ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΜΕΤΑ ΔΟΞΗΣ…
Γ .Α. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ δ. θ.
(11)
Πριν προχωρήσουμε σ’ αυτήν την τελευταία κι ίσως απ’ όλες την πιο σπουδαία όραση ας αφιερώσουμε δυό λόγια παρενθετικά σε μια άλλη όραση που είδε ο Δανιήλ. Η όρασης αυτή αναφέρεται σε δύο από τις κοσμοκρατορίες που περιγράφονται στα δύο προηγηθέντα ενύπνια.
Στην όχθη του ποταμού Ουλαϊ βρισκόταν στην όρασή του ο
Δανιήλ και σήκωσε τα μάτια του και είδε στην όχθη του ποταμού έναν κριό του οποίου το ένα κέρας ήταν υψηλότερο από το άλλο και το υψηλότερο ήταν εκείνο που φύτρωσε αργότερα από το άλλο. Είδε τον κριό ο Δανιήλ να κερατίζει προς όλα τα σημεία του ορίζοντα και μπροστά στην ορμή του κανείς δεν μπορούσε να σταθεί. Και ξαφνικά από τη Δύση ένας τράγος ώρμησε και καθώς έτρεχε δεν άγγιζαν τα πόδια του κατά γης. Η σύγκρουσης με τον κριό ήταν τρομερή αλλά και τα αποτελέσματα κεραυνοβόλα.
Έριξε κατά γης ο τράγος τον κριό και τον καταπάτησε έτσι που κανένας δεν μπορούσε να τον ελευθερώσει. Και έγινε έτσι πιο μεγάλος και πιο δυνατός ο τράγος.
Ξαφνικά όμως το ένα κέρας που έφερε συνετρίβη και στη θέση του τέσσερα κέρατα ξεφύτρωσαν.
Σύμφωνα με την ερμηνεία που ο ίδιος ο άγγελος έδωσε στο Δανιήλ ο κριός συμβόλιζε την αυτοκρατορία των Μήδων και Περσών και ορθά εικονίσθηκε ο κριός με δύο άνισα κέρατα από τα οποία το μεγαλύτερο ήταν που φύτρωσε αργότερα γιατί από τα δύο εθνικά στοιχεία που αποτέλεσαν την αυτοκρατορία αυτή οι Πέρσαι ήταν οι ισχυρότεροι αλλά κι’ εκείνοι που πιο καθυστερημένοι έφθασαν επί σκηνής. Ως σήμερα στα ερείπια της Περσεπόλεως μπορεί κανείς εδώ κι εκεί να διακρίνει ανάγλυφο έναν κριό με δύο άνισα κέρατα.
Ο τράγος από τη Δύση ξεκίνησε.
Από τη Μακεδονία. Και τίποτε δεν θα μπορούσε ακριβέστερα να περιγράψει την καταπληκτική σταδιοδρομία των κεραυνοβόλων κατακτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου από την εικόνα του τράγου που δεν άγγιζαν τα πόδια του κατά γης καθώς ορμούσε προς την ανατολή. Και του Αλέξανδρου η συμβολική εκπροσώπησης από τον τράγο ήταν πολύ ταιριαχτή γιατί ο τράγος ήταν της Μακεδονίας το ιερό ζώο και η αρχαιότατη πρωτεύουσα της Μακεδονίας κοντά στη σημερινή Έδεσα ήταν αι Αιγεαί από την ιερά αίγα. Ως τις ημέρες μας έχουν φθάσει αρχαία μακεδονικά νομίσματα που φέρνουν την παράσταση του τράγου.
Εκείνο όμως που πρέπει να τονιστεί είναι ότι όταν εδίδετο η προφητεία αυτή στον Δανιήλ όχι μόνο ο τράγος της Μακεδονίας δεν είχε αναφανεί ακόμα αλλ’ ούτε καν ο κριός της Περσίας δεν είχε καταλάβει τη θέση της κοσμοκρατορίας. Προφητεία ενός απώτερου μέλλοντος που όμως διαβάζεταισαν ιστορία! Δεν είναι λοιπόν παράξενο ότι για το ευλογημένο αυτό βιβλίο του Δανιήλ επεφύλαξε τις πιο πείσμονες επιθέσεις του ο κόσμος των απίστων.
