09--ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΜΕΤΑ ΔΟΞΗΣ…
Γ .Α. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ δ. θ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Β΄ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ.
ΤΟ ΞΑΝΑΒΑΖΩ ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΖΗΤΗΣΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ
01
Από τα πιο παραμελημένα θέματα είναι και το θέμα του βιβλίου αυτού. Σπανίως ο άμβων το κάνει αντικείμενο κηρύγματος. Και τα αποτελέσματα της παραμελήσεως αυτής υπήρξαν θλιβερά αλλά και αναπόφευκτα. Προς δύο κατευθύνσεις θλιβερά. Από την μια μεριά είναι οι πολλοί οι αδιάφοροι. Από την άλλη μεριά οι σχετικώς λίγοι οι φανατικοί. Καρπός και οι δύο αυτές τάξεις της νωχελούς στάσεως που κατά κανόνα παίρνει ο χριστιανικός άμβων απέναντι σ’ ένα θέμα τόσο ζωτικού για τον Χριστιανό ενδιαφέροντος. Αν συχνότερα και συστηματικότερα το έφερνε το θέμα αυτό η Εκκλησία υπό μελέτην θα έλειπε αφ’ ενός η παγερή αδιαφορία που χαρακτηρίζει τους πολλούς θα μετριαζόταν αφ’ ετέρου και οι ακρότητες μερικών καλοπροαίρετων ως επί το πλείστον χριστιανών οι οποίοι δι’ έλλειψιν καταλλήλου καθοδηγήσεως και συστηματικής διδασκαλίας αφέθηκαν να τους πάρει το ποτάμι ενός ανερμάτιστου συναισθηματισμού που σε πολλές περιπτώσεις πήρε τη μορφή θρησκευτικού φανατισμού.
Επειδή ακριβώς αναλογίσθηκα τη μεγάλη ζημιά που προκύπτει
από την παραμέληση της γλυκύτατης αυτής υποσχέσεως που έδωσε στην Εκκλησία Του ο Χρηστός έφερα το θέμα αυτό προς μελέτην σε μια σειρά κηρυγμάτων από τον άμβωνα της Β΄ Ευαγγελικής Εκκλησίας Αθηνών στον οποίο διακονώ. Και τώρα υπό τη μονιμότερη αυτή μορφή του βιβλίου τα στέλνω τα κηρύγματα αυτά να φέρουν σ’ ένα ευρύτερο κοινό το μήνυμα του επανερχόμενου Κυρίου. το θέμα πολύ υψηλό οι δυνάμεις μου πολύ ασθενείς. Φυσική συνέπεια ήταν και το προϊόν της προσπάθειας αυτής να παρουσιάσει ατέλειες πολλές. Τέτοιο όμως όπως είναι—ένα κρίθινο ψωμάκι –το βάζω το βιβλίο στα χέρια του Χριστού με την ευχή Εκείνος να το χρησιμοποιήσει για να θρέψη μερικές πεινασμένες ψυχές.
Όπως και σε προηγούμενες περιπτώσεις στον άμβωνα του βιβλίου τα ανέβασα τα κηρύγματα αυτά κατ’ ευθείαν από τον άμβωνα της Εκκλησίας χωρίς να επιφέρω σοβαρές τροποποιήσεις γιατί δεν ήθελα να τους αφαιρέσω τον αρχικό χαρακτήρα.
Ο Κύριος ας ξυπνήσει μέσα στην καρδιά όλων μας ζωηρότερο τον πόθο της συναντήσεως μας μαζί Του. Εκείνος όταν επιστρέψει ας μας εύρη όλους μας αγρυπνούντας. Γ. Α. Χ.
ΜΥΘΟΣ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;
Ανέλπιστο είναι. Απίστευτο φαίνεται ότι μια σειρά κηρυγμάτων που πρόκειται να κηρυχθούν σε χριστιανική Εκκλησία επάνω στο δόγμα της δευτέρας ελεύσεως του Ιησού Χριστού ως πρώτο κήρυγμα της έχει κήρυγμα που φέρει την επικεφαλίδα αυτή. Ανέλπιστο με ένα τέτοιο ερωτηματικό να είναι ανάγκη ν’ αρχίσει κανείς την έρευνά του γύρω από τη «μακαρία ελπίδα» της επανόδου του Κυρίου.
