01-----01-
Τα ίχνη της ζωής μας
«Αγαπητέ, κατά πάντα εύχομαι να ευοδούσαι και να υγιαίνης, καθώς ευοδούται η ψυχή σου.
Διότι εχάρην κατά πολλά ότι έρχονται αδελφοί και μαρτυρούσιν εις την αλήθειάν σου, καθώς συ περιπατείς εν τη αληθεία.
Μεγαλητέραν χαράν δεν έχω παρά τούτο, να ακούω ότι τα τέκνα μου περιπατούσιν εν τη αληθεία».
Γ~ Ιωάννου 2-4
Οπως ανακοινώθηκε το Δεκέμβριο που πέρασε, στην Αυστραλία ανακαλύφθηκαν πολλά ανθρώπινα ίχνη από την εποχή των παγετώνων.
(Τα αποτελέσματα της έρευνας –από όπου προέρχονται και οι φωτογραφίες μας– πρόκειται να δημοσιευθούν αργότερα στο περιοδικό Journal of Human Evolution»).
Τα ίχνη βρέθηκαν εντελώς τυχαία το 2003 από μια ιθαγενή γυναίκα σε μια ρηχή αργιλώδη περιοχή στη Χρυσή Ακτή της Queensland και πρόκειται για περίπου 450 πατημασιές που απλώνονται σε έκταση σχεδόν 700 τετραγωνικών μέτρων και διαμορφώνουν 22 διαδρομές, κάποιες μήκους μέχρι 20 μέτρων . Είναι η μεγαλύτερη ομάδα ανθρώπινων ιχνών από την περίοδο αυτή που έχουν ανακαλυφθεί στον κόσμο.
Κάποιες από τις διαδρομές διασταυρώνονται μεταξύ τους αλλά δεν είναι δυνατό να λεχθεί αν έγιναν τον ίδιο χρόνο ή αργότερα. Οι ερευνητές βρήκαν πλάι στα ίχνη και τρύπες, που ενδεχομένως έγιναν από μπαστούνι, καθώς και συνεχείς γραμμές, που θα μπορούσαν να έγιναν από ραβδιά ή λόγχες που σέρνονταν.
Ο Δρ. Cupper, του πανεπιστήμιου της Μελβούρνης, δήλωσε ότι από το μήκος των ιχνών μπορεί να υπολογιστεί το φύλο και η ηλικία των ανθρώπων που τις άφησαν, το ύψος τους, που έφτανε μέχρι 1,8 μ. , και το πόσο γρήγορα μπορούσαν να κινούνται. «Είναι σαν να έχουμε ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο στην αρχαία κοινωνία των Αβορίγινων», είπε ο ίδιος επιστήμονας.
Τα παραπάνω είναι πολύ ενδιαφέροντα από την πλευρά των ειδικών, που αργότερα ίσως είναι σε θέση να πουν και άλλα στοιχεία των αρχαίων αυτών ανθρώπων, όπως συνήθως συμβαίνει με τους αρχαιολόγους που, μελετώντας τα ερείπια και τα κατάλοιπα των αρχαίων πολιτισμών, περιγράφουν τους τρόπους, τις συνήθειες και τα έργα των κατοίκων τους, ακόμη δε και συγκεκριμένων ιστορικών προσώπων.
Σίγουρα εκείνοι οι αρχαίοι άνθρωποι ποτέ δε θα είχαν φανταστεί ότι τα ίχνη τους θα είχαν διασωθεί και κάποιοι θα ενδιαφέρονταν να τα μελετήσουν χιλιάδες χρόνια μετά... Είναι για τούτο που η είδηση αυτή γεννά κάποιες επίκαιρες σκέψεις, αυτή τη στιγμή της αλλαγής του χρόνου.
Τα “ίχνη” που οι άνθρωποι αφήνουμε σ’ αυτό τον κόσμο, συνήθως διαρκούν ελάχιστα, – όπως τα βήματα στην άμμο ή στο χιόνι. Σπάνια μένουν περισσότερο, όπως αυτά που τώρα ανακαλύφθηκαν στην Αυστραλία.
Ο αρχαίος Παροιμιαστής παρατηρώντας με σοφία έγραψε: «Τα τρία ταύτα είναι θαυμαστά εις εμέ, μάλιστα τέσσαρα δεν εννοώ· Τα ίχνη του αετού εις τον ουρανόν· τα ίχνη του όφεως επί του βράχου· τα ίχνη του πλοίου εν μέσω της θαλάσσης· και τα ίχνη του ανθρώπου εν τη νεότητι» (Παρ. 30/λ/18-19).
Αν όμως τα ίχνη του νεαρού ανθρώπου μπορούν να χαρακτηριστούν ως “ακατανόητα” ή αδύνατο να τα ακολουθήσει κανείς λόγω της βιασύνης που χαρακτηρίζει τη νεαρή ηλικία και της σχετικής απειρίας, αυτό δε σημαίνει ότι αυτά δεν έχουν σημασία και για τη ζωή και του ίδιου του ατόμου –αφού συχνά προδιαγράφουν τα επόμενα “βήματά” του– όπως και για τις ζωές άλλων στο στενό και ευρύτερο περιβάλλοντός του.
Οι περισσότεροι άνθρωποι εντούτοις, –και ιδιαίτερα οι νέοι–, νομίζουν ότι τα ίχνη τους περνούν απαρατήρητα. Ότι κανείς δεν ασχολείται μαζί τους και τίποτα δεν απομένει στο τέλος αυτής εδώ της ζωής. Σαν αποτέλεσμα, ζουν χωρίς να υπολογίζουν τίποτα, λες και δεν πρόκειται να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν.
......
