ΛΥΠΑΜΑΙ, όταν οι"Χριστιανοί" αποκαλούν την Μαρία, την ταπεινή δούλη του Κυρίου, ΠΑΝΑΓΙΑ"
ενώ ο Παντοκράτορας Θεός αποκαλείται ΑΓΙΟΣ.
Όταν λατρεύουν, προσκυνούν και τιμούν σαν Θεό την Μαρία, το ίδιο με τον σωτήρα μας ΧΡΙΣΤΟ.
Και όταν αντί να τρέξουν για βοήθεια και σωτηρία στον ΧΡΙΣΤΟ, τρέχουν στην Μαρία.
Λυπάμαι για την πλάνη αυτή, που βρίσκονται οι αγαπητοί μου συνάνθρωποι, και προσεύχομαι στον Κύριο μας ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, για τη σωτηρία της ψυχής Τους, με τη χάρη και το έλεος Του.
ενώ ο Παντοκράτορας Θεός αποκαλείται ΑΓΙΟΣ.
Όταν λατρεύουν, προσκυνούν και τιμούν σαν Θεό την Μαρία, το ίδιο με τον σωτήρα μας ΧΡΙΣΤΟ.
Και όταν αντί να τρέξουν για βοήθεια και σωτηρία στον ΧΡΙΣΤΟ, τρέχουν στην Μαρία.
Λυπάμαι για την πλάνη αυτή, που βρίσκονται οι αγαπητοί μου συνάνθρωποι, και προσεύχομαι στον Κύριο μας ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, για τη σωτηρία της ψυχής Τους, με τη χάρη και το έλεος Του.
Αλήθεια, πόσο ανόητος και αξιολύπητος είναι ο άνθρωπος...
Προσπαθεί, μάταια με το δικό του περιορισμένο μυαλό και νόηση, όχι μόνο να φτάσει τον ΘΕΟ, αλλά ακόμα και να Τον ξεπεράσει, όπως ακριβώς έκανε ο υπερήφανος Εωσφόρος, που στο τέλος κατάντησε να γίνει ο άσπονδος εχθρός μας, ο Σατανάς...
Μάχεται, αδιάκοπα να βρει λάθη της τέλειας θαυμαστής δημιουργίας Του.
Σκεφτεται, επίμονα να Τον καταστήσει άδικο και ένοχο για το καθημερινό "έγκλημα" που γίνεται είς βάρος της φύσης και όλης της ανθρωπότητας.
Και στο τέλος να απορρίψει την ύπαρξη Του...
Και όμως η αγκαλιά του ΠΑΤΕΡΑ είναι ανοιχτή με αγάπη, και περιμένει τον μετανοιωμένο αμαρτωλό...
Και ο Εσταυρωμένος ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, υπόσχεται να απομακρύνει όλες τις αμαρτίες του, και από τη θάλασσα πιο μακριά, και να τις ξεχάσει.
Να πλύνει με το αίμα Του την ακάθαρτη καρδιά, και τελός βαπτίζοντας τον με το ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ, να τον ανακηρύξει τέκνο Θεού.
Αυτός είναι ο ανεξιχνίαστος παντοδύναμος και πάνσοφος Θεός μας !!!
Ας μας χαρακτηρίζει λοιπόν η ταπεινότητα, η ευγνωμοσύνη, ο θαυμασμός και η λατρεία μας για τον πανάγαθο μας Κύριο και Θεό, ώστε καθημερινά να τον ομολογούμε και να κηρυττουμε την θαυμαστή αγάπη, χάρη και έλεος Το
Προσπαθεί, μάταια με το δικό του περιορισμένο μυαλό και νόηση, όχι μόνο να φτάσει τον ΘΕΟ, αλλά ακόμα και να Τον ξεπεράσει, όπως ακριβώς έκανε ο υπερήφανος Εωσφόρος, που στο τέλος κατάντησε να γίνει ο άσπονδος εχθρός μας, ο Σατανάς...
Μάχεται, αδιάκοπα να βρει λάθη της τέλειας θαυμαστής δημιουργίας Του.
Σκεφτεται, επίμονα να Τον καταστήσει άδικο και ένοχο για το καθημερινό "έγκλημα" που γίνεται είς βάρος της φύσης και όλης της ανθρωπότητας.
Και στο τέλος να απορρίψει την ύπαρξη Του...
Και όμως η αγκαλιά του ΠΑΤΕΡΑ είναι ανοιχτή με αγάπη, και περιμένει τον μετανοιωμένο αμαρτωλό...
Και ο Εσταυρωμένος ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, υπόσχεται να απομακρύνει όλες τις αμαρτίες του, και από τη θάλασσα πιο μακριά, και να τις ξεχάσει.
