4-10-2016--ΤΥΧΙΚΟΣ ΜΑΙΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ-ΚΑΙ- ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2006--Ο τέλειος πατέρας διορθώνει «Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη πλειότερον καρπό» (Ιωάν. 15/ιε/2). Ακριβώς όπως ο δικός μας Πατέρας, μας διορθώνει και καθοδηγεί για το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, έτσι οι πατέρες δεν πρέπει να φοβούνται να κλαδέψουν τους άκαρπους κλάδους που αναπτύσσονται στο παιδί τους. Αυτό πρέπει να γίνει, αλλά με την υπέρτατη προσοχή και αγάπη, ώστε να μην προκαλέσουμε ανεπανόρθωτη ζημιά.



10-ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΥΧΙΚΟΣ ΜΑΙΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2006

                     12

Εκ καρδίας    ... Θα το κρύψω ;  ... Θα το πω ;

        Συχνά αναφέρουν την περίπτωση της γυναίκας που συνελήφθη επ’ αυτοφόρω μοιχευομένη, για να πουν ότι η Εκκλησία πρέπει να κρύβει το κακό όταν υπάρχει στις τάξεις της. Ας παραμερίσουμε προς στιγμή ότι υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες κατά πόσον η εν λόγω ιστορία ανήκει στη διήγηση του Ευαγγελίου, και ας δούμε εδώ ποιες διαφορές υπάρχουν:

        • Η γυναίκα αυτή είχε αδυναμία και άγνοια.

        • Ήταν μία από πολλές άλλες που έκαναν την ίδια αμαρτία και στο Ισραήλ και στον κόσμο ολόκληρο.

        • Δεν ήταν ακόμη η ώρα που ο Χριστός έπρεπε να επέμβει δυναμικά στις ανθρώπινες υποθέσεις.


    Ποια στάση τήρησε η αποστολική εκκλησία σε ανάλογες περιπτώσεις;

        • Ο Πέτρος δεν “κάλυψε” τον Ανανία και τη Σαπφείρα.

        • Ο Παύλος δεν “κάλυψε” τον μοιχό στην Κόρινθο.

        • Ο Παύλος δεν “κάλυψε” ούτε τον ίδιο τον απόστολο Πέτρο όταν εκείνος υποκρίθηκε απέναντι στους ιουδαΐζοντες.

    Αν όντως το πνεύμα της Καινής Διαθήκης ήταν αυτό που “μεγαλόκαρδα” προτείνουν οι φίλοι μας –δηλαδή να κουκουλώνουμε τα κακώς κείμενα– τότε οι πρώτοι “παραβάτες” αυτής της “αρχής” ήταν οι ίδιοι οι Απόστολοι.

    Όμως στην πραγματικότητα θέλουμε να κρύβουμε την αλήθεια, επειδή είτε οι φταίχτες είναι “δικοί μας άνθρωποι”, είτε οι παραβάτες είναι άνθρωποι προβολής, είτε επειδή φοβόμαστε μήπως βρεθούμε κι εμείς σε ανάλογη δύσκολη θέση και προσβλέπουμε σε αλληλέγγυα “κάλυψη”...
     Και τα τρία είναι λάθη σοβαρά και επικίνδυνα. |

………………………………  ΤΕΛΟΣ-ΑΜΗΝ

-ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΥΧΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2006
«Έστε λοιπόν σεις τέλειοι,

                καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος»
– Ματθ. 5/ε/48

Συνήθως οι πατέρες εκφράζουν παράπονο επειδή η Γιορτή της Μητέρας προβάλλεται περισσότερο από τη δική τους... Ας τους τιμήσουμε λοιπόν!


