03
Οι Ευλογίες Του Παραδείσου
Οι άγιοι της Π.Δ. δεν μπορούσαν να περιμένουν ότι θα πάνε στην παρουσία του Κυρίου μετά το θάνατο τους. κανένας απ’ αυτούς δεν μπορούσε ποτέ να πει με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια βεβαιότητα που έλεγε ο Παύλος ότι «το αποθανείν είναι κέρδος». Όχι ποτέ δεν μπορούσαν να έχουν την ελπίδα αυτή όπως εμείς σήμερα.
Ο Ιησούς αυτή τη θαυμαστή υπόσχεση έδωσε στους μαθητές Του.
«Ας με ταράττεται η καρδία σας πιστεύετε εις τον Θεόν και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα ει δε μη ήθελον σας ειπεί υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον. Και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν δια να είσθε και σεις όπου είμαι εγώ» (Ιωάννης 14:1—3).
Αυτά τα λόγια βέβαια ειπώθηκαν στους ακολούθους του Χριστού πριν από το Σταυρό με την προσδοκία της Δευτέρας Έλευσης Του. η προοπτική όμως του να είναι κανείς με τον Χριστό είναι εξίσου αληθινή τώρα για κάθε πιστό που πεθαίνει. Όταν είναι «απών από το σώμα είναι στην παρουσία του Κυρίου» (Βλέπε Β΄ Κορινθίους 5:8). Και όπως ακριβώς εμείς περιμένουμε με λαχτάρα να δούμε τον Χριστό πιστεύω ότι περιμένει κι εκείνος με μεγάλη χαρά να καλωσορίσει όλους εκείνους που λύτρωσε με τη θυσία Του στο Γολγοθά.
Όταν σκεφτόμαστε το θάνατο ενός χριστιανού το μυαλό μας συνήθως πηγαίνει στη χαρά που θα πρέπει να δοκιμάζει ο πιστός όταν για πρώτη φορά βλέπει Εκείνον που τον έσωσε. Και πράγματι τι θαυμαστό και συγκλονιστικό θα είναι όταν συναντήσουμε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό! Οπωσδήποτε περιμένουμε με λαχτάρα να δούμε τον Χριστό. αλλά κι ο Κύριος μας—Εκείνος που αγάπησε τόσο πολύ την εκκλησία ώστε έδωσε τον εαυτό Του γι αυτήν – θα πρέπει να νιώθει μεγάλη χαρά και ικανοποίηση όταν ένα πιστό παιδί του Θεού αγορασμένο με το αίμα Του συνοδεύεται απ’ τους αγγέλους και περνάει τις πύλες για να μπει στη δόξα του Ουρανού. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν γνωρίζουμε σχετικά με τον Ουρανό.
Για ένα πράγμα είμαστε απόλυτα βέβαιοι όλοι εκείνοι που υπάρχουν εν Χριστώ θα απολαύσουν την παρουσία Του και την ευλογία που ετοιμάζει Εκείνος για όλους όσους θα κατοικήσουν σ’ εκείνο το θαυμάσιο τόπο. Αυτό το μελλοντικό σπίτι είναι μονάχα για εκείνους που πιστεύουν στον Χριστό. Εσύ τον γνωρίζεις αγαπητέ αναγνώστη; Αν όχι ζήτησε Του σήμερα κιόλας να σε συχωρήσει και να σε σώσει.
Ένας συνταξιούχος ιεροκήρυξ μου έλεγε πριν από καιρό το εξής
περιστατικό. Ένας γέροντας 96 ετών που είχε χάσει την αγαπημένη του σύντροφο τελευταία του είπε τα εξής: «Δεν επιθυμώ τίποτα περισσότερο τώρα από το να ξαναδώ και ξαναβρεθώ κοντά στη γυναίκα μου και πάλι». Ο ιεροκήρυκας απάντησε: «Γιατί το λες αυτό; Ομολογείς ότι δεν είσαι χριστιανός; Πως ξέρεις λοιπόν που είναι η γυναίκα σου; Και μπορείς νάσαι βέβαιος ότι θάσαι πιο ευτυχισμένος εκεί;»
αφού σκέφτηκε για λίγα λεπτά ο ηλικιωμένος απάντησε: «Δίκιο έχεις. Πράγματι κάθε φορά που το σκέφτομαι αυτό η σκέψη ότι θα αφήσω αυτή τη ζωή με τρομάζει». Κι έπειτα έκαμε τούτη τη θλιβερή εξομολόγηση: «βαρέθηκα τη ζωή μου αλλά φοβάμαι και να πεθάνω».
Τι τρομερό δίλλημα: να βαριέσαι να ζεις αλλά να φοβάσαι και να πεθάνεις. Πόσο μεγάλη αντίθεση με την ελπίδα που έχει ο άνθρωπος που γνωρίζει τον Κύριο και ζει γι’ Αυτόν. Ο πιστός δεν είναι ανάγκη να φοβάται ούτε τη ζωή ούτε το θάνατο. Είναι έτοιμος να φύγει—κι έτοιμος να μείνει. Όποιο κι αν είναι το σχέδιο που ο θεός έχει γι’ αυτόν ξέρει ότι είναι για το καλό του.
