Η ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ Νρο 07
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Η φράση "κατά κεφαλής έχων", σημαίνει "να έχει σκεπασμένο το κεφάλι". Ο Θεοφύλακτος ερμήνευσε: "Κατά κεφαλής... ίνα ανέλη ου μόνον το κατακαλύπτεσθαι ιματίω αλλά και κόμη^ και ο κομών γαρ κατά κεφαλής έχει την κόμην δηλαδή". (=`’Γράφει `κατά κεφαλής’ ...ώστε να αφαιρέσει όχι μόνο το σκέπασμα του ιματίου αλλά και τα μακριά μαλλιά, διότι κι εκείνος που έχει μακριά μαλλιά στην πραγματικότητα σκεπάζει το κεφάλι του). [Επιστροφή στο κείμενο]
[2] Ο Χριστός αναφέρεται και ως "η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας^ όστις είναι αρχή" (Κολ. 1/α/18). [Επιστροφή στο κείμενο]
[3] Συνεπώς οι ακραίες θέσεις που επιβάλλουν κάλυμμα κεφαλής σε όλες ανεξαρτήτως τις γυναίκες, είτε αυτό αφορά ένα μαντήλι, είτε διακοσμητικό καπέλο, είτε πέπλο, δεν προκύπτουν από την αποστολική διδασκαλία. Το ίδιοι ισχύει και για την εικόνα που βλέπει κανείς σε μερικές εκκλησίες όπου συναντάμε κοριτσάκια στην αγκαλιά της μητέρας τους να σκεπάζονται με μαντήλια, ούτε και η πρακτική του να βάζει και να βγάζει η γυναίκα το μαντήλι της κάθε φορά που αρχίζει ή τελειώνει η προσευχή που γίνεται από άλλο πρόσωπο. (Το ίδιο ισχύει και για ομάδες που υποχρεώνουν το κάλυμμα της κεφαλής σε όλη της διάρκεια της Θείας Κοινωνίας). Αυτές οι μάλλον αυθαίρετες εφαρμογές έγιναν αφορμή να περιφρονηθεί η αποστολική οδηγία και κάθε ομάδα (ακόμη και κάθε άτομο) να αποφασίζει και να πράττει "κατά βούλησιν", καταργώντας έτσι τον αποστολικό έπαινο, ότι "κρατείτε τας παραδόσεις, καθώς παρέδωκα εις εσάς" (Α' Κορ. 11/ια/2). [Επιστροφή στο κείμενο]
[4] Στη μελέτη του "Το Κάλυμμα της Γυναίκας την Ώρα της Προσευχής" (Ηράκλειο 1992, σελ. 39-42) και με αφορμή το ρήμα "κατακαλύπτω", ο Θ. Κουλούρης κάνει πολύ λόγο για τη λέξη "κατακάλυμμα" -που όμως δεν υπάρχει στο κείμενο της Καινής Διαθήκης- για να υποστηρίξει ότι αυτό είναι κάτι άλλο από το κάλυμμα κεφαλής. Θεωρούμε την άποψη αυτή μάλλον τεχνητή και οπωσδήποτε αστήριχτη. Η μόνη φορά που υπάρχει η λέξη "κατακάλυμμα" στα αρχαία βιβλικά κείμενα, είναι στη μετάφραση των Ο' ("Και ποιήσεις κατακάλυμμα τη σκηνή δέρματα κριών ηρυθροδανωμένα, και επικαλύμματα δέρματα υακίνθινα επάνωθεν", καθώς όμως στο παράλληλο χωρίο λθ' 21, χρησιμοποιεί άλλες λέξεις ("και τας διφθέρας δέρματα κριών ηρυθροδανωμένα και τα καλύμματα υακίνθινα και των λοιπών τα επικαλύμματα") είναι προφανές ότι η λέξη δεν είχε το ειδικό νόημα, όπως θέλει να της αποδώσει ο Θ.Κ., αλλά ήταν συνώνυμη με το "κάλυμμα". Για το λόγο αυτό δεν είναι φρόνιμο να στηρίζει κάποιος σ’ αυτήν "υποτιθέμενη" διδασκαλία. [Επιστροφή στο κείμενο]
[5] ΝΔΜ=Νέα Δημοτική Μετάφραση, έκδ. Βιβλική Εταιρεία, Αθήνα 1997. [Επιστροφή στο κείμενο]
[6] Αν τα μαλλιά της γυναίκας είναι το κάλυμμά της, όπως προσπαθούν να συμπεράνουν κάποιοι από το χωρίο 15, τότε το εδάφιο αυτό θα έπρεπε ν’ αποδοθεί: "Αν μια γυναίκα δεν έχει μαλλιά στο κεφάλι της, τότε ας κουρευτεί". Αλλά δεν είναι δυνατό να κουρέψεις ένα κεφάλι που δεν έχει μαλλιά... Συνεπώς η ερμηνεία αυτή ελέγχεται ως εντελώς παράλογη. [Επιστροφή στο κείμενο]
