02--ΤΥΧΙΚΟΣ - IANOYARIOS -FEBROYARIOS 2003
ΑΚΟΠΗ ΑΠΟΚΤΗΣΗΣ
ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ
02 Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 01
12--11----2015-----
Τι θα πρέπει να
απαντήσουμε;
Μήπως
ήταν άλλη η εποχή του Δαβίδ; Μήπως ζούμε σε άλλο κόσμο; Μήπως είναι αλήθεια
εκείνο που λένε, ότι κάθε χτες και καλύτερα, κάθε αύριο και χειρότερα; Ή μήπως
πρέπει να παραδεχτούμε ότι ΜΑΣ ΞΕΧΑΣΕ Ο ΘΕΟΣ;
Αν
και είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε πως όλα τα παραπάνω είναι
"αλήθειες", όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ.
Πρώτα
απ’ όλα, θα ρωτήσουμε εμείς, υπάρχει τίποτα σ’ αυτά τα σκοτεινά που
περιγράφονται παραπάνω, που δεν τα προλέγει ο λόγος του Θεού; Μήπως υπάρχει
κάποια "έκπληξη"; Μήπως κάτι έχει "ξεφύγει" από τον έλεγχο;
Κάθε άλλο! Όλα είναι γραμμένα και έχουν περιγραφεί με καταπληκτικές
λεπτομέρειες. Κυρίως, όλα έρχονται ως ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ενός γεγονότος.
Επιτέλους
ο άνθρωπος πρέπει να μάθει πως δεν μπορεί...
...να
απομακρύνεται από την πηγή αλλά να μη διψάει.
...να
πετάει τις τροφές αλλά να μην πεινάει.
...να
διώχνει τους ανθρώπους αλλά να μη νιώθει μοναξιά.
...να
φεύγει από τον Θεό αλλά να έχει ΖΩΗ.
...να
κάνει "του κεφαλιού του" αλλά να μην θερίζει συνέπειες.
...να
περιφρονεί το νόμο του Θεού αλλά να έχει ευλογίες.
Αυτά
είναι τεράστιες παραβιάσεις των αρχών του Θεού. Ανατρέπουν τη φύση και την
ηθική τάξη. Φέρνουν τα πάνω κάτω οι άνθρωποι, και επιμένουν να λένε το κακό
καλό....
Και
τι συμβαίνει με την παγκόσμια εκκλησία; Όπως και άλλοτε έχουμε γράψει, κι αυτή
στο μεγαλύτερο ποσοστό ακολουθεί την ίδια
ΑΠΟΚΛΙΣΗ.
Αναμφίβολα
υπάρχει θρησκεία, πίστη, διδασκαλία και λατρεία... Όμως υπάρχει μια τεράστια
διαφορά, επειδή όλα αυτά είναι πλέον ανθρώπινης έμπνευσης και προέλευσης...
Σε
όσους σκέφτονται και ζουν με αυτό τον τρόπο, ο καρδιογνώστης Θεός από αιώνες
έχει απευθύνει το μήνυμά Του μέσω του προφήτη Ησαΐα (κεφάλαιο 55/νε). Μόνο που
εμείς αυτό το μήνυμα δε θέλουμε να παραδεχτούμε ότι αφορά εμάς και το
παραπέμπουμε στους άλλους, τους "άπιστους".
Φωνάζει
ο προφήτης του Θεού: «Ζητείτε τον Κύριον, ενόσω δύναται να ευρεθή· επικαλείσθε
αυτόν, ενόσω είναι πλησίον. Ας εγκαταλείπη ο ασεβής την οδόν αυτού, και ο
άδικος τας βουλάς αυτού· και ας επιστρέψη προς τον Κύριον, και θέλει ελεήσει
αυτόν· και προς τον Θεόν ημών, διότι αυτός θέλει συγχωρήσει αφθόνως» (εδ. 7-8).
Άραγε
σε ποιους μιλάει ο Θεός; Πρώτα απ’ όλα μιλάει στο λαό Ισραήλ, που εκείνη την
εποχή αποτελούσε το αντικείμενο της θείας επεξεργασίας, με παρόμοιο τρόπο όπως
σήμερα υπάρχει η εκκλησία – μια εκκλησία που «το όνομα έχει ότι ζει αλλά είναι
νεκρά» (Αποκ. 3/γ/1).
Ασεβής
και άδικος μέσα στην εκκλησία; Είναι δυνατόν; Για να είμαστε ειλικρινείς μέσα
στην αληθινή εκκλησία του Θεού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι,
αλλά μέσα στην επίγεια έκφρασή της, σ’ αυτό που εμείς βλέπουμε και ζούμε,
δυστυχώς ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!
