ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ
11—3—2017 —ΣΑΒΒΑΤΟ
03-Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ( Υπό Ανδρέα Τσαγκαλίδη
28
ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
«Εις εμέ δε μη γένοιτο να καυχώμαι ειμή εις τον σταυρόν του κυρίου ημών Ιησού Χριστού».(Γαλάτας ς:14)
«Η καρδιά του Ευαγγελίου είναι η απολύτρωσης και η ουσία της απολυτρώσεως είναι η αντικαστατική θυσία του Χριστού.
Έχω ανακαλύψει ύστερα από μεγάλη πείρα ότι δεν αγγίζει τις ανθρώπινες καρδιές σαν το Σταυρό του Χριστού». Είπε ο Σπέρτζον. Εκείνο που σε μερικούς είναι πέτρα σκανδάλου σε άλλους η σοφία του Θεού.ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ
Υπήρχαν διάφορα πράγματα στα οποία ο Απόστολος μπορούσε να καυχηθεί εάν η δόξα του σταυρού δεν είχε θαμπώσει τα μάτια του και τον εμπόδιζε να καυχηθεί στη μοναδική του μεταστροφή αν και τόσο πολύ την απολάμβανε και χαιρότανε σ’ αυτήν και δεν παρέλειπε να μιλάει γι’ αυτήν σαν μια ευκαιρία που πέρασε. Δεν καυχήθηκε τόσο πολύ στο ότι σώθηκε αλλά στο γεγονός ότι ο Κύριος Ιησούς τόσο τον αγάπησε ώστε παρέδωκε τον εαυτό Του στον σταυρικό θάνατο χάριν αυτού. «Αλληλούια είμαι σεσωσμένος» δεν είναι το ίδιο με το «αλληλούια διότι ο Ιησούς Χριστός με έσωσε». Είναι καλύτερα να υψωθείς με το καύχημα του σωτήρος παρά με τις απολαύσεις της σωτηρίας.
ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ
Μπορούσε επίσης να καυχηθεί στη μοναδική του θέση ως Απόστολος των Εθνών αλλά η δόξα της υψηλής του κλήσεως επισκιάσθηκε από τη δόξα του σταυρού. Ή μπορούσε να καυχηθεί στην επιτυχία του ως εργάτης του Ευαγγελίου και υπηρέτης του Ιησού Χριστού. Αλλά όχι δεν ήθελε να καυχηθεί σε τίποτα άλλο διότι για κείνον «Ο Χριστός και αυτός Εσταυρωμένος» ήταν η πηγή και ο δοτήρα όλων. Η δόξα του σταυρού Του δεν μπορεί ποτέ να εγκαταλειφθεί σαν ένα ελεεινό πράγμα ή μια αρχή. είναι αιωνίως παρών στην αιώνια του αποτελεσματικότητα. Ακόμη και στη δόξα του ουρανού ο Χριστός είναι γνωστός ως «το Αρνίον το εσφαγμένον».
ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ
Ο κήρυξ που έπαυσε να καυχάται στο σταυρό του Χριστού έχει παύσει να κηρύττει με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Ολόκληρη η βουλή =(σκέψη –απόφαση) του Θεού βρίσκει το κέντρο της στον Εσταυρωμένο και έτσι το να καυχάσαι στο Σταυρό του Χριστού είναι σαν να καυχάσαι στη σοφία και στη δύναμη του Θεού. «Ας μη καυχάται ο σοφός εις την σοφίαν αυτού και ας μη καυχάται ο πλούσιος εις τον πλούτον αυτού αλλ’ ο καυχώμενος ας καυχάται εις τούτο ότι εννοεί και γνωρίζει εμέ».(Ιερεμίας θ: 23—24).
Το να γνωρίζεις την σημασία του Σταυρού του Χριστού είναι να καταλάβεις και να γνωρίσεις τον Θεό και να καυχάσαι σ’ Αυτόν.
Το να καυχάσαι σε οποιοδήποτε άλλο γήινο πράγμα είναι σαν να αρνήσαι το Σταυρό του Χριστού και ν’ αφαιρείς το Θεό από τη δόξα Του. «Ο καυχώμενος εν κυρίω ας καυχάται».
ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ
Εδώ υπάρχουν μερικές καλές αιτίες για τις οποίες θα έπρεπε να καυχιόμαστε στο Σταυρό του Κυρίου Ιησού Χριστού.
1/. Δι’ αυτού φανερώνεται η αγάπη του Πατρός.
«Εν τούτω εφανερώθει η αγάπη του Θεού προς ημάς ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμο δια να ζήσομεν δι’ αυτού» (Α΄ Ιωάννης δ:9). «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον Μονογενή». (Ιωάννης γ: 16—18).
ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ
Η αγάπη για τον κόσμο έπρεπε να ήταν τόσο μεγάλη ώστε να στείλει τον Υιόν Του τον μονογενή ακόμα και σ’ έναν κόσμο σαν κι’ αυτόν. Αλλά το βάθος και η ένταση της αγάπης αυτής μπορεί να εννοηθεί όταν σκεπτόμαστε την άπειρη συγκατάβαση του θανάτου του Σταυρού. «εν τούτω είναι η αγάπη ουχί ότι ημείς αγαπήσαμε τον Θεό αλλ’ Αυτός αγάπησε ημάς και απέστειλε τον Υιόν Αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών».
(Α΄ Ιωάννου δ:10). Ο Θεός δια της πράξεως Του αυτής έδειξε την αγάπη Του προς ημάς (Ρωμαίους ε:8). Η σοφία του Θεού δεν μπορούσε να εύρη άλλον τρόπον πιο δυνατόν και αποτελεσματικό να φανερώσει την αγάπη Του εκτός απ’ αυτόν. Εμείς καυχιόμαστε στο σταυρό διότι είναι η δόξα της αγάπης Του.