[7] Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι ιερόδουλες στο ναό της Αφροδίτης είχαν κομμένα μαλλιά, εμείς όμως δεν μπορέσαμε να βρούμε καμιά σχετική ένδειξη. Ωστόσο, όταν η Θάμαρ θέλησε να παραπλανήσει τον πεθερό της Ιούδα και να παρουσιαστεί σ’ αυτόν ως πόρνη, "εσκεπάσθη με κάλυμμα, και περιετυλίχθη, και εκάθισε κατά την δίοδον" (Γεν. 38/λη/14). Άλλοι ισχυρίζονται ότι υπήρχε και τότε η συνήθεια να κουρεύουν τις γυναίκες που συλλαμβάνονταν να ατιμάζουν το γάμο τους. Γεγονός είναι ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια κανείς δεν έβλεπε με καλό μάτι τις γυναίκες με κοντά μαλλιά, όσες δε έχαναν τα μαλλιά τους από κάποιο πρόβλημα υγείας, αν μεν ήταν πλούσιες φρόντιζαν να χρησιμοποιούν περούκες, όλες δε οι υπόλοιπες κάποιο κάλυμμα κεφαλής. [Επιστροφή στο κείμενο]
[8] Έχει απλοποιηθεί η γλώσσα. [Επιστροφή στο κείμενο]
[9] Ζερβόπουλου Γερ. "Η Α' Επιστολή προς τους Κορίνθιους", Εκδ. "Επιστήμη & Πίστη", Αθήνα, (χ.έ.έ.). [Επιστροφή στο κείμενο]
[10] Στο σημείο αυτό είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε τη διαφορά της προέλευσης και των προθέσεων που χρησιμοποιούνται, επειδή για μεν τη γυναίκα γράφει ότι προήλθε "εκ του ανδρός" (=από τον άντρα) αλλά για τον άντρα γράφει ότι προέρχεται "διά της γυναικός" (=μέσω της γυναικός) επειδή, σύμφωνα με την άποψη της Βίβλου "Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ... Ιούδας δε εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ" (Ματθ. 1/α/3,5,6). Ο μόνος που γεννήθηκε από γυναίκα, χωρίς συμμετοχή ανθρώπινου πατέρα, ήταν ο Ιησούς Χριστός, όπως δε γράφει ο Παύλος, "ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγγενήθη εκ γυναικός", γι’ αυτό και στις Γραφές ο Κύριός μας ονομάζεται "το σπέρμα της γυναικός" (Γεν. 3/γ/15, Γαλ. 4/δ/4). [Επιστροφή στο κείμενο]
[11] Χρειάζεται άραγε να ειπωθεί ότι κανείς δεν θα κατέκρινε ποτέ μια γυναίκα επειδή σκέπασε "περισσότερο" από το σώμα της; Αυτό όμως δεν είναι το θέμα της παρούσης περικοπής ούτε και προϋπόθεση για να μπορεί μια γυναίκα να προσεύχεται ή να προφητεύει στην Εκκλησία. Εξάλλου οι γυναίκες ανέκαθεν παραμένουν στις εκκλησιαστικές συνάξεις χωρίς να υποχρεούνται να αφαιρέσουν το όποιο κάλυμμά τους ακόμη και όταν δεν προσεύχονται. [Επιστροφή στο κείμενο]
[12] Δεληκοστόπουλου Α., "Η Καινή Διαθήκη σε νεοελληνική απόδοση", Αθήνα 1995. Τρεμπέλα Π., "Η Καινή Διαθήκη μετά Συντόμου Ερμηνείας", Εκδ. "Σωτήρ", Αθήνα 1998. [Επιστροφή στο κείμενο]
[[Αναθεώρηση: 7-2-2005]]
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Μια παράξενη ερώτηση
"Θέλεις να γείνης υγιής;"
Αλήθεια, δεν είναι τουλάχιστον παράξενη ερώτηση αυτή; Ειδικά όταν γίνεται σ’ έναν άνθρωπο που είναι κατάκοιτος για τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια; Και η παροιμία άλλωστε λέει, "Ποιος στραβός δεν θέλει το φως του;". Και όμως ο Ιησούς έρχεται και ρωτάει έναν τέτοιον άνθρωπο, με την πιο έκδηλη ανάγκη, την πιο απρόσμενη και -φαινομενικά- κοινότυπη ερώτηση. Είναι όμως έτσι; Σίγουρα ο Κύριος δεν μας έχει συνηθίσει στο να σπαταλάει τα λόγια Του για χάρη γούστου. Τι άραγε ήθελε να πει; Ας δούμε όλη τη σκηνή από την αρχή όμως.(...)
Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι ο Ιησούς, ο Αμνός του Θεού, που θα σήκωνε την αμαρτία του κόσμου, πήγε -και δεν ήταν η μοναδική φορά- στη γιορτή που συμβόλιζε τη δική Του σταυρική θυσία και μάλιστα μπήκε από την προβατική πύλη. (...) Ήταν η πύλη από την οποία έβαζαν τα πρόβατα προκειμένου να τα πάνε στην αγορά για τη θυσία της γιορτής του Πάσχα. Ο Ιησούς, λοιπόν, ο Αμνός του Θεού, ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα και μπήκε από την πύλη των προβάτων!
Δίπλα, λοιπόν, στην πύλη αυτή βρισκόταν μια κολυμπήθρα με πέντε στοές με το όνομα Βηθεσδά, όπου πήγαιναν πάσης φύσεως ασθενείς με την ελπίδα να θεραπευθούν. Βηθεσδά στα αραμαϊκά -τη γλώσσα της εποχής- σήμαινε "τόπος ελέους" ή "ζώντα ύδατα". Ενδιαφέρον έτσι; (...)
Η κολυμπήθρα ήταν οργανωμένη. Όσο οργανωμένη ήταν και η θρησκεία των Ιουδαίων. Όσο οργανωμένη είναι η κάθε θρησκεία. Και νεκρή ταυτόχρονα. Τόσο νεκρή όσο νεκρή μπορεί να είναι κάθε θρησκεία. Αυτός που της έδινε ζωή από καιρού εις καιρόν ήταν ο άγγελος. Κι όποιος πρόλαβε ...τον Κύριον είδε. Μετά, άκρα του τάφου σιωπή. Την επόμενη φορά. Όποιος προλάβει πάλι. Κάποιος -που ήταν πιο οργανωμένος και έτοιμος από τους άλλους- προλάβαινε. Οι άλλοι ...την άλλη φορά.
Αυτό συμβαίνει πάντα με τις θρησκείες. Δεν μπορούν να δώσουν σε όλους. Συνήθως δεν μπορούν να δώσουν σε κανέναν. Τον παραλυτικό τον έφερναν εκεί κάποιοι και μετά τον παράταγαν στην τύχη του. Έτσι έκαναν οι Φαρισαίοι και τους στηλίτευε ο Κύριος. Κινούσαν γη και ουρανό για να φέρουν ένα προσήλυτο και μετά τον έκαναν "υιόν γεένης διπλότερον αυτών" (Ματθ. 23/κγ/15). Οι θρησκείες θέλουν οπαδούς. Να είμαστε γεμάτοι κι ας είναι όλοι άρρωστοι. Κουτσοί, στραβοί, κουλοί, τυφλοί, παράλυτοι. Η κολυμπήθρα της Βηθεσδά μοιάζει πολύ με την αποτυχία της ιουδαϊκής θρησκείας και όχι μόνο. Υπάρχει ακόμη το θεϊκό στοιχείο μέσα της, που από καιρού εις καιρόν εμφανίζεται μέσω του αγγέλου, αλλά οι πολλοί πάνε με ελπίδα και ωστόσο παραμένουν άρρωστοι. Ο τόπος του ελέους αποτυγχάνει όταν λείπει από αυτόν Εκείνος που είναι η αληθινή πηγή του ελέους.
Και να! Εκείνος εμφανίζεται. Και, όπως λέει το κείμενο, ξέρει! Ξέρει ο Κύριος τι έχεις. Ξέρει γιατί το έχεις. Ξέρει πόσο καιρό το έχεις. Ξέρει πώς θα γίνεις καλά. Ξέρει τα πάντα. Είναι Παντογνώστης. Ξέρει πώς να σε ελευθερώσει από τον θάνατο, την αρρώστια, την αμαρτία, τον πειρασμό και τη θρησκεία σου. Υπάρχει όμως ένα μικρό αλλά.
