Iδού έρχομαι ταχέως !!!
`` Διά στόματος νηπίων...''3
Η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη2.000 μ.Χ.
Εχετε ακούσει την ιστορία του Καλού Σαμαρείτη, έτσι δεν είναι; Νομίζετε ότι την ξέρετε; Τότε διαβάστε τη συνέχεια, ίσως διαφωτιστείτε.
Αυτή η πασίγνωστη παραβολή βρίσκεται στο δέκατο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Λουκά, στα εδάφια 30-37. Αναφέρεται σε έναν άνθρωπο που ταξίδευε στον ερημικό δρόμο που ένωνε την Ιερουσαλήμ με την Ιεριχώ. Εκεί του επιτέθηκαν ληστές που τον χτύπησαν και τον άφησαν ετοιμοθάνατο. Δύο θρησκευόμενοι άνθρωποι πέρασαν από εκεί, όμως δεν έκαναν τίποτε για να τον βοηθήσουν. Ύστερα πέρασε ένας Σαμαρείτης, μέλος μιας περιφρονημένης τάξης ανθρώπων, όμως αυτός στάθηκε για να βοηθήσει το θύμα. Στη συνέχεια τον πείρε σ’ ένα πανδοχείο και φρόντισε γι’ αυτόν. Ως εδώ όλα είναι καλά.
Ας στραφούμε τώρα στον ιερέα και τον Λευίτη. Γνωρίζετε γιατί ενώ σταμάτησαν και κοίταξαν τον πληγωμένο, προχώρησαν χωρίς να τον βοηθήσουν; Οποιοδήποτε λόγο και αν έχετε να προτείνετε, και όσο καλά αν νομίζετε ότι έχετε καταλάβει τη Βίβλο σας, ίσως έχετε λάθος! Τουλάχιστον σύμφωνα με κάποια παιδιά που συνάντησα το περσινό καλοκαίρι.
Μαζί με τη σύζυγό μου βοηθούσαμε εθελοντικά σε μια εφηβική κατασκήνωση στη Σκωτία, στα πλαίσια της οποίας υπήρχαν δραστηριότητες για τα μικρότερα παιδιά του προσωπικού, που δεν ήταν αρκετά μεγάλα για να παρακολουθούν το πρόγραμμα. Μια μέρα μου ζητήθηκε να τα διδάξω ένα μάθημα χριστιανικής ζωής και σκέφτηκα πως η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη θα ήταν ό,τι έπρεπε.
Διαβάσαμε μαζί την ιστορία και ύστερα τους ζήτησα να κάνουμε μια αναπαράσταση. Μετά κάθισα τα παιδιά σε ένα ημικύκλιο γύρω μου και τα ρώτησα τι είχαν καταλάβει. Ήταν τότε που αναγνώρισα ότι τα ερμηνευτικά βιβλία και οι θεολόγοι δεν έχουν καταλάβει το νόημα της παραβολής!...
Ρώτησα τα παιδιά να πουν γιατί ο ιερέας και ο Λευίτης δεν στάθηκαν να βοηθήσουν τον πληγωμένο άνθρωπο. Λάβετε υπόψη σας ότι οι μαθητές μου είχαν γεννηθεί ανάμεσα στο 1989 και το 1995. Ζούνε σ’ έναν κόσμο πολύ διαφορετικό από εκείνον που μεγάλωσα εγώ. Βλέπουν και ακούνε πράγματα που ήταν εντελώς άγνωστα στους περισσότερους από εμάς όταν ήμασταν παιδιά.
Ποια λοιπόν ήταν η γνώμη τους για την αιτία που εκείνοι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι δεν στάθηκαν για να βοηθήσουν; Χωρίς δισταγμό τα μικρά χεράκια υψώθηκαν στον αέρα.
``Ο άνθρωπος αυτός αιμορραγούσε και φοβήθηκαν να τον αγγίξουν για να μην μολυνθούν αν είχε μολυσμένο αίμα’’. Εξήγηση: Ζούμε σε μια εποχή που το AIDS είναι πολύ σοβαρός κίνδυνος, κι αυτά τα παιδάκια είναι ενημερωμένα γι’ αυτόν.
``Μπορεί ο άνθρωπος αυτός να ήταν μέλος μιας συμμορίας ληστών και έκανε τον πληγωμένο ώστε αν σταματούσαν για να τον βοηθήσουν, να έπεφταν επάνω τους οι άλλοι ληστές για να τους χτυπήσουν’’.
``Αν ο ιερέας και ο Λευίτης άγγιζαν τον πληγωμένο άνθρωπο, το αίμα του θα λέρωνε τα ρούχα τους και ίσως τους θεωρούσαν ένοχους για το έγκλημα.’’ Εξήγηση: Τα δικαστικά ευρήματα πολλές φορές ερμηνεύονται λάθος και μπορούν να οδηγήσουν στη φυλακή κάποιον αθώο.
Ίσως δεν πρέπει να εκπλαγούμε από αυτές τις απαντήσεις. Αυτά είναι έξυπνα παιδιά, ενημερωμένα για τους κινδύνους που υπάρχουν στον κόσμο μέσα στον οποίο πρέπει να μεγαλώσουν. Πώς πρέπει να σύρουμε τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ανάγκη να βοηθήσουμε κάποιον και στον κίνδυνο να βρούμε τον μπελά μας; Με πολλή προσοχή! Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση.
Σχεδιάζω να πάω και αυτό το χρόνο στην ίδια κατασκήνωση. Ίσως μάλιστα χρειαστεί και πάλι να διδάξω στα μικρά παιδιά. Μάλλον όμως χρειάζομαι να φρεσκάρω τις διδακτικές μου ικανότητες.
Άρθρο του R. J. Harrison στο περιοδικό "The Plain Truth", Ιούνιος-Ιούλιος 2000, σελ. 19.
Τίτλος στο πρωτότυπο: "The Good Samaritan
Σκίτσο: Annie Vallotton, Copyright © American Bible Society
.......................
