Η ΤΕΛΕΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗΣ
(Του Κώστα Κουνάδη=1988)
01--
Η ΜΕΣΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΛΥΤΡΩΣΕΩΣ
«Ο δε Ιησούς έλεγεν Πάτερ άφες αυτοί
(Λουκάς 23:34)ς ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν».
-Πάντοτε τα λόγια μεγάλων ανδρών προκαλούν το ενδιαφέρον όλων μας. Μάλιστα τα τελευταία τους λόγια. Κι αν αυτό συμβαίνει με τους ανθρώπους πόσο μάλλον πρέπει να συμβαίνει με τον κατ’ εξοχήν Μεγάλο τον Μεγαλύτερο στην πραγματικότητα άνθρωπο τον Ιησού Χριστό τον Υιόν του Θεού;
Στο διάστημα της επιγείου ζωής Του ελάλησε καθώς ουδείς άλλος ποτέ. Μα και τα τελευταία Του λόγια από τον Σταυρό δεν έχουν το όμοιον τους.
Αν το έργο για το οποίο ήλθε στον κόσμο μας είναι η λύτρωση μας τότε τα λόγια Του από τον σταυρό είναι εν συνόψει ολόκληρη η ιστορία της λυτρώσεως μας. Μ’ αυτό το πνεύμα λοιπόν ας πλησιάσουμε τον σταυρό του Χριστού όχι απλώς ως παρατηρητές ούτε ως απλοί δογματικοί μαθητές για να αυξήσουμε τις γνώσεις μας μα ως αμαρτωλοί που λαχταρούν να βρουν την λύτρωση τους κοντά σε Εκείνον που γι αυτούς έβαλε την ψυχή Του ως λύτρον και έχυσε το αίμα Του για να τους σώσει.
Αν το έργο για το οποίο ήλθε στον κόσμο μας είναι η λύτρωση μας τότε τα λόγια Του από τον σταυρό είναι εν συνόψει ολόκληρη η ιστορία της λυτρώσεως μας. Μ’ αυτό το πνεύμα λοιπόν ας πλησιάσουμε τον σταυρό του Χριστού όχι απλώς ως παρατηρητές ούτε ως απλοί δογματικοί μαθητές για να αυξήσουμε τις γνώσεις μας μα ως αμαρτωλοί που λαχταρούν να βρουν την λύτρωση τους κοντά σε Εκείνον που γι αυτούς έβαλε την ψυχή Του ως λύτρον και έχυσε το αίμα Του για να τους σώσει.
-Φρικτή είναι η αλήθεια η σκηνή της σταυρώσεως.
Οι Ευαγγελιστές μας την παρουσιάζουν με τα πιο σκοτεινά χρώματα. Και είναι η ευαγγελική αυτή διήγηση που ενέπνευσε τον Εθνικό μας ποιητή Ι. Πολέμη να βάλει αυτά τα λόγια στο στόμα του «Τυφλού προ του Σταυρού».
«Τι είν’ η βοή στο Γολγοθά που κόσμος τρέχει απάνω; Πηγαίνουν να σταυρώσουν δυό μαζί με κάποιον πλάνο. Ποιοι ναν’ οι δυό που εκδικητής ο χάρος τους προσμένει; Κλέφτες φονιάδες άρπαγες κακούργοι ξακουσμένοι. Και ποιος ο πλάνος που κι αυτός θα σταυρωθεί μαζί τους; Τους Φαρισαίους ρώτησε είναι δουλειά δική τους.
Θα πάω να δω….
Κατά το λόφο επάνω κόσμος περιγελάσματα κι’ οχλοβοή κι’ αντάρα χίλιες φωνές σαν μια φωνή κι όλες σαν μια κατάρα…»
Και μέσα στην «οχλοβοή» ακούγεται η ήρεμη φωνή του Ιησού
Χριστού που προσεύχεται και λέγει: «Πάτερ συγχώρησον αυτούς διότι δεν γνωρίζουν τι κάνουν». Και η προσευχή αυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μεσιτεία για τη Λύτρωση μας από Εκείνον που είναι ο Μόνος μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Κι’ αυτή η μεσιτεία της λυτρώσεως είναι σύμφωνα με το εδάφιο μας αυτό εδώ.
