28-4-2021
Ο ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ
(Του Χαράλαμπου Μποσταντζόγλου) (1885—1916)
Μέρος 30--και 31
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΕΚΤΟΝ
(Του Χαράλαμπου Μποσταντζόγλου) (1885—1916)
Μέρος 30--και 31
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΕΚΤΟΝ
ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
Σπουδαιότατα ζήτημα είναι η μελέτη της Αγίας Γραφής. Στο παρόν κεφάλαιο θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε την σχέση που υπάρχει μεταξύ της Αγίας Γραφής και του Αγίου Πνεύματος. Εάν έχουμε σωστή γνώση των αληθειών της Αγίας Γραφής τότε είναι δυνατόν να έχουμε και σωστή πορεία σε όλες τις απόψεις της πνευματικής ζωής.
Παρ’ όλον ότι το περιεχόμενο της βίβλου είναι αλήθεια, όμως δεν είναι δυστυχώς εκείνοι που προσπάθησαν να ανατρέψουν τις αλήθειες της όπως πχ ο Ρενάν ο Βολτέρος και διάφοροι άλλοι οπαδοί τους. Και η προσπάθεια τους έγινε και προφορικώς και γραπτώς.
Αυτοί οι διάσημοι άπιστοι αντιστάθηκαν με πείσμα στην αγία Γραφή. Όμως οι πεποιθήσεις των αποδεδείχθηκαν πλανημένες και τα επιχειρήματα των εχθρών της αληθείας ανετράπησαν από πολλούς πιστούς, οι οποίοι ορθοτομώντας τον λόγο του θεού και δια του προφορικού και δια του γραπτού λόγου επιβεβαίωσαν την αλήθεια της Θείας Αποκαλύψεως. Ο Θεός ανέδειξε αυτούς τους υπερασπιστές της αλήθειας οι οποίοι καταντρόπιασαν τους θρασείς πολέμιους και τους ανάγκασαν να υποστείλουν την πολεμική τους σημαία.
Αλλά και σήμερα πολλοί που είναι πνευματικώς ακατάρτιστοι έχουν λανθασμένη γνώμη ότι ο χριστιανικός κόσμος εξελίσσεται προς το καλύτερο ενώ στην πραγματικότητα ο σατανάς εργάζεται με συγκαλυμμένη
Εχθρότητα εναντίον χριστιανού αν ήταν δυνατόν ακόμη και τους πιστούς.
Και ενώ παλαιότερα ο σατανάς εργαζόταν απ’ έξω σαν λέων ωρυόμενος τώρα έχει αλλάξει πορεία και τακτική ώστε να μη γίνεται αντιληπτός από τους πιστούς και εργάζεται μέσα στην Εκκλησία σαν άγγελος φωτός. Θα ήταν δυνατόν να αποδειχθεί το γεγονός αυτό με τη μελέτη πολλών εδαφίων από την Αγία Γραφή που μας ομιλούν γι’ αυτό με τις παραλλασσόμενες έννοιες των και τόσο ζωηρά ώστε οι αστήρικτοι Χριστιανοί να γαργαλίζονται στην ακοή και να σκανδαλίζονται, (Β΄ Τιμοθέου δ:3—4). «Ίνα μη είμεθα πλέον νήπιοι κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμο διδασκαλίας», (Εφεσίους δ:14).
Παραθέτουμε στη συνέχεια μερικές διαστρεβλώσεις πάνω στα θαύματα και τις αλήθειες της Αγ. Γραφής που τις έχουν διδάξει διάφοροι δήθεν θεολόγοι.
α/ Αρνούνται την Θεοπνευστία της Βίβλου.
β/ Αρνούνται την εκ της Παρθένου Μαρίας γέννηση του Χριστού.
γ/ Αρνούνται την Θεότητα του Ιησού Χριστού.
δ/ Αρνούνται την ύπαρξη αιωνίου κολάσεως.
Εκτός των άλλων υπάρχουν και άλλες διαστρεβλώσεις και επιφυλασσόμαστε να τις εκθέσουμε εν καιρώ.
Οποιαδήποτε διδασκαλία δεν προέρχεται από την Αγία Γραφή πρέπει να απορρίπτεται σαν πλάνη.(Ησαϊας η: 20).
Ώστε αδιάβλητο και ακλόνητο θεμέλιο της Χριστιανικής πίστεως πρέπει να λαμβάνεται αποκλειστικά η Αγία Γραφή, την Θεοπνευστία της οποίας πρέπει να έχουμε σαν κανόνα πίστεως καθ’ όλο το διάστημα της Χριστιανικής μας πορείας. Συγγραφεύς της Αγίας Γραφής είναι το Πνεύμα το Άγιο.
