16-ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ
ΜΕΤΑ ΔΟΞΗΣ…
Γ .Α. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ δ.
θ.
(16)
Στις
επιστολές των Αποστόλων η ηθική αυτή στάθμη παρουσιάζεται να έχει φθάσει σ’ ένα
πολύ χαμηλό σημείο. Ένα εκχύλισμα κακίας σκληρότητας και ανηθικότητας είναι η
εικόνα των τελευταίων ημερών. Δεν διατείνομαι ότι αυτή είναι η πιστή και
ακριβής εικόνα των δικών μας ημερών. Αλλά δεν χαρακτηρίζονται και οι δικές μας
μέρες από μια
Ποτέ
ο άνθρωπος δεν κατόρθωσε να φθάσει σε τόσο υψηλά διανοητικής προόδου. Ποτέ δεν
πέτυχε κατακτήσεις επιστημονικές σαν τις σημερινές. Η υλική όμως αυτή πρόοδος
κάθε άλλο παρά αντιστοιχεί προς την ηθική εξέλιξη της κοινωνίας. Έτσι τα
αυξημένα επιστημονικά μέσα σε πλείστες περιπτώσεις κατάντησαν απλώς να γίνουν
περισσότερο τελεσφόρα όπλα στα χέρια του ανθρώπου προς εκφοβισμό και καταπίεση
του συνανθρώπου του. αμφίβολο είναι αν
ποτέ άλλοτε η ανηθικότητα και αδικία χαρακτήρισε σε τόσο τεράστια κλίμακα τη
ζωή του ανθρώπου σήμερα.
Το
άλλο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης κοινωνίας στις τελευταίες ημέρες όπως μας το
αποκαλύπτει ο Λόγος του Θεού
Είναι
η έλλειψης ειρήνης.»Θα ακούσητε δε – είπε ο Χριστός στους δικούς Του
αναφερόμενος στις τελευταίες ημέρες – πολέμους και φήμας πολέμων προσέχετε μη
ταραχθείτε επειδή πάντα ταύτα πρέπει να γίνωσιν αλλά δεν είναι έτι το τέλος.
Διότι
θα εγερθεί έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν και θα γίνωσει πείναι και
λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους. Πάντα ταύτα είναι αρχή ωδίνων» (Ματθαίος 24:6-8).
Πόσο
τραγική η μοίρα του ανθρώπου στο σημείο αυτό! Πόσο επίμονα προσπάθησε ο
άνθρωπος ν’ απομακρίνει την πληγή του πολέμου από την ζωή του! μα ένας σκληρός
αδυσώπητος νόμος – καρπός του απαίσιου σπέρματος της αμαρτίας – έτσι το θέλει
ώστε μετά κάθε τέτοια προσπάθεια του ανθρώπου μια καινούργια πιο άγρια
καταιγίδα πολέμου να τον χτυπά. Πάντοτε γνώρισε πολέμους ο άνθρωπος. Ποτέ όμως
στην έκταση στο βαθμό αγριότητας και στην κλίμακα καταστρεπτικότητος που τους
γνώρισε στην τελευταία αυτή γενεά οπότε στην κυριολεξία των λόγων του Κυρίου «
έθνος ηγέρθη επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν». Δεν είναι υπερβολή αν πει
κανείς ότι σήμερα ο άνθρωπος – όχι αυτής ή εκείνης της χώρας ο κάτοικος αλλά ο
άνθρωπος σ’ όλο τον κόσμο – ζει τη ζωή του μέσα σ’ έναν κύκλο πολέμου και φημών
πολέμου.
Και
μόνο αυτό το φαινόμενο αρκεί για να κάνει το στοχαστικό χριστιανό ν’ ανασηκώσει
το βλέμμα του και με μεγαλύτερη ελπίδα στην καρδιά να περιμένει να δη τα
σημάδια της ελεύσεως του Κυρίου του.
Η
τελευταία ομάς «σημείων των καιρών» αναφέρεται στη ζωή του Ιουδαϊκού Λαού.
