οι φωτο μου ειναι μια πλευρα του καμπου σερρων απο το βουνο
ΤΥΧΙΚΟΣ - IANOYARIOS -FEBROYARIOS 2003
Πρακτικοί
προβληματισμοί
Ενώτια και έρρινα [5]
Με
το παρόν 5ο άρθρο ολοκληρώνεται η μελέτη που απασχόλησε το περιοδικό μας κάτω
από το γενικό τίτλο «Ενώτια και έρρινα».
Τα
προηγούμενα άρθρα παρουσιάστηκαν στις εξής σελίδες:1. 2. 3. 4. ____
Το
θέμα βέβαια είναι αρκετά πλατύτερο από το χώρο που μπορεί να διατεθεί σ’ αυτές
τις σελίδες. Ελπίζουμε αργότερα να δοθεί η ευκαιρία να επανέλθουμε είτε μέσα
από το περιοδικό είτε στο χώρο του στο Internet.
Η
ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Από
όσα γράφτηκαν ως εδώ είναι φανερό ότι ο άνθρωπος, εκτός από τη γλώσσα που είναι
προικισμένος, χρησιμοποιεί ενστικτωδώς και μια άλλη γλώσσα, αυτή "του
σώματος". Αυτό σημαίνει ότι εκπέμπει προς τους γύρω του διάφορα μηνύματα,
που γίνονται αντιληπτά όχι μόνο με την ακοή, αλλά επίσης και με άλλες
αισθήσεις, όπως είναι η όραση, η οσμή, η αφή κ.λπ. Είναι γνωστό ότι το πρόσωπό
μας, με τις διάφορες εκφράσεις του, ιδιαίτερα δε μέσα από τα μάτια μας,
φανερώνει αν νιώθουμε έκπληξη, φόβο, πόνο, αμφιβολία και άλλα αισθήματα, αν
είμαστε λυπημένοι ή χαρούμενοι, αν λέμε την αλήθεια ή προσπαθούμε να κρύψουμε
κάτι κ.λπ. Αν μάλιστα ο απέναντί μας είναι εξασκημένος και παρατηρητικός, είναι
σχεδόν αδύνατο να κρύψουμε την πραγματική μας κατάσταση, ακόμη και αν το
επιχειρούσαμε... Ένα νεαρό άτομο φροντίζει ιδιαίτερα το παρουσιαστικό του,
θέλοντας να κάνει αισθητή την παρουσία του και μέσα στην κοινωνία και κυρίως προς
το άλλο φύλο. Αυτό δεν είναι κακό ούτε κατακριτέο, –το θέσπισε ο Δημιουργός και
το βλέπουμε όχι μόνο στην ανθρώπινη συμπεριφορά αλλά ακόμη και στα ζώα– αρκεί
μόνο να γίνεται μέσα σε πλαίσια κοσμιότητας και όχι ναρκισσισμού ή εγωισμού. Το
ίδιο συμβαίνει όταν παρουσιαζόμαστε σε κάποιον υποψήφιο εργοδότη, όπου
προσπαθούμε να δημιουργήσουμε την καλύτερη εντύπωση, για να κερδίσουμε τη
συμπάθειά του και τη θέση που μας ενδιαφέρει. Έτσι "μιλάμε" ή
επικοινωνούμε με τον τρόπο που ντυνόμαστε, καθόμαστε, χειρονομούμε, αντιδρούμε
σε κάτι που βλέπουμε ή ακούμε, φανερώνοντας πτυχές της προσωπικότητάς μας. Το
στοιχείο αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι ψυχολόγοι ...και οι ανακριτές.
