Iδού έρχομαι ταχέως !!!
ΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ
«δεν υπάρχει τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού τους μη περιπατούντας κατά σάρκα αλλά κατά το Πνεύμα. Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου.»(Ρωμαίους η:1—2).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Κρίσις ονομάζεται κάτι που φέρει την καταστροφή ή την θλίψι
Θεωρείται ως τιμωρία δια την αμαρτία. Ως προκύπτει εκ των Γραφών υπάρχουν επτά κρίσεις οι οποίες και αναφέρονται εις το κάτω μέρος του διαγράμματος.
Το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει εις τον πιστό στην μελέτη του Λόγου του Θεού ότι υπάρχουν περισσότερες από μία αναστάσεις εκ των νεκρών και ότι υπάρχουν ορισμένες κρίσεις οι οποίες διαφέρουν απ’ αλλήλων κατά τον χρόνο τον τόπο τον σκοπό και τα αποτελέσματα.
Εν τούτοις πολλοί κήρυκες και διδάσκαλοι προσπαθούν να εξηγήσουν ότι υπάρχει μία μόνο γενική ανάστασης ακολουθημένη από μία γενική κρίσι. Οι επτά κρίσεις περί των οποίων ομιλούμε είναι:
1/. Η κρίσις των αμαρτιών του πιστού απ το ίδιο τον Ιησού Χριστό επάνω στο Σταυρό με αποτέλεσμα την Σωτηρία.
2/. Η κρίσις του εγώ του πιστού απ’ αυτό τον ίδιο ενώ βρίσκεται εδώ επί της γης με αποτέλεσμα τον αγιασμό.
3/. Η κρίσις των έργων του πιστού εκ μέρους του Χριστού με αποτέλεσμα την ανταμοιβή αυτού.
4/. Η κρίσις του Ιουδαϊκού λαού επί της γης εκ μέρους του Θεού με αποτέλεσμα την αποκατάσταση αυτού.
5/. Η κρίσις των εθνών επί της γης υπό του Υιού του ανθρώπου με αποτέλεσμα τον διαχωρισμό αυτών.
6/. Η κρίσις των εκπεσόντων αγγέλων εις τον αέρα εκ μέρους των Αγίων με αποτέλεσμα την καταδίκη αυτών.
7/. Και η κρίσις των αδίκων ενώπιον του Θεού εν ουρανώ με αποτέλεσμα την κόλαση.
Αυτές οι κρίσεις λαμβάνουν χώραν ως θέλετε παρατηρήσει εις διάφορα μέρη. Μερικές γίνονται επί τη γης άλλες εις τον αέρα και μία στους ουρανούς. Αναφέρονται επίσης τρεις διάφοροι θρόνοι. Ένας εξ’ αυτών ονομάζεται «Βήμα Χριστού προ του οποίου θα κριθούν τα έργα του πιστού (Ρωμαίους ιδ:10). Άλλος θρόνος επί της γης ονομάζεται «Θρόνος της δόξης Αυτού» προ του οποίου θα λάβει χώραν η κρίσις των εθνών (Ματθαίος κε:31—32).
Και άλλος θρόνος ονομάζεται «Μέγας λευκός θρόνος» ενώπιον του οποίου θα λάβει χώραν η κρίσις των αποθανόντων αδίκων κατά την Δευτέρα ανάσταση.(Αποκάλυψης κ:11—12).
...................
Η ΠΡΩΤΗ ΚΡΙΣΙΣ ΔΙΑ ΤΑΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
Η κρίσις αυτή έλαβε χώραν εις τον Σταυρό του Ιησού Χριστού όπου Εκείνος πλήρωσε την ποινή της παραβάσεως του Νόμου του Θεού εκ μέρους των αμαρτωλών. Η κρίσις αυτή έχει παρέλθει. Ο Χριστός εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου γενόμενος κατάρα υπέρ ημών (Γαλάτας γ:13). Εκείνος ανέλαβε στον εαυτό Του την ενοχή δια τις δικές μας αμαρτίες.