Εσύ θέλεις; Ρωτάει ο Κύριος. "Αλήθεια θέλεις να γίνεις υγιής;" Ο Θεός μόνο ξέρει πώς να σου τραβήξει την προσοχή. Εκείνος μόνο ξέρει πώς να σε βγάλει από τη συνήθεια. Δέκα, είκοσι, τριάντα, σαράντα χρόνια είναι πολλά. Συνήθισε ο άνθρωπος να είναι άρρωστος. Θέλεις πράγματι να γίνεις υγιής; Σημαντική η λέξη που χρησιμοποιεί. Δεν λέει "να θεραπευτείς". Λέει να γίνεις υγιής. Η υγεία είναι ανώτερη της θεραπείας. Γιατί η θεραπεία είναι μονομερής ενώ η υγεία αγγίζει όλες τις πτυχές της ανθρώπινης προσωπικότητας. Πόσο υγιής για παράδειγμα μπορεί να είναι κάποιος που είναι υπόδουλος του χρήματος; Ή των παθών του; Ή της δουλειάς του; Ή... Μερικές αρρώστιες δεν φαίνονται και ίσως γι’ αυτό είναι πιο επικίνδυνες. Νομίζεις ότι είσαι καλά ενώ πεθαίνεις μέρα με τη μέρα χωρίς να το ξέρεις. Όταν το αντιληφθείς μπορεί να είναι αργά. Γι’ αυτό... Θέλεις να γίνεις υγιής;
Και έρχεται η τραγική απάντηση. "Κύριε άνθρωπο δεν έχω..." Τι τραγικό! Αυτοί που έκαναν τόσο κόπο για να τον φέρουν στην κολυμπήθρα, δεν ήσαν κοντά του για να τον βοηθήσουν όταν ο άγγελος θα ανακινούσε το νερό. Μερικοί άνθρωποι έχουν περισσότερη πίστη στις κολυμπήθρες απ’ ό,τι στους αγγέλους. Περισσότερη πίστη στα κτίρια απ’ ό,τι στη δύναμη του Θεού. Και θα σε πάνε μέχρι εκεί που φτάνει η πίστη τους. Όμως το κτίριο, με όση οργάνωση κι αν διαθέτει, δεν μπορεί να σώσει.
Τότε -το ξαναλέω- τότε έρχεται ο Ιησούς. Θέλεις να είσαι υγιής και όχι απλά θεραπευμένος; Θέλεις μια υγιή σχέση με τον Θεό κι όχι μια απόμακρη μη σχέση μέσω μεσαζόντων που το μόνο που έχουν για σένα είναι ένα φορείο; Τότε θα σου πω να κάνεις κάτι. Να υπερβείς το νόμο τους!
Ο Ιησούς δεν έκανε καμιά σπουδαία προσευχή. Ήξερε σίγουρα πού ήταν το πρόβλημα του ανθρώπου. "Σήκωσε το κρεβάτι σου και περπάτα!" τον πρόσταξε. Και τη στιγμή που το είπε, ο άνθρωπος θεραπεύτηκε. Όταν ο Θεός προστάζει, ο Λόγος Του θεραπεύει. Πρώτα θεραπεύτηκε κι ύστερα σήκωσε το κρεβάτι του. Και παρέβη το νόμο των θρησκευόμενων.
"Δεν επιτρέπεται να σηκώνεις το κρεβάτι σου - είναι Σάββατο". Έτσι έλεγε ο νόμος τους. Σε μια άλλη περίπτωση είπε κάποιος αρχισυνάγωγος, "δεν πρέπει να θεραπεύεστε το Σάββατο". Δεν είναι παράξενο που οι άνθρωποι της θρησκείας δεν έχουν μάτια για να δουν τη θαυματουργική κίνηση του Θεού αλλά μόνο για να δουν αν τηρούνται οι ανθρωποσύστατοι θεσμοί τους;Πάντα με έκανε να απορώ αυτό το γεγονός.
Ο Θεός όμως θέλει σχέση μαζί Του και μόνο. Δεν τον ενδιαφέρουν οι νόμοι και οι θεσμοί και οι κανονισμοί μας. Δεν τους έθεσε Αυτός. Και φυσικά δεν Τον ενδιαφέρει αν θα τηρηθούν. Ο Θεός θέλει ο δικός Του νόμος να τηρείται - ο βασιλικός νόμος της αγάπης (Ιάκ. 2/β/8).
Και μετά είπε στον -θεραπευμένο πια- άνθρωπο, "Ύπαγε και μηκέτι αμάρτανε διά να μη σοι γείνη τι χειρότερον" (εδ. 8). Για τον Κύριο μία είναι η μεγαλύτερη αμαρτία. Το να ανταλλάξεις τη σχέση σου μαζί Του με τη σχέση με μια θρησκεία, μ’ ένα σύστημα νόμων και κανόνων, εθίμων και παραδόσεων ανθρωποσύστατων.
Σήκωσε το κρεβάτι σου, πάνω στο οποίο σε μετέφεραν και σπάσε τα δεσμά των ανθρώπινων δοξασιών και όταν σε κρίνουν γι’ αυτό πες: "Δεν ξέρω τι λέτε εσείς. Εγώ ένα ξέρω: ήμουν τυφλός και τώρα βλέπω" (Ιωάν. 9/θ/25).
Σύντμηση άρθρου του Ηλία Ηλιάδη από το περιοδικό "Πνευματικές Κορυφές",
Φθινόπωρο 1999, σελ. 1. Τίτλος στο πρωτότυπο: "Μια παράξενη ερώτηση".
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