Πάρα πολλοί αναγνώστες της Αγίας Γραφής δέχονται μόνον γενικότητες
Και όχι τη Γραφή στο σύνολο της.
Μια τέτοια εκτίμησης του Λόγου του Θεού είναι εσφαλμένη, διότι όλη η Γραφή είναι Θεόπνευστη. Πρέπει να λέξη προς λέξη και να ερμηνεύεται με ορθοτόμηση και όχι με ορθολογισμό.
Την ανάπτυξη αυτής της αληθείας θα την αρχίσουμε μελετώντας τον Λόγο του Θεού και κάνοντας αρχή από τον Μωϋσή, (Έξοδος δ: 10—12)
«Εγώ θέλω είσθαι μετά του στόματος σου» . Η φράσης αυτή έχει μεγάλη σημασία επειδή ο Θεός δεν είπε στο Μωϋσή ότι θα είμαι με το πνεύμα σου ή με την καρδιά σου, αλλά «θα είμαι με το στόμα σου» Και πράγματι καθ’ όλο το διάστημα της διακονίας του τόσο στην έρημο όσο και στην Αίγυπτο, ο Θεός χρησιμοποίησε το στόμα του Μωϋσέως και έθετε εις αυτό λόγους και φράσεις. Γι’ αυτό και όσα ο Μωϋσής είπε ήσαν αλάνθαστα.
Άλλο σημαντικό εδάφιο είναι το (Έξοδος λδ:27) «Διότι κατά τον λόγον τούτον (του ανωτέρου εδαφίου )έκαμον διαθήκην τόσον εις σε, όσον και εις τον Ισραήλ». Άλλο εδάφιο σπουδαίο είναι (Εβραίους η:5), στο οποίο διαβάζουμε ότι ο θεός μίλησε προς τον Μωϋσή και τον διέταξε να κατασκευάσει τα όσα αφορούσαν τη σκηνή κατά τας ιδικά Του υποδείξεις. Δηλαδή: Τα σκεύη την περιβολή των ιερέων με όλες τις σχετικές λεπτομέρειες το τι θα συμβόλιζε κάθε κομμάτι υφάσματος κλπ.
(Έξοδος κη:3-λα:3-λε:31).
Και τώρα ας λάβουμε υπ’ όψη το (Μάρκος ζ:6—13). Παρατηρούμε τα εξής: εις το εδάφιο 8 ο Κύριος Ιησούς Χριστός, αναφέρεται εις «την εντολήν του Θεού» . Εις τα εδάφια 9—10 διαβάζουμε ότι ο Μωϋσής είπε «Τίμα τον Πατέρα σου και την μητέρα σου» ώστε ο Μωϋσής μίλησε με το στόμα του αλλά ο λόγος ήταν του Θεού.
Στη β¨ Σαμουήλ κγ:2, ο Δαβίδ διακηρύττει: «Πνεύμα Κυρίου ελάλησε δι’ εμού και ο λόγος αυτού ήλθεν επί της γλώσσας μου»
Όπως στο Μωϋσή μίλησε ο Θεός και του έδωσε όλες τις λεπτομέρειες για την κατασκευή της σκηνής του Μαρτυρίου έτσι μίλησε και στον Δαβίδ σχετικά με τον Ναό, (Α΄ Χρονικών κη:11—13). Και αξιοσημείωτο είναι εκείνο που ομολόγησε ο Σολομών «Ο Θεός μίλησε δια του στόματος του πατρός μου Δαβίδ»,
(Α΄ Βασιλέων η:24). Ακόμα και η προδοσία του Ιούδα προφητεύθηκε δια του στόματος του Δαβίδ,(Πράξεις α:1—16 – Ψαλμός ξθ:25).
Ας ακούσουμε τι είπε ο Θεός στον Προφήτη Ιερεμία: «Και πάντα όσα σε προστάξω θέλεις ειπεί». Ιερεμίας α:7και στο Ιερεμίας κ:9 περιέρχεται η μαρτυρία του προφήτου, «όμως ο λόγος αυτός ήτο εν τη καρδία μου ως καιόμενο πυρ».
Και ο Σολομών μας παρέχει βαρυσήμαντες αποκαλύψεις και μαρτυρίες περί της θεοπνευστίας του Λόγου του Θεού πχ Παροιμίες κεφ. 30: εδαφ.5-6
Η σπουδαιότης αυτών των εδαφίων και η έμφασης με την οποίαν εκτίθεται το περιεχόμενο τους, βεβαιώνουν ότι η Αγία Γραφή είναι Θεόπνευστος.
