ποτέ δεν μπορούσε να το ξεχάσει. Καθώς βάδιζε στο δρόμο προς Δαμασκό συνάντησε για πρώτη φορά τον Ζωντανό Χριστό και ήταν ο Ίδιος ο Αναστημένος Κύριος που άλλαξε τη ζωή του Παύλου και του απεκάλυψε την έννοια του θανάτου Του. Ο Δοξασμένος Κύριος με τα σημάδια των καρφιών στα χέρια Του. Αυτός έδωσε την εξήγηση του Σταυρού Του στον Παύλο όπως ο ίδιος λέει στην επιστολή του προς (Γαλάτας α:11—12).
«Το ευαγγέλιο το κηρυχθέν υπ’ εμού δεν είναι ανθρώπινον… αλλά δι’ εμού αποκάλυψης Ιησού Χριστού».
«…εάν εις απέθανεν υπέρ πάντων άρα οι πάντες απέθανον». Ξέρουμε ότι ο Χριστός δια του θανάτου Του έγινε αντικαταστάτης μας παίρνοντας επάνω Του τις αμαρτίες μας και δια του αίματός Του έχομε ειρήνη με τον Θεό. καθώς το Άγιο Πνεύμα
αποκαλύπτει στον Παύλο τον θάνατο του Χριστού βλέπει και τον εαυτό του σταυρωμένο μαζί με τον Χριστό
(Γαλάτας β:20 και Ρωμαίους ς:6). Και είναι βέβαιος ότι εκεί στον Σταυρό είναι η θέσης η δική του καθώς και η θέσης του αμαρτωλού.
Ο Κύριος Ιησούς ενώ πλησίαζε η ώρα που θα κρατούσε τον Σταυρό και θα οδηγείτο στον Γολγοθά είπε: «Εάν τις θέλει να έλθει οπίσω μου ας απαρνηθεί εαυτόν και ας σηκώσει τον Σταυρόν αυτού κάθ’ ημέραν και ας με ακολουθεί»
(Λουκάς θ:23). Λέγοντας αυτά τα λόγια ο Κύριος ήταν σαν να τους έλεγε: «Όταν θα έρθει η ώρα και θα με δείτε να βαδίζω το δρόμο του Γολγοθά σηκώνοντας τον Σταυρό μου και να πεθαίνω εκεί πάνω σ’ αυτόν να θυμηθείτε ότι ο δρόμος σας πρέπει να είναι ο ίδιος. Και σεις επίσης πρέπει να πάρετε τον σταυρό και ίσως Εγώ και μαζί με Μένα ν΄ αρνηθήτε τη ζωή σας και να πεθάνετε πάνω σ’ αυτόν».
Συνηθίζομε κάθε μικρή θλίψη ή δοκιμασία του να φέρομε τον σταυρό μας πολύ βαθειά. Σημαίνει ότι δεχόμαστε και μείς δια της πίστεως τη θέση μας στον Σταυρό και τον θάνατο του Χριστού σαν δικό μας και ότι και μείς είμεθα χωρισμένοι για ότι Εκείνος είχε χωρισθεί επάνω στο σταυρό. Στην πρακτική ζωή για να έχει ενεργητική αξία ο Σταυρός είναι ανάγκη να εμπιστευόμαστε συνεχώς ότι το Άγιο Πνεύμα θα πραγματοποιεί στην παλιά ζωή μα τον θάνατο του Χριστού.
«…Εάν εις απέθανε υπέρ πάντων άρα οι πάντες απέθανον». Πόσο καθαρά ο Λόγος του Θεού μας δείχνει ότι όλοι για τους οποίους ο Χριστός πέθανε κι’ αυτοί μαζί Του έχουν πεθάνει. Αυτή είναι η βάσης της εν Χριστώ ζωής. Αν δεν έχουμε αυτό το θεμέλιο του Λόγου του Θεού είναι σαν να χτίζουμε πάνω στην άμμο. Πόσοι που ομολογούν τον Χριστό προσπαθούν πάνω στην παλιά ζωή τους να προσθέσουν την καινούργια.