Το ερωτηματικό όμως υπάρχει. Κι’ ίσως από όλα τα ερωτηματικά που κατά καιρούς ανέκυψαν στο πνεύμα του ανθρώπου εν σχέση με τούτο το δόγμα της χριστιανικής μας πίστεως αυτό είναι εκείνο που πιο βαθειά πιο επίμονα και με μεγαλύτερο πείσμα ρίζωσε στις καρδιές των ανθρώπων. Και το ερωτηματικό δεν το
έγραψε απλώς κόσμος. Αυτό θα έπρεπε να το περιμένουμε. Μάλλον θα έπρεπε να μας ξενίσει αν ένας κόσμος άπιστος και
υλιστής που όποτε δεν καταδιώκει την Εκκλησία και τον Κύριο της τους προσφέρει την ψυχρή ανοχή του δεν υπεδέχετο με σκώμα και με ειρωνεία την ελπίδα της επανόδου του Χριστού.
Το ερωτηματικό δεν το ενέγραψε απλώς ο κόσμος. Το ενέγραψε η Εκκλησία. Τις πιο επίμονες επιφυλάξεις για τη διδασκαλία της δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου πάντοτε η εκκλησία τις διατύπωσε. Εννοείται η ορθολογίζουσα Εκκλησία.
(Μικρό Νεοελληνικό λεξικό Τεγόπουλος-Φυτράκης) ορθολογισμός: (ο) ουσιαστικό σκέψη-κρίση - σύμφωνη με τον ορθό λόγο).
Η Εκκλησία που υπό την επίδραση του ορθολογισμού απέκοψε τους δεσμούς της με τον κόσμο του πνεύματος. Η Εκκλησία που τοποθέτησε κάτω από το μικροσκόπιο του λογικού της όλα τα δόγματα της πίστεως μας: τη Θεοπνευστία της Αγίας Γραφής την εκ παρθένου γέννηση του Κυρίου τη μυστηριώδη και θεία υπόσταση του προσώπου Του τα θαύματα Του τον ιλαστήριο θάνατο και την ένδοξη ανάσταση Του και το ένα μετά το άλλο όλα αυτά τα δόγματα τα απέρριψε γιατί δεν μπορούσε με το λογικό της να τα εξηγήσει. Περίεργο θα ήταν πράγματι αν από ένα τέτοιο ολοκαύτωμα ηθικών αξιών αν από ένα τέτοιο ολοκληρωτικό ναυάγιο πίστεως το δόγμα της δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου μονάχα διεσώζετο. Και της ορθολογιζούσης Εκκλησίας το ερωτηματικό θα έπρεπε συνεπώς να το περιμένουμε.
Το θλιβερό εκείνο που δεν θα περιμέναμε είναι ότι και χέρια ευσεβή δίπλα στο δόγμα της πίστεως ενέγραψαν ερωτηματικό. Το θλιβερό είναι ότι και χριστιανοί πιστοί που καμιά απολύτως σχέση δεν έχουν με τον ορθολογισμό και την απιστία οι οποίοι το τι πιστεύουν και τι απορρίπτουν ανεπιφύλακτα το ρυθμίζουν από το περιεχόμενο του αποκεκαλυμμένου Λόγου του Θεού αυτό το δόγμα ξεχώρισαν για να διατυπώσουν γι’ αυτό το σκεπτικισμό τους την αμφιβολία τους ή κι αυτήν ακόμα την ανοιχτή άρνηση τους. Ανάγκη λοιπόν παρίσταται από το ερωτηματικό κι ‘ εμείς ν’ αρχίσουμε. Δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Αν ο κόσμος αν η αποστάτης Εκκλησία απλώς είχε εγγράψει το ερωτηματικό θα ήταν δυνατόν—καίτοι δεν εξεύρω αν θα ήταν συμφέρον—να το προσπεράσουμε. Από τη στιγμή όμως που μια σεβαστή μερίς πιστών ανθρώπων διατύπωσε τις επιφυλάξεις και τους δισταγμούς της για το θέμα της δευτέρας ελεύσεως του Χριστού κατ’ ανάγκη το ερωτηματικό αυτό καταλαμβάνει την πρώτη- πρώτη θέση σε κάθε σοβαρή και αντικειμενική έρευνα γύρω από το δόγμα αυτό της πίστεως μας.