Ομολογώ ότι για μένα αυτή η ομάς περιέχει τα αφθονότερα και πειστικότερα σημεία
που προαναγγέλλουν την προσέγγιση του τέλους.
Θεία
οικονομία έχει συνδέσει τις τύχες του Ιουδαϊκού έθνους κατά τρόπο πολύ στενό με
τον κύκλο των γεγονότων που σχετίζονται
με τη Δευτέρα έλευση του Χριστού. Σαφώς από τις προφητείες της Π.Δ. αλλά και
από τις διακηρύξεις του Κυρίου μας προκύπτει ότι της δευτέρας ελεύσεως του
Κυρίου θα προηγηθεί η εγκατάστασης του λαού Ισραήλ στο σπίτι του το πατρικό στη
χώρα της κληρονομιάς του Αβραάμ και η αναζωογόνησης του λαού ως έθνους
συγκροτημένου μέσα στο
Πλαίσιο
μιας τακτικής και ομαλής πολιτικής ζωής.
Την
κατάλυση της συγκροτημένης εθνικής τους ζωής την είχε προείπει ο Θεός δια του
προφήτου Του: «Οι υιοί Ισραήλ θα καθίσουν πολλάς ημέρας χωρίς βασιλέα και χωρίς
άρχοντα και χωρίς θυσίας» (Ωσηέ 3:4). Χωρίς δηλαδή συγκροτημένη πολιτική και
θρησκευτική ζωή. Και έτσι έσυρε δια
μέσου των αιώνων τη ζωή του ο λαός αυτός.
Και τον διασκορπισμό τους όμως μεταξύ των εθνών της γης ως συνέπεια και
τιμωρία της αποστασίας τους επανειλημμένως τους τον διεμήνυσε δια των προφητών
Του ο Θεός. «Διότι ιδού Εγώ θα προστάξω και θα λικμήσω( κοσκινίσω) τον οίκο
Ισραήλ μεταξύ πάντων των Εθνών καθώς λικμάται(Κοσκινίζεται) ο σίτος εν τω
κοσκίνω(κόσκινο) και θα πέσει κόκκος επί την γην» (Αμώς9:9). Και θα διασκορπίσω
αυτούς εν τοις έθνεσι τα οποία αυτοί και οι πατέρες αυτών δεν
εγνώρισαν»(Ιερεμίας 9:16). «Και είπε Κύριος : Ούτω θα φάγωσιν οι υιοί Ισραήλ
τον άρτον αυτών μεμολισμένον μεταξύ των εθνών όπου θα διασκορπίσω αυτούς».
(Ιεζεκιήλ 4:13).
17-ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ
ΜΕΤΑ ΔΟΞΗΣ…
Γ .Α. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ δ.
θ.
(17)
Αλλά
και της αποκαταστάσεως τους η υπόσχεσης δόθηκε δια του στόματος πολλών
προφητών: «Και εν εκείνη τη ημέρα ο Κύριος θα βάλλει την χείρα Αυτού πάλιν
δευτέραν φοράν δια να αναλάβει το υπόλοιπον του λαού Αυτού το οποίον θα μείνει
από της Ασσυρίας και από της Αιγύπτου και από του Παθρώς και από της Αιθιοπίας και από του Ελάμ και από
του Σεναάρ και από του Αιμάθ και από των νήσων της θαλάσσης. Και θα υψώσει
σημαίαν εις τα έθνη και θα συνάξει τους απερριμμένους του Ισραήλ και θα
συναθροίσει τους διασκορπισμένους του Ιούδα από των τεσσάρων γωνιών της γης».
(Ησαϊας 11:11-12) «Θα συνάξω αυτούς από πάντων των τόπων όπου εδίωξα αυτούς εν
τη οργή Μου και εν τω θυμό Μου… και θα επιστρέψω αυτούς εις τον τόπον τούτον
και θα κατοικίσω αυτούς εν ασφαλεία». (Ιερεμίας 32:37). «Εν τις εσχάταις
ημέραις το Όρος του Κυρίου θα στηριχθεί επί της κορυφής των Ορέων και θα υψωθεί
υπεράνω των βουνών και πάντα τα έθνη θα συρρέουν εις αυτό και πολλοί λαοί θα
υπάγουν και θα είπουν: Έλθετε και ας αναβώμεν εις το Όρος του Κυρίου εις τον
οίκον του θεού του Ιακώβ».
