21-1-2021μέρος Τρίτο S.Cha
Ο Ααρών αδελφός του Μωυσή.
Μεταφορά Σ. Φίλου αγ. γραφής
Έξοδος 32
7 Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Πήγαινε, κατέβα· επειδή, ο λαός σου, που έβγαλες από τη γη της Αιγύπτου, ανέμισε·
8 εκτράπηκαν γρήγορα από τον δρόμο, που πρόσταξα σ' αυτούς· έκαναν για τον εαυτό τους ένα μοσχάρι χωνευτό, και το προσκύνησαν, και θυσίασαν σ' αυτό, και είπαν: Αυτοί είναι οι θεοί σου, Ισραήλ, που σε ανέβασαν από τη γη της Αιγύπτου.
9 Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Είδα αυτόν τον λαό, και δες, είναι λαός σκληροτράχηλος·
10 τώρα, λοιπόν, άφησέ με, και θα εξαφθεί η οργή μου εναντίον τους, και θα τους εξολοθρεύσω· και θα σε καταστήσω ένα μεγάλο έθνος.
Και πάλι ο Μωυσής μπαίνει στην μέση μη δέχοντας για το σπέρμα του να γίνει περιούσιος λαός αλλά μεσιτεύει για τον λαό αυτόν τον σκληροτράχηλο.
Μας θυμίζει τον Ιησού Χριστό ακριβός που είναι τύπος του. Ο οποίος (Ιησούς Χριστός) μπαίνει ανάμεσα μας στον Πατέρα και η οργή του σπάζει επάνω στον σταυρό και μας κάνει χάρη με το να περιμένει να περάσει η διορία της χάρητος. Α΄ Τιμοθέου 2: 3 Επειδή, αυτό είναι καλό και ευπρόσδεκτο μπροστά στον Σωτήρα μας Θεό·
4 ο οποίος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, και νάρθουν στην επίγνωση της αλήθειας.
5 Επειδή, ένας Θεός υπάρχει, ένας είναι και ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός,
Έξοδος 32
11 Και ο Μωυσής ικέτευσε τον Κύριο τον Θεό του, και είπε: Γιατί, Κύριε, εξάπτεται η οργή σου ενάντια στον λαό σου, τον οποίο έβγαλες από τη γη της Αιγύπτου, με μεγάλη δύναμη, και με κραταιό χέρι;
12 Γιατί να πουν οι Αιγύπτιοι, λέγοντας: Με πονηρία τούς έβγαλε, για να τους θανατώσει στα βουνά, και να τους εξολοθρεύσει από το πρόσωπο της γης; Επίστρεψε από την έξαψη της οργής σου, και μεταμελήσου για το κακό αυτό προς τον λαό σου·
13 θυμήσου τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, και τον Ισραήλ, τους δούλους σου, προς τους οποίους ορκίστηκες στον εαυτό σου, και τους είπες: Θα πληθύνω το σπέρμα σας σαν τα αστέρια τού ουρανού· και όλη αυτή τη γη, για την οποία μίλησα, θα τη δώσω στο σπέρμα σας, και θα την κληρονομήσουν παντοτινά.
14 Και ο Κύριος μεταμελήθηκε για το κακό, που είπε να κάνει ενάντια στον λαό του.
Έξοδος 32:
25 Και βλέποντας ο Μωυσής τον λαό ότι ήταν αχαλίνωτος, (επειδή, ο Ααρών τους είχε αφήσει αχαλίνωτους προς εντροπή, ανάμεσα στους εχθρούς τους),
26 ο Μωυσής στάθηκε κοντά στην πύλη τού στρατοπέδου, και είπε: Όποιος είναι του Κυρίου, ας έρθει σε μένα. Και συγκεντρώθηκαν σ' αυτόν όλοι οι γιοι τού Λευί.
.........
Ο Ααρών λοιπόν τους άφησε αχαλίνωτους να κάνουν όλα τα όργια των Αιγυπτίων.
Έξοδος 32:
31 Και ο Μωυσής επέστρεψε στον Κύριο, και είπε: Παρακαλώ, ο λαός αυτός αμάρτησε μεγάλη αμαρτία, και έκαναν για τον εαυτό τους θεούς από χρυσάφι·
32 και τώρα, αν συγχωρήσεις την αμαρτία τους... αν όχι, εξάλειψέ με, παρακαλώ, από το βιβλίο σου, που έγραψες.
33 Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Όποιος αμάρτησε εναντίον μου, αυτόν θα εξαλείψω από το βιβλίο μου·
34 και τώρα, πήγαινε, οδήγησε τον λαό σ' εκείνον τον τόπο, για τον οποίο σου είπα· δες, ο άγγελός μου θα προπορεύεται μπροστά σου· αλλ' όμως, κατά την ημέρα της ανταπόδοσής μου, θα ανταποδώσω την αμαρτία τους επάνω τους.