Ας
θυμηθούμε εδώ τα λόγια με τα οποία κλείνει το βιβλίο της Αποκάλυψης, όπου
γράφει: «Όστις αδικεί, ας αδικήση έτι· και όστις είναι μεμολυσμένος, ας μολυνθή
έτι· και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος. Και
ιδού, έρχομαι ταχέως· και ο μισθός μου είναι μετ’ εμού, διά να αποδώσω εις
έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού» (Αποκ. 22/κβ/11-12).
Πού
υπάρχουν αυτοί οι «άδικοι» και οι «μεμολυσμένοι»; Μα που αλλού παρά εκεί όπου
υπάρχουν και οι «δίκαιοι» και οι «άγιοι», δηλαδή στην ονομαζόμενη «Εκκλησία»;
Προς αυτήν απευθύνεται ο λόγος και όχι προς τους έξω. Στους έξω δεν υπάρχουν
δίκαιοι και άγιοι, διότι όλος ο κόσμος «εν τω πονηρώ κείται» (Α~ Ιωάν. 5/ε/19).
Σ’
αυτό λοιπόν το σύμμικτο πλήθος που γεμίζει τις εκκλησίες απευθύνεται ο λόγος
του Θεού και ξεκαθαρίζει: «Αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών, ουδέ οδοί υμών
αι οδοί μου, λέγει Κύριος. Αλλ’ όσον είναι υψηλοί οι ουρανοί από της γης, ούτως
αι οδοί μου είναι υψηλότεροι των οδών ημών, και αι βουλαί μου των βουλών υμών»
(Ησ. 55/νε/8-9). Έτσι μας καλεί να εγκαταλείψουμε το χαμηλό μας επίπεδο και ν’
ανέβουμε σε άλλη στάθμη, στους υψηλούς δρόμους του Θεού.
Αν
το κάνουμε αυτό, η υπόσχεση του Κυρίου λέει: «Θέλετε εξέλθη εν χαρά, και
οδηγηθή εν ειρήνη· τα όρη και οι λόφοι θέλουσιν αντηχήσει έμπροσθέν σας υπό
αγαλλιάσεως, και πάντα τα δένδρα του αγρού θέλουσιν επικροτήσει τας χείρας.
Αντί της ακάνθης θέλει αναβή κυπάρισσος, αντί της κνίδης θέλει αναβή μυρσίνη·
και τούτο θέλει είσθαι εις τον Κύριον διά όνομα, διά σημείον αιώνιον, το οποίον
δεν θέλει εκλείψει» (εδ. 12-13).
Καθώς
βρισκόμαστε ακόμη στο ξεκίνημα ενός νέου έτους, καλούμαστε να κάνουμε τις
επιλογές μας. Η πορεία της ανθρωπότητας είναι γνωστή καθώς πηγαίνει "από
το κακό στο χειρότερο". Δεν βρίσκει το δρόμο της επιστροφής και ο χαμένος
χάνεται χειρότερα.
Τι
όμως θα κάνουμε εμείς, ο ονομαζόμενος λαός του Θεού; Θα δεχτούμε να
ακολουθήσουμε τον Κύριο ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ, ώστε κι Εκείνος να μπορεί ΝΑ ΣΤΕΦΑΝΩΣΕΙ ΤΟ
ΕΤΟΣ ΜΑΣ με τα αγαθα Του; Ή μήπως θα επιμείνουμε να ακολουθούμε τους δικούς μας
δρόμους, που οδηγούν σε πλάνη και απώλεια;
Χιλιάδες
χρόνια τώρα, ο Θεός αποδείχτηκε ΠΙΣΤΟΣ και ΑΛΗΘΙΝΟΣ σε όλα όσα έχει πει. Το
ίδιο θα γίνει και στο μέλλον. Το τι θα συμβεί στη ζωή μας, λοιπόν, εξαρτάται
από τη δική μας απόφαση και στάση. Είθε να ακολουθήσουμε τον Κύριο, χωρίς να
ξεχνούμε ότι Εκείνος θα αποκρίνεται σ’ εμάς «μετά δικαιοσύνης», διότι μόνο έτσι
ξέρει να λειτουργεί και να δρα. Είθε κι εμείς κάποτε να μάθουμε από Εκείνον,
εγκαταλείποντας τους δρόμους μας τους πονηρούς, με όποιο χριστεπώνυμο όνομα κι
αν τους έχουμε “βαφτίσει”.
«Εάν
διεκρίνομεν εαυτούς...»
………………………………………….
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 