Να πλύνει με το αίμα Του την ακάθαρτη καρδιά, και τελός βαπτίζοντας τον με το ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ, να τον ανακηρύξει τέκνο Θεού.
Αυτός είναι ο ανεξιχνίαστος παντοδύναμος και πάνσοφος Θεός μας !!!
Ας μας χαρακτηρίζει λοιπόν η ταπεινότητα, η ευγνωμοσύνη, ο θαυμασμός και η λατρεία μας για τον πανάγαθο μας Κύριο και Θεό, ώστε καθημερινά να τον ομολογούμε και να κηρυττουμε την θαυμαστή αγάπη, χάρη και έλεος Το
Μακάριος, είναι μια λέξη ανώτερη από την λέξη ευτυχισμένος...
Είναι μια μόνιμη κατάσταση χαράς στην καρδιά, που δεν εξαρτάται από διάφορες καταστάσεις, υγεία, πλούτη και αγαθά...που αυτά δεν είναι μόνιμα, αλλά έρχονται και παρέρχονται, και είναι προσωρινά, στην εφήμερη ζωή που ζούμε κάτω στη γη.
Η χαρά που κυριαρχεί σε μια καρδιά καθαρή, είναι σταθερή και μόνιμη, διότι είναι ο καρπός του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.
Ειναι η χαρά που πλημμυρίζει την καρδιά, που δεν έχει το βάρος και τις ενοχές της αμαρτίας, αλλά είναι πλυμένη με το τίμιο αίμα του σωτήρα και Κυρίου μας ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, και μέσα της βρίσκεται ο θρόνος του αιώνιου βασιλιά.
Ο Εκκλησιαστής ( ο Σολομώντας), μας μιλά για τις σοφές διαπιστώσεις του, βλέποντας κατάματα την ματαιότητα της γήινης προσωρινής ζωής μας.
Σίγουρα, όχι για να μας απογοητεύσει, αλλά αντίθετα να μας ενθαρρύνει, λέγοντας μας ότι το μυστικό της πραγματικής χαράς του ανθρώπου, είναι να ζει την κάθε του μέρα, με φόβο Θεού, με πίστη και εμπιστοσύνη στα χέρια του δημιουργού του.
Από τις εμπειρίες της καθημερινότητας μας, συνειδητοποιούμε κι εμείς αυτή την πραγματικότητα, ότι δηλαδή "υπάρχει καιρός για το κάθε τι" για το διάστημα που ζούμε κάτω στη γη.
Η κάθε κατάσταση αποχωρεί για να την διαδεχθεί μια άλλη. Γι' αυτό ας μη απογοητευόμαστε διότι μετά την λύπη έρχεται η χαρά, μετά το κλάμα έρχεται το γέλιο, και μετά το πένθος ο χορός.
Το γεγονός ότι μετά την γέννηση μας, ακολουθεί ο Θάνατος και το πένθος... ακόμα και αυτό, για εμάς που πιστεύουμε στην ανάσταση των νεκρών και της αρπαγής της εκκλησίας με τον ένδοξο ερχομό του Κυρίου μας ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, δεν πρέπει να αφήνουμε τη θλίψη να μας καθηλώνει, αλλά να τρέφουμε μέσα στην καρδιά μας, την ελπίδα της αιώνιας ζωής, που φέρνει ουράνια χαρά.
Σίγουρα, όχι για να μας απογοητεύσει, αλλά αντίθετα να μας ενθαρρύνει, λέγοντας μας ότι το μυστικό της πραγματικής χαράς του ανθρώπου, είναι να ζει την κάθε του μέρα, με φόβο Θεού, με πίστη και εμπιστοσύνη στα χέρια του δημιουργού του.
Από τις εμπειρίες της καθημερινότητας μας, συνειδητοποιούμε κι εμείς αυτή την πραγματικότητα, ότι δηλαδή "υπάρχει καιρός για το κάθε τι" για το διάστημα που ζούμε κάτω στη γη.
Η κάθε κατάσταση αποχωρεί για να την διαδεχθεί μια άλλη. Γι' αυτό ας μη απογοητευόμαστε διότι μετά την λύπη έρχεται η χαρά, μετά το κλάμα έρχεται το γέλιο, και μετά το πένθος ο χορός.
Το γεγονός ότι μετά την γέννηση μας, ακολουθεί ο Θάνατος και το πένθος... ακόμα και αυτό, για εμάς που πιστεύουμε στην ανάσταση των νεκρών και της αρπαγής της εκκλησίας με τον ένδοξο ερχομό του Κυρίου μας ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, δεν πρέπει να αφήνουμε τη θλίψη να μας καθηλώνει, αλλά να τρέφουμε μέσα στην καρδιά μας, την ελπίδα της αιώνιας ζωής, που φέρνει ουράνια χαρά.
....................................................