-Α΄ Συνεχής
-Από τον χρόνο του ρήματος «έλεγεν» κι’ όχι«είπε» φανερώνεται ότι αυτά τα λόγια ο Χριστός δεν τα είπε μόνο μια φορά αλλά επανειλημμένως. Τα είπε φαίνεται όταν Τον μαστίγωσαν. Τα είπε όταν Τον ύψωσαν στο σταυρό και το σώμα Του κρεμάσθηκε μεταξύ Ουρανού και γης. Τα είπε ίσως πιο δυνατά όταν Τον χλεύαζαν και διαμοιράζονταν τα ιμάτια Του. Κι’ αυτήν την προσευχή της μεσιτείας για τη λύτρωση μας δεν την έκανε μόνο τότε από τον σταυρό αλλά εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να κάνει από το θρόνο Του «υπέρ πάντων». «Όθεν δύναται και να σώζει εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι’ αυτού. Ζων πάντοτε δια να μεσιτεύσει υπέρ πάντων». (Εβραίους ζ:25).
-Και μεσιτεύει όχι απλώς για τους δίκαιους αλλά για τους ενόχους όπως ήταν οι σταυρωτές Του για τους αμαρτωλούς. Όχι «εάν τις είναι δίκαιος» αλλά «εάν» τις αμαρτήσει έχομεν παράκλητον—προς τον Πατέρα τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών και ουχί μόνον περί των ημετέρων αλλά και περί όλου του κόσμου». (Α΄ Ιωάννου 2:1).
-Β΄ Καθολική
-«Συγχώρησον αυτούς» Ποιοι είναι αυτοί; Ποιοι άλλοι παρά οι σταυρωτές Του. ο ψαλμωδός τους περιγράφει ως εξής: «Ταύροι πολλοί με περικύκλωσαν ταύροι δυνατοί με περιστοίχισαν. Κύνες με περιεκύκλωσαν σύναξης πονηρευομένων με περιέκλεισεν…Σώσον με εκ στόματος λέοντος» (Ψαλμός 22:22—16—24—21 ). Είναι Γραμματείς και Φαρισαίοι. Είναι Ρωμαίοι στρατιώτες κι’ αξιωματικοί.
Αν ο Χριστός πέθανε «υπέρ πάντων» ο δίκαιος υπέρ ημών των αδίκων» τότε όλοι οι άνθρωποι μηδενός εξαιρουμένου συμμετείχαν με αντιπροσώπους στον θάνατον του Χριστού.
Ανάμεσα σ’ αυτούς ο καθένας μας πρέπει να αναζήσει τον εαυτόν του. Εξ’ αιτίας της αμαρτίας μας ο καθένας ένα καρφί έμπηξε στο σώμα του Ιησού. Και εμείς είμαστε οι ηθικοί αυτουργοί του δράματος του Γολγοθά τότε δόξα να έχει το όνομα Του η προσευχή εκείνη αγκαλιάζει και εμάς.
«Πάτερ άφες αυτοίς». Ξεχνά τον εαυτό Του και προσεύχεται υπέρ των εχθρών Του. Αυτός κήρυξε «αγαπάτε τους εχθρούς σας και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας διώκουσιν» και να τώρα το ζει.
-Γ΄ Προσεκτική
-«Διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι». Ο Κύριος κοιτάζει να ιδεί κάτι υπέρ των σταυρωτών Του και δεν βλέπει τίποτε άλλο παρά την άγνοια τους. Αυτό είναι το μόνο ελαφρυντικό τους. Μα δεν γνώριζαν πραγματικά τι έκαμαν. Δεν γνώριζε ο Ιούδας λ. χ. ότι «παρέδιδε αίμα αθώον;» Δεν ήξερε ο Πιλάτος ότι Αυτός ήταν δίκαιος; Δεν γνώριζαν οι Ιουδαίοι ότι αυτό που έπρατταν ήταν πραγματικά κακό; Ασφαλώς το ήξεραν.
Αλλά δεν ήξεραν το βάθος του κακού που έκαναν ούτε ακριβώς ποιος ήταν Αυτός. Γι’ αυτό κι’ ο Πέτρος μετά την Πεντηκοστή αυτό το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποίησε απευθυνόμενος προς τα πλήθη της Ιερουσαλήμ. «και τώρα αδελφοί εξεύρω ότι επράξατε κατά άγνοιαν καθώς και οι άρχοντες σας….Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε δια να εξαλειφθώσι αι αμαρτίαι σας.(Πράξεις γ:17—19).