Περίεργο όμως ερωτηματικό! Γιατί αν από τη συχνότητα και την επιμονή με την οποία μια ορισμένη διδασκαλία επανέρχεται στις σελίδες της Αγίας Γραφής αν από τη σαφήνεια και την κατηγορηματικότητα με την οποία διατυπώνει η Αγ. Γραφή τη διδασκαλία της επί ενός ορισμένου θέματος εξαρτάται το αξιόπιστο και το παραδεκτό μιας διδασκαλίας το τελευταίο δόγμα που θα μπορούσε να τεθεί υπό αμφισβήτηση θα έπρεπε να είναι το δόγμα της δευτέρας ελεύσεως του Ιησού Χριστού. Γιατί και προφήτες στην Π.Δ. και απόστολοι στην Κ.Δ. κι ‘ αυτός ο Κύριος μας με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα έκαναν τις διακηρύξεις τους επάνω σ’ αυτό το κεφάλαιο συχνότερα ίσως παρά σε οιοδήποτε άλλο κεφάλαιο της χριστιανικής μας πίστεως.
Ίσως καλλίτερη απάντηση στο ερωτηματικό αυτό δεν θα μπορούσαμε να δώσουμε παρά ανοίγοντας την Αγ. Γραφή και ξεφυλλίζοντας την από την αρχή ως το τέλος για να σταθούμε μπροστά σε μερικές από τις πολλές διακηρύξεις του Λόγου του Θεού επάνω στο θέμα που μας απασχολεί. Στον κήπο της Εδέμ ήταν που δόθηκε η πρώτη υπόσχεση για την δευτέρα έλευση του Ιησού Χριστού. Είχε πέσει ο άνθρωπος. Επάνω από τη ζωή του είχε απλωθεί η μαύρη σκιά της αμαρτίας. Και τώρα μπροστά του ανοιγόταν το μονοπάτι μιας τρομερής περιπέτειας ήταν μέσα στην πίκρα της ώρας εκείνης που δόθηκε το πρώτο Ευαγγέλιο και ακούστηκε από τα χείλη του Θεού η πρώτη υπόσχεσης για τον ερχομό του Σωτήρος. Εστράφη στον όφι ο Θεός και μιλώντας για το Σωτήρα που θα ερχόταν του είπε: «Αυτός θα σου συντρίψει την κεφαλή κι εσύ θα Του κεντήσεις την πτέρνα».(Γένεσης 3:15). Το δεύτερο μέρος της προφητείας αυτής εξεπληρώθει το πρώτο όμως μέρος περιμένει ακόμα την εκπλήρωσή του. Στην πρώτη έλευση του Χριστού στο Σταυρό ο όφις του κακού εκέντησε την πτέρνα του Σωτήρος.
Μια πρόχειρη όμως ματιά γύρω μας είναι αρκετή να μας πείσει ότι ακόμα του όφεως η κεφαλή δεν έχει συντριβή. Απ’ απεναντίας Ουδέποτε άλλοτε υπήρξε ο όφις του κακού τόσο θαλερός όσο σήμερα. Η υπόσχεσης όμως του Κυρίου δεν θα μείνει ανεκπλήρωτη. Αν στην πρώτη έλευση του Χριστού το δεύτερο σκέλος της προφητείας εξεπληρώθει μια δεύτερη Του έλευση περιμένουν που θα εκπληρώσει και το πρώτο
Ένα-ένα κατόπιν ανοίξτε τα βιβλία της Π.Δ. ανοίξτε το βιβλίο των ψαλμών τα βιβλία των προφητών και δείτε αν υπάρχει αν υπάρχει έστω και ένα που να μη περιέχει ρητές ή κεκαλυμμένες υποσχέσεις για τη Δευτέρα έλευση του Κυρίου ή περιγραφές ορισμένων λεπτομερειών της. Αυτός μάλιστα είναι και ο λόγος της πείσμονος αρνήσεως των θρησκευτικών ηγετών του Ισραήλ τις ημέρες του Χριστού να αναγνωρίσουν στο πρόσωπο του Ιησού τον υπεσχημένο Μεσσία του Θεού. Μελετούσαν οι άνθρωποι αυτοί τις Γραφές τους. Είχαν διαβάσει τους προφήτες. Και ήξεραν αυτοί ότι ο Μεσσίας που τους υποσχέθηκε ο Θεός θα ήταν ένδοξος θα ήταν δυνατός θα ήταν νικητής των εχθρών του λαού Του. Και δυσκολεύτηκαν όπως –ας το ομολογήσουμε—κι εμείς θα δυσκολευόμασταν ν’ αναγνωρίσουμε το Μεσσία στο Ναζωραίο εκείνο Διδάσκαλο που τερμάτισε την ταπεινή σταδιοδρομία Του στην αισχύνη του σταυρού. Δεν πρόσεξαν πως στα γραφόμενα των προφητών συνυφαίνονται τα νήματα δύο διακεκριμένων ελεύσεων του Μεσσία.
