02
Ι. Ο ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΣΑΠΦΕΙΡΑ
(Πράξ. 5/ε/1-11)
Το περιστατικό του Ανανία και της γυναίκας του Σαπφείρας είναι γνωστό, καθώς κατέχει μία από τις πρώτες σελίδες της ιστορίας της αποστολικής εκκλησίας στο βιβλίο Πράξεις των Αποστόλων. Επιπλέον πρόκειται για την πρώτη ΚΡΙΣΗ που συγκλόνισε την πνευματική οικογένεια της Ιερουσαλήμ, και μάλιστα κρίση που συνοδεύτηκε «με θάνατο».
Στην πραγματικότητα όλα άρχισαν από μια πράξη που έκανε ο Βαρνάβας. Αυτός πούλησε κάποιο χωράφι του «και έφερε τα χρήματα, και έθεσεν εις τους πόδας των αποστόλων» για να καλυφθούν οι ανάγκες των φτωχών(Πράξ. 4/δ/36-37).
36 Και ο Ιωσής, αυτός που αποκλήθηκε από τους αποστόλους Βαρνάβας (το οποίο μεταφραζόμενο σημαίνει, γιος παρηγοριάς), Λευίτης, Κύπριος το γένος,
37 έχοντας ένα χωράφι, το πούλησε, και έφερε τα χρήματα, και τα έβαλε στα πόδια των αποστόλων.
……
[Περιέργως, και αντίθετα από όσα κηρύττει η πλανεμένη διδασκαλία του «Ευαγγελίου της Ευημερίας», στην αποστολική εκκλησία υπήρχαν φτωχοί και μάλιστα πολλοί, αλλά αυτό είναι έξω από το θέμα μας].
Αυτή την ΚΑΛΗ ΠΡΑΞΗ ζήλεψε ο Ανανίας, που πούλησε κι αυτός ένα δικό του κτήμα και το αντίτιμο «έθεσεν εις τους πόδας των αποστόλων» ακολουθώντας το παράδειγμα του Βαρνάβα
ΠΡΑΞΕΙΣ(5/ε/1-2).
1 Κάποιος δε άνθρωπος, με το όνομα Ανανίας, μαζί με τη γυναίκα του, τη Σαπφείρα, πούλησε ένα κτήμα·
2 και κράτησε από την τιμή, εν γνώσει και της γυναίκας του· και φέρνοντας ένα μέρος, το έβαλε στα πόδια των αποστόλων.
…….
Δεν είναι όμως περίεργο που οι δύο αυτοί σύζυγοι ενώ ξεκίνησαν να κάνουν κάτι καλό έφτασαν στο θάνατο;
Μεσολάβησε βέβαια μια λεπτομέρεια, επειδή ο Ανανίας με τη γυναίκα του συνεννοήθηκαν να κρατήσουν ένα μέρος από την αξία του κτήματος για δικές τους ανάγκες, αλλά ούτε σ’ αυτό το σημείο υπάρχει τίποτα κακό αφού, όπως εξήγησε ο Πέτρος, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να πουλήσουν το κτήμα τους ούτε να διαθέσουν τα χρήματα στην Εκκλησία. «Ενώ έμενε, δεν ήτο σου; Και αφού επωλήθη, δεν ήτο εν τη εξουσία σου;» ρώτησε ο Απόστολος.
Προφανώς αποφάσισαν να αποκρύψουν την αληθινή αξία, δίνοντας στην Εκκλησία μια ψεύτικη εντύπωση, θέλοντας έτσι να κερδίσουν την εκτίμηση των αδελφών για τη γενναιοδωρία τους, και ταυτόχρονα να έχουν κάποια αποταμίευση για τον εαυτό τους.
Συνεπώς το κακό δεν ήταν ο ζήλος τους να μιμηθούν το καλό παράδειγμα του Βαρνάβα αλλά το θράσος τους να ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΝ την καλή πίστη των συγχριστιανών τους, τους οποίους υποβάθμισαν στην εκτίμησή τους.
