31--10--2015-----03--ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ -

     ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ –

ΙΩΑΝΝΗΣ Α΄: 2-9 Εκείνος που λέει ότι είναι μέσα στο φως, αλλά μισεί τον αδελφό του, είναι μέχρι τώρα μέσα στο σκοτάδι.

10 Εκείνος που αγαπάει τον αδελφό του μένει μέσα στο φως, και σκάνδαλο σ' αυτόν δεν υπάρχει.

11 Εκείνος, όμως, που μισεί τον αδελφό του είναι μέσα στο σκοτάδι και περπατάει μέσα στο σκοτάδι, και δεν ξέρει πού πηγαίνει, επειδή το σκοτάδι έχει τυφλώσει τα μάτια του.

 

03--ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ -
ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΠΥΡΟΥ ΦΙΛΟΥ ΑΓ. ΓΡΑΦΗΣ
01--ΘΕΜΑ: ΚΑΤΑΛΑΛΙΑ-ΚΑΤΑΛΑΛΙΑ----26-5-2015-ΤΡΙΤΗ
Κορινθίους Β' 12:
20 Διότι φοβούμαι μήπως ελθών δεν σας εύρω οποίους θέλω, και εγώ ευρεθώ εις εσάς οποίον δεν θέλετε, μήπως ήναι μεταξύ σας έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, αλαζονείαι, ακαταστασίαι,
Πέτρου Α' 2:
1 Απορρίψαντες λοιπόν πάσαν κακίαν και πάντα δόλον και υποκρίσεις και φθόνους και πάσας καταλαλιάς,
                       …………..

Καταλαλιά λοιπόν:
Η καταλαλιά είναι η πιο μεγάλη πληγή μέσα στην εκκλησία του Χριστού.
 Διαβάζοντας την επιστολή του Απ. Παύλου το περιγράφει πολύ υπέροχα. Διότι η καταλαλιά έχει παράγωγα
 Ξεκινά ο  Aπ. Παύλος από τις έριδες.
Τι είναι οι έριδες φαγωμάρα, αναμεταξύ μας δηλαδή
Φιλονικία, λογομαχία, διχόνοια, ανταγωνισμός, καυγάς, μάλωμα, τσάκωμα. Όλα  αυτά με μια λέξη:
Καταλαλιά…. μήπως είναι μεταξύ σας έριδες, ζηλοτυπία, θυμοί, μάχαι, καταλαλιά, ψιθυρισμοί, αλαζονεία, ακαταστασία,….
  Όλα  αυτά δεν οικοδομούν. Να έχουμε ειρήνη αγάπη μεταξύ μας.
Ρωμαίους 14:
19 Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην και τα προς την οικοδομήν αλλήλων.
Κορινθίους Α' 14:
33 διότι ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ' ειρήνης. Καθώς εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων.
Ο καθένας μας ας κοιτά να προχωρεί στην πίστη και όχι σε όλα αυτά, που με μια λέξη κατονομάζει ο Aπ. Παύλος καταλαλιά
Sultana. Cha

                      ………………

03--ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

Μεταφορά  αγίας γραφής Σπύρου Φίλου

02--ΚΑΤΑΛΑΛΙΑ

Ψαλμοί 15

1 Ψαλμός τού Δαβίδ.

ΚΥΡΙΕ, ποιος θα κατοικήσει στη σκηνή σου; Ποιος θα κατοικήσει στο βουνό σου το άγιο;

2 Εκείνος που περπατάει με ακεραιότητα και πράττει δικαιοσύνη και μιλάει αλήθεια μέσα στην καρδιά του.

3 Εκείνος που δεν καταλαλεί με τη γλώσσα του, ούτε πράττει κακό στον φίλο του, ούτε δέχεται ονειδισμό ενάντια στον διπλανό του·

                     …………..

Η καταλαλιά είναι κάτι που δυστυχώς όλοι σήμερα καταλαλούμε ο ένας τον άλλον.

Δυστυχώς το κάνουμε και δικαιολογούμε τον εαυτό μας ότι δεν το είπα για κακό το είπα γιατί δεν αντέχω να γίνεται αδικία. Και πάρα πολλές δικαιολογίες για να ωραιοποιήσουμε την καταλαλιά μας.

 

  Σκεφτόμουν αυτό το θέμα από καιρό και ήθελα να το ψάξω διαβάζοντας τον ψαλμό 15-του Δαβίδ . σήμερα έβγαλα ένα λεξικό πολύ παλιό να δω τι ακριβώς είναι η καταλαλιά.. Δεν μου άρεσε καθόλου όταν είδα πόσο κακό είναι. και βρήκα τον εαυτό μου να είναι ελλιπής.  Δεν θα γράψω το λεξικό αλλά λίγα  τα κυριότερα.

α)-Καταλαλητής- είναι( ο κακολόγος) άνθρωπος. Αυτό το πρώτο να εξετάσουμε: πρώτη εγώ και όλοι μαζί να δούμε ο κάθε ένας τον εαυτό του.

Πω! Πω! Κακολόγος μου έρχεται πολύ βαρύ.

Ειδικά που ο Κύριος μας λέγει να μην κρίνουμε. (Άραγε τι θα βρω στην λέξει κρίνω;).

β)-Καταλαλιά- είναι η κακολογία μόνο και μόνο να πούμε κάτι το κακό για τον άλλον. Η τους άλλους.

Επίσης σημαίνει το διαλαλώ  και κακογλωσεύω.

Άρα αφού το κάνω όλο αυτό σίγουρα μέσα μου δεν υπάρχει ούτε η αλήθεια ούτε έλεγχος ούτε δικαιοσύνη. Άρα είμαι τόσο κακόγλωσως που δεν σκέπτομαι την έκταση του κακού.. Αυτά είναι αλυσίδα.

α)- Λέμε: η εκκλησία δεν πάει καλά. Αλήθεια γιατί δεν πάει καλά; Ποιος φταίει ο Κύριος; Ποιος κάνει την εκκλησία; Εγώ και συ. Άρα εγώ και συ φταίμε. Γιατί;

Γιατί έχω παράπονο π.χ. Από τον αδελφό που είναι ποιμένας. Η από τον τάδε που κάνει αυτό ή που κάνει το άλλο. Ο εαυτός μας μέσα δεν βρίσκεται; είναι τέλειος; Αν ρωτήσουμε τον ποιμένα θα πει έχω αδιάφορο κόσμο δεν νοιάζονται από δω μπαίνει ο λόγος και από κει βγαίνει. Αν ρωτήσουμε… κανένας δεν θα πει καλό λόγιο. (κακολόγος-κακολογία) Όλο τι κάνουν οι άλλοι. Οπότε δεν βρισκόμαστε σταθεροί με τον Κύριο αλλά του τι κάνει ο ένας και ο άλλος. 