Και τώρα ας προχωρήσουμε στην τελευταία
από τις οράσεις του Δανιήλ που θα χρησιμοποιήσουμε για τη συγκρότηση του ιστορικού πλαισίου. Από πολλές απόψεις αυτή
είναι η πιο θαυμαστή από όλες τις οράσεις του Δανιήλ. Είναι η περίφημη όρασης των «Εβδομήντα Εβδομάδων» και δεν είχε καθόλου άδικο ένας ευσεβής σχολιαστής των Γραφών όταν είπε: Αν δεν ήμουν χριστιανός αν δεν πίστευα στο Θεό θα μου ήταν αρκετό και μόνη αυτή η όρασης του Δανιήλ και ο θαυμαστός τρόπος με τον οποίο εξεπληρώθησαν δια μέσου των αιώνων ορισμένα στοιχεία της για να με πείσει πέρα από κάθε αμφιβολία για το θεόπνευστο της Αγίας Γραφής. Μια κατ’ ανάγκη πολύ σύντομη ματιά θα ρίξουμε στη θαυμαστή αυτή όραση.
Η σκηνοθεσία είναι τώρα διαφορετική. Η χρυσή κεφαλή του πρώτου ενυπνίου έχει υποχωρήσει. Το φτερωτό λεοντάρι της Βαβυλώνας του δευτέρου ενυπνίου έχει δώσει τώρα την θέση του στο θρόνο της κοσμοκρατορίας στην περσική άρκτο. Τώρα βρισκόμαστε στο πρώτο έτος της βασιλείας του Δαρείου. Και ο Δανιήλ γέρος πια εξακολουθεί και στου Πέρσου αυτοκράτορα το παλάτι να έχει την ίδια τιμητική θέση που είχε και στο παλάτι του βασιλιά των Βαβυλωνίων.
12--ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΜΕΤΑ ΔΟΞΗΣ…
Γ .Α. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ δ. θ.
(12)
Η καρδιά του δεν ησυχάζει. Η σκέψης του είναι στη μακρινή ερειπωμένη πατρίδα του την Ιερουσαλήμ. Μια προφητεία γυρνούσε στο μυαλό του Δανιήλ προφητεία που είχε δοθεί δια του προφήτου Ιερεμίου 25:11-12 και σύμφωνα με την οποία εβδομήντα χρόνια θα διαρκούσε η ερήμωσης της Ιερουσαλήμ. Και τώρα τα εβδομήντα χρόνια πλησίαζαν να συμπληρωθούν. Πως λαχταρούσε η καρδιά του Δανιήλ να μάθει πότε επιτέλους θα ερχόταν η λύτρωσης της Ιερουσαλήμ!
Προσευχήθηκε λοιπόν. Πάνω σ’ αυτό το θέμα προσευχήθηκε. Και ο Κύριος του έδωσε απάντηση που κατά τρόπο θαυμαστό υπερεξηκόντησε το περιεχόμενο της σκλαβιάς της Ιερουσαλήμ εζήτησε φως στην προσευχή του ο Δανιήλ. Και ο θεός του έδωσε την όραση των εβδομήντα εβδομάδων ετών που αναφέρεται κατ’ αρχήν στην ερήμωση της Ιερουσαλήμ αλλά διέγραφε κι έναν πολύ ευρύτερο κύκλο και έδωσε πληροφορία στο Δανιήλ για τις βουλές του Θεού μέχρι των εσχάτων ημερών.
«Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου δια να συντελεστή η παράβασης και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι και να γίνει εξιλέωσης περί της ανομίας και να εισαχθεί δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγιστεί όρασης και προφητεία και να χριστεί ο Άγιος των Αγίων» Δανιήλ 9:24
Εβδομήντα εβδομάδες ετών. Δηλαδή τετρακόσια ενενήντα χρόνια. Αυτά καλύπτουν την περίοδο εν σχέση με την οποία δόθηκε η όρασης. Εβδομήντα εβδομάδες κατατετμημένες όμως σε τρία τμήματα. Είπε ο άγγελος Γαβριήλ στον Δανιήλ: «Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του Ηγουμένου θα είναι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο θα οικοδομηθεί και πάλιν η πλατεία και το τείχος μάλιστα ενκαιροίς στενοχωρίας. Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδες θα εκοπεί ο Χριστός πλην ουχί δι Εαυτόν»
Δανιήλ 9:25-26 .
εβδομάδες λοιπόν επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο και απομένει μία εβδομάς για να συμπληρωθούν οι εβδομήντα. Γιατί αυτός ο τεμαχισμός; Διότι το τέλος εκάστου τμήματος σημειώνεται από ένα μεγάλο γεγονός.
