1999: Ένα Νέο Έτος
Κάποιος παρουσιάστηκε στον ουρανό μετά το τέλος της ζωής του --λέει ένα ανέκδοτο-- όμως ο άγγελος στην πόρτα του Παράδεισου τού είπε:
"Δεν βρίσκω γραμμένο το όνομά σου στο βιβλίο της Ζωής. Για να πω την αλήθεια κάποτε ξεκίνησα να το γράψω αλλά δεν βρήκα το χρόνο." Ακόμη και ως ανέκδοτο, αυτό το ενδεχόμενο ακούγεται τόσο τραγικό, παρόλο που δεν φαντάζεται κανείς ότι τέτοια αμέλεια θα μπορούσε ποτέ να συμβεί εκεί πάνω!
Μήπως όμως κι εμείς "δεν βρίσκουμε χρόνο" για τα πράγματα του Θεού; Μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πριν από καιρό στο περιοδικό "Ladies Home Journal" έδειξε ότι οι περισσότεροι χριστιανοί δαπανούν ελάχιστο χρόνο για τα πνευματικά πράγματα. Σύμφωνα με όσα έγραψε το περιοδικό, στα 70 χρόνια που ζει ο μέσος άνθρωπος, δαπανά συνολικά:
για το σχολείο 3 χρόνια-- για διασκέδαση 8 χρόνια
για φαγητό 6 χρόνια για εργασία 11 χρόνια
για ύπνο 24 χρόνια για περιποίηση 5,5 χρόνια
για περπάτημα 6 χρόνια για κουβέντα 3 χρόνια
για διάβασμα 3 χρόνια ΣΥΝΟΛΟ 69,5 χρόνια
Αν αφαιρέσουμε αυτά τα 69,5 χρόνια από τα 70 της ζωής, τι απομένει τελικά για τον Θεό;...
Κι αν ακόμη αμφισβητήσει κανείς αυτούς τους αριθμούς, η πραγματικότητα δεν είναι πολύ διαφορετική, ούτε διαψεύδεται από μερικούς ανθρώπους που βρίσκονται πάντοτε στις εκκλησίες, αλλά η ζωή τους μοιάζει τόσο πολύ μ' εκείνη των Φαρισαίων, που περιέγραψε ο Χριστός.
Όπως και να έχει το πράγμα, ωστόσο, το γεγονός είναι ότι ο τρόπος που ζει ο άνθρωπος, στα πλαίσια της σημερινής κοινωνικής κατάστασης, είναι πρώτιστα απορροφημένος από τον αγώνα της επιβίωσης και ύστερα από την άσκοπη σπατάλη του χρόνου μπροστά στο χαζοκούτι της τηλεόρασης, κι αυτός ο χρόνος δεν υπολογίστηκε στον παραπάνω πίνακα...
Η χρονιά του 1999, που μόλις ξεκίνησε, από πολλούς θεωρείται ως το τέλος της χιλιετίας -- λανθασμένα βέβαια, αφού στην πραγματικότητα το τελευταίο έτος είναι το 2000. Ήδη παρουσιάζονται πολλοί που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν για διάφορους λόγους αυτή τη "σημαδιακή" ημερομηνία --και ασφαλώς θα υπάρξουν ακόμη περισσότεροι-- αλλά και με τούτο δεν αλλάζει τίποτα στην καρδιά και τη ζωή των ανθρώπων.
Δυστυχώς, όμως, αλλάζει το κλίμα στις τάξεις των πιστών, οι οποίοι απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από παλιές ευλογημένες πνευματικές αξίες, για να υπηρετήσουν με όλη τους τη δύναμη το κοσμικό φρόνημα, "την επιθυμία της σαρκός, την επιθυμία των οφθαλμών και την αλαζονεία του βίου" (Α' Ιωάν. 2/β/16).
Τι μπορεί να περιμένεις από αυτή τη διαφθορά; Τι άλλο από το νόμο της σποράς και του θερισμού; "Ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν", λέει η Γραφή (Γαλ. 6/ς/8). Υπάρχει κανείς που περιμένει κάτι καλύτερο;
Γνωρίζοντας εκ των πρωτέρων πως με τη βία δεν γίνεται τίποτα, ευχόμαστε και προσευχόμαστε για πνευματική ανάνηψη, μετάνοια κι επιστροφή, που θ' αρχίσει βασικά από τους εκκλησιαστικούς "ποιμένες", "τους φθείροντας και διασκορπίζοντας τα πρόβατα της βοσκής μου, λέγει Κύριος", αυτούς για τους οποίους --αν δεν μετανοήσουν-- κατά τον προφητικό λόγο επιφυλάσσεται "όνειδος αιώνιον και καταισχύνη αιώνιος, ήτις δεν θέλει λησμονηθή" (Ιερ. 23/κγ/1-40).
Από Συνεργάτη