Ο Κύριος όταν έφτιαξε την εκκλησία Του ήθελε και θέλει να είναι ένα σώμα με όλη την έννοια του σώματος. Πονάει το χέρι πονάει όλο το σώμα.

  Άρα θα πρέπει όλοι να έχουμε ενότητα και να αγαπούμε ο ένας τον άλλον να νιώθουμε τις αδυναμίες προβλήματα που κάθε οικογένεια έχει και επειδή ήμαστε στενός κύκλος αντί να τρέχουμε και να γινόμαστε διαλαλητές του κακού να είμαστε το αποκούμπι των αδελφών. Διότι είμαστε ενός Πατέρα παιδιά και είμαστε αδέλφια με πρωτότοκο τον Ιησού Χριστό. Η βοήθεια στα αδέλφια δεν είναι μόνο υλική αλλά και πνευματική και ηθική συμπαράσταση παρηγοριάς.

  Αφού λοιπόν έχουμε διαπιστώσει ότι ο Χριστός έκανε μέσα μας έργο θα πρέπει αυτό το έργο να εμφανιστεί με την καλή συμπεριφορά αγάπης και έργων δια της ενότητας του Πνεύματος του Αγίου.

Η πίστη και τα έργα μαζί συμπορεύονται. Το ίδιο και ο καρπός του Πνεύματος του Αγίου στην καρδιά μας.

Ιακώβου 2

17 Έτσι και η πίστη, αν δεν έχει έργα, είναι από μόνη της νεκρή.

18 Αλλά, θα πει κάποιος: Εσύ έχεις πίστη, και εγώ έχω έργα· δείξε μου την πίστη σου από τα έργα σου, και εγώ θα σου δείξω από τα έργα μου την πίστη μου….

…21 Ο πατέρας μας ο Αβραάμ δεν δικαιώθηκε από τα έργα, όταν πρόσφερε τον γιο του τον Ισαάκ επάνω στο θυσιαστήριο;

22 Βλέπεις ότι η πίστη συνεργούσε στα έργα του, και από τα έργα η πίστη αποδείχθηκε τέλεια;

23 Και εκπληρώθηκε η γραφή, που έλεγε: «Ο δε Αβραάμ πίστεψε στον Θεό, και του λογαριάστηκε σε δικαιοσύνη»· και ονομάστηκε «φίλος τού Θεού».

Ειρήνη έλεος και χάρη

Sultana cha 

…………………………..

31-10-2015---ΤΥΧΙΚΟΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ- ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003

           Γυναίκες απέναντι στον καθρέφτη του θείου λόγου

Μαθήματα από ένα

30-10--2015--Εξομολογείσθε τω Κυρίω~Ψαλμός ΡΛΕ'.135 Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΕΥΛΟΓΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΔΟΞΑΖΟΥΝ ΕΚ ΒΑΘΟΥΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

30--10—2015--ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003---ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΛΑΜΠΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΡΑΒΗΧΤΕΙ

02---H SYNEXEIA APO TO 01

ΟΙ ΔΕΟΥΣΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ

10. Εν όψει όλων αυτών των ασθενών πλευρών των Ολυμπιακών Αγώνων, οι οποίοι στις ημέρες μας έχουν αποκτήσει πρόσθετους απαξιωτικούς λόγους που οδήγησαν στην παρακμή τους και δεδομένης της συνδέσεώς τους με τη νεοειδωλολατρία από την αρχή της αναβιώσεώς τους, η Εκκλησία χωρίς να τους απορρίψει και να τους πολεμήσει, γιατί θα συγκρουσθεί προς την πολλά αναμένουσα από αυτούς πολιτεία, προς τους διεθνείς επιχειρηματικούς κύκλους και προς τους απροβλημάτιστους και απρόσεκτους εκ των Χριστιανών, πρέπει να πάρει τις δέουσες αποστάσεις. Τα οικονομικά οφέλη που πιθανόν θα προκύψουν για την Εκκλησία δεν ισοσταθμίζουν την πνευματική ζημία και βλάβη των νέων ιδίως ανθρώπων, οι οποίοι εμπλέκονται στο πολυδιαφημιζόμενο κίνημα του εθελοντισμού. Οι Χριστιανοί διδασκόμαστε "υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ· επιμελείσθαι δε ψυχής πράγματος αθανάτου", διότι "τι ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή;" (Ματθ. 16/ις/26).

 

ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΛΑΜΠΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΧΕΡΗΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΡΑΒΗΧΤΕΙ

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ

11. Η νεοειδωλολατρία αποτελεί υπαρκτό ποιμαντικό πρόβλημα. Ούτε τη μεγαλοποιούμε αλλά ούτε και αγνοούμε τη δυναμική της, η οποία οφείλεται όχι στη γοητεία των ξεχασμένων, ανύπαρκτων και ανίσχυρων θεών, αλλά στην οικονομική ισχύ των εισηγητών της, οι οποίοι εκδίδουν δεκάδες περιοδικών και εντύπων και σε καθημερινή σχεδόν βάση εμφανίζονται στα τηλεοπτικά μέσα, μέρος των οποίων ελέγχουν. Η Εκκλησία οφείλει να οργανώσει την άμυνά της, για να προστατεύσει τους Χριστιανούς από τα ψεύδη και την προπαγάνδα. (...)»

 Χαιρόμαστε για τα παραπάνω λόγια αλλά και λυπούμαστε. Χαιρόμαστε επειδή και εκείνοι που μέχρι πρόσφατα σιωπούσαν, αναγκάστηκαν εκ των πραγμάτων ΝΑ ΠΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ομολογώντας την ειδωλολατρική σημασία των Ολυμπιακών Αγώνων και τις κακές τους επιρροές για την ελληνική νεολαία. Παράλληλα όμως λυπούμαστε επειδή οι Σύνεδροι –πολλοί δε περισσότερο οι ηγέτες της Ελλαδικής Εκκλησίας– δεν τολμούν ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΟΥΝ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ. Τι θα πει δηλαδή το πρέπει να πάρει «τις δέουσες αποστάσεις» όμως «χωρίς να τους απορρίψει και να τους πολεμήσει, γιατί θα συγκρουσθεί προς την πολλά αναμένουσα από αυτούς πολιτεία, προς τους διεθνείς επιχειρηματικούς κύκλους και προς τους απροβλημάτιστους και απρόσεκτους εκ των Χριστιανών»; Γνωρίζουμε ότι θα μας κάνουν κακό αλλά δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να τα βάλουμε με την πολιτεία και τους διεθνείς επιχειρηματικούς κύκλους... Τόσο εύκολα λοιπόν "προσκυνούν" τα όργανα του Σατανά;