Η αγάπη Του προς εμάς ήταν τόσο μεγάλη ώστε έδωκε την ίδια τη ζωή Του για να μπορέσουμε εμείς να εκφύγουμε την υπέρτατη ποινή του νόμου η οποία είναι θάνατος.
Ας χαιρόμαστε και ας αγαλλώμαστε αινούντες (εξυμνώντας) τον Ιησού Χριστό ο οποίος μας λύτρωσε από την κρίσι αυτή και έδωκε σε μας τους δικούς Του αιώνια ζωή. Ο Παύλος είπε: «πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και θέλεις σωθεί συ και ο οίκος σου»
(Πράξεις ις:31). Και ο Χριστός είπε: «Ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν δεν έρχεται αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν»
(Ιωάννης ε:24—25).
....................
ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΡΙΣΙΣ—ΤΟΥ ΕΓΩ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
Η κρίσις αυτή είναι του ΕΓΩ του πιστού. Ο κριτής είναι ο ίδιος ο πιστός. Αυτός ως παιδί του Θεού έχει αποδεχθεί τον ιλασμό (εξιλέωση) του Χριστού αναγεννήθηκε και έλαβε πνευματική φύσι. Η φύσι αυτή δεν εξαφανίζει την παλαιά αδαμική φύση αλλά προστίθεται εις αυτήν ως νέα φύσι.
Έτσι ο πιστός κατέχει δύο φύσεις οι οποίες ανταγωνίζονται η μία κατά της άλλης.
Εις τον αγώνα αυτό ο Χριστιανός πρέπει να κρίνει εαυτόν καθ’ εκάστην ημέρα (κάθε ημέρα) και να οδηγείται από το Πνεύμα το Άγιο. Η φύσις εκείνη του Χριστιανού εις την οποία επιτρέπει να ενεργεί εις την ζωή του είναι και η υπερισχύουσα. (Αναγέννησης)
(Α΄ Κορινθίους ια: 28—34 και Ρωμαίους ιδ: 13)
Η κρίσις του ΕΓΩ είναι ακόμη η ηθική κατάκρισις του πιστού στρεφομένη μάλλον κατά του εαυτού του επειδή επιτρέπει στους δικούς του δρόμους και συνήθειες να ενεργούν παρά εναντίον προς αυτούς τους δρόμους και συνήθειες του. Εάν παραμελείτε η κρίσις του ΕΓΏ τότε επεμβαίνει ο Κύριος για να κρίνει και το αποτέλεσμα της κρίσεως Του είναι παιδεία όχι όμως κατάκρισις. «Αλλ’ όταν κρινώμεθα παιδευόμεθα υπό του Κυρίου δια να μη κατακριθώμεν μετά του κόσμου».
Η πνευματική φύσις αναπτύσσετε όταν οδηγείται ελεύθερα υπό του Αγίου Πνεύματος. Η Αύξησης ενισχύεται με την μελέτη του Λόγου του Θεού την υπακοή εις Αυτόν την χριστιανική υπηρεσία και κοινωνία μετά των πιστών ως και με προσευχή και την ευχαριστία.
Η σαρκική φύσις υπερισχύει όταν ο άνθρωπος ενδιαφέρεται περισσότερο περί του τι σκέπτεται ο κόσμος γι’ αυτόν παρά τι σκέπτεται ο Θεός.
Με την προσπάθεια να αρέσει στον κόσμο ο άνθρωπος γίνεται υπερήφανος και εγωιστής και έτσι αμαρτάνει. Ο Θεός δύναται να τιμωρήσει και θα τιμωρήσει τους αμαρτάνοντας
(Εβραίους ιβ:3-12) Καμιά παρακοή οσονδήποτε μικρή δεν είναι ατιμώρητη. «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει τας αμαρτίας εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίσει ημάς από πάσης αδικίας»(Α΄ Ιωάννου α:9).
Όταν ασκούμε την δικαία κρίσι επί του εαυτού μας η πνευματική φύσις δεσπόζει της σαρκικής φύσεως. «Μακάριος όστις δεν κατακρίνει εαυτόν εις εκείνο το οποίο αποδέχεται»
(Ρωμαίους ιδ:22).
