Iδού έρχομαι ταχέως !!!
1
«Είναι τιμή μου που επικοινωνώ πάλι μαζί σας. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που μέσα στο χριστιανικό περιοδικό σας, που έπαιρνε ο πατέρας μου, βρήκα ένα ένθετο περιοδικό για παιδιά, τον “ΕΥΤΥΧΟ”.
Ήμουν τότε γύρω στα 12 και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη! Συμμετείχα σε όλους τους διαγωνισμούς με τα χριστιανικά σταυρόλεξα, τα κουίζ, και αφιέρωνα ώρες ανατρέχοντας στην Αγία Γραφή για να στείλω κάθε μήνα τις σωστές απαντήσεις και να κερδίσω κάποιο δώρο!
Σας ευχαριστώ που το περιοδικό σας με βοήθησε να μάθω για τον Θεό και τη χριστιανική ζωή των παιδιών Του. Ανακάλυψα τις αλήθειες Του και την αγάπη Του που είναι πλούσια κάθε μέρα για όλους εμάς!
Στις 28 Αυγούστου παντρεύτηκα με την Γεωργία, τη γυναίκα που ο Θεός μού χάρισε και Του είμαι ευγνώμων γι’ αυτήν. Πάντα ήξερα ότι η γυναίκα που Αυτός θα μου δώσει θα είναι η καλύτερη για μένα και Τον ευχαριστώ που θα σταθεί μαζί μας και στον έγγαμο βίο μας και προσευχόμαστε ο Θεός να μας κάνει ευλογία στους γύρω μας.
Προσευχόμαστε να συνεχίσετε το καλό έργο.
Σας παρακαλώ να μας στέλνετε τον «ΤΥΧΙΚΟ» στην παρακάτω διεύθυνση ......
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ
Αγαπητά μας παιδιά,
Το γράμμα σας μας έδωσε μεγάλη χαρά. Πάντα προσευχόμαστε για την ευλογία του Θεού στα παιδιά Του και χαιρόμαστε ιδιαίτερα όταν αξιώνει εμάς τους ανάξιους να είμαστε χρήσιμοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην προκοπή των νεαρών μας αδελφών. Με καμάρι δημοσιεύουμε τη φωτογραφία του γάμου σας και ευχόμαστε η χάρη του Θεού να σκεπάζει τη νέα σας οικογένεια και να στεφανώνει κάθε καινούργια μέρα με τα αγαθά Του, πνευματικά και υλικά. |
__________________________
2
Ποιοι οι Χριστιανοί (;)
Αναφερόμενος σε προηγούμενη απάντησή μας (βλ. σελ. 3207) ο κ. Ν. Μαυρομάγουλος έστειλε νέα μακροσκελή επιστολή του, που δε μπορεί να δημοσιευθεί ολόκληρη λόγω χώρου, εις την οποία διαφωνεί με τους κ.κ. καθηγητές και επιστήμονες τις θέσεις των οποίων παρουσιάσαμε και τις οποίες δεν ανήκει βεβαίως σ’ εμάς να αναθεωρήσουμε ή να ελέγξουμε.
Επίσης προσπαθεί να πείσει πως στην Ελλαδική Εκκλησία όλα βαίνουν καλώς... Αλλά και σ’ αυτό το ζήτημα δε μπορούμε να συμφωνήσουμε, επειδή έτσι θα έπρεπε να διαψεύσουμε παλαιές και πρόσφατες αποκαλύψεις του Τύπου και μάλιστα του εκκλησιαστικού. Αναφέρεται επίσης και σε κάποια άλλα δευτερεύοντα θέματα.
Κυρίως όμως – κι αυτό για εμάς είναι το σπουδαιότερο– ο κ. Ν.Μ. θέτει θέμα για το ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ και γράφει:
«...εσείς (ως Προτεστάντες), προφανώς θεωρείτε Χριστιανό τον οποιονδήποτε. Όμως αγαπητοί μου, η Χριστιανική Εκκλησία είναι ΜΙΑ, και όχι χίλια κομμάτια αιρέσεων. Και όποιος διαφωνεί με την Εκκλησία του Χριστού, απλώς δεν είναι Χριστιανός, και ας υποστηρίζει ό,τι θέλει. Δεν είναι Χριστιανός όποιος ξεφυτρώνει ξαφνικά και ισχυρίζεται Χριστιανικότητα. Χριστιανός έξω από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ». Και προσθέτει παρακάτω: «Εφόσον λοιπόν η Εκκλησία συμφώνησε σε αυτό, δεν πέφτει λόγος σε κανέναν Προτεστάντη αν του αρέσει ή όχι.» (Υπογράμμιση του «Τ»)
Το ποιοι είναι «Προτεστάντες» ή όχι, δεν μας αφορά και γι’ αυτό δεν πρόκειται να ασχοληθούμε. Θα μείνουμε όμως στη θέση του κ. Μ. για το ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, επειδή ο άνθρωπος, ατυχώς, επαναλαμβάνει εκ νέου το παλαιό ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ που έπραττε τότε που ήταν οπαδός της ολοκληρωτικής και αντιχριστιανικής αίρεσης της ΣΚΟΠΙΑΣ, και είναι συνεπώς λυπηρό αλλά και δίκαιο, να του θυμίσουμε πως τότε υποστήριζε ότι «Χριστιανός έξω από την οργάνωση εκείνη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ», οι δε υπόλοιποι –μεταξύ των οποίων και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί– ήταν κοπριά και καύσιμη ύλη που έμελλε να καεί στον Αρμαγεδώνα... Δεν διδάχθηκε ο κ. Μ. από εκείνη τη δυσάρεστη πείρα του; Λησμονεί ότι «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»; Και ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι, ο μη γένοιτο, δε θα λέει στο μέλλον τα ίδια από άλλη θρησκευτική πολεμίστρα;
Ευτυχώς άλλοι, αρμοδιότεροι του κ. Μ., έχουν διαφορετική γνώμη για το ποιοι είναι οι Χριστιανοί και ιδού ένα παράδειγμα από τη γραφίδα του Μητροπολίτη Σηλυβρίας κ. Αιμιλιανού,[*] ο οποίος για πολλές δεκαετίες εργάστηκε στο εξωτερικό και επί 35 ολόκληρα χρόνια υπήρξε εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Κων/πόλεως στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Έχει για τούτο ιδιαίτερη αξία η γνώμη του περί των «άλλων» Χριστιανών, καθώς και η κριτική του για τη μισαλλόδοξη νοοτροπία τινών, που καλά θα έκανε να προσέξει ο κ. Μ. πριν εκτοξεύσει τους αφορισμούς του.