 Τι θα πει το «θα συγκρουσθεί προς (...) τους απροβλημάτιστους και απρόσεκτους εκ των Χριστιανών»; Αυτό λέγεται ποίμανση για τους υπογράφοντες το κείμενο "κληρικούς, ηγουμένους, μοναχούς και πανεπιστημιακούς καθηγητές"; Μα μπορεί να υπάρχει χειρότερο κακό από τέτοιου είδους ΣΥΜΠΕΘΕΡΙΟ;

 

ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Τι θα πει «Τα οικονομικά οφέλη που πιθανόν θα προκύψουν για την Εκκλησία δεν ισοσταθμίζουν την πνευματική ζημία και βλάβη των νέων ιδίως ανθρώπων, οι οποίοι εμπλέκονται στο πολυδιαφημιζόμενα κίνημα του εθελοντισμού»; Παραδέχονται, λοιπόν οι κ.κ. Σύνεδροι ότι η Εκκλησία ΠΟΥΛΑΕΙ ή ΕΣΤΩ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΤΗΣ έναντι "πιθανών οικονομικών οφελών";

Το πικρό μας συμπέρασμα είναι πως με τη στάση της αυτή η πτέρυγα της Ελλαδικής Εκκλησίας που είτε ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ είτε ΑΝΕΧΕΤΑΙ τους Ολυμπιακούς Αγώνες και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμβάλλει στην διεξαγωγή τους, ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΟΣ με «την οικονομική ισχύ των εισηγητών της [νεοειδωλολατρίας], οι οποίοι εκδίδουν δεκάδες περιοδικών και εντύπων και σε καθημερινή σχεδόν βάση εμφανίζονται στα τηλεοπτικά μέσα, μέρος των όποίων ελέγχουν».

Επιτέλους πότε ακούστηκε κάποια διαμαρτυρία εκ μέρους της Εκκλησίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες –εκτός ίσως από μια χλιαρή διαμαρτυρία για τους Οίκους Ανοχής, που μάλλον για τα μάτια του κόσμου διατυπώθηκε και γρήγορα ξεχάστηκε–, όσον δε αφορά τους με οικονομική ισχύ εισηγητές της νεο-ειδωλολατρίας, γι’ αυτούς ως συνήθως επιφυλάσσεται να προσφέρει μια καθώς πρέπει “χριστιανική" κηδεία, κατατάσσοντας και αυτούς όπως και τους άλλους "μετά των αγίων"...

Εμείς από την αρχή υποστηρίξαμε πως ΚΑΚΟ μόνο θα φέρουν στη χώρα μας οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ας "αλληθωρίζουν" οι εμπλεκόμενοι. Κακό οικονομικό από τα τεράστια χρέη που δημιουργήθηκαν για να γίνουν τα έργα, και τα οποία επί πολλά έτη θα πληρώνουν πολλές επερχόμενες γενεές Ελλήνων ώσπου και αυτά θα έχουν πια ερειπωθεί... Κυρίως όμως το κακό θα είναι ηθικό και πνευματικό, κι αυτό είναι που κυρίως πρέπει να προβληματίζειi  Τώρα το ομολογούν και άλλοι...

 .......................................

30-10-2015------01--ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003 ----ΕΥΟΧΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΣΤΟ ΕΔΕΛΦΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ¨ΤΥΧΙΚΟΣ¨ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΜΑΤΙΑ ΠΝΕΥΜΑ ΤΙΚΑ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟ ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΙ.ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΖΗΤΟΥΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΒΟΗΘΗΜΑ..ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΑΣ ΚΥΚΛΩΝΟΥΝ ΑΔΕΛΦΙΑ .ΟΤΑΝ ΤΕΤΟΙΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ.ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ. ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΟΥΜΕ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΑΡΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ .

01--ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003

01

ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Αμαρτωλοί κατέλαβαν τον Παράδεισο

Εκαναν μεγάλους σταυρούς. Βαθιές μετάνοιες. Ατέλειωτες προσευχές. Κόβονταν για τα ράσα, τα γένια και τα μαλλιά. ~Eκριναν τους πάντες και τα πάντα. Τα ήξεραν όλα. Νόμισαν, ότι είχαν την “εξ αποκαλύψεως αλήθεια”... Ήσαν καλύτεροι άπ’ όλους. Χτύπησε την πόρτα τους ο θάνατος. Άνοιξε η πόρτα για την άλλη ζωή.

 

Έτρεχαν βιαστικοί να μπουν στον Παράδεισο.

Αλίμονο!!! «Ουκ ην τόπος εν τω καταλύματι». Είχαν καταλάβει τον Παράδεισο οι αμαρτωλοί.

Τους τα είχε ειπεί ο Χριστός. Μα δεν Τον άκουσαν. «Oι τελώναι και αι πόρνοι προάγουσιν υμάς εις την Βασιλείαν του Θεού», οι τελώνες και οι πόρνες θα μπουν πριν από σας στην Βασιλείαν τού Θεού (Ματθ. 21/κα/31).

Παράδοξο! Απαράδεκτο! Πώς είναι δυνατό αυτό; φωνάζουν. Πώς μπορεί να είναι οι αμαρτωλοί μέσα στον Παράδεισο κι εμείς απ’ έξω;

Πέρασαν όλη τους τη ζωή με προσευχές και κομποσχοίνια και θαυμάζοντας τους εαυτούς τους. Ξέχασαν όμως βασικά πράγματα. Ξέχασαν την μετάνοια. Το ίδιο δεν έκαμε κι ο Φαρισαίος; Ξέχασαν το «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε». Ξέχασαν να διορθώσουν τις αδικίες, όπως σωστά έκανε ό Ζακχαίος. Ξέχασαν το «Ουδείς αναμάρτητος». (...)

Ακούστε Χριστιανοί. Στον Παράδεισο έκτός από τον Χριστό κανείς άλλος αναμάρτητος δεν μπήκε.

Ο Παράδεισος είναι γεμάτος από αμαρτωλούς πού μετανόησαν. Και η πιο μεγάλη αμαρτία δεν μπορεί να κρατήσει τον άνθρωπο έξω από τον Παράδεισο. Το κλειδί της κάθε ψυχής για να ανοίξει τον Παράδεισο είναι η μετάνοια. Το μόνο που κρατεί τον άνθρωπο έξω από τον Παράδεισο είναι η αμετανοησία του. (...)

Εσύ κι εγώ χριστιανέ μου τι θα κάνομε; Θα παραμείνομε στην υποκρισία; Στον ναρκισσισμό μας; Στην κρίση, την κατάκριση, την καταδίκη του αδελφού μας; Μη γένοιτο! (...)

Να μετανοήσομε για τις αμαρτίες μας «Ίνα μη μείνομε έξω του νυμφώνος Χριστού». Για να μη μείνομε έξω απ’ τον Παράδεισο. Στον Παράδεισο υπάρχει χώρος για όλους τους μετανοήσαντες. Δεν υπάρχει χώρος για κανένα αμετανόητο. (...)

