01 σε τέσσερις συνέχειες
Από τη ζωή του Παύλου
Χαμένα χρόνια (;)
Εχουμε συνηθίσει να βλέπουμε μ
Κανείς δεν ξεχνά τα 40 χρόνια του Μωυσή στη Μαδιάμ, τα χρόνια που έμεινε ο Παύλος στην Αραβία ή το διάστημα που ο προφήτης Ηλίας έμεινε στη Σιδώνα, για να σημειώσουμε μερικά παραδείγματα.
Ισως δεν υπήρξε άνθρωπος τόσο δραστήριος όσο ο Απόστολος Παύλος. Πριν ακόμη του αποκαλυφθεί ο Χριστός στο δρόμο προς τη Δαμασκό, γνωρίζουμε ότι εργαζόταν με όλη του τη δύναμη ενάντια σΆ εκείνο που ΝΟΜΙΖΕ ότι ήταν κακό για την πίστη των πατέρων του. Ήταν εκείνος που "πνέων έτι απειλήν και φόνον κατά των μαθητών του Κυρίου, ήλθε προς τον αρχιερέα, και εζήτησε παρ' αυτού επιστολάς εις Δαμασκόν προς τας συναγωγάς, όπως, εάν εύρη τινάς εκ της οδού ταύτης, άνδρας τε και γυναίκας, φέρη δεδεμένους εις Ιερουσαλήμ" (Πράξ. 9/θ/1-2).
Στη συνέχεια, αφού βαφτίστηκε από τον Ανανία, τον βλέπουμε πάλι δραστήριο, αυτή τη φορά στο στρατόπεδο του Χριστού, καθώς "ευθύς εκήρυττεν εν ταις συναγωγαίς τον Χριστόν, ότι ούτος είναι ο Υιός του Θεού" (Πράξ. 9/θ/19-20).
Τι προκομμένος άνθρωπος, θα έλεγε δίκαια κάθε αναγνώστης της Καινής Διαθήκης! Και πράγματι ήταν προκομμένος και άξιος εργάτης του Κυρίου ο Παύλος, αφού μέσα σε λίγα χρόνια είχε διατρέξει όλη σχεδόν τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, από την Παλαιστίνη και την Αραβία μέχρι τη Ρώμη - μάλιστα σχεδίαζε να πάει και στην Ισπανία (Ρωμ. 15/ιε/24), αλλά δεν γνωρίζουμε αν το κατόρθωσε τελικά.
Ακόμη και κατά τα δύο χρόνια που ο Παύλος έμεινε στη φυλακή της Ρώμης, δεν έπαψε να είναι δραστήριος και παραγωγικός, καθώς όχι μόνο εκεί δεχόταν ενδιαφερόμενους στους οποίους κήρυττε, αλλά και έγραψε κάποιες από τις Επιστολές της Καινής Διαθήκης (Πράξ. 28/κη/30-31).
Πίσω από μια τόσο εντυπωσιακή δραστηριότητα, συνήθως περνάει απαρατήρητο ότι ο Παύλος έμεινε μια εξίσου μακρόχρονη περίοδο στη φυλακή της Καισάρειας, όμως άπραγος, χωρίς να κηρύττει, χωρίς να βλέπει πολύ κόσμο; Το περιστατικό καταχωρείται στα κεφάλαια 21/κα'-27/κζ' των Πράξεων και ο Λουκάς διαθέτει ασυνήθιστα μεγάλο χώρο για να διηγηθεί αρκετές από τις "λεπτομέρειες".
