Η ΤΕΛΕΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗΣ
(Του Κώστα Κουνάδη=1988)
Μεταφορά Σ. Φίλου.
04
(Γένεσης 40:14)
1 4 αλλά, θυμήσου με, όταν σου γίνει το καλό· και κάνε, παρακαλώ, έλεος σε μένα, και ανέφερε για μένα στον Φαραώ, και βγάλεμε από τούτο το οίκημα·
έτσι και ο ληστής αυτός. Και αν μετάνοια πραγματική δεν προηγηθεί και δεν ακολουθήσει ακράδαντη Σωτηρία αληθινή δεν μπορεί να γίνει. Αλλ’ ακριβώς γιατί προϋπήρξαν αυτές οι προϋποθέσεις στον ληστή το θαύμα της σωτηρίας του δια του Χριστού έλαβε πραγματικά χώρα.
Αυτό εκφράζουν τα λόγια του Χριστού: «Αληθώς -αληθώς σοι λέγω σήμερον μετ’ εμού θέλεις είσθαι εν τω παραδείσω».
Κι’ ενώ ο Χριστός σιωπά στις ύβρεις και στους εμπαιγμούς του όχλου απαντά στην προσευχή αυτού του ληστού. Τα λόγια του αυτά παρουσιάζουν όλο το βάθος της λυτρώσεως. Η οποία είναι:
-α/. Προσωπική λύτρωση. «σοι» Κανένας άλλος παρά μόνο αυτός που μετανόησε και Τον εμπιστεύθηκε πραγματικά. Πολλοί άνθρωποι φαντάζονται ότι ο Θεός είναι τόσο αγαθός που δεν μπορεί παρά να σώσει όλους τους ανθρώπους. Στο τέλος λένε θα σωθεί και αυτός ο Σατανάς. Πόσο αβάσιμη είναι και πόσο επιπόλαια είναι αυτή η θεωρία της παγκόσμιας σωτηρίας το αποδείχνουν τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού προς τον ληστή. Κανείς άλλος δεν πρόκειται να σωθεί παρά μόνον ο αμαρτωλός άνθρωπος που μετανοεί και εμπιστεύεται πραγματικά τον Χριστό. Όστις δεν πιστεύει εις Αυτόν είναι είδη κεκριμένος. Και αν δεν μετανοήσετε Πάντες ομοίως θέλετε απολεσθεί.
-β/. Άμεση λύτρωση.«Σήμερον» Από την στιγμή εκείνη που ο ληστής επεκαλέσθη τον Χριστό να γίνει Σωτήρας του απέκτησε την πείρα της λυτρώσεως. Και όταν αναχωρούσε από τον κόσμο αυτό όπως συνέβη αμέσως θα πήγαινε στη χαρά του Κυρίου του.
-γ/. Αιώνια λύτρωση.«Έση». Και θα είσαι μαζί μου για πάντα. Ο Χριστός είναι ο αιώνιος Θεός. Είναι ο Αυτός χθες και σήμερα και στους αιώνες. Δεν αλλάζει. Γι’ αυτό και τα δώρα Του που προσφέρει στον αμαρτωλό άνθρωπο ιδίως εκείνα που σχετίζονται με την λύτρωση του αιώνια είναι. Αυτός «δια του ιδίου αυτού αίματος εισήλθεν άπαξ εις τα άγια αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσην» (Εβραίους 9: 12»
-δ/. Ουράνια Λύτρωση. «Εν τω παραδείσω». Η Γραφή πολλές φορές συνταυτίζει τον Ουρανό την παρουσία του Θεού με τον Παράδεισο. Ότι χάσαμε στον Πρώτο Αδάμ το βρίσκουμε πολύ περισσότερο στον δεύτερο Αδάμ στον Χριστό. Χάσαμε ένα επίγειο παράδεισο της Εδέμ. Κληρονομούμε ένα Ουράνιο. Ο Χριστός πήρε αυτόν τον θνήσκοντα ληστή στον παράδεισο της απείρου ευχαριστήσεως και χαράς. Εκεί είναι που θα πάρει όλους που με πίστη έχουν δεχθεί για τον εαυτό τους το λυτρωτικό Του έργο.
-ε/. Συντροφευτική λύτρωση. «Μετ’ Εμού». Αυτή είναι η ευτυχία του Ουρανού. Να δούμε πρόσωπο προς πρόσωπο τον Χριστό. Εκείνον που αγαπά η ψυχή μας και του οποίου και μόνον το πρόσωπο είναι χορτασμός ευφροσύνης τερπνότητες είναι δια παντός εν τη δεξιά Του. Να καθίσουμε μαζί Του. Να συμμετάσχομε στη δόξα Του. Και αν ο Παράδεισος έχει νόημα για τους πιστούς τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι ο Χριστός θα είναι εκεί. Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος λαχταρούσε να αναχωρήσει από εδώ και να είναι με τον Χριστό το οποίο ήταν πολύ καλύτερον
(Φιλιππησίους 1:24).
