09---19-8-2015---ΤΥΧΙΚΟΣ---ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2000

Iδού έρχομαι ταχέως !!!

 

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ     09

Δυστυχώς τίποτα δεν άλλαξε προς τη σωστή κατεύθυνση. Αντίθετα παρακολουθούμε τους θρησκευτικούς ταγούς της χώρας μας να αμιλώνται τους μεσαιωνικούς προκατόχους τους -σε δύση και ανατολή- στην παραθρησκεία και τον αποπροσανατολισμό του λαού μας.

Στην ειδική σελίδα που διατηρεί στο Internet το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης,[1] όπου προβάλλεται το εποπτευόμενο από αυτό "Κέντρο Διαφύλαξης Αγιορείτικης Κληρονομιάς" (ΝΠΔΔ), παρατίθενται πίνακας με όλες τις Αθωνίτικες μονές καθώς και πληροφορίες για τα φυλασσόμενα από αυτές κειμήλια. Από αυτές ακριβώς τις επίσημες σελίδες του Ελληνικού Κράτους, πληροφορούμαστε και αντιγράφουμε:

Στο σκευοφυλάκιο της μονής Κωνσταμονίτου "φυλάσσεται ένας βυζαντινός σταυρός εξαίρετης τέχνης, τεμάχιο τιμίου ξύλου, τμήματα από λείψανα πολλών αγίων....[1]

Στο σκευοφυλάκιο της μονής Βατοπεδίου "φυλάγονται πολλά και σπάνια κειμήλια, όπως τμήμα του Τιμίου ξύλου και η ζώνη της Παναγίας. [2]

Στο καθολικό της μονής Παντοκράτορος φυλάσσονται "τεμάχιο του χιτώνα του Χριστού, πλούσια διακοσμημένες λειψανοθήκες με τεμάχια του Τιμίου Ξύλου και λείψανα Αγίων. [3]

Στο σκευοφυλάκιο της μονής Γρηγορίου φυλάσσονται "Δύο τεμάχια Τίμιου Ξύλου. [4]

Στο σκευοφυλάκιο της μονής Ξενοφώντος φυλάσσονται "αξιόλογα κειμήλια μεταξύ των οποίων σταυρός με τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου. [5]

Στο καθολικό της μονής Σίμωνος Πέτρας φυλάσσονται "πολύτιμες λειψανοθήκες, σταυροθήκη με Τίμιο Ξύλο. [6]

Επίσης, Τίμιο Ξύλο φυλάσσεται στο Εκκλησιαστικό Μουσείο στην Άναξο της Λέσβου, 25 χιλιόμετρα από τη Μυτιλήνη.[7]

Και σε βιβλίο που δημοσίευσε με τίτλο "Κόσμημα της Εκκλησίας", βιογραφώντας τον γέροντά του, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος Βλάχος, -δεν ξέρουμε αν είναι ο ίδιος που έδωσε τη συνέντευξη που αναφέρεται στις προηγούμενες σελίδες- γράφει ότι στη Μονή Ξηροποτάμου, έχουν "το μεγαλύτερο τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου σε ολόκληρο τον κόσμο.[8]

Αφού λοιπόν υπάρχει εδώ τέτοια μεγάλη "παρακαταθήκη'', κ. Χριστόδουλε, γιατί κάνατε εισαγωγή από τα Ιεροσόλυμα; Εκτός κι αν όλα αυτά είναι παραμύθια, και κάποιοι, που δε θα έπρεπε, κοροϊδεύετε ασύστολα το λαό μας!

[1] http://www.mathra.gr/kedak/agionoros/imkonstamonitou/kei

milia.html

[2] http://www.mathra.gr/kedak/agionoros/imbatopediou/keimilia

.html

[3] http://www.mathra.gr/kedak/agionoros/impantokratoros/keimi

lia.html

[4] http://www.mathra.gr/kedak/agionoros/imgrogoriou/keimilia.h

tml

[5] http://www.mathra.gr/kedak/agionoros/imxenofontos/keimilia.

html

[6] http://www.mathra.gr/kedak/agionoros/imsimonos/keimilia.ht

ml

[7] http://www.glaxynet.gr/anaxos/setup.html

http://www.pelagia.org/htm/b30.e.kosmima_tis_ekklisias.05.htm

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

Ο Καλιγούλας και το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α.

Αμερικάνικη Αυτοκρατορία

- Λίγο πριν από την Πτώση;

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές κανείς δε γνωρίζει ακόμη ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος των Η.Π.Α. ή, όπως κάποιοι τον αποκαλούν, ο νέος πλανητάρχης. Τα πολιτικά πράγματα στον πλανήτη μας τα τελευταία χρόνια έχουν μπει σε μια ιδιότυπη κατάσταση, τα αποτελέσματα της οποίας είναι ανυπολόγιστα καθώς, την ίδια ώρα που οι λαοί αναρωτιόνται για το νέο ένοικο του Λευκού Οίκου, η χώρα που κυβερνάει τον κόσμο μας αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα, όπως είναι οι περισσότεροι από 30.000.000 άστεγοι και φτωχοί, η βία στα σχολεία, οι φόνοι αθώων πολιτών εξαιτίας της ελεύθερης οπλοφορίας κ.λπ. Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα είναι εκείνο των εκτρώσεων, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την πρόσφατη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των Η.Π.Α., που επέτρεψε τη διενέργειά τους ακόμη και στο τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Με αφορμή αυτό το γεγονός γράφτηκε το παρακάτω κείμενο, μεγάλο μέρος του οποίου στηρίχτηκε σε άρθρο του Stephen Simpson στο περιοδικό "One-to-One", και αναφέρεται στην κακή κατάσταση που επικρατεί εκεί που κάποιοι ονειρεύτηκαν να είναι "η χώρα του ελεύθερου και το σπίτι του γενναίου", όπως λέει ο εθνικός τους ύμνος.

(*) Με τη φράση "εκτρώσεις σε προχωρημένη εγκυμοσύνη" αποδίδεται ο όρος "partial birth abortion" που στην αμερικάνικη νομική γλώσσα σημαίνει εκτρώσεις που γίνονται κατά το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, δηλαδή τότε που τα έμβρυα είναι αρκετά ανεπτυγμένα ώστε θα μπορούσαν να επιζήσουν.

Αν ρωτούσατε πέντε από τα μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου των Η.Π.Α., -Τι κάνατε το περασμένο καλοκαίρι; σίγουρα η απάντηση δε θα ήταν: "Νομιμοποιήσαμε την παιδοκτονία στην Αμερική". Ωστόσο, με την απόφασή τους, που ανέτρεψε την απαγόρευση της πολιτείας της Νεμπράσκα, των εκτρώσεων σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, αυτό ακριβώς έκαναν.(*)

Ξεπερνώντας με στυγερό τρόπο τις αρμοδιότητές του, αποφάσισαν ενάντια στην ολοένα αυξανόμενη αντίρρηση του λαού, αφού η μεγαλύτερη πλειοψηφία των Αμερικανών, πιστεύουν ορθά ότι η έκτρωση σε προχωρημένη εγκυμοσύνη είναι μια βάρβαρη πράξη. Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από παιδοκτονία. Την ίδια στιγμή οι φωνές των υπόλοιπων τεσσάρων μελών του Ανώτατου Δικαστηρίου, που θαρραλέα και εύγλωττα διαχώρισαν τη θέση τους από την πλειοψηφία, αποσιωπήθηκαν από τα ΜΜΕ που ήταν έτοιμα να πανηγυρίσουν για τη "νίκη στο δικαίωμα επιλογής".

Κάποιοι προσπαθούν ν' αναγάγουν το ζήτημα των εκτρώσεων σε πολιτική υπόθεση. Στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερο από αυτό. Εκείνο που κινδυνεύει είναι η καρδιά και η ψυχή ενός πολυπληθούς έθνους... και οι ζωές πολύτιμων μικρών παιδιών. Τα λόγια του προφήτη Ησαΐα, τα οποία αν και γράφτηκαν περισσότερο από 2.700 χρόνια πριν, ποτέ δεν ήταν τόσο επίκαιρα όσο σήμερα στις Η.Π.Α.: "Ουαί εις εκείνους, οίτινες λέγουσι το κακόν καλόν και το καλόν κακόν^ οίτινες θέτουσι το σκότος διά φως και το φως διά σκότος^ οίτινες θέτουσι το πικρόν διά γλυκύ και το γλυκύ διά πικρόν" (Ησ. 5/ε/20).

Δυστυχώς η Ιστορία είναι γεμάτη από φοβερούς τύραννους και ανόητους λαούς, που δεν πρόσεξαν την προειδοποίηση αυτή του Ησαΐα. Ένας από τους πιο διαβόητους Ρωμαίους αυτοκράτορες ήταν ο Καλιγούλας, που η σύντομη φρικτή βασιλεία του σημαδεύτηκε από άπληστη όρεξη για σεξ και βία, καταφανή περιφρόνηση για την ανθρώπινη ζωή, και τη λατρεία του ανθρώπου.

Πολύ έχουν πιστέψει ότι ο Καλιγούλας δολοφονήθηκε πριν από 2.000 χρόνια^ όμως το πνεύμα του είναι ζωντανό και σε πολύ καλή κατάσταση στις Η.Π.Α. καθώς εισερχόμαστε στην νέα χιλιετία.

Ο κ. Γκορ σε εκκλησία... Έχουμε και στην Ελλάδα θεατρίνους,

αυτός όμως ξεπερνάει κάθε σύγκριση...

Στην αμερικάνικη κοινωνία σήμερα, έχουν διαστραφεί οι έννοιες του καλού και του κακού... η ομοφυλοφιλία θεωρείται απελευθέρωση ενώ η βιβλική ηθική είναι σκλαβιά... Τα κινηματογραφικά έργα που προβάλλουν τη διαστροφή κερδίζουν ακαδημαϊκά βραβεία ενώ αντίθετα εκείνα που δοξάζουν τον Θεό σπάνια βλέπονται... Μπορείς να δεις ό,τι χειρότερο στην τηλεόραση, όμως δε μπορείς να κάνεις προσευχή πριν από το φαγητό... Τα παιδιά στα σχολεία διδάσκονται την "ελευθερία του λόγου", όμως απαγορεύεται να προσεύχονται (εκτός αν είναι έτοιμα να δεχτούν αληθινές σφαίρες). Τίποτα πια δεν αντιμετωπίζεται όπως θα έπρεπε.

Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, η παράλογη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου αρχίζει να γίνεται κατανοητή. Σχεδόν πριν από 30 χρόνια ο Francis Schaeffer και άλλοι προφήτεψαν πως αν νομιμοποιηθούν οι εκτρώσεις, τότε θα επακολουθήσουν η ευθανασία και η παιδοκτονία. Μπορεί κανείς από μας να φανταστεί πόσο εύκολα ξεχάστηκαν τα λόγια τους;

Σε μια πρόσφατη έκδοση του το περιοδικό U.S. News & World Report εκθέτει τη μακάβρια πραγματικότητα της έκτρωσης σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, όπως την περιέγραψε μια νοσοκόμα που υποστήριζε το δικαίωμα της επιλογής, και παρακολούθησε μια τέτοια επέμβαση στο Οχάιο το 1993:

"Ο γιατρός ελευθέρωσε τα πόδια του μωρού και τα χέρια του, ολόκληρο το σώμα εκτός από το μικρό του κεφάλι. Το σώμα του μωρού κινούνταν, τα μικρά του δάχτυλα ήταν σφιγμένα μεταξύ τους. Κλωτσούσε τα πόδια του. Ο γιατρός πήρε ένα ειδικό ψαλίδι και το έσπρωξε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του μωρού και οι βραχίονες του μωρού τραβήχτηκαν απότομα προς τα πίσω, σε μια αντίδραση τρόμου, όπως κάνουν τα μωρά όταν νομίζουν ότι θα πέσουν. Ύστερα ο γιατρός άνοιξε το ειδικό ψαλίδι. Ύστερα, έβαλε μια σωλήνα υψηλής αναρρόφησης στην τρύπα που άνοιξε και αναρρόφησε το κρανίο του μωρού. Εξακολουθώ να βλέπω εφιάλτες εκείνου που είδα". (U.S. News & World Report, 10-7-2000, σελ. 16).

O Δρ. C. Everett Koop, πρώην Γενικός Χειρουργός των Η.Π.Α. (και πολλοί άλλοι ειδικοί του ιατρικού κόσμου, (μεταξύ τους πολλοί μαιευτήρες και γυναικολόγοι), βεβαιώνουν ότι η έκτρωση σε προχωρημένη εγκυμοσύνη σε καμιά περίπτωση δεν γίνεται για την υγεία της μητέρας ή για λόγους γονιμότητας. Η ερώτηση που τίθεται δεν είναι αν αυτή η επέμβαση είναι ένα δικαίωμα που εγγυήθηκαν οι ιδρυτές του Συντάγματος των Η.Π.Α., αλλά αν μπορεί η έκτρωση σε προχωρημένη εγκυμοσύνη να θεωρείται "δικαίωμα"; Η απάντηση και στις δύο ερωτήσεις είναι ένα ηχηρό ΟΧΙ!

Στο ίδιο τεύχος του περιοδικού που δημοσίευσε την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, υπήρχε και ένα άρθρο για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Αυτό έλεγε πως όταν οι Ναζιστές διέπρατταν τις απαίσιες πράξεις στα θύματά τους, υπήρξαν φορές που κάποιοι απ' αυτούς ένιωθαν αηδία για τη συμπεριφορά τους και προσπαθούσαν να ηρεμίσουν τη λογική και τη συνείδησή τους μεθώντας. Σε άλλες σελίδες του ίδιου τεύχους, όμως, καταχωρήθηκαν δηλώσεις της υπέρμαχου των εκτρώσεων Jannet Benshoof, που έλεγε ότι η παρούσα απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου για τις εκτρώσεις έπρεπε να χαιρετιστεί με σαμπάνιες. Αυτό δεν είναι απλά ειρωνικό, είναι μακάβριο... Δεν είναι άξιο απορίας που ο Αδόλφος Χίτλερ θαύμαζε την Margaret Sanger, τη γυναίκα που ίδρυσε την οργάνωση που εξελίχθηκε στη σημερινή Planned Parenthood.

Όλη η οικονομική και τεχνολογική υπεροχή μας δε μπορεί να σκεπάσει την ηθική κατάρρευση της αμερικάνικης κοινωνίας και όσων την μιμούνται. Όπως ο Καλιγούλας, η παρούσα γενιά θα κριθεί αυστηρά από αυτούς που θα μας διαδεχθούν στο μέλλον.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕΣΩ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ;

Αλλά υπάρχει και μια άλλη πλευρά σ' αυτό το θέμα. Οι ηθοποιοί του Χόλυγουντ Christopher Reeve, που υποδυόταν τον Σούπερμαν στον κινηματογράφο και τώρα είναι τετραπληγικός ύστερα από ατύχημα, και Michael J. Fox που πάσχει από Πάρκινσον, ζητούν να χρησιμοποιούνται τα έμβρυα (αγέννητα παιδιά) στην έρευνα για τη θεραπεία ασθενειών όπως Πάρκινσον και Αλτσχάιμερ, για τραύματα του νωτιαίου μυελού κ.λπ.

Με όλο το γνήσιο ενδιαφέρον που πρέπει να έχουμε για τη θεραπεία των ασθενών ή τις νέες επιστημονικές προόδους, δε μπορούμε να παραμελούμε την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής, οσοδήποτε σημαντικός και να είναι ο λόγος.

Έχει σκεφτεί κανείς το ενδεχόμενο, κάποιο από τα 35.000.000 παιδιά που σκοτώθηκαν με έκτρωση στις Η.Π.Α. τα περασμένα 30 χρόνια, να είχε μεγαλώσει και να είχε εφεύρει τη θεραπεία αυτών και άλλων ασθενειών; Πόσοι πολλοί άλλοι αληθινοί ήρωες σίγουρα έχουν χαθεί σ' αυτή την εκατόμβη, και πόσα εκατομμύρια γυναικών έχουν τραυματιστεί πνευματικά, συναισθηματικά και σωματικά, από τα συνθήματα και τις πρακτικές της βιομηχανίας των εκτρώσεων;

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΑ ΑΚΡΑ

Η υπόθεση των εκτρώσεων δεν πρόκειται να ξεθυμάνει. Οι δυνάμεις που τις υποστηρίζουν δεν πρόκειται να ευχαριστηθούν με τις νίκες τους. Θα συνεχίσουν να πιέζουν μέχρι να καταστρέψουν κάθε αντίθετη άποψη και, καθώς ο επόμενος πρόεδρος των Η.Π.Α. θα κληθεί να διορίσει δύο ή τρία νέα μέλη στο Ανώτατο Δικαστήριο, τα επόμενα χρόνια θα δείξουν αν θα είναι μια ευκαιρία για απολύτρωση των αγέννητων ή μια κατάρα θανάτου.