Αλλά δεν ήξεραν το βάθος του κακού που έκαναν ούτε ακριβώς ποιος ήταν Αυτός. Γι’ αυτό κι’ ο Πέτρος μετά την Πεντηκοστή αυτό το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποίησε απευθυνόμενος προς τα πλήθη της Ιερουσαλήμ. «και τώρα αδελφοί εξεύρω ότι επράξατε κατά άγνοιαν καθώς και οι άρχοντες σας….Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε δια να εξαλειφθώσι αι αμαρτίαι σας.(Πράξεις γ:17—19).
-Ο Απόστολος Παύλος το ίδιο επιχείρημα της αγνοίας επικαλείται για τον εαυτόν Του. «Και ευχαριστώ τον ενδυναμώσαντα με Ιησούν Χριστόν τον Κύριον ημών ότι ενέκρινε πιστόν και έταξεν εις την διακονίαν εμέ τον όντα πρότερον βλάσφημον και διώκτην και υβριστήν. Ηλεήθην όμως διότι έπραξα εν απιστία. Αλλ’ υπερεπερίσευσεν η χάρης του Κυρίου ημών μετά πίστεως και αγάπης της εν Χριστώ
Ιησού».(Α΄ Τιμοθέου α:12—14).
-Δ΄ Πνευματική
-«Άφες». Αν και εξ’ αγνοίας όπως λέγει ο Χριστός Τον σταύρωσαν όμως αυτό δεν τους απαλλάσσει της ευθύνης. Άλλως η έκκλησή Του για συγχώρηση δεν θα είχε νόημα. Αν εμείς ούτε στα παιδιά μας δεν συγχωρούμε την απειρία και την άγνοια τους και ο ανθρώπινος νόμος δεν αθωώνει ένα ένοχο που έχει άγνοια των κειμένων νόμων πως είναι δυνατόν ο δίκαιος Θεός να μη αναγνωρίσει ευθύνη πραγματική έστω κι αν ο αμαρτωλός άνθρωπος δεν γνωρίζει το βάθος της ενοχής του; Γι’ αυτό ο αμαρτωλός άνθρωπος πρώτα απ’ όλα χρειάζεται συγχώρηση.
-Ο Χριστός δεν λέγει «Πάτερ φώτισε τους γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν» γιατί ο απλώς φωτισμός δεν θα έκανε τίποτα άλλο παρά να τους δείξει την πραγματική κόλαση. Αλλά κραύγασε: «Πάτερ συγχώρησον». Κι’ ενώ κραύγαζε έτσι οι πολύτιμες σταγόνες του αίματος Του που χυνόταν από τις πληγές Του έκαναν έκκληση κι’ εκείνες προς τον Θεό ο οποίος χωρίς αμφιβολία συγχώρησε. «Χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσης.
-Και γεννάται το ερώτημα: Αυτή η συγχώρησης για την οποία προσηύχετο ο Χρηστός έχει λάβει όντως χώρα μέσα στην καρδιά σου; αν ναι με την χάριν Αυτού ζήσε μέσα στο πνεύμα αυτής. Αν όμως όχι μπορείς ακόμη να μένεις αδιάφορος μπροστά σε μια τέτοια αγάπη που έδειξε για σένα ο Χριστός από τον σταυρό;
Αν συναισθάνεσαι την αμαρτωλότητα σου ταπεινώσου μπροστά Του. Δεν θα σου το αρνηθεί. Και τότε ιδιαίτερα θα νιώσεις και συ όλο το βαθύ νόημα του πρώτου αυτού λόγου από τον σταυρό. «Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν». Πράγμαπου ολόψυχα σου εύχομαι.