Το 57 μ.Χ. ο Παύλος, ύστερα από κάποια ευχή που είχε κάνει, επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα και πήγε στο Ναό μαζί με κάποιους νεαρούς που είχαν παρόμοια ευχή, ακολουθώντας τη συμβουλή του Ιάκωβου. Εκεί αναγνωρίστηκε από τους Ιουδαίους, οι οποίοι νομίζοντας ότι οι νέοι που συνόδευε ήταν εθνικοί, τον έσυραν έξω από το Ιερό θέλοντας να τον σκοτώσουν. Μόνο χάρη στην επέμβαση Ρωμαίων στρατιωτών σώθηκε ο Παύλος από τον όχλο και κρατήθηκε προσωρινά ώσπου οι αξιωματούχοι να ξεκαθαρίσουν τι ακριβώς είχε συμβεί. Αυτή η διαδικασία, που λογικά θα μπορούσε να τελειώσει μέσα σε λίγες ώρες ή ημέρες, για τον Παύλο κράτησε περισσότερο από 24 μήνες;
Το πολυφημισμένο ρωμαϊκό δίκαιο είχε και αυτό τα "κενά" του; αφού οι αρμόδιοι -όχι σπάνια, όπως φαίνεται από τη διήγηση του Λουκά- φρόντιζαν να μεταβιβάζουν σε άλλους τις ευθύνες, αδιαφορώντας αν αυτό απέβαινε σε βάρος του πολίτη. Έτσι, λοιπόν, ο αρμόδιος χιλίαρχος Λυσίας παρέπεμψε τον Παύλο στον ηγεμόνα Φήλικα, στην Καισάρεια, κι ο Φήλικας, που δεν ήταν λιγότερο ευθυνόφοβος, ανέβαλε να πάρει απόφαση, περιμένοντας να συγκεντρώσει περισσότερα στοιχεία...
Βέβαια ο Φήλικας είχε και έναν άλλο λόγο γι' αυτή την παράταση: "Ήλπιζεν ότι θέλουσι δοθή εις αυτόν χρήματα υπό του Παύλου". Αφού όμως ο φυλακισμένος του ήταν αξιόλογος συζητητής, ίσως και για να περνά την ώρα του, φρόντιζε συχνά πυκνά να κουβεντιάζει μαζί του (Πράξ. 24/κδ/26).
Ο Λουκάς γράφει πόσο κράτησε αυτό το πήγαινε-έλα σημειώνοντας ότι, "μετά την συμπλήρωσιν δύο ετών, ο Φήλιξ έλαβε διάδοχον τον Πόρκιον Φήστον^ και θέλων να κάμη χάριν εις τους Ιουδαίους ο Φήλιξ, αφήκε τον Παύλον δεδεμένον" (εδ. 27).
Όταν ανέλαβε τη διοίκηση ο Φήστος, οι Ιουδαίοι, που δεν είχαν λησμονήσει τον Παύλο, επανέφεραν το αίτημά τους για την τιμωρία του και, ως φαίνεται, θα το κατάφερναν αν ο απόστολος δεν είχε τη ρωμαϊκή υπηκοότητα και μπόρεσε να γλιτώσει από την άδικη καταδίκη, μόνο επικαλούμενος το δικαίωμά του να δικαστεί από τον καίσαρα.
Όμως και γι' αυτό χρειαζόταν επιπλέον χρόνος. Σαν αποτέλεσμα η κράτησή του στη φυλακή της Καισάρειας παρατάθηκε ακόμη περισσότερο (Πράξ. 25/κε/12).
Τα δυο αυτά χρόνια ήταν μεγάλη σπατάλη χρόνου, και μάλιστα για έναν άνθρωπο τόσο χρήσιμο όπως ο Παύλος που παρέμεινε στη φυλακή χωρίς λόγο εξαιτίας της διαφθοράς ενός Ρωμαίου στρατιωτικού... Πόσο άσχημη πρέπει να ήταν η κατάσταση στην οποία βρέθηκε χωρίς τη θέλησή του ο Απόστολος του Χριστού! Η κάθε μέρα θα μπορούσε να ήταν μια αφορμή για πειρασμούς από τον Διάβολο που ασφαλώς θα ρωτούσε: -Πού είναι ο Θεός σου; Γιατί σε παράτησε εδώ μέσα; Πότε θα βρεις το δίκιο σου;
