Η ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΜΟΥ
ΤΥΧΙΚΟΣ ΜΑΙΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2000
01
``...καθαρίζετε
το έξωθεν του ποτηρίου και του πινακίου,
έσωθεν
όμως γέμουσιν εξ αρπαγής και ακρασίας...''
Το
97% του ελληνικού λαού...
Με
την αδικαιολόγητη και αψυχολόγητη στάση που διάλεξε η ιεραρχία της Ελλαδικής
Εκκλησίας στο θέμα των αστυνομικών ταυτοτήτων έκανε μεγάλο κακό στον ίδιο τον
εαυτό της.
Προσπαθώντας
να δημιουργήσει εντυπώσεις και να φανεί ισχυρότερη από την κυβέρνηση,
διεκδίκησε ως αληθινό το στατιστικό δεδομένο σύμφωνα με το οποίο "97% του
ελληνικού πληθυσμού είναι Ορθόδοξοι".
Αυτό
το ποσοστό όμως θυμίζει τα αποτελέσματα εικονικών "εκλογών" που
γίνονταν σε αφρικανικές ή κομμουνιστικές χώρες, όπου ο λαός ψήφιζε
"ελεύθερα και ομόφωνα", τον μοναδικό υποψήφιο του κινήματος που είχε
επιβληθεί από το ολοκληρωτικό καθεστώς...
Στην
πραγματικότητα, αυτό ισχύει μόνο στα χαρτιά, επειδή και οι πέτρες ακόμη
γνωρίζουν ότι οι πραγματικά "Ορθόδοξοι" χριστιανοί στη χώρα μας δεν
αποτελούν παρά ελάχιστα εκατοστά του πληθυσμού, όπως μπορεί να φανεί και από τη
μικρή προσέλευση των Ελλήνων στους ναούς κάθε Κυριακή.
Οι
αρχαίοι πρόγονοί μας έλεγαν το γνωστό "Ουκ εν τω πολλώ το ευ".
Δυστυχώς, όμως, οι εκκλησιαστικοί "άρχοντες" της χώρας μας προτιμούν
να κολακεύονται με αριθμούς φαντάσματα, χωρίς να ενδιαφέρονται για την
ουσιαστική πραγματικότητα.
Αλλά τι σημαίνει αυτό
το 97%;
ΠΟΙΟΣ
ΔΙΑΠΡΑΤΤΕΙ:
Το
97% από τις ψευδορκίες...
Το
97% από τα διαζύγια...
Το
97% από τις σωματεμπορίες...
Το
97% από τις εκτρώσεις...
Το
97% από τις παιδεραστίες...
Το
97% από τους φόνους...
Το
97% από τις μοιχείες...
Το
97% από τα οικονομικά εγκλήματα...
Το
97% από το εμπόριο ναρκωτικών...
Το
97% από τις φοροδιαφυγές...
Το
97% από τις αυτοκτονίες...
Το
97% από τους βιασμούς...
ΠΟΥ
ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
ΠΟΥ
ΗΤΑΝ ΟΙ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ ΜΑΣ
ΟΤΑΝ
ΨΗΦΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΝΟΜΟΙ
ΓΙΑ
ΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΙΧΕΙΑΣ;
ΤΟΤΕ
ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ;
………………………………….
ΤΥΧΙΚΟΣ ΜΑΙΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2000
02
Σύμφωνα
με την απλή αριθμητική και λογική, όταν οι ιεράρχες καυχώνται ότι ποιμαίνουν
και εκπροσωπούν το 97% των πολιτών αυτής της χώρας, αυτόματα διεκδικούν και
παραδέχονται ότι οι οπαδοί τους διαπράττουν όλες τις πράξεις που αναφέρονται
στο πλαίσιο της απέναντι σελίδας και πολλά άλλα... και φυσικά 97% των
φυλακισμένων για διάφορα αδικήματα είναι (στα χαρτιά τουλάχιστον) Ορθόδοξοι
Χριστιανοί.. Αυτή, λοιπόν, είναι η ποιότητα των πιστών της Ελλαδικής Εκκλησίας;
Αλίμονο
στους θρησκευτικούς ηγέτες που με την "διακονία" τους κατάφεραν μια
τέτοια "ποιότητα" μαθητών και ακολούθων.
