ΤΟ ΜΕΝΟΙΚΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ
34
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ\
ΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ
«δεν υπάρχει τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού τους μη περιπατούντας κατά σάρκα αλλά κατά το Πνεύμα. Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου.»(Ρωμαίους η:1—2).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Κρίσις ονομάζεται κάτι που φέρει την καταστροφή ή την θλίψι
Θεωρείται ως τιμωρία δια την αμαρτία. Ως προκύπτει εκ των Γραφών υπάρχουν επτά κρίσεις οι οποίες και αναφέρονται εις το κάτω μέρος του διαγράμματος.
Το Άγιο Πνεύμααποκαλύπτει εις τον πιστό στην μελέτη του Λόγου του Θεού ότι υπάρχουν περισσότερες από μία αναστάσεις εκ των νεκρών και ότι υπάρχουν ορισμένες κρίσεις οι οποίες διαφέρουν απ’ αλλήλων κατά τον χρόνο τον τόπο τον σκοπό και τα αποτελέσματα.
Εν τούτοις πολλοί κήρυκες και διδάσκαλοι προσπαθούν να εξηγήσουν ότι υπάρχει μία μόνο γενική ανάστασης ακολουθημένη από μία γενική κρίσι. Οι επτά κρίσεις περί των οποίων ομιλούμε είναι:
1/. Η κρίσις των αμαρτιών του πιστού απ το ίδιο τον Ιησού Χριστό επάνω στο Σταυρό με αποτέλεσμα την Σωτηρία.
2/. Η κρίσις του εγώ του πιστού απ’ αυτό τον ίδιο ενώ βρίσκεται εδώ επί της γης με αποτέλεσμα τον αγιασμό.
3/. Η κρίσις των έργων του πιστού εκ μέρους του Χριστού με αποτέλεσμα την ανταμοιβή αυτού.
4/. Η κρίσις του Ιουδαϊκού λαού επί της γης εκ μέρους του Θεού με αποτέλεσμα την αποκατάσταση αυτού.
5/. Η κρίσις των εθνών επί της γης υπό του Υιού του ανθρώπου με αποτέλεσμα τον διαχωρισμό αυτών.
6/. Η κρίσις των εκπεσόντων αγγέλων εις τον αέρα εκ μέρους των Αγίων με αποτέλεσμα την καταδίκη αυτών.
7/. Και η κρίσις των αδίκων ενώπιον του Θεού εν ουρανώ με αποτέλεσμα την κόλαση.ΠΟΥΛΙΑ ΠΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΟΥΝ
Αυτές οι κρίσεις λαμβάνουν χώραν ως θέλετε παρατηρήσει εις διάφορα μέρη. Μερικές γίνονται επί τη γης άλλες εις τον αέρα και μία στους ουρανούς. Αναφέρονται επίσης τρεις διάφοροι θρόνοι. Ένας εξ’ αυτών ονομάζεται «Βήμα Χριστού προ του οποίου θα κριθούν τα έργα του πιστού(Ρωμαίους ιδ:10). Άλλος θρόνος επί της γης ονομάζεται «Θρόνος της δόξης Αυτού» προ του οποίου θα λάβει χώραν η κρίσις των εθνών (Ματθαίος κε:31—32).
Και άλλος θρόνος ονομάζεται «Μέγας λευκός θρόνος» ενώπιον του οποίου θα λάβει χώραν η κρίσις των αποθανόντων αδίκων κατά την Δευτέρα ανάσταση.(Αποκάλυψης κ:11—12).
ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΟΥΝ
Η ΠΡΩΤΗ ΚΡΙΣΙΣ ΔΙΑ ΤΑΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
Η κρίσις αυτή έλαβε χώραν εις τον Σταυρό του Ιησού Χριστού όπου Εκείνος πλήρωσε την ποινή της παραβάσεως του Νόμου του Θεού εκ μέρους των αμαρτωλών. Η κρίσις αυτή έχει παρέλθει. Ο Χριστός εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου γενόμενος κατάρα υπέρ ημών (Γαλάτας γ:13). Εκείνος ανέλαβε στον εαυτό Του την ενοχή δια τις δικές μας αμαρτίες.
