Μεταφορά της Αγίας Γραφής Σπύρου Φίλου
05
Γ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΙΑΣ
«Εμπνέω» έχει να πει «πνέω εντός τινός « (κάποιου). Η Βίβλος είναι θεόπνευστος έχει να πει, η Βίβλος έχει μέσα της την πνοή της γνώσεως του Θεού.
Η ιερά οσμή του ουρανού είναι επάνω της. Την έγραψαν άνθρωποι ευθυνόμενοι από θείαν έμπνευση και πλήρεις της γνώσεως του Θεού .
1) Η λε4ξης «θεοπνευστία» δεν είναι ισοδύναμος με την λέξη «αποκάλυψης». Και οι δύο αναφέρονται στις Γραφές αλλά δεν είναι ταυτόσημες. Αποκάλυψης είναι η απ’ ευθείας μετάδοσης ,προηγουμένως αγνώστων στον συγγραφέα αληθειών. Παραδείγματος χάριν, ο Θεός έδειξε στον Δανιήλ
Λεπτομέρειες του μέλλοντος, δι αποκαλύψεως.
Δανιήλ ζ: και θ:
Δανιήλ 7
1 ΚΑΤΑ τον πρώτο χρόνο τού Βαλτάσαρ, του βασιλιά τής Βαβυλώνας, ο Δανιήλ είδε όνειρο, και οράσεις τού κεφαλιού του επάνω στο κρεβάτι του· τότε, έγραψε το ενύπνιο, και διηγήθηκε το σύνολο των λόγων.
2 Ο Δανιήλ μίλησε και είπε: Εγώ θωρούσα στο όραμά μου τη νύχτα, και ξάφνου, οι τέσσερις άνεμοι του ουρανού όρμησαν μαζί επάνω στη Μεγάλη Θάλασσα.
>>>
Δανιήλ 9
19 Κύριε, εισάκουσε· Κύριε, συγχώρεσε· Κύριε, ακροάσου, και πράξε· μη καθυστερήσεις, για χάρη σου, Θεέ μου· επειδή, το όνομά σου επικλήθηκε επάνω στην πόλη σου, κι επάνω στον λαό σου.
20 Και ενώ εγώ μιλούσα ακόμα, και προσευχόμουν, και εξομολογιόμουν την αμαρτία μου, και την αμαρτία τού λαού μου Ισραήλ, και πρόσφερα την ικεσία μου μπροστά στον Κύριο τον Θεό μου για το άγιο βουνό τού Θεού μου,
21 και ενώ εγώ μιλούσα ακόμα στην προσευχή μου, ο άνδρας Γαβριήλ, που είχα δει στην όραση αρχικά, πετών
>>>
Αλλά το Άγιο Πνεύμα έκαμε κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Ενέπνευσε τους Βιβλικούς συγγραφείς τους έδιδε βέβαια όταν
Χρειαζόταν κάποια ειδική αποκάλυψη όμως κατά βάση τους κατεύθυνε στην εκλογή γνωστού ιστορικού υλικού. Πάντα δε Αυτόςεπόπτευε στην πορεία της αποκτήσεως, συλλογής και συνθέσεως του υλικού αυτού. Έτσι το προϊόν όλων αυτών των ενεργειών του Πνεύματος είναι αλάνθαστο και άξιο να χαρακτηρισθεί ως ο Λόγος του Θεού.
2) Θεοπνευστία δεν είναι απλός ένας φωτισμός. Το Άγιον Πνεύμα φωτίζει μια ψυχή πριν αυτή καταλάβει κάποια αλήθεια.
Α΄ Κορινθίους 2:10-12
10 Σε μας, όμως, ο Θεός τα αποκάλυψε διαμέσου τού Πνεύματός του· δεδομένου ότι, το Πνεύμα ερευνάει τα πάντα, και τα βάθη τού Θεού.
11 Επειδή, ποιος από τους ανθρώπους γνωρίζει αυτά που είναι μέσα στον άνθρωπο, παρά μονάχα το πνεύμα τού ανθρώπου που είναι μέσα του; Έτσι, και εκείνα που είναι μέσα στον Θεό δεν τα γνωρίζει κανένας, παρά μονάχα το Πνεύμα τού Θεού.
12 Εμείς, όμως, δεν λάβαμε το πνεύμα τού κόσμου, αλλά το Πνεύμα που προέρχεται από τον Θεό, για να γνωρίσουμε εκείνα που χαρίστηκαν σε μας από τον Θεό.