(Ησαϊας
2:2-3). Και πολλές άλλες προφητείες όμοιου περιεχομένου. Επί αιώνες πολλούς οι
προφητείες αυτές έμειναν νεκρές και ο Ιουδαϊκός λαός σκορπισμένος στα τέσσερα
σημεία του ορίζοντα επανειλημμένως έγινε στόχος αγρίων διωγμών. Κάτω από τον
εξώστη του Πιλάτου κάποια Παρασκευή πρωί είχαν φωνάξει: «Το αίμα Του ας είναι
εφ’ ημάς και επί των τέκνων μας».
(Ματθαίος 27:25). Και η άφρων αυτή ευχή με
τρομερή ακρίβεια εξεπληρώθει στη ζωή τους και το αίμα που επεκαλέσθησαν δεν
έπαυσε επί δέκα εννέα τώρα αιώνες να τους καταδιώκει. Δεν έπαυσε όμως η
υπόσχεση του Θεού να υφίσταται. Αναφερόμενος στις τελευταίες ημέρες είπε κάποτε
ο Κύριος μας ότι όταν δούμε τον κλάδο της συκής να γίνει απαλός και να
εκβλαστάνει φύλλα πλησίον είναι το θέρος
(Μάρκος
13:28). Η συκή μαζί με την ελαία και την άμπελο ανέκαθεν ήταν το σύμβολο του
Ιουδαϊκού έθνους. Επί αιώνες η συκή αυτή έμεινε χωρίς φύλλα με τους γυμνούς της
κλάδους σκληρούς από το διωγμό. Ήδη όμως ο κλάδος όχι απλώς απαλός έγινε αλλά
και ανέδωσε τα πρώτα φύλλα μια συγκροτημένης πολιτικής ζωής. Καραβάνια
αναρίθμητα επί χρόνια τώρα φέρνουν απ’ όλες τις χώρες του κόσμου τους υιούς του
Αβραάμ στη χώρα της κληρονομιάς τους και κάτω από τα φιλόπονα και επιδέξια
χέρια τους μια πραγματική μεταμόρφωσης συντελείτε στη χώρα του Ισραήλ. «Ο
Κύριος – είπε ο προφήτης Ησαϊας 51:3 αναφερόμενος στις τελευταίες ημέρες – θα
παρηγορήσει την Σιών …και θα κάμει την έρημον αυτής Εδέμ και την ερημιά αυτής
ως παράδεισο του Κυρίου». αυτή ακριβώς η προφητεία κατά θαυμαστό τρόπο
συντελείτε τώρα στη χώρα του Ισραήλ. Η έρημος Νεγκέβ που καταλαμβάνει το ήμισυ
περίπου της επιφανείας της χώρας μεταμορφώνεται με γοργό ρυθμό σ’ ένα όμορφο
και καρποφόρο κήπο με τεχνητές λίμνες γλυκού νερού και άλλα αρδευτικά έργα αυτή
τη στιγμή μπορεί να μετρήσει κανείς κάπου εξήντα κοινότητες Ισραηλινών
προσφύγων από όλες τις χώρες του κόσμου – που έχουν εγκατασταθεί σ’ αυτή τη
μεταμορφωμένη έρημο. Η Νεκρά Θάλασσα εξ’ άλλου σύμβολο θανάτου ως τώρα έγινε
πηγή ζωής με τα χημικά λιπάσματα που κατά χιλιάδες τόνους εξάγει για να
λιπάνουν και να ζωογονήσουν τους κάμπους του Ισραήλ που θα υποδεχθούν και με
τις αυξημένες δυνατότητες τους θα διαθρέψουν τους εξόριστους του Κυρίου που
επιστρέφουν σπίτι τους. και για να σημειωθεί κατά τρόπο
Επίσημο ο τερματισμός της περιόδου της ποινής που
προφήτευσε όπως είδαμε παραπάνω ο Ωσηέ και ν’ αρχίσει μια καινούργια περίοδος
στην ιστορία του λαού αυτού που κατά τρόπο πολύ στενό συνδέεται με το θέμα που
έχουμε υπό μελέτην πάνε κοντά δέκα χρόνια που ανέκτησε και πάλιν την πολιτική
του οντότητα ο λαός αυτός και ύστερα από τόσους αιώνες ξαναμπήκε το όνομα του
Ισραήλ ως κράτους ανεξαρτήτου στο γεωγραφικό χάρτη. Τα πρώτα φυλλαράκια της
συκής! «¨Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνονται ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς
σας διότι πλησιάζει η απολύτρωσης σας».