Ο τέλειος πατέρας παρέχει
«Διά τούτο σας λέγω, μη μεριμνάτε περί της ζωής σας τι να φάγητε και τι να πίητε, μηδέ περί του σώματός σας τι να ενδυθήτε• δεν είναι η ζωή τιμιώτερον της τροφής και το σώμα του ενδύματος;» (Ματθ. 6/ς/25-28).
Ο Πατέρας μας λέει να μην ανησυχούμε για τα ρούχα και άλλα απαραίτητα στοιχεία που χρειαζόμαστε στη ζωή. Έτσι πρέπει να παρέχουμε στα παιδιά μας τροφή και ενδύματα. Δεν πρέπει να καταστρέψουμε το χαρακτήρα τους προσφέροντας υπεραφθονία αγαθών, αλλά να κάνουμε σωστή πρόβλεψη, ακριβώς όπως ο Θεός Πατέρας μας καλύπτει τις δικές μας ανάγκες (όχι τις επιθυμίες μας).


Ο τέλειος πατέρας ενδιαφέρεται για το συμφέρον των παιδιών του
«Εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρητε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς θέλει δώσει αγαθά εις τους ζητούντας παρ’ αυτού;» (Ματθ. 7/ζ/11).
Αυτός ο στίχος υπονοεί ότι ο Πατέρας μας ξέρει τι έχουμε ανάγκη και είναι έτοιμος να το δώσει όταν ζητούν βοήθεια τα παιδιά Του. Ως πατέρες, πρέπει να μελετήσουμε κάθε ένα από τα παιδιά μας ώστε να γνωρίζουμε τι χρειάζονται πριν μας το ζητήσουν. Μόνο τότε οι πατέρες θα είναι έτοιμοι να δώσουν καλά πράγματα στα παιδιά τους έγκαιρα και με τρόπο σοφό.


Ο τέλειος πατέρας είναι φιλεύσπλαχνος
«Γίνεσθε λοιπόν οικτίρμονες, καθώς και ο Πατήρ σας είναι οικτίρμων» Λουκ. 6/ς/36)
Μερικές φορές τείνουμε να τσακωθούμε με τα παιδιά μας, ειδικά όταν οι πιέσεις της ζωής φτάνουν σε σημείο βρασμού. Ο Πατέρας μας στον ουρανό δεν μας αντιμετωπίζει με τέτοιο τρόπο. Βρίσκουμε άφθονη Χάρη για βοήθεια στην ώρα της ανάγκης. Τα παιδιά μας πρέπει να πιστεύουν ότι μπορούν να μας πλησιάσουν με την ίδια εμπιστοσύνη που εμείς πλησιάζουμε το θρόνο της χάρης.


Ο τέλειος πατέρας συγχωρεί
«Και σηκωθείς ήλθε προς τον πατέρα αυτού. Ενώ, δε απείχεν έτι μακράν, είδεν αυτόν ο πατήρ αυτού και εσπλαγχνίσθη, και δραμών επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και κατεφίλησεν αυτόν. είπε δε προς αυτόν ο υιός• Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου, και δεν είμαι πλέον άξιος να ονομασθώ υιός σου. Και ο πατήρ είπε προς τους δούλους αυτού• Φέρετε έξω την στολήν την πρώτην και ενδύσατε αυτόν, και δότε δακτυλίδιον εις την χείρα αυτού και υποδήματα εις τους πόδας» (Λουκ. 15/ιε/20-22)
Εδώ έχουμε την κλασική απάντηση ως προς τον τρόπο με τον οποίο οι πατέρες πρέπει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους όταν μετανοούν για τα λάθη τους. Καμία διάλεξη, καμία επίπληξη, κανένα «Σου το είχα πει!» Η στάση του Πατέρα μας είναι πρώτα οίκτος και ύστερα αποδοχή με δράση. Εκείνος τρέχει προς εμάς. Ύστερα μας αγκαλιάζει με όλη την καρδιά Του, όχι απλά με μερική αποδοχή. Καμία υποψία για μελλοντικές αποτυχίες! Βιάζεται επίσης να ολοκληρώσει τη συμφιλίωση με τον χαμένο γιο του και του παρέχει τον καλύτερο ιματισμό. Τι περισσότερο μπορούσε να κάνει;

Πρέπει να έχουμε αυτή την ίδια στάση όταν τα παιδιά μας απομακρύνονται. Για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρξει μεγάλη αναμονή για την επιστροφή από την αμαρτία. Πώς έτρεξε ο πατέρας της παραβολής για να συναντήσει το γιο του; Η καρδιά του προφανώς ήταν κοντά στο παιδί του, ακόμα και όταν το φορτίο της αμαρτίας υπήρχε αναμεταξύ τους. Ως πατέρες, έχουμε αυτή την ίδια στάση απέναντι στα παιδιά μας;