..........................................
ΚΕΦΆΛΑΙΟ Β΄(ΔΕΎΤΕΡΟ)
ΜΕΤΑΞΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
04
Θα’ θελα τώρα να προσέξουμε ένα από τα πιο συναρπαστικά αναγνώσματα που μπορεί να βρει κανείς σ’ ολόκληρη τη Βίβλο. Είναι η ιστορία που είπε ο Χριστός για τον πλούσιο και τον Λάζαρο στον άδη(Λουκάς 16:19—31). Αυτό το ανάγνωσμα μας βοηθάει πολύ να καταλάβουμε πως θα είναι η μετά θάνατον ζωή. Και ιδιαίτερα μας δίνει πληροφορίες σχετικά με την ενδιάμεση κατάσταση – Το χρόνο που μεσολαβεί ανάμεσα στο θάνατο και στην ανάσταση του σώματος. Κάποιος σχολιαστής της Βίβλου είπε ότι το 16 κεφάλαιο του Λουκάείναι το μοναδικό μέρος της Βίβλου που αναφέρει πως αισθάνονται οι ασεβεί; Άνθρωποι μετά το θάνατο τους.
Πριν μελετήσουμε αυτό το ανάγνωσμα της Βίβλου θάθελα να κάνω μια σοβαρή προειδοποίηση. Θα πρέπει να προσέξουμε να μην υποτιμήσουμε την αλήθεια που θέλει να διδάξει ο Χριστός για τη ζωή μετά θάνατο στο ιστ: κεφάλαιο του Λουκά παίρνοντας το περιστατικό αυτό σαν παραβολή. Αντίθετα πουθενά δεν υπάρχει έστω και ο παραμικρός υπαινιγμός ότι η ιστορία του πλούσιου και του Λάζαρου δεν είναι αληθινή.
Ο Κάμπελ Μόργκαν παρατήρησε ότι αν απλούστατα ήταν παραβολή τότε είναι η
μοναδική παραβολή όπου ένα πρόσωπο όπου ένα πρόσωπο αναφέρεται με τα’ όνομα του. Ο Χριστός είπε «ήτο δε πτωχός τις ονομαζόμενος Λάζαρος». Αλλά κι αν ακόμα ο Κύριος μας αναφερόταν σε μια παραβολή και πάλι πολλά πράγματα μπορούμε να μάθουμε για τη ζωή μετά θάνατο.
Προσέξτε παρακαλώ πρώτα απ’ όλα τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον πλούσιο και το Λάζαρο εδώ σ’ αυτή τη ζωή ο Ιησούς είπε:
«Ήτο δε άνθρωπος τις πλούσιος και ενεδύετο πορφύρα και στολήν βυσσίνην ευφραινόμενος καθ’ ημέραν μεγαλοπρεπώς». (Λουκάς 16:19).
Αυτός ο άνθρωπος στεκόταν πολύ καλά οικονομικά.
Μπορώ να φανταστώ ότι απολάμβανε τη ζωή στην πληρότητα της κι εκμεταλλευόταν όλα τα καλά πράγματα που μπορούσε ν’ αγοράσει με τα λεφτά του.
Ο Λάζαρος από την άλλη πλευρά ήταν στην πιο στην πιο άθλια και φτωχική κατάσταση που μπορούσε κανείς να είναι. «Ήτο δε πτωχός τις ονομαζόμενος Λάζαρος όστις έκειτο πεπληγωμένος πλησίον της πύλης αυτού και επεθύμει να χορτασθεί από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης του πλουσίου αλλά και οι κύνες ερχόμενοι έγλειφον τας πληγάς αυτού(Λουκάς 16:20—21).
Παρ’ όλο που ο πλούσιος σ’ αυτή την ιστορία αποδεικνύεται τελικά ο κακός άνθρωπος και ο φτωχός σαν: «καλός άνθρωπος» ας μη βιαστούμε να βγάλουμε εύκολα συμπεράσματα.
Δε υπάρχει τίποτα το κακό στο να είναι κανείς πλούσιος. Το γεγονός ότι ο άνθρωπος στην ιστορία αυτή που είπε ο Χριστός είχε πολλά πλούτη δεν είναι αυτό που τον καταδίκασε. Ούτε και το ότι ο Λάζαρος ήταν πτωχός αυτό ήταν που τον έσωσε. Βλέπετε δεν είναι το ίδιο το χρήμα που είναι «η ρίζα όλων των κακών». Αλλά η
ΑΓΑΠΗγια το χρήμα είναι το πρόβλημα. Δεν είναι ο πλούτος που καταστρέφει τον άνθρωπο. Αντίθετα εκείνο που καταστρέφει είναι η ακατάσχετη επιθυμία του να κερδίσει όλο και περισσότερα. Η φιλαργυρία γίνεται τόσο δυνατή στη ζωή του ώστε λησμονεί τον Θεό αγνοεί τις ανάγκες των άλλων και η ζωή του γίνεται μεγάλο κυνηγητό για την απόκτηση όλο και περισσότερων αγαθών. Ο Απ. Παύλος μπορούσε να λέει: «εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός». Ένας άνθρωπος όμως που τον έχει κυριεύσει η μανία
ν’ αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερα αγαθά θα πρέπει να λέει: «εις εμέ το ζην είναι το χρήμα». Το γεγονός ότι ο πλούσιος τελικά έχασε την ψυχή του μας φανερώνει ότι είχε διώξει τον Κύριο από την ζωή του. ναι ο ένας άνθρωπος ήταν πάρα πολύ πλούσιος ενώ ο άλλος ήταν πάρα πολύ φτωχός.
