14—ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ
(Του Χαράλαμπου Μποσταντζόγλου)
Εκδόσεις (Ο Λόγος Αθήναι 1976)
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Μποσταντζόγλου (1885—1916
Την ανάπτυξη αυτής της αληθείας θα την αρχίσουμε μελετώντας τον Λόγο του Θεού και κάνοντας αρχή από τον Μωϋσή, (Έξοδος δ: 10—12)
«Εγώ θέλω είσθαι μετά του στόματος σου» . Η φράσης αυτή έχει μεγάλη σημασία επειδή ο Θεός δεν είπε στο Μωϋσή ότι θα είμαι με το πνεύμα σου ή με την καρδιά σου, αλλά «θα είμαι με το στόμα σου» Και πράγματι καθ’ όλο το διάστημα της διακονίας του τόσο στην έρημο όσο και στην Αίγυπτο, ο Θεός
χρησιμοποίησε το στόμα του Μωϋσέως και έθετε εις αυτό λόγους και φράσεις. Γι’ αυτό και όσα ο Μωϋσής είπε ήσαν αλάνθαστα.
Άλλο σημαντικό εδάφιο είναι το (Έξοδος λδ:27) «Διότι κατά τον λόγον τούτον (του ανωτέρου εδαφίου )έκαμον διαθήκην τόσον εις σε, όσον και εις τον Ισραήλ». Άλλο εδάφιο σπουδαίο είναι(Εβραίους η:5), στο οποίο διαβάζουμε ότι ο θεός μίλησε προς τον Μωϋσή και τον διέταξε να κατασκευάσει τα όσα αφορούσαν τη σκηνή κατά τας ιδικά Του υποδείξεις. Δηλαδή: Τα σκεύη την περιβολή των ιερέων με όλες τις σχετικές λεπτομέρειες το τι θα συμβόλιζε κάθε κομμάτι υφάσματος κλπ.
(Έξοδος κη:3-λα:3-λε:31).
Και τώρα ας λάβουμε υπ’ όψη το (Μάρκος ζ:6—13). Παρατηρούμε τα εξής: εις το εδάφιο 8 ο Κύριος Ιησούς Χριστός, αναφέρεται εις«την εντολήν του Θεού» . Εις ταεδάφια 9—10 διαβάζουμε ότι ο Μωϋσής είπε «Τίμα τον Πατέρα σου και την μητέρα σου» ώστε ο Μωϋσής μίλησε με το στόμα του αλλά ο λόγος ήταν του Θεού.
Στη β¨ Σαμουήλ κγ:2, ο Δαβίδ διακηρύττει: «Πνεύμα Κυρίου ελάλησε δι’ εμού και ο λόγος αυτού ήλθεν επί της γλώσσας μου»
Όπως στο Μωϋσή μίλησε ο Θεός και του έδωσε όλες τις λεπτομέρειες για την κατασκευή της σκηνής του Μαρτυρίου έτσι μίλησε και στον Δαβίδ σχετικά με τον Ναό, (Α΄ Χρονικών κη:11—13). Και αξιοσημείωτο είναι εκείνο που ομολόγησε ο Σολομών «Ο Θεός μίλησε δια του στόματος του πατρός μου Δαβίδ», (Α΄ Βασιλέων η:24). Ακόμα και η προδοσία του Ιούδα προφητεύθηκε δια του στόματος του Δαβίδ,(Πράξεις α:1—16 – Ψαλμός ξθ:25).
Ας ακούσουμε τι είπε ο Θεός στον Προφήτη Ιερεμία: «Και πάντα όσα σε προστάξω θέλεις ειπεί».Ιερεμίας α:7και στο Ιερεμίας κ:9περιέρχεται η μαρτυρία του προφήτου, «όμως ο λόγος αυτός ήτο εν τη καρδία μου ως καιόμενο πυρ».
Και ο Σολομών μας παρέχει βαρυσήμαντες αποκαλύψεις και μαρτυρίες περί της θεοπνευστίας του Λόγου του Θεού πχ Παροιμίες κεφ. 30: εδαφ.5-6
Η σπουδαιότης αυτών των εδαφίων και η έμφασης με την οποίαν εκτίθεται το περιεχόμενο τους, βεβαιώνουν ότι η Αγία Γραφή είναι Θεόπνευστος.
Την ίδια ομολογία έδωσε και ο Ιώβ, εκφράζοντας την σπουδαιότητα του Θείου Λόγου. (Ιώβ 23:12) «Διετήρησα τους λόγους του στόματος Αυτού μάλλον παρά την αναγκαία μου τροφή» .
Προς δόξαν του Θεού, ο προφήτης Ησαϊας έδωσε τις μαρτυρίες που διαβάζουμε στο κεφ. (Ησαϊας 1: 20 και 40! 5). Επίσης
(ο Ιεζεκιήλ κεφ.3: 17- 27 και 33: 7).
(Στο Δευτερονόμιο 8: 3 και στο Ματθαίο δ: 4) « Ο άνθρωπος δεν θέλει να ζήσει μόνον με άρτον αλλά και με πάντα λόγον εξερχόμενον εκ του στόματος του Θεού, και τούτο βέβαια αναφέρεται στην καθημερινή ζωή του πιστού, όπως βεβαίωσε ο Χριστός. Και όσοι δεν δέχονται την θεοπνευστία της Αγίας Γραφής έχουν ζωή ασθενική από πνευματικής απόψεως. «Πάσα Γραφή Θεόπνευστος» (Β΄ Τιμόθεος 3:16).