Οι φιλόσοφοι έχουν πει: "Εκείνοι που λησμονούν το παρελθόν τους είναι καταδικασμένοι να το επαναλάβουν". Ζούμε σε μια εποχή όπου ένα τρομακτικό ποσοστό του πληθυσμού κάτω των 40 ετών αμφισβητεί ακόμη και το αν υπήρξε το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Δίκαια η Αμερική κατηγορείται επειδή αγνόησε τη γενοκτονία που έγινε στην Ευρώπη στη διάρκεια της δεκαετίας του 1940, όπως και εκείνη στην Αφρική στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Όμως πρέπει ν' αναγνωρίσουμε ότι μια ανάλογη κτηνώδης σφαγή συμβαίνει εκεί ακριβώς τώρα σε μια χώρα όπου οι σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι 75% των πολιτών στις Η.Π.Α. θεωρούν τους εαυτούς τους "Χριστιανούς". Το γεγονός από μόνο του δείχνει σε πόσο μεγάλη και τρομερή πλάνη βρίσκονται άτομα και εκκλησίες.

***

Σήμερα ολόκληρος ο δυτικός κόσμος ζει σε καιρούς όπως η εποχή του Ησαΐα. Η αντίληψη ότι υπάρχει σωστό και λάθος συχνά αμφισβητείται, και είναι πλέον όλο και περισσότερο δύσκολο να πει κανείς τι είναι ο "κοινός νους". Μόνο αγγίζοντας τις καρδιές με αγάπη και το λόγο του Θεού, -έναν άνθρωπο κάθε φορά-, μπορούμε να δούμε αλλαγή στη συμπεριφορά και τις πρακτικές του κόσμου. Οι μαζικές διαμαρτυρίες μπορεί να προκαλούν το ενδιαφέρον, όμως στην πραγματικότητα δεν καταφέρνουν ν' αλλάξουν την προσωπική πρακτική ζωή του ανθρώπου. Χωρίς μια υπερφυσική αλλαγή της καρδιάς, όλα τα επιχειρήματα που προσφέρουμε πηγαίνουν χαμένα.

Πρέπει να επικοινωνήσουμε με τους συνανθρώπους μας και να τους πούμε την αλήθεια. όμως είναι εξίσου σπουδαίο το πώς λέμε αυτό που λέμε. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε ότι χρειάζεται να μιλάμε με ταπεινό τρόπο ενώπιον του Θεού και εκείνων που θέλουμε να επηρεάσουμε. Η βία ενάντια στις κλινικές που διενεργούν εκτρώσεις ή εκείνων που τις κάνουν, είναι επίσης λάθος.

Και σ' αυτό το θέμα οι χριστιανοί πρέπει να είναι "το αλάτι της γης και το φως του κόσμου". Η ελπίδα μας δεν πρέπει να στηρίζεται στις εκλογές του Νοεμβρίου ή στις αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου. Πρέπει να στηρίζεται στον Κύριο Ιησού Χριστό... στη σοφία, το έλεος και τη δύναμή Του.

Το Πνεύμα του Θεού εξήγησε μέσω του αρχαίου Προφήτη: "Ιδού, αύτη ήτο η ανομία της αδελφής σου Σοδόμων, υπερηφανία, πλησμονή άρτου, και αφθονία τρυφηλότητος, αυτής και των θυγατέρων αυτής^ τον πτωχόν δε και τον ενδεή δεν εβοήθει^ και υψούντο, και έπραττον βδελυρά ενώπιόν μου^ όθεν, καθώς είδον ταύτα, ηφάνισα αυτάς" (Ιεζ. 16/ις/49-50).

Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα και λίγο πριν την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και πριν την κατάρρευση του Βυζαντίου και των πιο πρόσφατων ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών. Ας ζητήσουμε από τον Θεό να λυπηθεί τις Η.Π.Α., την Ευρωπαϊκή Ένωση και εκείνους που ακολουθούν το μεθυσμένο τους περπάτημα.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

       "ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ"... ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ - Συνέχεια...

Στο προηγούμενο τεύχος του "Τ" αναφερθήκαμε σε δύο Έλληνες ολυμπιονίκες που δεν είναι και τόσο "Χριστιανοί". Δεν είναι δυνατό, βέβαια, και δεν είναι αποστολή μας, να γνωρίζουμε το πιστεύω του καθενός συμπατριώτη μας.

Αλλά ήταν το βράδυ της 2 Νοεμβρίου, όταν από τον τηλεοπτικό σταθμό MEGA και στην εκπομπή "Γκρίζες Ζώνες" παρουσιάστηκαν με κάθε λαμπρότητα κάποιες ομάδες σύγχρονων Ελλήνων ειδωλολατρών -νεοπαγανιστές τους λένε τώρα, ίσως για να μην ακούγεται άσχημα- οι οποίοι έκαναν τις λατρείες τους στον Όλυμπο, κήρυξαν τα πιστεύω τους, έδειξαν πώς κατηχούν τα παιδιά τους, διεκδίκησαν το δικαίωμά τους να λειτουργούν χώρους λατρείας, και να αρνούνται τον "ξενόφερτο" Χριστό(!)

Ανάμεσά τους παρουσιάστηκε κάποιος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης -που έχει αλλάξει το επώνυμό του σε "Ολύμπιος"- κάποια καθηγήτρια του Πάντειου Πανεπιστημίου (δεν συγκρατήσαμε το όνομά της) και ο πατέρας της αθλήτριας στην ιππασία Χάιντ Αντικατζίδη, (6η Ολυμπιονίκης στο Σύδνευ) που, όπως ο ίδιος δήλωσε στην εκπομπή, επικαλέστηκε τον Απόλλωνα για να βοηθήσει την κόρη του να νικήσει. (Είναι αλήθεια ότι δεν έγινε σαφές κατά πόσον ΚΑΙ η κόρη του ασπάζεται τη λατρεία των αρχαίων θεών, ίσως όμως ο Αρχιεπίσκοπος να ξέρει περισσότερα...).

Υπάρχει πρόβλημα, λοιπόν, μ' εκείνους που θέλουν να εξαναγκάσουν όλους τους Έλληνες να είναι χριστιανοί και μάλιστα "ΧΟ". Αυτό είναι κάτι που δεν γίνεται, όσο και αν το θέλουν, όσο και αν επιμένουν οι "αρμόδιοι". Η αλήθεια δυστυχώς είναι πως οι περισσότεροι συμπατριώτες μας δεν έχουν καμιά σχέση με τον Χριστό και το Ευαγγέλιο. Πηγαίνουν στην εκκλησία μόνο εθιμικά, για να παντρευτούν, να βαφτίσουν τα παιδιά τους και να κηδευτούν... Κατά τα λοιπά πιστεύουν στα είδωλα, στα ζώδια, στον πνευματισμό, σε διάφορες προλήψεις, στα μάγια και τις χαρτορίχτρες, προσκυνάνε το "Τίμιο Ξύλο" και φιλάνε το χέρι του παπά...

***

Γιατί επιμένουμε, θα ρωτούσε κάποιος. Ασφαλώς και δεν έχουμε προηγούμενα με κανέναν αθλητή ή οποιονδήποτε άλλο συμπατριώτη μας, που θέλει να πιστεύει όπου εκείνος διαλέγει. Δικαίωμά τους είναι να πιστεύουν ό,τι θέλουν -το έχουν αυτό το δικαίωμα από τον ίδιο τον Θεό. Αν και όταν οι ίδιοι το διαλέξουν, μπορούν ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ο οποίος είπε: "Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού, και ας με ακολουθή" (Ματθ. 16/ις/24). Άλλος τρόπος για να γίνει κάποιος ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, δεν υπάρχει!

Αν ήθελε ο Θεός να μπάσει όλους τους Έλληνες με το ζόρι στον Παράδεισο, και ήξερε και μπορούσε να το κάνει! Γιατί, λοιπόν, αυτό που δεν έκανε ο Θεός, επιμένουν -φυσικά χωρίς αποτέλεσμα- να το επιδιώκουν οι επί γης αυτόκλητοι "αντιπρόσωποί";...

 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ...

Απέναντι στις απόψεις που εκφράστηκαν κατά της αναγραφής του θρησκεύματος στις νέες ταυτότητες, κάποιοι έσπευσαν να "βεβαιώσουν" πως στην Ελλάδα "κανείς δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα με αφορμή το διαφορετικό του θρήσκευμα". Η καθημερινή ειδησεογραφία, εντούτοις, ήρθε να τους διαψεύσει παταγωδώς, καθώς το θέμα πρόβαλε στις εφημερίδες με αφορμή τα προβλήματα μιας από τις επώνυμες πολιτικές οικογένειες.

Όπως φαίνεται από διάφορα δημοσιεύματα, η κόρη τέως πρωθυπουργού διάλεξε ν' "αλλαξοπιστήσει" ακολουθώντας μια Εκκλησία της Πεντηκοστής (αλήθεια ποια απ' όλες;), και το γεγονός αποτέλεσε ΘΕΜΑ για τον Τύπο και τα τηλεοπτικά παράθυρα...

Δεν γνωρίζουμε τα μέλη της εν λόγω οικογένειας, ούτε την εκκλησία στην οποία προσχώρησε η εν λόγω κυρία. Εκείνο που ενδιαφέρει εδώ ότι οι κονδυλοφόροι που -αν επρόκειτο για κάποιον διεστραμμένο ομοφυλόφιλο ή κάποιον "καλλιτέχνη" τύπου Πανούση- θα έσπευδαν με μεγάλη προθυμία να υποστηρίξουν τα "δικαιώματά" του, στην περίπτωση αυτή έδειξαν τα δόντια τους, θεωρώντας ότι η πράξη της αυτή αποτελούσε "αιτία διαζυγίου".

Σαν αποτέλεσμα η θιγόμενη έστειλε την παρακάτω επιστολή διαμαρτυρίας, στην οποία μεταξύ άλλων γράφει:

"Δεν ξέρω καμιά χώρα στον κόσμο που να θέλει να λέγεται ευνομούμενη και σύγχρονη και που οι φημολογούμενες θρησκευτικές αντιλήψεις κάποιου ατόμου να αποτελούν "είδηση" ή θέμα διασυρμού. Και δεν ξέρω κανένα λαό στον κόσμο, εκτός από τους φονταμενταλιστές της ανατολής, για τον οποίο οι θρησκευτικές απόψεις να συγκροτούν λόγο διαζυγίου.(...)

"Ανατράφηκα σε ένα σπίτι όπου η ελευθερία και το θάρρος της γνώμης αποτελούσαν τον ακρογωνιαίο λίθο της προσωπικότητας: "Πιστεύετε ό,τι θέλετε, έλεγε ο Πατέρας, αλλά πιστέψτε το με πάθος και πληρώστε τις συνέπειες γι' αυτό".

"Και έχω μεγαλώσει σε μια οικογένεια με μεγάλους πολιτικούς, που κανένας τους δεν θα έβγαινε να πει: "Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι θέμα της Εκκλησίας". Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, δεν είναι θέμα ούτε της εκκλησίας, ούτε της αστυνομίας, είναι προσωπική υπόθεση κάθε ατόμου και αποτελούν απαραβίαστο δικαίωμα του πολίτη εδώ και αιώνες.

"Η εικόνα που παρουσιάστηκε για μένα, της αφελούς γυναίκας που εγκατέλειψε το σπίτι και τα παιδιά της για να ακολουθήσει κάποια θρησκευτική οργάνωση, αποτελεί προπέτασμα καπνού για να γλιτώσει κάποιος άλλος από τις ευθύνες του. Και ας έχουμε συμφωνήσει ότι θα σεβαστούμε τα παιδιά μας και θα τα προφυλάξουμε τις δύσκολες γι' αυτά μέρες.

"Δεν πιστεύω ότι στις μέρες μας υπάρχει θρησκευτική οργάνωση που να μπορεί να διαλύσει ένα σωστό γάμο. Θα ευχόμουνα απλά να υπάρχει κάποια ανθρωπιά στα άτομα που λύνουν τα δικά τους προβλήματα και να μην αναμιγνύουν σ' αυτά τα αθώα θύματα.

"Όπως κάθε άνθρωπος διατηρώ το δικαίωμα να πιστεύω σ' ό,τι θεωρώ σωστό ή να το αλλάζω όταν το θεωρήσω λάθος. Σέβομαι τις ιδέες των άλλων και απαιτώ ανάλογο σεβασμό στις δικές μου.

"Δεν θέλω δημόσιο διαζύγιο. Ζητώ από όλους σεβασμό της προσωπικής μου ζωής και αυτής των παιδιών μου. (...)

Δύο θέματα προκείπτουν από τα παραπάνω:

Αν αυτή την αντιμετώπιση είχε η κόρη ενός πρωθυπουργού, καταλαβαίνει κανείς τι συμβαίνει όταν αποφασίζει ν' "αλλαξοπιστήσει" μια άγνωστη και άσημη Ελληνίδα!...

Αν όντως η κ. Κατσανέβα ακολουθεί την εκκλησία που σημειώνεται στο δημοσίευμα-, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙ, όπως την κατηγορούν, αφού ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΕΟ ΓΑΜΟ ΣΕ ΔΙΑΖΕΥΓΜΕΝΟΥΣ.

Χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβουν κάποιοι πως αυτά τα φαινόμενα δεν τιμούν ούτε την Ελλάδα ούτε την Ορθοδοξία;..

 ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Τον Παντελή Σφηνιά, τον άνθρωπο που ταύτισε τη ζωή του με την πορεία της ναυτιλιακής εταιρείας Minoan Flying Dolphings, στην οποία ανήκε το τραγικό πλοίο "ΣΑΜΙΝΑ" που στο ναυάγιό του πνίγηκαν 82 επιβάτες, δεν τον γνωρίζαμε, πολύ περισσότερο δεν είχαμε σχέση μαζί του. Για την αυτοκτονία του προχθές, οπωσδήποτε λυπηθήκαμε, όπως θα συνέβαινε και με το θάνατο οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου.

Όμως, ενώ απ' ό,τι γνωρίζουμε, "η Εκκλησία της Ελλάδος ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ οποιαδήποτε εκκλησιαστική ακολουθία (κηδεία, ταφή, μνημόσυνο, τρισάγιο, λειτουργία) για εκείνους που αυτοκτονούν" (Καθηγ. Β. Φειδάς).

Ο Π. Σφηνιάς όμως κηδεύτηκε με νεκρώσιμη ακολουθία που εψάλη στο ναό του Α' Νεκροταφείου Αθηνών, παρουσία πολλών κληρικών, πολιτικών και πλήθους κόσμου. Θα περίμενε λοιπόν κανείς αυτοί οι "Κανόνες" να ισχύουν για όλους τους ανθρώπους ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ.

Δυστυχώς, όμως, όπως συμβαίνει σε πλείστες άλλες περιοχές της βρώμικης κοινωνίας μας, ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

 (Δεν θέλουμε να πούμε, βέβαια, ότι στο προκείμενο κάποιοι πλήρωσαν και κάποιοι εισέπραξαν χρήματα, όμως το βέβαιο είναι πως σε άλλη περίπτωση η θρησκευτική κηδεία θα ήταν αδύνατη και ο νεκρός θα πήγαινε "σαν το σκυλί στΆ αμπέλι").

Δυστυχώς, τα λόγια της νεκρώσιμης ακολουθίας, "άρα τις εστί βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, δίκαιος ή αμαρτωλός", ξεχνιούνται από τους ιερείς αν ο νεκρός είναι διάσημος ή πλούσιος, οπότε και υπάρχει "γερό μπαξίσι".

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΚΕΨΗ

Μητρικός Θηλασμός

Μια περιφρονημένη θεία ``εφεύρεση''

Ύστερα από αρκετές δεκαετίες περιφρόνησης του μητρικού θηλασμού, και όταν οι άνθρωποι πείστηκαν τελικά ότι ``Ο ΘΕΟΣ ΗΞΕΡΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ'', αποφάσισαν να επιστρέψουν πάλι στο μητρικό θηλασμό.

Σήμερα η UNICEF, παραδέχεται ότι ``1,5 εκατομμύριο βρέφη που πεθαίνουν κάθε χρόνο από διάφορες ασθένειες θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν τρέφονταν αποκλειστικά με μητρικό γάλα το 1ο εξάμηνο της ζωής τους''.

