01
«Και επεδόθη αυτώ βιβλίο Ησαϊου του προφήτου και αναπτύξας το βιβλίον εύρε τον τόπον, ου ην γεγραμμένον…» (Λουκ. 4:17)
Οταν διαβάζουμε την περικοπή του Λουκά, που μέρος της αποτελεί το εδάφιο της μελέτης αυτής, μεταφερόμαστε στην συναγωγή της Ναζαρέτ και παραστεκόμαστε στην πρώτη διδασκαλία του Ιησού Χριστού. Λίγες λέξεις, αλλά εκλεκτές περιγράφουν την σκηνή. Είναι Σάββατο. Οι κάτοικοι της κωμοπόλεως συνέρχονται σε κοινή προσευχή και διδασκαλία στην συναγωγή. Προσέρχεται και ο Ιησούς, αλλά αυτή δεν ήταν πράξη τυχαία ή έκτακτη. Γιατί ο Ευαγγελιστής λέει «κατά το ειωθός αυτώ» δηλαδή κατά την συνήθειά Του. Η απλή αυτή φράση είναι γεμάτη διδασκαλία για εμάς. Οταν σκεφτούμε ποιος ήταν ο Ιησούς Χριστός και για ποιο έργο ήλθε στον κόσμο, δίκαια γεννιέται η απορία: για ποιο λόγο αυτή η συνήθεια; Δεν ήταν άραγε για Εκείνον όπως και για μερικούς φιλοσοφούντες, τόπος αγνότερος και καταλληλότερος η πλευρά του βουνού, ή η κορυφή του όρους πάνω στο οποίο ήταν οικοδομημένη η πόλη; Στην συναγωγή δίδασκαν διάφοροι ραβίνοι, πολλοί από αυτούς κατώτεροι του μετρίου, αλλά Αυτός προσερχόταν και άκουε! Γιατί; Για δύο λόγους: πρώτα γιατί στην Ιουδαϊκή συναγωγή γινόταν προσευχή στον αληθινό Θεό και μόνο σ’ Αυτόν και δεύτερο γιατί διαβαζόταν σε αυτήν ο Λόγος του Θεού. Αυτά τα δύο ήθελε με το παράδειγμά του να υποστηρίξει. Μάθημα αυτό σπουδαίο για μας.
Ο Ιησούς στην Συναγωγή σηκώνεται για να διαβάσει, αν και δεν είχε ποτέ φοιτήσει σε σχολείο. Η ύπάρξη του πήγαζε από τον ουράνιό του διορισμό. (Ο ουράνιος διορισμός είναι ο πραγματικός στα πνευματικά πράγματα. Αυτόν είχαν αργότερα οι απόστολοι και κατόπιν οι μεγάλοι αναμορφωτές. )
Επειδή σηκώθηκε, δόθηκε σε Αυτόν ένα από τα ιερά βιβλία. Ηταν του προφήτη Ησαϊα, και από αυτό διαβάζει μέρος που διάλεξε ο ίδιος, παρέχοντας σε μας παράδειγμα χριστιανικού κηρύγματος, που πρέπει να πηγάζει από την Γραφή και να στηρίζεται σε αυτήν. Ο τρόπος και ο τόνος με τον οποίο διαβάζει, κάνει εντύπωση και τα μάτια όλων προσηλώνονται πάνω Του. Αυτός μιλάει δια μακρών και αναπτύσσει το ανάγνωσμα Αλλά όταν έφτασε στην εφαρμογή των αληθειών πάνω στους ακροατές, ο έλεγχος τους ερεθίζει και παρά λίγο θα τον γκρέμιζαν από το ύψος του γκρεμού στον οποίο κατέληγε η πόλη. Μέχρις αυτού του σημείου το επεισόδιο φαίνεται ότι ανήκει στο παρελθόν και ότι αφού εξαντλήθηκε η κινηματογραφική ταινία έληξε και η υπόθεση. Αλλά όχι: η σύντομη αυτή αφήγηση του Ευαγγελιστή παριστάνει μία ζωντανή σκηνή και διηνεκή. Είναι αφήγηση του τι συμβαίνει κάθε Κυριακή.
Από το επεισόδιο αυτό στην συναγωγή της Ναζαρέτ θα εξετάσω λεπτομερέστερα την στάση που εκδηλώνει ο Κύριος προς τις Γραφές.
Α΄ Η εκτίμηση του Ιησού προς τις Γραφές.
