TYXIKOS 2003 ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ
2ρον μερος για την κα χισκεϊ
«Ν
Α Ι Μ Ε Ν . . . Α Λ Λ Α . . .
Είναι
ελπιδοφόρο το γεγονός ότι αρκετοί Πεντηκοστιανοί –και ποιμένες και απλά μέλη
εκκλησιών– διαχώρισαν τη θέση τους από όσα γράφτηκαν στα προηγούμενα τεύχη του
«Τ» αναφορικά με τις ενέργειες της κ. Hickey και των ομοίων της. «Δεν είναι
αυτά που πιστεύουν οι Έλληνες Πεντηκοστιανοί», μας είπαν, και πως το ίδιο
ισχύει για τους περισσότερους Πεντηκοστιανούς του εξωτερικού. Κανείς όμως δεν
θέλησε να το πει γραπτά!.. Το φαινόμενο αυτό, που βέβαια το έχουμε δει και από
άλλους θρησκευτικούς χώρους, δε μπορούμε
να το καταλάβουμε ούτε να το δικαιολογήσουμε. Οι χριστιανοί καλούνται να είναι
«πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου, προς πάντα τον
ζητούντα λόγον (...) έχοντες συνείδησιν αγαθήν» (Α~ Πέτρ. 3/γ/15-16). Έτσι αναλάβαμε τη δέσμευση να καθυστερήσουμε
την έκδοση του παρόντος τεύχους, ενόψει του Συνεδρίου Εργατών Πεντηκοστής που
θα γινόταν στο τέλος Ιουνίου, με την ελπίδα πως κάποια απάντηση θα εκδοθεί. Εις
μάτην όμως.
Αντίθετα
υπήρξαν ελάχιστοι, οι οποίοι μη έχοντας «ουδέν να αντείπωσι» (Πράξ. 4/δ/14)
προτίμησαν να επιστρέψουν το περιοδικό ως απαράδεκτο, ή επικαλέστηκαν το
“επιχείρημα” ότι τα εν λόγω άτομα «είναι αναγεννημένα» και, συνεπώς, κατά βάθος
οι ενέργειές τους «δε μπορεί παρά να είναι σωστές»... Κατακρίνουμε αυτή τη
νοοτροπία. Τα λάθη είναι λάθη από όποιον κι αν γίνονται... Ούτε ο σκοπός
αγιάζει τα μέσα ούτε “αναγεννημένος χριστιανός” γίνεσαι κατά δήλωσιν. Ο Χριστός
είπε: «Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς· μήποτε συνάγουσιν από
ακανθών σταφύλια, ή από τριβόλων σύκα;» (Ματθ. 7/ζ/16).
Τέλος,
για εκείνους που διαμαρτυρήθηκαν επειδή τα πρόσωπά τους εμφανίστηκαν στις
φωτογραφίες που δημοσιεύσαμε, ας απευθύνουν τα παράπονά τους στην κ. Hickey^
στο δικό της περιοδικό πρωτοδημοσιεύθηκαν οι φωτογραφίες και εμείς απλά τις
ανατυπώσαμε. Εξάλλου, όπως λέει ο Χριστός, «Όστις πράττει την αλήθειαν, έρχεται
εις το φως, διά να φανερωθώσι τα έργα αυτού, ότι επράχθησαν κατά Θεόν» (Ιωάν.
3/γ/20-21). Αν καλώς έπραξαν, προς τι το παράπονο; |
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ – Για Ορθοδόξους...
Εικονολατρία / Ειδωλολατρία
Από τις πρώτες ημέρες του Οκτωβρίου ως το τέλος του χρόνου που
πέρασε, τα ΜΜΕ στον τόπο μας απασχόλησε η μεταφορά από διάφορους Μητροπολίτες
ιερών κειμηλίων (όπως η εικόνα της «Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας», το «Τίμιο
Ξύλο» και τα «Δώρα των Μάγων») για προσκύνηση και “ιερή επαιτεία” ή
εκμετάλλευση. Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά που έγινε αυτό το θλιβερό εμπόριο.
(Παλαιότερα ήρθαν η εικόνα «Άξιον εστίν», η «Αγία Ζώνη της Θεοτόκου» κ.ο.κ.).
