10-ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΥΧΙΚΟΣ ΜΑΙΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2006
09
Μια δεύτερη ματιά Mati-2o
Συχνά διαβάζουμε βιαστικά και μερικές φορές προσπερνούμε χωρίς την δέουσα προσοχή σημεία που κανονικά θα έπρεπε να κεντρίσουν το ενδιαφέρον και ν' απασχολήσουν τη σκέψη μας. Από την άλλη μεριά μια “δεύτερη ματιά” είναι συχνά απαραίτητη για να ξεφύγουμε από προκαταλήψεις για κάποιο θέμα, που ενστικτωδώς μας ωθούν ν' “αρνηθούμε” ν' ακούσουμε μια αντίθετη άποψη. Αλλά και οι συγγραφείς αισθάνονται κάποτε την ανάγκη να προσθέσουν “μια επιπλέον πινελιά” στο δημοσιευμένο κείμενό τους. Τούτη η σελίδα –που ελπίζουμε να παρουσιάζεται τακτικά στον «ΤΥΧΙΚΟ»– σκοπεύει να καλύψει τέτοιες ανάγκες. Αν οι αγαπητοί αναγνώστες έχουν κάτι να πουν ή να προσθέσουν σχετικά με τα δημοσιεύματά μας, καλούνται να αξιοποιήσουν την ευκαιρία.
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ
Σε ανύποπτο χρόνο (Νοέμβριος 2005) δημοσιεύσαμε στοιχεία από τον Τύπο, που μιλούσαν για την πίστη των ιατροδικαστών, μεταξύ των οποίων και του Προέδρου της Πανελλήνιας Ένωσης Ιατροδικαστών κ. Ν. Καρακούκη και του κ. N. Καλογριά. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ούτε υποψία για το εκκλησιαστικό σκάνδαλο που έμελλε να ξεσπάσει τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, με την ανευρεθείσα ή “τεχνηέντως προετοιμασθείσα” μούμια του μοναχού Βησσαρίωνα και όσα γύρω από αυτήν διαδραματίζονται έκτοτε στη Μονή Αγάθωνος και όχι μόνο.
Υπό άλλες συνθήκες μερικοί θα βιάζονταν να πουν ότι οι εν λόγω ιατροδικαστές ίσως είναι “άπιστοι”, “μασόνοι” κ.λπ., οπωσδήποτε όχι τόσο “πιστοί” όσο ο καημένος ο Γιαμαρέλος... Όμως θεία πρόνοια φρόντισε ώστε κανείς να μη μπορεί να αμφισβητήσει την καλή πίστη των εν λόγω ιατροδικαστών, οι οποίοι, αφού προηγουμένως είχαν ομολογήσει την πίστη τους στον Θεό, με κάθε επιστημονική ευθύνη δήλωσαν ευθαρσώς, και γραπτώς και προσωπικά σε συνεντεύξεις τους, ότι το φαινόμενο του μοναχού κάθε άλλο παρά ως θαύμα πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Ο κ. Καλογριάς, μάλιστα εξήγησε ότι «για τους ιατροδικαστές οι περιπτώσεις ανακάλυψης μουμιοποιημένων πτωμάτων δεν είναι τόσο σπάνιες». Ο ίδιος επισήμανε ότι στη διαδικασία της μουμιοποίησης επιδρά σημαντικά και το γεγονός της μη επαρκούς οξυγόνωσης του χώρου μέσα στον οποίον τοποθετείται ένας νεκρός –όπως για παράδειγμα ένα κενοτάφιο– και ότι οι ιατροδικαστές ανακαλύπτουν κατά καιρούς πτώματα που έχουν “μουμιοποιηθεί”, χρόνια μετά τον θάνατο. «Ακόμη και εκατό έτη μετά μπορεί να βρεθεί σε αυτή την κατάσταση ένα πτώμα». (Εφημ. «ΤΟ ΒΗΜΑ», 19/03/06). |
«ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ... »
Η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να μην ξαναθάψει το πτώμα του μοναχού αλλά να το αφήσει σε λαϊκό προσκύνημα και εισπράξεις, εξηγώντας ότι:
«...μετά πολλής διακρίσεως παρατηρεί το φαινόμενο και αποφεύγει να προβεί στην εξαγωγή εσπευσμένων συμπερασμάτων ή να αποδεχθεί υπερβολικές, από κάθε πλευρά, εκδηλώσεις, θεωρεί όμως ότι το φαινόμενο αυτό συνιστά "σημείον" του ουρανού, δηλαδή μήνυμα προς το λαό μας και την εποχή μας».
