23-1-2023

 

211-2023--
ΣΠΟΡΑ ΚΑΙ ΘΕΡΙΣΜΟΣ ==ΧΡΗΣΤΟΥ
 ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ ==ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΟΓΟΙ
 ΖΩΗΣ

Ότι αν σπείρει ο άνθρωπος τούτο θέλει και θερίσει διότι ο σπείρων εις την σάρκα θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν αλλ’ ο σπείρον εις το Πνεύμα θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον. (Γαλάτας 6:7).

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
1/.—ΝΟΜΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ
Ο Θεός μέσα στη δημιουργία του έβαλε μια ορισμένη τάξη κάποιους νόμους που ρυθμίζουν και στις πιο μικρές λεπτομέρειες στη λειτουργία του απέραντου σύμπαντος. Από τη μακρινή περιοχή των πλανητών. Μέχρι το σώμα μας μέχρι την περιοχή του μικρόκοσμου που με το μικροσκόπιο όλα αυτά είναι υποταγμένα σε κάποιους νόμους που μας τα λέγει η επιστήμη και διδάσκονται άλλα στο σχολείο και άλλα στο πανεπιστήμιο για να ταλαιπωρούνται τα παιδάκια να τα καταλάβουν και να τα αποστηθίσουν. Όπου και αν στραφούμε νόμοι φυσικοί ταγμένοι από τον θεό που ρυθμίζουν όλα τα φαινόμενα. Το νερό κατεβαίνοντας στην θερμοκρασία και μόλις φθάσει στους τέσσερεις βαθμούς όπως είπαμε στο σχολείο αλλάζει κατάσταση και από υγρό γίνεται στερεό πάγος. Στους τέσσερεις βαθμούς. Ούτε ένας παραπάνω ούτε ένας παρακάτω. Όταν πάλι η θερμοκρασία αρχίσει και ανεβαίνει και φθάσει στους εκατό βαθμούς πάλι αλλάζει και παίρνει τη μορφή του ατμού. Στο φυσικό περιβάλλον μας στα ζώα το καθ’ ένα από τα ζώα που μας περιβάλλουν έχει ορισμένο χρόνο που μετά την κυοφορία προχωρεί στον τοκετό. Άλλος ο χρόνος για την αγελάδα άλλος χρόνος για τον σκύλο και άλλος για τον άνθρωπο.(Μόνο που αγελάδα και άνθρωπος κάνουν 9 μήνες). Τα διάφορα άστρα που βλέπουμε στον καθάριο ουρανό που μοιάζουν με πούλιες από τα
φορέματα σκορπισμένες στην τύχη δεν είναι παρά ουράνια σώματα που το καθένα του έχει κάποια τροχιά σε κάποιο χρόνο αυστηρά καθορισμένο από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει να ξεφύγει. Αυτά τα γνωρίζουν οι άνθρωποι και τα έχουν χαρτογραφήσει. Αυτοί που γνωρίζουν τους νόμου; Αυτούς κάθονται με το χρονόμετρο στο χέρι και μας λένε πως σε μια ορισμένη ώρα θα γίνει κάποιο φαινόμενο η έκλειψη του Ηλίου. Και μας προσδιορίζουν τον χρόνο με ακρίβεια δευτερόλεπτα και δεν πέφτουν έξω.
Όλα αυτά και τόσα άλλα που είναι γραμμένα μέσα στα βιβλία αποτελούν μια τάξη ταγμένη από τον ίδιο το Δημιουργό που εξυπηρετεί τα σχέδια του. οι φυσικοί νόμοι σε τελευταία ανάλυση δεν είναι παρά αυτή η ίδια η θέληση του Θεού που γίνεται αντιληπτή σε μας με κάποιους σταθερούς κανόνες γεμάτους ακρίβεια μα και σοφία - σοφία Θεού. Χρησιμοποιώντας ο Θεός τους νόμους αυτούς μέσα στο φυσικό περιβάλλον σαν μοχλούς επιτυγχάνει τα αποτελέσματα που αυτός θέλει. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ένα πλήθος από παραδείγματα όπως τότε με τα ορτύκια στο λαό Ισραήλ στην πορεία του στην έρημο χρησιμοποίησε τις ατμοσφαιρικές συνθήκες κάποιον ανατολικό άνεμο για να τα φέρει στον σκληροτράχηλο λαό του που ήθελε να φάει μεζελίδικο φαγητό περιφρονώντας το μάνα με το οποίον Θεός τους έτρεφε. Οι φυσικοί νόμοι δεν δεσμεύουν το Θεό αλλά του δίνουν την ευχέρεια να φέρνει τα αποτελέσματα που εξυπηρετούν τα σχέδια του. Και μη φανταστούμε πως οι φυσικοί νόμοι είναι μόνο αυτοί που γνωρίζουμε. Είναι τόσοι άλλοι που ίσως στο μέλλον να τους γνωρίσουμε. Ίσως όμως ποτέ να μη μπορέσουμε να προσδιορίσουμε την ύπαρξη του και τη λειτουργία τους.