...............
ΤΡΙΤΗ ΚΡΙΣΙΣ—ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
Η κρίσις αυτή και οι υπόλοιπες τέσσερις ανήκουν εις το μέλλον.
Η κρίσις αφορά μόνο τους σωσμένους την Εκκλησία του Ιησού Χριστού και έρχεται ευθύς μετά την οικονομία της Εκκλησίας. Θα λάβει χώραν εις τον αέρα «προ του Βήματος του Χριστού» επί του Οποίου κριτής είναι ο Ίδιος. (Α΄ Θεσσαλονικείς δ:17 και Α΄ Κορινθίους δ:5 ).
Επί του διαγράμματος εικονίζεται εν συνεχεία της αμαρτίας αλλά κρίσις των έργων του πιστού. Πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του Βήματος του Χριστού.
(Β΄ Κορινθίους ε:10 Α΄ Κορινθίους γ:8—14 Ματθαίος ι:42 και ις:27 Λουκάς ιθ:17 Α΄ Κορινθίους θ:24—25 Β΄ Τιμοθέου δ:8 και Αποκάλυψης καβ:12)
Όλα τα έργα μας θα δοκιμασθούν δια του πυρός. Όλα τα νεκρά έργα του πιστού παρουσιάζονται προ του βήματος του Χριστού ως «χόρτος και καλάμια» τα οποία θέλουσι κατακαεί και απωλεσθεί. Άνθρωποι οι οποίοι κατέχοντες σήμερον υψηλές θέσεις επί εις την γη Εκκλησία ενδεχόμενο να είναι ελάχιστοι εις την βασιλεία των ουρανών. Το κριτήριο θα είναι εκεί ο τρόπος κατά τον οποίο χρησιμοποιήσαμε τις ευκαιρίες μας δια να ομολογήσουμε τον Χριστό και να κερδίσουμε άλλους εις Αυτόν εδώ επί της γης αναλόγως προς την ικανότητας μας την θέση τα μέσα και τις θυσίες μας. Ο Θεός και κάθε πιστός ιδιαιτέρως μπορούν να καθορίσουν τι πρέπει αυτός και πώς να το κάμνει.
Η κρίσις των έργων του πιστού θα αποφέρει σε τούτο είτε «ζημία είτε ανταμοιβή». Η ανταμοιβή του πιστού περιγράφεται εις το επόμενο κεφάλαιο.
...................
Η κρίσις αυτή ονομάζεται «καιρός της στενοχωρίας του Ιακώβ»
(Ιερεμίας λ: 4—7 Δανιήλ ιβ:1) και λαμβάνει χώραν επί της γης μετά την επιστροφή των Ιουδαίων εις την Παλαιστίνη και μετά το πλήρωμα των εθνών».
Η αιτία δια την κρίσι αυτή είναι προφανής. Οι Ιουδαίοι ως λαός παράκουσαν στον Θεό. Τον απέρριψαν (Α΄ Σαμουήλ η:7)
Απέρριψαν τον Ιησού Χριστό (Λουκάς κγ:18) και απέρριψαν επίσης το Άγιο Πνεύμα (Πράξεις ζ:51—54—60). Δηλαδή απέρριψαν τον Τριαδικό Θεό.
Προς τιμωρία των οι Ιουδαίοι διεσπάρησαν μεταξύ όλων των εθνών και τώρα μόλις επιστρέφουν αμετανόητοι εις την χώρα τους. Απόκειται( εξαρτάται από τον Θεό) να κριθούν όταν τερματιστεί η Οικονομία της Χάριτος και κατά την διάρκεια της μεγάλης θλίψεως όταν ο αντίχριστος θα είναι επί της γης. Τότε θα ριφθούν εις το «χωνευτήριο της θλίψεως». Τέλος κατά την επιφάνειαν του Χριστού το Ιουδαϊκό Έθνος θα αποκατασταθεί κατά τον Λόγο του Θεού.(Ησαϊας να:8).
.....................
