Η ΤΕΛΕΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗΣ
(Του Κώστα Κουνάδη=1988)
Μεταφορά Σ. Φίλου.
06
Το Τίμημα Της Λυτρώσεως Μας
-Συνεχίζοντας τη μελέτη μας πάνω στον τελευταίο λόγο του Χριστού από το σταυρό που όλοι μαζί μας παρουσιάζουν την τέλεια λύτρωση μας που ο Χριστός με τη θυσία του σταυρού μας εξασφάλισε θα ήθελα να δούμε σήμερα το τίμημα της
Λυτρώσεως μας. Αυτό μας δίδεται με τον τέταρτον κατά σειρά λόγον του Χριστού από το σταυρό «Θεέ μου Θεέ μου διατί με εγκατέλειπες»;
(Ματθαίος 27:46).
46 Και γύρω στην ένατη ώρα, ο Ιησούς αναβόησε με δυνατή φωνή, λέγοντας: «Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί;», δηλαδή, «Θεέ μου, Θεέ μου, για ποιον σκοπό με εγκατέλειψες;».
….
Αν μπορέσουμε να συλλάβουμε το κόστος της λυτρώσεως μας τόσο πολύ περισσότερο θα μπορούμε να εκτιμήσουμε την τόσο μεγάλη σωτηρία που έχουμε εν Χριστώ.
Αν πάμε λοιπόν νοερώς ως το Γολγοθά κι’ ας ακούσουμε με αυτά της ψυχής μας για μια ακόμη φορά τον λόγον αυτόν
«Ελοΐ—Ελοΐ λαμά σαβαχθανί». «Θεέ μου Θεέ μου διατί με εγκατέλειπες».
-Έχουν περάσει τρεις ολόκληρες οδυνηρές ώρες επάνω στο Σταυρό. Το παράξενο και υπερφυσικό σκοτάδι έχει καλύψει τους γύρω λόφους. Μέσα στο μεγαλείο της σιωπής συντελείται το έργο της λύτρωσης μας. Και τη σιωπή εκείνη γύρω από το σταυρό τη διέκοψε η εναγώνια κραυγή του Χριστούμε τον λόγον «Θεέ μου Θεέ μου διατί με εγκατέλειπες;» Τα λόγια αυτά εκφράζουν τον μεγάλο πόνο της ψυχής του Κυρίου μας.
Ναι τρομερά ήταν τα βάσανα του σταυρού. Οι σωματικοί πόνοι ήταν κάτι το φρικτό. Μα ποιος μπορεί να βυθομετρήσει τον ψυχικό πόνο που δοκίμαζε την ώρα εκείνη ο Χριστός καθώς εκτελούσε το έργο της λυτρώσεως μας;
Όσα και να πούμε εμείς δεν μπορούμε να περιγράψουμε τον μεγάλο εκείνο πόνο της ψυχής Τουπου ένιωθε ο Δίκαιος για μας. Στα λόγια αυτά «Θεέ μου Θεέ μου γιατί με εγκατέλειπες» μπορούμε να παρατηρήσουμε.
-Α/.—Μια θαυμαστή ομολογία.
-Αν και περνά μια περίοδο πόνων και τελείας εγκατάλειψης όμως έχει τη δύναμη να στραφεί κατά ιδιαίτερο τρόπο στον Πατέρα Του και να πει «Θεέ μου Θεέ μου». Με τα λόγια αυτά ο Κύριος μας εκφράζει.
-α/.—Την υπακοή Του. αυτός μας λέγει η Αγία Γραφή έγινε υπήκοος μέχρι θανάτου – θανάτου δε σταυρού. Αν βρίσκεται κρεμασμένος μεταξύ γης και Ουρανού τούτο ήταν το αποτέλεσμα της υπακοής Του στην ουράνια εντολή που είχε πάρει για να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος. Δες λοιπόν φίλε μου πως ο Χριστός ξεπλήρωσε την αποστολή Του όταν αντιμετωπίζοντας τη δικαιοσύνη του Θεού ως ο μοναδικός αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας έκραξε «Θεέ μου Θεέ μου». Δεν είναι αλήθεια θαυμαστός στην υπακοή Του στο θείο θέλημα;
Με τα λόγια αυτά ο Κύριος μας εκφράζει και.
-β/.—Την αληθινή Του πίστη.
-Ο Χριστός την ώρα αυτή που λέει τα λόγια αυτά αισθάνεται εγκαταλελειμμένος. Δεν βλέπει το Θεό να είναι κοντά Του. Νιώθει ότι έχει απομακρυνθεί.
Βρίσκεται ο Χριστός μέσα στο σκοτάδι της κολάσεως. Κι’ όμωςπίστευε στο Λόγο του Θεού που είχε πει: «Δεν θα αφήσεις την ψυχήν μου στον άδη». Δεν αισθανόταν τον Θεό Πατέρα Του κοντά Του. Δεν τον έβλεπε. Το πίστευε όμως. Σ’ αυτόν λοιπόν απευθυνόμενος λέει μέσα στην αγωνία του σταυρού. «Θεέ μου Θεέ μου»! Δεν είναι θαυμαστή η πίστη Του αυτή; Πόσο ανάγκη την έχουμε κι’ εμείς. Βέβαια όταν όλα είναι λαμπερά και ρόδινα εύκολα λέει ένας ότι πιστεύει. Μα αν όλα είναι μαύρα και ανάποδα όπως συνέβη εκεί στο Γολγοθά κι’ εξακολουθείς να εμπιστεύεσαι στο Θεό αυτό θα πει ότι έχεις μια ανώτερη πίστη. Και αυτήν ακριβώς είχε ο Κύριος μας καθώς έλεγε «Θεέ μου Θεέ μου γιατί με εγκατέλειπες».