Εκείνο που θα θέλαμε από την πρώτη στιγμή να τονίσουμε είναι να προσδιορίσουμε την ύπαρξη τους και τη λειτουργία τους.
Εκείνο που θα θέλαμε από την πρώτη στιγμή να τονίσουμε είναι η σταθερότητα τους. είναι πάντοτε οι ίδιοι. Δεν έχουν διακυμάνσεις. Χαρακτηρίζονται από καταπληκτική ακρίβεια. Ακόμη οι νόμοι αυτοί είναι ελεύθεροι και ανεπηρέαστοι από τα πρόσωπα που στέκονται μπροστά τους ή πάνω στο οποίο θα παρουσιάσουν την δύναμη τους. Μα βασιλιάς είναι μπροστά τους ή ζητιάνος δεν κάνουν διάκριση. Ενεργούν και φέρουν αποτελέσματα χωρίς να κάνουν διάκριση. 
.....………………………….
2/.—ΝΟΜΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ
Μελετώντας την Αγία Γραφή διαπιστώνουμε πως ανάλογοι νόμοι υπάρχουν και μέσα στα πνευματικά πράγματα. Δυστυχώς για πολλούς η αλήθεια αυτή είναι άγνωστη. Δεν παίρνουμε τα λόγια του Ευαγγελίου με τον ίδιο τρόπο που προσέχουμε τους φυσικούς νόμους. Ακριβώς η έλλειψη κατανοήσεως αυτής της μεγάλης αλήθειας φέρνει τραγικά αποτελέσματα επειδή αφήνει να υπάρχουν αντιλήψεις και απόψεις που είναι τόσο μακριά από το λόγο του Θεού και την τάξη που κυριαρχεί πάνω στα πνευματικά πραγματικά. Πολλοί φαντάζονται πως τα διάφορα πνευματικά φαινόμενα χαρακτηρίζονται από κάποια ελαστικότητα μπορούν να γίνουν με αυτόν τον τρόπο ή με κάποιον άλλον πως μπορούν να επισπεύσουν την αποτελεσματικότητα τους ή να επιβραδύνουν. Άλλοι πάλι νομίζουν πως στα πνευματικά φαινόμενα που και εδώ έχουμε την αλληλουχία αιτίου και αποτελέσματος μπορούν να μεσολαβήσουν άλλοι παράγοντες και εκ των υστέρων να αλλάξουν το αποτέλεσμα όπως η προσευχή όπως η καθυστερημένη μετάνοια ή άλλα στοιχεία που θα δούμε παρακάτω. Άλλοι πάλι πιστεύουν στις προσωπικές παρεμβάσεις γι’ αυτό καταφεύγουν σε κάποιους εργάτες του Ευαγγελίου και ζητούν από αυτούς να προσευχηθούν νομίζοντας πως έχει μεγαλύτερη αξία η προσευχή τους ενώ εκείνο που ο Λόγος του Θεού λέγει και είναι νόμος πνευματικός είναι ο καθαρισμός της καρδιάς τους και η ομολογία της παρανομίας τους.
Τα όσα παρατηρούμε στους φυσικούς νόμους ισχύουν και στους πνευματικούς νόμους γιατί είναι νόμοι ταγμένοι από τον ίδιο τον Δημιουργό για να εξυπηρετούν τα αιώνια σχέδια του. μάλιστα βλέπουμε να υπάρχει και μια αντιστοιχία. Πολλές φορές μέσα στο λόγο του Θεού και από το στόμα Κυρίου μας ακούσαμε να παίρνει φαινόμενα από το φυσικό περιβάλλον και χωρίς καμιά μεταβολή ή προσαρμογή να τα εφαρμόζει σε πνευματικά θέματα φανερώνοντας μας με τον τρόπο αυτό πως υπάρχει μια σχέση ανάμεσα τους που εμείς ίσως δεν γνωρίζουμε. Και ακούμε τον Θεό να λέγει χρησιμοποιώντας παραδείγματα από την άμπελο με τα κλήματα από το στάρι που πρέπει να πεθάνει από τον άνεμο που φυσά χωρίς να ξέρουμε την αρχή και την κατάληξη του. Είναι σαν να ακούμε τον Κύριο μας να λέγει πως δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Ότι συμβαίνει στο ένα μέρος στο φυσικό σύμπαν συμβαίνει και στο πνευματικό σύμπαν του Θεού. Η ίδια τάξη επικρατεί. Υπάρχει συγγένεια ανάμεσα τους. 