Πέρα
όμως από τα παραπάνω, με τον ίδιο τρόπο φανερώνουμε και κατά πόσον “είμαστε
ένα” με το σύνολο ή ανήκουμε σε κάποια ξεχωριστή ομάδα. Κάθε τοπική κοινωνία
διαμορφώνει τη φορεσιά της, την κουζίνα της, την τοπολαλιά της. Υπενθυμίζουμε
από την Καινή Διαθήκη πώς οι δούλοι του Αρχιερέα στην Ιερουσαλήμ κατάλαβαν τον
Πέτρο ότι είναι Γαλιλαίος από τον τρόπο που μιλούσε (Μάρκ. 14/ιδ/70). Όταν
λοιπόν κάποιος επιλέγει να ντυθεί “σύμφωνα με τη μόδα”, προφανώς θέλει να
δείξει στους γύρω του ότι "είναι σαν αυτούς". Όταν όμως επιλέξει να
ντυθεί “διαφορετικά”, χρησιμοποιώντας κάποια ξεχωριστή μορφή (σε ρούχα,
χτένισμα, κοσμήματα, επεμβάσεις στο σώμα του κ.λπ.) προσπαθεί να πει σαφώς και
με τρόπο αναμφισβήτητο: "Προσέξτε με! Δεν είμαι σαν τον πολύ κόσμο, εγώ
ανήκω σε άλλη ομάδα, σε άλλο ρεύμα..." Έτσι καθένας μπορεί να διακρίνει
τους Χίπις με τα χρωματιστά πουκάμισα (και τα ναρκωτικά), τους ροκάδες με τα
καρφιά στα δερμάτινα ρούχα τους, τους νεοναζιστές με τα ξυρισμένα κεφάλια και
το χιτλερικό χαιρετισμό, τους πανκ με τα χρωματιστά μαλλιά και τα περίεργα
κουρέματα κ.ο.κ... Αλλά το ίδιο ισχύει και για τα μέλη παραεκκλησιαστικών
οργανώσεων (όπως π.χ. της «Ζωής» με το χαρακτηριστικό μουστάκι στους άντρες και
τον κότσο στις γυναίκες) και διαφορετικών θρησκευτικών ομάδων (από το εξωτερικό
θα αναφέραμε π.χ. τους Σιχ με το λευκό τουρμπάνι στο κεφάλι, τους Εβραίους με τα
μαύρα κουστούμια κ.ο.κ.). Χωρίς να επιχειρήσουμε να χαρακτηρίσουμε τι είναι
σωστό και τι όχι, αν αυτό ή το άλλο ντύσιμο είναι αμαρτία, αν πρέπει να
φορέσουμε κοσμήματα και ποια, αν πρέπει να κάνουμε στο σώμα μας τρύπες ή
τατουάζ, θέλουμε να ρωτήσουμε το άτομο που διαλέγει έναν διαφορετικό τρόπο
έκφρασης: ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ; ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙΣ; ΤΙ ΜΗΝΥΜΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ
ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΟΥ; Χωρίς να έχουν συνείδηση της πραγματικότητας, οι
περισσότεροι ενεργούν υποσυνείδητα και νομίζουν πως δήθεν αυτό που επιλέγουν το
κάνουν “για τον εαυτό τους”. Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική διότι,
τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, ό,τι κάνουμε σ’ αυτό τον τομέα επηρεάζεται
βαθύτατα από το περιβάλλον μας, από τους γύρω μας, από το χώρο στον οποίο
θέλουμε να είμαστε αποδεκτοί. Αλλά και το αντίθετο, όπως ακριβώς συμβαίνει π.χ.