Ο τέλειος πατέρας διορθώνει
«Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη πλειότερον καρπό» (Ιωάν. 15/ιε/2).
Ακριβώς όπως ο δικός μας Πατέρας, μας διορθώνει και καθοδηγεί για το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, έτσι οι πατέρες δεν πρέπει να φοβούνται να κλαδέψουν τους άκαρπους κλάδους που αναπτύσσονται στο παιδί τους. Αυτό πρέπει να γίνει, αλλά με την υπέρτατη προσοχή και αγάπη, ώστε να μην προκαλέσουμε ανεπανόρθωτη ζημιά.


Ο τέλειος πατέρας είναι αμερόληπτος
«Και εάν επικαλήσθε Πατέρα τον κρίνοντα απροσωπολήπτως κατά το έργον εκάστου, διάγετε μετά φόβου τον καιρόν της παροικίας σας» (Α~ Πέτρ. 1/α/17)
Πάρα πολύ συχνά οι πατέρες αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους καλύτερα από όλα τα άλλα παιδιά. Τα παιδιά τους δεν μπορούν ποτέ να κάνουν κάποιο λάθος... Αυτό δεν ισχύει για τον ουράνιο Πατέρα μας. Εκείνος κρίνει όλους με τον ίδιο τρόπο, είτε είναι παιδιά Του είτε όχι.

Ο τέλειος πατέρας είναι συνεπής
«Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ου• το δε πλειότερον τούτων είναι εκ του πονηρού» (Ματθ. 5/ε/37)
Ίσως το σημαντικότερο γνώρισμα που πρέπει να έχει ένας πατέρας είναι η συνέπεια. Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ότι οι απαντήσεις του πατέρα τους θα είναι ίδιες στο πέρασμα του χρόνου. Αν μια απάντηση είναι διαφορετική από μέρα σε μέρα, πώς μπορούν τα παιδιά να εμπιστεύονται την κρίση του πατέρα τους; Ο Πατέρας μας δεν αλλάζει ποτέ. Ξέρουμε τι ακριβώς μπορούμε να περιμένουμε, επειδή ο λόγος Του δεν επιστρέφει κενός. Ως πατέρες, πρέπει να αντιγράφουμε επίσης τη συνέπεια του Πατέρα μας. Τίποτα δεν είναι σημαντικότερο στην ανάπτυξη ενός παιδιού, από το να έχει έναν πατέρα που θα το καθοδηγεί και η οδηγία του δεν αλλάζει με το φύσημα των ανέμων αυτού του κόσμου. Προσοχή σ’ αυτό: Αν καταλάβουμε ότι έχουμε πάρει μια λανθασμένη απόφαση, δεν πρέπει να είμαστε διστακτικοί να ομολογήσουμε ότι κάναμε λάθος, να εξηγήσουμε το γιατί και να ζητήσουμε συγγνώμη.


Συμπέρασμα
Δεν είναι εύκολο να είσαι ευσεβής πατέρας. Αλλά ένας από τους σημαντικότερους ρόλους μας είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να καταλάβουν τον πραγματικό Πατέρα τους στον ουρανό. Πρέπει να είμαστε παραδειγματικά μοντέλα Εκείνου. Ποιος μπορεί να είναι καλύτερος μάρτυρας στα παιδιά μας από το πώς ενεργούμε και ποιοι είμαστε; Λόγια που δεν ταιριάζουν με τις πράξεις μας, λένε στα παιδιά μας ότι δεν πιστεύουμε πραγματικά στα λόγια του Πατέρα μας. Πρέπει να τους δείξουμε με το παράδειγμά μας πώς να ζήσουν μια ευσεβή ζωή, παρά να τους κηρύττουμε κηρύγματα που δεν συμφωνούν με τον τρόπο που ζούμε.
............
Άρθρο του A. Weeks στο περιοδικό “The New Creation”, (Ιουλ.-Αυγ. 2006, σελ. 30-32).