………………………..
3/.—ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Ο νόμος που με αυτόν θα αρχίσουμε τα μελετήματα μας είναι ο νόμος της σποράς και του θερισμού. Αυτός που σπέρνει στη σάρκα θα θερίσει από τη σάρκα φθορά. Αυτό είναι το πρώτο σκέλος. Αυτός που σπέρνει στο Πνεύμα θα θερίσει ζωήν όχι σαν αυτήν που έχουμε όλοι οι άνθρωποι αλλά ζωήν αιώνιον.
Όταν πάρουμε στο χέρι μας ένα σπόρο δεν έχει καμιά σημασία τι σπόρος είναι μέσα σ’ αυτόν τον σπόρο που το μάτι μας δεν βλέπει απολύτως τίποτα και που στην πρώτη θεώρηση δεν παραλλάζει από ένα ροκανιδάκι δεν μας λέγει τίποτα. Και ακόμα ύστερα από μια τομή αν κοιτάξουμε στο μικροσκόπιο πάλι δεν μας λέγει τίποτα. Και όμως. Μέσα σ’ αυτό το σποράκι που μπορεί να έχει σχήμα μακρουλό ή σφαιρικό που μπορεί να είναι μικρό ή μεγάλο μέσα σ’ αυτό το σποράκι υπάρχουν τόσα πολλά που τώρα δεν τα βλέπουμε αλλά μη ξεγελαστούμε υπάρχουν όλα μέσα σ’ αυτό. Όταν πάμε στην Αγία Ειρήνη που πουλάνε φυτά ζητούμε από τον έμπορο γαρύφαλλα πιτσιλωτά που να είναι χρώματος ροζ και να μυρίζουν. Και μας δείχνει τον σπόρο και μάλιστα και μια φωτογραφία που φανερώνει το γαρύφαλλο που θα γίνει από τον σπόρο αυτό. Παίρνουμε στα χέρια μας το σποράκι και είναι σαν ένα μολυβένιο σκάγι. Δεν μπορείς να πιστέψεις αυτό που σου λέγει. Και ρωτάς πάλι απορημένος. Αυτό είναι το γαρύφαλλο που σου ζήτησα; Μάλιστα. Αυτό είναι δεν βλέπω τίποτα. Και όμως. Μέσα σ’ αυτό το σποράκι υπάρχει ολόκληρο αυτό το φυτό της γαρυφαλλιάς με το λουλούδι με το χρώμα και με το άρωμα. Υπάρχει αυτό και μόνον αυτό.
Τίποτα άλλο. θάρθει κάποια ώρα όταν ο σπόρος αυτός ακολουθήσει μια ορισμένη σειρά. Θάρθει κάποια ορισμένη σειρά. Το φυτό με το λουλούδι που ήδη υπάρχει μέσα του αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία γι’ αυτό το περιμένουμε ξέροντας πως ήδη υπάρχει μέσα του θα ξεδιπλωθεί θα αναπτυχθεί και θα δούμε τότε και θα θαυμάσουμε ή θα λυπηθούμε ανάλογα με τις προσδοκίες μας για το αποτέλεσμα. Μονάχα η πείρα μπορεί να μας προμαντέψει και να μας καθοδηγήσει από πιο σπόρο θα βγει το λουλούδι που θέλουμε. Το μάτι δεν βλέπει και δεν διακρίνει τίποτα ούτε και στο μικροσκόπιο.