Η αγάπη Του προς εμάς ήταν τόσο μεγάλη ώστε έδωκε την ίδια τη ζωή Του για να μπορέσουμε εμείς να εκφύγουμε την υπέρτατη ποινή του νόμου η οποία είναι θάνατος.
Ας χαιρόμαστε και ας αγαλλώμαστε αινούντες (εξυμνώντας) τον Ιησού Χριστό ο οποίος μας λύτρωσε από την κρίσι αυτή και έδωκε σε μας τους δικούς Του αιώνια ζωή. Ο Παύλος είπε: «πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και θέλεις σωθεί συ και ο οίκος σου»
(Πράξεις ις:31). Και ο Χριστός είπε: «Ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν δεν έρχεται αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν»
(Ιωάννης ε:24—25).
ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΡΙΣΙΣ—ΤΟΥ ΕΓΩ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
Η κρίσις αυτή είναι του ΕΓΩτου πιστού. Ο κριτής είναι ο ίδιος ο πιστός. Αυτός ως παιδί του Θεού έχει αποδεχθεί τον ιλασμό (εξιλέωση) του Χριστού αναγεννήθηκε και έλαβε πνευματική φύσι. Η φύσι αυτή δεν εξαφανίζει την παλαιά αδαμική φύση αλλά προστίθεται εις αυτήν ως νέα φύσι.
Έτσι ο πιστός κατέχει δύο φύσεις οι οποίες ανταγωνίζονται η μία κατά της άλλης.
Εις τον αγώνα αυτό ο Χριστιανός πρέπει να κρίνει εαυτόν καθ’ εκάστην ημέρα (κάθε ημέρα) και να οδηγείται από το Πνεύμα το Άγιο. Η φύσις εκείνη του Χριστιανού εις την οποία επιτρέπει να ενεργεί εις την ζωή του είναι και η υπερισχύουσα. (Αναγέννησης)
(Α΄ Κορινθίους ια: 28—34 και Ρωμαίους ιδ: 13)
Η κρίσις του ΕΓΩ είναι ακόμη η ηθική κατάκρισις του πιστού στρεφομένη μάλλον κατά του εαυτού του επειδή επιτρέπει στους δικούς του δρόμους και συνήθειες να ενεργούν παρά εναντίον προς αυτούς τους δρόμους και συνήθειες του. Εάν παραμελείτε η κρίσις του ΕΓΏ τότε επεμβαίνει ο Κύριος για να κρίνει και το αποτέλεσμα της κρίσεως Του είναι παιδεία όχι όμως κατάκρισις. «Αλλ’ όταν κρινώμεθα παιδευόμεθα υπό του Κυρίου δια να μη κατακριθώμεν μετά του κόσμου».
Η πνευματική φύσις αναπτύσσετε όταν οδηγείται ελεύθερα υπό του Αγίου Πνεύματος. Η Αύξησης ενισχύεται με την μελέτη τουΛόγου του Θεού την υπακοή εις Αυτόν την χριστιανική υπηρεσία και κοινωνία μετά των πιστών ως και με προσευχή και την ευχαριστία.
Η σαρκική φύσις υπερισχύει όταν ο άνθρωπος ενδιαφέρεται περισσότερο περί του τι σκέπτεται ο κόσμος γι’ αυτόν παρά τι σκέπτεται ο Θεός.
Με την προσπάθεια να αρέσει στον κόσμο ο άνθρωπος γίνεται υπερήφανος και εγωιστής και έτσι αμαρτάνει. Ο Θεός δύναται να τιμωρήσει και θα τιμωρήσει τους αμαρτάνοντας
(Εβραίους ιβ:3-12) Καμιά παρακοή οσονδήποτε μικρή δεν είναι ατιμώρητη. «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει τας αμαρτίας εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίσει ημάς από πάσης αδικίας»(Α΄ Ιωάννου α:9).
Όταν ασκούμε την δικαία κρίσι επί του εαυτού μας η πνευματική φύσις δεσπόζει της σαρκικής φύσεως. «Μακάριος όστις δεν κατακρίνει εαυτόν εις εκείνο το οποίο αποδέχεται»
(Ρωμαίους ιδ:22).
