03-ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΥΧΙΚΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ-ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2006
03
Πάντοτε ευπρόσδεκτη
Αλληλογραφία
με τους Αναγνώστες
Κίνδυνος πλάνης και απώλειας
Όπως γράφαμε στο προηγούμενο τεύχος «διαχρονική είναι η διαφωνία μεταξύ των θεολόγων διαφόρων εκκλησιών/δογμάτων», όσον αφορά τη σημασία των έργων και της πίστης στη ζωή του πιστού, αφού άλλοι προβάλλουν τα έργα ενώ άλλοι προβάλλουν την πίστη. Τους λόγους εκείνους επιβεβαιώνει η παρακάτω επιστολή που λάβαμε από αγαπητό αναγνώστη.
Μια διαστρέβλωση, παρερμηνεία της αλήθειας του Ευαγγελίου, αποτελεί και η κατεστημένη άποψη πολλών χριστιανών, που ανήκουν σε διάφορες εκκλησίες, δόγματα, ομολογίες και ονομασίες ότι: “Άπαξ ο άνθρωπος πιστέψει, είναι πλέον σεσωσμένος και έχει εξασφαλίσει την αιώνια ζωή του Χριστού”.
Θεμελιώνουν μάλιστα αυτή τους την πεποίθηση σε χωρία της Γραφής όπως τα Ιωάν. 11/ια/26, 5/ε/24, Εφεσ. 2/β/8 και πολλά άλλα, στα οποία καταφαίνεται ότι ο πιστός σώζεται διά της πίστεως στον Ιησού Χριστό και αφού η σταυρική θυσία του Κυρίου ολοκλήρωσε το έργο της απολύτρωσης και εξιλέωσης του ανθρώπου από την αμαρτία, πλέον δεν υπάρχει φόβος να χαθεί κανένας ο οποίος άπαξ επίστεψε, όπως υποστηρίζουν. Άλλωστε με την προσπάθεια του ανθρώπου και με τις προσφερόμενες, άλλοτε, θυσίες και έργα του μωσαϊκού Νόμου, κανένας δεν μπορούσε να σωθεί (Εβρ. 9/θ/10).
Ποιος μπορεί να έχει αντίρρηση στα παραπάνω, αφού ο λόγος του Κυρίου είναι ο μόνος οδηγός μας (αρκεί βέβαια να τον ορθοτομούμε);
Παρακάτω θα δούμε γιατί σε όλα τα παραπάνω εδάφια αλλά και σε όλο το πνεύμα της Γραφής έχει γίνει διαστρέβλωση και παρερμηνεία από τους θιασώτες της “μονιμότητας” στη Σωτηρία, η οποία κατ’ αυτούς προσφέρεται δωρεάν, άπαξ διά παντός και άνευ έργων.
Από τις περικοπές Δευτ. 7/ζ/12-15, 8/η/19-20 και 11/ια/16-17 βλέπουμε καθαρά πως ο Θεός ελεεί τον άνθρωπο και του προσφέρει την αγάπη Του και όλα τα αγαθά, και πάλι όμως τα αφαιρεί από όποιον στρέφεται προς άλλους θεούς και τον τιμωρεί μέχρι και πλήρους αφανισμού, όπως βλέπουμε και στην ιστορία του Κορρέ (Αριθ. 16/ις/31-35).
Πώς λοιπόν ισχυρίζονται μερικοί ότι η χάρη του Θεού μονιμοποιείται; Πώς δεν βλέπουν καθαρά ότι ο Θεός απαιτεί από τον άνθρωπο πλήρη και συνεχή πιστότητα για να του προσφέρει όσα του υπόσχεται; Όσοι επιμένουν ότι ο άνθρωπος σώζεται μόνο διά της πίστεως, χωρίς τα έργα, εισάγουν καταστρεπτικές διδασκαλίες.
Βεβαίως ο Κύριος Ιησούς δεν εννοεί τα έργα που μερικοί αφελείς ή πονηροί θεωρούν ως έργα σωτηρίας. Δηλαδή τυπικές τελετές και γιορτές και εκκλησιασμούς διά το θεαθήναι, διάφορες νηστείες και προσκυνήματα διαφόρων συμβόλων και προσώπων. Αλλά είναι τα έργα της αγάπης, της λατρείας, της σωτηρίας: Προσευχή από καρδιάς, αποφυγή της αμαρτίας, αγαθοεργία, πραγματική νηστεία, εποικοδομητική έρευνα και μελέτη της Αγίας Γραφής, καλλιέργεια πνεύματος, ενδιαφέρον και ζήλος για τη διάδοση των καλών νέων, αγιασμός στη ζωή...
Μήπως και τα δαιμόνια δεν πιστεύουν; (Ιακ. 2/β/17-19). Άρα λοιπόν η πίστη είναι πλήρης περιεχομένου θεωρητικού και πρακτικού^ δηλαδή είναι ουσιαστική και ζώσα, όταν περιέχει (1) τη βεβαιότητα της ύπαρξης του Θεού και την πεποίθηση της σωτηρίας εν Χριστώ, και (2) τα έργα τα οποία παραγγέλλει ο Χριστός διά του ευαγγελίου Του και τα οποία απορρέουν από γνήσια αγάπη προς τον Θεό, τον εαυτό μας και τον πλησίον μας.