Καμιά δύναμη δεν μπορεί να μεταβάλλει τη φύση του σπόρου και να τον κάνει να αλλάξει το αποτέλεσμα και να βγάλει κάτι άλλο από εκείνο που ο θεός έταξε να έχει μέσα του και που μόνον αυτό μπορεί να παράγει ή να προσφέρει. Ένας σπόρος από γαϊδουράγκαθο να τον βάλεις στις καλύτερες σέρρες του Αγαλλιώτη και να τον ποτίζεις με ροδόσταμο και ότι άλλο αν κάνεις θα έλθει η ώρα που θα βγάλει από μέσα του εκείνο που έχει και που οπωσδήποτε θα είναι γαϊδουράγκαθο. Το μόνο που μπορεί να επιτύχουμε είναι το βλαστάρι και ο καρπός να είναι πιο μεγάλος μα πάντα γαϊδουράγκαθο. Καμιά δύναμη δεν μπορεί να αλλάξει τη φύση του σπόρου. Ούτε υγρασία ούτε θερμοκρασία ούτε λίπασμα μπορούν να ενεργήσουν στον τομέα αυτό.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
4/.—ΣΠΟΡΑ ΚΑΙ ΘΕΡΙΣΜΟΣ
Εδώ όμως υπάρχει μια δυσκολία. Δεν μπορούμε κοιτάζοντας τον σπόρο να δούμε τον καρπό. Απλώς εμπιστεύεσαι στα όσα ο ειδικός σου λέγει που και αυτός από τη συστηματική καλλιέργεια που κάνει έχει αποκτήσει την σχετική πείρα.
Μέσα στο θέμα του σπόρου υπάρχουν δύο σταθμοί ή δύο πόλοι. Είναι η σπορά και ο θερισμός είναι τόσο στενά δεμένα μεταξύ τους. το ένα εξαρτάται απόλυτα από το άλλο. Ο θερισμός θα είναι αυτός που η σπορά θα προβάλλει αυτός που ήδη μέσα στον σπόρο υπάρχει. Είναι σαν τα μαθηματικά που η εξίσωση αντιστρέφεται. Είτε τον θερισμό πάρεις είτε τη σπορά το ίδιο
είναι. Το ένα είναι μέσα στο άλλο. αν θέλεις αυτό το λουλούδι πρέπει να πάρεις αυτό το σπόρο και πάλι αν θέλεις αυτόν τον σπόρο πρέπει να ξέρεις πως θα έχεις αυτό το λουλούδι. Συνεπώς πρέπει να προσέχουμε τον καιρό της σποράς και προπαντός τι σπόρο σπέρνουμε.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
5—ΔΥΟ ΣΠΟΡΟΙ
Το πνεύμα του Θεού ξεκαθαρίζει το θέμα κατά τρόπο οριστικό και χωρίς ερωτηματικά. Στην πνευματική μας ζωή υπάρχουν δύο ειδών σπόροι. Ο ένας σπόρος λέγεται σάρκα. Ο άλλος λέγεται πνεύμα. Αυτά τα έχουμε ακούσει τόσες φορές. Πολλά έχουμε ακούσει αλλά δεν ξέρω αν οι έννοιες αυτές είναι ξεκαθαρισμένες μέσα μας. Τι είναι όμως σάρκα; Σάρκα είναι το εγώ μου. Ο εαυτούλης μου. Αυτό που λέμε «μου αρέσει». Αυτό που λέμε
«το θέλω». Αυτό που πηγάζει από την επιθυμία μας που πηγάζει πάλι «την κατοικούσαν εν εμοί αμαρτίαν». Ότι σου αρέσει ότι επιθυμείς ότι τραβά η καρδούλα σου αυτό που είναι από σένα και για σένα και σου προσφέρει κάποια ικανοποίηση κάποια ηδονή κάποια εγωιστική πληρότητα…αυτό είναι σάρκα. Τα ξέρουμε άλλωστε αυτά τόσο καλά. Είναι λοιπόν αυτός ο ένας σπόρος. Ξεχωρίζει. Άλλο εάν σκόπιμα τον μπερδεύουμε. Μπορούσε να δώσει ο λόγος του Θεού άλλο όνομα σ’ αυτόν το σπόρο. Μα δείχνει με αυτό την προέλευση «το σαρκίο μας» και ακόμη δείχνει το φθαρτό του πράγματος. Βέβαια δεν είναι το κρέας και τα κόκαλα αλλά κάτι που υπάρχει βαθεία μέσα μας που ο Παύλος το λέγει «εσωτερικός άνθρωπος» ή «ο κρυπτός άνθρωπος της καρδιάς». Μα εκδηλώνεται μέσα στα μέλη μας με τις πράξεις μας.
Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος σε όλη του τη ζωή να σπέρνει ένα μονάχα σπόρο τον σπόρο της σάρκας. Και στην κατηγορία αυτή είναι οι περισσότεροι πλην μερικών εξαιρέσεων. Αν ρωτήσουμε ένα άνθρωπο του κόσμου αν σπέρνει στη σάρκα θα μας κοιτάξει περίεργα. Αν τον ρωτήσουμε ακόμη αν είναι αυτός που του φαίνεται αρεστό που του προσφέρει ικανοποίηση και που του είναι επιθυμητό θα μας κοιτάξει ακόμη πιο περίεργα
Λέγοντας μας: «και τι άλλο θέλεις να κάμω;» Αυτό είναι το πρώτο φακελάκι με το σπόρο που γράφει επάνω «σάρκα». Μα υπάρχει και άλλος σπόρος που γράφει επάνω «πνεύμα». Εδώ δεν είναι το πνεύμα το δικό μας αλλά το Πνεύμα του Θεού που φθάνει σε μας με τον λόγο του τον άγιο και που σε τελευταία ανάλυση δεν είναι παρά το θέλημα του Κυρίου. Στο ένα φακελάκι υπάρχει το θέλημα το δικό μας. Στο άλλο υπάρχει το θέλημα του Κυρίου. στην Αγία Γραφή αναφέρεται ακόμη ότι τα δύο αυτά σπορικά είναι αντίθετα το ένα προς το άλλο. καμιά διασταύρωση δεν μπορεί να γίνει ανάμεσα τους. «Η σάρκα φρονεί εναντίον του πνεύματος….»
Αυτός που σπέρνει στο πνεύμα κάνει πράγματα που δεν αρέσουν στη σάρκα. Το Πνεύμα του λέγει: «Σήκω» καημένε να ετοιμασθείς για το βράδυ να πεις δυό λόγια χάρητος Θεού στις ψυχούλες που περιμένουν. Κάνε την προσευχή σου διάβασε κουράσου για τον Κύριο». Την ίδια ώρα η σάρκα λέγει: «Δεν βαριέσαι καημένε. Ξάπλωσε λίγο πάτησε τα πενήντα δύο και έχεις ανάγκη από ανάπαυση. Πες τους κάτι πρόχειρο. Μη πας καθόλου θάναι καλλίτερα. Στείλε τον άλλο. βάλε λίγο Μότσαρτ στο ραδιόφωνο που είναι η συμπάθεια σου». να τα δύο σπορικά στο χέρι σου. ποιο από τα δύο την φορά αυτή θα σπείρεις; Ποιόν σπόρο θα σπείρεις στη ζωή σου; το δικό σου σαρκικό θέλημα ή την επιταγή του Πνεύματος του Θεού; φυσικά ανάλογα θα είναι και τα αποτελέσματα.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
6—Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΠΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΡΙΣΜΟ
Στη ζωή μας δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να σπέρνουμε και να θερίζουμε. Πότε το ένα κάνουμε και πότε το άλλο. καμιά φορά και τα δύο μαζί. Συμβαίνει δε κάποιος θερισμός μιας παλιάς μας σποράς να συναντηθεί και να συμπιέσει με μια καινούργια σπορά. Αυτή η σπορά και ο θερισμός μπορεί να αφορά είτε μεγάλα τμήματα είτε μικρά τμήματα της ζωής μας. Και για τα μεγάλα και για τα μικρά ισχύουν οι ίδιοι νόμοι. Συνεχώς καλλιεργούμε. Σ’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Το ερώτημα είναι τι καλλιεργούμε. Σάρκα ή πνεύμα. Οι τομείς που σπέρνουμε και θερίζουμε είναι όλοι αυτοί που πλαισιώνουν τη ζωή μας. Είναι η εργασία μας. Είναι η οικογένεια μας. Είναι η διακονία μας στο Ευαγγέλιο.
Ανάμεσα σε κάθε σπορά και στον θερισμό που θα ακολουθήσουμε μεσολαβεί κάποιο χρονικό διάστημα. Στη φυσική ζωή και για τον κάθε σπόρο το διάστημα αυτό είναι ορισμένο. Μα στα πνευματικά πράγματα στη σπορά και στο θερισμό της ζωής μας το διάστημα αυτό δεν είναι ορισμένο. Μπορεί να είναι μικρό μπορεί να είναι μεγάλο. Βέβαιο είναι πως μεσολαβεί κάποια περίοδος. Και ξαφνικά τις πιο πολλές φορές απρόσμενα έρχεται η περίοδος του θερισμού. Και μπροστά μας ξεπετιούνται τα αποτελέσματα της παλιάς μας σποράς. Και είναι τόσο διαφορετικά από εκείνα που εμείς περιμέναμε. Συνήθως μια απογοήτευση και μια βαθειά απορία μας καταλαμβάνουν την ώρα του θερισμού. Δεν είμαστε προετοιμασμένοι. Δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο. Και τούτο γιατί δεν προσέξαμε τον λόγο του θεού και τους πνευματικούς νόμους που αναφέρονται μέσα σ’ αυτόν. Βέβαια δεν είναι δύσκολο να μας λυθεί η απορία αν κάνουμε μια κάποια αναδρομή στο παρελθόν μας στην εποχή της σποράς. Στη διερεύνηση μας αυτή θα μας βοηθήσει και το Πνεύμα του Θεού που πάντα μας αποκαλύπτει την αλήθεια. Και τότε τι γίνεται.