Την ίδια ομολογία έδωσε και ο Ιώβ, εκφράζοντας την σπουδαιότητα του Θείου Λόγου. (Ιώβ 23:12) «Διετήρησα τους λόγους του στόματος Αυτού μάλλον παρά την αναγκαία μου τροφή»
Ας ακούσουμε τι είπε ο Θεός στον Προφήτη Ιερεμία: «Και πάντα όσα σε προστάξω θέλεις ειπεί». Ιερεμίας α:7και στο Ιερεμίας κ:9 περιέρχεται η μαρτυρία του προφήτου, «όμως ο λόγος αυτός ήτο εν τη καρδία μου ως καιόμενο πυρ».
Και ο Σολομών μας παρέχει βαρυσήμαντες αποκαλύψεις και μαρτυρίες περί της θεοπνευστίας του Λόγου του Θεού πχ Παροιμίες κεφ. 30: εδαφ.5-6
Η σπουδαιότης αυτών των εδαφίων και η έμφασης με την οποίαν εκτίθεται το περιεχόμενο τους, βεβαιώνουν ότι η Αγία Γραφή είναι Θεόπνευστος.
Την ίδια ομολογία έδωσε και ο Ιώβ, εκφράζοντας την σπουδαιότητα του Θείου Λόγου. (Ιώβ 23:12) «Διετήρησα τους λόγους του στόματος Αυτού μάλλον παρά την αναγκαία μου τροφή»
Προς δόξαν του Θεού, ο προφήτης Ησαϊας έδωσε τις μαρτυρίες που διαβάζουμε στο κεφ. (Ησαϊας 1: 20 και 40! 5). Επίσης
(ο Ιεζεκιήλ κεφ.3: 17- 27 και 33: 7 ).
(Στο Δευτερονόμιο 8: 3 και στο Ματθαίο δ: 4) « Ο άνθρωπος δεν θέλει να ζήσει μόνον με άρτον αλλά και με πάντα λόγον εξερχόμενον εκ του στόματος του Θεού, και τούτο βέβαια αναφέρεται στην καθημερινή ζωή του πιστού, όπως βεβαίωσε ο Χριστός. Και όσοι δεν δέχονται την θεοπνευστία της Αγίας Γραφής έχουν ζωή ασθενική από πνευματικής απόψεως. «Πάσα Γραφή Θεόπνευστος» (Β΄ Τιμόθεος 3:16).
Στο βιβλίο του ( Ιησού του Ναυή κεφ. 9:14 ) παρακινούμαστε να εναποθέτουμε τα πάντα στον Κύριο και από Αυτόν να ζητούμε και να παίρνουμε οδηγίες για τα προβλήματα της ζωής μας και να μην ενεργούμε από δική μας πρωτοβουλία.
Στο ( Α΄ Βασιλέων ιζ: 24) διαβάζουμε την ομολογία της χήρας των Σαρεπτών η οποία αναγνώρισε ότι ο Προφήτης Ηλίας «ήταν άνθρωπος του Θεού και ο λόγος του Κυρίου ήτο αλήθεια εν τω στόματι του».
Την ίδια μαρτυρία έχουμε στο (Ζαχαρία ζ:7).
Η μαρτυρία του Απόστολου Παύλου στην (Β’ Τιμοθέου γ:16). Όλη η γραφή είναι Θεόπνευστος» αποτελεί κατά κάποιον τρόπο την επισφράγιση την επικύρωση της αληθείας που εξαγγέλλεται ότι όλη η Γραφή από την αρχή μέχρι τέλους της εγράφη κατ’ έμπνευση του Θεού.
Τα αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη, που χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος στις επιστολές του είναι χωρίς αμφιβολία από τη μετάφραση της τη λεγομένη των 70μήκοντα. Η μετάφραση αυτή είχε γίνει 300 περίπου χρόνια π.χ. και κατά την διάρκεια της επί της γης διακονίας του Χριστού όπως και μετέπειτα, η Παλαιά Διαθήκη αναγνωρίζονταν από τους Εβραίους ως Θεόπνευστη.
Ο ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ
(Του Χαράλαμπου Μποσταντζόγλου) (1885—1916)
Μέρος 31
Από όσα αναφέρθηκαν ότι αποδείχτηκε αδιάβλητος πως η Αγία Γραφή είναι βιβλίο Θεόπνευστο. Πρέπει όμως να εξετάσουμε στηριζόμενοι και πάλι στην Αγία Γραφή πως έγινε αυτή η Θεοπνευστία.