(Λουκάς 21:28). Είναι αλήθεια ότι κατεβλήθη
προσπάθεια εξουδετερώσεως των «σημείων» αυτών που σχετίζονται με το πολιτικό
και θρησκευτικό μέλλον του Ισραήλ πια αλλά η Εκκλησία ο πνευματικός Ισραήλ
είναι ο κληρονόμος όλων αυτών των υποσχέσεων που αριθμήσαμε και ότι συνεπώς οι
υποσχέσεις αυτές όχι κατά γράμμα αλλά συμβολικά μόνο και πνευματική εφαρμογή.
Μια τέτοια όμως ερμηνεία των προφητών ενώ αφ ενός αδικεί τον αρχαίο λαό του
Θεού αφ’ ετέρου δεν συμφωνεί με τα γραφικά δεδομένα. Σαφώς διδάσκει ο Απόστολος
Παύλος ότι τώρα στην περίοδο αυτή της Εκκλησίας που τώρα διανύουμε βρισκόμαστε
σε μια παρένθεση που άνοιξε το χέρι του Θεού παραμερίζοντας προσωρινά το λαό
Του για να συνάξει τους εκλεκτούς Του από τα έθνη: «Τύφλωσης κατά μέρος έγινεν
εις τον Ισραήλ έως ου εισέλθει το πλήρωμα των εθνών»
(Ρωμαίους 11:25). Η παρένθεσης όμως θα κλείσει
και θα κληθεί τότε ο κατά σάρκα Ισραήλ να διεκδικήσει τις υποσχέσεις του
Κυρίου. Άλλως τε από μια προσεκτική μελέτη των προφητειών που αναφέρονται στο
μέλλον του Ισραήλ καταφαίνεται ότι η διατύπωσης τους είναι τέτοια ώστε να
αποκλείει την απλώς συμβολική και πνευματική εκπλήρωσή τους. Μια άλλη – ασεβής
αυτή – απόπειρα απογυμνώσεως του λαού Ισραήλ από τις υποσχέσεις του Θεού είναι
αυτή που διαπράττεται από τη γνωστή ως «Βρετανοϊσραηλιτική αίρεση».
Είναι
οι αξιώσεις της σχολής αυτής τόσο παιδαριώδης και τόσο αστήρικτες και στην Αγ.
Γραφή και στην ιστορία ώστε δεν θα άξιζε τον κόπο να ασχοληθεί κανείς μ’ αυτή
αν δεν συνέβαινε να υποστηρίζεται η θεωρία αυτή από πολλούς ευσεβείς κατά τα
άλλα και σοβαροφανείς διδασκάλους να αριθμεί δε κατά χιλιάδες της στις αγγλοσαξονικές χώρες.