Ιδού τα 10 σημαντικά πλεονεκτήματα του μητρικού θηλασμού:

1. Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα του βρέφους.

2. Προστατεύει από σοβαρές λοιμώδεις ασθένειες και ιώσεις.

3. Προστατεύει από μολύνσεις του αναπνευστικού συστήματος.

4. Προστατεύει από τον κίνδυνο του παιδικού διαβήτη.

5. Ελαττώνει τη συχνότητα του παιδικού καρκίνου.

6. Μειώνει τη θνησιμότητα των πρόωρων βρεφών.

7. Ικανοποιεί πλήρως τις ανάγκες του βρέφους σε τροφές και υγρά.

8. Συντελεί στο συναισθηματικό δέσιμο παιδιού και μητέρας.

9. Εξοικονομεί χρήματα και πόρους για την υγεία.

10. Προστατεύει τη θηλάζουσα μητέρα από τον καρκίνο του στήθους ή των ωοθηκών, την αναιμία από σιδηροπενία, την οστεοπόρωση κ.λπ.

Ύστερα από τα παραπάνω -και πολλά επιπλέον- ορίστηκε η εβδομάδα

1-7 Νοεμβρίου ως ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΘΗΛΑΣΜΟΥ.

 Ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

και για το παιδί και για τη μητέρα!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

Χρήσιμες σελίδες στο Internet

Ένα μοναδικό για το μέγεθός του έργο που περιέχει εκατοντάδες κλασικά θέματα χριστιανικής φιλολογίας, διαλεγμένα από θεολόγους διαφόρων εκκλησιών.

Υπάρχουν κείμενα σε διάφορες γλώσσες

(αγγλικά, ελληνικά, εβραϊκά, ρώσικα κ.λπ. - Η εργασία συνεχίζεται).

Η διεύθυνση της αρχικής σελίδας είναι:

http://www.ccel.org

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ   2000

Μια καινούργια αρχή

Αγαπητοί αναγνώστες,

Ύστερα από τη συμπλήρωση 15 χρόνων έκδοσης του ΤΥΧΙΚΟΥ και την συνεχή εκδήλωση της αγάπης σας, κρίθηκε σκόπιμο να προστεθεί στο τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας ένα ακόμη στοιχείο, αυτές οι ξεχωριστές σελίδες που στην έντυπη μορφή τους απευθύνονται ΜΟΝΟ στους χορηγούς μας.

Αυτό γίνεται στην προσπάθειά μας να προσφέρουμε σ' εκείνους που όλα αυτά τα χρόνια στέκονται κοντά μας, τους αγαπητούς συνεργάτες και χορηγούς στην έκδοση του ΤΥΧΙΚΟΥ, κάτι περισσότερο, σαν μια έκφραση της εκτίμησης που έχουμε γι' αυτούς, αλλά και με τη σκέψη πως ίσως υπάρχουν κάποια θέματα και ειδήσεις που δεν ενδιαφέρουν όλους γενικά τους αναγνώστες.

Σ' αυτές τις σελίδες θα παραθέτουμε κυρίως σύντομες ειδήσεις και σχόλια, όπως επίσης και νέα σχετικά με την έκδοση και κυκλοφορία του ΤΥΧΙΚΟΥ. Νοιώθουμε την ανάγκη να είστε κοινωνοί κάποιων προβληματισμών μας και των μελλοντικών μας βημάτων.

Τούτο είναι το πρώτο πρόσθετο "φύλλο" μας. Το σχήμα του θα είναι διαφορετικό, όπως και η μέθοδος εκτύπωσης (φωτοτυπική), ώστε να μπορεί να κυκλοφορεί κάθε φορά μόνο στον αριθμό τευχών που είναι απαραίτητο.

Πάντοτε προσπαθούμε να είμαστε καλοί οικονόμοι των μέσων που μας διαθέτει ο Θεός και από ό,τι φαίνεται, μέχρι σήμερα το έχουμε καταφέρει ικανοποιητικά.

Κάθε σκέψη και γνώμη σας είναι πολύτιμη. Παρακαλούμε μη διστάζετε να μας γράψετε!

Ευχαριστούμε προκαταβολικά.

Και αλλο "Τίμιο" ΞΥΛΟ...

Ενώ το τεύχος αυτό, στο οποίο γίνεται λόγος για το "Τίμιο Ξύλο", βρισκόταν στο στάδιο εκτύπωσης, η εφημερίδα "ΚΑΘΟΛΙΚΗ" (21 Νοεμ.) δημοσίευσε την παραπλεύρως εικόνα με την πληροφορίας ότι πρόκειται για σταυρό που φυλάσσεται στον καθεδρικό ναό της Κολωνίας (Γερμανία) και περιέχει "μικρό τεμάχιο του τιμίου ξύλου του Σταυρού του Χριστού". Παρεμπιπτόντως, κατά την εφημερίδα, στον ίδιο ναό "φυλάσσεται και η πολύτιμη σαρκοφάγος εντός της οποίας κατά την παράδοση είναι κατατεθειμένα ΤΑ ΟΣΤΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΜΑΓΩΝ που προσκύνησαν τον νεογέννητο Χριστό". (Τα κεφαλαία δικά μας).

Κ α λ ά Χ ρ ι σ τ ο ύ γ ε ν ν α . . .δ η λ α δ ή . . .

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

Ποιος θυμάται τον ιό του 2000;

Πριν από λίγους μήνες ο κόσμος όλος ήταν ανάστατος. Όλοι, ειδικοί και μη, μιλούσαν και έγραφαν για τον περιβόητο "ιό του 2000" που θα έφερνε την καταστροφή του κόσμου. Οι εσχατολόγοι είχαν βρει σ' αυτό το παραμύθι έναν ακόμη σύμμαχο, που τους χάρισε πολλά χρήματα (από πωλήσεις βιβλίων, κασέτες, ταινίες, σεμινάρια κ.λπ.), γρήγορα όμως ξεφούσκωσε.

Σήμερα κανείς πλέον δεν θυμάται τον ιό της χιλιετίας, εκτός ίσως από εκείνους που τον χρυσοπλήρωσαν για ν' αγοράσουν είτε "ειδικά προγράμματα" είτε αποθέματα τροφίμων, ηλεκτρογεννήτριες, καταψύκτες κ.λπ., για ν' αντιμετωπίσουν την "καταστροφή".

Αλλά είδαμε και το άλλο, που ειλικρινά δεν μπορούσαμε ούτε καν να το φανταστούμε. Βρέθηκαν κάποιοι εσχατολόγοι, που είχαν κάνει μεγάλες "επενδύσεις" στον ιό του 2000, οι οποίοι τόλμησαν, άκουσον άκουσον, να πουν ότι οι προβλέψεις τους ήταν σωστές, όμως ο Θεός έκανε ένα "παγκόσμιο" θαύμα και επισκεύασε μυστικά ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ του κόσμου, ώστε να μην αντιμετωπίσουν πρόβλημα... (Ήμαρτον Θεέ μου!)

Βλέπετε ότι δεν υπάρχουν μόνο ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ιεροκήρυκες και συγγραφείς, υπάρχουν και προσφερόμενα ΘΥΜΑΤΑ, που αρέσκονται να πέφτουν στις παγίδες τους.

Ένα πάθημα ήταν κι αυτό, γι' αυτούς που παρακολουθούν τα σενάρια των διαφόρων "προφητών". Ευχόμαστε να γίνει και μάθημα!

Χριστιανοί Μάρτυρες το 2000 μ.Χ.

165.000 χριστιανοί υπολογίζεται ότι θα έχουν χάσει τη ζωή τους το χρόνο που τελειώνει σε λίγες μέρες, εξαιτίας της πίστης τους στον Χριστό.

43.000.000 χριστιανοί έχουν χάσει τη ζωή τους από την ίδρυση της εκκλησίας μέχρι σήμερα, γεγονός που τοποθετεί τη χριστιανική θρησκεία στην πρώτη θέση μεταξύ των θυμάτων από θρησκευτικούς διωγμούς, σύμφωνα με τον David Barrett, συγγραφέα του βιβλίου "Σημερινοί Μάρτυρες".

Κανείς δεν υπάρχει για να απαντήσει...

Μια έρευνα που έγινε πρόσφατα από την ειδική εταιρεία Barna Group, σε 3.764 εκκλησίες της Αμερικής, απέδειξε ότι στο 40% από αυτές ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ!!!

Αν και οι ερευνητές έκαναν ως και 12 προσπάθειες, δεν κατόρθωσαν να βρουν κάποιον για να μιλήσουν.

Επιπλέον, οι μισές από αυτές δεν είχαν ούτε αυτόματο τηλεφωνητή για ν' αφήσει κάποιος ένα μήνυμα.

"Σ' έναν κόσμο που οι άνθρωποι είναι φοβερά απασχολημένοι και καχύποπτοι για την πρακτική αξία της εκκλησίας, μάλλον δεν πρόκειται να κάνουν περισσότερες από τρεις προσπάθειες για να μιλήσουν με κάποιον από την εκκλησία", σχολίασε ο Πρόεδρος της εταιρείας Barna.

Η εκκλησία ιδρύθηκε για να βοηθήσει τους ανθρώπους και όχι το "προσωπικό" της. Δυστυχώς, όμως, πολλοί από εκείνους που κλήθηκαν να υπηρετήσουν το λαό του Θεού ενδιαφέρονται μάλλον για την προσωπική τους "καλοπέραση". Μια αλλαγή της νοοτροπίας θα ήταν πολλαπλά χρήσιμη!

Με την ευκαιρία, ξέρει κανείς τι συμβαίνει στη δική μας χώρα;

Υπάρχει πρόβλεψη για τους ανάπηρους;

Το προηγούμενο θέμα φέρνει στο προσκήνιο και ένα άλλο; Πώς αντιμετωπίζεται η πρόσβαση των ανάπηρων αδελφών στις εκκλησίες; Εκείνων που είναι αναγκασμένοι να κινούνται με καροτσάκια;

Είναι ευχάριστο ότι σε ορισμένες έχουν ήδη κατασκευάσει ειδικές "ράμπες" που διευκολύνουν τη μετακίνησή τους. Μακάρι το παράδειγμά τους αυτό να το μιμηθούν και οι υπόλοιπες!

Οι Δέκα Εντολές στα Σχολεία των ΗΠΑ

Εδώ και 20 χρόνια η "χριστιανική" χώρα της Αμερικής ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ την ανάρτηση στα σχολεία του πίνακα με τις Δέκα Εντολές. Διάφορες αντιχριστιανικές οργανώσεις εξασφάλισαν απαγόρευση από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας.

Απέναντι σ' αυτή την κατάσταση, μια χριστιανική ομάδα στο Σικάγο διέθεσε σε μαθητές 100.000 πλαστικά καλύμματα βιβλίων με τυπωμένες επάνω τους τις Δέκα Εντολές. Ο Γενικός Επιθεωρητής των σχολείων δήλωσε: "Θεωρώ τις Δέκα Εντολές ιστορικής αξίας. Είναι παγκόσμια αποδεκτές. Τι κακό υπάρχει στο `Μη φονεύσεις' ή στο `Μη κλέψεις'." Δεν είπε όμως τη γνώμη του για το "Μη μοιχεύσεις" κ.τ.λ....

Όπως φαίνεται, σήμερα υπάρχουν πολλοί που θεωρούν "κακό" κάθε τι που προέρχεται από τον Θεό.

Οι Αμερικανοί διαβάζουν θρησκευτικά βιβλία

Το χρόνο που πέρασε πουλήθηκαν στις ΗΠΑ βιβλία αξίας 2,15 δισ. δολαρίων (8,6 δισ. δραχμών), ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ και τοποθετώντας τα θρησκευτικά βιβλία στη δεύτερη θέση ύστερα από τα μυθιστορήματα. Από τους πρώτους σε κυκλοφορία τίτλους ξεχωρίζουν το "Life on the Other Side", που αναφέρεται στη ζωή μετά θάνατο και το "The Art of Happiness" του Δαλάι Λάμα.

ΝΕΟΙ ΠΑΡΑΛΗΠΤΕΣ

Αγαπητός αναγνώστης έστειλε πρόσφατα ένα μεγάλο κατάλογο διευθύνσεων ανθρώπων που ενδιαφέρονται για τα πράγματα του Θεού, ώστε να τους στέλνουμε αυτό το περιοδικό.

Επιπλέον, ο άνθρωπος αυτός πρόσφερε και τα χρήματα με τα οποία καλύφθηκαν τα ταχυδρομικά έξοδα, που είναι 18 δραχμές για κάθε τεύχος.

Μακάρι το παράδειγμά του να βρει μιμητές, ώστε το θετικό μήνυμα του "Τ" να φτάσει και σε άλλους συνανθρώπους μας. Εμείς από μέρους μας, θ' ανταποκριθούμε σε κάθε ανάλογη αίτηση, όσο ο Κύριος παρέχει τα μέσα και τις ευκαιρίες.

Ένα θερμό Ευχαριστώ!

Ευχαριστούμε θερμά όλους όσοι έσπευσαν και αυτό το χρόνο να ανανεώσουν την εγγραφή τους στον πίνακα παραληπτών του "Τ".

Ήταν ιδιαίτερη χαρά καθώς βλέπαμε τις τελευταίες εβδομάδες να έρχονται το ένα μετά το άλλο ΔΕΛΤΙΑ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΕΓΓΡΑΦΗΣ, πολλά από τα οποία συνοδεύονταν από κάποια συνεισφορά για τα έξοδα της έκδοσης. Αυτό μαρτυρεί ότι αρκετοί από τους αναγνώστες μας αισθάνονται τις ανάγκες που έχει αυτό το έργο, κυρίως όμως την ανάγκη να υπάρχει τάξη και καλή οικονομία των μέσων που μας χαρίζει ο Θεός.

Παρόλο που ο "ΤΥΧΙΚΟΣ" αποστέλλεται σε όλους ΔΩΡΕΑΝ, κάθε αντίτυπο κοστίζει περισσότερο από 150 δραχμές.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2001 -- ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

Η σημασία του "Σήμερα"

•     Χαμένα χρόνια (;)

•     "ει δε μη..."

•     Αμερικάνικη Αυτοκρατορία

Λίγο πριν από την Πτώση (Β' Μέρος)

•     7 μύθοι για τη μετάνοια

•     Η ρομαντική αγάπη

•     Περί ελευθερίας

•     "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών"<;>

•     "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ"

Μήνυμα ελπίδας

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

08---19-8-2015---ΤΥΧΙΚΟΣ---ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2000

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ   08

ΛΙΓΑ ΑΚΟΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ ΣΤΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ

 Η στάση που τηρεί αυτό το περιοδικό απέναντι στις θρησκευτικές ελευθερίες και κατά της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, θα μπορούσε εύκολα να παρεξηγηθεί από κάποιον που δεν είναι παλιός αναγνώστης.

Οπωσδήποτε, η αντίθεση αυτή δεν σημαίνει ότι κάποιοι φοβούνται να δηλώσουν την χριστιανική τους πίστη. Αυτό δεν φαίνεται από τα χαρτιά αλλά είναι -πρέπει να είναι- αυταπόδεικτο από τα έργα και τη ζωή τους.

Εντούτοις, για να είμαστε δίκαιοι προς όλες τις κατευθύνσεις, πρέπει να σημειώσουμε μια πραγματικότητα: Πως όλοι εκείνοι που σήμερα κόπτονται για την μη αναγραφή του θρησκεύματος και για την θρησκευτική ελευθερία, έχουν ιστορία σημαδεμένη με διάφορες εκδηλώσεις μισαλλοδοξίας.