Δεν έχουν καταλάβει ότι η παλιά ζωή πρέπει να είναι σταυρωμένη και συνεχώς να κρατιέται δια της πίστεως σε κατάσταση θανάτου για να υπάρχει έδαφος στη ζωή του Χριστού να ενεργεί αυτή μέσα μας. Είμαστε πρόθυμοι να καταδικάζουμε στον Σταυρό οποιαδήποτε εκδήλωση
της παλιάς ζωής που ο Θεός θα μας δείχνει; Υπάρχει τίποτε πιο σοβαρό από του να έχομε το όνομα ότι ζούμε αλλ’ εμείς όμως να
παράγομε νεκρά έργα; Μόνο εάν είμεθα πρόθυμοι να παίρνομε τη θέση μας συνεχώς στον Σταυρό μαζί με τον Χριστό δια της Πίστεως αφήνοντας να το κάνει Εκείνος πραγματικότητα μέσα μας δια του Πνεύματος Του θα υπάρχει έδαφος ελεύθερο ώστε ο χείμαρρος της θείας ζωής και αγάπης να πλημμυρίζει όλη την ύπαρξη μας και να ξεχύνεται δι’ ημών στους γύρω
(Ιωάννης ζ:38). «Και απέθανεν υπέρ πάντων δια να μη ζώσι πλέον δι’ εαυτούς οι ζώντες αλλά δια τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών». Αυτό είναι το ευλογημένο αποτέλεσμα. Από δω κι’ εμπρός όχι πια για τον εαυτό μου αλλά για τον Κείνον που πέθανε παίρνοντας επάνω Του τις αμαρτίες μου και αναστήθηκε για τη δικαίωση μου. Μ’ αυτό το φρόνημα περπατάμε μέρα με την ημέρα δια της πίστεως και λέμε: «Κύριε αρνούμαι την παλιά μου ζωή δέχομαι τη θέση μου στο Σταυρό Σου και παίρνω τη δική σου ζωή αντί της δικής μου».
Πολλοί παίρνουν αυτή τη θέση αλλά δεν την διατηρούν λεπτό με λεπτό σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του Λόγου του Θεού το νομίζουν σαν γεγονός που όταν συμβεί έχει το αποτέλεσμα το μόνιμο και συνεχές για πάντα. Ξεχνούν ότι δεν είναι αρκετό μια φορά. Πρέπει «Πάντοτε την νέκρωση του Κυρίου Ιησού να περιφέρομε εν τω σώματι ημών και η ζωή του Ιησού» (Β΄ Κορινθίους δ:10).
Είναι ανάγκη να φυλάξομε το θεμέλιο του Σταυρού καθαρό και αληθινό. Ζωή που ξεπηδά απ’ τον θάνατο και θάνατος ως η μόνη βάσης της ζωής απ’ την αρχή μέχρι τέλους.
Καθώς βαδίζομε μ’ αυτό το φρόνημα είναι απαραίτητο να είμαστε με την βοήθεια του Θεού σε συνεχή αγρυπνία και προσευχή (Ματθαίος κς: 41)και να μην αφίνωμε να υπάρχει στη ζωή μας κανένα σκοτεινό ή αδύνατο σημείο ούτε και κανένας συμβιβασμός με την αμαρτία.
Και οποιαδήποτε εκδήλωση του παλαιού ανθρώπου εμφανισθεί (ανησυχίες φόβοι μέριμνες θυμοί στενοχώριες κλπ) αμέσως να τις απορρίπτομε δια της ελευθέρας μας θελήσεως (Εβραίους ιβ:1)τοποθετώντας τους εαυτούς μας κάτω απ’ την εξαγνιστική δύναμη του αίματος του Χριστού
(Α΄ Ιωάννου α:7). Επίσης χρειάζεται προσοχή διότι ο εχθρός της ψυχής μας θα προσπαθεί με πονηρούς τρόπους να μας απελπίζει εκμεταλλευόμενος τις απροσεξίες αδυναμίες και πτώσεις μας. Τότε απλά μπορούμε να πούμε: «Έχω καταδικάσει όλα στον Σταυρό και το αίμα του Χριστού με καθαρίζει καθώς περπατώ στο φως (Α΄ Ιωάννου α:7).
Και σταθερά στέκομαι στην
αλήθεια του Θεού ότι έχω πεθάνει μαζί με τον Χριστό αυτή τη θέση παίρνω και τώρα δια της ελευθέρας μου θελήσεως και εκλογής. Ο Κύριος είναι η δύναμης μου και Αυτός μου δίνει τη δύναμη για να σταθώ και να συνεχίσω τον καλό αγώνα της πίστεως(Α΄ Τιμοθέους:12) και δια του Σταυρού έχω απελευθέρωση (Ρωμαίους ς:7—14)».