Η αντίθεση ανάμεσα στον πλούσιο και το Λάζαρο δεν τελειώνει εδώ. Προσέξτε την καταπληκτική διαφορά ανάμεσα τους
ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.
«Απέθανε δε ο πτωχός και εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ. Απέθανε δε και ο πλούσιος και ετάφη».(Λουκάς 16:22).
Σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου και οι δύο πέθαναν. Μονάχα όμως για τον πλούσιο αναφέρεται ότι: «ετάφη». Για τον Λάζαρο δεν γίνεταιπουθενά ο λόγος ότι τον έβαλαν σε τάφο. Μερικοί σχολιαστές μάλιστα της Βίβλου συμπέραναν ότι ο Λάζαρος ήταν πτωχός τόσο έρημος τόσο παραμελημένος και τόσο μόνος στον κόσμο που κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να τον θάψει. Πολύ πιθανόν το σώμα του
Να το μετέφεραν στον σκουπιδότοπο της πόλης και τον πέταξαν εκεί. Ο πλούσιος από την άλλη πλευρά αναμφίβολα θα κηδεύτηκε με τον πιο μεγαλοπρεπή τρόπο. Από το εδάφιο 22 όμως μαθαίνουμε ότι για τον Λάζαρο έγινε κάτι πολύ πιο ανώτερο. Κι εδώ ακριβώς η αντίθεση ανάμεσα στους δύο γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Η κατάσταση του Λάζαρου καλυτέρεψε τόσο πολύ που οι στερήσεις και τα βάσανα της επίγειας ζωής του δεν είχαν καμιά σημασία πια. Ο Λάζαρος «εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ».
«Έχοντας αυτή τη θαυμαστή εμπειρία του Λάζαρου στο νου του κάποιος ευλογημένος δούλος του Θεού έγραψε τα εξής σχετικά με τους πιστούς που πεθαίνουν και πηγαίνουν στη δόξα.
«Διαβάζουμε στις εφημερίδες μας για το μεγαλόπρεπο καλωσόρισμα που γίνεται στον πρόεδρό μας όταν επιστρέφει στην πατρίδα έπειτα από μια περιοδεία του σε πολλά έθνη. Τι θαυμάσια εικόνα! Μια ολόκληρη παρέλαση από επισήμους αυτοκίνητα σημαιοστολισμοί αγήματα αστυνομική συνοδεία με όλη τη λαμπρότητα και την επισημότητα που ταιριάζει σ’ ένα νικητή που επιστρέφει στην πατρίδα. Όλα αυτά όμως δεν είναι τίποτα αν συγκριθούν με το θάνατο ενός αγίου και πιστού παιδιού του Θεού. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τη συγκίνηση που νοιώθει όταν πεθαίνει ο πιστός άνθρωπος του θεού.
επιστρέφει στην πατρίδα αφήνει εδώ το χωμάτινο σώμα του ελευθερώνεται αποχαιρετά το θνητό σώμα και περικυκλώνεται από τις ουράνιες στρατιές μεταφέρεται από τους αγγέλους ψηλά –ψηλά ανάμεσα στις θριαμβευτικές φωνές των αγίων που βρίσκονται ήδη στον ουρανό κι έπειτα τον καλωσορίζουν τα αμέτρητα πλήθη των αγγέλων και κατόπιν – δόξα αλληλούια –παρουσιάζεται στον βασιλέα που τον ακούει να του λέει: «καλωσόρισες σπίτι παιδί μου». Αλήθεια όταν κανείς το σκέπτεται αυτό δεν μπορεί παρά να φωνάξει μαζί με τον Παύλο: «που θάνατε το κέντρο σου; που Άδη η νίκη σου»;
(Α΄ Κορινθίους 15:55).
Ο Λάζαρος «εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ».
(Η φράση «εις τον κόλπον του Αβραάμ» χρησιμοποιούταν από τους Ιουδαίους για να προσδιορίσουν τον τόπο της ανάπαυσης της παρηγοριάς και της ευλογίας που απολάμβαναν οι δίκαιοι).
Καθώς ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός συνέχισε την ιστορία Του για τον πλούσιο και τον Λάζαρο αποκάλυψε μερικά ενδιαφέροντα και σημαντικά γεγονότα σχετικά με τη ζωή μετά θάνατο που θα τα μελετήσουμε πιο προσεχτικά. Πρώτα απ’ όλα έδειξε ότι:
……………………..