Στη Β΄ Πέτρου κεφ. α: εδαφ. 21 διαβάζουμε: «Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου αλλ’ υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι λάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού». Η φράσης «κινούμενοι υπό του Αγίου Πνεύματος» βεβαιώνει την Θεοπνευστία των λόγων των αγίων ανθρώπων του Θεού που έγραψαν τη Βίβλο.
Στην Α΄ Πέτρου κεφ. α: εδαφ.10-12 διαβάζουμε πάλι ότι οι συγγραφείς της Βίβλου έγραψαν χωρίς να κατανοούν, αλλά ερευνούσαν και εκζητούσαν να μάθουν περί του Χριστού «προεμαρτύρει το εν αυτοίς Πνεύμα του Χριστού». Οι άνθρωποι εκείνοι χρησιμοποιήθηκαν σαν κατάλληλα όργανα του Παντοδυνάμου Πνεύματος και τα γραπτά τους είχαν και ειρμό και έννοια, ώστε όλοι όσοι τα διαβάζουν να πείθονται ότι η ενέργεια που τους κινούσε προέρχονταν από το Θεό..
Και οι προφήτες και οι Απόστολοι εφ’ όσον έγραψαν υπό την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος έγραψαν πράγματα τελείως αλάνθαστα. Αριθμοί κβ:38 και κγ:
Ας λάβουμε παράδειγμα το Αριθμοί κβ:38, όπου φέρεται εκείνο που είπε ο Βαλαάμ προς τον Βαλάκ, «Ιδού ήλθον προς σε. Έχω τώρα δύναμιν να λαλήσω τι; Όντινα λόγον βάλει ο Θεός εις το στόμα μου τούτον θέλω λαλήσει».
Ας λάβουμε παράδειγμα το Αριθμοί κβ:38, όπου φέρεται εκείνο που είπε ο Βαλαάμ προς τον Βαλάκ, «Ιδού ήλθον προς σε. Έχω τώρα δύναμιν να λαλήσω τι; Όντινα λόγον βάλει ο Θεός εις το στόμα μου τούτον θέλω λαλήσει».
Από τη σχετική περικοπή πληροφορούμαστε ότι ο Βαλαάμ είχε την πρόθεση να εκτελέσει την επιθυμία του Βαλάκ και να καταραστεί το λαό Ισραήλ, αλλά το Άγιο Πνεύμα κατά θαυμαστό τρόπο, όχι μόνο τον απέτρεψε να το κάνει αυτό αλλά και τον παρακίνησε να ευλογήσει τον Ισραήλ.
Η πράξεις εκείνη του Βαλαάμ εξόργισε τον βασιλιά Βαλάκ, ο οποίος και εξέφρασε τη δυσαρέσκεια του. «Εγώ σε παρακάλεσα να καταραστείς τον λαό, συ όμως αντί κατάρας έδωκας ευλογίαν». Και η απάντησης του Βαλαάμ ήταν η εξής: «Εγώ δεν είπον ότι βάλει ο Θεός εις το στόμα μου, τούτο θέλω λαλήσει;» (Αριθμοί κγ:11-12-16-26-και κδ:1) Παρατηρούμε λοιπόν ότι αν σύμφωνα με την Αγία Γραφή ο Βαλαάμ ήταν άνθρωπος φιλάργυρος, όμως ο Κύριος τον χρησιμοποίησε για να επιβάλει το θέλημα Του, (Β΄ Πέτρου β:15).
Ώστε ο Θεός έχει το υπόλοιπο και κυριαρχικό δικαίωμα να χρησιμοποιεί για εκτέλεση των σχεδίων Του ανθρώπους έστω και αμαρτωλούς, αλλά το Πνεύμα το Άγιο που τους διοικεί κάμνει τους λόγους τους αλάνθαστους.
Και οι ευσεβείς που χρησιμοποιήθηκαν κατά την Παλαιά Οικονομία να μεταβιβάσουν μηνύματα προς τους ανθρώπους, βεβαίωναν με έμφαση,
Ούτω λέγει Κύριος». Και τώρα στη συνέχεια ας συμβουλευτούμε την καινή Διαθήκη για την οποία όπως η Παλαιά μπορεί να αποδειχτεί ότι είναι Θεόπνευστος.
(Ιωάννης ις:12-13)
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μεταξύ των άλλων είπε στους μαθητές Του και
«Πολλά έχω ακόμη να σας είπω, πλην όμως δεν δύνασθε να κρατήσετε αυτά. Όταν όμως έλθει Εκείνος το Πνεύμα το Άγιο της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν». Ο λόγος αυτός εξεπληρώθει διότι η Αγία Γραφή εγράφη μετά την έλευση του Αγίου Πνεύματος.
