11—ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ-23-7-2016
Εκδόσεις (Ο Λόγος Αθήναι 1976)
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Μποσταντζόγλου (1885—1916)
Κατά την βάπτιση του Ιησού Χριστού διαβάζουμε ότι το Άγιο Πνεύμα ήλθεν επ’ Αυτόν εις σχήμα περιστεράς(Ματθαίος γ:16)
17 Και ξάφνου, μια φωνή από τους ουρανούς, που έλεγε: Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστήθηκα.
Επτά ημέρες αργότερα επανέλαβε ο Νώε το πείραμα με το περιστέρι αλλά και πάλι εκείνο επέστρεψε με φύλλο ελιάς στο ράμφος του. Αυτό σήμαινε ότι τα νερά άρχισαν να αποσύρονται ότι απεσύρετο η οργή του Θεού επειδή η ελιά είναι σύμβολο της ειρήνης (Ρωμαίους ε:1).
Για Τρίτη φορά απεστάλη η περιστερά και τότε δεν επέστρεψε στην κιβωτό. Τα νερά απεσύρθησαν τελείως. Αυτή η τελευταία αποστολή ερμηνεύεται ως συμβολίζουσα την αποστολή του Αγίου Πνεύματος κατά την ημέραν της Πεντηκοστής και την έκτοτε παραμονή Του στη γη.
Δεν επέστρεψε πλέον στον Ουρανό αλλά παραμένει εδώ εις τον αιώνα μεθ’ ημών. Προ της Πεντηκοστής το Άγιο Πνεύμα δεν είχε δοθεί επειδή ο Ιησούς Χριστός δεν είχε δοξασθεί.
(Ιωάννης ζ: 39).
Αγαπητέ μου φίλε το Άγιο Πνεύμα είναι εκείνο που μας συνοδεύει πάντοτε στη ζωή μας και κατοικητήριο Του είναι το σώμα μας. Ας φροντίζουμε να μην Τον λυπούμε. Πάσα οργή και θυμός και άλλου είδους αμαρτία ας εκβληθεί από μας προς Δόξαν Θεού.(Εφεσίους δ:30- Α΄ Θεσσαλονικείς ε:19). Επειδή όπως το περιστέρι είναι ένα πουλί λεπτό ευαίσθητο και απομακρύνεται και με την πιο μικρή αιτία έτσι και το Άγιο Πνεύμα απομακρύνεται όταν Τον λυπήσουμε.
2/. Ευώδες θυμίαμα (Έξοδος λ:22—23). Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός ήταν κεχρισμένος δι’ Αγίου Πνεύματος (Πράξεις ι:38). Έτσι και οι πιστοί έχουν το χρίσμα του Πνεύματος σύμφωνα με το Α΄ Ιωάννη β:20—27).Σύμφωνα με την εντολή στην
(Έξοδο λ:33) κανένας δεν έχει το δικαίωμα να παρασκευάσει ευώδες θυμίαμα εκτός των αρμοδίων και υπευθύνων για την Παρασκευή του. Κάθε παραβάτης έπρεπε να εξολοθρευτεί όπως αναγράφεται στο Λόγο του Θεού. Καμιά ανθρώπινη ενέργεια δεν είναι δυνατόν να δοξάσει και να ευαρεστήσει τον Κύριο ή να οικοδομήσει άλλους ανθρώπους, αν ο κηρύττων τον Λόγον ή ενεργών κατ’ άλλον τρόπο δεν είναι πλήρης Πνεύματος Αγίου.
(Ζαχαρίας δ:6).
Ο Χριστός ήταν κεχρισμένος με «έλαιον αγαλλιάσεως» και τούτο είναι το Άγιον Πνεύμα, (Ψαλμός με:7-Εβραίους α:9- Πράξεις ι:38). Με αυτό είναι και οι πιστοί αν είναι πλήρης Πνεύματος Αγίου. Και είναι πλήρεις χαράς. (Γαλάτας ε:32). Όσοι είναι κεχρισμένοι δεν νικώντα από την αμαρτία,(Ψαλμός πθ:20—23) είμαστε λοιπόν κεχρισμένοι και η ζωή μας είναι νικηφόρος.
(Β’ Κορινθίους β: 14).
Επίσης το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος έχει σαν αποτέλεσμα την ενότητα των πιστών. (Ψαλμός ρλγ: και Εφεσίους δ:3).
Οι βασιλείς του Ισραήλ εχρίοντο δια του χριστηρίου ελαίου
(Α΄ Σαμουήλ ι:1). Επίσης οι προφήτες, και οι Ιερείς
(Α΄ βασιλέων κθ:16 και έξοδος κθ:7). Και στην Καινή Διαθήκη διαβάζουμε ότι τόσο οι Απόστολοι όσο και οι εργάτες του λόγου εχρίοντο. (Λουκάς κδ:49 και Πράξεις α:8).
Όσοι δεν είναι κεχρισμένοι δια Αγίου Πνεύματος δεν τυγχάνουν της εγκρίσεως του Θεού. Αυτοί δεν μπορούν να φέρουν ψυχές στο Χριστό ούτε και να κάνουν ότι διακονούν τον Θεό. (Ψαλμός ν:16). Ακόμα και οι προσφορές που δίδονται στον Κύριο έπρεπε να είναι προσμιγμένες με λάδι,(Αριθμοί ιε:4-10).
Αυτό σήμαινε ότι οι πιστοί δεν μπορούν να απευθύνουν στο Θεό ευπρόσδεκτη προσευχή, αν δεν έχουν πνεύμα Άγιο.