Μπορούσε ο Κύριος να κηρύξει απευθείας· και ότι και αν έλεγε, θα ήταν βεβαίως υπέρτατη αλήθεια. Αντί γι’ αυτό, παίρνει τις Γραφές στα χέρια του και την διδασκαλία Του και αναπτύσσει το θέμα του πάνω στα γραμμένα. Τι δηλώνει αυτό αν όχι την υπέρτατη εκτίμηση προς τις Γραφές; Και αυτό βεβαίως για χάρη μας και ποιο έλεγχο αποτελεί η εκτίμηση αυτή του Κυρίου κατά της ανοησίας εκείνων, που είτε την κακολογούν είτε την απαγορεύουν! Εάν ο Κύριος θεμελίωσε την διδασκαλία Του πάνω στις Γραφές, με πόσο σεβασμό και εκτίμηση πρέπει να προσφεύγουμε εμείς σε αυτές για διδασκαλία και παρηγοριά και ενίσχυση και οδηγία!
Ο μέγας Σκωτσέζος συγγραφέας, που τιμήθηκε με τίτλο ευγενείας για τα συγγράμματά του, Ο SirWalter Scottενώ ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ασθενώντας βαριά και μάλιστα ήταν ετοιμοθάνατος, είπε προς τον γιο του που του παραστεκόταν «Ανάγνωσέ μου κάτι από το βιβλίο». «Από ποιο βιβλίο» ρωτά ο γιος . «Υπάρχει ένα μόνο βιβλίο, η Αγία Γραφή» είπε εκείνος. Ο άνθρωπος που γέμισε τις βιβλιοθήκες των συμπατριωτών του με τα συγγράμματά του, που μεταφράστηκαν και σε ξένες γλώσσες, και ήδη επί των ημερών του ήταν περιζήτητα, και με τα οποία αυτός έγινε και πλούσιος και ευγενής, άνθρωπος που είχε αναγνώσει πολλούς άλλους μεγάλους και σπουδαίους συγγραφείς, στο τέλος των ημερών του γνώριζε μόνο ένα βιβλίο άξιο του ονόματος και άξιο αναγνώσεως- την Αγία Γραφή. Αλλά ήξερε βέβαια το βιβλίο αυτό από την μικρή του ηλικία και ήξερε τα μεγάλα και υψηλά του διδάγματα, για να προστρέξει σε αυτό για παρηγοριά και στις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Από τους αρχαιότερους κήρυκες του Ευαγγελίου που διακρίθηκαν, εκείνος που εργάστηκε περισσότερο και άφησε τις περισσότερες και πρακτικότερες ομιλίες, ήταν Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που συχνότατα προτρέπει το ακροατήριό του στην τακτική μελέτη των Γραφών, για τις οποίες πάντοτε ενθουσιωδώς και με λαμπρές εικόνες εκφράζεται, καυτηριάζει δε την αμέλεια τους και την έλλειψη προθυμίας στην απόκτηση των βιβλίων που ήταν πολύ δαπανηρά εκείνη την εποχή.
Ευτυχής εκείνος που είναι θεμελιωμένος στην Γραφή. Δεν φοβάται μην παραπλανηθεί λόγω εσφαλμένων οδηγιών, σαν τον οδοιπόρο που ακολουθεί έναν επίσημο χάρτη του κράτους που σημειώνει λεπτομερώς τους δρόμους, ή σαν τον άρρωστο που έχει γραπτώς την συνταγή του γιατρού.
Β΄ Η χρήση των Γραφών από τον Ιησού.
Δεν ήταν εκείνη στην συναγωγή η μόνη περίπτωση, σύμφωνα με την οποία ο Κύριος μεταχειρίστηκε τις Γραφές σαν θεμέλιο των λόγων Του. Στα ευαγγέλια έχουμε αφήγηση της δοκιμασίας Του στην έρημο, οπότε επανειλημμένα και έντεχνα, ο πολυμήχανος εχθρός της σωτηρίας του ανθρώπου επιτέθηκε κατά του Σωτήρα που άρχιζε το έργο του. Το όπλο που μεταχειρίστηκε ο Κύριος εναντίον του ήταν η γραφή. Μπορούσε να μιλήσει από μόνος του και ό,τι και αν έλεγε θα ήταν αληθέστατο και αλάνθαστο· αλλά επειδή δοκιμάζεται σαν άνθρωπος προτιμάει να μεταχειριστεί σαν όπλο το γραμμένο. Τι παράδειγμα για μας!