Ποιος μπορεί να λησμονήσει τη σφαγή της νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου, όταν οι Ρωμαιοκαθολικοί έπνιξαν τη Γαλλία στο αίμα των Διαμαρτυρόμενων Ουγενότων, ή την επιβολή στη Γενεύη της Ελβετίας θεοκρατικού καθεστώτος από τον Καλβίνο, ή τους εσωτερικούς διωγμούς των Μαρτύρων της ``Σκοπιάς'', ή τους αναγκαστικούς εξισλαμισμούς ολόκληρων χριστιανικών περιφερειών από τους Τούρκους κατακτητές, ή τη μέχρι σήμερα απόλυτη απαγόρευση από τη μουσουλμανική Σαουδική Αραβία απέναντι σε όλες τις άλλες θρησκείες, καθώς και τις πρόσφατες σφαγές χριστιανών στο Σουδάν, τις Φιλιππίνες και αλλού, όπως και τους διωγμούς που υπέστησαν οι πιστοί διαφόρων θρησκειών και δογμάτων από ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως ήταν τα άθεα κομμουνιστικά στην Ανατολική Ευρώπη και οι Ρωμαιοκαθολικές δικτατορίες της Νότιας Αμερικής, της Ισπανίας κ.λπ.;

Με αξιοσημείωτη ειλικρίνεια ο Ρωμαιοκαθολικός π. Κοντίδης Θ. έγραψε στο περιοδικό ``Ανοιχτοί Ορίζοντες’’, που εκδίδεται από το τάγμα των Ιησουϊτών (Οκτώβριος 2000, σελ. 4-6), τα εξής:

``(...) Για καμιά Εκκλησία αυτή η αλλαγή δεν ήταν εύκολη. Ούτε για την Καθολική ούτε για τη Διαμαρτυρόμενη. Το τέλος της χριστιανικής κοινωνίας φάνταζε σαν καταστροφή και προδοσία. Σε όλο το δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα η Καθολική Εκκλησία ήταν αντίθετη στο δημοκρατικό Κράτος που έβαζε στο ίδιο επίπεδο την Εκκλησία και άλλους οργανισμούς μέσα στην κοινωνία. Αντέδρασε λοιπόν με όλα της τα μέσα. Δεν μπόρεσε όμως να σταματήσει την εξέλιξη και την εμπέδωση της πλουραλιστικής κοινωνίας και του φιλελεύθερου δημοκρατικού Κράτους. Αφού κόπασαν τα δάκρυα και οι οδυρμοί τής Εκκλησίας για την αλλαγή αυτή, αντιλήφθηκε πως δεν ήταν όλα άσχημα στη νέα κατάσταση.

``Δεν είχε εξ ορισμού και αυτομάτως όλο το λαό μαζί της, αλλά είχε αυτούς που στην πραγματικότητα πάντα είχε, δηλαδή όσους πίστευαν. Δεν είχε τη δυνατότητα να ελέγχει το Κράτος, αλλά εφόσον είχε την ελευθερία να κινείται μέσα στην κοινωνία με το λόγο και τη μαρτυρία της, είχε το πιο σημαντικό. Ανακάλυψε πως η απόσταση από την εξουσία του Κράτους τής έδινε περισσότερη αξιοπιστία.

``Έτσι η Καθολική Εκκλησία συμφιλιώθηκε με το δημοκρατικό Κράτος και τη νέα της θέση μέσα σε μια πολύμορφη κοινωνία. Σήμερα κανείς δε σκέφτεται να επιστρέψει στην παλιά κατάσταση. (...)’’

Κάποια στιγμή θα καταλάβει και η Ελληνική Εκκλησία πως ο χωρισμός της από το Κράτος θα είναι ό,τι καλύτερο για εκείνη, στο μεταξύ όμως πρέπει να δαμαστεί το πείσμα των ιεραρχών.

      

"ΑΝΟΗΤΑ ΚΑΙ ΑΤΟΠΑ"

Στην εφημερίδα ``Εστία'' δημοσιεύτηκε (30-5-2000) σχόλιο της κ. Αλ. Στεφανοπούλου, με τον παραπάνω τίτλο, που μεταξύ άλλων έγραφε:

``(...) Ελέχθησαν μερικά ανόητα, αλλά ελέχθησαν και μερικά άτοπα, μερικά προσβλητικά, που δεν μας τιμούν όχι μόνο ως ορθοδόξους χριστιανούς, όχι μόνο ως Έλληνες αλλά και ως ανθρώπους. Ένα από τα ανόητα ήταν και το επιχείρημα, ότι αν πεθάνει κάποιος και δεν αναγράφεται το θρήσκευμά του στην αστυνομική του ταυτότητα, πώς θα ξέρουμε σύμφωνα με ποια θρησκεία θα τον θάψουμε;

``Προφανώς, λοιπόν, ο εν λόγω νεκρός θα πρέπει να είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει συγγενείς, που δεν έχει φίλους, που δεν έχει γείτονες. (...) Αλλά αν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι των σπηλαίων, που χορεύουν με τους λύκους και τις αρκούδες, μάλλον δεν θα πρέπει να έχουν πληροφορηθεί ότι οι σημερινοί πολίτες έχουν αστυνομικές ταυτότητες και εκλογικά βιβλιάρια. Τώρα, αν τύχη και θάψουμε και ένα άνθρωπο των σπηλαίων σύμφωνα με το ορθόδοξο δόγμα, δεν χάλασε και ο κόσμος, ούτε θα θυμώσει ο Θεός για την παρατυπία (...)’’

Οι παραπάνω εύστοχες και ορθές σκέψεις, που γράφτηκαν πριν από ελάχιστους μήνες, έμελλαν να γίνουν αντικείμενο της καθημερινής πραγματικότητας λίγο καιρό αργότερα, και μάλιστα όχι σε μία μόνο περίπτωση:

• Ο δημοσιογράφος Βασίλης Ραφαηλίδης ήταν από τους πιο αντίθρησκους και αντίχριστους Έλληνες, που δεν έχανε ευκαιρία σε έντυπα και τηλεοράσεις να δηλώνει τη θέση του - κι αυτό βέβαια ήταν δικαίωμά του. Ως φαίνεται, όμως, στην ταυτότητά του έγραφε ``Χριστιανός Ορθόδοξος’’, γι’ αυτό και όταν πέθανε, έσπευσε να τον κηδέψει με όλες τις τιμές και με ορθόδοξη κηδεία ο Πρωτοπρεσβύτερος (και Καθηγητής Πανεπιστημίου) κ. Γεώργιος Μεταλλινός...

• Ο Λέων Αυδής ήταν πολιτικός της αριστεράς και υποψήφιος Δήμαρχος της Αθήνας. Για να θέλει να γίνει Δήμαρχος ο μακαρίτης, προφανώς η ταυτότητά του θα έγραφε (συμπεραίνουμε) ``Χριστιανός Ορθόδοξος’’. Όμως ήταν ο πρώτος που είχε την "πολυτέλεια" να μη του γίνει θρησκευτική κηδεία -αφού ο άνθρωπος δεν πίστευε σ’ αυτά- και να ταφή χωρίς παπάδες και λιβανιστήρια.

• Ένα ``αβάπτιστο’’ μικρό παιδάκι σκοτώθηκε στη Μακεδονία, πέφτοντας από τα χέρια της μητέρας του. Το τραγικό δυστύχημα ακολούθησε άλλο πλήγμα προς την οικογένεια, όταν ο παπα-Γιώργης του χωριού αρνήθηκε να το κηδέψει ``χριστιανικά'' επειδή -όπως δήλωσε ο ίδιος στις τηλεοράσεις- δεν μπορούσε να προσευχηθεί γι’ αυτό, "αφού δεν είχε όνομα" και δεν γνώριζε πώς να το συστήσει στον ελεήμονα Θεό...

* Δεν είναι μυστικό ότι οι Έλληνες δεν είναι ίσοι ούτε μετά το θάνατό τους. Για το τραγικό παιδάκι -και ύστερα από τη δημοσιότητα που δόθηκε στα ΜΜΕ- χρειάστηκε να δοθεί κάποια ``λύση'' με επέμβαση της διοικούσας Εκκλησίας, όμως ο άθεος Ραφαηλίδης δεν είχε πρόβλημα, επειδή είχε φίλο του τον π. Μεταλλινό...

ΕΙΣΑΙ Ο,ΤΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ;...

 Δε μπορώ να λησμονήσω κάποιον συνάδελφο, στη δημόσια υπηρεσία που εργαζόμουν, ο οποίος, κάθε φορά που ήθελε να απουσιάσει από την εργασία του, πήγαινε σε κάποιο γιατρό που ``τον έβγαζε άρρωστο’’. Όταν οι άλλοι ρωτούσαμε για την ``αρρώστια’’ του, εκείνος δήλωνε με πονηρό χαμόγελο: ``Εγώ γιατρός δεν είμαι και δεν ξέρω από αυτά. Σημασία έχει τι γράφουν τα χαρτιά!’’

Στη χώρα μας, όπου ο καθένας είναι ``ό,τι δηλώσει'’, οι περί θρησκεύματος εγγραφές και υπογραφές, δεν αποδεικνύουν απολύτως τίποτα. Κανείς δε γίνεται ``χριστιανός’’ -ή οτιδήποτε άλλο- απλά και μόνο επειδή άλλοι του προσέδωσαν αυτή την ιδιότητα με το να γράψουν σ' ένα χαρτί κάποιο επίθετο. Είναι για τούτο που είμαστε εντελώς αντίθετοι με την υποχρεωτική ή προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Επίσης δεν πιστεύουμε στο ``δημοψήφισμα’’ που διεξάγει η Εκκλησία για να αναγκάσει την πολιτεία να υποκύψει στις απαιτήσεις της, δεν πιστεύουμε στην αξία και την αξιοπιστία του. Δεν είναι δυνατόν να ορίζουν τους νόμους ενός σοβαρού κράτους οι παππούδες από τα διάφορα ΚΑΠΗ που - επηρεαζόμενοι ο ένας από τον άλλο και προκειμένου να εξασφαλίσουν ``καλή ψυχή’’- σπεύδουν να τα έχουν καλά με τον παπά της ενορίας.

ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑΡΙΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

 Αλλά υπάρχει και ένας άλλος λόγος για τον οποίο όλοι θα έπρεπε να είναι επιφυλακτικοί με αυτό το ``δημοψήφισμα’’, επειδή -χωρίς ασφαλώς να το κάνουν επίτηδες- οι ιεράρχες κινδυνεύουν άλλη μια φορά να ωφελήσουν τους Τούρκους. Βλέπετε, οι μόνοι ετερόδοξοι -μάλλον ετερόθρησκοι- που δέχτηκαν να συμμετέχουν στη διαδικασία συγκέντρωσης υπογραφών, ήταν οι Μουσουλμάνοι της Θράκης, προφανώς εξυπηρετώντας την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας για τις μελλοντικές της επεκτατικές βλέψεις στα ελληνικά εδάφη.

Δεν ξέρουμε τι θα γίνει τελικά, όμως ``το γινάτι βγάζει μάτι’’, όπως λέει ο λαός, και όλη αυτή η ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα γινάτι, αν ``θα περάσει’’ του Αρχιεπισκόπου ή του Πρωθυπουργού...

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

Πόσο αξίζει ένα μεταχειρισμένο 

γραμματόσημο;...

Πόσα άχρηστα πράγματα έχουμε φυλαγμένα από τα παιδικά μας χρόνια και αργότερα; Και πόσα άλλα δεν δημιουργεί η καταναλωτική μας κοινωνία, που μετά τη χρήση τους τα πετάμε;

Η φιλανθρωπική οργάνωση ``The Lprosy Mission’’ (στην Αγγλία), συλλέγει ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΑ, ΤΗΛΕΚΑΡΤΕΣ, ΚΑΡΤ-ΠΟΣΤΑΛ, ΚΕΡΜΑΤΑ, παλιά αυτοκινητάκια Matchbox, και κάθε άλλο αντικείμενο που μπορεί να ενδιαφέρει συλλέκτες.

Τα χρήματα που συγκεντρώνονται από την πώλησή τους, διατίθενται στο έργο περίθαλψης των λεπρών σε διάφορες υπανάπτυκτες χώρες του κόσμου.

Αν εργάζεστε σε γραφείο με μεγάλη αλληλογραφία, αν λαβαίνετε πολλά γράμματα, αν μπορείτε να συγκεντρώσετε από φίλους και συγγενείς σας γραμματόσημα και τηλεκάρτες, μπορείτε να τα στέλνετε στη διεύθυνση :

JOHN BARRATT

9 Melrose Avenue

Hoylake Wirral C4 47 3B4

ENGLAND

Με ένα ελάχιστο κόστος που απαιτείται για να στείλουμε με το ταχυδρομείο το δέμα (όχι βαρύτερο από δύο κιλά), τα ``σκουπίδια’’ μας γίνονται φάρμακα και άλλη βοήθεια σε συνανθρώπους που πάσχουν.

• Αν και ο Χριστός είπε να δίνουμε από το υστέρημά μας, οι πιο πολλοί δεν δίνουν ούτε από το περίσσευμά τους...

Να, λοιπόν, ένας τρόπος που μπορεί να δώσει ΑΞΙΑ ακόμη και στα ``σκουπίδια’’ μας.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

Χρήσιμες σελίδες στο Internet

Ευνοϊκά σχόλια είχε η πρωτοβουλία μας να παρουσιάζουμε σελίδες του Internet για την Αγία Γραφή και σχετικά θέματα. Αυτή τη φορά υποδεικνύουμε τη σελίδα της Ελλαδικής Εκκλησίας ``Μυριόβιβλος'', που περιέχει όχι μόνο βιβλία της Αγίας Γραφής στα αρχαία ελληνικά (πολυτονικό) αλλά και διάφορα χρήσιμα θρησκευτικά κείμενα - πατρολογία, εκκλησιαστική ιστορία κ.λπ.

(Η εργασία συνεχίζεται).

Η διεύθυνση της αρχικής σελίδας είναι:

<http://www.myriobiblos.gr>

Στην εικόνα ``Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ''

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΤΕΥΧΟΣ 159 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2000

Μήπως έφτασε η ώρα;

Μεσσίας - Μια αρχή της Ιουδαϊκής Θρησκείας

Από τον Μαλαχία μέχρι τον Ματθαίο

Τα επτά ΟΥΑΙ του Κυρίου προς γραμματείς και Φαρισαίους

Το "Τίμιο Ξύλο"...

...και η ελληνική παρακαταθήκη

Αμερικάνικη Αυτοκρατορία - Λίγο πριν από την Πτώση;

"ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ"

Μητρικός Θηλασμός - Μια περιφρονημένη θεία "εφεύρεση"

Χρήσιμες σελίδες στο Internet

Νέα και Παλαιά

Θα γίνει αργότερα από ό,τι περιμένουμε...

...αλλά συντομότερα από ό,τι σκεφτόμαστε!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

Μήπως έφτασε η ώρα;

Τα πρόσφατα γεγονότα στη Μέση Ανατολή αναζωπύρωσαν και πάλι την περιέργεια που χαρακτηρίζει πολλούς χριστιανούς, να μάθουν "το απόρρητον του Κυρίου". Και σ' εμάς απευθύνθηκε το ερώτημα να σχολιάσουμε τις ταραχές στο Ισραήλ, σε συνδυασμό με τις προφητείες του τέλους. Δεν το κάναμε, ούτε θα το επιχειρήσουμε εδώ. Καθώς όμως διαβάσαμε τις σωστές σκέψεις του John Halford, υπεύθυνου της αγγλικής έκδοσης του χριστιανικού περιοδικού "The Plain Truth" -που επίσης αντιμετώπισε το ίδιο ζήτημα (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2000, σελ. 3)- τις μεταφέρουμε εδώ για χάρη των αναγνωστών μας. (Έγινε σύντμηση και προσαρμογή. Ο τίτλος στο πρωτότυπο: "Are we there yet;")

Αυτό το περιοδικό προτιμά να επικεντρώνει την προσοχή του σε άλλες απόψεις του μηνύματος του Ευαγγελίου, που μπορεί να είναι λιγότερο εντυπωσιακές, όμως είναι περισσότερο σημαντικές.

Σχετικά με το τέλος του κόσμου δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες από εσάς ή τους περισσότερους άλλους ανθρώπους.

Ωστόσο, κάθε φορά που η Ιερουσαλήμ απασχολεί τα δελτία των ειδήσεων -όπως συμβαίνει τον τελευταίο καιρό-, οι άνθρωποι που ξέρουν έστω και λίγα πράγματα από την Αγία Γραφή, "μπαίνουν σε κίνηση". "Μήπως είναι αυτό;" αναρωτιούνται - και μ' "αυτό" εννοούν την αλληλουχία των γεγονότων που θα οδηγήσουν στο τέλος του πολιτισμού, τη Μάχη του Αρμαγεδδώνα και την επιστροφή του Χριστού.

Έτσι βγαίνουν από τα συρτάρια χρονολογικοί χάρτες και ημερολόγια, ξαναδιαβάζεται το βιβλίο της Αποκάλυψης και οι εκδότες των περιοδικών που ονομάζονται "Εσχατολογικά" και ασχολούνται με θέματα διαφορετικά από το δικό μας, ψάχνουν να βρουν φωτογραφίες από πυρηνικές εκρήξεις.