«(...) Αι δυνατότητες αι οποίαι μέχρι τότε μου είχον δοθή, να έρχωμαι εις ανθρωπίνην επικοινωνίαν και γνωριμίαν με ανθρώπους άλλων δογμάτων ή και θρησκειών κατά την παραμονήν μου εις την Ευρώπην, μου εδημιούργησαν μίαν ευρύτητα αντιλήψεως διά τον Χριστιανισμόν, διότι καμμία Εκκλησία δεν μπορεί να μένη απομονωμένη, αλλά αντιθέτως πρέπει να γνωρισθή και να γνωρίση και τους άλλους.
Κατ’ αυτόν τον τρόπον προλειαίνεται το έδαφος δι’ αλληλογνωριμίαν, βαθμιαίαν προσέγγισιν, πρώτα ίσως των ανθρωπίνων σχέσεων, και εις την συνέχειαν μελέτης. Πρώτον, όσων μας ενώνουν και κατόπιν, όσων μας χωρίζουν. Αυτό ακριβώς ονομάζεται Οικουμενική Συνείδησις και είναι απαραίτητον στοιχείον διά κάθε χριστιανόν, να ξεύρη δηλαδή ότι ό Θεός εις την σοφίαν Του, παρακολουθεί το έργον της Ενώσεως των Εκκλησιών και το όποιον επωμίζεται κάθε επί μέρους Εκκλησία, εις κάθε εποχήν αλλά και κάθε πιστός. (...) Η Ορθοδοξία χρειάζεται «ανοίγματα». Δεν είναι κλειστός χώρος και κάνει πολύ κακό εις τον σημερινόν Ορθόδοξον να νομίζη ότι πρέπει να κτίση μίαν αμυντικήν γραμμήν, ένα ανάχωμα και να επιτίθεται εναντίον οποιουδήποτε τον οποίον νομίζει ότι δεν είναι δικόν του.
Έτσι εξηγείται η μανιώδης εκστρατεία με άρθρα και ομιλίας εναντίον του Δυτικού Χριστιανισμού, ότι είναι «χαμένος», «αποτελεί δε την αιτία κάθε κάκου» και ότι «υπονομεύει την Ορθοδοξία και την Ελλάδα» και ότι ακόμα «πηγή όλων των κακών εις την Ελλάδα είναι οι ξένοι»... Μέσα λοιπόν απ’ αυτάς τας συνθήκας εδημιουργήθη εντός μου μία προκαταβολή Οικουμενικής Συνειδήσεως. Εις το Βέλγιον και εις την Ολλανδίαν ανέπτυξα χωρίς δισταγμούς θερμοτάτας αδελφικάς σχέσεις με Καθολικούς θεολόγους και Κληρικούς. (...) Τότε λοιπόν αντελήφθην και έλαβον πολλά μαθήματα, ότι αυτά τα οποία μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά τα οποία μας χωρίζουν. Συνεπώς η Ορθοδοξία πρέπει να είναι ανοικτή εκκλησία και όχι κλειστή, να τρέφη και να οδηγή τον απλόν Ορθόδοξον πιστόν εις γνωριμίαν με τους άλλους, οι οποίοι και αυτοί είναι παιδιά του Θεού και επομένως αδέλφια του.»
[*] Από το «Εορτολόγιον του Έτους 2005», του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.
Δεν φταίει όμως μόνον ο κ. Μ. για τη στάση αυτή, επειδή γενικώς υπάρχει μια διπροσωπία εκ μέρους ιδιαίτερα της Ελλαδικής Εκκλησίας απέναντι στους ετερόδοξους, αφού εντός της χώρας τους ονομάζει “αιρετικούς” αλλά εκτός της Ελλάδας καλούς και πιστούς Χριστιανούς, όπως π.χ. όταν ο Αρχιεπίσκοπος ονόμασε πρόσφατα «ΚΑΛΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ»τον υποψήφιο επίτροπο της Ε.Ε. κ. Μποτιλιόνε (Βλ. «Τ» σελ. 3228) ο δε Μητροπολίτης Ναυπάκτου ονόμασε την Βρετανίδα κ. Tasha Danvers «ΠΙΣΤΗ ΑΘΛΗΤΡΙΑ» (Εφημ. «Εκκλησιαστική Παρέμβαση», 12/04, σ. 16) παρ’ όλο που και οι δύο προφανώς δεν ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία!
Όταν όμως ο Χριστός βεβαιώνει ότι: «Ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν. 5/ε/24), εμείς θα δώσουμε εμπιστοσύνη στα λόγια του Χριστού, που είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ και Η ΖΩΗ. Ας καταλάβει λοιπόν ο κ. Μ. ότι με τη στάση του διαψεύδει την Κεφαλή της Εκκλησίας και είθε ο Θεός να του συγχωρήσει το λάθος. |
