ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑΣ (1959-1969) REA SYLBIA
10—8—2017--
5ον
Χαρά
Την αγγίζεις στ’ αντίκρισμα του παιδιάστικου γέλιου
Την διαβάζεις σε βλέμμα απαλό μητρικό την ξανοίγεις
Στις ρόδινες της ημέρας τις ώρες στο μπουμπούκι που
Άνοιξε στις στιγμές της γαλήνης στης λιμνούλας τα
Νούφαρα που κυλάν στο νερό.
``````````````````````````````
Την σιμώνεις στο πλήρωμα των κρυφών σου των πόθων
Την χαϊδεύεις σ’ έν’ άγγιγμα της ζωής στοργικό
Μα ως είν’ διαβατάρικη και πετά και σ’ αφήνει
Στ’ άρωμα της τυλίγεσαι κι η σκιά της διαβαίνει
Σαν δροσούλα ανοιξιάτικη σε γαλάζιο γιαλό
`````````````````````````````
Τέτοια είναι αέρινη γελαστή και φευγάτη είναι τόσο
Ασύλληπτη στη ζωή η χαρά δεν την βρίσκεις στις μάταιες
Επιδείξεις του πλούτου δεν την βρίσκεις στα εφήμερα
Στην σκιά των δακρύων στης ψιχάλας τους
Τα’ άγγιγμα είναι τόσο κοντά.
`````````````````````````````````
Γιατί τότε τα γόνατα σαν λυγίσουν του πόνου και σηκώσεις τα
Μάτια σου απ’ την γη θα την δεις όταν νοιώσεις ελεύθερος
Απ’ τα βάρη του κόσμου στην πηγή της αγάπης Του
Στον σταυρό θα την βρεις.
…..
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑ
ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑΣ (1959-1969) REA SYLBIA
11—8—2017--
6ον
Μπρος Στο Παράθυρο
Ήρθε η βροχή μπρος στο παράθυρο ήρθε και μούπε
Καλημέρα χτύπησε με διάκριση το τζάμι μου.
Μού’ φερε τον υγρό της τον αέρα.
```````````````````````````````````````````
Καλώς μας έφτασες φθινόπωρο καλώς μας ήρθαν
Συννεφάκια γκρίζα. Αντίο μοσκοβόλημα της Άνοιξης
Αντίο χρυσαφένια ηλιαχτίδα.
```````````````````````````````
Όσο και να σωριάζεται τα σύννεφα όσο ο βοριάς κι’ αν
Δυναμώνει μπρος στης ψυχής μου το παράθυρο
Η μέρα Σου Χριστέ μου ξημερώνει.
````````````````````````````````
Π’ όλα πλημμυρισμένα μες το φως θ’ αγιάζονται
απ’ το δικό Σου χέρι γλυκό προμήνυμα της Άνοιξης
χαρούμενα αιώνιο καλοκαίρι.
```````````````
Μπρος στο παράθυρο αναρριγώ στις πρώτες της βροχής
τις στάλες όμως στου ερχομού Σου το αγνάντεμα
πέφτουνε των δακρύων οι ψιχάλες.
…..
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑ
ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑΣ (1959-1969) REA SYLBIA
12—8—2017--
7ον
Ως Άγγελος Φωτός
Είναι κάποιες φωνές που σου μιλάνε μυστικά
Είναι κάποιες φωνές καθώς η θλίψη σε κυκλώνει
Που’ ρχονται απατηλές σαν όνειρο
Μες σε μια ρόδινη οχλύ που σε θαμπώνει.
````````````````````````````````
Ω! σου μιλάνε για παλάτια μυθικά για άγνωστες χαρές
Εύκολους δρόμους κει που το γέλιο ξεπηδάει ανέφελο
Και η ψυχή δεν σβήνει απ’ τους πόνους.
````````````````````````````
Μη τις ακούς φίλε μου κι αδελφέ μη τις ακούς
Απλώνουν την σαγήνη και στην παγίδα τους
Με δόλο σε τραβούν για να μη βρεις ποτέ σου την ειρήνη
```````````````````````````
Ξέρεις ο εχθρός κάποιο δρομάκι σκοτεινό σαν άγγελος φωτός
Μπροστά σου βγαίνει σε νανουρίζει πρώτα με γλυκόλογα
Κι’ ύστερα αγάλια – αγάλια σε πεθαίνει
``````````````````````````````````
Ντύσου την πανοπλία την λευκή πολέμησε γερά.