Στο βιβλίο του ( Ιησού του Ναυή κεφ. 9:14 ) παρακινούμαστε να εναποθέτουμε τα πάντα στον Κύριο και από Αυτόν να ζητούμε και να παίρνουμε οδηγίες για τα προβλήματα της ζωής μας και να μην ενεργούμε από δική μας πρωτοβουλία.
Στο ( Α΄ Βασιλέων ιζ: 24)διαβάζουμε την ομολογία της χήρας των Σαρεπτών η οποία αναγνώρισε ότι ο Προφήτης Ηλίας «ήταν άνθρωπος του Θεού και ο λόγος του Κυρίου ήτο αλήθεια εν τω στόματι του».
Την ίδια μαρτυρία έχουμε στο (Ζαχαρία ζ:7).
Η μαρτυρία του Απόστολου Παύλου στην (Β’ Τιμοθέου γ:16). Όλη η γραφή είναι Θεόπνευστος» αποτελεί κατά κάποιον τρόπο την επισφράγιση την επικύρωση της αληθείας που εξαγγέλλεται ότι όλη η Γραφή από την αρχή μέχρι τέλους της εγράφη κατ’ έμπνευση του Θεού.
Τα αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη, που χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος στις επιστολές του είναι χωρίς αμφιβολία από τη μετάφραση της τη λεγομένη των 70μήκοντα. Η μετάφραση αυτή είχε γίνει 300 περίπου χρόνια π.χ. και κατά την διάρκεια της επί της γης διακονίας του Χριστού όπως και μετέπειτα, η Παλαιά Διαθήκη αναγνωρίζονταν από τους Εβραίους ως Θεόπνευστη.
Από όσα αναφέρθηκαν ότι αποδείχτηκε αδιάβλητος πως η Αγία Γραφή είναι βιβλίο Θεόπνευστο. Πρέπει όμως να εξετάσουμε στηριζόμενοι και πάλι στην Αγία Γραφή πως έγινε αυτή η Θεοπνευστία.
Στη Β΄ Πέτρου κεφ. α: εδαφ. 21διαβάζουμε: «Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου αλλ’ υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι λάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού». Η φράσης «κινούμενοι υπό του Αγίου Πνεύματος» βεβαιώνει την Θεοπνευστία των λόγων των αγίων ανθρώπων του Θεού που έγραψαν τη Βίβλο.
Στην Α΄ Πέτρου κεφ. α: εδαφ.10-12 διαβάζουμε πάλι ότι οι συγγραφείς της Βίβλου έγραψαν χωρίς να κατανοούν, αλλά ερευνούσαν και εκζητούσαν να μάθουν περί του Χριστού «προεμαρτύρει το εν αυτοίς Πνεύμα του Χριστού». Οι άνθρωποι εκείνοι χρησιμοποιήθηκαν σαν κατάλληλα όργανα του Παντοδυνάμου Πνεύματος και τα γραπτά τους είχαν και ειρμό και έννοια, ώστε όλοι όσοι τα διαβάζουν να πείθονται ότι η ενέργεια που τους κινούσε προέρχονταν από το Θεό.. Και οι προφήτες και οι Απόστολοι εφ’ όσον έγραψαν υπό την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος έγραψαν πράγματα τελείως αλάνθαστα.
Αριθμοί κβ:38 και κγ:
Ας λάβουμε παράδειγμα τοΑριθμοί κβ:38, όπου φέρεται εκείνο που είπε ο Βαλαάμ προς τον Βαλάκ, «Ιδού ήλθον προς σε. Έχω τώρα δύναμιν να λαλήσω τι; Όντινα λόγον βάλει ο Θεός εις το στόμα μου τούτον θέλω λαλήσει».
Από τη σχετική περικοπή πληροφορούμαστε ότι ο Βαλαάμ είχε την πρόθεση να εκτελέσει την επιθυμία του Βαλάκ και να καταραστεί το λαό Ισραήλ, αλλά το Άγιο Πνεύμα κατά θαυμαστό τρόπο, όχι μόνο τον απέτρεψε να το κάνει αυτό αλλά και τον παρακίνησε να ευλογήσει τον Ισραήλ.
Η πράξεις εκείνη του Βαλαάμ εξόργισε τον βασιλιά Βαλάκ, ο οποίος και εξέφρασε τη δυσαρέσκεια του. «Εγώ σε παρακάλεσα να καταραστείς τον λαό, συ όμως αντί κατάρας έδωκας ευλογίαν». Και η απάντησης του Βαλαάμ ήταν η εξής: «Εγώ δεν είπον ότι βάλει ο Θεός εις το στόμα μου, τούτο θέλω λαλήσει;» (Αριθμοί κγ:11-12-16-26-και κδ:1) Παρατηρούμε λοιπόν ότι αν σύμφωνα με την Αγία Γραφή ο Βαλαάμ ήταν άνθρωπος φιλάργυρος, όμως ο Κύριος τον χρησιμοποίησε για να επιβάλει το θέλημα Του, (Β΄ Πέτρου β:15).
Ώστε ο Θεός έχει το υπόλοιπο και κυριαρχικό δικαίωμα να χρησιμοποιεί για εκτέλεση των σχεδίων Του ανθρώπους έστω και αμαρτωλούς, αλλά το Πνεύμα το Άγιο που τους διοικεί κάμνει τους λόγους τους αλάνθαστους.
Και οι ευσεβείς που χρησιμοποιήθηκαν κατά την Παλαιά Οικονομία να μεταβιβάσουν μηνύματα προς τους ανθρώπους, βεβαίωναν με έμφαση,
………………………