Μητροπολίτου Τορόντο (Καναδά) κ. Σωτηρίου.  (Αποσπάσματα)

Περιοδικό «Εκκλησιαστική Διακονία και Μαρτυρία» Μάρτ.-Απρ. 2003.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες

είναι ειδωλολατρικοί  olympia00

Για την ειδωλολατρική και μη χριστιανική ταυτότητα των Ολυμπιακών Αγώνων δεν έπαψε ο «Τ» να κάνει λόγο με κάθε ευκαιρία. Επίσης καταδίκασε την ευκολία με την οποία ο Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος έσπευσε να προσφέρει "χείρα βοηθείας" στην Οργανωτική Επιτροπή, αναλαμβάνοντας μάλιστα να υποστηρίξει τη διεξαγωγή των Αγώνων με πολλούς "εθελοντές" από τους κόλπους της Ορθόδοξης Νεολαίας.

  Αν και αρκετά καθυστερημένα, επιτέλους ακούστηκε και μια φωνή από μέρους της ελλάδικης εκκλησίας, μέσα από το πόρισμα του Επιστημονικού Συνεδρίου με θέμα: «Φαινόμενα Νεοειδωλολατρίας - Δωδεκαθεϊσμός - Υποτίμηση Παλαιάς Διαθήκης - Ολυμπιακοί Αγώνες», που διοργανώθηκε σε χώρους του Παν/μίου Θεσσαλονίκης στις 25-27 Μαρτίου τ.έ.

  Από τα πορίσματα του εν λόγω Συνεδρίου, ξεχωρίσαμε και παρουσιάζουμε εδώ τα σχετικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενόψει μάλιστα της επικειμένης τέλεσής τους στη χώρα μας το επόμενος έτος. [Ολόκληρο το κείμενο του Πορίσματος δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Πειραϊκή Εκκλησία» Ιουλ.-Αυγ. 2003, σελ. 48-50).

 

«ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

7. Οι ολυμπιακοί Αγώνες είναι καρπός της αγάπης του Ελληνισμού για την άθληση του σώματος, παράλληλα με την καλλιέργεια του πνεύματος. Ενώ όμως είχαν αποκτήσει μεγάλη δόξα, προοδευτικά παρήκμασαν, διότι οι "στεφανίται" αθληταί κατήντησαν "χρηματίται" και έτσι έφθασαν σε πλήρη ανυποληψία κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, ώστε η κατάργησή τους το 393 μ.Χ. να είναι η μεγαλύτερη προς αυτούς ευεργεσία. Η αναβίωσή τους στη Γαλλία το 18ο αιώνα συνδέθηκε με την αναβίωση και της ειδωλολατρίας. Ειδωλολατρική είναι εξ άλλου η καθιερωθείσα από το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας (1936) τελετή της αφής της ολυμπιακής φλόγας, η οποία δυστυχώς σώζεται με το ίδιο τυπικό ως σήμερα.

 

8. Η εμπορευματοποίηση και τα οικονομικά κίνητρα κρατών και αθλητών τραυματίζουν και σήμερα το γνήσιο αρχαιοελληνικό τους χαρακτήρα. Μελανό επίσης σημείο που απαξιώνει περισσότερο τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ότι η επίτευξη του σκοπού της νίκης επιδιώκεται με εξουθενωτικά και καταστροφικά για τη σωματική και ψυχική υγεία των αθλητών μέσα. Γίνεται ευρεία χρήση φαρμάκων ή ουσιών (Dopping) και απαγορευμένων από την ιατρική δεοντολογία σωματικών ή ψυχολογικών μεθόδων για την επιτυχία υψηλότερων επιδόσεων. Οι μέχρι σήμερα προσπάθειες καταπολεμήσεως αυτής της τακτικής έχουν αποτύχει. (...)

SYNEXIZETAI

...................................

29-10-2015----1/. Ιησού οδήγει με εν τω σάλω της ζωής κύματα κυκλουσι με όνταν πέραν της ακτής ατενίζω πλην προς Σε Ιησού οδήγει με------------2/. Λέγεις μόνον ¨Σιωπή¨ κι’ υποτάσσεται η γη Κι άγριοι ωκεανοί όπως τέκνον τη μητρί Κυριάρχα του παντός Συ οδήγει μ’ ασφαλώς---------------3/. Όταν τέλος αφιχθώ εις το τέρμα της οδού Τότε δεν θα φοβηθώ κλίνων δ’ εις το στήθος σου Θα ακούσω ¨Μη φοβού πάλιν είμαι μετά σου¨.

06--ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ-

καλημέρα σε όλους εύχομαι καλή και ευλογημένη 

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΓ. ΓΡΑΦΗΣ Σπύρου Φίλου

29-10-2015—ΠΕΜΠΤΗ

 

Μάρκος 4:

35 Και κατά την ημέρα εκείνη, όταν έγινε βράδυ, τους λέει: Ας περάσουμε αντίπερα.

36 Και αφού άφησαν το πλήθος, τον παίρνουν μαζί τους στο πλοίο όπως ήταν· ήσαν μάλιστα και άλλα μικρά πλοία μαζί του.

37 Και γίνεται ένας μεγάλος ανεμοστρόβιλος· και τα κύματα μπήκαν μέσα στο πλοίο, ώστε αυτό ήδη γέμιζε.

38 Κι αυτός, ήταν στην πρύμη, όπου κοιμόταν επάνω στο προσκεφάλι· και τον ξυπνούν, και του λένε: Δάσκαλε, δεν σε νοιάζει ότι χανόμαστε;

39 Και αφού σηκώθηκε, επιτίμησε τον άνεμο· και είπε στη θάλασσα: Σιώπα, ησύχασε. Και σταμάτησε ο άνεμος, και έγινε μεγάλη γαλήνη.

40 Και τους είπε: Γιατί είστε έτσι δειλοί; Πώς δεν έχετε πίστη;

41 Και φοβήθηκαν με μεγάλο φόβο, και έλεγαν αναμεταξύ τους: Ποιος, λοιπόν, είναι αυτός, που και ο άνεμος και η θάλασσα τον υπακούν;

 

Ιησού οδήγει με 

 

1/. Ιησού οδήγει με   εν τω σάλω της ζωής

κύματα κυκλουσι με όνταν πέραν της ακτής

ατενίζω πλην προς Σε Ιησού οδήγει με

……………………………

2/. Λέγεις μόνον ¨Σιωπή¨ κι’ υποτάσσεται η γη

Κι άγριοι ωκεανοί όπως τέκνον τη μητρί

Κυριάρχα του παντός Συ οδήγει μ’ ασφαλώς

…………………………….

3/. Όταν τέλος αφιχθώ εις το τέρμα της οδού

Τότε δεν θα φοβηθώ κλίνων δ’ εις το στήθος σου

Θα ακούσω ¨Μη φοβού πάλιν είμαι μετά σου¨.