Στο χέρι σου την ασπίδα. Θα πέσει νικημένος μπρος
Στα πόδια σου δεν θα σε δέσει στη βαριά του αλυσίδα.
``````````````````````````````````````
Κλείσε τ’ αυτιά σου στην πλανεύτρα του φωνή στον
δρόμο τον τραχύ πάντα περπάτα.
Ο Κύριος στο πλάι σου μαζί σου προχωρεί
Ανάλαφρη σου κάνει Αυτός τη στράτα.
…..
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑ
ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑΣ (1959-1969) REA SYLBIA
13—8—2017--
Εσένα Π’ Αγαπώ
8ον
Κύριε πως τα μάτια μου το πάθος ν’ αντικρύσουν
Το πάθος το δικό Σου στον Σταυρό χωρίς λυγμό!
Απ’ της καρδιάς τα βάθη ν’ αντηχήσουν
Για Σένα π’ αγαπώ.
```````````````````````````````
Πως ν’ αντικρύσω το πικρό των χλευασμών στεφάνι
Το αίμα το πηχτό χωρίς των πόνων
Το βαρύ να πλέξω το γιορντάνι για Σένα π’ αγαπώ.
``````````````````````````````
Στου Γολγοθά ανήμπορος την ματωμένη σκέπη
Μονάχος στο βαθύ σου τον καημό και μόνο
Των δημίων Σου το μάτι να Σε βλέπει
Εσένα π’ αγαπώ.
``````````````````````````````
Κύριε την αγάπη Σου πώς να την τραγουδήσω
Ποια λόγια να βρω να σου πω; Χωρίς λυγμούς
Χωρίς στα γόνατα βουβή να πέσω να φιλήσω
Εσένα π’ αγαπώ.
`…..
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑ
ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑΣ (1959-1969) REA SYLBIA
14—8—2017--
ΕΔΕΜ ΓΛΥΚΕΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
9ΟΝ
Είναι η Εδέμ που νοσταλγώ τούτο το γκρίζο δείλι
Είν’ η Εδέμ που λούζονταν στο φως με την αιώνια
Άνοιξη με τα’ άσβηστο καντήλι της Παρουσίας
Του Θεού που’ σκυβε ο Ουρανός.
```````````````````````````
Κι άνοιγε μπρος στον άνθρωπο την πορφυρή την πύλη
Κι’ αγγέλων μουσικές σκορπίζονταν μελωδικές στους
Παραδείσιους δρόμους και γέλαγαν τα χείλη.
Δεν την βαραίνανε την ψυχή η θλίψη κι’ ο καημός.
Είν’ η Πατρίδα π’ άφησα όταν το πλάνο φίδι του Κύρη
Μου σκοτείνιασε μπροστά μου την θωριά
και διώχτηκα και θρήνησα κι’ είδα το δαχτυλίδι
στα πόδια να κυλάει του Βασιλιά.
````````````````````
Το δαχτυλίδι που’ βαλα κάποιαν αυγή στο χέρι όταν
Εκείνος μ’ έκανε αρχόντισσα Κυρά και με τα ζώα γύρναγα
Στους δρόμους χέρι-χέρι και μίλαγα με τα πουλιά
Κι ένιωθα την χαρά
```````````````````````````````
Εδέμ χώρα μαγευτική όαση της γαλήνης στην προσμονή σου
Χαίρεται κι’ αναγαλλιάζει ο νους. Εικόνα της αγάπης μου
Ποτέ σου μη μ’ αφήνεις μες από σένα
τους λαμπρούς ξανοίγω ουρανούς.
`````````````
Που ο Νυμφίος όρθιος τον δρόμο αντικρίζει πότε η νυφούλα
Η γλυκειά ν’ άνθη να στολιστεί βλέπει φίλους που’ ρχονται
Και τους καλωσορίζει. Εδέμ γλυκειά πατρίδα μου
Η ώρα σου θα’ ρθει.
.......