(Εφεσίους ς:18 και Ιούδα 20). Η προσευχή είναι έργο του Αγίου Πνεύματος όπως αναφέρεται εις την προς (Εβραίους η:26—27).
Οι προσευχές που γίνονται δια του Πνεύματος είναι ευπρόσδεκτες από τον Κύριο. Άλλο χαρακτηριστικό του χριστηρίου ελαίου ήταν (η ίασις).Ησαϊας α: 6-Λουκάς ι:34-Ιωάννης ε:14—15. «Εν παντί καιρώ ας μη εκλείψη έλαιον από της κεφαλής σου». (Εκκλησιαστής θ:8). Με το εδάφιο τούτο μας υπενθυμίζεται ότι πρέπει να έχουμε πάντοτε συνοχή(δηλ. να είναι η δύναμη που μας συγκρατεί σταθερά μεταξύ μας Το Πνεύμα το Άγιο). με το Άγιον Πνεύμα ώστε να είμαστε ευάρεστοι στο Θεό. Και δεν πρέπει να λησμονούμε την απελπιστική κατάσταση στην οποία ήρθαν κατάσταση στην οποία περιήλθαν οι πέντε «μωρές Παρθένες» της παραβολής του Χριστού, λόγω ελλείψεως ελαίου.
Αλλοίμονο σε όσους δεν έχουν το Πνεύμα το Άγιο. Και το ίδιο ισχύει για τους πιστούς που δεν είναι τέλεια αφιερωμένοι δι Αγίου Πνεύματος εις τον Κύριο.
(Ρωμαίους ιβ:1—2). Στο (Β΄ Βασιλέων δ:1—6)διαβάζουμε ένα σπουδαίο περιστατικό και ιδιαίτερα στο τρίτο εδάφιο στο οποίο τονίζεται με έμφαση «Ουχί ολίγον». Η σπουδαία διδασκαλία αυτού του εδαφίου, είναι ότι ο πιστός πρέπει να ανοίγει ολόκληρη την καρδιά του για να απολαμβάνει την πληρότητα του Αγίου Πνεύματος, και να μην ικανοποιείται με τα λίγα. Στο έκτο εδάφιο αναφέρεται ότι το λάδι σταμάτησε, όταν δεν υπήρχε άλλο δοχείο. Η περίπτωση εκείνη ας μας κρατεί σε νηφαλιότητα, ώστε να μην εμποδίζουμε την ενέργεια του Πνεύματος προς πλήρωση μας δι’ Αυτού.
3/. Η νεφέλη και ο στύλος της νεφέλης ήταν τύπος του Αγίου Πνεύματος. Στην (Α΄ Κορινθίους ι:1—2 και ιβ:12—13). Διαβάζουμε ότι «οι πατέρες ημών πάντες εις τον Μωυσή εβαπτίσθησαν εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση». Τα βαθιά ύδατα που αναφέρονται συμβόλιζαν το θάνατο των βαπτισθέντων,(ψαλμός ξθ:1—9).Ο Θεός φανέρωσε πολλές φορές τον Εαυτό Του «εν τη νεφέλη» ( Έξοδος ιγ:21—22).
α/. Η δόξα του Κυρίου εφάνη εν τη νεφέλη. (Έξοδος ις:10-και μ: 34-38). Η δόξα αυτή φανερώνεται επίσης εις τους έχοντας το Άγιο Πνεύμα πιστούς, (Β΄ Κορινθίους γ:18). Στην Επιστολή ( Α΄ Πέτρου δ: 14),
αναφέρεται ότι το Άγιο Πνεύμα είναι το Πνεύμα της δόξης. Η νεφέλη ήταν απλώς η συμβολική παράστασης του Αγίου Πνεύματος.
β/. Ο Κύριος κατήλθεν εν νεφέλη και εστάθη πλησίον του Μωυσέως, (Έξοδος λδ:5)και ελάλησε μετ’ αυτού (Αριθμοί ια:25).»Και εκάλεσεν αυτούς» (αριθμούς ιβ:5).
γ/. Όπως προκύπτει από τα ανωτέρω, όπως ο Θεός εστάθη , ελάλησε και εκάλεσε από τη νεφέλη , έτσι γίνεται και στη νέα οικονομία.(Καινή Διαθήκη).Λαλεί και καλεί δι Αγίου Πνεύματος, και το Πνεύμα εκτελεί το θέλημα του Πατρός.
δ/. Οδηγός εις την πορεία του λαού Ισραήλ ήταν ο στύλος της νεφέλης. Την ημέρα σαν νεφέλη και την στήλη πυρός και καθ΄ όλη τη διάρκεια της οδοιπορίας.(Νεεμίαςθ:19και Αριθμοί θ:17—22). Έτσι και το Άγιο Πνεύμα είναι ο οδηγός των πιστών. (Ρωμαίους η:14 και Πράξεις ιγ:4—+ ι :19—20 – Πράξεις η: 29—39).Υπάρχουν πολυάριθμοι πιστοί που δεν είναι βέβαιοι για την οδηγία τουΠνεύματος. Οφείλουν να ενθυμούνται ότι όταν η νεφέλη εσηκώνετο, τούτο το σημάδι για το λαό Ισραήλ ότι έπρεπε να ξεκινήσουν και να αρχίσουν την πορεία.
Όταν πάλι εκάθητο τούτο σήμαινε ότι έπρεπε να σταματήσουν για να αναπαυθούν. Και ο Ισραήλ δεν παρεπονείτο, αν η στάσης ήταν παρατεταμένη,(Αριθμοί θ:17—20).
>>