Πρώτα εβδομάδες επτά. Από την έκδοση του διατάγματος της ανοικοδομήσεως της Ιερουσαλήμ εβδομάδες επτά χρόνια δηλαδή σαράντα εννέα. Από τη μελέτη του βιβλίου του Νεεμίου σαφώς προκύπτει ότι ακριβώς σαράντα εννέα χρόνια πέρασαν από την εποχή που ο Αρταξέρξης εξέδωσε το διάταγμα για την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ έως ότου συμπληρώθηκε το έργο μέσα σε μια συνεχή αντίδραση και εις πείσμα πολλών εμποδίων που έπρεπε να υπερπηδηθούν – «μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας» όπως το προανήγγειλε ο προφητικός λόγος. Εβδομάδες λοιπόν επτά.
Και εβδομάδες εξήκοντα δύο συνεχίζει η προφητεία «έως του Χριστού του Ηγουμένου» ή κατά μια απλούστερη μετάφραση μέχρι του Χριστού του βασιλέως. Εβδομάδες εξήντα δύο ή χρόνια τετρακόσια τριάντα τέσσερα. Τόσα ακριβώς χρόνια πέρασαν από τη συμπλήρωση του έργου του Νεεμίου στα τείχη της Ιερουσαλήμ έως το δέκατο όγδοο έτος του Τιβερίου Καίσαρος και της ημέρας που η Ιερουσαλήμ υπεδέχθη για πρώτη και μόνη φορά ως Βασιλέα το Χριστό. από κει προχώρησε ο Χριστός προς το σταυρό για να «εκκοπή» όπως προείεπε η προφητεία «πλην ουχί δι’ Εαυτόν».
Και η εβδομηκοστή εβδομάς; Γεμάτη εμφανίζεται κι’ αυτή στην όραση του Δανιήλ από μεγάλα και συνταρακτικά γεγονότα για το λαό Ισραήλ για τον οποίο και δόθηκε η προφητεία αυτή. Πάλι αναφαίνεται εδώ η μυστηριώδης εκείνη μορφή του δευτέρου ενυπνίου και του 13ου κεφαλαίου της αποκαλύψεως –
ο άνθρωπος της αμαρτίας ο Αντίχριστος της Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολής 2: 2-8.
Και πάλι αναφαίνονται τα τριάμισι χρόνια των άλλων προφητειών γιατί κατά την τελευταία αυτή εβδομάδα ετών θα συνάψει ο μυστηριώδης και ασεβής εκείνος άρχων συνθήκη με τους Ιουδαίους που όμως στη μέση της εβδομάδος θα την διαρρήξει. Και θα ξεσπάσει τότε και θα διαρκέσει επί τριάμισι χρόνια η πιο τρομερή καταιγίδα που γνώρισε στην πολυτάραχη ιστορία του το Έθνος του Ισραήλ. «Και θα στερεώσει την διαθήκη εις πολλούς εν μια εβδομάδι και εν τω ημίσει της εβδομάδος θα παύσει η θυσία και η προσφορά και επί το πτερύγιον του ιερού θα είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως και έως της συντελείας του καιρού θα δοθεί διορία εις την ερήμωση»
Δανιήλ 9:27 .
Σ’ αυτή την τρομερή περίοδο των τριάμισι ετών θα αφιερωθεί ένα ιδιαίτερο κήρυγμα στη σειρά αυτή – το κήρυγμα της μεγάλης θλίψεως. Και η εβδομάδα αυτή; Η τελευταία των εβδομήντα τι απέγινε; Εύλογος ερώτησης αυτή που κατά διαφόρους τρόπους απαντήθηκε από ερμηνευτές των Γραφών στην οποία όμως εμείς μονάχα μια απάντηση βλέπουμε να είναι σύμφωνη με τα διάφορα βιβλικά δεδομένα. Την εβδομάδα αυτή την τελευταία –όπως άλλως τε και από μια πρόχειρη ανάγνωση της σχετική περικοπής γίνεται καταφανές ότι και αυτή η όρασης του Δανιήλ με την ιδιόρρυθμη φραστική διατύπωση της την ξεχώρισε από τις άλλες – το χέρι του Θεού για κάποιο πολύ σπουδαίο λόγο την κράτησε χωριστά. Για κάποιο λόγο που εντελώς ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει για μας.