Στο σημείο αυτό θάθελα να υπογραμμίσω μια τραγική πραγματικότητα. Είπαμε πως ο χρόνος του θερισμού από την σπορά δεν είναι καθορισμένος. Μα συνήθως είναι μεγάλος. Πολλές φορές αργεί πάρα πολύ να έλθει. Και τότε τα πράγματα είναι τόσο τραγικά. Και να το εξηγήσουμε το γιατί. Όταν ο χρόνος είναι σύντομος και ο θερισμός είναι τρομερός γιατί ήτανε σαρκική η σπορά μας τότε υπάρχουν χρονικά περιθώρια να ξαναρχίσουμε από την αρχή. και βέβαια αν έχουμε πειραματισθεί και έχουμε αποκτήσει την πικρή πείρα της παλιά μας σποράς μπορούμε να έχουμε ένα επιτυχημένο νέο ξεκίνημα.
Αλλά αν αργήσουμε πολύ και έλθει όταν πια θα έχουμε φθάσει σε προχωρημένη ηλικία όταν θα έχουμε εξαντλήσει τις δυνάμεις μας όταν δεν είναι δυνατόν πια να ξαναρχίσει το πείραμα τότε…τότε….η καταστροφή είναι ολοκληρωτική. Δεν υπάρχει επιστροφή. Μπορεί να μετανοήσει μπροστά στον Κύριο. Μπορεί
να τον συγχωρήσει ο Κύριος. Είναι βέβαιο αυτό. Μα η ζωή του κύλησε μέσα στην συμφορά και στην καταστροφή. Την εποχή που θα έπρεπε να απολαμβάνει τους κάποιους πνευματικούς καρπούς αυτός θα βρίσκεται ανάμεσα στα ερείπια που θα τον μυκτηρίζουν.
...................................................
7/.—Ο ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΦΘΟΡΑ
Και τώρα ερχόμαστε στον καρπό. Εάν σπείρεις στη σάρκα δεν γίνεται αλλιώς ο καρπός δεν μπορεί παρά να είναι ένας και μόνον ένας καθορισμένος. Φθορά! Η φθορά είναι θάνατος. Μα διαφέρει από τον άλλο θάνατο γιατί είναι αργός. Είναι ένας θάνατος που έρχεται λίγο –λίγο και κατά στάδια στη ζωή μας. Τρομερή είναι η φθορά. Ένα αδιάκοπο μαρτύριο. Κάθε μέρα και τέτοια κομμάτια θα πέφτουν από πάνω σου. Εάν δε έχεις και τη συναίσθηση ότι αυτά που τώρα θερίζεις είναι αποτελέσματα της δικής σου προσωπικής ενεργείας τότε όλα είναι τόσο δυσάρεστα βασανίζεσαι. Υποφέρεις αλλά χωρίς καμιά αποκατάσταση.
Πάρτε παράδειγμα ένα γάμο. Κάποιος παίρνει μια γυναίκα όχι γιατί ο Κύριος την διάλεξε γι αυτόν όχι γιατί είδε σ’ αυτήν πνευματικά χαρίσματα αλλά διότι του άρεσε «σαρκικά» όπως στην Εύα μετά από την εισήγηση του φιδιού της άρεσε τόσο πολύ το αμαρτωλό μήλο. Ο άνθρωπος αυτός δεν έδωσε σημασία στη φωνή του Θεού και στην οδηγία του Πνεύματος. Κοίταξε μόνο τη φωνή της δικής του θελήσεως το «μ’ αρέσει». Προχώρησε. Έσπειρε. Και πολύ γρήγορα ο άνθρωπος αυτός είναι υποχρεωμένος σ’ όλη του τη ζωή εδώ κάτω στη γη να σηκώνει ένα τόσο μεγάλο και δυσάρεστο βάρος. Καθημερινό μαρτύριο. Είναι ένας θερισμός χωρίς καμιά βελτίωση ή ανακούφιση εκτός από το δώρο της υπομονής που ο Κύριος χαρίζει στους μετανοημένους.