Μη βιαστείτε να κρυφογελάσετε. Υπάρχει κάτι πίσω από όλα αυτά. Οι προφητείες για τους έσχατους καιρούς δεν είναι αποκλειστικός χώρος των φανατικών θρησκευόμενων και των μονομανών εκκεντρικών. Αρκετοί πολύ καλά ενημερωμένοι, συντηρητικοί και ισορροπημένοι χριστιανικοί χώροι, αναγνωρίζουν πως η τύχη και το μέλλον της Ιερουσαλήμ μπορεί να έχουν ειδική σημασία. Η ισχυρή ένδειξη από την προφητεία είναι ότι τα γεγονότα σ' αυτή την πόλη κάποια μέρα θα πυροδοτήσουν τη μητέρα όλων των κρίσεων που δεν θα μπορέσουν να λυθούν μέχρι την επιστροφή του Ιησού Χριστού. Έτσι χρειάζεται να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, και την προσοχή μας έτοιμη, και να ενδιαφερόμαστε για "τα σημεία των καιρών".

Όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να ενδιαφερόμαστε γι' αυτό το θέμα και στο να γεμίζουμε τις σελίδες μας με φωτογραφίες από ατομικές βόμβες και να τρομοκρατούμε τους αναγνώστες μας. Σίγουρα, μια υπεύθυνη θέση είναι ν' αναγνωρίζουμε ότι, αν και τα σημεία των καιρών μπορεί μερικές φορές να μοιάζουν δυσοίωνα, μπορεί επίσης να είναι ένας λάθος "συναγερμός". Τουλάχιστον αυτό έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα.

Πρέπει επίσης ν' αναγνωρίσουμε ότι κι εμείς έχουμε στο παρελθόν παρανοήσει το όλο σενάριο. Υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις θεολογικά βάσιμοι τρόποι με τους οποίους μπορεί ν' αντιμετωπιστεί το βιβλίο της Αποκάλυψης, καθένας από τους οποίους -ή ακόμη και συνδυασμοί από αυτούς ή και κανένας από αυτούς- μπορεί ν' αποδειχτεί ότι ήταν σωστοί.

Μέχρι τώρα, όλες οι προσπάθειες να προσδιοριστεί η χρονολογία της Δεύτερης Έλευσης απέτυχαν και έφεραν απογοήτευση. Φαίνεται πως η εποχή μας επηρεάστηκε ιδιαίτερα σ' αυτό εξαιτίας της αλλαγής της χιλιετίας, την οποία κάποιοι θεωρούσαν ως ορόσημο. Ίσως κάποιοι υποθετικοί προφήτες τοποθετούν και πάλι τα σενάριά τους για την καταστροφή του κόσμου περίπου στην πραγματική έναρξη της τρίτης χιλιετίας, που θα συμβεί σε λίγες εβδομάδες. Μην κρατάτε την ανάσα σας.

Όταν ο Ιησούς είπε ότι δεν θα είμαστε ικανοί να προβλέψουμε με καμία σημαντική ακρίβεια το χρόνο της επιστροφής Του, το εννοούσε! Έτσι, το να προσπαθούμε να το κάνουμε, είναι τουλάχιστον αβάσιμο. Το χειρότερο, παρασύρει τους ανθρώπους μακριά από το αληθινό μήνυμα του Ευαγγελίου που αφορά τη συγχώρεση και τη συμφιλίωση. Έτσι η θέση μας είναι ότι δεν γνωρίζουμε.

Μην γίνει παρανόηση! Πιστεύουμε με έντονο τρόπο ότι ο Ιησούς θα επιστρέψει. Απλά δεν γνωρίζουμε το πότε! Αν πάρουμε υπόψη μας όλα όσα Εκείνος είπε, το αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι αυτό θα γίνει αργότερα από ό,τι περιμένουμε, αλλά συντομότερα από ό,τι σκεφτόμαστε.

Άρα μπορεί η επιστροφή του Ιησού Χριστού να είναι άμεση; Θα ήμασταν ανόητοι αν το αποκλείαμε. Οι διεθνείς εντάσεις αυξάνουν συνεχώς και στα επόμενα λίγα χρόνια -ίσως και μήνες- μπορεί να φέρουν κάποιες καταστάσεις που μπορεί να φαίνονται δυσοίωνες όπως η εκπλήρωση της προφητείας (ανάλογα βέβαια με το ερμηνευτικό σενάριο που προτιμάτε). Μπορεί επίσης να φέρουν κάποια εντελώς απρόβλεπτα γεγονότα, όπως ήταν η πτώση του Τείχους του Βερολίνου και η ξαφνική κατάρρευση του κομμουνιστικού συστήματος, που έπιασε στον ύπνο όλους τους παρατηρητές. Αλλά μπορεί η επιστροφή του Ιησού να καθυστερήσει για πολλά ακόμη χρόνια, ίσως και για αρκετές ακόμη γενεές; Ναι! Και αυτό είναι επίσης πιθανό. Επιτέλους, η πρώτη Εκκλησία ήταν σίγουρη ότι ο Ιησούς θα επέστρεφε στη δική της εποχή, όμως αυτό αποδείχθηκε λάθος τουλάχιστον κατά δυο χιλιάδες χρόνια.

Ίσως σκεφτείτε πως με τα παραπάνω δεν σας βοηθώ να λύσετε το πρόβλημα. Να, λοιπόν, κάποια πρακτική συμβουλή σχετική με τους "έσχατους καιρούς", που έδωσε ο ίδιος ο Ιησούς:

Είπε ότι εκείνοι που Τον εμπιστεύονται, πρέπει να ζουν συνεχώς σε κατάσταση ετοιμότητας για την επιστροφή Του. Αλλά ετοιμότητα δε σημαίνει άγχος! Ο Ιησούς δεν ήθελε από εκείνους που θα περίμεναν την επιστροφή Του να είναι όπως οι λαγοί που αποσβολώνονται όταν πέσει επάνω τους το φως του προβολέα. Είναι πειρασμός για πολλούς να μην "κολλήσουν" στη μεγάλη προφητεία του Ιησού που βρίσκουμε στο 24/κδ' κεφάλαιο του Ματθαίου, που περιέχει τις απαντήσεις Του σε ερωτήσεις των πιο στενών συνεργατών Του σχετικά με το τέλος του κόσμου. Όμως αυτές οι απαντήσεις δεν είναι καθόλου συγκεκριμένες. Τουλάχιστον δεν είναι τόσο συγκεκριμένες ώστε οι μαθητές -και κανένας άλλος έκτοτε- να μπορούν να τις ταυτίσουν απόλυτα.

Γι' αυτό πρέπει να διαβάσουμε και τη συνέχεια. Ο Ιησούς δεν σταμάτησε στο 51ο εδάφιο του 24/κδ' κεφαλαίου του Ματθαίου. Το επόμενο κεφάλαιο συνεχίζει στο ίδιο θέμα, με τρεις παραβολές που δείχνουν με ποιο τρόπο θέλει ο Κύριός μας να χρησιμοποιήσουμε το χρόνο που θα Τον περιμένουμε. Μας ενθαρρύνουν να λάμψουμε όπως το φως σ' έναν κόσμο που χρειάζεται παραδείγματα πίστης και ελπίδας, και όχι κατάθλιψη και καταδίκη. Κάνετε ό,τι καλό μπορείτε, ως μάρτυρες της Βασιλείας του Θεού κι αυτός είναι ο πιο καλός τρόπος να ζήσετε.

Με όλα τα μέσα ας έχουμε ξάγρυπνα τα μάτια μας απέναντι στα σημεία των καιρών, όμως αυτό να το κάνουμε με υπευθυνότητα, χωρίς υστερικούς τρόπους. Τότε, αν είμαστε η γενεά στην οποία θα έρθει ο Χριστός, δεν πρόκειται να πιαστούμε απροετοίμαστοι. Και αν δεν είμαστε, τότε ας κάνουμε το καλύτερο για να διατηρήσουμε ένα πνευματικό θεμέλιο για εκείνους που θα έρθουν μετά από εμάς. Αυτό είναι κάτι που θα το χρειαστούν - χωρίς να απαιτείται γι' αυτό κάποια προφητεία.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

``Ο λίθος, τον οποίον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες...''

Ο Μεσσίας

Καθώς όταν αναφερόμαστε στη Γέννηση του Χριστού αναπόφευκτα γίνεται λόγος για την "προσδοκία" του λαού Ισραήλ για τον ερχομό του Μεσσία, θα ήταν καλό λοιπόν, αν μπορούσαμε να μάθουμε πώς βλέπουν το ζήτημα αυτό οι ίδιοι οι Εβραίοι. Το ακόλουθο κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο "Βασικές Αρχές του Ιουδαϊσμού" των ραβίνων Chaim Pearl και Reuben S. Brookes, που έχει εκδώσει το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος(*).

(*) "Βασικές Αρχές του Ιουδαϊσμού", Chaim Pearl και Reuben S. Brookes, (μετ. Μ. Κρίσπη), εκδ. Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος, Αθήνα 1997.

Μια αρχή της Ιουδαϊκής Θρησκείας

Μια από τις αμετάβλητες αρχές της εβραϊκής πίστης, όπως αναφέρονται από τον Μαϊμονίδη, τον μεγάλο Εβραίο στοχαστή του Μεσαίωνα, είναι και η ακόλουθη: "Πιστεύω ολόψυχα στον ερχομό του Μεσσία και όσο και ν' αργήσει θα περιμένω κάθε μέρα τον ερχομό του".

Η σημασία της λέξης

Η εβραϊκή λέξη για τον Μεσσία είναι Μασσίαχ και σημαίνει "μυρωμένος με λάδι". Αυτόν τον όρο τον μεταχειρίζονται συχνά για τους Εβραίους βασιλιάδες και τους αρχιερείς γιατί συνήθιζαν να τους αλείφουν με λάδι στην τελετή της ενθρόνισής τους. Έτσι σιγά σιγά λέγοντας "μυρωμένο" εννοούσαν έναν διαλεχτό ανάμεσα στο λαό που είχε κάποιο υψηλό χρέος να εκτελέσει. Με την έννοια αυτή ο βασιλιάς ήταν Μασσίαχ -όπως και ο αρχιερέας- δηλαδή χρισμένος με λάδι.

Την ίδια λέξη χρησιμοποιεί ο Ιουδαϊσμός για να κατονομάσει την προσωπικότητα, που με την πνοή και τη δύναμη του Θεού, θα λυτρώσει τον Ισραήλ και θα εγκαινιάσει στη γη μια θαυμάσια νέα περίοδο για όλη την ανθρωπότητα. Μεσσίας, λοιπόν, σημαίνει στην πραγματικότητα χρισμένος με λάδι και θεόσταλτος.

Το έργο του Μεσσία

Ποια θα είναι τα έργα του Μεσσία; Μιλώντας γενικά, ο ερχομός του θα εκπληρώσει τρία πράγματα που θα έχουν άμεση επίδραση στη ζωή α) του ατόμου, β) του λαού του Ισραήλ και γ) όλης της ανθρωπότητας.

Όσον αφορά το πρώτο, θα σταματήσουν πια όλα τα δεινά, ο δίκαιος θα αμειφθεί και θα δικαιωθεί, ενώ ο κακός θα βρει δίκαιη τιμωρία.

Όσον αφορά το δεύτερο, το Ισραήλ, το έθνος που πάσχει, θα εγκατασταθεί και πάλι στην αρχαία του κοιτίδα. Τα εξόριστα παιδιά του θα μαζευτούν εκεί από τις τέσσερις γωνιές της γης. Τέλος, θα αρχίσει μια περίοδος ειρήνης και ευτυχίας για όλους τους ανθρώπους, που θ' αναγνωρίσουν έτσι την κυριαρχία του ενός Θεού.

Το όραμα των Προφητών

για τον Μεσσία

Ο Μασσίαχ ή Μεσσίας είχε πάρει για τους Προφήτες μια συγκεκριμένη μορφή. Θα έπρεπε να είναι γόνος του οίκου του Δαυίδ, που ήταν θεόσταλτος βασιλιάς και τ' όνομά του δίνει πάντα ακτινοβολία στις λαμπρές και μεγάλες παραδόσεις του εβραϊκού λαού και της θρησκείας του. Αυτός ο Μεσσίας θα είναι ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά, ένα υπαρκτό πρόσωπο. Ο Προφήτης Ησαΐας τον οραματίζεται έτσι: "Και θα φυτρώσει ένα βλαστάρι από τη γενιά του Ιεσσαί κι ένα κλαρί απ' τις ρίζες του θα καρποφορήσει^ και το πνεύμα της σοφίας και της κατανόησης, το πνεύμα της φρόνησης και της δύναμης, το πνεύμα της γνώσης και του φόβου του Κυρίου^ και δεν θα κρίνει απ' ό,τι βλέπει και ούτε θα κατακρίνει απ' ό,τι ακούει, αλλά θα είναι ακριβοδίκαιος με τον φτωχό και τον πράο της γης^ και θα χτυπήσει τη γη με τη ράβδο του στόματός του και με την πνοή των χειλιών του θα αφανίσει τον κακό. Και θα'χει η δικαιοσύνη ζωσμένη τη μέση του, και η πίστη τα νεφρά του".

Η πίστη σ' ένα προσωπικό Μεσσία

Αυτό ήταν το πρότυπο του ιδανικού άντρα -του Μασσίαχ, του μυρωμένου απ' τον Θεό, που με τόση λαχτάρα περιέγραψαν οι πρώτοι Προφήτες. Πρέπει όμως να τονισθεί ότι ο Μεσσίας δεν είναι ούτε υπερφυσικό, ούτε θείον ον. Μια τέτοια αντίληψη θα ερχόταν σε αντίθεση με τις καθιερωμένες και βασικές αρχές του Ιουδαϊσμού. Όταν ο Ιουδαϊσμός αναφέρεται στη μορφή ενός προσωπικού Μεσσία, εννοεί έναν άντρα που να δονείται από την πνοή του Θεού για να φέρει το μήνυμά του στη γη.

Το Μεσσιανικό όραμα στην εβραϊκή ιστορία

Η ελπιδοφόρα αναμονή του Μεσσία στάθηκε πάντοτε για την εβραϊκή συνείδηση πηγή έμπνευσης, θάρρους και παρηγοριάς. Στα σκοτεινά χρόνια της ανάγκης, όταν τα μαύρα σύννεφα του διωγμού βάραιναν τη ζωή του εβραϊκού λαού, όταν η καταπίεση και η σφαγή ήταν ο μόνος του κλήρος πάνω στη γη, αυτή η λαχταριστή ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, αυτή η μοναδική απλή πίστη στον Μεσσία ήταν η μόνη φωτεινή αχτίνα σ' ένα κόσμο βυθισμένο στο σκοτάδι και την απόγνωση. (...)

Πίστη στη Μεσσιανική εποχή

Στα βιβλία των Προφητών και των διδασκάλων του Ιουδαϊσμού, δίπλα στην πίστη για ένα προσωποποιημένο Μεσσία βρίσκουμε και μιαν άλλη μεσσιανική αντίληψη που δεν αναφέρεται με ιδιαίτερη έμφαση στον ερχομό μιας προσωπικότητας, αλλά μάλλον μιας ιδανικής περιόδου ειρήνης και καλής θέλησης, που θα είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας. Σ' αυτή την περίπτωση, παραμερίζεται κάπως η ελπίδα για τον ερχομό ενός ανθρώπου που θα ανανεώσει τον κόσμο, από την ελπίδα για ένα καινούργιο κόσμο που θα εγκατασταθεί τελικά πάνω στη γη. Γιατί ίσως δεν ανταποκρίνεται απόλυτα στις αρχές του Ιουδαϊσμού, η ιδέα ότι ένας άνθρωπος θα σταθεί πιο ψηλά απ' την ανθρωπότητα και θα ορίζει την μοίρα της. Έτσι η αντίληψη ενός ανθρώπου υποχωρεί μπροστά στην αντίληψη μιας εποχής: Ο Μεσσίας μπροστά στις μέρες του Μεσσία. Η άποψη αυτή για τον Μεσσία δεν έχει τίποτε το αιρετικό. Η μια άποψη μάλιστα δεν αποκλείει την άλλη. Η ελπίδα είναι πάντα η ίδια εβραϊκή ελπίδα, για ένα λυτρωμένο Ισραήλ και για μια λυτρωμένη ανθρωπότητα. Η διαφορά είναι στην έμφαση. Σε μια περίπτωση τονίζονται συντονισμένες προσπάθειες όλων των ανθρώπων που έχουν καλή θέληση και καθοδηγούνται από το πνεύμα του Θεού. Ωστόσο, ο σκοπός μένει πάντα ο ίδιος.