13--ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΜΕΤΑ ΔΟΞΗΣ…
Γ .Α. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ δ. θ.
=13=
Ήταν για το λαό Ισραήλ όπως είδαμε που δόθηκε η προφητεία των εβδομήντα εβδομάδων: « Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου» Δανιήλ 9:24. Από την αρχή ως το τέλος ο κύκλος αυτός των τετρακοσίων ενενήντα ετών περιλαμβάνει γεγονότα που αναφέρονται αποκλειστικά στον αρχαίο λαό του Θεού. Υπήρχε όμως η ανάγκη και για κάτι άλλο να δημιουργηθεί χώρος μέσα στον προφητικό χρόνο της οράσεως. Δεν είχε μονάχα για το λαό Ισραήλ ευλογίες η προαιώνιος βουλή του Θεού. Υπήρχε το σχέδιο της χάρητος του Θεού σύμφωνα με το οποίο και τα έθνη θα καλούνταν να καταλάβουν τη θέση τους μέσα στην Εκκλησία του Χριστού και να γίνουν συμμέτοχα των ευλογιών του Ισραήλ
Εφεσίους 1:9-10+εφεσ.2:11-18 +εφεσ.:1-6 –κλπ.)
Κι’ έτσι στο τέλος ακριβώς της εξηκοστής ενάτης εβδομάδας στο σταυρό ακριβώς του Χριστού το χέρι του Θεού άνοιξε μια παρένθεση μέσα στον προφητικό χρόνο. Είναι παρένθεσης του κηρύγματος του Ευαγγελίου στα έθνη. Είναι η παρένθεση που αγκάλιασε τη δική σου και τη δική μου ζωή και μας έδωκε τη δυνατότητα να προσκληθούμε κι εμείς ν’ απολαύσουμε την
εν Χριστώ σωτηρία. Και σταμάτησε κατ’ ανάγκη το ρολόι του Θεού στο τέλος ακριβώς της εξηκοστής ενάτης εβδομάδας για να δώσει την ευκαιρία στην παρένθεση των εθνών να διαδράμει τον ορισμένο χρόνο της. Σταμάτησε ώσπου να συμπληρωθεί ο αριθμός των εκλεκτών και να δεχθεί την πρόσκληση κι’ ο τελευταίος προσκεκλημένος στους γάμους του Υιού του ουρανίου Βασιλέως.
Τότε η παρένθεσης θα κλείσει. Τότε θα ξαναρχίσει το ρολόι να χτυπά. Τότε θα δοθεί το σύνθημα για ν’ αρχίσει η τελευταία εβδομάς της θαυμαστής οράσεως.
Συμπληρώθηκε έτσι το ιστορικό πλαίσιο – με πολύ γενικές βέβαια γραμμές –μέσα στο οποίο βλέπουμε στο Λόγο του Θεού να εκτυλίσσονται τα γεγονότα που σχετίζονται με τη Δευτέρα έλευση του Κυρίου. Σε πολλά από τα σημεία του γενικού αυτού διαγράμματος θα έχουμε την ευκαιρία να επανέλθουμε καθώς προχωρούμε στη μελέτη μας. Εκείνο όμως που πρέπει να τονιστεί είναι ότι το ενδιαφέρον μας γύρω από τα γεγονότα τα σχετιζόμενα με τη Δευτέρα έλευση του Κυρίου είναι εντόνως πρακτικό. Μας ενδιαφέρει βέβαια να πληροφορηθούμε όσο τούτο είναι εφικτό από το Λόγο του θεού τη σειρά που θ’ ακολουθήσουν τα μεγάλα εκείνα γεγονότα. Πολύ όμως περισσότερο μας ενδιαφέρει να βεβαιωθούμε αν μια θέσης θα έχει φυλαχτεί και για μας στην όμορφη ζωή της αναστάσεως που θα πλαισιωθεί από τα γεγονότα αυτά.
Όταν λοιπόν η παρένθεσης κλειστή όταν ο λίθος με ορμή επιπέσει πάνω στα πόδια της περίεργης εκείνης εικόνας και τη θρυμματίσει όταν « Υιός του ανθρώπου έλθει μετά των νεφελών του ουρανού» και «αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν ήτις εις τον αιώνα δεν θα φθαρεί»
Δανιήλ 7:13+2:44 εσύ και εγώ άραγε που θα είμαστε; Από ποια σκοπιά θα παρακολουθούμε εμείς τα μεγάλα γεγονότα;
Είναι αυτό ένα πολύ σπουδαίο ερώτημα που ο καθένας μας για τον εαυτό του πρέπει να το αντιμετωπίσει και να του δώσει απάντηση. Εύχομαι εκείνη τη μεγάλη μέρα όλοι μας να βρεθούμε στην ακολουθία του Βασιλέως Χριστού
14--ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΜΕΤΑ ΔΟΞΗΣ…
Γ .Α. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ δ. θ.
