Iδού έρχομαι ταχέως !!!
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003
1 21--10--2015
Aς ήσθε βέβαιοι ότι θέλει σας εύρει η αμαρτία σας ! »
«...ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας»
Εμπρός ή Πίσω;
Ποικίλες ήταν οι αντιδράσεις που εισπράξαμε με αφορμή το σχόλιο που δημοσιεύσαμε στο προηγούμενο τεύχος με τίτλο «Με ή χωρίς αλυσίδες;..» (σελ. 2940).
Το τραγικό είναι πως όλες αυτές οι αντιδράσεις –είτε θετικές είτε αρνητικές– απλά επιβεβαίωσαν την αλήθεια των όσων γράψαμε. Άλλοι επαλήθευσαν –μάλιστα κάποιος έστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα γεμάτο από προσωπικές του διαπιστώσεις και εμπειρίες– κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν ότι «αυτά δεν γράφονται...», και ένας αναρωτήθηκε: «Άραγε πρέπει να γίνει επανάσταση;» Όμως κανείς δεν τόλμησε να διαψεύσει την ΘΛΙΒΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και την αληθεια των λογων μασ !
Και ποια ήταν η αντίδραση των πρωταγωνιστών;
Μια ακόμη αντιχριστιανική και άκρως αήθης προσωπική επίθεση, χωρίς καμιά αναφορά στα υπαρκτά προβλήματα, με την οποία απλά επιβεβαίωσαν πόσο μακριά ζουν από εκείνα που κηρύττουν και πόσο φοβούνται μήπως πέσει φως σε όσα θέλουν να κρύβουν στο σκοτάδι.
Δεν είναι πρωτόγνωρο για όποιον λέει την αλήθεια να χαρακτηρίζεται «ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ». Έκπληξη θα αποτελούσε το αντίθετο... Eμείς πάντως –“ανεπιθύμητοι” ή όχι– δεν πρόκειται να σταματήσουμε να λέμε την αλήθεια επειδή «δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν» όπως κάποιοι άλλοι (Εβρ. 10/ι/39).
Προκαλεί μεγάλη θλίψη το γεγονός, πώς άνθρωποι που επικαλούνται τον Χριστό και ομολογουμένως διέθεσαν ολόκληρη ζωή υπηρετώντας –σωστά ή λάθος είναι άλλη υπόθεση– την εκκλησία, να έχουν χάσει εντελώς το αίσθημα της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.
Αυτό το τεύχος ασχολείται με τούτο το σοβαρό ζήτημα της δικαιοσύνης, που πρέπει να χαρακτηρίζει τους πιστούς του Χριστού και τις σχέσεις τόσο μεταξύ τους όσο και με τον υπόλοιπο κόσμο. Ελπίζουμε ότι η επιλογή αυτή θα οφελήσει τους φιλαλήθεις αναγνώστες μας. |
………………………….
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ—2003
2
Δικαιοσύνη - Μια θεϊκή αρετή
Λέγοντας «δικαιοσύνη» δεν αναφερόμαστε βέβαια στην “δικαιοσύνη” των δικηγόρων και ποικίλων “δικολάβων”, σύμφωνα με τους οποίους πάντα το δίκιο είναι με το μέρος του “πελάτη” τους. Αν τούτη μπορεί να λέγεται “δικαιοσύνη” ή όχι είναι μια άλλη ιστορία, που δεν αφορά αυτές τις σελίδες. Εδώ ενδιαφερόμαστε για την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ όπως αυτή αποκαλύπτεται στις σελίδες των Αγίων Γραφών.
Θεμελιώδης ιδιότητα του Θεού της Αγίας Γραφής είναι η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Αν και στο βιβλικό κείμενο ο πρώτος που παρουσιάζεται να ομολογεί τούτη την αλήθεια είναι ο Φαραώ, που παραδέχτηκε ότι «ο Κύριος είναι δίκαιος» (Έξοδ. 9/θ/27), στην πραγματικότητα η αντίληψη αυτή υπάρχει βαθιά στην καρδιά των πιστών του Θεού από την αρχή, αφού ήδη ο Νώε επαινείται από τον Θεό διότι ήτο «άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού» (Γεν. 6/ς/9) και ο Αβραάμ θεωρεί δεδομένο ότι «ο κρίνων πάσαν την γην [εννοείται δικαίως] δεν θέλει κάμει κρίσιν;» (Γεν. 18/ιη/25). Αλλά και ο Μωυσής στο Δευτερονόμιο ψάλλει: «Απόδοτε μεγαλωσύνην εις τον Θεόν ημών. Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός» (Ψαλμ. 32/λβ/3-4).
