03
1/. Η Παλαιά Διαθήκη. Ο Νόμος αποκαλύπτει τη δύσι και το θέλημα του Θεού. Είναι όμως και «παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν»
Γαλάτας γ:24
24 Ώστε, ο νόμος έγινε παιδαγωγός μας στον Χριστό, για να ανακηρυχθούμε δίκαιοι διαμέσου τής πίστης·
Τα ιστορικά βιβλία είναι μεν μια σωρεία γεγονότων της ζωής του Ισραήλ, αλλά συγχρόνως προαναγγέλλουν και την Έλευση του Σωτήρως.
Τα ποιητικά βιβλία μας εμπνέουν με την υπέροχη μουσική τους αλλά πρωτίστως εξυμνούν την Έλευση του Λυτρωτού.
Τα προφητικά βιβλία αποτελούν ανοικτά παράθυρα που βλέπουν προς τα όρη της υπερφυσικής μεγαλειότητας του Θεού, της ανέκφραστης αγιότητας του της αξιοσέβαστης αξιοπρέπειας Του και προ τις πεδιάδες του ξεπεσμού του ανθρώπου και της μεγάλης ανάγκης του για να σωθεί.
Επί πλέον όμως προλεγουν τα παθήματα και τη δόξα του Ενός, ο Οποίος θα ανέσυρε τον άνθρωπο απ’ την αμαρτωλή του κατάσταση και θα τον απέδιδε ξανά στην αγκαλιά του Πατέρα.
2/ η Καινή Διαθήκη.
Τα ευαγγέλια συγκεντρώνουν την προσοχή μας στην Έλευση ,τη ζωή και το έργο του Ιησού Χριστού. Οι πράξεις διδάσκουν ότι ο Χριστός είναι το μόνο Πρόσωπο του Οποίου το όνομα πρέπει να κηρυχθεί μέχρις εσχάτων της γης. Οι Επιστολές είναι γεμάτες από βαθιές πνευματικές σκέψεις κι εγράφησαν για να εξηγήσουν τη σωτηρία του Χριστού, τη φύση της τον ορίζοντα της και τα αποτελέσματα της.
Η Αποκάλυψης σκληρή στην περιγραφή της περί κρίσεων σκορπίζοντας τον δήθεν όλεθρο στην έκθεση της περί των συνεπειών της αμαρτίας ζωγραφίζει τον τελικό θρίαμβο του Χριστού.
Έτσι ο γραπτός Λόγος του Θεού και ο Ενσαρκωθείς Λόγος του Θεού - ο Κύριος Ιησούς Χριστός - είναι αδιασπάστως συνδεδεμένοι.
Γ/. Η προέλευσης της βίβλου
Οι Γραφές έχουν την προέλευση του στον νουν του Θεού. Αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι ο τρόπος με τον οποίον Αυτός ενήργησε για να συνταχθούν και να συγγραφούν από ανθρώπους.
1/. Η Παλαιά Διαθήκη,
Σύμφωνα με την άποψη της παραδόσεως εγράφη περίπου κατά τον εξής τρόπο: Ο Μωϋσής έγραψε τα πέντε βιβλία του Νόμου και τα τοποθέτησε μέσα στην κιβωτό της Διαθήκης. Ο Ιησούς του Ναυή πρόσθεσε σ’ αυτά το δικό του χρονογράφημα
(Ιησούς του Ναυή δ:26)
26 και ο Ιησούς έγραψε αυτά τα λόγια στο βιβλίο τού νόμου τού Θεού· και παίρνοντας μια μεγάλη πέτρα, την έστησε εκεί, κάτω από τη βελανιδιά, κοντά στο αγιαστήριο του Κυρίου.
Ο δε Σαμουήλ εξακολούθησε τη συγγραφή της ιστορίας
(Α΄ Σαμουήλ 1:25)
25 Και ο Σαμουήλ είπε στον λαό τον τρόπο τής βασιλείας, και τον έγραψε σε βιβλίο, και το έβαλε μπροστά στον Κύριο. Και ο Σαμουήλ απέλυσε όλον τον λαό, καθέναν στο σπίτι του.
