Iδού έρχομαι ταχέως !!!
ΕΙΔΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
Υπάρχουν δύο είδη θρησκείας—η καλή και η κακή. Θρησκεία που γίνεται φανατισμός θρησκοληψία που κατακρίνει και διώκει εκείνους που δεν συμφωνούν μαζί της—αυτή είναι η κακή θρησκεία. Ο Ιάκωβος στην Επιστολή του αναφέρει μια άλλη θρησκεία που την ονομάζει «καθαρή και αμόλυντη» ( Ιάκωβος 1: 27). Και τι σχετίζει με τα καλά έργα. Μόνο στο μέρος αυτό της Βίβλου η θρησκεία αναφέρεται από την καλή της πλευρά. Σ’ όλες τις άλλες περιπτώσεις σχετίζεται με το ρηχό άδειο τυπικισμό και τη μυσταγωγία. Ένα από τα τεχνάσματα του εχθρού της ψυχής μας του Σατανά είναι να κάνει τους ανθρώπους θρήσκους χωρίς όμως σωτηρία. Να νιώθουν ικανοποιημένοι με τα έργα τους και ν’ απορρίπτουν το έργο του Χριστού. Θα ήθελα στο σημείο αυτό να σε ρωτήσω: «Η θρησκεία σου είναι επαρκής; Σε ικανοποιεί; Σου δίνει ειρήνη και χαρά;» Αν έχεις τον Χριστό εκείνος θα σου τα δώσει όλα αυτά χωρίς τα καλά σου έργα και τις αρετές σου.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑ
Υπάρχουν δυο ευαγγέλια στον κόσμο: το ευαγγέλιο των έργων και το ευαγγέλιο της πίστεως. Ο Λόγος του Θεού λέγει ότι η σωτηρία έγινε. Ο Σατανάς λέγει η σωτηρία είναι με τα έργα. Κτυπητό παράδειγμα βρίσκουμε την περίπτωση του Αδάμ και της Εύας. Ύστερα από την αμαρτία τους «ανοίχτηκαν τα μάτια και των δύο και κατάλαβαν ότι ήταν γυμνοί…» (Γένεσης 3:7)
Τη στιγμή που αμάρτησαν γνώρισαν ότι έχασαν το κάλυμμα της αθωότητας και τα προστατευτικά ρούχα της αναμαρτησίας τους. Αντί όμως να στραφούν στον Θεό στράφηκαν στη θρησκεία στα δικά τους
έργα. Και η πραγματική ιστορία τους μας μιλά: «Αφού έραψαν φύλλα συκιάς έκαμαν ζώνες πάνω τους». (Γένεσης 3:7)
αντί να κράξουν στο Θεό για έλεος και χάρη ζήτησαν σωτηρία και κάλυψη της αμαρτίας τους με τα έργα των χεριών τους. Αυτή η αρχική ενέργεια των πρωτόπλαστων διαιωνίστηκε από όλους τους απογόνους τους. Ο άνθρωπος από ενστίκτου του γνωρίζει και αισθάνεται ότι είναι γυμνός και χρειάζεται κάλυμμα. Επειδή όμως είναι διεφθαρμένος και τυφλός από την αμαρτία ζητά κάλυμμα με τις δικές του προσπάθειες. Κάθε θρησκεία που έχει γνωρίσει ο κόσμος είναι σιωπηλή μαρτυρία στο γεγονός ότι ο άνθρωπος συνεχώς ψάχνει για κάτι που μπορεί να ικανώσει να σταθεί αντρόπιαστα στην παρουσία του Δημιουργού του. ο άνθρωπος είναι αθεράπευτα θρησκευόμενος. Όλη η ανθρωπότητα αναγνωρίζει την ύπαρξη κάποιας ανώτερης δυνάμεως. Μόνο ο άφρονας λέγει στην καρδιά του «δεν υπάρχει Θεός».
Ο άνθρωπος όχι μόνο αισθάνεται ότι υπάρχει Κριτής που τον βλέπει αλλά γνωρίζει ακόμη ότι ο ίδιος είναι ένοχος και μολυσμένος γι αυτό και προσπαθεί να καθησυχάσει τη φωνή της συνειδήσεως του. καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να εξιλεώσει τον εαυτό του με τις θρησκευτικές του τελετουργίες και θυσίες. Από το Βόρειο Πόλο ως το Νότο από τις παγωμένες ερημικές περιοχές ως τα θερμά κλίματα των τροπικών χωρών ο άνθρωπος επινοεί τις θρησκείες του για να καλύψει τη γυμνότητα του. «Ράβει φύλλα συκιάς για να καλύψει τον εαυτό του.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
.....................