24 το να μένω, όμως, μέσα στο σώμα είναι για σας αναγκαιότερο.
….
-Στ/. Βεβαία Λύτρωση. «Αμήν»σημαίνει επιβεβαίωση όρκο του Θεού υπόσχεση Θεού. ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής μας λέει ότι ο Θεός δίδων επαγγελίαν την (υπόσχεση)εις τον Αβραάμ επειδή δεν είχε να ομόσει (ορκιστεί) μγαλύτερον(από τον εαυτό Του ο Θεός) ώμοσε (ορκίστηκε)λέγων : «Βεβαίως ευλογών θέλω σε ευλογήσει και πληθύνων θέλω σε πληθήνει…»Και ο Θεός θέλων να δείξει περισσότερον προς τους κληρονόμους της επαγγελίας (υπόσχεσης) το αμετάθετον (αυτό που δεν μετατίθεται) της βουλής αυτού (βουλή αυτό που σχεδίασε ή που σκέφτηκε) μετεχειρίσθη μέσον τον όρκον ώστε δια δύο πραγμάτων αμετάθετων εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός να έχουμε ισχυράν παρηγορίαν οι καταφεύγοντες εις το να κρατήσουμε την προκείμενη (που ξανανοίγεται μπροστά μας) ελπίδα.
(Εβραίους 6:13—18).
13 Επειδή, ο Θεός, δίνοντας υπόσχεση στον Αβραάμ, μια που δεν είχε να ορκιστεί σε κανέναν μεγαλύτερόν του, ορκίστηκε στον εαυτό του,
14 λέγοντας: «Οπωσδήποτε, ευλογώντας θα σε ευλογήσω, και πληθύνοντας θα σε πληθύνω».
15 Και έτσι, προσμένοντας με υπομονή, απήλαυσε την υπόσχεση.
16 Επειδή, οι άνθρωποι μεν ορκίζονται σε έναν μεγαλύτερό τους, και ο όρκος είναι σ' αυτούς το τέλος κάθε αντιλογίας προς επιβεβαίωση.
17 Προς τον οποίο, ο Θεός, θέλοντας να δείξει περισσότερο προς τους κληρονόμους τής υπόσχεσης το αμετάθετο της βουλής του, μεταχειρίστηκε ως μέσον τον όρκο·
18 ώστε, διαμέσου δύο πραγμάτων αμετάθετων, στα οποία είναι αδύνατον να πει ψέματα ο Θεός, να έχουμε ισχυρή παρηγοριά όσοι καταφύγαμε στο να κρατήσουμε την ελπίδα που βρίσκεται μπροστά μας·
-Κι’ όπως ο Θεός «μετεχειρίσθει τον όρκο» για να αποδείξει το αμετάθητον(αυτό που δεν μετατίθεται σε άλλον) της βουλής Αυτού (αυτό που σχεδίασε ο ίδιος)έτσι και στην προκειμένη περίπτωση ο Χριστός χρησιμοποίησε το«Αμήν» για να βεβαιώσει με όρκον Θεού τόσον στον ληστή όσο και κάθε μετανοούντα και πιστεύοντα αμαρτωλό άνθρωπον ότι η λύτρωση αυτή που Εκείνος εξασφάλισε με το τίμιο αίμα Του είναι πραγματική αιωνία βεβαία ασφαλής και η οποία ποτέ δεν μπορεί να χαθεί.
-Κι’ αν ο Θεός σε βεβαιώνει με Αυτό το ευλογημένο «Αμήν» για την αιώνια λύτρωση σου εν Χριστώ Ιησού γιατί εσύ να αμφιβάλεις και να ζεις μια δύσθυμη ζωή; Ο Θεός δεν είναι άνθρωπος να ψευσθή ούτε υιός ανθρώπου να μεταμεληθεί. Αυτός είπε και θα το εκτελέσει. Είναι πιστός ο υποσχεθείς. Γι’ αυτό ταπεινώσου μπροστά Του. ζήτησε το έλεος Του και την χάρη Του. Και δεν θα σου τα αρνηθεί. Αλλά τουναντίον θα βεβαιώσει και σένα όπως τον ληστή.«Αμήν σοι λέγω Σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω». Πράγμα που σου το εύχομαι ολοψύχως.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
