Iδού έρχομαι ταχέως !!!
ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΤΕΡΥΓΩΝ (Ποιήματα της Ρέας Συλβίας 1959-1969)
28—9—2017—ΠΕΜΠΤΗ
```````````````````````
ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ (¨Αυτό το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών…¨
Ρωμαίους η:26—8:26)
50ον
Δεν έχω δάκρυα να θρηνήσω του θανάτου το πέρασμα κάτω
απ’ τη στέγη μου. Τα μάτια έσβησαν τα χείλη που σώπασαν τα χέρια
που χλόμιασαν. Δεν έχω δάκρυα… στις άδειες κάμαρες πλανιέται το βλέμμα πλέκοντας την αλυσίδα των αναμνήσεων με τα φτωχά αντικείμενα…
Ω! αγαπημένα γράμματα πάνω στον τοίχο από αδέξιο παιδικό χέρι…
Μικρές αμυχές των βιβλίων από ανυπόμονα δάχτυλα…κεντήματα πάνω στο τραπέζι στορισμένα με αγάπη με κόπο κι’ αγάπη…δεν έχω δάκρυα…μ ε κυνηγάν οι μορφές τα λόγια…¨μανούλα θα’ μια γενναίος¨.
Γενναίος στην πόρτα του θανάτου γενναίος στην Πύλη ζωής…
Κι εγώ με στεγνά μάτια στο φορτίο του πόνου στου ανέκφραστου θρήνου τα δεσμά… Ω! δεν έχω δάκρυα. Φίλε αγαπημένε κλάψε για μένα Παράκλητε Πνεύμα Άγιο… ένωσε τα χέρια Σου με τα δικά μου στον αγώνα της προσευχής βοήθησε… Το τραγούδι των ¨αλάλητων στεναγμών ¨θα με φέρει μπροστά στα πόδια του Κυρίου. Εκεί πάνω στις τρυπημένες παλάμες θ’ αφήσω τα δάκρυα μου θα κλάψω…
```````````````````````````````
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑ
ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΤΕΡΥΓΩΝ (Ποιήματα της Ρέας Συλβίας 1959-1969)
29—9—2017—ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
¨Μη κλαίε Εγώ είμαι η Ανάστασης και η Ζωή¨.
ΕΔΩ… ΕΚΕΙ
51ΟΝ
Εδώ η αυγή χαμογέλασε κάτω από τα δέντρα στην πράσινη χλόη…
Η πρώτη τρίλια ακούστηκε. Εδώ άνθισε η ανεμώνα εδώ στο δάσος
τα γαλάζια λουλούδια σμίξανε και κάναν ένα βλέμμα.
Τα χρυσά στάχυα ανέμισαν κι’ έγιναν μαλλάκια χρυσά μαλλάκια.
Εδώ τα’ αηδόνι τιτίβισε στης καρδιάς μου τους τόνους κάτω απ’ τη
στέγη μας τη φωλιά του έχτισε με πανσέδες και γιούλια…
Εδώ…
Ω! πόσες Κύριε μυριάδες θύμησες πλέκουνε την λουλούδινη την αλυσίδα…
Εδώ…Το χαμόγελο σβήστηκε στου θανάτου την πόρτα…
Εδώ…Στη φιάλη Σου Κύριε της ψυχής μου κυλάει ο θρήνος…
Εκεί…
Το χαμόγελο άνθισε στην πόρτα της ζωής. Εκεί η αγάπη μας ντύθηκε
λευκή εσθήτα… εκεί στολίστηκε το σπίτι μας με αγγέλου φτερούγες…
εκεί χαμογελάει η αυγή στα πόδια σου στα πόδια του Κυρίου της Αγάπης.
Εκεί…
Οι ώρες μας υψώνουνε μ’ άσπρα φτερά στις γαλάζιες επάλξεις στις
θριαμβικές σάλπιγγες στου Αρνίου τον θρόνο.
Εκεί…
Στην πολιτεία των αγγέλων και των ¨μικρών παιδιών¨ Ελθέτω Κύριε η Βασιλεία Σου.
`````````````````````````````
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑ
ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΤΕΡΥΓΩΝ (Ποιήματα της Ρέας Συλβίας 1959-1969)
30—9—2017—ΣΑΒΒΑΤΟ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΘΥΜΗΣΕΣ
52ΟΝ
Είναι το δέντρο τυλιγμένο στα χαρτιά σ’ ένα κουτί κοιμούνται τα στολίδια.
Ποιος θα το στήσει απόψε στη γωνιά με γέλια και ξεφωνητά ποιος θα φωτίσει τα κεριά ποιος θα κρεμάσει τα στολίδια.
````````````````````````````````````````
Αφήστε με μονάχη στη νυχτιά τόσο βαρειά είν’ η καρδιά τα μάτια
Κλείνουνε βαριά τα χέρια είν’ παράλυτα δεμένα.
Από τη μια τα’ Αστέρι φωτεινό τη συννεφιά να διώχνει και την λύπη κι’ από την άλλη ένα βλέμμα γαλανό κάποιο γέλιο γλυκό κάποια μορφή
Καθημερινά και περισσότερο να λείπει.
Καθώς τα δέντρα λάμπουν γιορτινά σαν κύματα ξεσπάν οι αναμνήσεις
Καθώς τα δέντρα λάμπουν γιορτινά σαν κύματα ξεσπάν οι αναμνήσεις:
-Τι δώρο να σου φέρω ακριβό; Ένα βιολί κάποια κιθάρα;
Το σπιτικό να γεμίσεις.
Το δέντρο τυλιγμένο στα χαρτιά το βάζο το μικρό χωρίς λουλούδια
Μόνο η μορφή Σου κύριε είναι τόσο κοντά μου δίνει φως
Αυτή κάνει τους πόνους μου τραγούδια.
`````````````````````ΑΜΉΝ
........................