Επιπλέον, ενώ ο Ανανίας είπε το ψέμα στους Απόστολους και τους πιστούς, ο Πέτρος του εξηγεί ότι «δεν εψεύσθης εις ανθρώπους, αλλ’ εις τον Θεόν» (εδ. 4). Ας είμαστε γι’ αυτό ενήμεροι, πως κάθε προσπάθεια παραπλάνησης των πιστών, δεν γίνεται σε ανθρώπους αλλά στον ίδιο τον Κύριο.
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι η ΚΑΛΗ επιθυμία των τραγικών αυτών ανθρώπων χρεώθηκε σε βάρος τους, όταν μολύνθηκε με σαρκικά κίνητρα και επιδιώξεις και τούτο καλό θα είναι να το κρατήσουμε υπόψη μας ως το τέλος της παρούσας μελέτης.
TYXIKOS ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2001
03 η συναχεια
ΙΙ. ΣΙΜΩΝ Ο ΜΑΓΟΣ (Πράξ. 8/η/9-24)
Μια άλλη τραγική περίπτωση είναι εκείνη του πρώην μάγου Σίμωνα, στην πόλη της Σαμάρειας, ο οποίος, σύμφωνα με τον Λουκά, «επίστευσε, και βαπτισθείς έμενε πάντοτε μετά του Φιλίππου», γεγονός που προμήνυε μια υγειά πνευματική πορεία (εδ. 13). Μάλιστα, όταν ο άνθρωπος αυτός είδε ότι με το άγγιγμα των χεριών των Αποστόλων οι άνθρωποι έπαιρναν το Άγιο Πνεύμα, ζήλεψε αυτή την ικανότητα και ήθελε να την αποκτήσει και ο ίδιος.
Έχοντας όμως συνηθίσει από την προηγούμενη ζωή του έξω από την Εκκλησία, όπου «όλα με χρήματα αγοράζονται», τόλμησε να χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο και «προσέφερεν εις [τους αποστόλους] χρήματα, λέγων, Δότε και εις εμέ την εξουσίαν ταύτην, ώστε εις όντινα επιθέσω τας χείρας, να λαμβάνη Πνεύμα Άγιον». Ίσως μάλιστα να σκέφτηκε πως και ο ίδιος στη συνέχεια θα μπορούσε να αξιοποιήσει επικερδώς αυτή την ικανότητα που θα αγόραζε…
Επαναλαμβάνουμε ότι ο Σίμων είχε πιστέψει, είχε βαφτιστεί, ζούσε μέσα στην αδελφότητα, έμενε πάντα με τον Φίλιππο, ζήλεψε και ζήτησε να έχει εκείνο που είχαν και οι Απόστολοι. Γιατί λοιπόν ελέγχθηκε από τον Πέτρο και μάλιστα τόσο αυστηρά;
Ο λόγος ήταν επειδή νόμισε «ότι η δωρεά του Θεού αποκτάται διά χρημάτων» και συμπεριφέρθηκε ανάλογα. Το γεγονός θεωρήθηκε τόσο μεγάλο κακό ώστε ο Πέτρος του είπε: «Το αργύριόν σου ας ήναι μετά σου εις απώλειαν» (εδ. 20).
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι και του Σίμωνα η επιθυμία ΚΑΛΗ ήταν αρχικά, όμως, όχι μόνο δεν τον βοήθησε αλλά και σε βάρος του χρεώθηκε, επειδή μολύνθηκε με σαρκικά κίνητρα και επιδιώξεις.
Σιμωνία
Από αυτή τη σκοτεινή μέρα έμεινε στη γλώσσα μας ο όρος «Σιμωνία», που αναφέρεται στην προσπάθεια κάποιου είτε να αγοράσει είτε να πουλήσει διδασκαλίες, αντικείμενα ή θέσεις που σχετίζονται με τη χριστιανική πίστη.