Πολύ χτυπητά εμφανίζεται το φαινόμενο αυτό στις προφητείες του Ησαϊα. Και ο πάσχων Σωτήρ και ο νικητής Κύριος—και οι δύο εμφανίζονται στις σελίδες του Ησαϊα.»Κατατεθλιμμένος και βεβασανισμένος αλλά δεν ήνοιξε το στόμα Αυτού –εφέρθη ως αρνίον επί σφαγήν… Ετραυματίσθη δια τας παραβάσεις ημών εταλαιπωρήθει δια τας ανομίας ημών η τιμωρία ήτις έφερε την ειρήνην ημών ήτο επ’ Αυτόν και δια των πληγών Αυτού ημείς ιάθημεν» (Ησαϊας 53:5-7) Ο πάσχων Σωτήρ το κέντημα της πτέρνας. Η πρώτη έλευσης.»Διότι ιδού ο Κύριος θα έλθει εν πυρί και αι άμαξαι Αυτού ως ανεμοστρόβιλος δια να αποδώσει την οργήν Αυτού με ορμήν¨(Ησαϊας 66:15). Τα άρματα τα πύρινα του Κυρίου ο κόσμος ακόμα δεν τα είδε. Τον ανεμοστρόβιλο της οργής Του δεν τον δοκίμασε. Αλλά θα τα δει και θα τα δοκιμάσει.
Ακούστε τον Ιερεμία κατόπιν (Ιερεμίας 3:17) «Εν εκείνω τω καιρώ θα ονομάσουν την Ιερουσαλήμ θρόνο του Κυρίου και πάντα τα έθνη θα συναχθούν προς αυτήν». Είναι προφανές πως η προφητεία αυτή ακόμα δεν εξεπληρώθει και η εκπλήρωσης της είναι συνδεδεμένη με ένα όμορφο λαμπρό μέλλον.
Ακούστε τον Δανιήλ. Τι όμως να ξεχωρίσουμε από του Δανιήλ το όμορφο βιβλίο που κατά κάποιο τρόπο δεν αναφέρεται στη Δευτέρα έλευση του Χριστού;»Ιδού ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού…και εις Αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία δια να λατρεύωσιν Αυτόν πάντες οι λαοί τα έθνη και αι γλώσσαι η εξουσία Αυτού είναι εξουσία αιώνιος ήτις δεν θα παρέλθει και η βασιλεία Αυτού ήτις δεν θα φθαρεί».(Δανιήλ 7:13-14).
Ακούστε και τον Ζαχαρία που βλέπει τον Κύριο να έρχεται με όλους τους αγίους Του «Και οι πόδες Αυτού θα σταθούν κατά την ημέραν εκείνην επί του όρους των ελαιών» (Ζαχαρίας 14:4) την ημέρα εκείνη λέγει ο ίδιος ο Κύριος: «θα επιβλέψουν επ’ Εμέ τον οποίον εξεκέντησαν».Ζαχαρίας 12:10
Στην Κ.Δ. και μόνο τις παραβολές του Κυρίου αν είχαμε θα ήταν αρκετές για να μη μας αφήσουν καμιά αμφιβολία για τη δεύτερη Του.