( Στο Λουκά ι:16) δια βάζουμε: «Όστις ακούει εσάς εμέ ακούει.
Και όστις αθετεί εσάς εμέ αθετεί. Ο δε αθετών εμέ αθετεί τον αποστείλαντα με. Οι βεβαιώσεις αυτού του εδαφίου είναι πολύ πειστικές. Διότι, ο Χριστός συνδέει τα όσα είπε με τους μαθητές Του και το λαό. Και όσοι δεν θέλουν να δεχθούν η τιμωρία που θα τους επιβληθεί θα είναι χειρότερη από εκείνην που επεβλήθη στα Σόδομα και τα Γόμορρα.
(Ματθαίος ι:14-15). Στην επιστολή Α΄ Θεσσαλονικείς β:13 καθώς και Κορινθίους β¨ 12:13, ο Απόστολος Παύλος βεβαιώνει ότι τα λόγια που είπε ήταν λόγια Θεού.
Και οι απόστολοι οι οποίοι κήρυξαν αλλά και εκείνους και εκείνοι προς τους οποίους εκηρύχθη ο Λόγος του Θεού και πίστεψαν στο Θεό εν Χριστώ Ιησού, επιβεβαίωναν την Θεοπνευστία των κηρυχθέντων. Δεν πρέπει λοιπόν να προβάλλετε αντίρρησης για την αλήθεια της Βίβλου.
Και οι απόστολοι οι οποίοι κήρυξαν αλλά και εκείνους και εκείνοι προς τους οποίους εκηρύχθη ο Λόγος του Θεού και πίστεψαν στο Θεό εν Χριστώ Ιησού, επιβεβαίωναν την Θεοπνευστία των κηρυχθέντων. Δεν πρέπει λοιπόν να προβάλλετε αντίρρησης για την αλήθεια της Βίβλου.
Ο Θεός δια του Προφήτου Ησαϊα ξς: 2 για να τονισθεί η αλήθεια του Λόγου Του διεκήρυξε ότι θα επέβλεπε με ευμένεια στους ταπεινούς και συντριμμένους την καρδιά και τρέμοντας το Λόγο Του.
Παραλληλισμός του Ιησού Χριστού ως Λόγον, με τον γραπτό λόγον
(Ιωάννης α:1και Ιωαν.α:14)
Στα εδάφια αυτά ο Χριστός αναφέρεται ως Ζων Λόγος τέσσερις φορές. Και όπως ο Χριστός είναι ο Ζων Λόγος έτσι και η Αγία Γραφή είναι ο γραπτός Λόγος του Θεού.
Ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός. Και η Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού.
Ο Ιησούς απεστάλη για να φανερώσει τον Πατέρα. Και η Γραφή αποκαλύπτει τον Θεό και όλα τα έργα Του.
Ο Χριστός είναι η οδός της Σωτηρίας και η οδός προς τη Σωτηρία και ο οδηγός προς τη σωτηρία είναι ο λόγος του Θεού,(Ρωμαίους ι:17)Επομένως, η πίστη είναι διαμέσου τής ακοής· η δε ακοή διαμέσου τού λόγου τού Θεού.
Στο εδάφιο αυτό αναφέρεται ότι η πίστις είναι εξ’ ακοής η δε ακοή δια του λόγου του Θεού.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι αλάνθαστος. Έτσι είναι και η Αγία Γραφή. Εξ’ όσον ανεφέρθησαν αποδεικνύεται η ομοιότης του Ιησού Χριστού με τον Λόγο του Θεού.
Και τώρα θα δούμε τον γραπτό λόγο σαν προϊόν ανθρώπινης δραστηριότητας στην σχέση του με τον Ιησού Χριστό. όπως στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού είναι ενωμένη η Θεία φύσης με την ανθρώπινη, έτσι και στην Αγία Γραφή η θεία της προέλευσης είναι ενωμένη με το ανθρώπινο στοιχείο.
Στον Ιησού Χριστό η ανθρώπινη φύσις επέκειτο στις διάφορες ανάγκες που έχει το σώμα του ανθρώπου, δηλαδή πείνα, δίψα, την κόπωση, την ανάγκη λήψεως τροφής, του ύπνου και της αναπαύσεως.
Έτσι και στο περιεχόμενο της Αγίας Γραφής παρατηρούνται μερικές ανθρώπινες αδυναμίες.
Έτσι και στο περιεχόμενο της Αγίας Γραφής παρατηρούνται μερικές ανθρώπινες αδυναμίες.
.....................................