………………………………..

28-10-2015----Πράξεις 6----- 1 Και κατά τις ημέρες αυτές, όταν οι μαθητές πληθύνονταν, έγινε γογγυσμός των Ελληνιστών ενάντια στους Εβραίους, ότι οι χήρες τους παραβλέπονταν στην καθημερινή διακονία. 2 Τότε, οι δώδεκα, αφού προσκάλεσαν το πλήθος των μαθητών, είπαν: Δεν είναι πρέπον να αφήσουμε εμείς τον λόγο τού Θεού, και να υπηρετούμε σε τραπέζια.

Πράξεις 6
1 Και κατά τις ημέρες αυτές, όταν οι μαθητές πληθύνονταν, έγινε γογγυσμός των Ελληνιστών ενάντια στους Εβραίους, ότι οι χήρες τους παραβλέπονταν στην καθημερινή διακονία.
2 Τότε, οι δώδεκα, αφού προσκάλεσαν το πλήθος των μαθητών, είπαν: Δεν είναι πρέπον να αφήσουμε εμείς τον λόγο τού Θεού, και να υπηρετούμε σε τραπέζια.
3 Σκεφθείτε, λοιπόν, αδελφοί, διαλέξτε από σας επτά άνδρες, που έχουν καλή μαρτυρία, πλήρεις Αγίου Πνεύματος και σοφίας, τους οποίους ας τοποθετήσουμε γι' αυτή την ανάγκη.
4 Ενώ εμείς θα μένουμε διαρκώς στην προσευχή και στη διακονία τού λόγου.
5 Και ο λόγος άρεσε μπροστά σε ολόκληρο το πλήθος· και διάλεξαν τον Στέφανο, άνδρα πλήρη πίστης και Αγίου Πνεύματος, και τον Φίλιππο, και τον Πρόχορο, και τον Νικάνορα, και τον Τίμωνα, και τον Παρμενά, και τον Νικόλαο, έναν προσήλυτο από την Αντιόχεια·
6 τους οποίους έστησαν μπροστά στους αποστόλους· και, αφού προσευχήθηκαν, έβαλαν επάνω τους τα χέρια.
7 Και ο λόγος τού Θεού αύξανε, και ο αριθμός των μαθητών στην Ιερουσαλήμ πληθυνόταν υπερβολικά· και μεγάλο πλήθος από τους ιερείς υπάκουε στην πίστη.
8 ΚΑΙ ο Στέφανος, πλήρης από πίστη και δύναμη, έκανε τέρατα και μεγάλα σημεία ανάμεσα στον λαό.
9 Και μερικοί από τη συναγωγή, που λέγεται των Λιβερτίνων, και των Κυρηναίων, και Αλεξανδρινών, και εκείνων από την Κιλικία, και την Ασία, σηκώθηκαν φιλονικώντας με τον Στέφανο·
10 και δεν μπορούσαν να αντισταθούν στη σοφία και στο πνεύμα με το οποίο μιλούσε.
11 Τότε, έβαλαν κρυφά ανθρώπους, που έλεγαν ότι: Τον ακούσαμε να μιλάει βλάσφημα λόγια ενάντια στον Μωυσή και στον Θεό.
12 Και διέγειραν τον λαό και τους πρεσβύτερους και τους γραμματείς, και αφού ήρθαν εναντίον του, τον άρπαξαν, και τον έφεραν στο συνέδριο.
13 Και παρουσίασαν ψευδομάρτυρες, που έλεγαν: Αυτός ο άνθρωπος δεν σταματάει να μιλάει βλάσφημα λόγια ενάντια σ' αυτόν τον άγιο τόπο και τον νόμο.
14 Επειδή, τον ακούσαμε να λέει, ότι: Αυτός ο Ιησούς ο Ναζωραίος θα καταστρέψει τούτο τον τόπο, και θα αλλάξει τα έθιμα που μας παρέδωσε ο Μωυσής.
15 Και ατενίζοντας σ' αυτόν, όλοι εκείνοι που κάθονταν στο συνέδριο, είδαν το πρόσωπό του σαν πρόσωπο αγγέλου.


.........................................

28-10-2015---- δημητρης αδελ 10 Οκτωβρίου ·

δημητρης αδελ

10 Οκτωβρίου · 

δημητρης αδελ

10 Οκτωβρίου · 

δημητρης αδελ

12 ώρες · 

δημητρης αδελ

12 ώρες · 

28-10-2015---ΜΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΤΥΧΙΚΟΥ--

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΧΩΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΟ 05 ΕΩΣ ΤΟ 09 ΛΟΓΩ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΟ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΑΣ ΣΥΝΗΘΙΖΕΙ ΚΑΙ Μας ΕΚΠΛΗΣΕΙ ΜΕ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΤΟΦΙΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.

SULTANACHA

.........................................

09----28-9-2015-----ΤΥΧΙΚΟΣ-ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003----- Η περίπτωση του Ηλία ήταν διαφορετική.

ΤΥΧΙΚΟΣ-ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003

09

 Η περίπτωση του Ηλία ήταν διαφορετική.

Ο ίδιος σχολιαστής συνεχίζει: «Ο Ηλίας είχε σταλθεί για να δείξει την αξία του νόμου και την σημασία της παράβασής του, επίσης για να μαρτυρήσει σαν ένας τολμηρός κατακριτής ενάντια στην ειδωλολατρία και την κακία της αυλής του Αχαάβ. Ήταν λοιπόν ταιριαστό να επικυρώσει  την αποστολή του με τέτοιο τρόπο. Όμως στην περίπτωση των Αποστόλων ήταν η ώρα που έπρεπε να δειχτεί η χάρη, με την οποία δεν ταίριαζε καμία φοβερή επίδειξη θείας κρίσης. Όπως μάλιστα έγραψε ο Tillotson ακόμη κι αν ίσως έφερε στο νου τους τέτοιες σκέψεις το γεγονός ότι βρίσκονταν στη Σαμάρεια –και μάλιστα πολύ κοντά στο σημείο όπου ο Ηλίας έφερε φωτιά από τον ουρανό–, εντούτοις, αν και ο τόπος ήταν σχεδόν ίδιος, οι χρόνοι είχαν αλλάξει.»

  Έτσι ο Χριστός δεν έκρινε ότι έπρεπε να συμφωνήσει με τη γνώμη και το αίτημα των μαθητών Του!!!  Σκοπός Του δεν ήταν να κάνει το δικό Του θέλημα –ούτε βέβαια το θέλημα των μαθητών Του– ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ. Έτσι τους απαντά αρνητικά και τους εξηγεί: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να απολέση ψυχάς ανθρώπων, αλλά να σώση».