Σύμφωνα
με τη θεωρία αυτή οι δέκα φυλές του Ισραήλ που μετωκίσθησαν από τη Σαμάρεια στη
Μεσοποταμία εν αντιθέσει προς τις υπόλοιπες φυλές του Ιούδα που μετά ενάμιση
αιώνα μετωκίσθησαν κι’ αυτές είναι οι πρόγονοι των σημερινών Αγγλοσαξόνων που
εγκαταστάθηκαν ύστερα από πολλές περιπέτειες στις βρετανικές νήσους. Έτσι οι
σημερινοί κάτοικοι της Βρετανίας – κατ’ επέκτασην δε και οι Σκανδιναβοί και οι
Αμερικανοί – είναι οι απόγονοι των δήθεν «χαμένων» εκείνων Ισραηλιτών ενώ οι
σημερινοί Ισραηλίτες είναι απλώς οι Ιουδαίοι – των δύο φυλών οι απόγονοι – προς
τους οποίους καμία υπόσχεση δεν έδωσε ο Θεός. Κατά τη θεωρία αυτή ο αγγλικός
βασιλικός οίκος είναι κατ’ ευθείαν συνέχισης του βασιλικού οίκου του Δαβίδ –
κατά παραγνώριση του γεγονότος ότι ο Δαβίδ στη φυλή Ιούδα ανήκε και όχι σε
κάποια από τις δήθεν «χαμένες» φυλές του Ισραήλ – ο Βρετανικός λαός είναι
ο»λίθος» ο αποκοπείς άνευ χειρών που χτύπησε την εικόνα του ενυπνίου του
Ναβουχοδονόσωρ (Δανιήλ 2:34) και η βρετανική αυτοκρατορία είναι αύτη η βασιλεία
του Θεού – στην εισαγωγική της
τουλάχιστον μορφή. Εν σχέση με τη θεωρία αυτή δεν ξέρει κανείς τι να θαυμάσει
περισσότερο – την άγνοια των στοιχείων της ιστορίας ή την ασέβεια που
διαπράττεται απέναντι του Λόγου του
Θεού. Στην ουσία της η θεωρία αυτή δεν είναι παρά η προσπάθεια περιενδύσεως με
θρησκευτική αμφίεση του βαθειά ριζωμένου στην καρδιά μερικών ανθρώπων
ιμπεριαλιστικού ενστίκτου και γι αυτό αυτή η συγκεκριμένη εκδήλωσης
ιμπεριαλισμού είναι και η ασεβέστερη. Οπωσδήποτε κάθε προσπάθεια αποξενώσεως
του σημερινού Ισραήλ από τις υποσχέσεις του Θεού και τις σχετικές προφητείες
είναι αντίθετη προς ρητές και σαφείς διακηρύξεις του Λόγου του Θεού.
Ένας
από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης (Ησαϊας 21:11-12) φαντάζεται ένα κάστρο
και στον πύργο του κάστρου διακρίνει το φρουρό. Είναι νύχτα. Είναι όμως
προχωρημένη η νύχτα και όπου είναι θα ροδίσει η αυγή. Έχει το πρόσωπο του ο
φρουρός στραμμένο προς την ανατολή προσπαθώντας να συλλάβει τα πρώτα σημάδια
της αυγής. Τον ρωτά λοιπόν ο προφήτης:
«φρουρέ τι περί νυκτός;» και η απάντησης του φρουρού είναι ότι η νύχτα
έχει προχωρήσει πολύ και η αυγή είναι πλησίον.
Το κάστρο της ανθρώπινης ζωής από παντού το ζώνουν τα σκοτάδια μιας πολύ
ζοφερής νύχτας. Πλησιάσαμε όμως κι’ εμείς τώρα το σκοπό. Το Λόγο του Θεού
ανοίξαμε για να δούμε αν στον ορίζοντα των ανθρωπίνων πραγμάτων φανήκαν τα
πρώτα σημάδια της αυγής. Προφητείες ας μη σπεύσουμε να διατυπώσουμε. Το μυστικό
του Κυρίου ας μη αποπειραθούμε να το κλέψουμε. Πότε θα έλθει ο Κύριος δεν ξέρουμε. Τα πρώτα όμως
σημάδια που κατά το δικό Του λόγο θα προαναγγείλουν την προσέγγιση της μεγάλης
μέρας φάνηκαν στον ορίζοντα. Η νύχτα η μαύρη της παρούσης οικονομίας ήδη
υποχωρεί. Ο ουρανός φαίνεται να ροδίζει.
Η
ψυχή μας λοιπόν ας αγρυπνεί. Ίσως σ’
εμάς έλαχε να γίνουμε μάρτυρες του μεγάλου εκείνου γεγονότος. Ίσως στις
μέρες μας έλθει ο Κύριος.