Εδώ είναι ένα σημείο που του δίνομε πάρα πολύ μεγάλη σημασία μα στο οποίο πολλοί με τις παραδεγμένες αντιλήψεις θα διαφωνήσουν μαζί μας. Ανάμεσα στη σπορά και στο θερισμό δεν μπορεί να μεσολαβήσει κανένας παράγων ώστε να αλλάξει να μεταβάλλει το αποτέλεσμα. Και όταν λέγω κανένας παράγων εννοώ φυσικά ούτε άνθρωπος ούτε Θεός. Ο άνθρωπος από
Αδυναμία. Ο Θεός δε διότι δεν δεσμεύεται από την τάξη που αυτός ο ίδιος έθεσε. Έτσι το αποτέλεσμα θα είναι οπωσδήποτε αυτό που ήτανε από πριν μέσα στη σπορά.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
8—Η ΣΠΟΡΑ ΠΝΕΥΜΑ
Αυτή είναι η αρνητική πλευρά. Η σπορά και ο θερισμός στη σάρκα. Μα δεν συμβαίνει πάντα έτσι. Είναι και άνθρωποι του Θεού που σπέρνουν στο Πνεύμα. Ο τρόπος ελπίζω να σας είναι γνωστός. Πρώτα-πρώτα δεν υπάρχει βιασύνη. Η σπουδή προέρχεται από την ώθηση της σάρκας και πάντα προηγείται. Είναι πιο έντονη η παρότρυνση της σάρκας. «Ας περιμένουμε λέγει ο άνδρας στη γυναίκα να προσευχηθούμε και να μας φανερώσει ο Κύριος πιο είναι το θέλημα του». Με τον αυτό καθαρίζουν με το σφουγγάρι το μαυροπίνακα και προσφέρουν στο χέρι του Κυρίου την κιμωλία να γράψει εκείνος. Και το πνεύμα τους είτε εκφράζονται στην προσευχή είτε όχι είναι. «Κύριε θέλουμε το δικό σου θέλημα να γίνει. Θέλουμε τα δικά σου δώρα να παίρνουμε. Θέλουμε αυτό που είναι για τη δόξα τη δική σου και μόνο αυτό». Και ο Θεός υπαγορεύει. Και ο θεός δίνει. Και περνούν τα χρόνια. Και περνούν οι καιροί και αρχίζουν να ξεδιπλώνονται οι πλούσιες ευλογίες του Κυρίου που δοξάζουν το όνομα του και κάθε τι που δοξάζει τον Κύριο. Γεμίζει την καρδιά μας με χαρά και αγαλλίαση. Και κάθε μέρα ευχαριστούμε τον Κύριο για το δώρο του αυτό. Και τον ευχαριστούμε ακόμη γιατί τότε μας βοήθησε να μην ακούμε άλλες φωνές και άλλες εισηγήσεις που θα μας οδηγούσαν σε αδιέξοδο και σε κρίση.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
9—ΣΩΣΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Τις περισσότερες φορές όταν έρχεται η εποχή του θερισμού και δεν είναι σύμφωνα με τις προσδοκίες μας τα αποτελέσματα δεν έχουμε το θάρρος και την ειλικρίνεια να αντιμετωπίσουμε σωστά και όπως πρέπει την κατάσταση χρωματίζοντας με τους σωστούς σύμφωνα με το λόγο του Θεού χαρακτηρισμούς τα
αποτελέσματα. Θα έπρεπε να πούμε: «Θερίζω αυτό που έσπειρα». Αν κρατήσουμε αυτή τη στάση τότε μπορεί τα δυσάρεστα αποτελέσματα να μείνουν αλλά να βγούμε κερδισμένοι τακτοποιούμενοι μπροστά στον Κύριο και προσέχοντας τα βήματα μας στις καινούριες μας σπορές. Μα αυτό συνήθως δεν γίνεται και καταφεύγουμε σε υποκριτικές μεταθέσεις και σε υποκριτικούς χαρακτηρισμούς. Αποδίδουμε συνήθως τα δυσάρεστα αποτελέσματα την αποτυχία το γκρέμισμα στις αντίθετες συνθήκες του περιβάλλοντος. Είναι τόσο αδικαιολόγητο αυτό. Κάτω από τις ίδιες συνθήκες δυό βήματα δίπλα μας έχουν άλλοι ευλογημένα αποτελέσματα. Γιατί στη δική μας περίπτωση ήλθε το γκρέμισμα; Αποδίδουμε πάλι την αποτυχία μας σε παρεμβάσεις ανθρώπων που μπήκαν και ματαίωσαν το αποτέλεσμα. Μα τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι; Πως είναι δυνατό άνθρωποι να ματαιώσουν τη βουλή την τάξη τα σχέδια του Θεού; Και ακόμη το πιο ανόητο από όλα την αποτυχία μας την αποδίδουμε σε ενέργειες του διαβόλου. Μπορεί να έχει παίξει ο διάβολος κάποιο ρόλο.