>>>
Αλλά όταν μιλάμε περί Θεοπνευστίας της Βίβλου διόλου δεν εννοούμε αυτό το είδος της πνευματικής κατανοήσεως. Δεν εννοούμε δηλαδή ότι απλώς οι διανοητικές ικανότητες των συγγραφέων ζωογονήθηκαν ή ότι καθαρίσθηκαν τα πνευματικά του μάτια. Η Θεοπνευστία τους ήταν κάτι πολύ διαφορετικό, όχι μόνο σε βαθμό αλλά και σε είδος, από τις διανοητικές δυνάμεις των συνήθων ανθρώπων ή ακόμα από την πνευματική οξυδέρκεια άλλων. Η Θεοπνευστία των συγγραφέων της Βίβλου ήταν κάτι το μοναδικό ήταν ειδική άμεσος αξιόπιστος φέρουσα ζωή και εμπνέουσα τον εσωτερικό άνθρωπο.
3) «Θεοπνευστία» δεν είναι «υπαγόρευση». Πολλές περικοπές της Βίβλου υπαγορεύθηκαν κατά γράμμα απ’ τον Θεό. Τότε ο Θεός έθετε τα λόγια Του στο στόμα των συγγραφέων οι οποίοι τα πρόφεραν ακριβώς όπως Εκείνος τα
Έβαζε στα χείλη τους. Οι δέκα εντολές επί παραδείγματι ,εγράφησαν «με τον δάκτυλο του Θεού»
Έξοδος 31:18
18 ΚΑΙ έδωσε στον Μωυσή, αφού τελείωσε να μιλάει σ' αυτόν επάνω στο βουνό Σινά, δύο πλάκες τού μαρτυρίου, πέτρινες πλάκες, γραμμένες με το δάχτυλο του Θεού.
>>>
«H γραφή ήτο μορφή Θεού»
Έξοδος λβ:16
Γραμμένη για τους αναγνώστες του βιβλίου της Εξόδου.
Όταν ο Δαβίδ έδωσε εις τον υιόν του τον Σολομώντα το θείο σχέδιο του ναού είπε: «Τα πάντα….ο Κύριος εφανέρωσε γράψας δια χειρός αυτού προς εμέ πάντα τα έργα του σχεδίου»
Α΄ Χρονικών κη:19
19 Όλα, είπε ο Δαβίδ, τα φανέρωσε ο Κύριος, γράφοντάς τα σε μένα με το χέρι του, όλα τα έργα τού σχεδίου.
Άλλοτε πάλι οι συγγραφείς ανέφεραν αλήθειες χωρίς καν να τις καταλαβαίνουν
Α΄ Πέτρου 1: 11
(Βάμβα)11 ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρωνε το εν αυτοίς Πνεύμα του Χριστού, ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού και τας μετά ταύτα δόξας·
(Φίλου)11 ερευνώντας, σε ποια περίσταση και σε ποιον καιρό φανέρωνε το Πνεύμα τού Χριστού που ήταν μέσα τους, όταν από πριν έδινε μαρτυρία για τα παθήματα του Χριστού, και τις δόξες ύστερα απ' αυτά·
Οπωσδήποτε όμως η φυσιολογική ενέργεια της Θεοπνευστίας ήταν κατά κανόνα διαφορετική. Το Άγιο Πνεύμα έλεγχε τις σκέψεις και τις κρίσεις των συγγραφέων, επιτρέποντας ες αυτούς να εκφράζονται με ορολογία αντανακλώσα τις
ιδιαίτερες του καθενός χαρακτηριστικές γραμμές.
Οι συγγραφείς δεν ήσαν αυτόματα. Διατηρούσαν το ύφος, την προσωπικότητα και την αυτοσυνειδησία τους.
Οι προσωπικές τους δυνάμεις δεν ατονούσαν αλλά μάλλον οξύνονταν. Το Άγιο Πνεύμα διέτασσε την συγγραφή , ενώ ο Μωϋσής ,ο Ιωάννης ,ο Πέτρος παρέμεναν οι ίδιοι καθώς έγραφαν. Λόγω δε ακριβώς της αυστηρής της αυθεντικής εποπτείας του Αγίου Πνεύματος επί της συγγραφής των βιβλίων, η βίβλος αποτελείόντως3 τον θεόπνευστ