Επίσης προβλέφθηκε η δημιουργία ιδρύματος για τη διαχείριση των κερδών από τις αξιόλογες εισπράξεις που αναμένονται...
Και “σημεία” και “τέρατα” γίνονται πολλά στους θρησκευτικούς χώρους. Απλά θυμίζουμε την ιστορία και τα παθήματα του Ανδρεά Λασκαράτου, που έξυπνα σατίρισε τα δρώμενα της επαρχίας του και για τούτο αφορίστηκε από την επίσημη εκκλησία. Ιδού ένα απόσπασμα από το βιβλίο του «Τα Μυστήρια της Κεφαλονιάς»:
«...οι Χριστιανοί σήμερα έχουνε στην πουσνάρα τους (μεγάλη τσέπη) τριών λογιών θρησκεία: μία που τήνε λένε και δεν την κάνουνε, μία που τήνε κάνουνε και δεν την λένε, και μία που και τήνε λένε και τήνε κάνουνε. Η πρώτη είναι η θρησκεία του Χριστού, η δεύτερη του Διαόλου και η τρίτη της Κοιλιάς (νηστείες, βασιλόπιτες, Σαρακοστές… κ.λπ.)».
(Άπαντα Α΄, 110-111). |
ΤΟ “ΑΣΠΙΛΟ” ΚΥΡΟΣ...
Στο ίδιο ανακοινωθέν της η Ιερά Σύνοδος ανέφερε:
«Αποφασίζει, προκειμένου να προασπίσει το άσπιλο κύρος της Εκκλησίας και την μνήμη του σεβαστού Γέροντα, να ζητήσει από τον οικείο ιεράρχη να εποπτεύσει ώστε το αδιάφθορο σκήνωμα του πατρός Βησσαρίωνος να μην τύχει της οιασδήποτε ασεβούς εκμεταλλεύσεως από στοιχεία ξένα προς την ιερότητα του φαινομένου και με πίστη και προσευχή να αναμένει την φανέρωση του θελήματος του Θεού, όποτε και αν Εκείνος το επιτρέψει και με τους τρόπους που Εκείνος κρίνει.»
Η ιστορία θυμίζει ένα ανέκδοτο, το μήνυμα του οποίου καλό είναι να σκεφθούν οι αγαπητοί αναγνώστες:
Κάποτε συναντήθηκαν τρεις κληρικοί από διαφορετικές εκκλησίες και η συζήτηση το έφερε να κουβεντιάζουν με πιο τρόπο διαχειρίζονται τα έσοδα από τις εισφορές των πιστών. Ο ένας είπε: –Εμείς έχουμε έναν κύκλο στο πάτωμα του ναού. Ρίχνουμε τα χρήματα προς τα επάνω και όσα πέσουν μέσα στον κύκλο τα δίνουμε στον Θεό^ όσα πέσουν απ’ έξω τα κρατάμε για τις ανάγκες μας. Ο δεύτερος είπε: –Και εμείς κάνουμε το ίδιο, όμως δίνουμε στον Θεό όσα θα πέσουν έξω από τον κύκλο και κρατάμε όσα πέφτουν μέσα. Ο τρίτος είπε: –Εμείς ρίχνουμε τα χρήματα προς τον ουρανό και όσα κρατήσει ο Παντοδύναμος είναι δικά Του, όσα πέσουν πίσω στη γη είναι δικά μας.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο Θεός θα έχει όλη την ευθύνη είτε διαλυθεί το διατηρημένο πτώμα είτε όχι. Στο μεταξύ η Εκκλησία μπορεί να το εμπορεύεται και ο λαός να το προσκυνάει... Τέτοιο σκοταδισμό –αλλά και σκοπιμότητα– μάλλον δε θα τα περιμέναμε στις αρχές του 21ου αιώνα. Πάντως η Εκκλησία βεβαιώνει πως “έχει κάνει τα πάντα” για να προασπίσει «το άσπιλο κύρος της».Ήμαρτον Θεέ μου! |
Η ΧΡΥΣΗ ΜΕΤΟΧΗ
Για το ίδιο θέμα έγραψε και η δημοσιογράφος κ. Γιάννα Μπαλή στην εφημερίδα «Έθνος» (8-4-06) για τη “Χρυσή Μετοχή της ΔΙΣ”. Διαβάστε αγαπητοί αναγνώστες:
Μακάρι ν' αποτελεί σημείο του ουρανού, διότι έτσι μπορούμε να ελπίζουμε πως θ' ακολουθήσουν κι άλλα “σημεία”. Πως θα πέσει και κανένα αστροπελέκι σε συγκεκριμένα κεφάλια, “μήνυμα προς τον λαό και την εποχή μας”. Ο μοναχός Βησσαρίωνας έζησε λιτά και πέθανε ήρεμα. Υπηρέτησε όπως εκείνος πίστευε το Μοναστήρι κι ούτε του πέρασε ποτέ από τον νου πως ο ίδιος αποτελούσε μοναστηριακή “επένδυση”.