Αλήθεια, ο άνθρωπος είναι σεσωσμένος αν άπαξ δεχθεί το θέλημα του Θεού και πιστέψει; Και πράγματι αυτή η δωρεά του Κυρίου παραμένει μέχρι την αιωνιότητα, ανεξάρτητα από την παραπέρα πορεία του ανθρώπου; Και πάλι θα αναζητήσουμε την απάντηση στον λόγο του Θεού (Ματθ. 24/κδ/13, Μάρκ. 13/ιγ/13, Α~ Κορ. 10/ι/1-12, Ιακ. 5/ε/19-20).
Ώστε, λοιπόν, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της πλάνης και της απώλειας, και δεν εξασφαλίζεται άπαξ διά παντός η σωτηρία (Εβρ. 3/γ/14, Β~ Πέτρ. 2/β/20-22, Εβρ. 6/ς/3-12, Αποκ. 3/γ/16). Ούτε το ξέρασμα ούτε τίποτε μολυσμένο μπαίνει στον Παράδεισο. Η παράθεση και άλλων σχετικών χωρίων για την ισχυροποίηση της άποψης ότι “Ο άνθρωπος τότε μόνο σώζεται, όταν μείνει πιστός μέχρι το τέλος” είναι πιστεύουμε περιττή.
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε:
Α) Η πίστη προσφέρεται δωρεάν σε όποιον τη θέλει και είναι πλήρης και ζώσα, εφόσον συνοδεύεται από τα ανάλογα έργα.
Β) Η σωτηρία δεν είναι κάτι που δίνεται άπαξ διά παντός. Απεναντίας προσφέρεται αν η πίστη μένει ως το τέλος.
Κάθε άλλη διδασκαλία είναι εκ του πονηρού και καλλιεργεί ψευδαισθήσεις, εφησυχασμό, μοιρολατρία, απραξία, αδράνεια.
Α.Α. Πιερία
Αν και χαρακτηρίζεται από κάποιες υπερβολές, (όπως π.χ. όταν με τρόπο απόλυτο αποδίδει στον πονηρό «κάθε άλλη διδασκαλία»), η παραπάνω επιστολή περιέχει πολλές αλήθειες.
Η σωτηρία δεν είναι επίτευγμα ανθρώπινου κόπου (Εφεσ. 2/β/8) αλλά και δε μπορεί να είναι αντικείμενο αμέλειας (Εβρ. 2/β/3). Είναι έργο που επιτέλεσε ο Χριστός στον σταυρό μια για πάντα αλλά και δώρο που ο άνθρωπος οφείλει να εκτιμήσει και να τιμήσει έμπρακτα στη ζωή του, είναι κληρονομιά άφθαρτη, αμίαντη και αμάραντη, «πεφυλαγμένη εν τοις ουρανοίς δι' ημάς» (Α~ Πέτρ. 1/α/4), όμως ο πιστός καλείται από σήμερα να απολαμβάνει «το τέλος της πίστεώς [του], την σωτηρίαν των ψυχών» (Α~ Πέτρ. 1/α/9).
Συχνά ο λόγος του Θεού σε άλλες περικοπές τονίζει μία όψη και σε άλλες περικοπές διαφορετικές όψεις της ίδιας αλήθειας, ο δε πιστός καλείται να συνδυάσει όλες αυτές τις όψεις για να έχει ολοκληρωμένη άποψη του θέματος. Όσον αφορά το θέμα της Σωτηρίας, αναμφίβολα ο Χριστός την κέρδισε μια για πάντα και την χαρίζει δωρεάν ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Αυτό το κερδισμένο δώρο, εντούτοις, ο άνθρωπος καλείται να το ποθήσει, να το ζητήσει και να το κρατήσει με πίστη ΩΣ ΑΡΡΑΒΩΝΑ, και να το κατεργαστεί με αγάπη μέχρι της ημέρας του Κυρίου, κατά τη συνάντησή του με τον Ουράνιο Νυμφίο Χριστό.
Από τη στιγμή που κάποιος υποστηρίξει ότι ΜΟΝΟ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ κατανόηση είναι ΟΡΘΗ –ενώ ο Παύλος συμβουλεύει «Μη γίνεσθε φρόνιμοι παρ' εαυτοίς» (Ρωμ. 12/ιβ/16)– και επίσης θεωρεί “κεκτημένα” και χωρίς όρους τα θεία δώρα, ο δρόμος που ακολουθεί είναι επισφαλής και επικίνδυνος.
Ελπίζουμε τα κείμενα του «Τ» να παροτρύνουν και να βοηθούν τους αναγνώστες στη διερεύνηση, κατανόηση και θετική αξιοποίηση της αλήθειας του Ευαγγελίου και των αρχών της Βασιλείας των Ουρανών. "ΤΥΧΙΚΟΣ"