(14)
ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩN ΚΑΙΡΩΝ
Δεν ξέρουμε εις τι ακριβώς συνίστατο. Ούτε ξέρουμε από πού ακριβώς ξεκίνησε. Ξέρουμε όμως ότι ένα λαμπρό ουράνιο φαινόμενο ανήγγειλε την πρώτη έλευση του Χριστού. Ένα άστρο από τα άλλα άστρα πιο λαμπρό έφερε τα ανήσυχα βήματα των μάγων της Ανατολής από τη μακρινή πατρίδα τους ως τη Βηθλεέμ. Ανάλογο φαινόμενο άραγε θα αναγγείλει τη Δευτέρα έλευση του Χριστού; Στον ουρανό το φυσικό κοινωνικό και θρησκευτικό του ανθρώπου άστρα άραγε δεν θα ανατείλουν για να προαναγγείλουν σ’ εκείνους που όπως οι μάγοι έχουν μάτια για να δουν και καρδιά για να νοιώσουν την εγγίζουσα Δευτέρα έλευση του Χριστού;
Ότι τέτοια φαινόμενα θα ανατείλουν στον ουρανό μας ότι τέτοια προμηνύματα θα μας δοθούν το είπε κάποτε πολύ καθαρά αυτός ο κύριος. Το είπε μάλιστα και με τόνο επιτιμήσεως για την ανικανότητα μας να διαβάζουμε τα σημάδια του ουρανού. Είπε: «Το μεν πρόσωπο του ουρανού εξεύρετε να διακρίνετε τα δε σημεία των καιρών δεν δύνασθε»;
Ματθαίος16:3.
Πράγμα που ευθύς εξ’ αρχής μας δείχνει ότι το όλο ζήτημα που θα μας απασχολήσει είναι ζήτημα –όπως θα το λέγαμε – πνευματικού προσανατολισμού είναι ζήτημα καλής λειτουργίας της πνευματικής οράσεως. Στέλνουν τα γύρω σώματα τα οπτικά τους κύματα αυτά πάνω στο μάτι. Αλλά αν το νεύρο το οπτικό είναι νεκρό αν το μάτι είναι τυφλό εικόνα των αντικειμένων αυτών επάνω στο μάτι δεν θα σχηματιστεί. Και στον κόσμο τον πνευματικό υπάρχουν τόσα μάτια τυφλά!
Ώστε το ζήτημα δεν είναι αν θα δοθούν σημεία. Περί αυτού
Έχουμε επανειλημμένες διαβεβαιώσεις του Κυρίου. Το ζήτημα είναι θα υπάρξουν μάτια για να τα διακρίνουν τα σημεία αυτά.
Ότι κατά μέγα μέρος από τη δική μας πνευματική κατάσταση θα εξαρτηθεί το αν θα τα διακρίνουμε και θα τα αναγνωρίσουμε τα σημεία αυτά που θα προηγηθούν και θα συνοδεύσουν τη Δευτέρα έλευση του Κυρίου φαίνεται καθαρά από τον διάφορο τρόπο με τον οποίο ανταποκρίθηκε ο Κύριος στο αίτημα να δώσει σημεία της αποστολής Του και περί της ελεύσεως Του σε δύο διαφορετικές περιστάσεις και προς δύο διαφορετικές ομάδες ανθρώπων που Του είχαν υποβάλει το ίδιο αυτό αίτημα.
Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι ήλθαν κάποτε στον Κύριο και «εζήτησαν να δείξει εις αυτούς σημείον εξ’ ουρανού»
(Ματθαίος 16:1).