Να θυμηθούμε την παραβολή των παρθένων και τη μεσονύκτιο εκείνη χαρούμενη κραυγή που αναγγέλλει την άφιξη του νυμφίου για να παραλάβει τη νύμφη;
Να θυμηθούμε την παραβολή του ανθρώπου εκείνου του αποδημούντος που επανήλθε για να καλέσει σε λογοδοσία τους υπηρέτες του στους οποίους είχε εμπιστευθεί τα τάλαντα του;
Να θυμηθούμε την παραβολή του ευγενούς εκείνου που υπήγεν εις χώραν μακράν «δια να λάβει εις εαυτόν βασιλείαν και να επιστρέψη»;
Να θυμηθούμε την παραβολή του σίτου και των ζιζανίων τα οποία πρέπει να συναυξάνουν μέχρι του τέλους τότε που θα αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους Αυτού και θα συλλέξουν εκ της βασιλείας Αυτού πάντα τα σκάνδαλα»…και οι δίκαιοι θα Εκλάμψουν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών»; (Ματθαίος 13:24-29-36-43).
Και για να βγούμε τώρα από τον κύκλο των παραβολών ας θυμηθούμε την υπόσχεση τη ρητή όσο και όμορφη που έδωσε ο Χριστός στους δικούς Του την τελευταία εκείνη βραδιά που ήταν μαζί τους: «Πάλι θα έλθω και θα σας παραλάβω μαζί μου» (Ιωάννης 14:3). Και ας θυμηθούμε την εξ’ ίσου κατηγορηματική διακήρυξη που την ίδια εκείνη βραδιά υπόδικος τώρα στο συνέδριο: «Εις το εξής θα ιδείτε τον Υιόν του ανθρώπου καθήμενον εκ δεξιών της δυνάμεως και ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού»
(Ματθαίος 26:64) ας σταθούμε μια όμορφη αξέχαστη μέρα μαζί με τους δώδεκα στην πλαγιά του όρους των Ελαιών και ν’ ακούσουμε τους δύο εκείνους αγγέλους καθώς τους πλησιάζουν για να τους ρωτήσουν: «Άνδρες Γαλιλαίοι τι ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; Ούτος ο Ιησούς όστις ανελήφθη αφ’ ημών εις τον ουρανόν θα έλθει ούτω καθ’ όν τρόπον είδατε Αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν»; (Πράξεις 1:11).
Και κατόπιν ας ξεφυλλίσουμε τις Επιστολές.
Ακούστε τον Απόστολο Παύλο: «Το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς οπόθεν και προσμένομε Σωτήρα τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν όστις θα μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών ώστε να γίνει σύμμορφον με το σώμα της δόξης Αυτού» (Φιλιππισίους 3:20-21). «Αυτός ο Κύριος θα καταβεί απ’ ουρανού με κέλευσμα με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού και οι αποθανόντες εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτον έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θα αρπαχθώμεν μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντηση του Κυρίου» (Α΄ Θεσσαλονικείς 4:16-17)
Ακούστε τον Απόστολο Ιωάννη στην Α΄ Επιστολή του «Έτι δεν εφανερώθη τι θα είμεθα εξεύρομεν όμως ότι όταν φανερωθή θα είμεθα όμοιοι με Αυτόν» (Α΄ Ιωάννου 3:2).
Ακούστε τον συγγραφέα της προς Εβραίους Επιστολής: «Ο Χριστός άπαξ προσφερθείς δια να σηκώσει τας αμαρτίας πολλών θα φανεί εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας Αυτόν».(Εβραίους 9:28).
Ακούστε τον Κύριο μας στη συνέντευξη Του εκείνη με τον
Ιωάννη στην Πάτμο: «Ιδού έρχομαι ταχέως και ο μισθός Μου είναι μετ’ Εμού δια να αποδώσω εις έκαστον όπως θα είναι το έργον του» (Αποκάλυψη 22:1).
Λίγα κατ’ ανάγκη πολύ λίγα από τα πολλά χωρία της Αγ. Γραφής που θίγουν το θέμα αυτό. Λίγες από τις πολλές διακηρύξεις της. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο Λόγος του Θεού γλώσσα σαφέστερη και κατηγορηματικότερη απ’ αυτήν;
Προσπάθησαν είναι αλήθεια πολλοί να ερμηνεύσουν τα χωρία αυτά κατά τρόπο που να μη αποδεικνύουν μια προσδοκωμένη προσωπική Δευτέρα έλευση του Ιησού Χριστού.