Καθώς βαδίζεις έτσι ο Χριστός θα έχει κατοχή μέσα σου καθημερινώς και ο χαρακτήρας Του όλο και περισσότερο θα φανερώνεται δια σου.
Δεν είναι μεγάλη ανακούφιση όταν ο Θεός δια του Αγίου Πνεύματος Του φωτίζει την καρδιά μας και δείχνει ποιοι είμαστε για να στραφούμε στο Γολγοθά; Δόξα τω Θεώ για τον θάνατο του Χριστού. Ο Θεός λέει ότι έχομε γίνει σύμφυτοι με τον Χριστό κατά την ομοιότητα του θανάτου Του «ώστε καθώς ο Χριστός ανεστήθη εκ των νεκρών έτσι και μείς να περπατήσουμε σε νέα ζωή»
(Ρωμαίους ς:4). Δεν πρέπει απλώς ν’ ασχολούμαστε μ’ αυτές τις αλήθειες σαν γνώσεις αλλά με την πραγματικότητα του Λόγου του Θεού που μας λέει ότι ο Χριστός έγινε κατάρα για μας παίρνοντας μας μαζί Του στον Σταυρό. Κάνοντας το λάθος όταν μάθουμε λίγα γύρω απ’ το Σταυρό να νομίζουμε τα ξέρουμε όλα. Μπορείς με βεβαιότητα να λες: «Συνεσταυρώθην μετά του Χριστού» αλλά πρέπει να ξέρεις ότι ακόμα δεν έχεις μάθει τι σημαίνει αυτό σ’ όλο το βάθος,
Είθε ο Κύριος να μας εμβαθύνει καθημερινώς στην επίγνωση του Σταυρού Του για να υπάρχει όλο και περισσότερο έδαφος να φανερώνει τη ζωή Του και το φως και η αγάπη Του μέρα με την ημέρα να ξεχύνονται δι’ ημών. Οι ψυχές γύρω μας περιμένουν για την αγάπη του Χριστού όχι απλώς με λόγια αλλά οι καρδιές μας πρέπει να είναι γεμάτες με την ίδια εκείνη αγάπη που έκανε τον Υιόν του Θεού να δώσει τον Εαυτό Του για τους αμαρτωλούς
ώστε και μείς αυθόρμητα να δώσουμε τους εαυτούς μας για τους άλλους υπέρ του Χριστού. Πόσο χρειάζεται ο κόσμος αυτήν την αγάπη! ας ζητάμε χάρι απ’ τον Θεόν για να μας ικανώνει να ζούμε σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του Λόγου Του ώστε η αγάπη του Χριστού να γεμίζει τις καρδιές μας και να ξεχύνεται στους γύρω μας .( Ιωάννης ιε: 10).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
ΣΤΕΚΕΣΘΕ ΕΝ ΚΥΡΙΩ
Διαβάζοντας την Επιστολή προς (Εφεσίους ς:10—20) μια απ’ τις κυριότερες λέξεις που συναντάμε είναι «σταθήτε» πράγμα
που φαίνεται ιδιαιτέρως στην εποχή που ζούμε σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθεί. «Σταθήτε» δηλαδή αντισταθείτε είναι η προτροπή του Λόγου του Θεού ενώ αντιθέτως ο πονηρός εχθρός της ψυχής μας εκμεταλλευόμενος τα διάφορα γεγονότα ψιθυρίζει «υποχώρησε» κατάθεσε τα «όπλα» «άφησε τον αγώνα γιατί θα νικηθείς». Στην επιστολή αυτή προς Εφεσίους ο Παύλος κατά πρώτον περιγράφει ότι ο Θεός ανέστησε τον Χριστό εκ νεκρών και το κάθισε «υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος…και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν ήτις είναι το σώμα αυτού» (Εφεσίους α:20—23). Ακόμα περιγράφει ότι κάθε μέλος αυτού του Σώματος έχει αναστηθεί και καθίσει υπεράνω όλων μαζί με τον αναστημένο Κύριο την Κεφαλή του Σώματος
(Εφεσίους β:1—6)—ο Σταυρός του Χριστού και το εκχυθέν πολύτιμο αίμα Του είναι η βάσης αυτής της επουρανίου θέσεως του πιστού και της ενότητας του μαζί με τα άλλα μέλη (Εφεσίους β: 13—16). Στο 3 και 4 κεφάλαιο λέει για τον σχηματισμό αυτού του Σώματος και την αύξηση του εν Χριστού (Εφεσίους δ:16). Κατόπιν ακολουθούν λεπτομερείς οδηγίες για το πώς τα μέλη αυτού του ουρανίου σώματος του Χριστού θα πρέπει να περπατούν ως «τέκνα φωτός» (Εφεσίους ε:8) σ’ ένα κόσμο σκοτεινό και διεφθαρμένο. Και τέλος έρχεται το μήνυμα που αναφέρεται στο τελευταίο κεφάλαιο «σταθήτε». Κάθε μέλος του σώματος του Χριστού πρέπει να «στέκεται εν Κυρίω» (Φιλιππισίους δ:1)στον πνευματικό αγώνα με το φρόνημα ότι είναι νεκρός προς την αμαρτία δια του θανάτου του Χριστού και
ζωντανός για τον Θεό δια της αναστάσεως Του (Ρωμαίους ς: 11). Έτσι ενωμένος με τον αναστημένο Κύριο έρχεται στην ουράνια θέση του εν Χριστώ υπεράνω των δυνάμεων του σκότους που προσπαθούν να τον κατεβάσουν απ’ τη θέση του.
