5--4--2016---ΤΡΙΤΗ----Ο Θεός όπως μας αποκαλύπτεται στις ιερές Γραφές είναι απείρως άγιος. Οι οφθαλμοί Του είναι καθαρότεροι ώστε να βλέπει πονηρά και δεν δύναται να επιβλέπει στην ανομία.

Iδού έρχομαι ταχέως !!!

 

Η ΤΕΛΕΙΑ  ΛΥΤΡΩΣΗΣ

ΤΕΛΕΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗ

 (Του Κώστα Κουνάδη=1988

18

-Α/.—Μια θαυμαστή ομολογία.

-Αν και περνά μια περίοδο πόνων και τελείας εγκατάλειψης όμως έχει τη δύναμη να στραφεί κατά ιδιαίτερο τρόπο στον Πατέρα Του και να πει «Θεέ μου Θεέ μου». Με τα λόγια αυτά ο Κύριος μας εκφράζει.

-α/.—Την υπακοή Του. αυτός μας λέγει η Αγία Γραφή έγινε υπήκοος μέχρι θανάτου – θανάτου δε σταυρού. Αν βρίσκεται κρεμασμένος μεταξύ γης και Ουρανού τούτο ήταν το αποτέλεσμα της υπακοής Του στην ουράνια εντολή που είχε πάρει για να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος. Δες λοιπόν φίλε μου πως ο Χριστός ξεπλήρωσε την αποστολή Του όταν αντιμετωπίζοντας τη δικαιοσύνη του Θεού ως ο μοναδικός αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας έκραξε «Θεέ μου Θεέ μου». Δεν είναι αλήθεια θαυμαστός στην υπακοή Του στο θείο θέλημα;

Με τα λόγια αυτά ο Κύριος μας εκφράζει και.

-β/.—Την αληθινή Του πίστη.

-Ο Χριστός την ώρα αυτή που λέει τα λόγια αυτά αισθάνεται εγκαταλελειμμένος. Δεν βλέπει το Θεό να είναι κοντά Του. Νιώθει ότι έχει απομακρυνθεί. Βρίσκεται ο  Χριστός μέσα στο σκοτάδι της κολάσεως. Κι’ όμωςπίστευε στο Λόγο του Θεού που είχε πει: «Δεν θα αφήσεις την ψυχήν μου στον άδη». Δεν αισθανόταν τον Θεό Πατέρα Του κοντά Του. Δεν τον έβλεπε. Το πίστευε όμως. Σ’ αυτόν λοιπόν απευθυνόμενος λέει μέσα στην αγωνία του σταυρού. «Θεέ μου Θεέ μου»! Δεν είναι θαυμαστή η πίστη Του αυτή; Πόσο ανάγκη την έχουμε κι’ εμείς. Βέβαια όταν όλα είναι λαμπερά και ρόδινα εύκολα λέει ένας ότι πιστεύει. Μα αν όλα είναι μαύρα και ανάποδα όπως συνέβη εκεί στο Γολγοθά κι’ εξακολουθείς να εμπιστεύεσαι στο Θεό αυτό θα πει ότι έχεις μιαανώτερη πίστη. Και αυτήν ακριβώς είχε ο Κύριος μας καθώς έλεγε «Θεέ μου  Θεέ μου γιατί με εγκατέλειπες».

Στα λόγια όμως αυτά δεν παρατηρούμε μόνο ομολογία έχουμε και.

Η ΤΕΛΕΙΑ  ΛΥΤΡΩΣΗΣ

ΤΕΛΕΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗ

 (Του Κώστα Κουνάδη=1988

19

-Β/.— μια σκληρή πραγματικότητα. «Με εγκατέλειπες». Ο -Θεός να εγκαταλείψει το Θεό; Ω! μυστήριο μυστηρίων! Το πεπερασμένο μυαλό μας δεν μπορεί να φθάσει στα βάθη του μυστηρίου αυτού. Αυτή όμως είναι η φρικτή πραγματικότητα. Και είναι πολύ σκληρή.

-Υπέφερε ο Άγιος πολλά από τους εχθρούς Του. Υπέφερε πολλά από εκείνους που ήλθε να σώσει. Υπέφερε πολλά από κι’ από τους ίδιους τους μαθητές Του όταν όλοι τον εγκατέλειψαν και μάλιστα στην πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής Του. Αλλά για όλα αυτά δεν άνοιξε το στόμα Του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλα αυτά ήταν παθήματα που υποφέρονταν. Μα να υποφέρει ψυχικά έτσι όπως εκφράζεται με τα λόγια αυτά «Θεέ μου Θεέ μου…»είναι κάτι που ξεπερνά κάθε δυνατό όριο. Αυτό ήταν κυρίως το εσωτερικό Του πάθος.

Κι’ αυτό ήταν εκείνο που πίεζε κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο την καρδιά Του.

-Ο Θεός όπως μας αποκαλύπτεται στις ιερές Γραφές είναι απείρως άγιος. Οι οφθαλμοί Του είναι καθαρότεροι ώστε να βλέπει πονηρά και δεν δύναται να επιβλέπει στην ανομία. Πώς να την αντικρύσει έστω και στον αγαπημένο Του γυιό που κι’ αν ακόμη ο ίδιος δεν γνώρισε αμαρτία  έγινε όμως αμαρτία για μας; Έτσι ο Θεός απέστρεψε τρόπο τινά το πρόσωπο Του από τον γυιό της αγάπης Του. αυτή η αποστροφή ήταν θεία εγκατάλειψη. Τη στιγμή εκείνη φαινόταν σαν να μη είχε Θεό. Η παρουσία Του είχε τραβηχτεί. Και ήταν φυσικό. Η παρουσία του Θεού δεν μπορεί να είναι στην κόλαση. 

Τίνα κοινωνία έχει το φως με το σκότος. Τη στιγμή εκείνη ο ευλογημένος Υιός του Θεού ο Χριστός καθώς ήταν φορτωμένος την αμαρτία του κόσμου και βρισκόταν σταυρωμένος στο ξύλο της αισχύνης(ντροπής) έγινε ο καταραμένος καθώς είναι γραμμένο «επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου»(Γαλάτας γ:13). Πως λοιπόν να μη κραυγάσει «Θεέ μου Θεέ μου γιατί με εγκατέλειπες

.......................................................