Στα λόγια όμως αυτά δεν παρατηρούμε μόνο ομολογία έχουμε και.
-Β/.— μια σκληρή πραγματικότητα.«Με εγκατέλειπες». Ο -Θεός να εγκαταλείψει το Θεό; Ω! μυστήριο μυστηρίων! Το πεπερασμένο μυαλό μας δεν μπορεί να φθάσει στα βάθη του μυστηρίου αυτού. Αυτή όμως είναι η φρικτή πραγματικότητα. Και είναι πολύ σκληρή.
-Υπέφερε ο Άγιος πολλά από τους εχθρούς Του. Υπέφερε πολλά απόεκείνους που ήλθε να σώσει. Υπέφερε πολλά από κι’ από τους ίδιους τους μαθητές Του όταν όλοι τον εγκατέλειψαν και μάλιστα στην πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής Του. Αλλά για όλα αυτά δεν άνοιξε το στόμα Του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλα αυτά ήταν παθήματα που υποφέρονταν. Μα να υποφέρει ψυχικά έτσι όπως εκφράζεται με τα λόγια αυτά «Θεέ μου Θεέ μου…»είναι κάτι που ξεπερνά κάθε δυνατό όριο. Αυτό ήταν κυρίως το εσωτερικό Του πάθος.
Κι’ αυτό ήταν εκείνο που πίεζε κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο την καρδιά Του.
-Ο Θεός όπως μας αποκαλύπτεται στις ιερές Γραφές είναι απείρως άγιος. Οι οφθαλμοί Του είναι καθαρότεροι ώστε να βλέπει πονηρά και δεν δύναται να επιβλέπει στην ανομία. Πώς να την αντικρύσει έστω και στον αγαπημένο Του γυιό που κι’ αν ακόμη ο ίδιος δεν γνώρισε αμαρτία έγινε όμως αμαρτία για μας; Έτσι ο Θεός απέστρεψε τρόπο τινά το πρόσωπο Του από τον γυιό της αγάπης Του. αυτή η αποστροφή ήταν θεία εγκατάλειψη. Τη στιγμή εκείνη φαινόταν σαν να μη είχε Θεό. Η παρουσία Του είχε τραβηχτεί. Και ήταν φυσικό. Η παρουσία του Θεού δεν μπορεί να είναι στην κόλαση. Τίνα κοινωνία έχει το φως με το σκότος. Τη στιγμή εκείνη ο ευλογημένος Υιός του Θεού ο Χριστός καθώς ήταν φορτωμένος την αμαρτία του κόσμου και βρισκόταν σταυρωμένος στο ξύλο της αισχύνης(ντροπής) έγινε ο καταραμένος καθώς είναι γραμμένο «επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου»
(Γαλάτας 3:13).
13 Ο Χριστός μάς εξαγόρασε από την κατάρα τού νόμου, καθώς έγινε κατάρα για χάρη μας· επειδή, είναι γραμμένο: «Επικατάρατος καθένας που κρεμιέται επάνω σε ξύλο».
Πως λοιπόν να μη κραυγάσει «Θεέ μου Θεέ μου γιατί με εγκατέλειπες»;
-Έχουμε λοιπόν εδώ μια σκληρή πραγματικότητα. Δεν σε συγκινεί φίλε μου η αγάπη αυτή που έχει ο Χριστός για σένα όπως εκδηλώθηκε στο σταυρό του Γολγοθά;
Αλλά εδώ έχουμε ακόμη.
-Γ/.— Και μια δυνατή απάντηση.
-Μπορεί ο Χριστός από το σταυρό να διατύπωσε αυτό το εναγώνιο ερώτημα «Γιατί με εγκατέλειπες;»
Φαινομενικά δεν πήρε απάντηση. Όμως αν ανοίξουμε την Καινή Διαθήκη σε διάφορα μέρη θα τη βρούμε. Αν Εκείνος εγκαταλείφθηκε τούτο έγινε:
-α/.— Εξ’ αιτίας της ενοχής του ανθρώπου.
Πέθανε ο δίκαιος υπέρ ημών των αδίκων. Τις αμαρτίες μας Αυτός βάσταξε στο άγιο σώμα Του επί του ξύλου του Σταυρού. Πέθανε για την αμαρτία μας κατά τας Γραφάς. Πιστεύεις τούτο; Έτσι Εκείνος εγκαταλείφθηκε.
-β/.— Για να μπορεί να σώσει εσένα και μένα από την αιώνια κόλαση και να μας κάνει παιδιά και κληρονόμους του Θεού. Και τέλος:
-γ/.— Εγκαταλείφθηκε Αυτός για να μη εγκαταλειφθούμε εμείς ποτέ.
-Για τη θυσία Του εκείνη δεν θα πρέπει να Του πεις φίλε μου ένα ευχαριστώ; Κι’ Αυτόν τον φίλο των αμαρτωλών τον Χριστόν που σε αγάπησε τόσο πολύ δεν θα ήθελες να κάνεις δικό σου φίλο; Κάνε το και πίστεψε με ότι ποτέ δεν θα μετανιώσεις.
Στο εύχομαι.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