ΠΕΜΠΤΗ ΚΡΙΣΙΣ—ΔΙΑ ΤΑ ΕΘΝΗ
Κατά τον χρόνο της κρίσεως αυτής η Εκκλησία θα έχει κριθεί εις τον αέρα (Τα έργα των πιστών που την αποτελούν) και οι Ιουδαίοι θα έχουν κριθεί επί της γης. Οι «καιροί των Εθνών» θα έχουν πληρωθεί(ολοκληρωθεί).Τα Έθνη λοιπόν κατά την Επιφάνεια του Ιησού Χριστού εις το τέλος της μεγάλης θλίψεως θα παραστούν προ του Κυρίου δια να κριθούν αναλόγως της συμπεριφορά των προς τους «αδελφούς Του»τους Ιουδαίους
(Ιωήλγ:2). Κριτής θα είναι ο Χριστός μαζί με την Εκκλησία Του. Κατά την κρίσι αυτή δεν αναφέρεται ότι «ηνοίχθησαν βιβλία».
Αποτέλεσμα της κρίσεως αυτής θα είναι τα «Έθνη—πρόβατα» θα κληρονομήσουν την βασιλεία και θα μετέχουν των σεσωσμένων εθνών της Νέας Γης (Αποκάλυψης κα:24).
«Τα Έθνη—Ερίφια» θα ριφθούν εις το πυρ το αιώνιο και ως έθνη θα καταστραφούν. Κατά την κρίσι αυτή δεν κρίνονται άτομα κατ’ ιδίαν αλλά τα έθνη. «Διότι ιδού εν ταις ημέραις και εν τω καιρώ εκείνω όταν επιστρέψω τους αιχμαλώτους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ θέλω συνάξει έτι πάντα τα έθνη και θέλω κριθή μετ’ αυτών εκεί υπέρ του λαού μου και της κληρονομίας του Ισραήλ τον οποίον διέσπειρα μεταξύ των εθνών και διεμοιράσθησαν την γην μου»(Ιωήλ γ:1—2)
.............
ΕΚΤΗ ΚΡΙΣΙΣ—ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΠΕΣΟΝΤΑΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ]
«Και αγγέλους οίτινες δεν εφύλαξαν την εαυτώ αξίαν αλλά κατέλιπον το ίδιον αυτών κατοικητήριον εφύλαξε με παντοτινά δεσμά υποκάτω του σκότους δια την κρίσιν της μεγάλης ημέρας»
(Ιούδας 6) Αυτή είναι η ημέρα του Κυρίου (Ησαϊας β:9—22).
Ο Σατανάς θα λάβει την καταδίκην του μετά τα χίλια έτη της Βασιλείας και προ της Κρίσεως ενώπιον του Μεγάλου λευκού θρόνου της (Αποκαλύψεως κα:11—15). Κατά τον χρόνον αυτόν θα κριθούν και άλλοι εκπεσόντες άγγελοι. «Ο Θεός δεν εφείσθη αγγέλους αμαρτήσαντας αλλά ρίψας αυτούς εις τον τάρταρον δεδεμένους με αλύσεις σκότους παρέδωκε δια να φυλάττωνται εις κρίσιν» (Β΄ Πέτρου β:4).
Ο Μιχαήλ ο Αρχάγγελος είπε προς τον διάβολο όταν αγωνιζόμενος φιλονικούσε με αυτόν για το σώμα του Μωϋσή.
«Ο Κύριος να σε επιτιμήσει» (Ιούδας 9). Εις την (Αποκάλυψη κ:10) βρίσκουμε τα εξής: «Και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθει εις την λίμνη του Πυρός και του θείου όπου είναι το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέρα και νύκτα εις τους αιώνας των αιώνων».
...........................
ΕΒΔΟΜΗ ΚΡΙΣΙΣ—ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΑΣ ΑΔΙΚΟΥΣ
« Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη». Οι νεκροί αυτοί είναι οι άδικοι οι οποίοι δεν μετείχαν στην πρώτη ανάσταση και των οποίων τα ονόματα θα παραμένουν εις τον τάφο ενώ οι ψυχές τους θα βρίσκονται εις τον άδη τον τόπο της αναμονής δια τους άδικους μέχρι της δευτέρας αναστάσεως.
«Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν και τον καθήμενον επ’ αυτού από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά. Και είδον τους νεκρούς μικρούς και μεγάλους ισταμένους ενώπιον του Θεού και τα βιβλία ηνοίχθησαν και βιβλίον άλλο ηνοίχθη το οποίον είναι της ζωής και εκρίθησαν
οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών». (Αποκάλυψης κ:11—12).
Βλέπομε λοιπόν ότι υπάρχει και ανάστασης των αδίκων νεκρών η Δευτέρα Ανάστασης κατά την οποία οι νεκροί της κατηγορίας αυτής θα σταθούν προ του μεγάλου λευκού θρόνου δια να κριθούν κατά τα έργα αυτών. Κριτής θα είναι ο Θεός. Η γη τότε θα ανακαινισθεί δια πυρός.
«Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός»(Αποκάλυψης κ:15).
«Και ο θάνατος και ο Άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός. Ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος».
«Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάσταση επί τούτων ο θάνατος δεν έχει εξουσίαν αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ Αυτού χίλια έτη»(Αποκάλυψης κ:5—6).
..................................
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΕΙΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΝ
ΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΙ
«Ιδού έρχομαι ταχέως κράτει εκείνο το οποίον έχεις δια να μη λάβη μηδείς τον στέφανον σου».(Αποκάλυψης γ:11)
Από του Βήματος του Χριστού ενώπιον του οποίου ο πιστός θα κριθή δια «τα έργα του» ο Χριστός θα δώσει στεφάνους εις εκείνους που θα κριθούν άξιοι ανταμοιβής. Τα έργα του πιστού θα δοκιμαστούν δια πυρός.
Άλλοι εκ των έργων του θα κατακαούν και θα προξενήσουν ζημιά εις τον πιστό και άλλα θα αντέξουν εις το πυρ δια τα οποία αυτός θα λάβει ανταμοιβή. Η ημέρα εκείνη θα είναι «Ημέρα στεφάνου» δι’ εκείνους που θα δικαιούνται ανταμοιβής. Η Καινή Διαθήκη αναφέρει πέντε στεφάνους.
1/. Ο στέφανος της ζωής(Ιάκωβος α:12—Αποκάλυψης β:10).
Ο στέφανος της ζωής είναι ο στέφανος των μαρτύρων και αναφέρεται δύο φορές εις την Γραφή. Θα δοθεί εις εκείνους που Υποφέρουν διωγμό για χάριν του Χριστού. «Γίνου πιστός μέχρι θανάτου και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής»
2/. Ο στέφανος της δόξης (Α΄ Πέτρου ε:2—4).
Αυτός ο στέφανος των «πρεσβυτέρων» ή «ποιμένων» και θα απονεμηθεί σε εκείνους που δίδαξαν πιστά τον λόγο του Θεού από αγάπη προς τον Χριστό.
3/. Ο στέφανος της καυχήσεως
(Α΄ Θεσσαλονικείς β:19—20).
Αυτός ο στέφανος δι’ εκείνους που κερδίζουν ψυχές δια τον Κύριο Ιησού Χριστό. Θα είναι μεγάλη ανταμοιβή να δούμε εκείνους κερδίσαμε στον Χριστό.
Μακάρι να κάμνωμε και να λέγουμε μόνο εκείνα που θα συντελέσουν εις την σωτηρία πολλών ψυχών χωρίς να περιμένουμε ατομική ανταμοιβή ή ευγνωμοσύνη. Μερικοί χριστιανοί είναι δυνατόν να απομακρύνουν αμαρτωλούς ανθρώπους από τον Χριστό λόγω της στάσεως τους προς αυτούς για τον απλό λόγο ότι φανερώνουν εις την έκφραση του προσώπου τους την εκ μέρους τους καταδίκη του αμαρτωλού.