*
* *
Αλλά,
ευτυχώς, ανάμεσα στους συλλήβδην ονομαζόμενους Ορθόδοξους Χριστιανούς Έλληνες,
ΥΠΑΡΧΟΥΝ -και γνωρίζουμε αρκετούς προσωπικά- εκλεκτοί άνθρωποι, γνήσιοι
ακόλουθοι του Χριστού και του Ευαγγελίου, άτομα που μελετούν τις Άγιες Γραφές,
προσεύχονται καθημερινά, αγαπούν τον Θεό και ενδιαφέρονται για τον πλησίον
τους.
Υπάρχουν
άνθρωποι που πονούν πραγματικά για το πνευματικό κατάντημα αυτού του τόπου και
φροντίζουν, στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους, να κηρύξουν το Ευαγγέλιο ανάμεσα
στους συμπατριώτες τους.
Υπάρχουν
άνθρωποι που δεν λατρεύουν "Θεόν και Μαμωνά", που δεν βλέπουν με το
ένα μάτι την Εκκλησία και με το άλλο το Χρηματιστήριο...
Υπάρχουν
άνθρωποι που ειλικρινά διψούν για το γνήσιο χριστιανικό βίωμα, αλλά στερημένοι
την ορθή καθοδήγηση, παραμένουν δέσμιοι σε μεσαιωνικά κατάλοιπα που όζουν
πτωμαΐνη και μούχλα...
Υπάρχουν
άνθρωποι που διψώντας για μια καθαρότερη ζωή, που δεν βρίσκουν στο σημερινό
θρησκευτικό-πολιτικό σύστημα της Ελλαδικής Εκκλησίας, τελικά παρασύρονται σε
αιρέσεις και κακοδιδασκαλίες που καταφέρνουν να δείξουν "καλύτερο
πρόσωπο"...
***
ΑΝΘΙΣΕ Η ΚΙΔΩΝΙΑ ΜΟΥ
Η
πρόσφατη περιπέτεια που περνά η χώρα μας προσφέρει μια σπάνια ευκαιρία για την
Ελλαδική Εκκλησία, να αποτινάξει επιτέλους τα δεσμά του Κράτους και ν'
αναπτύξει τη δική της ανεξάρτητη ζωή, όπως στο παρελθόν έχουν ζητήσει αρκετοί
δικοί της άνθρωποι.
Επηρεασμένοι,
όμως, οι εκκλησιαστικοί ταγοί από πνεύμα φιλοδοξίας και τη λαγνεία των κοσμικών
μεγαλείων, εμποδίστηκαν να δουν σωστά και έπραξαν όπως δεν θα έπρεπε. Ακόμη και
ο Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος αρχικά έδειξε δείγματα ορθής πορείας, παρασύρθηκε (ή
είναι δέσμιος) από μια πλειοψηφία αρχιερέων που δεκαετίες τώρα κοιμούνται τον
ύπνο της εικονικής ηγεμονίας τους, από τον οποίο δεν θέλουν κανείς να τους
μετακινήσει...
Με
τον τρόπο αυτό κατάφεραν να γελοιοποιηθούν ιεροί θεσμοί και να παραπλανηθεί ο
λαός μας σε δρόμους αδιέξοδους, που δεν οδηγούν στο Ευαγγέλιο και στα νάματα
της ζωής αλλά σε πεδία και μεθόδους πολιτικών μαχών, από τα οποία μόνο πίκρα,
διχασμός και μίσος πηγάζει.
Είθε
η ιστορία αυτή να αφυπνίσει το μέρος εκείνο του λαού μας που διψά για γνήσια
χριστιανική ζωή και να το βοηθήσει να επιστρέψει ΕΠΙ ΤΑΣ ΠΗΓΑΣ, στα ιερά
κείμενα του Ευαγγελίου, στην καθαρή ζωή, στη συνέπεια λόγων και έργων, σε
αληθινή λατρεία του Θεού "εν πνεύματι και αληθεία".
…………………………………….
ΤΥΧΙΚΟΣ ΜΑΙΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ
2000
03
Ο
Θεός να το δώσει!