Δες πώς, όταν οι Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι και οι λοιποί υποκριτές και άπιστοι της εποχής προσέρχονται σε Αυτόν με τις διάφορες υποκριτικές και παγιδευτικές τους ερωτήσεις, αποκρίνεται προς αυτούς από τις Γραφές, διακηρύττοντας ότι δεν μπορεί να αναιρεθεί η Γραφή(Ιω. 10:35) και ότι η άγνοια της είναι η μεγάλη και συνήθης πηγή της πλάνης(Ματθ.22:29).
Ακουσε πώς μιλώντας σε αυτούς τους Ιουδαίους που ήταν προσκολλημένοι στην τήρηση του Σαββάτου, και επαινεί μεν αυτούς γιατί ερευνούν τις Γραφές που μαρτυρούν για Εκείνον, αλλά ελέγχει την πεισματική τους επιμονή στο να μη θέλουν να προσφύγουν σε αυτόν για να πάρουν την άξια του ονόματος πνευματική ζωή, και δείχνει ότι εκείνος που δεν πιστεύει σε αυτόν, έδειξε ήδη απιστία προς τις Γραφές, που λαλούν για Εκείνον(Ιω.5:39,46).
Δες πώς στο σοβαρό εκείνο παράδειγμα του πλουσίου και του Λαζάρου, ενώ ο πλούσιος στον Αδη ικετεύει να σταλεί ο Λάζαρος προς τους αδελφούς του και να τους καλέσει να κινηθούν σε μετάνοια και να αποφύγουν την τρομερή δυστυχία στην οποία αυτός είναι καταδικασμένος, βάζει στο στόμα του Αβραάμ την βαρυσήμαντη εκείνη παρατήρηση: «Εχουσι τον Μωυσή και τους προφήτες ας ακούσωσιν αυτούς»(Λουκ. 16:29,31) δείχνοντας με αυτό ότι οι Γραφές είναι επαρκής οδηγός εκ μέρους του Θεού δοσμένος για την ασφαλή πληροφορία του ανθρώπου σχετικά με την σωτηρία της αθάνατης του ψυχής.
Ακουσε πώς σε αυτήν την υπέρτατη αγωνία της άμωμης ψυχής Του με λόγους της Γραφής εκφράζει την θλίψη Του:«Θεέ μου Θεέ μου ινα τι με εγκατέλιπες;»(Ψαλμ.22, Ματθ.27:46) και πώς με λόγια της Γραφής στα ωχρά του χείλη, αποδίδει την ύστατη πνοή του:«Πάτερ εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου»(Ψαλμ. 31:5,Λουκ.23:46).
Εάν λοιπόν Αυτός, τέτοια συνεχή χρήση έκανε της Γραφής, ενώ κατά την θεότητα ουδεμία ανάγκη αυτής είχε, πόσο μάλλον εμείς πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα Του και οι αλήθειες της Γραφής και οι πολύτιμες της διαβεβαιώσεις και οδηγίες και υποσχέσεις να αποτελέσουν το αληθινό καταφύγιο της ψυχής;
................................................................
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΡΑΦΕΣ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Του Ξενοφώντος Π. Μόσχου δ.θ.
02
Γ΄ Η Εσωτερική σχέση μεταξύ των Γραφών και του Ιησού.
Υπάρχουν κάποιες μεγάλες ομοιότητες μεταξύ Γραφών και Ιησού Χριστού, που θα μας ενισχύσουν να κατανοήσουμε την σχέση μεταξύ τους.
α’) Ο Χριστός αποκαλείται «ο Λόγος του Θεού, όστις ήτο εν τη αρχή», δηλαδή συνάναρχος τω Πατρί και Αυτός είναι που αποκαλύπτει τον διαφορετικά άγνωστο Θεό(Ιω. 1:1,18). Αλλά παρομοίως και οι Γραφές καλούνται ο Λόγος του Θεού γιατί γράφτηκαν με έμπνευση του Θεού και με αυτές μαθαίνουμε τα σχετικά με τον Θεό (Λουκ. 11:28, Δευτ. 29:29).
β’) Ο Χριστός αποκαλείται ο Λόγος της ζωής (Ιω. Α’ 1:1), γιατί αυτός σαν αιώνιος Λόγος του Θεού είναι η πηγή και ο χορηγός της αληθινής ζωής (Ιω.1:4). Αλλά ομοίως και οι Γραφές καλούνται ο Λόγος της ζωής (Φιλιπ.2:16) γιατί δείχνουν τον Χριστό και οδηγούν σε Αυτόν που είναι η πηγή της ζωής.
