05
8. Η θυσία της δοξολογίας μας
Είναι μια θυσία που προσφέρεται στον Κύριο όχι ανάλογα με τις συνθήκες γύρω μας ή τα συναισθήματά μας, αλλά σύμφωνα με την αποκάλυψη της μεγαλοσύνης του Θεού που έχουμε φτάσει.
Ο απόστολος Παύλος είχε καταλάβει αυτή την αρχή γι’ αυτό και μέσα στη φυλακή των Φιλίππων μπορούσε να δοξάζει τον Κύριο, παρόλο που τα χέρια και τα πόδια του ήταν δεμένα. Δεν δόξαζε βέβαια τον Θεό επειδή πονούσε από το ξύλο που είχε φάει, ούτε για τις πληγές που είχε στο σώμα του. Δόξαζε όμως τον Θεό για ό,τι Εκείνος είναι.
Στην Επιστολή προς Εβραίους (13/ιγ/15) υπάρχει η εξής προτροπή: «Ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού». Η θυσία της δοξολογίας αφενός πρέπει να προσφέρεται «πάντοτε» και αφετέρου πρέπει να εκφράζεται με χείλη που «ομολογούν το όνομα αυτού», δηλαδή με γνώση και αντίληψη των ιδιοτήτων και του χαρακτήρα του Θεού.
Ο Δαβίδ γνώριζε καλά τον Θεό και έγραψε στον Ψαλμό 22/κβ/3, «Σύ ο Άγιος κατοικείς μεταξύ των επαίνων του Ισραήλ». Αν λοιπόν θέλουμε ο Θεός να κατοικεί κοντά μας και ανάμεσά μας είναι ανάγκη να Τον επαινούμε προσφέροντάς Του θυσία δοξολογίας. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται η ατμόσφαιρα εκείνη όπου ο Θεός ευαρεστείται να κατοικεί. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ακόμη και στις πιο αντίξοες καταστάσεις, όταν εμείς δοξάσουμε τον Θεό θα μπορέσουμε να νιώσουμε την παρουσία Του.
9. Η θυσία μιας ταπεινωμένης και συντριμμένης καρδιάς
Στον Ψαλμό 51/να/17 διαβάζουμε: «Θυσίαι του Θεού είναι πνεύμα συντετριμμένον^ καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει». Αν η σχέση της καρδιάς μας με τον Θεό δεν είναι εντάξει, τότε καμία από τις προηγούμενες θυσίες δεν είναι ευπρόσδεκτη. Ο Θεός δέχεται μόνο όσους Τον λατρεύουν «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιωάν. 4/δ/24) και τέτοια λατρεία προσφέρεται μόνο από μια συντριμμένη καρδιά, μια καρδιά που δεν είναι γεμάτη από υπερηφάνεια και εγωισμό, μια καρδιά που αναγνωρίζει την ανεπάρκειά της και ταπεινά γονατίζει μπροστά στον Θεό.
Ανακεφαλαίωση
Ας δούμε τώρα και πάλι τις εννέα θυσίες που εξετάσαμε. Οι πρώτες πέντε έχουν να κάνουν με τη φυσική και υλική κατάσταση -- Είναι φανερό ότι ο Θεός θέλει να θυσιάσουμε σ’ Αυτόν τα υλικά αγαθά που έχουμε. Οι επόμενες τρεις θυσίες αφορούν την περιοχή της σκέψης, της θέλησης και των συναισθημάτων μας -- Πρόκειται για περιοχές της ζωής μας που ο Θεός επίσης θέλει να Του παραχωρήσουμε. Με άλλα λόγια θέλει όλος ο ψυχισμός μας να έχει ως επίκεντρο Αυτόν. Τέλος η ένατη θυσία έχει να κάνει με το κέντρο όλων των θυσιών που είναι το πνεύμα μας.
Με άλλα λόγια ο Θεός θέλει να Του προσφέρουμε όλο μας το είναι -- πνεύμα, ψυχή και σώμα. Έτσι γινόμαστε κατάλληλοι, ως ζωντανοί λίθοι, ν’ απαρτίσουμε τον πνευματικό Ναό, το «κατοικητήριον του Θεού διά του Πνεύματος» (Εφεσ. 2/β/22), που δεν είναι άλλος από την Εκκλησία Του. Ως μονάδες και ως σύνολο --ως ο Ναός του Θεού που θέλουμε η παρουσία Του να κατοικεί ανάμεσά μας-- είδαμε τι θυσίες περιμένει ο Θεός από εμάς. Ο καθένας μας ξεχωριστά ας εξετάσει και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να ενεργήσει ώστε να προσφέρει αυτές τις θυσίες στην καθημερινή του ζωή. Από συνεργάτη
ΤΥΧΙΚΟΣ -ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 1999 --
ΟΙ "ΑΓΡΑΥΛΟΥΝΤΕΣ..."
Αντίθετα ακριβώς από ό,τι μπορούσαμε να φανταστούμε, δύο από τους Έλληνες ιεροκήρυκες που μνημονεύσαμε στο περασμένο τεύχος -στο άρθρο "Μήπως πρέπει να φοβόμαστε τους ιεροκήρυκες"- έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν και να "διαψεύσουν" τις μαρτυρίες μας, παρόλο που τους έχουμε ακούσει με τα ίδια μας τα αυτιά.
Δεν αρνούμαστε το ενδεχόμενο οι άνθρωποι, όπως συμβαίνει συνήθως σ' αυτές τις περιπτώσεις, να έχουν αλλάξει γνώμη στο μεταξύ, ή και να μην μιλούσαν "πολύ σοβαρά" όταν έλεγαν όσα γράψαμε.
Πάντως, επειδή εδώ δεν κάνουμε πόλεμο με κανένα πρόσωπο -γι’ αυτό και δεν φυλάμε κασέτες-, μπορούν οι κατά τα άλλα αγαπητοί, να δηλώσουν επιτέλους ξεκάθαρα τι ακριβώς πιστεύουν για το χρόνο έλευσης του Χριστού, ώστε και οι οπαδοί τους να είναι ενημερωμένοι, και οι αναγνώστες του "Τ" να σχηματίσουν σωστή γνώμη. Σε διαφορετική περίπτωση το κοινό έχει δικαίωμα να συνάξει τα συμπεράσματά του.
Παρεμπιπτόντως, ας μας επιτραπεί να ρωτήσουμε τι σημαίνει το κείμενο στη φωτογραφία της απέναντι σελίδας; Μήπως θα ήθελε να μας πληροφορήσει εκείνος που το υπογράφει, ποιοι είναι στ’ αλήθεια εκείνοι που "...σαν τους αλλοτινούς αγραυλούντες ποιμένες της Βηθλεέμ, αγρυπνούν και μελετούν τα σημεία των καιρών, [και] μας βεβαιώνουν πως ο ερχομός του Κυρίου εγγίζει." ; Δεν είναι αλήθεια ότι εδώ προβάλλονται κάποιοι (``όσοι’‘) που δίνουν τα φώτα τους στους υπόλοιπους (``μας βεβαιώνουν’‘) σχετικά με τον ερχομό του Κυρίου; Πολύ θα θέλαμε να γνωρίζαμε την ταυτότητα και την ιδιότητά τους!..
.....