με τους νέους που θέλουν να φωνάξουν προς τη γενεά των γονέων τους, ότι δεν την
παραδέχονται, δεν συμφωνούν με τις αρχές και τα συστήματά της και επιδιώκουν
και επιλέγουν κάτι διαφορετικό. Έτσι τείνουν να διαχωρίσουν τη θέση τους και να
φανερώσουν την αποστασιοποίησή τους, διαλέγοντας περίεργα ρούχα, περίεργα
χτενίσματα, περίεργη μουσική κ.λπ. Αν τώρα θέλοντας να κηρύξουν την ανεξαρτησία
τους από κάποιο "κατεστημένο" την ίδια ώρα "ταυτίζονται" με
κάποιο άλλο, αυτό είναι άλλο ζήτημα. Και το φαινόμενο επαναλαμβάνεται ύστερα
από κάποια χρόνια, όταν ο σημερινός νέος μεγαλώσει και αντιμετωπίσει πλέον τα
δικά του παιδιά, και διαπιστώσει τότε ότι κι εκείνα θέλουν να διαφέρουν, να
κάνουν τη δική τους επανάσταση–διαφορετική από εκείνη της γενιάς των γονέων
του. Πάντα θα υπάρχει μια απόσταση που θα χωρίζει εμάς από τους άλλους και τους
άλλους από εμάς. Αφού όμως, έτσι κι αλλιώς, δεν είναι δυνατό παρά να έχει το
άτομο κάποια ιδεολογία, νοοτροπία, αντίληψη για τα πράγματα και τα γεγονότα,
ποια είναι αυτή που διαλέγει; Υπάρχουν τρεις τάσεις που επικρατούν στο θέμα που
μελετούμε, και όλες τους έχουν να κάνουν με τη στάση που ο άνθρωπος παίρνει
απέναντι στον Θεό. Αυτές είναι εκείνων που θέλουν να είναι αρεστοί στον Θεό,
εκείνων που θέλουν να είναι αρεστοί στον κόσμο και εκείνων που θέλουν να είναι
ταυτόχρονα αρεστοί και στον Θεό και στον κόσμο... (1) Αν ο αγαπητός αναγνώστης
ή αναγνώστρια θέλει να ανήκει στην πρώτη από τις παραπάνω κατηγορίες, αξίζει
και πρέπει ν’ αναρωτηθεί κατά πόσον οι επιλογές που κάνει, καταφέρνουν να
δείξουν στους γύρω ότι είναι ένας «Πρέσβης Χριστού». (2) Εκείνος που θα ήθελε
να ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, προφανώς δεν θα διάβαζε αυτό το περιοδικό...
(3) Η τρίτη κατηγορία –και δυστυχώς στις μέρες μας την ακολουθούν πάρα πολλοί–
αφορά εκείνους που νομίζουν ότι μπορούν να είναι ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ. Και με τον Θεό
και με τον κόσμο... Τέτοιοι άνθρωποι συνήθως προσπαθούν να “εξαγιάσουν” την
επιθυμία τους να μοιάζουν με τον κόσμο, προσπαθώντας να το κάνουν με τρόπο
“χριστιανικό”. Σαν αποτέλεσμα μιμούνται όσα κάνουν και οι υπόλοιποι συνάνθρωποί
τους, μόνο που φροντίζουν να έχουν εξωτερικά κάποια θρησκευτική χροιά. (Οι
εικόνες που παραθέτουμε –με διάφορα κοσμήματα αλλά και τατουάζ και εξογκώσεις
του σώματος– είναι ενδεικτικές αυτής της τάσης ή προσπάθειας).
Μπορούν
τάχα να χαρακτηριστούν ως "χριστιανικά" τέτοια τατουάζ, κοσμήματα, οι
εμφυτεύσεις σιλικόνης κ.λπ. επειδή έχουν το σχήμα του σταυρού; Μη γένοιτο!
Βέβαια,
τις περισσότερες φορές αυτά τα άτομα δεν ομολογούν φανερά κάτι τέτοιο. Αντίθετα
προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους υποστηρίζοντας ότι δεν
ενδιαφέρεται ο Θεός "για τέτοια μικροπράγματα". Και τούτο το
επιχείρημα πράγματι είναι αληθινό. Ασφαλώς και δεν ενδιαφέρεται ο Θεός για τα εξαρτήματα
ή τα χρώματα στο ντύσιμό μας. Εκείνο που ενδιαφέρει τον Θεό ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ!