**
``...καθαρίζετε
το έξωθεν του ποτηρίου και του πινακίου,
έσωθεν
όμως γέμουσιν εξ αρπαγής και ακρασίας...''
Έλληνας
ή Χριστιανός!
Ησχέση
ανάμεσα στον ελληνισμό και το χριστιανισμό, ένα θέμα που προσπάθησαν να
ερμηνεύσουν πολλοί ιστορικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί επιστήμονες, ήρθε και
πάλι στην επικαιρότητα εξ αφορμής των νέων αστυνομικών ταυτοτήτων. Συζητήθηκε
εκτενώς σε τηλεοπτικές συζητήσεις, σε δημόσια βήματα, προβλήθηκε από τον Τύπο
αλλά και από άμβωνες εκκλησιών, έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης στις
"λαοσυνάξεις" που οργανώθηκαν από την εκκλησιαστική ιεραρχία...
Μάλιστα,
όπως συνήθως συμβαίνει σε κάθε φανατισμένη ατμόσφαιρα, για μια ακόμη φορά το
θέμα ξέφυγε από τις αληθινές του διαστάσεις και ως νέο "υγρόν πυρ"
καθένας το χρησιμοποιεί κατά το δοκούν σε επιθέσεις κατά των αντιπάλων του...
Ως
Έλληνες έχουμε κι εμείς τις ευαισθησίες μας με ό,τι ελληνικό. Ως Χριστιανοί,
όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να διατηρούμε την ψυχραιμία μας και με κάθε
αντικειμενικότητα να διακρίνουμε ``τα διαφέροντα’’ και να αποδίδουμε ``τα του
καίσαρος τω καίσαρει και τα του Θεού τω Θεώ''...
Το
βασικό ερώτημα που τίθεται εν προκειμένω είναι εάν και κατά πόσον υπάρχει
ανάμεσα στον ελληνισμό και τον χριστιανισμό, αυτού του είδους η σχέση που
προσπαθούν να μας κάνουν να πιστεύουμε κάποιοι καπηλευόμενοι την ιστορία.
Αν
θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στην αλήθεια, πρέπει χωρίς υπεκφυγές να
ομολογήσουμε ότι ανάμεσα στις δύο αυτές έννοιες στην πραγματικότητα όχι μόνο
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ, αλλά και δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει!
………………………………………
ΤΥΧΙΚΟΣ ΜΑΙΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ
2000
04
Ο
Θεός να το δώσει!
**
Για
να μην σπεύσει κάποιος να παρανοήσει τη θέση αυτή, δηλώνουμε αμέσως και
διευκρινίζουμε ότι το ίδιο ισχύει και για κάθε άλλο "-ισμό", εθνικό
(αναφερόμενο σε οποιοδήποτε περιούσιο έθνος π.χ. ιουδαϊκο, ελληνικό, ρωμαϊκό
κ.λπ.), πολιτικό (εθνικισμό, κομμουνισμό, σοσιαλισμό κ.λπ.) ή φιλοσοφικό
(ουμανισμό, υπαρξισμό, μοντερνισμό κ.λπ.).
Η
θέση αυτή δεν προκύπτει από δική μας επιλογή, αλλά πηγάζει από τις ίδιες τις
Άγιες Γραφές (και μάλιστα την Καινή Διαθήκη), οι οποίες βεβαιώνουν με τον πλέον
κατηγορηματικό τρόπο ότι κανείς δεν πρέπει να καυχάται απλά και μόνο στην όποια
καταγωγή ή πίστη του! (Ματθ. 3/γ/9, Ιάκ. 2/β/19).
ΟΙ ΜΗΛΙΕΣ ΜΟΥ
Το
όλο θέμα συζητείται εκτενώς από τον απόστολο Παύλο στην Επιστολή προς Ρωμαίους
όπου, αν και παραδέχεται ότι ``η υπεροχή του Ιουδαίου’’ είναι ``πολλή κατά
πάντα τρόπον, διότι εις τους Ιουδαίους ενεπιστεύθησαν τα λόγια του Θεού΄΄
(3/γ/1-2), εντούτοις καταλήγει ότι ``Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ
Ιουδαίος... αλλ’ Ιουδαίος είναι ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος... του οποίου ο έπαινος
είναι ουχί εξ ανθρώπων, αλλ’ εκ του Θεού’’ (2/β/28-29).
