Iδού έρχομαι ταχέως !!!
Δεν υπήρχε υπαινιγμός στην αφήγηση ότι ο Κάϊν δεν έφερε ωραία προσφορά. Θα έπρεπε να παρουσιάζει μια πιο ελκυστική εικόνα σ’ αντίθεση με τη θυσία του Άβελ. Στο βωμό του Άβελ βρίσκονταν το ματωμένο άψυχο αρνί όχι τόσο όμορφο όσο οι καρποί του Κάϊν. Η αληθινή λατρεία δεν βρίσκεται στα εξωτερικά πράγματα αλλά στην καρδιά. Ο Φαρισαίος στο ναό έκανε μια πολύ όμορφη προσευχή-ομιλία σ’ αντίθεση με την κραυγή για έλεος του Τελώνη. Η δεχτή λατρεία μπορεί να συνοδεύεται ή όχι με όμορφες τελετές. Αυτό που έχει σπουδαιότητα είναι το πνεύμα και το αίμα. Η θυσία είναι απαραίτητη. Ο Θεός λέγει στο Λόγο Του: «Και όταν ίδω το αίμα θέλω σας παρατρέξει». ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ-2017
(Έξοδος ιθ:13)
Γι’ αυτό ο Κάϊν απορρίφτηκε και ο Άβελ έγινε δεκτός.
Οι θεολόγοι για χρόνια τώρα κάνουν υποθέσεις σχετικά με το πώς ο Κάϊν και ο Άβελ ήξεραν ή όχι ότι ο Θεός δέχτηκε την προσφορά τους. το κείμενο λέγει : «Και είδε μ’ ευχαρίστηση ο Κύριος τον Άβελ και την προσφορά Του.(Γένεσης 4:4). Οι πρώτοι πατέρες της Εκκλησίας πίστευαν ότι ο θεός απάντησε στη θυσία του Άβελ στέλνοντας φωτιά από τον ουρανό να καταφάγει το αρνί ενώ στην περίπτωση του Κάϊν δεν υπήρχε εκδήλωση.
Γνωρίζουμε ότι η πρώτη θυσία στη Σκηνή του Μαρτυρίου άναψε φωτιά που έπεσε από τον ουρανό. Το ίδιο έγινε και με την πρώτη θυσία που έγινε στο Ναό του Σολομώντα. Και η θυσία του προφήτη Ηλία στο όρος Κάρμηλο απαντήθηκε με φωτιά από τον Ουρανό.
Ακόμη διαβάζουμε «Με την πίστη ο Άβελ προσέφερε εις το Θεό καλυτέραν θυσία παρά ο Κάϊν και δια την πίστη αυτή δόθηκε η μαρτυρία ότι είναι δίκαιος αφού ο ίδιος ο Θεός έδωκε τη μαρτυρία του επάνω εις τα δώρα». (Εβραίους 11:4).
Προφανώς ο Άβελ δέχτηκε μία κάποιου είδους μαρτυρία που του φανέρωσε ότι η θυσία του έγινε δεκτή και ότι και ότι βρήκε εύνοια μπροστά στο Θεό. Ίσως να έμοιαζε με το θαύμα που έγινε στο όρος Κάρμηλο με τον προφήτη Ηλία: «και ο Θεός όστις
Εισακούει δια πυρός ούτος ας είναι ο Θεός»
(Α΄ Βασιλέων ιη:24). ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ-2017
...................
10--11--2017---- 19--Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
( Υπό Ανδρέα Τσαγκαλίδη)
2/. Για θεία Αγιότητα. Η ένταση του μίσους του Θεού προς την αμαρτία δεν μπορούσε να εκδηλωθεί πιο εμφαντικά από το θάνατο του Υιού Του πάνω στο Σταυρό. Το μέγεθος της θυσίας που έκανε ο Θεός δίνοντας τον υιό Του δείχνει το μέγεθος της ανάγκης. Η ανάγκη ήταν μεγάλη από ανθρώπινης πλευράς λόγω της αμαρτίας και η ανάγκη ήταν μεγάλη από πλευράς του Θεού λόγω της Αγιότητος Του. Το να έλθει κανείς μεταξύ των πυρών της ανθρώπινης αμαρτίας και της Θείας αγιότητος απαιτείτο
ανθρώπινη αναμαρτησία και θεία πληρότης προσόντα που μπορούσαν να βρεθούν μόνο στον Άνθρωπο Ιησού Χριστό.
δεν σκεπτόμαστε ότι εάν ήταν δυνατόν για τον Άγιο Θεό να σώσει τους αμαρτωλούς χωρίς το θάνατο του Σταυρού δεν θα απαντούσε στην αγωνιώδη προσευχή του υιού του όταν συνοδευμένη με δάκρυα και αίμα στον κήπο της Γεθσημανή έκραξε: «Πάτερ εάν είναι δυνατόν ας παρέλθει το ποτήριον τούτο απ’ εμού»(Ματθαίος κς:39).
Ήταν η αγάπη του Θεού προς ένα χαμένο κόσμο η αιτία που προσέφερε σ’ Αυτόν το φρικτό εκείνο ποτήριο. Ήταν η αγιότης του Θεού που δεν μπορούσε να το αφήσει να παρέλθει απ’ Αυτού εάν δεν ερχόταν ένα τέλος της αμαρτίας και ακόμα και όταν ο Ευλογητός εκείνος κρεμότανε πάνω στο καταραμένο ξύλο αναγκάσθηκε να φωνάξει: «Θεέ μου Θεέ μου! Διατί με εγκατέλειψες;»
Το να είσαι ένας εχθρός του Σταυρού του Χριστού είναι σαν να είσαι εχθρός της αγιότητας που είναι ο χαρακτήρας του Θεού. ένα άλλο χαρακτηριστικό των εχθρών αυτών του Σταυρού που αναφέρονται από το Παύλο είναι ότι η δόξα τους είναι στην αισχύνη τους (Φιλιππισίους γ:19). Το να καυχάσαι σε πράγματα που είναι αισχύνη είναι διαβολικό.
...