  Πόσο εύκολα χρησιμοποιούμε με κακό τρόπο καλά παραδείγματα της ιστορίας, προσπαθώντας με αυτά να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας, ακόμη και όταν η περίπτωση την οποία αντιμετωπίζουμε δεν είναι παράλληλη!.. Στην ιστορία αυτή οι μαθητές προτίμησαν να διαλέξουν το παράδειγμα του Ηλία και όχι το παράδειγμα του ίδιου του Ιησού... Μήπως αυτό πρέπει να γεννήσει ερωτήματα και για τη δική μας συμπεριφορά;

  Πρέπει λοιπόν να διαψεύσουμε όσα λέει ο Ιάκωβος στην περικοπή που διαβάσαμε στην αρχή; Κάθε άλλο! Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πού βρίσκεται η διαφορά!

  Αν στραφούμε στη διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης αναφορικά με τη διακοπή και την επάνοδο της βροχής –που βρίσκουμε στο βιβλίο Α΄ Βασιλέων, κεφάλαια 17-18/ιζ-ιη) διαπιστώνουμε πως όταν ο Ηλίας «προσηυχήθη ενθέρμως να μη βρέξη· και δεν έβρεξεν επί της γης έτη τρία και μήνας εξ· και πάλιν προσηυχήθη, και ο ουρανός έδωκε βροχήν, και η γη εβλάστησε τον καρπόν αυτής» (Ιακ. 5/ε/17-18), αυτό δεν έγινε από δική του πρωτοβουλία ή δύναμη, αλλά ύστερα από σχετικές οδηγίες του Θεού. Αν τούτο δεν φαίνεται άμεσα στην πρώτη περίπτωση –υπονοείται ωστόσο από τη δήλωση: «Ζη Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, έμπροσθεν του οποίου παρίσταμαι» (Α΄ Βασ. 17/ιζ/1)– την οποία έκανε πριν ανακοινώσει την απόφαση της ξηρασίας και αναγράφεται ξεκάθαρα στο τέλος της ιστορίας, όπου η ιερή διήγηση λέει: «Ήλθεν ο λόγος του Κυρίου προς τον Ηλίαν κατά το τρίτον έτος, λέγων, Ύπαγε, φανερώθητι εις τον Αχαάβ· και θέλω δώσει βροχήν επί το πρόσωπον της γης» (Α΄ Βασ. 18/ιη/1). Με άλλα λόγια, η προσευχή του Ηλία δεν ήταν παρά εκτέλεση συγκεκριμένης θείας εντολής, κι εκείνος δεν ήταν παρά ο ανθρώπινος εκτελεστής.

  Αν ο Ηλίας ξεκινούσε να προσευχηθεί ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΕΝΤΟΛΗ από τον Θεό, πιστεύει κανείς ότι ο Θεός θα ήταν υποχρεωμένος να εκτελέσει την επιθυμία και απόφαση του δούλου Του; Κάθε άλλο! Μόνο μία περίπτωση θα μπορούσαμε να θυμηθούμε όπου ο Κύριος ``παρέβλεψε” τον παραπάνω κανόνα, τότε που ο Μωυσής αντί να μιλήσει στον βράχο για να δώσει νερό, τον χτύπησε με το ραβδί του. Όμως έτσι δεν άλλαζε το θέλημα του Θεού –που ήταν να δώσει νερό στο λαό– αλλά μόνο ο τρόπος... Για τούτο έδωσε μεν νερό ο Θεός, ωστόσο τιμώρησε τον Μωυσή για την ανυπακοή του... (Αριθμ. 20/κ/8-13).

 Παράδειγμα από την ζωή της πρώτης Εκκλησίας

 

Η προηγούμενη ιστορία θυμίζει μιαν άλλη περίπτωση από την Καινή Διαθήκη, τότε που ο Πέτρος με τον Ιωάννη θεράπευσαν τον χωλό στην πύλη του Ναού (Πράξ. 3/γ/1-8).

 Ο Λουκάς περιγράφει ότι ο Πέτρος και ο Ιωάννης πήγαιναν στο Ναό καθημερινάόπου μαζί με όλους τους πιστούς ήσαν «καθ’ ημέραν εμμένοντες ομοθυμαδόν εν τω ιερώ» (Πράξ. 2/β/46). Παράλληλα εξιστορεί ότι τον χωλό άνθρωπο που θεραπεύτηκε από τους Απόστολους, τον «έθετον καθ’ ημέραν προς την θύραν του ιερού την λεγομένην Ωραίαν, διά να ζητή ελεημοσύνην παρά των εισερχομένων εις το ιερόν» (Πράξ. 3/γ/2).

 Σύμφωνα με τα παραπάνω, λοιπόν, ο Πέτρος και ο Ιωάννης συναντούσαν αυτόν τον ανάπηρο άνθρωπο σχεδόν κάθε μέρα και, προφανώς, το ίδιο συνέβαινε και με τον Κύριο Ιησού πριν από τη σταύρωσή Του. Ωστόσο καμία προηγούμενη φορά δεν προέβησαν στο θαύμα της θεραπείας του.

 Εκείνο όμως το μεσημέρι, «κατά την ώραν της προσευχής, την εννάτην» κάτι άλλαξε ξαφνικά. Τώρα ο Πέτρος μαζί με τον Ιωάννη αισθάνονται την ανάγκη να κάνουν κάτι διαφορετικό και να βοηθήσουν αυτόν τον άνθρωπο να βρει την υγεία του. Έτσι δεν τον προσπερνούν ως συνήθως αλλά στέκονται και ο Πέτρος τού μιλά και ζητά να τους κοιτάξει· στη συνέχεια δε τον πιάνει από το χέρι και τον σηκώνει επάνω.

 Τι ήταν εκείνο που εργάστηκε μέσα στον Πέτρο ώστε να εκτελέσει αυτό το θαύμα; Ο ίδιος εξήγησε ότι το θαύμα έγινε «διά του ονόματος του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου» (Πράξ. 4/δ/9) όμως δεν υπάρχει αμφιβολία πως ήταν η φωνή του Αγίου Πνεύματος μέσα στους Απόστολους που τους οδήγησε τι να πουν και τι να κάνουν εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή.