ΤΡΙΤΗ ΚΡΙΣΙΣ—ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ
Η κρίσις αυτή και οι υπόλοιπες τέσσερις ανήκουν εις το μέλλον.
Η κρίσις αφορά μόνο τους σωσμένους την Εκκλησία του Ιησού Χριστού και έρχεται ευθύς μετά την οικονομία της Εκκλησίας. Θα λάβει χώραν εις τον αέρα «προ του Βήματος του Χριστού» επί του Οποίου κριτής είναι ο Ίδιος. (Α΄ Θεσσαλονικείς δ:17 και Α΄ Κορινθίους δ:5 ).
Επί του διαγράμματος εικονίζεται εν συνεχεία της αμαρτίας αλλά κρίσις των έργων του πιστού. Πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του Βήματος του Χριστού.
(Β΄ Κορινθίους ε:10 Α΄ Κορινθίους γ:8—14 Ματθαίος ι:42 και ις:27 Λουκάς ιθ:17 Α΄ Κορινθίους θ:24—25 Β΄ Τιμοθέου δ:8 και Αποκάλυψης καβ:12)
Όλα τα έργα μας θα δοκιμασθούν δια του πυρός. Όλα τα νεκρά έργα του πιστού παρουσιάζονται προ του βήματος του Χριστού ως «χόρτος και καλάμια» τα οποία θέλουσι κατακαεί και απωλεσθεί. Άνθρωποι οι οποίοι κατέχοντες σήμερον υψηλές θέσεις επί εις την γη Εκκλησία ενδεχόμενο να είναι ελάχιστοι εις την βασιλεία των ουρανών. Το κριτήριο θα είναι εκεί ο τρόπος κατά τον οποίο χρησιμοποιήσαμε τις ευκαιρίες μας δια να ομολογήσουμε τον Χριστό και να κερδίσουμε άλλους εις Αυτόν εδώ επί της γης αναλόγως προς την ικανότητας μας την θέση τα μέσα και τις θυσίες μας.
Ο Θεός και κάθε πιστός ιδιαιτέρως μπορούν να καθορίσουν τι πρέπει αυτός και πώς να το κάμνει.
Η κρίσις των έργων του πιστού θα αποφέρει σε τούτο είτε «ζημία είτε ανταμοιβή». Η ανταμοιβή του πιστού περιγράφεται εις το επόμενο κεφάλαιο.
ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΡΙΣΙΣ—ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ
Η κρίσις αυτή ονομάζεται «καιρός της στενοχωρίας του Ιακώβ»
(Ιερεμίας λ: 4—7 Δανιήλ ιβ:1) και λαμβάνει χώραν επί της γης μετά την επιστροφή των Ιουδαίων εις την Παλαιστίνη και μετά το πλήρωμα των εθνών».
Η αιτία δια την κρίσι αυτή είναι προφανής. Οι Ιουδαίοι ως λαός παράκουσαν στον Θεό. Τον απέρριψαν (Α΄ Σαμουήλ η:7)
Απέρριψαν τον Ιησού Χριστό (Λουκάς κγ:18) και απέρριψαν επίσης το Άγιο Πνεύμα (Πράξεις ζ:51—54—60). Δηλαδή απέρριψαν τον Τριαδικό Θεό.
Προς τιμωρία των οι Ιουδαίοι διεσπάρησαν μεταξύ όλων των εθνών και τώρα μόλις επιστρέφουν αμετανόητοι εις την χώρα τους. Απόκειται( εξαρτάται από τον Θεό) να κριθούν όταν τερματιστεί η Οικονομία της Χάριτος και κατά την διάρκεια της μεγάλης θλίψεως όταν ο αντίχριστος θα είναι επί της γης.
Τότε θα ριφθούν εις το «χωνευτήριο της θλίψεως». Τέλος κατά την επιφάνειαν του Χριστού το Ιουδαϊκό Έθνος θα αποκατασταθεί κατά τον Λόγο του Θεού.(Ησαϊας να:8).