Η Βασιλεία του Θεού

Ο Εβραίος, με την αισιοδοξία που χαρακτηρίζει τον Ιουδαϊσμό, δεν προβλέπει μόνο στον ερχομό του Μεσσία, αλλά και σε ένα απώτερο ιδανικό: την εγκατάσταση πάνω στη γη, της βασιλείας του Θεού - Μαλχούτ Σσαντάι. Ο όρος "Βασιλεία του Θεού" δεν προαγγέλλει κάτι που θα κατέβει στη γη από κάποιον άλλο κόσμο, ούτε αναφέρεται σε κάποιο θείο πρότυπο ζωής μετά θάνατον. Η βασιλεία του Θεού είναι ο κόσμος του ανθρώπου, όπως θα έπρεπε να φαίνεται στα μάτια του Θεού^ ο ιδανικός κόσμος όπου όλα τα κακά θα έχουν εξαλειφθεί από τον άνθρωπο, σύμφωνα με τη διδασκαλία του Θεού. Δεν θα είναι ο ιδανικός κόσμος [μόνο] για τον Εβραίο, αλλά για όλα τα έθνη της γης και η αντίληψη αυτή αποτελεί το επιστέγασμα της καθολικότητας των διδαγμάτων του Ιουδαϊσμού.

Αυτή η ελπίδα βρίσκει την κλασική της έκφραση στις προφητείες του Ησαΐα και του Μιχαία: "Και στις έσχατες ημέρες το όρος του οίκου του Κυρίου θα στηριχθεί στην κορυφή των ορέων και θα υψωθεί πάνω από τα βουνά και όλα τα έθνη θα μαζευτούν σ' αυτό. Και πολλοί λαοί θα πάνε και θα πουν: Ελάτε, ας ανεβούμε στο όρος το Κυρίου, στον οίκο του Θεού του Ιακώβ και Εκείνος θα μας μάθει τους δρόμους Του και εμείς θα περπατήσουμε στα μονοπάτια του, γιατί από τη Σιών θα βγει ο νόμος και ο λόγος του Κυρίου από την Ιερουσαλήμ. Και Εκείνος θα κρίνει ανάμεσα στα έθνη, και θα ελέγξει πολλούς λαούς. Και θα σφυρηλατήσουν τα σπαθιά τους σε ηνία και τις λόγχες τους σε δρέπανα^ έθνος δεν θα σηκώνει πια το ξίφος εναντίον έθνους, ούτε θα μαθαίνουν πια τον πόλεμο".

Συσχέτιση του διδάγματος

με την εποχή μας

Η πίστη στον Μεσσία, άσχετο αν είναι πίστη για τον άνθρωπο-Μεσσία ή για την εποχή του Μεσσία, είναι τόσο θεμελιώδης για μας που ζούμε στον σύγχρονο κόσμο, όσο ήταν και τον παλιό καιρό. Αυτή η εβραϊκή πίστη για τον Μεσσία δείχνει στον Ιουδαϊσμό τον αισιόδοξο χαρακτήρα του και πρέπει να μας εμπνέει για να πετύχουμε την εθνική μας απολύτρωση πρώτα και κατόπιν το μέγιστο σκοπό μας, την παγκόσμια ευτυχία, όταν ο νόμος του Θεού θα βασιλεύει αδιαφιλονίκητος. Για την προετοιμασία αυτού του ιδανικού, ο εβραϊκός λαός, από παλιά, έχει παίξει τον ρόλο του και οι Εβραίοι που μένουν πιστοί σ' αυτό το δίδαγμα της αρχαίας τους θρησκείας έχουν πάντα μπροστά τους ένα ιδανικό που μπορεί να γεμίσει τις μέρες τους μ' ένα πρακτικό πρόγραμμα ευγενούς δραστηριότητας, που θα συντείνει για την εγκαθίδρυση του Κράτους του Θεού πάνω στη γη.

* * *

Όχι μόνο δεν δίνουν πνευματική διάσταση στο πρόσωπο, το έργο και τη βασιλεία του Μεσσία, αλλά και σε τελευταία ανάλυση μπορούν να τον εξομοιώσουν με ``την εποχή του Μεσσία''(!). Κύρια φροντίδα, "Να πετύχουμε την εθνική μας απολύτρωση πρώτα" και κατόπιν "Οι Εβραίοι που μένουν πιστοί σ' αυτό το δίδαγμα της αρχαίας τους θρησκείας έχουν πάντα μπροστά τους ένα ιδανικό που μπορεί να γεμίσει τις μέρες τους μ' ένα πρακτικό πρόγραμμα ευγενούς δραστηριότητας".

Δεν μένουν αμφιβολίες για εκείνο που λέει ο Παύλος, ότι δηλαδή: "Τύφλωσις κατά μέρος έγεινεν εις τον Ισραήλ". Πόσο απογοητευτική είναι η σύγκριση των παραπάνω με τα γραπτά των Προφητών όπως αυτά πραγματώθηκαν και φωτίζονται στην Καινή Διαθήκη. Δυστυχώς οι σημερινοί Εβραίοι -όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν, αφού οι περισσότεροι Ισραηλίτες είναι πια εντελώς άθεοι- έχουν μέσα τους την ίδια νοοτροπία με εκείνη του Καϊάφα: "Μας συμφέρει να αποθάνη εις άνθρωπος υπέρ του λαού, και να μη απολεσθή όλον το έθνος" (Ιωάν. 11/ια/50).

Οι κοσμικές και υλιστικές "ευγενείς δραστηριότητες", θα συντείνουν τελικά στην εγκαθίδρυση του Κράτους του Θεού πάνω στη γη; Η φωνή του Ιησού Χριστού σχίζει τα βάθη των αιώνων για να πει και σήμερα: "Χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν". "Ο μένων εν εμοί, και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν" (Ιωάν. 15/ιε/5-6).

Όποιος δεν ακολουθεί τον Ιησού Χριστό, "ρίπτεται έξω ως το κλήμα, και ξηραίνεται^ και συνάγουσιν αυτά και ρίπτουσιν εις πυρ, και καίονται" (Ιωάν. 15/ιε/5-6) κι είναι τούτη, δυστυχώς, η θέση που διάλεξε και επιμένει ο λαός του Ισραήλ. Απέρριψαν την πρόσκληση του Θεού και δεν ακολούθησαν τον αληθινό Μεσσία όταν ήρθε την πρώτη φορά. Προτίμησαν να κάνουν τα δικά τους θελήματα, με αποτέλεσμα την τελική καταστροφή τους το 70 μ.Χ. και το διασκορπισμό τους στα πέρατα του κόσμου.

Μάταια ο Θεός τούς απηύθυνε προσκλήσεις, όπως εκείνη του Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής: "Μετανοήσατε και επιστρέψατε, διά να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας, διά να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου, και αποστείλη τον προκεκηρυγμένον εις εσάς Ιησούν Χριστόν" (Πράξ. 2/β/19-20). Σαν αποτέλεσμα ίσχυσε εκείνο που είπε ο Χριστός λίγο πριν σταυρωθεί: ``Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος'' και πλέον η προσφορά άλλαξε παραλήπτες, επειδή ``εις τα έθνη απεστάλη το σωτήριον του Θεού^ αυτοί και θέλουσιν ακούσει'' (Ματθ. 23/κγ/38, Πράξ. 28/κη/28).

Όμως δεν θα είναι πάντοτε έτσι τα πράγματα. Ο Ιάκωβος, που γνώριζε καλά το προφητικό σχέδιο του Θεού, το μνημόνευσε στη συνέλευση της Εκκλησίας που έγινε για να λύσει το πρόβλημα των ιουδαϊζόντων: ``Μετά ταύτα θέλω επιστρέψει και θέλω ανοικοδομήσει την σκηνήν του Δαβίδ την πεπτωκυίαν^ και τα κατηδαφισμένα αυτής θέλω ανοικοδομήσει, και θέλω ανορθώσει αυτήν^ διά να εκζητήσωσι τον Κύριον οι λοιποί των ανθρώπων, και πάντα τα έθνη, επί τα οποία καλείται το όνομά μου, λέγει Κύριος ο ποιών ταύτα πάντα'' (Πράξ. 15/ιε/16-17).

Θα επιστρέψει, λοιπόν, ο Κύριος και θα οικοδομήσει ξανά την γκρεμισμένη σκηνή του Δαβίδ και θα ανοίξει τους δρόμους της επιστροφής στους Ισραηλίτες.

Στην Επιστολή προς Ρωμαίους (κεφ. 11/ια') ο μεγάλος Εβραίος ραβίνος Σαούλ ο μετέπειτα απόστολος Παύλος, εξηγεί ότι υπάρχει σχέδιο πίσω από το φαινόμενο, επειδή "η αποβολή αυτών ήναι φιλίωσις του κόσμου" (εδ. 11).

Με άλλα λόγια, αυτή η τύφλωση, που έγινε στο λαό Ισραήλ εκ μέρους του Θεού εξαιτίας της απιστίας τους, είχε ως αποτέλεσμα την προσέλευση στη δωρεά της σωτηρίας των εθνικών ώστε σήμερα ο λαός του Θεού να μην περιορίζεται μόνο σε ένα έθνος αλλά σ' αυτόν να προσέρχονται άνθρωποι "εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους" (Αποκ. 5/ε/9).

Αφού προσφέρεται τώρα το Ευαγγέλιο σ' εμάς τους εθνικούς, θα γίνει αποκατάσταση του λαού Ισράηλ στις αρχαίες διαθήκες, διότι "τύφλωσις κατά μέρος έγεινεν εις τον Ισραήλ, εωσού εισέλθη το πλήρωμα των εθνών" (εδ. 25). Τότε, όταν οι Εβραίοι αναγνωρίσουν τον Μεσσία που αιώνες τώρα απορρίπτουν, "τι θέλει είσθαι η πρόσληψις αυτών, ειμή ζωή εκ νεκρών;" (εδ.15).

Αυτό το θείο έργο, που χάρισε τις ευλογίες σ' εμάς τους εθνικούς, δεν μας δίνει δικαιώματα για οποιαδήποτε καύχηση. Κανείς δε μπορεί να καυχιέται σε βάρος του "πρωτότοκου" λαού του Θεού (Ιερ. 31/λα/9).

Επιπλέον, πρέπει να προσέξουμε πολύ, για να μην έχουμε κι εμείς την ίδια με εκείνους σκληρή τιμωρία, διότι "εάν τινες των κλάδων απεκόπησαν, συ δε αγριελαία ούσα ενεκεντρίσθης μεταξύ αυτών, (...) μη κατακαυχάσαι εναντίον των κλάδων^ εάν δε κατακαυχάσαι, συ δεν βαστάζεις την ρίζαν, αλλ' η ρίζα σε" (εδ. 17-18).

Εκείνο που προκάλεσε την αποκοπή τους από την ρίζα, δηλαδή από τις διαθήκες και τις ευλογίες του Θεού, δεν ήταν η δική μας υπεροχή ή καλωσύνη, αλλά η απιστία τους. Αφού δεν αποδέχτηκαν τον αληθινό Μεσσία, επειδή ήρθε κατά τη βουλή του Θεού και όχι σύμφωνα με τις δικές τους υλιστικές προσδοκίες (που δυστυχώς εξακολουθούν να έχουν, όπως αποδείχθηκε παραπάνω), πραγματοποιήθηκε εκείνο που ο Χριστός είχε προειδοποιήσει: "Διά τούτο λέγω προς υμάς, ότι θέλει αφαιρεθή αφ' υμών η βασιλεία του Θεού, και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής" (Ματθ. 21/κα/43).

Ο λόγος για τον οποίο κάποιοι γίνονται "κλάδοι" στη "ρίζα" του Θεού, δεν είναι μια εθνικιστική ή άλλου είδους υπεροχή, αλλά η προσδοκία παραγωγής των καρπών της βασιλείας. Αν και προσπάθησαν οι Εβραίοι μέσα στους αιώνες να παράγουν τέτοιους καρπούς, απέτυχαν οικτρά επειδή η καρποφορία αυτή δεν είναι αποτέλεσμα "ενός πρακτικού προγράμματος ευγενούς δραστηριότητας", όπως διδάσκουν οι ραβίνοι τους, αλλά ``καρπός του Πνεύματος'' (Γαλ. 5/ε/22).

Μόνο αν πειθαρχώντας στον Θεό και στις εντολές Του, γινόμαστε σκεύη πλήρωσης Αγίου Πνεύματος, τότε η ζωή μας θα καρποφορεί τις ευλογητές αρετές του Θεού. Διαφορετικά, θα προειδοποιήσει ο Παύλος, -και όπως δυστυχώς το βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα σε τόσα χριστεπώνυμα σώματα γύρω μας-, "εάν ο Θεός δεν εφείσθη τους φυσικούς κλάδους, πρόσεχε μήπως δεν φεισθή μηδέ σε" (εδ. 21).

Τελικά, αφού ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι απέναντι στην κρίση του Θεού δεν υπάρχει "'Ελλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσιν είναι ο Χριστός" (Κολ. 3/γ/11), βεβαιώνει πως "και εκείνοι, εάν δεν επιμείνωσιν εις την απιστίαν, θέλουσιν εγκεντρισθή^ διότι δυνατός είναι ο Θεός πάλιν να εγκεντρίση αυτούς" (εδ. 23).

Μόνον ένας είναι ο δρόμος προς την ζωή: Ο Ιησούς Χριστός! Καμία θρησκευτική ή εθνική καταγωγή και κανένα έργο ανθρώπινο δε μπορεί να μας βοηθήσει, παρά μόνον η χάρη του Θεού. "Εξ αυτού, και δι' αυτού, και εις αυτόν είναι τα πάντα^ αυτώ η δόξα εις τους αιώνας" (εδ. 36).

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

Τα ενδιάμεσα χρόνια της σιωπής

Από τον Μαλαχία

μέχρι τον Ματθαίο

Τα περίπου 400 χρόνια που χωρίζουν τον προφήτη Μαλαχία από τον ευαγγελιστή Ματθαίο χαρακτηρίζονται από σιωπή, καθώς η ιερή ιστορία δεν αναγράφει τίποτα. Σαν αποτέλεσμα, για πολλούς πιστούς αποτελούν χώρο άγνωστο.

Υστερα από την εισβολή των Βαβυλώνιων και την άλωση της Ιερουσαλήμ από τον Ναβουχοδονόσορα το 587 π.Χ., οι Ιουδαίοι, φέρθηκαν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα. Αργότερα η περιοχή του Ισραήλ και η περισσότερη Μέση Ανατολή άλλαξε κυρίαρχους όταν την κατέλαβαν αλληλοδιαδόχως Πέρσες, Αιγύπτιοι, Έλληνες και Ρωμαίοι.

Αν ποτέ αναρωτηθήκατε, τι έγινε στα χρόνια αυτά, ο Πίνακας που ακολουθεί θα μπορούσε να σας βοηθήσει. Σημειώνει τις σημαντικότερες ιστορικές χρονολογίες για γεγονότα που γεφυρώνουν τις δύο εποχές. Δεν πρόκειται βέβαια για πλήρη κατάλογο, καθώς αυτό θα απαιτούσε πολλές σελίδες και θα ξέφευγε από τους σκοπούς αυτού του περιοδικού. Οπωσδήποτε όμως είναι κατατοπιστικός και χρήσιμος. (Με έντονους αριθμούς σημειώνονται χρονολογίες από την ελληνική ιστορία σαν σημείο αναφοράς).

ΕΤΟΣ     ΓΕΓΟΝΟΣ(*)

539 Ο βασιλιάς της Περσίας Κύρος κυριεύει την Βαβυλώνα και καταλύει το κράτος τους.

537 Ο Κύρος διακηρύττει γενική αμνηστία και επιτρέπει την επιστροφή των αιχμαλώτων στις πατρίδες τους. Μικρές ομάδες Ιουδαίων, οδηγημένες από τους Ζοροβάβελ, Έσδρα και Νεεμία, επέστρεψαν από την αιχμαλωσία.

536 Ο Ζοροβάβελ θέτει τα θεμέλια του δεύτερου Ναού στην Ιερουσαλήμ, που καθιερώνεται το 516.

492 Στη μάχη του Μαραθώνα οι Αθηναίοι νικούν το στρατό του Δαρείου.

480 Ο Ξέρξης πολιορκεί και κυριεύει τη Βαβυλώνα, της οποίας γκρεμίζει τα τείχη και τους ναούς.

465 Δολοφονείται ο Ξέρξης που τον διαδέχεται ο γιος του Αρταξέρξης.

458 Ο Έσδρας καταφτάνει στην Ιερουσαλήμ με άδεια και δώρα του πέρση βασιλιά Αρταξέρξη για να χτίσει τα τείχη και το ναό.