Γράφοντας τα ανωτέρω δεν αναφερόμαστε στα πλήθη των προσκυνητών
που από κάθε μέρος της επικράτειας έφταναν και επί ώρες περίμεναν μέσα στο κρύο
για να ζητιανέψουν ένα ρουσφέτι έχοντας απέναντί τους έναν απάνθρωπο “θεό” που
δεν συγκινείται από τα πάθη τους αλλά απαιτεί τέτοιες εκφράσεις
δουλοπρέπειας...
Βέβαια τα ΜΜΕ δεν τα ενδιαφέρει η ουσία του θέματος –αφού τα
ίδια είναι γεμάτα με κάθε λογής σκοταδιστικά προγράμματα και διαφημίσεις–
ασχολήθηκαν όμως με αφορμή μια συνέντευξη/ΟΜΟΛΟΓΙΑ που έδωσε ο Μητροπολίτης
Ιωαννίνων κ. Θεόκλητος και τη συζήτηση που ακολούθησε. Διαφορετικά κανείς ίσως
δε θα διέθετε τηλεοπτικό χρόνο για να προβληματιστεί και να προβληματίσει.
Αλλά τι είπε ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων; Το απλούστατο και
αυτονόητο: Ότι δηλαδή «αυτό το φαινόμενο οδηγεί σε ειδωλολατρία».
Δεν είμαστε υποστηρικτές του κ. Θεόκλητου. Δεν τον γνωρίζουμε
προσωπικά και υπήρξαν δημόσιες εκδηλώσεις του που καθόλου δεν μας άρεσαν.
Ωστόσο στην παρούσα φάση, είτε έλεγε αυτά που πίστευε είτε κινήθηκε από
αντιπάθεια προς τον Αρχιεπίσκοπο, μίλησε ορθά και αληθινά. Αντιγράφουμε από τον
Τύπο (Εφημ. «ΤΑ ΝΕΑ» και «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 9-15/12/2002):
«Όταν ο πιστός ταυτίζεται με μια εικόνα, αυτό είναι
ειδωλολατρία. Και εμείς έχουμε την ευθύνη, διότι ενθαρρύνουμε την ειδωλολατρία
όταν περιάγουμε τα λείψανα των αγίων για να γεμίσουμε τα παγκάρια της
Εκκλησίας». «Αντί να δρα ο ίδιος ο χριστιανός για να ταυτίσει το θέλημά του με
το θέλημα του Θεού, κατά παγανιστικό τρόπο αποζητάει την επέμβαση της εικόνας,
πράγμα που τον κάνει ειδωλολάτρη. Εδώ δεν λέει `με βοήθησε η Παναγία’, λέει `με
βοήθησε η Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα’. Αυτό είναι ειδωλολατρία όσο και αν
θέλουμε να το εξαγνίσουμε. Είναι αρρωστημένη πίστη».
«Βεβαίως και το θαύμα είναι δυνατό, αλλά μόνο από τον Θεό.
Αλλιώς ο Θεός θα ήταν αδύνατος. Ο Θεός κάνει θαύματα και όχι οι άγιοι», λέει
και αφήνει τις αιχμές του για το πόσο «θαύμα» είναι το θαύμα σήμερα: «Όσες
φορές στην Καινή Διαθήκη πιστοποιείται ένα θαύμα, αυτό γίνεται από τον μαρτυρούντα
όχλο και όχι από τον λαβόντα την χάρη του Θεού. Δυστυχώς, ο χριστιανισμός έχει
φορτωθεί παρά πολύ με ειδωλολατρισμό. Πρέπει όσοι ευαγγελίζονται τον λόγο του
Θεού να μπορούν να στενοχωρήσουν μερικούς χριστιανούς λέγοντάς τους την
αλήθεια. Δυστυχώς, η ιστορία με τα κειμήλια είναι παλιά. Από τότε που η
Εκκλησία έγινε θρησκεία και από τότε που η Αποκάλυψη έγινε χριστιανισμός».