«Μη κρίνεται δια να μη κριθείτε». Κάθε χριστιανός πρέπει να χαίρεται συνεχώς για την σωτηρία του. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να παρουσιάζει ένας που ζητεί να κερδίσει ψυχές είναι το ιλαρό πρόσωπο
(Β΄ Τιμοθέου β:23—26)
4/. Ο στέφανος της δικαιοσύνης(Β Τιμοθέου δ:8)
Ο στέφανος αυτός προορίζεται γι’ αυτούς που ποθούν και περιμένουν την Επιφάνεια του Χριστού και θα δοθεί σε αυτούς κατά την ημέραν της Επιφάνειας. Υπάρχουν σήμερα πολλοί άνθρωποι οι οποίοι δεν πιστεύουν εις την επάνοδο του Χριστού παρά το γεγονός ότι Εκείνος είπε: «Πάλιν έρχομαι». Θα έλθει κατά τον τρόπο που έφυγε. «πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν καθαρίζει εαυτόν καθώς εκείνος είναι καθαρός»
(Α΄ Ιωάννου γ:3).
5/. Ο άφθαρτος στέφανος (Α΄ Κορινθίους θ: 25—27).
Ο στέφανος αυτός είναι ο στέφανος της Νίκης και προορίζεται γι’ αυτούς που έχουν εγκράτεια. Ανήκει εις εκείνους που δεν παραδίδονται εις τις επιθυμίες της σάρκας και στις ηδονές και απολαύσεις οι οποίες παρεμβάλλονται για να
καταστρέψουν ή να ανακόψουν το έργο του Θεού.
Οι μεγαλύτερες μάχες της ζωής συνάπτονται μέσα στην καρδιά. Ας δεχθούμε την βοήθεια του Χριστού και Εκείνος θα κερδίσει τις μάχες για μας.
Ας αγωνισθούμε δια να κερδίσουμε τον άφθαρτο στέφανο του Νικητού.
Πόσον μέγαν φίλον έχομεν εν τω Χριστώ!
.................................
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΡΙΤΟ
Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ
« Και θέλει δώσει εις Αυτόν Κύριος ο Θεός τον Θρόνο του Δαβίδ του πατρός Αυτού και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας και της βασιλείας Αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος».
(Λουκάς α:32—33).
Ο Κύριος των ουρανών θα εγκαταστήσει επί της γης βασιλεία η οποία θα αποκαλυφθεί αιφνιδίως όταν «ο λίθος όστις απεκόπη άνευ χειρών» κτυπήσει τα Έθνη. Η αποκατάστασης των επιγείων πραγμάτων δεν πρόκειται να γίνει με την βαθμιαία επιστροφή του κόσμου προς τον Χριστό και την εξέλιξη της πνευματικής καταστάσεως των ανθρώπων. Ο Ιησούς Χριστός θα κτυπήσει και θα κρίνει τα έθνη και έπειτα θα εγκαταστήσει την Βασιλεία Του επί της γης η οποία θα είναι πραγματική και ορατή βασιλεία. Θα είναι επίσης μοναδική και παγκόσμιος βασιλεία και θα καταλάβει την θέση όλων των κυβερνήσεων και όλων των εθνών.
«Αι βασιλείαι του κόσμου έγιναν του Κυρίου ημών και του Χριστού Αυτού και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων».
Ο Χριστός θα βασιλεύσει προσωπικός επί της γης και επί του Θρόνου του πατρός Του Δαβίδ. Η βασιλεία Του θα είναι αιώνιος και θα συμβασιλεύσει μετά των Αγίων της πρώτης Αναστάσεως. Η έδρα της βασιλείας του Χριστού θα είναι εις την Ιερουσαλήμ.
Εις το όνομα του Ιησού Χριστού θα κλείνει κάθε γόνατο επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων.
(Φιλιππισίους β:10).
Ο Ισραήλ τότε θα σωθεί και θα γίνει η κεφαλή των εθνών.
Η χιλιετής βασιλεία του Χριστού εκτείνεται από της εποχής της επιφάνειας Αυτού μέχρι του «Μεγάλου λευκού Θρόνου». Κατ’ αυτήν θα διαρρεύσουν χίλια χρόνια αναπαύσεως και ευλογίας υπό την άμεσον επίβλεψη του Χριστού ως βασιλέως. Θα είναι μία περίοδος ενδόξου προόδου και παγκοσμίου ευημερίας και η γη θα αποδώσει τους καρπούς αυτής.
