Iδού έρχομαι ταχέως !!!
Η ΤΕΛΕΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗΣ
ΤΕΛΕΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗ
(Του Κώστα Κουνάδη=1988
20
-Έχουμε λοιπόν εδώ μια σκληρή πραγματικότητα. Δεν σε συγκινεί φίλε μου η αγάπη αυτή που έχει ο Χριστός για σένα όπως εκδηλώθηκε στο σταυρό του Γολγοθά;
Αλλά εδώ έχουμε ακόμη.
-Γ/.— Και μια δυνατή απάντηση.
-Μπορεί ο Χριστός από το σταυρό να διατύπωσε αυτό το εναγώνιο ερώτημα «Γιατί με εγκατέλειπες;»
Φαινομενικά δεν πήρε απάντηση. Όμως αν ανοίξουμε την Καινή Διαθήκη σε διάφορα μέρη θα τη βρούμε. Αν Εκείνος εγκαταλείφθηκε τούτο έγινε:
-α/.— Εξ’ αιτίας της ενοχής του ανθρώπου.
Πέθανε ο δίκαιος υπέρ ημών των αδίκων. Τις αμαρτίες μας Αυτός βάσταξε στο άγιο σώμα Του επί του ξύλου του Σταυρού. Πέθανε για την αμαρτία μας κατά τας Γραφάς. Πιστεύεις τούτο; Έτσι Εκείνος εγκαταλείφθηκε.
-β/.— Για να μπορεί να σώσει εσένα και μένα από την αιώνια κόλαση και να μας κάνει παιδιά και κληρονόμους του Θεού. Και τέλος
-γ/.— Εγκαταλείφθηκε Αυτός για να μη εγκαταλειφθούμε εμείς ποτέ.
-Για τη θυσία Του εκείνη δεν θα πρέπει να Του πεις φίλε μου ένα ευχαριστώ; Κι’ Αυτόν τον φίλο των αμαρτωλών τον Χριστόν που σε αγάπησε τόσο πολύ δεν θα ήθελες να κάνεις δικό σου φίλο; Κάνε το και πίστεψε με ότι ποτέ δεν θα μετανιώσεις.
Στο εύχομαι.
21
Ο Αγώνας Της Λυτρώσεως: «Διψώ»
-Αν όπως είδαμε σε προηγούμενη μελέτη μας ο προηγούμενος λόγος Του «Θεέ μου Θεέ μου διατί με εγκατέλειπες;» εξέφραζε το κόστος της λυτρώσεως μας ο σημερινός που είναι ο συντομότερος απ’ όλους μόνο μια λέξη«διψώ» παρουσιάζει τον αγώνα της λυτρώσεως που ανέλαβε Εκείνος. Όπως μετά τη μάχη που έδωσε στην έρημο κατά των δυνάμεων του σκότους πείνασε έτσι τώρα αφού έκανε το έργο της λυτρώσεως δίψασε. Κι’ ενώ στην αρχή της σταυρώσεως αρνήθηκε να πιει το ναρκωτικό που έδιδαν σ’ όλους τους καταδίκους ξύδι και χολήγια να μπορέσει έτσι να γευθεί όλο τον πόνο της σταυρώσεως τώρα καθώς το έργο εκείνο έχει συντελεστή και ο πυρετός έκαιε τον λάρυγγα Του φώναξε «Διψώ».
Βέβαια ο Ιωάννης δια Πνεύματος Αγίου μας λέει ότι αυτόν τον Λόγον τον είπε ο Κύριος Ιησούς για να πληρωθεί η Γραφή. Αλλά πουθενά δεν βρίσκουμε ακριβώς αυτή την κραυγή. Μόνο το νόημα της έχουμε. Έτσι διαβάζουμε στο βιβλίο των Ψαλμών.(ψαλμός 22:15). «Η δύναμης μου εξηράνθη ως όστρακον και η γλώσσα μου εκολλήθη εις τον λάρυγγά μου».
«Ητόνισα κράζων ο λάρυγξ μου εξηράνθη απέκαμον οι οφθαλμοί μου από του να περιμένω τον Θεόν μου».
(Ψαλμός 69:21).
-Πέρα όμως απ’ αυτήν τη φυσική δίψα υπήρχε και η πνευματική Του. Προηγουμένως μέσα στους πόνους Του και την αγωνία Του φώναξε ο Άγιος «Θεέ μου Θεέ μου διατί με εγκατέλειπες;» Και τώρα με το συναίσθημα αυτό ακόμη στην καρδιά Του φωνάζει «Διψώ». Και τα λόγια αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ηχώ εκείνη που έλεγε ο ψαλμωδός (Ψαλμός 42:1). «Καθώς επιποθεί η έλαφος τους ρύακας των υδάτων ούτως η ψυχή μου σε επιποθεί Θεέ. Διψά η ψυχή μου τον Θεό τον Θεό τον ζώντα. Πότε θέλω ελθεί και θέλω φανεί ενώπιον του Θεού;»
-Εκείνος που είναι η πηγή των ζώντων υδάτων και προσκάλεσε όλους που διψούν να στραφούν σ’ Αυτόν και να πιούν. Εκείνος που είπε στη Σαμαρείτισσα «Πας όστις πίνει εκ του ύδατος τούτου θέλει διψήσει πάλιν όστις όμως πιει εκ του ύδατος το οποίον εγώ θέλω δώσει εις αυτόν δεν θέλει διψήσει εις τον αιώνα αλλά το ύδωρ το οποίον θέλω δώσει εις αυτόν θέλει γείνει εν αυτώ πηγή αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον»