Εκείνο
που έχει σημασία στα μάτια του Θεού -εξυπακούεται πως το ίδιο πρέπει να
ενδιαφέρει και τους θρησκευτικούς ταγούς- δεν είναι η εθνική ή η πολιτιστική
ταυτότητα του ατόμου (η οποία προφανώς είναι σημαντικότατη σε άλλες σφαίρες της
ανθρώπινης ζωής και κοινωνίας), αλλά η στάση του απέναντι στον Θεό και τον
Χριστό Του και απέναντι στις θείες εντολές. Ο απόστολος θα γράψει: ``θλίψις και
στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του εργαζομένου το κακόν, Ιουδαίου τε
πρώτον και Έλληνος^ δόξα δε και τιμή και ειρήνη εις πάντα τον εργαζόμενον το
αγαθόν, Ιουδαίον τε πρώτον και Έλληνα’’ (Ρωμ. 2/β/9-10). Κανείς δεν αθωώνεται
επειδή ανήκει σ’ αυτό ή το άλλο έθνος και κανείς δεν ενοχοποιείται για την ίδια
αιτία.
ΟΙ ΜΗΛΙΕΣ ΜΟΥ
Αν
οι Ιουδαίοι διεκδικούν κάποια πρωτοπορία, επειδή σ’ αυτούς πρώτα παραχωρήθηκαν
οι θείες αποκαλύψεις, αυτό απλά τους καθιστά ιδιαίτερα υπόλογους γι' αυτό και η
κρίση του Θεού για τους παραβάτες των εντολών Του αφορούν τον ``Ιουδαίον
πρώτον’’.
Η
ισορροπία αυτή δεν περιορίζεται μόνο μεταξύ αυτών των δύο αρχαίων εθνών ή
πολιτισμών μα αγκαλιάζει ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, επειδή ενώπιον του Θεού ``δεν είναι
Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος,
ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσιν είναι ο Χριστός’’ (Κολ. 3/γ/11).
Παρόλο
που οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν ότι ``πας μη Έλλην βάρβαρος’’, και οι
Ιουδαίοι θεωρούσαν ως εθνική τους αποκλειστικότητα το έλεος και τη χάρη, ο Θεός
κατήργησε όλες αυτές τις διακρίσεις δημιουργώντας έναν ΝΕΟ ΛΑΟ, για τον οποίο
και λέει: ``θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί^ και θέλω είσθαι Θεός αυτών,
και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου'' (Β' Κορ. 6/ς/16).
Απαντώντας
στους Ιουδαίους, οι οποίοι είχαν καύχηση στην καταγωγή τους από τον Αβραάμ, ο
Χριστός δήλωσε: ``θέλει αφαιρεθή αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού, και θέλει δοθή
εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής’’ (Ματθ. 21/κα/43). Έκτοτε, κανένας
ΙΟΥΔΑΙΟΣ ή ΕΛΛΗΝΑΣ δε μπορεί να συγκαταριθμηθεί με το λαό του Θεού απλά και
μόνο χάρη στην εθνική του καταγωγή παρά μόνο ανάλογα με το πώς εφαρμόζονται στη
ζωή του οι θείες διατάξεις και παράγεται ο καρπός του Αγίου Πνεύματος.
ΟΙ ΜΗΛΙΕΣ ΜΟΥ
………………………………..
ΤΥΧΙΚΟΣ ΜΑΙΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ
2000
05
Ο
Θεός να το δώσει!
**
Όλοι
οι λαοί και όλα τα έθνη έχουν προσφέρει στην ανθρωπότητα πολλά ή λιγότερα,
κανένας όμως δε μπόρεσε να φέρει λύση στο αιώνιο υπαρξιακό πρόβλημα του
ανθρώπου. Αυτό το γνώριζε από την αρχή ο Θεός γι' αυτό και στην επαγγελία που
έδωσε στον Αβραάμ συμπεριέλαβε όλους τους ανθρώπους, λέγοντας ότι ``εν τω
σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης'' (Γεν. 22/κβ/18). Είναι
για τούτο που ``ο έπαινος είναι ουχί εξ ανθρώπων, αλλ’ εκ του Θεού’’.