Και φυσικά αυτός τη δουλειά του κάνει. Και την κάνει πάντοτε πολύ καλά. Μόνο εμείς δεν ξέρουμε να κάνουμε καλά τη δουλειά μας. Μα αυτός είναι εκτελεστικό όργανο που παίρνει την άδεια του Θεού να ενεργήσει.
Υπάρχει και μια άλλη δικαιολογία πιο χειρότερη από όλες. Αποδίδουμε την αιτία στο Θεό. Αυτός φταίει. Δεν το λέμε ακριβώς έτσι μα αυτό εννοούμε. «Ο Θεός με δοκιμάζει» λέμε. Δεν έχει ανάγκη ο Θεός από τέτοιες μεθόδους. Το φταίξιμο είναι σε σένα μόνο. Ψάξε μέσα στη ζωή σου να βρεις την αιτία. Ζήτησε από τον θεό να σου φανερώσει. Να ζητήσεις όμως με ειλικρίνεια. Και θα βρεις την άκρη. Ο Κύριος θα προβάλλει στο φόντο της συνείδησης σου τόσο καθαρά την αιτία. Χωρίς να αφήνει καμιά περιοχή αμφιβολίας.
Και πρέπει να ξέρουμε πως αυτά που τώρα θερίζουμε ήτανε μέσα στο σπόρο που τότε σπείραμε. Όχι κάτι καινούργιο ανεξάρτητο. Ναι πρέπει να προσέχουμε. Μα ο καιρός της προσοχής είναι στην περίοδο της σποράς. Όταν καταλάβεις το λάθος σου στο τέλος τον καιρό του θερισμού και πάλι κερδισμένος θα βγεις. Θα αποκτήσεις μια πολύτιμη και ακριβοπληρωμένη πείρα.
Πολλά λάθη κάνουμε στο χειρισμό του σοβαρότατου αυτού θέματος. Λάθη που δεν είναι άμοιρα σαρκικότητος. Σαν χριστιανοί φρονούμε πως πρέπει να προσευχόμαστε για κάθε θέμα της ζωής μας. Μα αντί να ζητήσουμε από τον Κύριο να ενεργήσει σύμφωνα με το θέλημα του χαράζουμε εμείς το δικό μας θέλημα και καλούμε ύστερα τον Θεό είτε να βοηθήσει λες και είναι κανένα τσιράκι των δικών μας θελήσεων ή το ακόμη χειρότερο ζητούμε από τον Θεό να ευλογήσει μια σπορά που είναι τόσο διαφορετική με το δικό του θέλημα. Ζητούμε δηλαδή να αναιρέσει τον εαυτό του και να γίνει συνεργάτης μας στην αμαρτία!
Χίλιους δυό τρόπους μηχανευόμεθα για να μην υποταχθούμε σε κείνο το τόσο όμορφο και αληθινό «γενηθήτω το θέλημα σου». ενθυμούμαι μια αδελφή που έλεγε: «Εγώ αναφέρω το ζήτημα μου στον Κύριο και επειδή βιάζομαι και δεν μπορώ να περιμένω λέγω σ’ αυτόν. Κύριε αν δεν είσαι σύμφωνος ματαίωσε το». Της αδελφής αυτής αναγκάστηκα να της πω πως δεν θα γίνουν έτσι τα πράγματα. Ο Θεός θα την αφήσει να τραβήξει το δικό της δρόμο και θα έλθει η ώρα του θερισμού που θα σπάσει τα μούτρα της και ταυτόχρονα θα δοξάσει τον Θεό στην καρδιά της.
Σπορά και θερισμός. Νόμος και τάξη από τον Θεό. Στα χέρια μας είναι να έχουμε ευλογημένα αποτελέσματα ή καταστάσεις φθοράς και θλίψεως. Μερικοί κάνουν το λάθος και τον θερισμό τον αποκαλούν τιμωρία. Δεν είναι τιμωρία αυτή. Είναι
αποτέλεσμα. Πόσο θα πρέπει να προσέχουμε…τον
καιρό της σποράς. Αμήν