10-ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
ΤΥΧΙΚΟΣ ΜΑΪΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2006
10
Αναγέννηση
«Οι
φωτισθέντες διά του Ευαγγελίου κατά τον νυν αιώνα ταυτόχρονα θεωρούνται ως
αναγεννηθέντες άνωθεν. Δεν λογίζονται πλέον ως γήινοι άνθρωποι άλλα πνευματικοί
- νέα κτίσις (Β~ Κορ. 5/ε/16-17). Οι τοιούτοι δεχθέντες τον Χριστόν θεωρούνται
νεκροί ως προς τον κόσμον και διά τας επιθυμίας της σαρκός. «Διότι απεθάνετε
και η (νέα) ζωή σας είναι κεκρυμμένη μετά του (αναστηθέντος) Χριστού εν τω Θεώ.
Όταν ο Χριστός, η ζωή ημών, φανερωθή (κατά την Β~ έλευσίν Του - Α~ Θεσ.
4/δ/13-18) τότε και σεις μετ‘ αυτού θέλετε φανερωθή εν δόξη» (Κολ. 3/γ/1-4,
Ρωμ. 6/ς/1-7).
Αυτήν την επαναστατικήν διδασκαλίαν τα ώτα του άρχοντος Νικοδήμου
ήκουσαν από τα χείλη του Κυρίου Ιησού. Ερωτά ο Νικόδημος: «Πώς δύναται άνθρωπος
να γεννηθή γέρων ων;... Απεκρίθη ο Ιησούς: Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν
γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του
Θεού» (Ιωάν. 3/γ/1-10). Το ύδωρ εδώ παριστάνει τον Λόγον του Θεού. «Επειδή
ανεγεννήθητε ουχί εκ φθαρτού σπέρματος άλλα αφθάρτου διά λόγου ζώντος Θεού και
μένοντος» (Α~ Πέτρ. α/1/23-25).»
Από ένα παλαιό φυλλάδιο με τίτλο «Πού
κατοικεί ο Θεός;»
«Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε
Χριστόν ενεδύσασθε»
«Το Βάπτισμα είναι το μυστήριο της Εισόδου
μας στον Νυμφώνα της Εκκλησίας. Είναι το πρώτο και βασικό μυστήριο για την
σωτηρία μας. Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται. Μέσα στην κολυμβήθρα,
γίνεται μία νεκρανάστασις. Καταδύεται ο παλαιός άνθρωπος, καθαίρεται διά του
λουτρού και αναδύεται ο νέος, ο εν Χριστώ άνθρωπος. Όσοι εις Χριστόν
εβαπτίσθημεν Χριστόν ενεδύθημεν. Η στιγμή του βαπτίσματος είναι αφετηρία ζωής.
Αληθινής εν Χριστώ ζωής. Είναι νέκρωσις και ανάστασις. Είναι ανακαίνισις της
ψυχής. Η Εκκλησία δέχεται τον βαπτιζόμενον, τον καθαίρει διά του λουτρού, τον
φωτίζει και τον ενισχύει διά των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, του εύχεται
«αήττητον αγωνιστήν διαμείναι». Γίνεται αποταγή του Διαβόλου και των έργων του
και σύνταξις με τον Χριστόν. Και αυτή η σύνταξις με τον Χριστό, απαιτεί ένα
διαρκή αγώνα. Αγώνα που οδηγεί στην θέωση. Όλοι μας όταν κάναμε την αρχή αυτού
του αγώνος πήραμε μία απόφαση. Να συνεχίσουμε τον αγώνα της σωτηρίας. Να
μείνουμε ενωμένοι πάντοτε με τον Χριστόν. (...)»
Περιοδικό «Νεανική Φλόγα», τεύχος 17, σελ. 7. (Μητρόπολις Μεσογαίας ΓΟΧ)
Άρνηση Χριστού
Τα
παρακάτω γράφει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος στο βιβλίο του «Το
Πολίτευμα του Σταυρού».
Κι
εμείς τα ίδια λέμε αλλά για όσους βλέπουν την εκκλησία ως Κρατική Υπηρεσία...