Πόσο καυστικής αυστηρότητας υπήρξε η απάντηση του Χριστού και πόσο αδυσώπητη η άρνησης Του να τους δώσει το αιτηθέν σημείον! «Γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον ζητεί και σημείον δεν θα δοθεί εις αυτήν ειμή το σημείον Ιωνά του προφήτου» (Ματθαίος 16:4). Άνθρωποι με διεστραμμένη καρδιά άνθρωποι με πονηρά ελατήρια ζητούσαν σημείο όχι γιατί ήθελαν να φωτιστούν όχι γιατί αισθάνονταν και την παραμικρή επιθυμία να γνωρίσουν την αλήθεια αλλά γιατί ήλπιζαν πως το σημείο που θα τους έδινε ο Χριστός θα ήταν τέτοιο που θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν για τους δικούς τους σκοπούς. Και με τέτοιες προϋποθέσεις σημείο βέβαια δεν μπορούσε να δοθεί. Ή μάλλον – για να κυριολεκτούμε – σημείο θα δινόταν αλλά μάτια πνευματικά δεν υπήρχαν για να δουν και να αναγνωρίσουν το σημείο. Σ’ άλλη μεταγενέστερη περίσταση οι μαθηταί ήρθαν στο Χριστό. Λίγες μέρες πριν από το θάνατο Του με το ίδιο αίτημα κι’ αυτοί. Τους είχε μιλήσει για τη μέλλουσα καταστροφή των λαμπρών εκείνων οικοδομημάτων του Ναού που τόσο καμάρι Του επεδείκνυαν. Και εκείνοι γεμάτη δίψα πνευματική γεμάτοι πόθο για τα πράγματα τα πνευματικά Του είπαν: «Ειπέ προς ημάς πότε θα γίνουν αυτά; Και τι το σημείον της παρουσίας Σου και της συντελείας του αιώνος;»
(Ματθαίος 24:3).
Κι’ εκείνος απαντώντας στην ερώτηση αυτή τους έδωσε την εκτενή εκείνη διδασκαλεία
Του που περιλαμβάνεται στα τόσο ενδιαφέροντα και τόσο σπουδαία κεφάλαια 24 και 25 του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου. Το ίδιο ακριβώς ερώτημα. Πόσο όμως διαφορετική η ανταπόκρισης του Κυρίου.!
Όσοι λοιπόν ποθούμε την έλευση Του Κυρίου όσοι λαχταρούμε την επιφάνεια Του ας μη ζητήσουμε σημάδια. Ας ζητήσουμε μάλλον μάτια πνευματικά που να μπορούν να διακρίνουν και να αναγνωρίσουν τα σημάδια που Εκείνος οπωσδήποτε θα μα δώσει.
Ίσως καμιά από τις διάφορες φάσεις του θέματος που μας απασχολεί σ’ αυτή τη σειρά των κηρυγμάτων δεν παρουσιάζει τόσες δυσκολίες και τόσους κινδύνους όσο το κεφάλαιο αυτό που αναφέρεται στα «σημαία των καιρών». Εδώ είναι που η φυσική περιέργεια της ανθρώπινης καρδιάς αισθάνεται την παρόρμηση να εκδηλωθεί και αισθάνεται τον πειρασμό να υπερβεί τα εσκαμμένα. Τραβηγμένες και υπερβολικές ερμηνείες των «σημείων» δεν συντέλεσαν λίγο στο να καταντήσει το όλο θέμα της δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου θέμα ύποπτο για τους πολλούς.=
15=ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΜΕΤΑ ΔΟΞΗΣ…
Γ .Α. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ δ. θ.
=15=
Η κατάχρησης όμως που έγινε από μερικούς δεν είναι επαρκείς λόγος για να μας αποτρέψει από τη νόμιμο χρήση του τμήματος αυτού του Λόγου του Θεού. Αν ¨σημεία» δεν μας υποσχέθηκε ο Θεός τότε να κλείσουμε την έρευνα μας αυτή πριν προχωρώντας πιο πέρα την κάνουμε ασέβεια. Αν όμως «σημεία» μας υποσχέθηκε ο Θεός το ίδιο ασεβές θα ήταν εκ μέρους μας το να αδιαφορήσουμε και να μη επιμεληθούμε να τα μάθουμε και να τα διακρίνουμε.
Σε τρεις κατηγορίες θα κατέτασσα τα σημεία που κατά το Λόγο του Θεού θα αποτελέσουν τα προμηνύματα της εγγιζούσης δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου. Πρώτα σημεία σχετιζόμενα με την Εκκλησία του Χριστού. Κατόπιν σημεία σχετιζόμενα με την κοινωνία των ανθρώπων. Και τελευταία σημεία που θα αναφέρονται στην εθνική και θρησκευτική ζωή των Ιουδαίων.