Είπαν:» Έρχεται ο Χριστός. Έρχεται κάθε φορά που ένας πιστός πεθαίνει και τον παίρνει ο Χριστός κοντά Του. Έρχεται βέβαια με το θάνατο ο Χριστός αλλά είναι προφανές ότι κανένα από τα χωρία της Γραφής που παραθέσαμε ανωτέρω δεν μπορεί να εξοικονομηθεί μέσα σ’ ένα τέτοιο ερμηνευτικό πλαίσιο. Όταν πεθαίνει ένας πιστός δεν ακούγεται σάλπιγξ ούτε αρπάζονται οι επιζώντες στον αέρα για να συναντήσουν τον Κύριο. Έπειτα δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο θάνατος είναι εχθρός: «Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος».(Α΄ Κορινθίους 15:26) ο Λόγος όμως του Θεού δεν μας παραγγέλλει να περιμένουμε με λαχτάρα την έλευση του εχθρού. Κάτι άλλο πολύ πιο χαρούμενο μας παραγγέλλει να περιμένουμε.
Είπαν: « Ήλθε ο Χριστός. Την ημέρα της Πεντηκοστής ήλθε. Υπό μορφή του Αγίου Πνεύματος ήλθε ο Χριστός για να μείνει για πάντα με τους δικούς Του. Λησμονούν όμως όσοι έτσι ερμηνεύουν τις υποσχέσεις του Χριστού ότι όλες ανεξαιρέτως οι υποσχέσεις σχετικά με τη Δευτέρα έλευση όσες περιλαμβάνονται στις Επιστολές εγράφησαν όλες μετά την Πεντηκοστή και όλες μιλούν για τη Δευτέρα έλευση σαν για κάτι που μέλλει ακόμα να γίνει. Και όταν η ημέρα της Πεντηκοστής ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι δεν «υρπάγησαν» αλλά έμειναν στους δρόμους της Ιερουσαλήμ για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο.
Είπαν: «Ήλθε ο Χριστός. Ήλθε το 70 μ.Χ. όταν έπεσε η Ιερουσαλήμ στα στρατεύματα του Τίτου». Αλλά πάλι πολλές υποσχέσεις για τη Δευτέρα έλευση του Χριστού δόθηκαν μετά το 70 μ.χ. και εξ’ άλλου η πτώσης της Ιερουσαλήμ περίστασης
πόνου και αιματοχυσίας και αμιγούς θλίψεως υπήρξε ενώ η Δευτέρα έλευσης του Χριστού όπως περιγράφεται στην Αγ. Γραφή θα είναι για τον πιστό περίστασης ανέκφραστης χαράς.
Μια σοβαρά και ειλικρινής αντιμετώπισης όλου του όγκου του υλικού της Αγίας Γραφής δεν μπορεί να μας αφήσει καμιά αμφιβολία. Όχι το θάνατο όχι την επίδραση του Αγίου Πνεύματος όχι ένα οποιοδήποτε γεγονός αλλά αυτό το Χριστό σύμφωνα με τη ρητή υπόσχεση Του περιμένει η Εκκλησία. Και η έλευσης Του αυτή όπως το προείπαν οι άγγελοι στους μαθητάς την ημέρα της Αναλήψεως θα είναι προσωπική: «Αυτός ο Ιησούς» και θα είναι ορατή: «Καθώς ίδετε Αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν».
Εκτός όμως από τις ρητές διακηρύξεις του Λόγου του Θεού αυτή η καρδιά μας –μας το ψιθυρίζει. Ένα βλέμμα αν ρίξουμε γύρω μας στην υλική δημιουργία κι’ ένα κι ένα δεύτερο βλέμμα αν ρίξουμε στον κόσμο μας στην πνευματική τη νέα δημιουργία την ίδια αυθεντική και σαφή διαβεβαίωση θα πάρουμε ότι πρέπει να ξαναέλθει ο Χριστός.