Όμως
δεν πρέπει να ξεχνούμε την μεγάλη αλήθεια που υπογραμμίζει η Βίβλος, ότι δηλαδή
«εκ της καρδίας των ανθρώπων εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί, μοιχείαι,
πορνείαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, βλέμμα πονηρόν,
βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη. Πάντα ταύτα τα πονηρά έσωθεν εξέρχονται, και
μολύνουσι τον άνθρωπον» (Μάρκ. 7/ζ/21-23). Με άλλα λόγια οι επιλογές μας
αποκαλύπτουν τη διάθεση της καρδιάς μας, την αγάπη μας, τις προτεραιότητες και
τις αξίες μας. Θέλει κάποιος να κρεμάσει χαλκάδες στη μύτη ή τ’ αυτιά του,
θέλει να κάνει τατουάζ, θέλει να τρυπήσει το σώμα του ή να κάνει άλλες
πλαστικές επεμβάσεις; Κανείς δε μπορεί να τον εμποδίσει να εξασκήσει "τα
δικαιώματά του". Εκείνο όμως που δε μπορεί να ξεφύγει, είναι το να μην
υποστεί και τις συνέπειες των επιλογών του. Και τούτες οι συνέπειες δεν είναι
μόνο το πώς θα τον βλέπουν οι άνθρωποι εδώ στη γη, αλλά κυρίως ΠΩΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ Ο
ΘΕΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. Ο άνθρωπος που θέλει τον Θεό και τον Χριστό ως οδηγούς και
Κυρίους στη ζωή του, δε μπορεί παρά να ζητεί «τα άνω, όπου είναι ο Χριστός».
Αντίθετα κάποιος που θέλει να είναι «φίλος του κόσμου» ζητεί «τα κάτω, τα επί
της γης». (Κολ. 3/γ/1-2). Σίγουρα ο Κύριος κοιτάζοντας την καρδιά και τα
ελατήρια που με ωθούν να διαλέξω και να κάνω αυτό ή το άλλο, διακρίνει αν και
κατά πόσο ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΑΛΗΘΙΝΑ. Αν και κατά πόσον ΤΟΥ ΔΙΝΩ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ. Αν και
κατά πόσον ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΩ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΥΡΩ την ταύτισή μου ΜΕ ΤΟΝ
ΘΕΟ «ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΙΜΑΙ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΥΩ» (Πράξ. 27/κζ/23).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Σαν
συμπέρασμα θα γράψουμε: Αφού λοιπόν και το σώμα και η εν γένει εμφάνισή μας
“μιλάνε” προς τους άλλους, άρα ταιριάζει κι εδώ επίσης η προσευχή του Ψαλμωδού:
«Ας
είναι ευάρεστα τα λόγια του στόματος μου [συνεπώς ΚΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
ΜΟΥ], και η μελέτη της καρδίας μου, ενώπιον σου, Κύριε, φρούριον μου, και
Λυτρωτά μου» (Ψαλμ. 19/ιθ/14).
Ας
φροντίσουμε λοιπόν να λέμε αυτή την προσευχή με ειλικρίνεια αρκετά συχνά. |
Τα νεώτερα:
Η
σειρά αυτή δημοσιεύθηκε τα έτη 2002 και 2003. Έκτοτε πολλά έχουν αλλάξει στην
κοινωνική μας ζωή και στην κουλτούρα των νέων μας.
Στις
25-3-2009 --επτά χρόνια μετά-- στην εφημερίδα "Athens Voice"
διαβάσαμε τα εξής:
Οι
σημαδεμένοι
Το
τατού έγινε μόδα-μαζική υστερία, γεμίζοντας κρυφά κι απόκρυφα σημεία με
δράκους, νεράιδες και ιδεογράμματα σε ακατάληπτες διαλέκτους. Κάναμε βόλτα στα
σκοτεινά στούντιο, μαζέψαμε συμβουλές για φανατικούς και για μετανιωμένους...
Και
πιο κάτω:
Αν το βαρεθείς
Πρέπει
να το έχεις σκεφτεί καλά πριν «χτυπήσεις» ένα τατουάζ, για να μη χρειαστεί να
μπεις στη συχνά επώδυνη και ακριβή διαδικασία της αφαίρεσής του. Οι
δερματολόγοι υπενθυμίζουν: «Δεν είναι βαφή μαλλιών, που αν τη βαρεθείς την
αλλάζεις. Είναι ένα μόνιμο ``σημάδι’’ στο σώμα, που πρέπει να σ’ αρέσει πολύ».