 Ύστερα από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε γιατί οι άγιοι άνθρωποι του Θεού ποτέ ΔΕΝ ΑΜΦΕΒΑΛΑΝ για την επιτυχία του θαύματος που επιχειρούσαν να κάνουν, και ποτέ δεν έφυγαν ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ επειδή εκείνο που ΖΗΤΗΣΑΝ δεν έγινε –κάτι που δυστυχώς συμβαίνει τις περισσότερες φορές σήμερα με διάφορους αυτόκλητους “θαυματοποιούς” ή “θεραπευτές”– κι αυτό συνέβαινε επειδή ΖΗΤΟΥΣΑΝ «ΕΝ ΤΩ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ», με άλλα λόγια δεν έκαναν ``του κεφαλιού τους'' αλλά ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

 Κάποιοι θέτουν το ερώτημα του Ελισσαιέ: «Πού είναι Κύριος ο Θεός του Ηλία;» (Β΄ Βασ. 2/β/14) και περιμένουν να δουν τα ίδια θαύματα και να κάνουν τα ίδια κατορθώματα όπως ο αρχαίος Προφήτης. Αλλά μας έδωσε εμάς ο Θεός παρόμοια αποστολή;

 Αντί λοιπόν να θέλουμε να μιμηθούμε εκείνα που ο Ηλίας έκανε, ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ πρώτα να ζούμε όπως εκείνος έζησε και να ενεργούμε όπως εκείνος ενεργούσε ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΤΑΓΗ Στο θελημα ΤΟΥ ΘΕΟΥ όπως το διαβάζουμε και το μελετούμε μέσα στις Άγιες Γραφές και τότε, αναμφίβολα, η προσευχή μας θα έχει πάντοτε ``θετικές'' απαντήσεις. |

…………………………

ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
.......................................

08----28-10-2015-------ΤΥΧΙΚΟΣ -----ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003

 

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003

08

Σε μια από τις πορείες του Χριστού προς τα Ιεροσόλυμα, ο δρόμος τούς έφερε να περάσουν μέσα από τις πόλεις της Σαμάρειας και επειδή έπρεπε να φιλοξενηθούν εκεί, «απέστειλεν έμπροσθεν αυτού μηνυτάς, οίτινες πορευθέντες εισήλθον εις κώμην Σαμαρειτών, διά να κάμωσιν ετοιμασίαν εις αυτόν» (εδ. 52). Όμως οι Σαμαρείτες όταν άκουσαν ότι προορισμός του ήταν η Ιερουσαλήμ –και συνεπώς ο Ναός που εκείνοι δεν αναγνώριζαν– αρνήθηκαν να τους δεχτούν.

  Αυτό θεωρήθηκε άδικο από τους μαθητές του Χριστού και έτσι οι Ιάκωβος και Ιωάννης, ρώτησαν τον Χριστό: «Κύριε, Θέλεις να είπωμεν να καταβή πυρ από του ουρανού, και να αφανίση αυτούς, καθώς και ο Ηλίας έκαμε;» (εδ. 54).

  Εδώ παρατηρούμε δύο αξιέπαινες λεπτομέρειες: • Πιστεύουν ότι το ΜΠΟΡΟΥΝ. • Δεν το κάνουν ΧΩΡΙΣ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ. Εντούτοις, ενώ εμείς θα ήμασταν πρόθυμοι να θαυμάσουμε και να επαινέσουμε την ``πίστη'' τους, ο Χριστός είχε εντελώς διαφορετική γνώμη και «στραφείς επέπληξεν αυτούς, και είπε, Δεν εξεύρετε ποίου πνεύματος είσθε σεις· διότι ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να απολέση ψυχάς ανθρώπων, αλλά να σώση» (εδ. 56).

…………………………….

Τι συμβαίνει εδώ; Δεν ήταν τούτη μια προσευχή; (Ήρθαν στον Χριστό... που απαντά!) Δεν ήταν προσευχή με πίστη και χωρίς δισταγμό; (Δεν αμφιβάλλουν ότι μπορούν να φέρουν φωτιά όπως το είχε κάνει και ο Ηλίας... και έλεγαν αλήθεια!) Δεν είχαν για κίνητρο ``τη δόξα του Θεού''; (Οι μαθητές ενδιαφέρονται για τη ΦΗΜΗ του Κυρίου...)

 Όπως γράφει ο κλασικός σχολιαστής Mathew Henry: «Από μία άποψη οι άνθρωποι αυτοί ήταν αξιέπαινοι, γιατί, (1) Έδειξαν μεγάλη εμπιστοσύνη στη δύναμη που είχαν λάβει από τον Ιησού Χριστό. (2) Είχαν μεγάλο ζήλο για την τιμή του Κυρίου τους. Το θεώρησαν πολύ κακό για Εκείνον, που έκανε καλό οπουδήποτε βρέθηκε, να μην έχει εγκάρδια υποδοχή από μια ομάδα ασήμαντων Σαμαρειτών και να Του αρνηθούν να περάσει από τα μέρη τους.  (3) Αναγνώρισαν την κυριότητα και το θέλημα του Κυρίου τους. (4) Σεβάστηκαν τα παραδείγματα των προφητών πριν από αυτούς και ζήτησαν να κάνουν κάτι όπως ο Ηλίας.  Δεν θα το είχαν σκεφτεί εάν και ο Ηλίας δεν το είχε κάνει παλιά στους στρατιώτες που ήρθαν να τον πιάσουν (Β΄ Βασ. 1/α/10,12). Σ’ αυτό το προηγούμενο νόμισαν πως βρήκαν την εξουσιοδότησή τους.

…………………………………….

»Όμως, ακόμη και αν υπήρξε κάτι σωστό στη σκέψη τους, το λάθος τους ήταν πολύ περισσότερο, διότι (1) Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ιησούς αντιμετώπισε τέτοια συμπεριφορά· ας θυμηθούμε τους κατοίκους της Ναζαρέτ που Τον έδιωξαν από την πόλη τους, και τους Γαδαρηνούς που του ζήτησαν να φύγει από την ακτή τους· όμως ο Ιησούς δεν ζήτησε ποτέ κάποια τιμωρία επάνω τους και αντιμετώπισε τον διωγμό με υπομονή.  (2) Αυτοί ήταν Σαμαρείτες, από τους οποίους δεν θα μπορούσαν να περιμένουν καλύτερα, όταν μάλιστα ίσως κάποιοι από αυτούς είχαν ακούσει ότι ο Χριστός είχε πει στους αποστόλους Του «εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε» (Ματθ. 10/ι/5) και, επομένως, δεν ήταν τόσο αδικαιολόγητο εκ μέρους τους, όπως θα ήταν από άλλους που ήξεραν περισσότερα για τον Χριστό και είχαν δεχτεί τόσα πολλά καλά από Αυτόν.  (3) Ίσως πάλι ήταν μόνο λίγοι από την πόλη εκείνοι που είχαν σχέση με το γεγονός και έστειλαν εκείνο το αγενές μήνυμα, και αντίθετα μπορεί να υπήρχαν στην πόλη πολλοί που ακούγοντας για τον Χριστό ίσως θα Τον ήθελαν κοντά τους και θα είχαν πάει για να Τον συναντήσουν και να Τον καλωσορίσουν. Θα ήταν δίκαιο λοιπόν να γίνει στάχτη η πόλη για την ανοησία μερικών; Θα κατάστρεφαν τον δίκαιο με τον κακό;»

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

…………………………

07-------28-10-2015------ΤΥΧΙΚΟΣ-ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003-------4. Όσοι πήραν “θετική απάντηση” ήταν καλύτεροι χριστιανοί;

ΤΥΧΙΚΟΣ-ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003

7

………………………………….