Μετά ταύτα αυτή η ολόκληρη βιβλιοθήκη χάθηκε. Όταν δε ξαναβρέθηκε και διαβάστηκε δημόσια προξένησε, μια αναζωπύρωση στο θρησκευτικό φρόνημα του λαού Ισραήλ.
Β΄ Βασιλέων 22:8
8 Και ο Χελκίας, ο μεγάλος ιερέας, είπε στον Σαφάν, τον γραμματέα: Βρήκα το βιβλίο τού νόμου μέσα στον οίκο τού Κυρίου. Και ο Χελκίας έδωσε το βιβλίο στον Σαφάν, και το διάβασε.
Τότε στη σειρά αυτή προστέθηκαν τα γραπτά των πρώτων προφητών - μια γραπτών των οποίων ήσαν ενήμεροι οι μεταγενέστεροι προφήτες
Ζαχαρίας 7:12
12 Ναι, αυτοί έκαναν τις καρδιές τους σαν το διαμάντι, ώστε να μη ακούσουν τον νόμο, και τα λόγια, που ο Κύριος των δυνάμεων έστειλε με το δικό του πνεύμα, διαμέσου των προηγούμενων προφητών· γι' αυτό, μεγάλη οργή ήρθε από τον Κύριο των δυνάμεων. - κι έτσι η συλλογή βαθμηδόν επλουτίζετο.
Η συναρμολόγησης των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης εις ένα επίσημο Κανόνα, άρχισε αμέσως μετά την αιχμαλωσία (586 π.χ.) η λέξης «Κανών» σημαίνει σύνολο θρησκευτικών διατάξεων, ένα υποτυπώδες θα λέγαμε θρησκευτικό δίκαιο, που αποτελεί καταστατικό χάρτη πίστεως.
Γαλάτας στ:16
16 Και όσοι περπατήσουν σύμφωνα με τούτο τον κανόνα, ειρήνη επάνω σ' αυτούς και έλεος, κι επάνω στον Ισραήλ τού Θεού.
Όταν ο Αγγαίος και μερικοί άλλοι είχαν συμπληρώσει το έργο τους έγινε αισθητή η ανάγκη μιας τυπικής συλλογής των γραπτών τα οποία ο λαός ήδη θεωρούσε ως γραπτά θείας προελεύσεως. Σύμφωνα δε με την επικρατέστερα παράδοση, Ο Έσδρας κι ‘ ο Νεεμίας και μετά απ’ αυτούς μία ομάδα γραμματέων συμπληρώσαν την τακτοποίηση της συλλογής των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης.
2/. Η συναρμολόγηση της Καινής Διαθήκης έγινε ως εξής:
Όταν ενεφανιζοντο τα διάφορα βιβλία της - των οποίων τα περισσότερα απευθύνονταν σε ορισμένες εκκλησίες αντιγράφονταν και τα αντίγραφα των εστέλοντο και σε άλλες εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Επίσης εγένετο μεταξύ των εκκλησιών ανταλλαγές των βιβλίων αυτών και εγράφοντο κατάλογοι των. (περί τον τέταρτον αιώνα δημοσιεύτηκαν περίπου δεκαπέντε τέτοιοι κατάλογοι). Συν το χρόνο όχι δια ψήφου κάποιου ορισμένου εκκλησιαστικού συμβουλίου αλλά με την συγκατάθεση «της παγκοσμίου εκκλησιαστικής συνειδήσεως» ότι αυτά τα βιβλία και μόνον αυτά ήσαν ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού, έγινε η συναρμολόγησης της Καινής Διαθήκης όπως ακριβώς την έχουμε σήμερα.
Τούτο αποτελεί μια θαυμάσια απόδειξη της δυνάμεως την οποία έχει το Πνεύμα το Άγιον να διατηρεί και να διαφυλάττει