447 Στην Αθήνα ο Περικλής αρχίζει την οικοδόμηση του Παρθενώνα, που ολοκληρώνεται το 432.

445 Ο Νεεμίας ολοκληρώνει το χτίσιμο των τειχών.

443 Εποχή που γράφεται το βιβλίο του προφήτη Μαλαχία.

431 Αρχίζει ο Πελοποννησιακός πόλεμος ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη, που έληξε το 404 με ήττα των Αθηναίων.

399 Ο Σωκράτης πεθαίνει πίνοντας το κώνειο.

382 Ο Φίλιππος Β' γίνεται βασιλιάς της Μακεδονίας.

356 Γεννιέται ο Μέγας Αλέξανδρος γιος του Φίλιππου Β'.

336 Φονεύεται ο Φίλιππος Β' και ανεβαίνει στο θρόνο της Μακεδονίας ο γιος του Μέγας Αλέξανδρος. Με τις εκστρατείες του Αλέξανδρου η Ελλάδα έγινε η κυρίαρχη δύναμη της εποχής σε όλο το γνωστό τότε κόσμο της Ανατολής μέχρι τον ποταμό Γάγγη. Η διαδικασία εξελληνισμού που εφάρμοσε οδήγησε ώστε η σκέψη, ο πολιτισμός και η γλώσσα των Ελλήνων να απλωθεί σε όλη την αυτοκρατορία του.

332 Άλωση της Τύρου από τον Μ. Αλέξανδρο ύστερα από επτάμηνη πολιορκία. Γίνεται δεκτός από τους πρεσβύτερους της Ιερουσαλήμ. Κυρίευση της Αιγύπτου και έναρξη οικοδόμησης της Αλεξάνδρειας.

331 Ο Μ. Αλέξανδρος στέφεται βασιλιάς της Αιγύπτου και ανακηρύσσεται "Γιος του Άμμωνα" που ταυτιζόταν με τον Δία.

330 Τέλος της περσικής αυτοκρατορίας ύστερα από τη νίκη του Μ. Αλέξανδρου στα Γαυγάμηλα, ο οποίος το 327 ανακηρύσσει τον εαυτό του "θεό" και απαιτεί να λατρεύεται σε όλο του το βασίλειο.

323 Ο Μ. Αλέξανδρος πεθαίνει στη Βαβυλώνα σε ηλικία 33 ετών. Φονεύεται ο ανήλικος γιος του και η βασιλεία μοιράζεται στους τέσσερις επίγονους. Οι επαρχίες της Ανατολής μοιράστηκαν στους στρατηγούς α) Σέλευκο (οι απόγονοι του οποίου με το όνομα Σελευκίδες, κυβέρνησαν στη Συρία) και β) Πτολεμαίο (οι απόγονοι του οποίου με το όνομα Πτολεμαίοι, κυβέρνησαν στην Αίγυπτο).

320 Ο Πτολεμαίος Σωτήρ κυριεύει την Παλαιστίνη.

280 Οι Άγιες Γραφές των Ιουδαίων μεταφράστηκαν στα ελληνικά. Η έκδοση αυτή, που είναι γνωστή ως ``των Εβδομήκοντα’’ (Ο'), διαβαζόταν στους χρόνους του Ιησού και από αυτήν αντιγράφουν τις διάφορες περικοπές οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης.

272 Οι Ρωμαίοι καταλαμβάνουν όλη την Ιταλία και το 264 επεκτείνονται στη Σικελία αυξάνοντας τη δύναμή τους.

198 Ο Αντίοχος ο Γ' της Συρίας νικά τους βασιλείς της Αιγύπτου και αποκτά τον έλεγχο της γης του Ισραήλ.

175 Ο Αντίοχος ο Επιφανής της Συρίας απαγορεύει τη θρησκεία του ιουδαϊσμού, σκοτώνει πολλούς Ιουδαίους και θυσιάζει ένα χοίρο στο βωμό του Ναού στην Ιερουσαλήμ. (Κάποιοι ερμηνευτές της Βίβλου θεωρούν αυτή την πράξη ως εκπλήρωση της προφητείας του Δανιήλ (11/ια/31).

168 Ο Αντίοχος επιχειρεί να εγκαθιδρύσει τη λατρεία του Δία στο Ναό της Ιερουσαλήμ, γεγονός που προκάλεσε την επανάσταση των Μακκαβαίων.

167 Ο ιερέας Ματταθίας ηγείται μιας ιουδαϊκής επανάστασης που κατάφερε μια προσωρινή ανεξαρτησία των Ιουδαίων.

164 Ύστερα από τις νίκες των Μακκαβαίων ο Ναός της Ιερουσαλήμ καθαρίστηκε και καθιερώθηκε ξανά στις 25 του μήνα Χισλέβ. Αυτό το γεγονός τιμάται έκτοτε από τους Ιουδαίους με τη γιορτή της Χανουκά ή των Φώτων (Ιωάν. 10/ι/22). Κάτω από την ηγεσία των Μακκαβαίων, που ίδρυσαν τη δυναστεία των Ασμοναίων, οι πολιτικοί ηγέτες κατείχαν επίσης και τη θέση του Αρχιερέα.

150 Οι Ρωμαίοι ορίζουν την 1η Ιανουαρίου ως πρώτη του έτους.

135 Ο Σίμων, τελευταίος από τους Μακκαβαίους δολοφονείται από τον γαμπρό του, γεγονός που έφερε το τέλος της δυναστείας των Ασμοναίων.

130 Ο Ιωάννης Υρκανός, ο επόμενος ηγέτης της δυναστείας των Ασμοναίων, επέκτεινε το ιουδαϊκό κράτος, προσαρτώντας την Ιδουμαία που ήταν η περιοχή του Εδώμ της Παλαιάς Διαθήκης (στη σημερινή Ιορδανία).

104 Θάνατος του Ιωάννη Υρκανού και διαδοχή από τον γιο του Αριστόβουλο, ο οποίος ονομάζεται "Βασιλιάς των Ιουδαίων". Η μόλις δύο ετών βασιλεία του χαρακτηρίζεται από αιματοχυσίες. Τέλος της δυναστείας των Ασμοναίων.

Οι Φαρισαίοι, που ήταν οι φανατικοί ορθόδοξοι Ιουδαίοι, και οι Σαδδουκαίοι, που ήταν φιλελεύθεροι και εξελληνισμένοι Ιουδαίοι αριστοκράτες οργανώνονται σε κόμματα. Αυτή την εποχή ιδρύθηκε το Συνέδριο ως η άρχουσα εξουσία της ιουδαϊκής θρησκείας.

65   Ο Αντίπατρος, ένας Εδωμίτης, γίνεται κυβερνήτης της Ιδουμαίας.

64   Διάλυση του κράτους των Σελευκιδών. Η Συρία γίνεται ρωμαϊκή επαρχία και οι Ρωμαίοι κυβερνούν την Ιουδαία.

63   Ο Ρωμαίος στρατηγός Πομπήιος εισβάλλει στην Παλαιστίνη και κυριεύει την Ιερουσαλήμ. Οι Ιουδαίοι χάνουν και πάλι την ανεξαρτησία τους κάτω από την ρωμαϊκή κατοχή.

47   Ο Ιούλιος Καίσαρας ορίζει τον Ιδουμαίο Αντίπατρο επίτροπο της Ιουδαίας.

37   Ο Ηρώδης ο Μέγας, γιος του Αντίπατρου, διορίζεται από τους Ρωμαίους ως βασιλιάς της Ιουδαίας.

20   Ο Ηρώδης ο Μέγας αρχίζει την ανοικοδόμηση του Ναού της Ιερουσαλήμ.

15   Ο μεγάλος Ιουδαίος ραβίνος Χίλλελ, που γεννήθηκε το 70 π.Χ. στη Βαβυλώνα, αναπτύσσει τον Ιουδαϊσμό σε συστηματική βάση.

9     Ο ανακαινισμένος από τον Ηρώδη Ναός της Ιερουσαλήμ παραδίδεται στη λατρεία.

7     Ο Ηρώδης εκτελεί τους δύο γιους του Αλέξανδρο και Αριστόβουλο.

6     Γέννηση του Ιησού στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας.

4     Ο Ηρώδης ο Μέγας πεθαίνει και το βασίλειό του μοιράζεται στους τρεις γιους του, -η Ιουδαία και η Σαμάρεια στον Αρχέλαο (Ματθ. 2/β/22), η Γαλιλαία και η Περαία στον Ηρώδη Αντίπα, και η βορειοανατολικές περιοχές στον Φίλιππο (Λουκ. 3/γ/1).

(*) Κάποιες από τις παραπάνω χρονολογίες είναι κατά προσέγγιση ενός ή δύο ετών.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

``Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί...''

Τα επτά ΟΥΑΙ του Κυρίου

προς γραμματείς και Φαρισαίους

Οι Φαρισαίοι, μαζί με τους Γραμματείς, κρατούσαν στα χέρια τους τη θρησκευτική ηγεσία του λαού Ισραήλ.

Οι Φαρισαίοι, που ήταν η πολυαριθμότερη θρησκευτική μερίδα των ημερών του Κυρίου Ιησού, ισχυρότερη και με τη μεγαλύτερη επιρροή, έμεναν αυστηρά προσηλωμένοι στο Νόμο και τηρούσαν αυστηρά το γράμμα και τους τύπους του, αλλά και τις παραδόσεις. Ασφαλώς υπήρχαν ανάμεσά τους ειλικρινείς και ευσεβείς άνθρωποι, όμως στην πλειοψηφία τους ήταν γνωστοί για την απληστία, την σκληροκαρδία, την αυτοδικαίωση και την υποκρισία.

Γραμματείς λέγονταν οι αντιγραφείς των Γραφών. Χάρη στη λεπτολόγο γνώση του Νόμου, που τους χαρακτήριζε, κατέληξαν ν' αναγνωρίζονται ως αυθεντίες. Άλλοτε πάλι τους ονόμαζαν Νομικούς. Οι πιο φημισμένοι από αυτούς σχημάτιζαν γύρω τους σχολές που έπαιρναν το όνομά τους.

Στο 23/κγ' κεφάλαιο του Ματθαίου παρακολουθούμε τον Κύριο Ιησού να αναφέρεται στους ανθρώπους αυτούς, τους οποίους απερίφραστα κατηγορεί ως ``υποκριτές'' και ιδιαίτερα για τη μάσκα του θρησκευόμενου που προσπαθούσαν να προβάλλουν. Αφού λοιπόν μίλησε γιΆ αυτούς προς το κοινό, στη συνέχεια ο Κύριος στρέφεται κατευθείαν στους ίδιους, για να απευθύνει τις πιο σκληρές καταγγελίες, που συμπεριλαμβάνονται σε επτά προτάσεις που αρχίζουν με ένα καυστικό "Ουαί". Τα λόγια αυτά, που ο Κύριος Ιησούς τούς απηύθυνε, αποτελούν την πιο πικρή καταγγελία που βγήκε από τα χείλη Του, καθώς τους αποκαλεί ``όφεις'' και ``γεννήματα εχιδνών'' (Ματθ. κγ/23/33).

Δεν γνωρίζουμε αν με τον αριθμό επτά ο Ματθαίος χρησιμοποιεί την συμπαθή σΆ αυτόν μέθοδο των επτάδων, επειδή είναι γνωστό πως και σε άλλα σημεία του Ευαγγελίου του χρησιμοποιεί αυτή την ταξινόμηση, όπως π.χ. επτά δαιμόνια (12/ιβ/45), επτά παραβολές (17/ιγ'), επτάκις και εβδομηκοντάκις επτά για τη συγχώρεση (18/ιη/21-22), επτά αδελφοί (22/κβ/ 25), επτά μακαρισμοί (5/ε/3-9) και επτά αιτήματα μέσα στην Κυριακή Προσευχή (6/ς/9-12). Οπωσδήποτε ο αριθμός επτά μέσα στις σελίδες των Αγίων Γραφών φανερώνει την πληρότητα - και στο προκείμενο την πληρότητα της κακίας. Προφανώς αυτά τα "Ουαί" χρησιμοποιούνται ως εισαγωγή στην προαγγελία της τελευταίας τιμωρίας. Ένας παραλληλισμός με τα πολλά "Ουαί" του Ησαΐα δεν θα ήταν άσκοπος.

1. ``Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί^ διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων^ επειδή σεις δεν εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν'' (εδ. 13).

Έτσι ακριβώς συμβαίνει με τους θρησκευτικούς ηγέτες. Καθώς τους απορροφά το σύστημα και ο θρησκευτικός τύπος, μετατρέπουν τελικά τον σκοπό της λατρευτικής ζωής των πιστών από οδό επικοινωνίας του ανθρώπου με τον Θεό, σε δουλικό σύστημα εθελοθρησκείας που τον απομακρύνει από τα άνω.

2. ``Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί^ διότι κατατρώγετε τας οικίας των χηρών, και τούτο επί προφάσει ότι κάμνετε μακράς προσευχάς^ διά τούτο θέλετε λάβει μεγαλητέραν καταδίκην'' (εδ. 14).

Η θρησκεία, σε όλες τις χώρες και όλες τις εποχές, συνδέθηκε με την αμοιβή των εκπροσώπων της. Καθώς ο πονηρά σκεπτόμενος άνθρωπος επιχειρεί πάντοτε να "εξαγοράζει" τους ομοίους του για να έχει την εύνοιά τους, το ίδιο προσπάθησε και προσπαθεί να κάνει με τον Θεό. Επειδή όμως ο Θεός δεν παρουσιάζεται αυτοπροσώπως, τα δώρα τους οι άνθρωποι τα προσφέρουν σε υποτιθέμενους εκπροσώπους της θρησκείας. Καθώς όμως ο μαμωνάς διαφθείρει τον άνθρωπο ακόμα και όταν προέρχεται από θρησκευτικές θυσίες, η πλεονεξία δεν αρκείται μόνο στην αποδοχή των αυτοπροαίρετων προσφορών, αλλά προχωρεί στο να απαιτήσει ακόμη και ``τας οικίας των χηρών''. Μια ματιά στους πίνακες της εκκλησιαστικής περιουσίας κάθε θρησκευτικής ομάδας αρκεί, για να δει κανείς το φαινόμενο να εξελίσσεται ίδιο και απαράλλακτο ως τις ημέρες μας...

3. ``Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί^ διότι περιέρχεσθε την θάλασσαν και την ξηράν, διά να κάμητε ένα προσήλυτον^ και όταν γείνη, κάμνετε αυτόν υιόν της γεέννης διπλότερον υμών'' (εδ. 15).

Άλλο στοιχείο χαρακτηριστικό του φαρισαϊκού πνεύματος είναι η προσπάθεια εξασφάλισης ``προσηλύτων''. Για το σκοπό αυτό καταναλώνονται οι περισσότερες δυνάμεις και μέσα των διαφόρων θρησκευτικών κινημάτων και σήμερα. Αντί δε οι άνθρωποι να ωθούνται να πλησιάσουν και να γνωρίσουν ακόμη περισσότερο τον Θεό, κατευθύνονται να λειτουργούν ως ``αγρευτές'' οπαδών για το σύστημα. Όντας κενοί ουσίας οι ``κήρυκες'', αυτονόητο πως και οι μαθητές τους θα εξελιχθούν πολύ χειρότερα για να γίνουν άξιοι ``γεέννης διπλότερον'' από τους δασκάλους τους.

4. ``Ουαί εις εσάς, οδηγοί τυφλοί, οι λέγοντες, Όστις ομώση εν τω ναώ, είναι ουδέν^ όστις όμως ομώση εν τω χρυσώ του ναού, υποχρεούται. Μωροί και τυφλοί, διότι τις είναι μεγαλήτερος, ο χρυσός, ή ο ναός ο αγιάζων τον χρυσόν; Και, Όστις ομώση εν τω θυσιαστηρίω, είναι ουδέν^ όστις όμως ομώση εν τω δώρω τω επάνω αυτού, υποχρεούται. Μωροί και τυφλοί, διότι τι είναι μεγαλήτερον, το δώρον ή το θυσιαστήριον το αγιάζον το δώρον; Ο ομόσας λοιπόν εν τω θυσιαστηρίω ομνύει εν αυτώ, και εν πάσι τοις επάνω αυτού. και ο ομόσας εν τω ναώ, ομνύει εν αυτώ, και εν τω κατοικούντι αυτόν. Και ο ομόσας εν τω ουρανώ, ομνύει εν τω θρόνω του Θεού, και εν τω καθημένω επάνω αυτού'' (εδ. 16-22).