Και οι τρεις αυτές κατηγορίες πολύ σπουδαίες πολύ σημαντικές όχι όμως όλες εξ’ ίσου πλούσιες σε αφθονία σημείων.
Και πρώτα της δευτέρας ελεύσεως του Ιησού Χριστού θα προηγηθούν ορισμένα σημεία των καιρών που θα σχετίζονται με τη ζωή της Εκκλησίας. Όταν θα πλησιάζει η Δευτέρα έλευση του Κυρίου η εκκλησία του Χριστού εδώ κάτω θα παρουσιάζει
Ορισμένα σαφή και ευδιάκριτα χαρακτηριστικά που θα γίνονται εντονότερα όσο εγγυτέρα θα είναι η μεγάλη εκείνη μέρα. Και ας το πούμε εξ’ αρχής ότι τα σημεία αυτά θα αποτελούν μια παταγώδη διάψευση των αντιλήψεων και προσδοκιών που έχει ο πολύς κόσμος ή κι ‘ αυτός ακόμα ο μέσος Χριστιανός για το μέλλον της Εκκλησίας στον κόσμο.
Μια ίσως από τις αιτίες της παρεξηγήσεως γύρω από το μέλλον της Εκκλησίας είναι κακή ερμηνεία που δόθηκε σε μια από τις παραβολές του Χριστού της μικρής παραβολής κατά την οποία «Ομοία είναι η Βασιλεία των ουρανών με προζύμι το οποίον λαβούσα γυνή ενέκρυψεν εις τρία μέτρα αλεύρου εωσού έγινε όλο ένζυμο»
(Ματθαίος 13:33).
Τι αντιπροσωπεύει εδώ το προζύμι και το
άλευρον που δια της επιδράσεως του πρώτου έγινε σιγά-σιγά «¨Ολον ένζυμον»; Πολλοί σοβαροί ερμηνευταί είπαν και λέγουν ότι η Εκκλησία είναι το προζύμι και το άλευρον είναι η κοινωνία που με τη μυστική την αργή αλλά σταθερή επίδραση της Εκκλησίας σιγά –σιγά εκχριστιανίζεται εως ότου θα φθάσει μια όμορφη μέρα που θα βρεθεί «όλη ένζυμος» θα βρεθεί να είναι πέρα ως πέρα χριστιανική.
Κατά πόσο υπάρχει η ελπίς το αλεύρι της ανθρώπινης κοινωνίας να παρουσιάσει μια τέτοια εξέλιξη θα το εξετάσουμε ευθύς αμέσως όταν θ’ ασχοληθούμε με τη Δευτέρα ομάδα των «σημείων
Εκείνων που αναφέρονται στην ανθρώπινη κοινωνία. Εντοπίζοντας εδώ την προσοχή μας στο προζύμι αρκεί να πούμε ότι οι ερμηνευταί αυτοί δεν έλαβαν προφανώς υπ’ όψει τους ότι πάντοτε κατ’ αρχήν ανεξαίρετο και στην Π.Δ. και στην Κ.Δ. το «προζύμι» όταν χρησιμοποιείται ως σύμβολο πνευματικών καταστάσεων είναι σύμβολο μιας ύπουλης βραδείας μυστικής και ολέθριας επιδράσεως. Το προζύμι αποκλείονταν από τις θυσίες που προσφέρονταν δια πυρός.
Ο Κύριος χρησιμοποιείσαι το προζύμι ως σύμβολο διαφθοράς (Ματθαίος 16:12+ Μάρκος 8:15).
Πάντοτε σύμβολο του κακού. Συνεπώς δεν θα μπορούσε εδώ το προζύμι να συμβολίζει την εκκλησία. Για να βρούμε την ορθή ερμηνεία της παραβολής μάλλον πρέπει να αντιστρέψουμε τους όρους και να πούμε ότι το αλεύρι είναι η Εκκλησία και το προζύμι είναι μια μυστική πνευματική δύναμης η οποία κρυμμένη μέσα στο σώμα και τη ζωή της Εκκλησίας σιγά-σιγά ασκεί επάνω της την ολέθρια
επίδραση της. Είναι ακριβές αντίστοιχο των ζιζανίων της άλλης εκείνης παραβολής
(Ματθαίος 13:24-30-36-43 )
που ο εχθρός τα έσπειρε μέσα στο χωράφι της Εκκλησίας και που αυξανόμενα απειλούν να πνίξουν το σιτάρι της.