Ο πιστός καλείται να είναι δυνατός και να στέκεται εν Κυρίω δια του Προσώπου του Χριστού και όχι απλώς από μια διδασκαλία. Ο ίδιος ο Ζωντανός κι’ Αναστημένος Κύριος είναι η Κεφαλή του Σώματος και γι’ αυτό κάθε μέλος οφείλει να έχει ζωντανή επαφή συνεχώς μαζί Του και να πιάνεται σφιχτά απ’ Αυτόν δια της πίστεως.
Για να μπορούμε να στεκόμαστε συνεχώς εν Κυρίω χρειάζεται ν’ αγρυπνούμε και να είμαστε ντυμένοι πάντοτε την πανοπλία του Θεού κι’ έτσι ν’ αντιστεκόμαστε εναντίον όλων των μεθοδιών του διαβόλου.
Ο εχθρός εναντίον του οποίου καλείται ο πιστός να σταθεί δεν είναι «αίμα και σαρξ» αλλά υπερφυσικές αόρατες δυνάμεις του σκότους οι οποίες επιτίθενται εναντίον του Χριστού και του Σώματος Του—της Εκκλησίας—η οποία είναι πνευματικός μαζί Του εν τοις επουρανίοις γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού προτρέπει: «αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού δια να δυνηθείτε να αντισταθείτε εν τη ημέρα τη πονηρά και αφού καταπολεμήσετε τα πάντα να σταθήτε. Σταθήτε λοιπόν περιεζωσμένοι την οσφύν σας με αλήθειαν και ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης και έχοντες υποδεδημένους τους πόδας με την ετοιμασίαν του Ευαγγελίου της ειρήνης επί πάση δε αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως δια της οποίας θέλετε δυνηθεί να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα και λάβετε την περικεφαλαία της σωτηρίας και την μάχαιραν του Πνεύματος ήτις είναι ο λόγος του Θεού»
(Εφεσίους ς: 13—17). Δηλαδή ο πιστός θα πρέπει με την βοήθεια του Κυρίου να γεμίζει το νου του με τις αλήθειες του Λόγου του Θεού για ν’ απορρίπτει τις ψευτιές που ο εχθρός του εισηγείται να περπατεί εν δικαιοσύνη σε κάθε εκδήλωση να στέκεται συνεχώς στην ειρήνη του Θεού και να είναι έτοιμος για να δώσει το μήνυμα του ευαγγελίου της ειρήνης. Εν αγρυπνία να μεταχειρίζεται την ασπίδα της πίστεως για να μπορεί να σβήνει κάθε βέλος του πονηρού που θέλει να φέρει φόβο αμφιβολία και ανησυχία να
Επικαλείται ιδιαιτέρως τον Θεό για να φρουρεί το νου του και να ελπίζει συνεχώς στην Σωτηρία του Χριστού και
Η πανοπλία αυτή συγκεφαλαιούται με μια λέξη «ΧΡΗΣΤΟΣ». Ο πιστός καλείται να ενδυθεί τον Χριστό» (Ρωμαίους ιγ; 14)και να πιστεύει ότι αυτός φροντίζει για κάθε τι που χρειάζεται. Έχει ανάγκη αληθείας; Ο Χριστός είναι «Η αλήθεια»
(Ιωάννης ιδ: 6) Χρειάζεται δικαιοσύνη; «Ο Χριστός έγινε γι’ αυτόν δικαιοσύνη (Α΄ Κορινθίους α:30). Ειρήνη; Ο Χριστός ο ίδιος είναι Ειρήνη (Εφεσίουςβ:14). Πίστη; Ο Χριστός είναι ο Αρχηγός και Τελειωτής της πίστεως (Εβραίους ιβ:2). Περικεφαλαία σωτηρίας; Ο Χριστός είναι ο Σωτήρας
(Λουκάς β:11). Χρειάζεται την μάχαιρα του Πνεύματος;
Ο Λόγος του Χριστού είναι η μάχαιρα αυτή.