Αν συναισθάνεσαι την αμαρτωλότητα σου ταπεινώσου μπροστά Του. Δεν θα σου το αρνηθεί. Και τότε ιδιαίτερα θα νιώσεις και συ όλο το βαθύ νόημα του πρώτου αυτού λόγου από τον σταυρό. «Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν». Πράγμαπου ολόψυχα σου εύχομαι.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
30-8--2016-----ΘΕΜΑ: 06-------02-Οι ασεβείς βασιλιάδες του Ισραήλ και του Ιούδα –---45 και ο Σαδώκ ο ιερέας και ο Νάθαν ο προφήτης τον έχρισαν βασιλιά στη Γιών· και ανέβηκαν από εκεί ευφραινόμενοι, και αντήχησε η πόλη· αυτή είναι η φωνή, που ακούσατε· 46 και, μάλιστα, ο Σολομώντας κάθισε επάνω στον θρόνο τής βασιλείας·
Ο ΠΡΩΙΝΟΣ ΗΛΙΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΜΟΥ
02-Οι ασεβείς βασιλιάδες του Ισραήλ και του Ιούδα –
Μεταφορά του Αγίας Γραφής Σ. Φίλου
Θέμα :τα είδωλα και η ανομία (την παρανομία-αμαρτία, έτσι την ονομάζει το λεξικό)
ΘΕΜΑ: 06
Βασιλέων Α' 1
27 από τον κύριό μου τον βασιλιά έγινε αυτό το πράγμα, και δεν φανέρωσες στον δούλο σου ποιος θα καθίσει επάνω στον θρόνο τού κυρίου μου του βασιλιά ύστερα απ' αυτόν;
28 Και ο βασιλιάς Δαβίδ απάντησε, και είπε: Καλέστε μου τη Βηθ-σαβεέ. Και μπήκε μέσα μπροστά στον βασιλιά, και στάθηκε μπροστά στον βασιλιά.
29 Και ο βασιλιάς ορκίστηκε, και είπε: Ζει ο Κύριος, που λύτρωσε την ψυχή μου από κάθε στενοχώρια,
30 σίγουρα, καθώς ορκίστηκα σε σένα στον Κύριο τον Θεό τού Ισραήλ, λέγοντας, ότι ο Σολομώντας ο γιος σου θα βασιλεύσει ύστερα από μένα, κι αυτός θα καθήσει αντί για μένα επάνω στον θρόνο μου, έτσι θα κάνω αυτή την ημέρα.
31 Τότε, η Βηθ-σαβεέ, σκύβοντας με το πρόσωπο μέχρι το έδαφος, προσκύνησε τον βασιλιά, και είπε: Ζήτω ο κύριός μου ο βασιλιάς Δαβίδ στον αιώνα.
32 Και ο βασιλιάς Δαβίδ είπε: Καλέστε μου τον Σαδώκ τον ιερέα, και τον Νάθαν τον προφήτη, και τον Βεναϊα, τον γιο τού Ιωδαέ. Και ήρθαν μπροστά στον βασιλιά.
33 Και ο βασιλιάς τούς είπε: Πάρτε μαζί σας τους δούλους τού κυρίου σας, και καθίστε τον Σολομώντα τον γιο μου επάνω στο μουλάρι μου, και κατεβάστε τον στη Γιών·
34 και ας τον χρίσουν εκεί ως βασιλιά του Ισραήλ ο Σαδώκ ο ιερέας, και ο Νάθαν ο προφήτης· και σαλπίστε με τη σάλπιγγα, και πείτε: Ζήτω ο βασιλιάς Σολομώντας·
35 και, τότε, θα ανεβείτε πίσω απ' αυτόν, για νάρθει και να καθήσει επάνω στον θρόνο μου· κι αυτός θα βασιλεύσει αντί για μένα· κι αυτόν πρόσταξα να είναι ηγεμόνας επάνω στον Ισραήλ, κι επάνω στον Ιούδα.
36 Και ο Βεναϊας, ο γιος τού Ιωδαέ, απάντησε στον βασιλιά, και είπε: Αμήν· έτσι ας επικυρώσει και ο Κύριος ο Θεός τού κυρίου μου του βασιλιά!
37 Και καθώς ο Κύριος στάθηκε μαζί με τον κύριό μου τον βασιλιά, έτσι να είναι και μαζί με τον Σολομώντα, και να μεγαλύνει τον θρόνο του περισσότερο από τον θρόνο τού κυρίου μου του βασιλιά Δαβίδ.
38 Τότε, κατέβηκε ο Σαδώκ ο ιερέας, και ο Νάθαν ο προφήτης, και ο Βεναϊας, ο γιος τού Ιωδαέ, και οι Χερεθαίοι, και οι Φελεθαίοι, και κάθισαν τον Σολομώντα επάνω στο μουλάρι τού βασιλιά Δαβίδ, και τον έφεραν στη Γιών.