«...Μπορούμε, μελετώντας την εκκλησιαστική ιστορία, να χωρίσουμε την άρνηση του Χριστού σε τρία συγκεκριμένα είδη. Το πρώτο είναι ότι ο βαπτισμένος Χριστιανός, βρισκόμενος προ των διωκτών, αρνείται επισήμως τον Χριστό... Το δεύτερο είδος αρνήσεως του Χριστού είναι η άρνηση της θεότητάς Του... Το τρίτο είδος αρνήσεως είναι η άρνηση της Εκκλησίας.
Η Εκκλησία, όπως γνωρίζουμε, είναι το Σώμα του Χριστού. Ο Χριστός είναι η Κεφαλή της και εκείνη είναι το Σώμα Του. Όποιος αρνείται την Εκκλησία ως Θεανθρώπινο Οργανισμό και την θεωρεί περισσότερο σαν ένα ανθρώπινο σωματείο και μία ανθρώπινη οργάνωση, στην πραγματικότητα είναι αρνητής του Ίδιου του Χριστού, διότι, κατά κάποιον τρόπο, αποσαρκώνει τον Χριστό. Στην κατηγορία αυτή των αρνητών υπάγονται και εκείνοι οι οποίοι αρνούνται την ομολογία που υπάρχει στο Σύμβολο της Πίστεως και περιλαμβάνεται στην φράση: Πιστεύω «εις μίαν αγίαν καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν». Αυτή η άρνηση δεν είναι μικρότερη από τις προηγούμενες.
Νομίζω ότι στην σημερινή εποχή επικρατούν και τα τρία αυτά είδη αρνήσεως
του Χριστού... Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι... αρνούνται ότι έχουν οποιαδήποτε
σχέση με Αυτόν... Υπάρχουν ακόμη άλλοι που έχουν πεπλανημένες ιδέες γύρω από το
πρόσωπο και το έργο του Χριστού... Υπάρχουν όμως και άλλοι που αρνούνται το
έργο, την ύπαρξη και την αποστολή της Εκκλησίας.
Πιστεύω ότι στην εποχή μας κυριαρχεί μία φοβερή εκκλησιολογική αίρεση.
Έχουμε συγκεχυμένες ιδέες για το τι είναι η Εκκλησία. Γι’ αυτό, αν υπάρχει ένα
δογματικό θέμα, που πρέπει να απασχολήσει σήμερα την Εκκλησία είναι αυτή η
εκκλησιολογική αίρεση. Πολλοί από μας έχουμε μία υδαρή γνώμη για την Εκκλησία.»
Εφημ. «Εκκλησιαστική Παρέμβαση» 4/06.
«Θερμοκήπια αθλιοτήτων»
Ο
Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος κ. Κωνσταντίνος απαντώντας σε επιστολή που
δημοσιεύθηκε στον «Ορθόδοξο Τύπο», έγραψε μεταξύ άλλων τα εξής:
«(...) Ευλαβής αδελφούλα Κ.Ο., μήπως δεν πήρες είδηση τι σκαρώνουν με τα
«προσωπικά δεδομένα» οι ποικίλοι σοδομίτες και μάλιστα όσοι εξ αυτών κατέχουν
και Εκκλησιαστικά αξιώματα; Δεν άκουσες ποτέ σου ποια κηρύγματα έχουν
εκφωνήσει, για να πείσουν τους Χριστιανούς ότι μάς είναι αρκετή η σωστή πίστη
και η ιδιωτική ζωή δεν μετράει, έστω κι αν κρύβει απάτες και πλαστογραφίες και
ανηθικότητες...;
Για
τους Προτεστάντες χριστιανούς της πόλεως, που και συ κατοικείς (Κατερίνη), εξ
όσων διαβάζω στην επιμελημένη εφημερίδα τους, έχω σχηματίσει καλή γνώμη. Όμως,
ομόφρονές τους στην Ευρώπη και αλλαχού της γης πιστεύουν ότι η σωστή πίστη στα
νοήματα του Ευαγγελίου είναι υπέρ αρκετή, για να σωθεί η ψυχή τους^ άσχετα αν η
ζωή τους είναι χειρότερη από εκείνη για την οποίαν κατηγορούν τον Αρχιεπίσκοπο
της Ελλαδικής Εκκλησίας με τα «κουσούρια» και τα «θερμοκήπια αθλιοτήτων», που
συντηρούν επιμελώς στις Μητροπόλεις των ορισμένοι ομόφρονές του. (...)».
Εφημ.
«Ορθόδοξος Τύπος», 2-6-2006, σελ. 5