Το βλέμμα στον κόσμο γύρω μας τι μας αποκαλύπτει; Τι βλέπουμε εκεί; Όλη η φύσις λέγει ο απ. Παύλος «συστενάζει και συναγωνιά». (Ρωμαίους 8:22).ακουμπήστε το αυτί σας στη γέρικη αυτή γη και θ’ ακούσετε το βογγητό της θα νοιώσετε την αγωνία της. Με την πίκρα των τάφων της με το σφαδασμό των σεισμών της με το αίμα που τόσο άφθονα την έχει ποτίσει με τα’ αγκάθια της κατάρας που σαν απαίσιος μανδύας την σκέπασαν με όλα αυτά το παράπονό της την αγωνία της ψιθυρίζει η γη. Την πίκρα και τη ντροπή με την οποία η αμαρτία των ενοίκων της την σκέπασε. Με κάθε χτυποκάρδι της την ικεσία της επαναλαμβάνει η κτίσης έστω κι αν δεν την ακούει ο άνθρωπος ο εγωιστής: « Έλα Κύριε Ιησού έλα και ξανάχτισε αυτό το ερειπωμένο σπίτι». Είναι αδύνατον αυτή η ικεσία να μην εισακουστεί.
Μα και στην κοινωνία των ανθρώπων αν διευθύνεις το βλέμμα σου τι θα δεις; Αδικία εκμετάλλευση καταπίεση θα δεις. Τα δάκρυα του αδικουμένου θα δεις. Είναι αδύνατον είναι νοητόν αυτά όλα να μείνουν για πάντα χωρίς καμιά ανταπόδοση χωρίς κάποια ηθική αποκατάσταση;
Στρέψε το βλέμμα σου στον κόσμο της πνευματικής δημιουργίας και δες πως υπέρ πάντα άλλον εκείνος ο κόσμος απαιτεί την επάνοδο του Κυρίου.
Το βλέπεις πλήρες το βλέπεις ολοκληρωμένο το βλέπεις τέλειο την ώρα αυτή το έργο της πνευματικής δημιουργίας; Έχεις πάρει βέβαια τη συγχώρηση των αμαρτιών σου από τα χέρια του Χριστού αν ήλθες κοντά Του με μετάνοια και πίστη. Έχεις πάρει την καινούργια ζωή που ξεκινά από την ευλογημένη πείρα της αναγεννήσεως. Έχεις πάρει και την ελπίδα τη βεβαία του ουρανού. Μα αυτό είναι όλο; Τίποτα δεν περιμένεις; Το σώμα σου και τα σώματα των αγαπημένων σου μέσα στον τάφο θα τα’ αφήσεις να σαπίζουν ενώ το πνεύμα σου μονάχα θ’ απολαμβάνει την ειρήνη και τη χαρά του ουρανού; Θ’ αρκεστείς στο να ζεις για μια ατέλειωτη αιωνιότητα μια χωλή ζωή και να περιφέρεις μια ακρωτηριασμένη προσωπικότητα; Όχι! Ψιθυρίζει η καρδιά σου. όχι ! λέγει ο απ. Παύλος «Πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθεί αθανασίαν»(Α΄ Κορινθίους 15:53)
Πρέπει ο έσχατος εχθρός ο θάνατος να νικηθεί. Κι’ από την πύλη του νικημένου αυτού εχθρού να οδηγηθεί ο λυτρωμένος άνθρωπος σε μια ζωή πλατειά ολοκληρωμένη τέλεια σε μια ζωή ανέκφραστης ομορφιάς.
Τα σκαλοπάτια αυτής της όμορφης πύλης θ’ ανέβουμε με τη χάρη του Θεού σ’ αυτά μας τα κηρύγματα. Θα προσπαθήσουμε με οδηγό το Λόγο του Θεού να μελετήσουμε ένα-ένα τα στάδια από τα οποία θα περάσει το σχέδιο το αιώνιο του Θεού ώσπου να μας φέρει στη μεγάλη εκείνη ώρα.
Εν τω μεταξύ η Εκκλησία του Χριστού περιμένει. Η Νύμφη περιμένει το Νυμφίο. Ζούμε τώρα στην εποχή που ο Νυμφίος από μια χώρα μακρινή στέλνει στη Νύμφη τα δώρα Του. Και είναι δώρα πολύ ωραία. Μα δεν μπορεί με δώρα μόνο η Νύμφη να ικανοποιηθεί. Η Νύμφη ζητεί το Νυμφίο. Και θα είναι ώρα
πολύ μεγάλη εκείνη που θα έλθει ο Νυμφίος για να πάρει τη Νύμφη Του και να την οδηγήσει στο ουράνιο σπίτι της. Από εκείνη την όμορφη ώρα κανείς μας εύχομαι να μη λείψει.