Ότι τέτοια θα είναι πράγματι η εικόνα που θα παρουσιάζει η Εκκλησία τις παραμονές της ελεύσεως του Χριστού αυτός ο Κύριος το είπε: «Ο Υιός του ανθρώπου όταν έλθει άραγε θα εύρη την πίστιν επί της γης;»
(Λουκάς 18:8) Πολύ θλιβερά πολύ αποκαρδιωτική ερώτησης αυτή για την κατάσταση της Εκκλησίας ερώτησης όμως που ο Κύριος την διατύπωσε.
Ώστε όχι μόνο πρόοδο προς εκχριστιανισμό της κοινωνίας δεν θα παρουσιάζει η Εκκλησία αλλά αντιστρόφως θα παρουσιάζει μια θλιβερά πρόοδο προς τα κάτω σημάδια καταφανή φθοράς πνευματικής μέσα στο ίδιο της το σώμα. Και όταν θα επίκειται πια η έλευσης του Κυρίου τα σημάδια αυτά θα έχουν πάρει ένα πιο έντονο χαρακτήρα.
Γράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς
Τιμοθέου Β΄ επιστολή του 3:1-5: «Γίνωσκε δε τούτο ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θα έλθουν καιροί κακοί διότι θα είναι οι άνθρωποι φίλαυτοι φιλάργυροι αλαζόνες…φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής». Και είπε ο Κύριος: «Επειδή θα πλυθυνθεί η ανομία η αγάπη των πολλών θα ψυχρανθεί»
Ματθαίος 24:12.
Θα φθάσει δε η κατάστασης αυτή στο αποκορύφωμα της ακριβώς πριν έλθει ο Χριστός και τότε μέσα σ’ αυτή την Εκκλησία θα λάβει χώραν μια έκρηξης αποστασίας. Γράφει οΑπ. Παύλος στην Β΄ προς Θες/νικείς επιστολή του 2:1-2 «Σας παρακαλούμεν δε αδελφοί περί της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της επισυνάξεως ημών να μη σαλευτείτε ταχέως από του φρονήματος σας… Ας μη σας εξαπατήσει τις κατ’ ουδένα τρόπον διότι δεν έλθει η ημέρα εκείνη εάν δεν έλθει πρώτον η αποστασία». Αποστασία δεν μπορεί να εκδηλωθεί στον κόσμο μονάχα μέσα στην Εκκλησία μπορεί να σημειωθεί. Δεν αποστατεί παρά μόνο ένας που κατά κάποιο τρόπο ανήκει σε κάποιον.
Η Εκκλησία λοιπόν θα παρουσιάσει σημεία αποστασίας από τον Κύριο της. Τα παρουσιάζει τα σημεία αυτά η Εκκλησία σήμερα; Έχει παρασύρει ο ορθολογισμός στην απιστία τμήματα μεγάλα της Εκκλησίας; Έχει διεισδύσει σαρκικό πνεύμα της κοσμοφροσύνης έχει εισχωρήσει η αμαρτία μέσα στο σώμα της Εκκλησίας ώστε σε πολύ μεγάλα τμήματα της να εμφανίζεται η Εκκλησία σαν ένα δραστήριο κοσμικό συγκρότημα που πολύ μακρινή σχέση παρουσιάζει με την Εκκλησία εκείνη που ο Κύριος είχε ιδρύσει; Ένα συγκρότημα έχων «μορφήν ευσεβείας ηρνημένον όμως την δύναμιν αυτής; Μέχρι ποιο σημείο άραγε έχει ασκήσει την ολέθρια επίδραση το προζύμι του κόσμου μέσα στο αλεύρι της Εκκλησίας.
Η Δευτέρα ομάς των «σημείων» αναφέρεται στην κοινωνία των ανθρώπων και τη ζωή της. Αν της Εκκλησίας η ζωή θα παρουσιάσει σύμφωνα με το Λόγο του Θεού όπως βλέπουμε στην πραγματικότητα ότι παρουσιάζει μια πρόοδο προς τα κάτω πολύ πιο ραγδαία πρόοδο προς τα κάτω θα παρουσιάσει η κοινωνία. Δύο είναι κυρίως τα σημεία στα οποία εντοπίζει το ενδιαφέρον του ο Λόγος του Θεού.
Το πρώτο είναι η ηθική στάθμη της ζωής της κοινωνίας.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