Τέλος πάντων, η αφαίρεση εξαρτάται από το χρώμα, το μέγεθος και την ποιότητα
του tattoo, αλλά κι από το χρώμα και τη υφή του δέρματος. Δεν
συνηθίζεται πια η χειρουργική επέμβαση. Η αφαίρεση γίνεται κυρίως με
δερμοαπόξεση, μια ειδική τεχνική ψύξης-τοπικής αναισθησίας και ταυτόχρονης
αφαίρεσης των ανώτερων στιβάδων του δέρματος. Επιπλέον, μπορεί να γίνει με μια
σειρά συνεδριών με τη χρήση λέιζερ διαφορετικών τύπων.
Κάποιοι
υποστηρίζουν πως είναι δικαίωμα του καθενός να κάνει ό,τι θέλει με το κορμί
του.
Ακόμη
και τη ζωή του έχει δικαίωμα να την τερματίσει ή να τη συντηρήσει. Όμως δεν
έχουμε τη δυνατότητα να απαλλαγούμε από τις ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ εκείνων που επιλέγουμε,
αποφασίζουμε και κάνουμε.
Κάποια
πράγματα «διορθώνονται». Άλλα όχι!
Ακόμη
και αν δεν είσαι συνειδητός Χριστιανός, πριν μπεις στο «παιχνίδι» του Διαβόλου
πρόσεξε. Επιστροφή δεν υπάρχει σε όλα.
Αν
είσαι συνειδητός Χριστιανός, η ευθύνη σου είναι πολύ μεγαλύτερη. Τουλάχιστον
εσύ γνωρίζεις ότι ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ είναι «εκ του κόσμου» και ο Θεός ΜΙΣΕΙ όσα
ανήκουν σ’ αυτό το βρόμικο και καταδικασμένο σύστημα. Φυλάξου λοιπόν.
ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΗΔΗ
ΤΟ ΛΑΘΟΣ;
Ίσως
εσύ που διαβάζεις τούτο το κείμενο να έχεις κάνει κάποια επέμβαση στο σώμα σου,
και ίσως --κάτι που το ευχόμαστε-- να έχεις μετανιώσει ήδη γι' αυτό. Και ίσως
απορείς τι θα πρέπει να κάνεις...
Εφόσον
αισθάνεσαι λύπη, άρα υπάρχει περιθώριο και για μετάνοια. Ο λόγος του Θεού μας
λέει ότι: «η κατά Θεόν λύπη γεννά μετάνοιαν προς σωτηρίαν αμεταμέλητον· η λύπη
όμως του κόσμου γεννά θάνατον» (Β~ Κορ. 7/ζ/10).
Δεν
υπάρχει λόγος να απογοητευτείς όταν γνωρίζεις πως μπορείς να επιστρέψεις στο
σωστό δρόμο και στην αγκαλιά του Θεού.
Αν
έχεις τη δυνατότητα να αφαιρέσεις το «έργο» σου και να αποκαταστήσεις το «ΕΡΓΟ»
του Θεού, σε συμβουλεύουμε να το κάνεις χωρίς δεύτερη σκέψη.
Αν
όμως αυτό που έκανες ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ, και πάλι μην απογοητεύεσαι. Επειδή ο Θεός
κοιτάζει περισσότερο τη διάθεση της καρδιάς μας και ξέρει πότε δε μπορούμε να
κάνουμε εκείνου που θα θέλαμε.
Και
μην ξεχνάς τούτο το σημαντικό. Στην ανάσταση, όταν ο Χριστός θα μας χαρίσει το
δοξασμένο σώμα της ανάστασης, κανένα τατουάζ ή άλλη τροποποίηση που ανόητα
κάναμε σ’ αυτή τη ζωή δεν θα περάσει στη Βασιλεία του Θεού. Θα μείνουν στο
χώμα, όπως και όλα τα άλλα «κατορθώματα» της αμαρτωλής μας φύσης.
Τότε
ο Θεός θα μας αποκαταστήσει όπως αρχικά μας σχεδίασε: «κατ’ εικόνα Θεού και
καθ’ ομοίωσιν». Τον ευχαριστούμε!
οι φωτο μου ειναι μια πλευρα του καμπου σερρων απο το βουνο
............................................