35 Και ο Κύριος χτύπησε τον λαό, για την κατασκευή του μόσχου που κατασκεύασε ο Ααρών.
.................
Τι προσευχή αυτοθυσίας για τον λαό εκ μέρους του Μωυσή 32 και τώρα, αν συγχωρήσεις την αμαρτία τους... αν όχι, εξάλειψέ με, παρακαλώ, από το βιβλίο σου, που έγραψες.
Τους τιμώρησε βέβαια ο Θεός αλλά το σταμάτησε με την επέμβαση της προσευχής του Μωυσή.
Ο Μωυσής μαζί με το Ααρών είχε και την αδελφή του την Μαριάμ που όταν βγήκαν από την ερυθρά θάλασσα...
Έξοδος 15:
20 ΚΑΙ η Μαριάμ, η προφήτισσα, η αδελφή τού Ααρών, πήρε το τύμπανο στο χέρι της, και όλες οι γυναίκες βγήκαν πίσω απ' αυτή με τύμπανα και χορούς.
Έξοδος 15:
21 Και η Μαριάμ ανταποκρινόταν σ' αυτούς, λέγοντας: Ψάλτε στον Κύριο· επειδή, δοξάστηκε με δόξα· το άλογο και τον καβαλάρη του έριξε στη θάλασσα.
..............
Κι αυτή εναντιώθηκε στον Μωυσή για την γυναίκα του που ήταν Αιθιόπισσα. Και παρέσυρε και τον Ααρών.
Πάλι κι εδώ ο Ααρών βγήκε αδύναμος. Δεν έμεινε στο πλευρό του Μωυσή που ήταν με τον Θεό.
Αριθμοί 12:
1 ΚΑΙ μίλησε η Μαριάμ, και ο Ααρών, ενάντια στον Μωυσή, εξαιτίας της γυναίκας της Αιθιόπισσας, που είχε πάρει· επειδή, γυναίκα Αιθιόπισσα είχε πάρει·
Και πάλι Ο Θεός το
Ούτε η Μαριάμ κατάλαβε τίποτα τα σχέδια του Θεού με την έξοδο τους από την σκλαβιά των αιγυπτίων. Και ούτε τον ρόλο του αδελφού της του Μωυσή.
Δεν θυμήθηκε πόσο θαυμαστά ο Θεός διαφύλαξε την ζωή του αδελφού της όταν ήταν μωρό και δόθηκε διαταγή να σκοτώνονται τα αγόρια εβραιόπουλα στην γέννα ότι αυτήν την ίδια μεταχειρίστηκε ο Θεός να γίνει αιτία να έχει την μάννα του ο Μωυσής και να μεγαλώσει στην αγκαλιά της μέχρι από την πριγκίπισσα να καλεστεί όταν γίνει κάποια ηλικία να πάει στο παλάτι και μάλιστα σαν παιδί της ήταν πια πρίγκιπας του παλατιού.
Δεν κατάλαβε ποτέ ότι ήταν ξεχωριστεί και ευλογημένη οικογένεια και είχαν χάρη από τον Θεό που είχε σχέδια γι αυτούς.
Κι όμως ξεσήκωσε τον Ααρών να επαναστατήσουν να κατηγορούν τον Μωυσή για μια γυναίκα που ήταν άλλο χρώμα.
Μάλλον αιτία θέλανε να τον κακολογήσουν και δεν έβρισκαν.
Πολλές φορές σκέφτομαι ότι το ίδιο συμβαίνει και σε εμάς σαν αδέλφια σαν εκκλησία συνέχεια με τον άνθρωπο που φέρνει το μήνυμα κάνουμε το ίδιο. Αντί να τον συμπαρασταθούμε βρισκόμαστε απέναντι του. Και τι συμπαράσταση θα’ θελε ένας άνθρωπος του Θεού; Προσευχή στον Κύριο να του δίνει δύναμη να αντιμετωπίζει όχι μόνο στην οικογένεια του πράγματα και συμπεριφορές αλλά και στην εκκλησία μέσα. Κανένας μας δεν είναι τέλειος κι όμως έχουμε την απαίτηση να είναι τέλειος ο άμβωνας. Μα κι αυτός άνθρωπος είναι. Αν όμως έχουμε όλοι γόνατα προσευχής ο ένας για τον άλλον τότε δεν θα βλέπουμε ελαττώματα αλλά προτερήματα ο ένας για τον άλλον και όλοι μαζί για τον άμβωνα.
Ο Θεός δεν ευλογεί αλήθεια είναι τον γογγυσμό την γκρίνια.