Στο χρηματιστηριακό ταμπλό –για να μιλήσουμε στο πνεύμα της εποχής– ο μοναχός Βησσαρίωνας αντιμετωπίζεται επίσημα από την ηγεσία της Εκκλησίας ως “χρυσή” μετοχή κι επειδή υπάρχει ο κίνδυνος ν' αποδειχθεί “φούσκα”, η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να ορίσει τον χρόνο που θα κατέβει από το “ταμπλό”, που θα θαφτεί δηλαδή. Ως τότε, δεκάδες χιλιάδες πιστοί θα συρρέουν στη Μονή Αγάθωνος, ακουμπώντας τον οβολό τους.
Αυτά λένε οι εχέφρονες άνθρωποι, επειδή έτσι τους αναγκάζουν οι ιεράρχες της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.
Υπεύθυνοι για το σκανδαλισμό του λαού, συνεπώς, δεν είναι οι άπιστοι ούτε οι αιρετικοί αλλά κάποιοι λύκοι “με ένδυμα προβάτων” ή, σε νεοελληνική μεταφορά, ντυμένοι με ράσο... |
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ
Σχετικά με όσα γράψαμε στο προηγούμενο τεύχος για το δράμα της “Ελεύθερης” Ευαγγελικής Εκκλησίας Πτολεμαΐδας, προσθέτουμε άλλη μία τεκμηρίωση. Στην ιστοσελίδα της Ελεύθερης Ευαγγελικής Εκκλησίας Θεσσαλονίκης δηλώνεται:
Οι Ευαγγελικές Εκκλησίες διεθνώς παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία και πολλές επιμέρους αποκλίσεις και δεν έχουν κεντρική διοίκηση, επειδή η Ευαγγελική Εκκλησία πιστεύει ότι η «κοσμική εξουσία» δεν έχει θέση στην Εκκλησία του Χριστού. (...)
Κάθε Ευαγγελική Εκκλησία είναι ανεξάρτητη απ' όλες τις άλλες, συνεργάζεται με κάποιες σε κάποιο πλαίσιο παρόμοιας πορείας και νοοτροπίας, διατηρεί όμως την πνευματική και διοικητική αυτοτέλειά της, επειδή ακριβώς αποδέχεται ότι αρχηγός της Εκκλησίας, κατά τα Βιβλικά πρότυπα, μπορεί να είναι μόνο ο Ιησούς Χριστός.
* www.eee-thessaloniki.gr
Φαίνεται ότι, όπως συμβαίνει συνήθως με τους Έλληνες –που συνταγματικά “είναι ίσοι ενώπιον του νόμου” αλλά μερικοί είναι “λιγότερο ίσοι”–, έτσι και εδώ άλλα λένε τα λόγια και άλλα τα γεγονότα. |
ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ
Τα τελευταία χρόνια μεταξύ των κύκλων των Διαμαρτυρομένων –κυρίως δε των Πεντηκοστιανών/Χαρισματικών– κυκλοφορεί και διαδίδεται μια μεγάλη ΠΛΑΝΗ, που ακούει στο όνομα “Θεολογία του Ρήματος” ή “Word of Faith Movement”.
Καθώς η πλάνη αυτή έχει έρθει και στη χώρα μας μέσω διαφόρων βιβλίων και κασετών, από καιρό είχαμε κατά νουν να ασχοληθούμε με αυτό το ζήτημα, που στην ουσία διαστρέφει το ευαγγέλιο του Χριστού, όμως δεν δόθηκε η ευκαιρία. Χαρήκαμε λοιπόν όταν στο επίσημο περιοδικό της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας «Αστήρ της Ανατολής», είδαμε να δημοσιεύεται σε σειρές μια ενδιαφέρουσα μελέτη του καθηγητή κ. J.W. Baldwin, με τίτλο «‘Λόγος’ και ‘Ρήμα’: Υπάρχει διαφορά;», όπου θέτει πολλά ζητήματα και ανασκευάζει εκ βάθρων την πλανεμένη αυτή διδασκαλία, αποδεικνύοντας πόσο αστήρικτη είναι με ιστορικά, γλωσσικά και βιβλικά επιχειρήματα.
Αν τυχόν κάποιος αναγνώστης του «Τ» ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα ώστε να φυλαχθεί από αυτή τη νέα ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ, ενθαρρύνεται να διαβάσει την εν λόγω μελέτη. |