«Σήμερα ζούμε όλοι μας έναν Θεό ανθρωπόμορφο. Ακόμη και τη
Μεγάλη Εβδομάδα όταν συρρέουμε στην εκκλησία μπροστά στον Σταυρό και τον Επιτάφιο,
συρρέουμε μπροστά στον Πάσχοντα Δίκαιο και όχι στον αναστημένο Θεό. Κρατούμε
τον Θεό στα μέτρα μας, για να μπορούμε να τον πλησιάσουμε».
Δυστυχώς, απέναντι σ’ αυτή την ολοκάθαρη αλήθεια, ο
Αρχιεπίσκοπος και το περιβάλλον του
είχαν μόνο να κατηγορήσουν τον Ιωαννίνων για «προτεσταντισμό»,
εφαρμόζοντας δηλαδή τον παλιό κανόνα, “Όταν δεν έχεις ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, πέτα
λάσπη”...
Από το σημείο αυτό και μετά, όμως, υπάρχει η αντικειμενική
αλήθεια που δε μπορεί και δεν πρέπει να παραγνωρίζεται. Εξάλλου, απόψεις τους
για τη σύγχρονη `εικονολατρία’ έκφρασαν και άλλοι Μητροπολίτες, όπως π.χ. ο
Φιλίππων κ. Προκόπιος που δήλωσε:
«Η καταχρηστική και επαναλαμβανόμενη μετάκληση και προβολή
εκκλησιαστικών κειμηλίων εύκολα μπορεί να θεωρηθεί πως γίνεται με σκοπιμότητα
και έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τη διδασκαλία και την πράξη της Εκκλησίας
μας»,
και ο Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος:
«Όταν η έκθεση εικόνων,
ιερών λειψάνων και κειμηλίων γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα και έχει
ωφελιμιστικά στοιχεία, τότε αυτό γίνεται επικίνδυνο. Έχει δίκαιο ο άγιος
Ιωαννίνων όταν λέει ότι το θαύμα το κάνει ο Θεός».
Επίσης ο π. Δ. Τάσης σε ενδιαφέρον άρθρο του στον «Ορθόδοξο
Τύπο» (27-12-02) έγραψε ότι «Σε ποιμαντικό πρόβλημα εξελίσσεται η μεταφορά
ιστορικών εικόνων και ιερών λειψάνων από διάφορα μοναστήρια», υποστηρίζοντας
ότι «στην εποχή μας το φαινόμενο αυτό
πρέπει να περιοριστεί, για να μη πούμε
ότι πρέπει να εκλείψει». Ο ίδιος στη συνέχεια εξομολογείται:
«Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε οι κληρικοί ότι υπάρχει πολύς
και βαθύς πόνος, στο ποίμνιό μας, για τον οποίο εμείς δεν έχουμε ενδιαφερθεί
όσο πρέπει και δεν δώσαμε την παρηγοριά, πού τόσο αναζητούν οι άνθρωποι.»
Στη συνέχεια κατακρίνει ότι μερικοί Μητροπολίτες επιμένουν να
μεταφέρουν στην περιοχή τους ιστορικές εικόνες με το επιχείρημα ότι έτσι
τονώνεται η πίστη του λαού. [Σημ. «Τ» – Όπως π.χ. έκανε ο Αρχιεπίσκοπος, που
προσπαθώντας να ερμηνεύσει την προσέλευση του κοινού είπε πως «δεν αποτελεί
σημείο συντηρητισμού και οπισθοδρομικότητας, αλλά καταδεικνύει την ανάγκη του
λαού να καταφύγει στην Πίστη».] «Αυτό δεν είναι ακριβές» γράφει ο π. Τάσης.
«Απλώς δίνεται η ευκαιρία στους πονεμένους άνθρώπους να
εκδηλώσουν τον πόνο τους και να ζητήσουν το θαύμα. (...) Οι κληρικοί πρέπει να
είμαστε πολύ προσεκτικοί στην λαϊκή ευσέβεια. Να διατυπώνουμε το θεολογικό λόγο
και να επισημαίνουμε τις επικίνδυνες υπερβολές, άλλά και την τάση, πού έχουν
μερικοί να ειδωλοποιούν τις ιερές εικόνες και να πιστεύουν ότι ή εκ Θεού
βοήθεια επιτυγχάνεται με μαγικούς τρόπους».
.............................................................