Αλλά για να γίνουν αυτά όλα χρειάζεται μελέτη και ιδιαίτερη σχέση με τον Κύριο και το Πνεύμα το Άγιο να αποκαλύπτει τι θέλει ο Θεός από τον καθένα μας.
Μόλις έρχονται τα σκούρα της ζωής ξεχνούμε αμέσως.
Έχω παρατηρήσει ότι όταν κάποια άτομα είναι από τον Κύριο δοσμένα και λείψουν τότε η αυτοσυγκράτηση κάνει φτερά και ο κάθε ένας τραβά το δικό του δρόμο που όλων οι δρόμοι ανταμώνουν στην ασυδοσία.
Έτσι και Μωυσής που ήταν από τον Θεό δοσμένος μόλις έλειψε όλοι τράπηκαν στους δικούς τους δρόμους που ήταν ανομία ασυδοσία και ειδωλολατρία. Δεν είχαν καταλάβει το σκοπό που βγήκαν από την Αίγυπτο. Γιατί και ποιος τους έφερε εδώ ποιος και που ήθελε να τους πάει.
Ο Θεός τους ετοίμαζε να γίνουν αυτόνομοι να γίνουν λαός ξεχωριστός κι αυτοί θέλανε την Αίγυπτο.
Εμείς σαν εκκλησία άραγε καταλάβαμε;
Ο Κύριος ενσαρκώθηκε για να μας βγάλει από την δουλεία του διαβόλου και να μην χαθούμε στον θάνατο τον Πνευματικό ενσαρκώθηκε λοιπόν και πήρε δούλου μορφή αν και Θεός.
Φιλιππισίους 2: 5-8
5 Να είναι, μάλιστα, σε σας το ίδιο φρόνημα, που ήταν και στον Ιησού Χριστό·
6 ο οποίος ενώ υπήρχε σε μορφή Θεού, δεν νόμισε αρπαγή το να είναι ίσα με τον Θεό·
7 αλλά, κένωσε τον εαυτό του, παίρνοντας μορφή δούλου, αφού έγινε όμοιος με τους ανθρώπους·
8 και, καθώς βρέθηκε κατά το σχήμα ως άνθρωπος, ταπείνωσε τον εαυτό του, γινόμενος υπάκουος μέχρι θανάτου, θανάτου μάλιστα σταυρού.
.............................
Ιωάννης 1:1-14
1 ΣΤΗΝ αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος...
..14 Και ο Λόγος έγινε σάρκα, και κατοίκησε ανάμεσά μας, (και είδαμε τη δόξα του, δόξαν ως μονογενή από τον Πατέρα), γεμάτος χάρη και αλήθεια.
.................................
Και όλο αυτό το θέμα του Κυρίου της λύτρωσης και απαλλαγής από τα γρανάζια του εχθρού να μας κάνει να σκεπτόμαστε να έχουμε το φρόνημα του Ιησού Χριστού στην ζωή μας καθημερινά ασχολούμαστε το: μου είπαν σου είπαν του είπαν και το κομφούζιο μεγαλώνει μέχρι διαλύσεως της εκκλησίας.
Και το φρόνημα του Χριστού είναι αυτοθυσίας και προσφοράς χωρίς να κοιτά την βρωμιά μας αλλά πως θα μας αρπάξει από τα χέρια του εχθρού:
Φιλιππισίους 2:5-11
5 Να είναι, μάλιστα, σε σας το ίδιο φρόνημα, που ήταν και στον Ιησού Χριστό·
6 ο οποίος ενώ υπήρχε σε μορφή Θεού, δεν νόμισε αρπαγή το να είναι ίσα με τον Θεό·
7 αλλά, κένωσε τον εαυτό του, παίρνοντας μορφή δούλου, αφού έγινε όμοιος με τους ανθρώπους·
8 και, καθώς βρέθηκε κατά το σχήμα ως άνθρωπος, ταπείνωσε τον εαυτό του, γινόμενος υπάκουος μέχρι θανάτου, θανάτου μάλιστα σταυρού.
9 Γι' αυτό, και ο Θεός τον υπερύψωσε, και του χάρισε όνομα, που είναι το όνομα πάνω από κάθε άλλο·
10 ώστε στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων·
11 και κάθε γλώσσα να ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, σε δόξα τού Πατέρα Θεού.
...........................
Οπότε πρέπει να σκεφτόμαστε ότι ο Κύριος άνοιξε ένα δρόμο που πρέπει να τον ακολουθήσουμε με κάθε θυσία ώστε να βρεθούμε στον ουρανό.
Γιατί ο δρόμος αυτός οδηγεί στον ουρανό με όλες τις δυσκολίες.
Ειρήνη έλεος και χάρη
.......................................