Όλη η πανοπλία του Θεού βρίσκεται μέσα στον Χριστό. Ο πιστός πρέπει να ξέρει καλά ότι ο Χριστός δεν είναι μόνο το θεμέλιο που μπορεί να σταθεί αλλά μέσα σ’ Αυτόν θα έχει ότι του χρειάζεται για τον αγώνα εναντίον του εχθρού. Ντυμένος μ’ αυτήν την πανοπλία ο πιστός στέκεται εν Κυρίω «Προσευχόμενος» και εν «αγρυπνία» για τον εαυτό του και για τα άλλα μέλη του σώματος του Χριστού χωρίς ν’ απαντήσει (Εφεσίους ς: 18—19).
Παιδί του θεού εν τω Ονόματι Αυτού όπου κι αν βρίσκεσαι εξωτερικά Στέκε στο μέρος που μπορείς να σταθείς δηλαδή
εν Χριστώ. Δεν βλέπεις ότι υπάρχει για σένα μια πανοπλία για τελεία προφύλαξη εναντίον των μεθοδιών του εχθρού; Έχεις τον Λόγο του Θεού στα χέρια σου μεταχειρίσου τον σαν μάχαιρα εναντίον του αοράτου εχθρού. Μην επιτρέψεις να υπάρχει κανένα σκοτεινό ή αδύνατο σημείο στη ζωή σου ούτε κανένας συμβιβασμός με την αμαρτία. Περπάτα στο φως και το αίμα του Χριστού θα σε καθαρίζει (Α΄ Ιωάννου α:7).
Έχε πάντοτε το φρόνημα ότι είσαι νεκρός ως προς την αμαρτία κι αντιμετώπιζε άφοβα τις δυνάμεις του σκότους και ο Θεός θα σε κάνει να σταθείς και θα σου δίνει την Νίκη δια του Ιησού Χριστού
(Α΄ Κορινθίους ιε:57). Σε κάθε πειρασμό και δοκιμασία
Στέκε αμετακίνητος με τελεία εμπιστοσύνη στον Θεό κι αν ακόμα γύρω είναι όλα σκοτεινά γνωρίζοντας ότι αυτός θα δώσει την έκβαση και θα διδάξει ότι χρειάζεσαι(Α΄ Κορινθίους ι:13).
Στέκε ενώπιον του Θεού με γυμνή πίστη χωρίς να δεχθείς καμιά αμφιβολία γι’ Αυτόν ξέροντας ότι το σχέδιο Του για σένα είναι πίστης η οποία θα ευρεθεί εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθεί ο Χριστός (Α΄ Πέτρου α:7).
Στέκε εν ειρήνη- Στέκε σταθερά εναντίον του εχθρού κι’ άφοβα διατήρησε τη θέση σου κι’ όταν ακόμα δεν μπορείς να δεις ούτε βήμα μπροστά σου. Διατήρησε την μέσα σου όταν όλα φαίνονται αντίθετα. Πες: «είμαι νεκρός προς την αμαρτία».
« Στέκομαι εν Κυρίω».
«Αρνούμαι κάθε τόπο στον εχθρό». Διακήρυξε το όταν οι αόρατες δυνάμεις του εχθρού την πονηρή μέρα έρχονται κατ’ επάνω σου και φαίνεται εξωτερικά ότι είσαι έτοιμος να υποχωρήσεις.
Πες δυνατά ότι ο Θεός είναι αμετάβλητος κι’ όλα όσα έχεις πει στον Θεό τα βεβαιώνεις και πάλι ξέροντας ότι και ο Θεός ότι έχει πει σε σένα είναι πιστός και να το πραγματοποιήσει διότι σ’ Αυτόν δεν υπάρχει αλλοίωσης ή σκιά μεταβολής
(Ιάκωβος α:17). ΑΜΗΝ—Κατά διασκευή
.........