Συνεπώς,
τέκνα Θεού είναι μόνο εκείνοι οι οποίοι ``ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος
σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ’ εκ Θεού εγεννήθησαν’’ (Ιωάν. 1/α/13) και
μόνο αυτοί είναι πραγματικοί χριστιανοί!
***
ΟΙ ΜΗΛΙΕΣ ΜΟΥ
Τα
παραπάνω δείχνουν πόσο ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ είναι το να μιλάει κανείς για "ελληνοχριστιανικό"
πνεύμα, επειδή τότε θα έχουν δίκιο και εκείνοι που μιλούν για
"ιουδαιοχριστιανικό" πολιτισμό (αυτό το τελευταίο είναι πολύ της
μόδας τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ) και, λογικά παρέχεται το δικαίωμα σε κάθε
άλλο λαό να μιλάει για "ρωσοχριστιανικό" ή
"σλαυοχριστιανικό" ή "λατινοχριστιανικό" ή
"αφρικανοχριστιανικό" και όλα τα ανάλογα σύνθετα...
Δεν
διεκδικούμε περισσότερη σοφία ή λογική από την ιεραρχία της Ελλαδικής
Εκκλησίας. Όταν όμως τα πράγματα κατευθύνονται από άλλους παράγοντες, άσχετους με
την ουσία και την πνευματικότητα, τότε οδηγούμαστε -και δυστυχώς αυτό συμβαίνει
σήμερα- σε λάθη ανεπανόρθωτα, με συνέπειες οδυνηρότατες και για τη χώρα και για
την Εκκλησία της.
Δεν
υποτιμούμε καθόλου την ελληνική μας καταγωγή με τα παραπάνω. Διαχωρίζουμε
εντούτοις τη χριστιανική ιδιότητα από την εθνική και δεν θεωρούμε κανέναν λαό
περιούσιο ή ανώτερο από οποιονδήποτε άλλο.
Κάθε
άνθρωπος, άσχετα με την εθνική του καταγωγή, μπορεί να είναι ΚΑΛΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ,
αλλά κανένας Έλληνας ή οποιασδήποτε άλλης φυλής μέλος ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ αποκλειστικά και μόνο εξαιτίας της εθνικής του καταγωγής ή επειδή
κάποτε "τον βάφτισε η νουνά του".
***
ΟΙ ΜΗΛΙΕΣ ΜΟΥ
Καλά
θα έκανε, λοιπόν, η ιεραρχία της Ελλαδικής Εκκλησίας να αναθεωρήσει τους
δρόμους που ακολουθεί. Λάθος είναι η αρχική αντίληψη ότι όλοι οι Έλληνες είναι
Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Αν αυτό ισχύει, τότε ανάμεσά τους συγκαταλέγονται και ο
Υπουργός Δικαιοσύνης, που τόσα του καταμαρτυρούν, και ο ακατονόμαστος
Ανδρουλάκης και όλοι εκείνοι που πέρασαν τις τελευταίες ημέρες από τις
τηλεοπτικές οθόνες καυχόμενοι ότι "ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ", "ΔΕΝ
ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ", "ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Η
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ"!...
Αν
η κορυφή της Ελλαδικής Εκκλησίας, ικανοποιείται να "ποιμένει" ένα
κοπάδι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΝΕΚΡΩΝ, αυτό διόλου δεν ταιριάζει με το Ευαγγέλιο ή τον
ηρωισμό των αποστόλων και μαρτύρων της πίστης μας.
Παραφράζοντας
τα λόγια του Παύλου, ``εν τη εκκλησία πέντε αληθινούς χριστιανούς προτιμώ να
έχω, παρά μυρίους που γι’ αυτούς η χριστιανική πίστη μοιάζει με γλώσσαν
αγνώριστον’’.
Σε
αντίθετη περίπτωση η Ελλαδική Εκκλησία θα παραμείνει μια ακόμη υπηρεσία του
Δημοσίου, οπωσδήποτε όμως όχι Εκκλησία Χριστού!