Εν τούτοις στην φύσι των ανθρώπων θα υπάρχει ακόμα έμφυτο το κακό. Και έτσι θα υπάρχουν καρδιές που μεταβλήθηκαν και καρδιές που θα μείνουν αμετάβλητες. Ο κόσμος θα υποταχθεί σε υπακοή εις τον Βασιλέα κατά την διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας αλλά το κακό θα υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων αν και ο Σατανάς θα απουσιάζει. Όταν η αμαρτία θα παρουσιάζεται θα καταπνίγεται αμέσως.
Ως εκ τούτου η χιλιετής βασιλεία δεν θα είναι τέλεια εις αγιότητα παρ’ όλον ότι θα χαρακτηρίζεται από μεγάλες ευλογίες και ευημερία. Η κατάρα του Θεού επί του φυσικού κόσμου θα αποσυρθεί τότε (Ησαϊας νε:13) αλλά η αμαρτία θα επιδιώκει να εκδηλωθεί όπως θα συμβεί κατά την νέα αποστασία του κόσμου οδηγημένου υπό του Σατανά κατά το τέλος του αιώνος της Βασιλείας.
Τότε ο Σατανάς θα λυθεί έπειτα από την χιλιετή δέσμευση του εντός της αβύσσου και θα ηγηθεί μιας νέας αποστασίας κατά του Θεού οπότε ο κόσμος θα έχει να διαλέξει μεταξύ του Θεού και του Σατανά.
«Και όταν πληρωθώσι τα χίλια έτη θέλει λυθεί ο σατανάς εκ της φυλακής αυτού. Και θέλει εξέλθει δια να πλανήσει τα έθνη εις τας τέσσερες γωνίας της γης τον Γώγ και τον Μαγώγ δια να συνάξει αυτούς εις πόλεμον των οποίων ο αριθμός είναι ως η άμμος της θαλάσσης. Και ανέβησαν επί το πλάτος της γης και περιεκύκλωσαν το στρατόπεδον των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην»(Αποκάλυψης κ:7—9). Τα ονόματα Γωγ και Μαγώγ δεν πρέπει να συγχύζονται με τα αναφερόμενα εις τον
Ιεζεκιήλ κεφ. λη και λθ.
Η προφητεία του Ιεζεκιήλ εκπληρώνεται προ της χιλιετηρίδος ενώ η σκηνή των άνω εδαφίων εκτυλίσσεται μετά την χιλιετή βασιλεία.
Πλήθη ανθρώπων θα συρρεύσουν τότε προς τον Σατανά επαναστατώντας κατά του Θεού. Το αποτέλεσμα θα είναι ότι όλοι οι αποστάτες θα καταστραφούν δια πυρός το οποίο θα κατέλθει εξ ουρανών και ο Σατανάς θα ριφθεί εις την λίμνη του πυρός. Τότε θα στηθεί ο Μέγας Λευκός Θρόνος δια την κρίσιν των αμαρτωλών οι οποίοι θα αναστηθούν εκ νεκρών. Μετά την κρίσι τους θα ριχτούν και αυτοί εις την Λίμνη του Πυρός και αυτός θα είναι ο δεύτερος θάνατος.
Ο Θάνατος αποτέλεσμα της αμαρτίας και ο Άδης ο τόπος διαμονής των πονηρών ψυχών και πνευμάτων θα καταστραφούν όσοι δε ευρεθούν εις τον Άδην θα ριφθούν εις τον τόπο της αιωνίου καταδίκης τους την Λίμνη του Πυρός.
Ως αναφέρεται εις τον Λόγο του Θεού την χιλιετή βασιλεία θα μία άνευ προηγουμένου σύγχυσης και ταραχή που καταλήγουν σε παγκόσμια αποστασία και πόλεμο τα οποία εν τούτοις θα εκλείψουν ταχέως δια του πυρός που θα κατέλθει από του Θεού εκ του Ουρανού. (Αποκάλυψης κ:9).
......