Αλλά ο Θεός δεν αρκείται μόνο στο να είναι Εκείνος δίκαιος. Θέλει το ίδιο να συμβαίνει και με τους λατρευτές Του, τον λαό Του. Έτσι βλέπουμε τον Θεό να εμπιστεύεται τον Αβραάμ, επειδή «θέλει διατάξει προς τους υιούς αυτού, και προς τον οίκον αυτού, μεθ' εαυτόν και θέλουσιν φυλάξει την οδόν του Κυρίου, διά να πράττωσι δικαιοσύνην και κρίσιν», γεγονός που θα επέτρεπε στον Θεό «να επιφέρη επί τον Αβραάμ τα όσα ελάλησε προς αυτόν» (Γεν. 18/ιη/19).
Η αρετή που κάνει ένα πρόσωπο να είναι δίκαιο είναι η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, δηλαδή η έμπρακτη προσαρμογή του ανθρώπου στο δίκαιο χαρακτήρα του Θεού.
Από τα παλαιά χρόνια ο Δαβίδ αναγνωρίζει και θεωρεί την δικαιοσύνη αναγκαίο στοιχείο του πιστού, γι’ αυτό και γράφει: «Κύριε, τις θέλει κατοικήσει εν τη σκηνή σου; τις θέλει κατοικήσει εν τω όρει τω αγίω σου; Ο περιπατών εν ακεραιότητι, και εργαζόμενος ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΝ, και λαλών αλήθειαν εν τη καρδία αυτού» (Ψαλμ. 1/α/1-2). Και στον Ψαλμό 106 διαβάζουμε: «Μακάριοι οι φυλάττοντες κρίσιν, οι πράττοντες δικαιοσύνην εν παντί καιρώ» (εδ. 3). Και τούτη την αλήθεια θα την βρούμε ξανά στο κλείσιμο της Καινής Διαθήκης, όπου ο απόστολος Πέτρος διαβεβαιώνει πως οι αληθινοί χριστιανοί πρόκειται «κατά την υπόσχεσιν αυτού» να κληρονομήσουν νέους ουρανούς και νέα γη, «εν οις δικαιοσύνη κατοικεί» (Β~ Πέτρ. 3/γ/13).
Οταν για πρώτη φορά διαβάσαμε το Ευαγγέλιο, βρήκαμε εκεί τον Χριστό να διακηρύττει: «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην· διότι αυτοί θέλουσι χορτασθή» (Ματθ. 5/ε/6). Ακόμη μάθαμε ότι «η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω· επειδή ο δουλεύων εν τούτοις τον Χριστόν, ευαρεστεί εις τον Θεόν, και ευδοκιμεί παρά τοις ανθρώποις» (Ρωμ. 14/ιδ/1719). Και διδαχθήκαμε το «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους^ διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος;» (Β~ Κορ. 6/ς/14).
Η δικαιοσύνη παντού προβάλλεται ως απαραίτητη αρετή που πρέπει να χαρακτηρίζει τους πιστούς. Ο Παύλος όταν περιγράφει την πανοπλία τού πιστού, μαζί με την περικεφαλαία της σωτηρίας ή την ασπίδα της πίστεως, προτρέπει: «σταθήτε λοιπόν περιεζωσμένοι την οσφύν σας με αλήθειαν, και ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης» (Εφεσ. 6/ς/14).
Μάλιστα ο Πέτρος, εξηγόντας το λόγο για τον οποίο θυσιάστηκε ο Χριστός, βεβαιώνει ότι Εκείνος «τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου, διά να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά τας αμαρτίας» (Α~ Πέτρ. 2/β/24);
Με άλλα λόγια η ζωή του Χριστιανού ξεκινάει από μια δίψα για δικαιοσύνη, συνεχίζει με μια πορεία ζωής εν δικαιοσύνη, και καταλήγει σε νέα κατάσταση πραγμάτων όπου βασιλεύει η δικαιοσύνη.
SYNEXIZETAI