39 Και ο Σαδώκ ο ιερέας πήρε το κέρατο του λαδιού από τη σκηνή, και έχρισε τον Σολομώντα. Και σάλπισαν με τη σάλπιγγα· και ολόκληρος ο λαός είπε: Ζήτω ο βασιλιάς Σολομώντας.
40 Και ολόκληρος ο λαός ανέβηκε πίσω απ' αυτόν· και ο λαός έπαιζε φλογέρες, και ευφραινόταν με μεγάλη ευφροσύνη, και η γη σχιζόταν από τις φωνές τους.
41 Και ο Αδωνίας το άκουσε, και όλοι οι προσκαλεσμένοι του, καθώς τελείωσαν να τρώνε. Και όταν άκουσε ο Ιωάβ τη φωνή της σάλπιγγας, είπε: Ποια είναι αυτή η φωνή τής πόλης που θορυβεί;
42 Ενώ ακόμα μιλούσε, να, ήρθε ο Ιωνάθαν, ο γιος τού Αβιάθαρ, του ιερέα· και ο Αδωνίας τού είπε: Μπες μέσα· επειδή, εσύ είσαι γενναίος άνδρας, και φέρνεις αγαθές αγγελίες.
43 Και απαντώντας ο Ιωνάθαν είπε στον Αδωνία: Βέβαια, ο κύριός μας ο βασιλιάς Δαβίδ έκανε βασιλιά τον Σολομώντα·
44 και ο βασιλιάς έστειλε μαζί του τον Σαδώκ τον ιερέα, και τον Νάθαν τον προφήτη, και τον Βεναϊα τον γιον τού Ιωδαέ, και τους Χερεθαίους, και τους Φελεθαίους, και τον κάθισαν επάνω στο μουλάρι τού βασιλιά·
45 και ο Σαδώκ ο ιερέας και ο Νάθαν ο προφήτης τον έχρισαν βασιλιά στη Γιών· και ανέβηκαν από εκεί ευφραινόμενοι, και αντήχησε η πόλη· αυτή είναι η φωνή, που ακούσατε·
46 και, μάλιστα, ο Σολομώντας κάθισε επάνω στον θρόνο τής βασιλείας·
47 κι ακόμα, μπήκαν μέσα οι δούλοι τού βασιλιά να ευχηθούν τον κύριό μας τον βασιλιά Δαβίδ, λέγοντας: Ο Θεός να λαμπρύνει το όνομα του Σολομώντα περισσότερο από το όνομά σου, και να μεγαλύνει τον θρόνο του περισότερο από τον θρόνο σου· και ο βασιλιάς προσκύνησε επάνω στο κρεβάτι του·
48 και ο βασιλιάς είπε ακόμα τα εξής: Ευλογητός ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, ο οποίος μου έδωσε σήμερα διάδοχο που κάθεται επάνω στον θρόνο μου, και τα μάτια μου το βλέπουν.
49 Τότε, όλοι οι προσκαλεσμένοι, που ήσαν μαζί με τον Αδωνία, εκπλάγηκαν, και αφού σηκώθηκαν, πήγαν κάθε ένας στον δρόμο του.
50 Και ο Αδωνίας φοβήθηκε από το πρόσωπο του Σολομώντα, και αφού σηκώθηκε, πήγε, και πιάστηκε από τα κέρατα του θυσιαστηρίου.
51 Και ανήγγειλαν στον Σολομώντα, λέγοντας: Δες, ο Αδωνίας φοβάται τον βασιλιά Σολομώντα· και να, πιάστηκε από τα κέρατα του θυσιαστηρίου, λέγοντας: Ας μου ορκιστεί σήμερα ο βασιλιάς Σολομώντας, ότι δεν θα θανατώσει τον δούλο του με ρομφαία.
52 Και ο Σολομώντας είπε: Αν σταθεί άνδρας αγαθός, ούτε μία από τις τρίχες του δεν θα πέσει επάνω στη γη· αν, όμως, βρεθεί σ' αυτόν κακία, θα θανατωθεί.
53 Και ο βασιλιάς Σολομώντας έστειλε, και τον κατέβασαν από το θυσιαστήριο· και ήρθε, και προσκύνησε τον βασιλιά Σολομώντα· και ο Σολομώντας τού είπε: Πήγαινε στο σπίτι σου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