4. Όσοι πήραν “θετική απάντηση” ήταν καλύτεροι χριστιανοί;

Δεν υπάρχει καμία σύνδεση. Υπήρξαν άνθρωποι –και μάλιστα πολλοί– που δεν έδειξαν ΚΑΜΙΑ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ για τα δώρα που έλαβαν από τον Θεό, όπως π.χ. οι εννέα από τους δέκα λεπρούς που θεραπεύτηκαν, για τους οποίους ο Ιησούς είπε, «Δεν εκαθαρίσθησαν οι δέκα; οι δε εννέα πού είναι; Δεν ευρέθησαν άλλοι να υποστρέψωσι διά να δοξάσωσι τον Θεόν;» (Λουκ. 17/ιζ/18).

 Το γεγονός ότι στη ζωή κάποιου υπήρξε μια θεραπεία, μια καλή εξέλιξη στην εργασία του ή καλοπαντρεύτηκε το παιδί του κ.λπ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ότι αυτός είναι περισσότερο πιστός από τους άλλους. Όπως και, αντίθετα, το γεγονός ότι κάποιος ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ασθενής ή άνεργος κ.λπ., ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ότι είναι λιγότερο πιστός από τον προηγούμενο.

Στην εξέλιξη μιας υπόθεσης συμμετέχουν πολλοί παράγοντες, όπως:

    ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ που έχει θέσει ο Θεός,

    Η ΣΩΣΤΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ που μας προσφέρονται,

    ΟΙ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΜΑΣ, όταν δεν είμαστε πρόθυμοι να συμβιβαστούμε με κάτι “κατώτερο” από τις προσδοκίες μας...

    ΤΑ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΣΧΕΔΙΑ του Θεού, που εμείς δε γνωρίζουμε, όμως σύμφωνα με αυτά Εκείνος που ξέρει καλύτερα προτιμά είτε να μας προστατεύσει από κάτι είτε να μας δώσει αργότερα κάτι καλύτερο...

    ΤΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΚΑΛΟ, που αν και για μας ίσως δεν έχει τόση σημασία όση στα μάτια του Θεού, όμως Εκείνος πρέπει να το λάβει υπόψη επειδή δεν είναι προσωπολήπτης.

Ένα ενδιαφέρον παράδειγμα.

 Φως στο πρόβλημα που εξετάζουμε δίνει μια ιστορία από τη ζωή των Αποστόλων, όπου επίσης γίνεται αναφορά στην ιστορία του Ηλία, όταν κατέβασε φωτιά από τον ουρανό. Την βρίσκουμε στο Ευαγγέλιο του Λουκά (κεφ. 9/θ). Εκεί βλέπουμε τους μαθητές Ιωάννη και Ιάκωβο (όχι εκείνον που έγραψε την ομώνυμη Επιστολή) να έρχονται στον Χριστό για να ζητήσουν κάτι ΜΕΓΑΛΟ και ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ – κάτι που στο παρεθλόν είχε κάνει και ο προφήτης Ηλίας.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

......................................

06------28-10-2015----ΤΥΧΙΚΟΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003----- 2. Μια ``αρνητική απάντηση'' δεν είναι καλή;

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003

6

2. Μια ``αρνητική απάντηση'' δεν είναι καλή;

ΚΑΛΗ απάντηση– στις προσευχές μας δεν είναι εκείνο που εμείς έχουμε διαλέξει αλλά ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ αποφασίσει για μας ο Θεός. Το αν ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ή ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ ο Θεός, δεν εξαρτάται από το θετικό ή αρνητικό της απάντησης που θα λάβουμε, όπως δυστυχώς νομίζουν μερικοί.

Σαν καλός Πατέρας, ο Θεός δεν συνηθίζει ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΧΑΤΙΡΙΑ... Συνεπώς, οι απαντήσεις που θα αποφασίσει να μας δώσει, είναι πάντα ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΝΟΝΕΣ και στα πλαίσια της δικής Του ΠΑΝΣΟΦΙΑΣ και ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΙΑΣ. Επιπλέον, και το κυριότερο, δεν αποβλέπουν ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ αλλά στο ΑΙΩΝΙΟ συμφέρον μας.

  Ας θυμηθούμε εδώ την ιστορία του Παύλου, ο οποίος, για τον σκόλοπα που τον βασάνιζε,  γράφει: «τρις παρεκάλεσα τον Κύριον, διά να απομακρυνθή απ’ εμού· και μοι είπεν, Αρκεί εις σε η χάρις μου· διότι η δύναμίς μου εν αδυναμία δεικνύεται τελεία. Με άκραν λοιπόν ευχαρίστησιν θέλω καυχηθή μάλλον εις τας αδυναμίας μου, διά να κατοικήση εν εμοί η δύναμις του Χριστού» (Β΄ Κορ. 12/ιβ/8-9).

Στα παραπάνω λόγια του ο Παύλος δεν εκφράζει κανένα παράπονο επειδή ο Θεός ΑΡΝΗΘΗΚΕ να ικανοποιήσει το αίτημά του. Μάλιστα, αντί να μουρμουρίζει, αποδέχεται αυτή τη βουλή του Κυρίου ως αφορμή ΚΑΥΧΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗΣ, και τούτο όχι χωρίς λόγο αλλά επειδή με αυτό τον τρόπο θα κατοικούσε μέσα του η δύναμη του Χριστού, κάτι στο οποίο ο Παύλος αναγνωρίζει μεγαλύτερη αξία και σημασία παρά την όποια ``θεραπεία'' ή ``απαλλαγή''.

…………………………..

3. Όσοι δεν πήραν “θετική απάντηση” δεν είναι πιστοί;

Συνεχίζοντας με το παράδειγμα του Παύλου, θα ήταν ανόητο αν λέγαμε ότι ο Απόστολος του Χριστού δεν πήρε εκείνο που ζήτησε επειδή τάχα ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΙΣΤΟΣ ή έστω “αρκετά” πιστός... Μάλλον είναι δικαιότερο αν πούμε ότι ο Παύλος, επειδή όντως ΗΤΑΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΙΣΤΟΣ γι’ αυτό και ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ την εκλογή του Θεού.

  Σε τελευταία ανάλυση, πιστός δεν είναι εκείνος που του γίνονται τα χατίρια αλλά εκείνος που –όπως ο Ιώβ– μπορεί να λέει: «Και αν με θανατόνει, εγώ θέλω ελπίζει εις αυτόν»  (Ιώβ 13/ιγ/15).
 Πίστη δεν είναι το μαγικό ραβδί που μάς δίνει Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ, 
αλλά η δύναμη που μάς ικανώνει να ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ εκείνο που ΔΙΑΛΕΓΕΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ο Θεός!


..................................