Αυτό δεν ισχύει μόνο στην εξαγορά επισκοπικών θρόνων στην ιεραρχία της κρατικής εκκλησίας, όπως ίσως νομίζουν μερικοί, αλλά και με εκείνους που πουλάνε «ευλογία» έναντι χρημάτων, όπως γίνεται με τα διάφορα «Σεμινάρια», που έγιναν της μόδας στο εξωτερικό και τον τελευταίο καιρό παρουσιάζονται στη χώρα μας, και υπόσχονται δήθεν «αναζωπύρωση», «δυναμική χριστιανική ζωή» και τα παρόμοια. Όλα αυτά δεν είναι παρά μια στυγνή μορφή εκμετάλλευσης της απειρίας, της άγνοιας αλλά και της οκνηρίας ορισμένων, με βασικό στόχο το οικονομικό κέρδος
TYXIKOS ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2001
04--
Τίποτα πνευματικό ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΠΩΛΕΙΤΑΙ. Κανείς δε μπορεί και δεν δικαιούται ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΠΟΥΛΩΝΤΑΣ εκείνο που έλαβε από τον Θεό, είτε ως χάρισμα είτε ως γνώση, κάτι που, δυστυχώς, όλο και πιο συχνά συμβαίνει στις μέρες μας.
Όμως και όλοι όσοι επιχειρούν να αγοράσουν «την ευλογία», βρίσκονται σε κακό δρόμο. Μάταια κάποιοι προσπαθούν ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ τα χαρίσματα, την πλήρωση, την νίκη, τη θεραπεία κ.λπ., πληρώνοντας χρήματα ή κάνοντας εκδουλεύσεις σε διάφορους «επιτήδειους» εμπόρους της θρησκείας. Πολλοί και σήμερα συγκινούνται από όσα θαυμάσια διαβάζουν ότι γίνονταν στην αποστολική Εκκλησία και είναι πρόθυμοι ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ για να αποκτήσουν την ίδια ικανότητα. Αγοράζουν κασέτες και βιντεοταινίες, παρακολουθούν ειδικά «Σχολεία», ταξιδεύουν σε άλλες χώρες για να δουν από κοντά διάσημους θαυματοποιούς ιεροκήρυκες ή οραματιστές μοναχούς, με την ελπίδα να αποκτήσουν παρόμοια δύναμη.
Με άλλα λόγια έχουμε τη ΣΙΜΩΝΙΑ και από την πλευρά εκείνων που θέλουν ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ, και από την πλευρά εκείνων που θέλουν ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΝ και να ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ.
Οι εργαζόμενοι την ανομίαν
Τώρα μπορούμε να εννοήσουμε καλύτερα τη στάση του Κυρίου προς εκείνους που τη μέρα της κρίσης θα ισχυρίζονται ότι έκαναν κηρύγματα και θαύματα «εν τω ονόματί Σου», ενώ ο Χριστός θα τους θεωρεί ξένους και άγνωστους.
Αλλά πώς είναι δυνατόν ενώ ο Κύριος λέει σ’ αυτούς τους θρησκευτικούς απατεώνες ότι «δεν σας γνωρίζω», ταυτόχρονα τους χαρακτηρίζει ως «εργαζόμενους την ανομίαν». Είναι δυνατό να κατακρίνεις κάποιον που δεν γνωρίζεις; Ασφαλώς εδώ η έκφραση «δεν σας γνωρίζω», δεν σημαίνει δεν σας ξέρω (με την έννοια της γνώσης), αλλά δεν σας αναγνωρίζω και με τίποτα δεν πρόκειται να επικυρώσω τις άνομες ενέργειές σας. (Είναι τυχαίο άραγε που ο Κύριος ονομάζει το χρήμα «Μαμωνά της ΑΔΙΚΙΑΣ«).
Ήταν λοιπόν κακή η επιθυμία του Σίμωνα; Ασφαλώς όχι! Στην ουσία αυτός έκανε ό,τι ακριβώς προτρέπει ο Παύλος: Έδειξε ζήλο για μια θεία λειτουργία, την θεώρησε ως «καλύτερο χάρισμα» και επιθύμησε να την αποκτήσει. Η ιστορία του όμως διδάσκει πως και οι υπόλοιπες –εκ πρώτης όψεως ΚΑΛΕΣ– επιθυμίες κάποιων ανθρώπων να τύχουν «ειδικής ευλογίας» ή να εξασφαλίσουν «ειδική χάρη ή εξαιρετικά χαρίσματα», χρεώνεται σε βάρος τους όταν δεν είναι ελεύθερες από σαρκικά κίνητρα και επιδιώξεις.