Τούτη η ``Ουαί'' είναι η μεγαλύτερη σε έκταση και λεπτομέρειες και καλύπτει έξι ολόκληρα χωρία, στα οποία αναλυτικά εκτίθενται μία μία διάφορες περιπτώσεις της ανοησίας τους, που δίκαια τους καθιστούσε ακατάλληλους για την καθοδήγηση των ανθρώπων, ``οδηγούς τυφλούς'' που δεν γνώριζαν ούτε οι ίδιοι πού κατευθύνονταν. Ο λόγος εδώ θυμίζει μια άλλη δήλωση του Ιησού, όταν είπε στους μαθητές Του για τους Φαρισαίους: ``Αφήσατε αυτούς^ είναι οδηγοί τυφλοί τυφλών^ τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει'' (Ματθ. 15/ιε/12-14).

Πόσοι και πόσοι δεν παρουσιάστηκαν μέσα στους αιώνες, και εξακολουθούν και σήμερα να παρουσιάζονται στους ανθρώπους, ως ``φωτισμένοι'', ``δάσκαλοι'', ``γκουρού'' κ.λπ., επιχειρώντας να γίνουν ``οδηγοί''! Κάθε άλλος ``δρόμος'' ή ``οδηγός'', πέρα από Εκείνον που Μόνος στην ιστορία δήλωσε: ``Εγώ είμαι η οδός, και η αλήθεια, και η ζωή^ ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή διΆ εμού'' (Ιωάν. 14/ιδ/6), είναι καταδικασμένος να οδηγήσει τους ακολούθους του σε ``βόθρο'', δηλαδή στην απώλεια και την καταστροφή, στην οποία τελικά θα πέσει και ο ίδιος ο οδηγητής.

5. ``Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί^ διότι αποδεκατίζετε το ηδύοσμον, και το άνηθον, και το κύμινον^ και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν^ ταύτα έπρεπε να πράττητε, και εκείνα να μη αφίνητε. Οδηγοί τυφλοί, οίτινες διϋλίζετε τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνετε'' (εδ. 23-24).

Άλλο ξεχωριστό χαρακτηριστικό του φαρισαϊκού πνεύματος είναι η προσκόλληση στο γράμμα των εντολών, κι η ταυτόχρονη απομάκρυνση από το πνεύμα του Νομοθέτη. Για τούτο σε αντίστοιχη περίπτωση ο Κύριος είπε στους Φαρισαίους: ``Υπάγετε και μάθετε τι είναι, `Έλεον θέλω, και ουχί θυσίαν' ^ διότι δεν ήλθον διά να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν'' (Ματθ. 9/θ/13), παραπέμποντας στον προφητικό λόγο του Θεού: ``Έλεος θέλω, και ουχί θυσίαν^ και επίγνωσιν Θεού μάλλον παρά ολοκαυτώματα'' (Ωσηέ 6/ς/6).

Επίσης συστηματικά και επιδέξια απομακρύνονται από ``τα βαρύτερα του νόμου'' και το βαρύτερο δεν είναι να θυσιάζουμε από τα χρήματα και τα υπάρχοντά μας, αλλά από τον εαυτό μας και τις επιθυμίες μας, εφαρμόζοντας πίστη στον Θεό ότι θα αποδώσει τη δικαιοσύνη Του στον κατάλληλο καιρό.

6. ``Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί^ διότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και του πινακίου, έσωθεν όμως γέμουσιν εξ αρπαγής και ακρασίας. Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισον πρώτον το εντός του ποτηρίου και του πινακίου, διά να γείνη και το εκτός αυτών καθαρόν. Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί^ διότι παρομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών, και πάσης ακαθαρσίας. Ούτω και σεις έξωθεν μεν φαίνεσθε εις τους ανθρώπους δίκαιοι, έσωθεν είσθε πλήρεις υποκρίσεως και ανομίας'' (εδ. 25-28).

Αυτή η διπλή ''Ουαί`` αποκαλύπτει την αλήθεια των πραγμάτων, παραμερίζοντας την ψεύτικη πρόσοψη της ευσεβοφάνειας. Λόγια όμορφα, κτήρια πλούσια, τελετουργίες εντυπωσιακές, εικόνα συγκινητική που πίσω της κρύβονται ``έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι'' και άλλα ``έργα της σαρκός'', για τα οποία το Πνεύμα του Θεού βεβαιώνει ότι ``οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει'' (Γαλ. 5/ε/19-21).

7. ``Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί^ διότι οικοδομείτε τους τάφους των προφητών, και στολίζετε τα μνημεία των δικαίων^ και λέγετε, Εάν ήμεθα εν ταις ημέραις των πατέρων ημών, δεν ηθέλομεν είσθαι συγκοινωνοί αυτών εν τω αίματι των προφητών. Ώστε μαρτυρείτε εις εαυτούς, ότι είσθε υιοί των φονευσάντων τους προφήτας'' (εδ. 29-31).

Άλλη πρακτική των Φαρισαίων που ακολουθεί τους υποκριτές ανά τους αιώνες, είναι η προσπάθεια απόσεισης των ευθυνών του παρελθόντος. Εκείνοι έκαναν τα λάθη, εμείς κάνουμε τα ορθά. Μη έχοντας όμως καμία επαφή με το Πνεύμα του Θεού -το μόνο που μπορεί να γεννήσει αγαθό- αναλώνονται να επαναλαμβάνουν τα ίδια σφάλματα, ακόμα και τα ίδια θρησκευτικά εγκλήματα, δημιουργώντας νέους μάρτυρες της αγνής πίστης.

Ο Ιησούς δεν μίλησε ποτέ άλλοτε στο λαό με παρόμοιο τρόπο, μα ούτε και προς τους αμαρτωλούς τελώνες! Ο Κύριος ήταν ο πιο γνήσια ευσεβής άνθρωπος που έζησε ποτέ πάνω στη γη. Όμως η ψυχή Του αηδίαζε τη θρησκευτική προσποίηση και την υποκρισία. Δυστυχώς, άνθρωποι με τέτοια χαρακτηριστικά, όπως περιγράφονται σΆ αυτό το κεφάλαιο του Ματθαίου, δεν έλειψαν ποτέ.

Εντούτοις, ποτέ οι ανάξιοι αυτοί θρησκευτικοί ηγέτες δεν βρέθηκαν χωρίς οπαδούς. Μάλιστα τις περισσότερες φορές, όπως θα γράψει ο Παύλος, δυστυχώς οι άνθρωποι αρέσκονται ν' ακολουθούν τέτοιους δασκάλους, ``κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν'' (Β' Τιμ. 4/δ/3), κι είναι για τούτο υπεύθυνοι και αυτοί.

Από Συνεργάτη

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

Δια πολλών μαρτύρων...

Το "Τίμιο Ξύλο''...

Πολύ μας απασχόλησε τον τελευταίο καιρό η νέα μόδα των Μητροπολιτών της Ελλαδικής Εκκλησίας, να φέρουν κάθε τόσο το ένα ή το άλλο κειμήλιο ή σύμβολο από διάφορα μοναστήρια για λαϊκό προσκύνημα -με το αζημίωτο βέβαια- άλλοτε υπέρ των σεισμοπλήκτων (μεταξύ των οποίων και ο μητροπολιτικός ναός Αθηνών), άλλοτε υπέρ του δημοψηφίσματος κατά των νέων ταυτοτήτων και άλλοτε υπέρ...

Δεν κρύβουμε πως δυσκολευτήκαμε για τον τρόπο που έπρεπε να θίξουμε το μεσαιωνικό και σκοταδιστικό αυτό φαινόμενο -κάτι που με κανένα τρόπο δεν περιμέναμε από τον κ. Χριστόδουλο- επειδή, συνήθως, όποιος αγγίζει τέτοια θέματα έχει ν' αντιμετωπίσει το μένος των κάθε είδους θρησκόληπτων. Όμως το παρακάτω δημοσίευμα του κ. Κ. Μαρίνου στην εφημερίδα ``Ο Δρυμώνας", νομίζουμε πως τα λέει όλα και με το παραπάνω. Το αντιγράφουμε, λοιπόν, χάρη των αναγνωστών του "Τ", για να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Γράφει ο κ. Μαρίνος:

Δεν πέρασε ένας χρόνος απ' το λαϊκό προσκύνημα του ``Άξιον Εστί" στον Άγιο Παντελεήμονα και, πριν ακόμα περατωθεί το προσκύνημα του εξ Ιεροσολύμων Τιμίου Ξύλου στη Μητρόπολη Αθηνών, προαναγγέλθηκε τρίτο για τον Οκτώβριο σε κάποια άλλη εκκλησία. Αν πρόκειται, ωστόσο, να τύχουν της ίδιας ``προνομίας" όλοι οι ενοριακοί ναοί του λεκανοπεδίου, θα περάσουν αρκετά χρόνια ώσπου να φτάσουμε στην άκρη.

Ποτέ δεν με απασχόλησε στα σοβαρά, ούτε φαντάζομαι να 'χει ιδιαίτερη σημασία το είδος του ξύλου απΆ το οποίο έγινε ο Τίμιος Σταυρός. Να όμως, που η διαχρονικότητα του ρητού, ``γηράσκω αεί διδασκόμενος", επιβεβαιώνεται για μια φορά ακόμη. Το ξύλο του Σταυρού, μαθαίνω, έχει μεγάλη προϊστορία:

``Ο Ααρών, λέει, (1100 π.Χ.), φύτεψε τρία ξερά ραβδιά, (από κέδρο, πεύκο και κυπαρίσσι καμωμένα) και τα πότιζε επί σαράντα χρόνια για να βλαστήσουν. Δεν ήταν όμως τυχαία τα ραβδιά αυτά. Τα είχαν χαρίσει (ή ξεχάσει, δεν διευκρινίζεται), τρεις άγγελοι (ή τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδας κατ' άλλους), που επισκέφτηκαν κάποτε τον Αβραάμ (2.000 π.Χ.) και φυλάσσονταν, δεν ξέρω που, για εννιακόσια περίπου χρόνια.

``Ωστόσο τα ραβδιά βλάστησαν. Ενώθηκαν, όμως κι έδωσαν ένα παράξενο κέδρο-πεύκο-κυπαρίσσι, που μεγάλωσε.

``Διακόσια πάνω-κάτω χρόνια αργότερα, ο Σολομώντας το 'κοψε για να το χρησιμοποιήσει στην κατασκευή του ομώνυμου ναού. Ήταν, όμως, δυσκολοκατέργαστο και με πολλές άλλες ιδιομορφίες ξύλο, και οι μάστοροι, δεν μπόρεσαν να το ταιριάσουν πουθενά. Το θεώρησαν ``καταραμένο" και το πέταξαν σε μια άκρη.

``Εννιακόσια χρόνια έμεινε έτσι παραπεταμένο κι άχρηστο, ώσπου το 33 μ.Χ. έφτιασαν μ' αυτό το Σταυρό του Χριστού. Με τη νέα του αυτή χρήση, το καταραμένο ξύλο καθαγιάστηκε, εξαγνίστηκε κι έγινε το γνωστό Τίμιο Ξύλο".

Αυτά, με λίγα λόγια, είπε σε αθηναϊκή εφημερίδα (ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ 17/9/2000) ο σεβασμιότατος κ. Ιερόθεος. Γίνεσαι ή όχι σοφότερος κατά μερικά γράδα, διαβάζοντάς τα; Το αν, βέβαια, ύστερα απ' αυτά, το Τίμιο Ξύλο, αναβαθμίστηκε κι έγινε Τιμιότερο, δεν διευκρινίζεται στο δημοσίευμα.

Και σ' άλλα θα μπορούσε να γίνει σοφότερος ο αναγνώστης του εν λόγω δημοσιεύματος. Ότι στην Ελλάδα λ.χ., σώζονται δύο τεμάχια του Τιμίου Σταυρού. Ένα στο Άγιο Όρος κι ένα στο Μέγα Σπήλαιο. Αλλά τότε, ποιος ο λόγος να περιμένουμε τόσα χρόνια εκείνο της Ιερουσαλήμ; Είναι τάχα, Τιμιότερο απ' αυτά που υπάρχουν στην πατρίδα μας;

Η περιφορά ιερών συμβόλων σε χωριά και σε πολιτείες και η έκθεσή τους σε λαϊκό προσκύνημα, ήταν σύνηθες φαινόμενο σε περασμένες εποχές και είχε διπλό αποτέλεσμα: Εξύψωνε το θρησκευτικό συναίσθημα των χριστιανών απ' τη μια, αλλά γέμιζε και τα βαλάντια των συνοδών (μοναχών συνήθως) με τις προσφορές των τελευταίων. Δύο σχέδια επιστολών του Ευαγ. Γιαννούλη, είναι πολύ διαφωτιστικές. Παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα. Το πρώτο:

``Το γράμμα γουν της πανιερότης σου ελάβαμε προχθές... και ορίζεις γουν δι' αυτού να ετοιμάσωμεν την ζητείαν και το φιλότιμον και το κανονικόν και όλα τα νομιζόμενα δικαιώματα... όταν γουν έλθη η πανιερότης σου, ή άλλον θέλει πέμψει, τα δίνομεν μετά πάσης ευχαριστίας". (240).

Όπως φαίνεται, η "ζητεία" το "φιλότιμον" και το "κανονικό", ήταν εισφορές των χριστιανών για το ταμείο της επισκοπής. Να όμως και το δεύτερο:

``Διά δε τας ζητείας και τα φιλότιμα αυτά που ορίζεις να τα εβγάλης από τον νου σου. Ημείς δεν αφήνομεν να βάλης τέτοιον βαρύν ζυγόν εις την εκκλησίαν του Χριστού. όποιος υπεσχέθη να σου δώση ζήτι, σε σου δώκη από το πουγγί του, αμή οι πτωχοί και αδύνατοι τι σου χρεωστούν; Ζήτι ορίζεις; Ας κοπιάσεις εδώ και ας ζητήσετε απ' όλους τους χριστιανούς και όποιος ορίση ας σου δώκη. Ημείς δεν εμποδίζομεν τινός το αυτεξούσιον ή τη θέλησιν". (278).

``Ο Δρυμώνας", Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2000, σελ. 4. Τίτλος στο πρωτότυπο: ``ΑΠΟΨΕΙΣ-ΚΑΤΟΨΕΙΣ''. Τα μαύρα γράμματα δικά μας.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.

Το "Τίμιο Ξύλο''...

...και η ελληνική παρακαταθήκη

Έχει μεγάλο δίκιο ο κ. Μαρίνος σε όσα γράφει στο προηγούμενο κείμενο, ιδιαίτερα μάλιστα όταν, όπως επιβεβαιώθηκε από την έρευνά μας, στην Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον εννέα τεμάχια από το Τίμιο Ξύλο και επιπλέον, "το μεγαλύτερο τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου σε ολόκληρο τον κόσμο.[8] Για του λόγου το αληθές παρουσιάζουμε εδώ κατάλογο με τα μοναστήρια καθώς και ορισμένες από τις φωτογραφίες που βρήκαμε στο Internet.

Γράφαμε πριν από πολλά τεύχη (ΤΥΧΙΚΟΣ 3/98) πως, "Τίποτε δεν έχει μείνει χωρίς εμπορική εκμετάλλευση κι απ' αυτό δεν εξαιρείται η θρησκεία και η θρησκοληψία. Πρώτη διδάξαντες, μάλιστα, οι ίδιοι οι άνθρωποι της εκκλησίας, που ανά τους αιώνες επέτρεψαν και μάλιστα ενθάρρυναν την ανάπτυξη της βιομηχανίας αντικειμένων θρησκευτικού εμπορίου. Τα αναρίθμητα ιερά λείψανα, ο ατέλειωτος αριθμός εικόνων με την "υπογραφή" δήθεν του ευαγγελιστή Λουκά, τα εργόχειρα των μοναχών, ακόμη και η "Έκθεση Θησαυρών του Αγίου Όρους", στη Θεσσαλονίκη, που ξεκίνησε με αφορμή την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης αλλά συνεχίζεται εξαιτίας της αθρόας προσέλευσης επισκεπτών (και είσπραξης εισιτηρίων). Αλλά το σκανδαλοδέστερο ίσως από όλα αυτά τα "ιερά εμπορεύματα" είναι μάλλον το φαινόμενο του "τίμιου ξύλου", που ανά τους αιώνας πολλαπλασιάζεται για να καλύπτει την ζήτηση, με το αζημίωτο βέβαια. (...) Όλα αυτά στην "χριστιανική" Ελλάδα της 3ης χιλιετηρίδας, που ούτε χριστιανική είναι, ούτε ποτέ της έμαθε τη σημασία της θυσίας του Χριστού στον σταυρό!''