γ’) Ο Ιησούς Χριστός ενώ είναι ο αιώνιος Υιός και Λόγος του Θεού, όμως φανερώθηκε σε ανθρώπινη μορφή πραγματικά ενανθρωπήσας για μας. Αλλά και η Αγία Γραφή ο γραπτός λόγος του Θεού, δόθηκε σε ανθρώπινη μορφή δηλαδή σε ανθρώπινη γλώσσα.
δ’) Ο Ιησούς Χριστός είναι κατά σάρκα εξ Ιουδαίων, όπως και αυτός τόνισε στην Σαμαρείτιδα (Ιω.4:22, πρβλ Ρωμ.9:4,5) αλλά όμως είναι Σωτήρας για όλη την ανθρωπότητα, χωρίς καμία εθνική ή φυλετική διάκριση (Κολοσ.3:11). Ετσι και οι Γραφές είναι από τους Ισραηλίτες γιατί όλοι οι συγγραφείς των διαφόρων βιβλίων της με εξαίρεση του Ιώβ και ίσως του Λουκά υπήρξαν Ισραηλίτες, αλλά όμως είναι ο Λόγος του Θεού για όλη την ανθρωπότητα, το μόνο πραγματικά βιβλίο που έχει τέτοια παγκόσμια αποστολή και εφαρμογή.
ε’) Ο Ιησούς Χριστός επανειλημμένα έδειξε ότι είναι καρδιογνώστης (Ιω.2:25) αλλά και οι Γραφές αποτείνονται στην συνείδηση και αποκαλύπτουν τα κρυπτά (Εβρ. 4:12).
ς’) Αρχιερείς και γραμματείς και πρεσβύτεροι ξεσηκώθηκαν με σφοδρό πάθος εναντίον του Ιησού Χριστού και τον κατεδίωξαν απηνώς μέχρι θανάτου αλλά δεν ήταν δυνατόν η ζωή να κρατιέται από τον θάνατο και ο Ιησούς ανέστη εκ νεκρών εις ζωήν ατελεύτητον.
Οι ομοιότητες αυτές πρέπει να αυξήσουν την εκτίμηση μας προς τις Γραφές, γιατί δείχνουν ότι αυτές επέχουν για μας τον τόπο του ίδιου του Ιησού Χριστού που διδάσκει. Χωρίς τις Γραφές δεν θα είχαμε μέσο να γνωρίσουμε ποιος είναι ο Θεός και ποιο το θέλημά Του. Χωρίς τις Γραφές δεν θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε την αγάπη του Θεού προς εμάς, που εκδηλώθηκε στον Σταυρικό θάνατο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Χωρίς τις Γραφές δεν θα είχαμε κάποιο βέβαιο κανόνα της ζωής μας ούτε ασφαλή παρήγορο στις δυσχέρειες και στεναχώριες μας. Ο δε αληθινός Χριστιανισμός στέκεται ή πέφτει με τις Γραφές.
«Γιατί συνεχώς μου αναφέρεις την Αγία Γραφή;» ρώτησε ο βασιλιάς της Πρωσσίας Φρειδερίκος ο Μέγας τον ευσεβή στρατηγό του Schmidtt, τον οποίο πολλές φορές πείραζε με διάφορες ερωτήσεις θρησκευτικές, για να διασκεδάζει με τις απαντήσεις του. Στην ερώτηση αυτή ο στρατηγός αποκρίθηκε:«Διότι μεγαλειότατε, η Γραφή μου αποκαλύπτει πατέρα που και τις τρίχες του κεφαλιού μου έχει αριθμημένες. Γιατί μου αποκαλύπτει Σωτήρα, που δια του αίματός Του ξέπλυνε όλες μου τις αμαρτίες. Γιατί μου δείχνει ουρανό στον οποίο θα διέρχομαι μία αιωνιότητα απείρως ευδαίμονα». Ωραία ήταν η απόκριση αυτή του στρατηγού, που δείχνει πραγματική και βαθιά εκτίμηση του πολύτιμου αυτού βιβλίου, το οποίο είθε και κάθε αναγνώστης αυτών των γραμμών παρομοίως να εκτιμήσει για να μπορεί με ανάλογο τρόπο να εκφράζεται γι’ αυτό.
...........
