Ψαλμοί 22
Ψαλμός τού Δαβίδ.
ΘΕΕ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;
Γιατί στέκεσαι μακριά από τη σωτηρία μου και από τα λόγια των στεναγμών μου;
2 Θεέ μου, κράζω την ημέρα και δεν απαντάς· και τη νύχτα, και δεν σιωπώ.
3 Εσύ, μάλιστα, ο Άγιος κατοικείς ανάμεσα στις δοξολογίες τού Ισραήλ.
4 Σε σένα είχαν ελπίσει οι πατέρες μας· έλπισαν, κι τους ελευθέρωσες.
5 Σε σένα έκραξαν και σώθηκαν· σε σένα έλπισαν, και δεν ντροπιάστηκαν.
6 Εγώ, όμως, είμαι σκουλήκι και όχι άνθρωπος· όνειδος ανθρώπων και εξουθένημα του λαού.
7 Με περιέπαιξαν όσοι με βλέπουν· ανοίγουν με τα χείλη, κουνάνε το κεφάλι, και λένε:
8 Έλπισε στον Κύριο· ας τον ελευθερώσει, ας τον λυτρώσει· επειδή, του είναι αρεστός.
9 Εσύ, όμως, είσαι που με ανέλαβες από τη μητρική κοιλιά· είσαι η ελπίδα μου από τους μαστούς τής μητέρας μου.
10 Σε σένα ρίχτηκα από τη μήτρα· από την κοιλιά τής μητέρας μου, εσύ είσαι ο Θεός μου.
11 Μη απομακρυνθείς από μένα· επειδή, η θλίψη είναι κοντά· δεδομένου ότι, δεν υπάρχει κάποιος για να βοηθήσει.
12 Ταύροι πολλοί με περικύκλωσαν· ταύροι δυνατοί από τη Βασάν με περιτριγύρισαν.
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
13 Άνοιξαν το στόμα τους εναντίον μου, σαν λιοντάρι που αρπάζει και βρυχάζει.
14 Ξεχύθηκα σαν νερό, και όλα τα κόκαλά μου εξαρθρώθηκαν·
η καρδιά μου έγινε σαν κερί, λιώνει ολοκληρωτικά μέσα στα εντόσθιά μου.
15 Η δύναμή μου ξεράθηκε σαν κεραμίδι, και η γλώσσα μου κόλλησε στον ουρανίσκο μου.
Κι εσύ με κατέβασες στο χώμα τού θανάτου.
16 Επειδή, σκυλιά με περικύκλωσαν, σύναξη κακοποιών με περιέκλεισε·
τρύπησαν τα χέρια μου και τα πόδια μου·
17 μπορώ να απαριθμήσω όλα τα κόκαλά μου·
αυτοί με ατενίζουν και με παρατηρούν.
18 Μοίρασαν μεταξύ τους τα ιμάτιά μου· και στον ιματισμό μου έβαλαν κλήρο.
19 Όμως εσύ, Κύριε, μη απομακρυνθείς· εσύ, η δύναμή μου, σπεύσε σε βοήθειά μου.
20 Ελευθέρωσε την ψυχή μου από ρομφαία, τη μοναδική μου ψυχή από δύναμη σκύλου.
21 Σώσε με από στόμα λιονταριού, και εισάκουσέ με, ελευθέρωσέ με από κέρατα μονοκέρατων ζώων.
ΜΑΤΘΑΙΟΣ 27
45 Και από την έκτη ώρα έγινε σκοτάδι επάνω σε ολόκληρη τη γη μέχρι την ένατη ώρα.
46 Και γύρω στην ένατη ώρα, ο Ιησούς αναβόησε με δυνατή φωνή, λέγοντας: «Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί;», δηλαδή, «Θεέ μου, Θεέ μου, για ποιον σκοπό με εγκατέλειψες;».
47 Και μερικοί από εκείνους που έστεκαν εκεί, όταν το άκουσαν, έλεγαν ότι: Αυτός φωνάζει τον Ηλία.
48 Κι αμέσως, ένας απ' αυτούς έτρεξε, και παίρνοντας ένα σφουγγάρι, και γεμίζοντάς το με ξίδι, και βάζοντάς το σε ένα καλάμι, τον πότιζε.
49 Ενώ οι υπόλοιποι έλεγαν: Άφησε, να δούμε αν θάρθει ο Ηλίας για να τον σώσει.
50 Και ο Ιησούς, αφού έκραξε ξανά με δυνατή φωνή, άφησε το πνεύμα.
51 Και ξάφνου, το καταπέτασμα του ναού σχίστηκε στα δύο, από επάνω μέχρι κάτω· και η γη σείστηκε, και οι πέτρες σχίστηκαν,
52 και τα μνήματα άνοιξαν, και πολλά σώματα αγίων που είχαν πεθάνει αναστήθηκαν·
53 κι αφού βγήκαν από τα μνήματα ύστερα από την ανάστασή του, μπήκαν μέσα στην άγια πόλη, και εμφανίστηκαν σε πολλούς.
54 Και ο εκατόνταρχος και εκείνοι που μαζί του φύλαγαν τον Ιησού, όταν είδαν τον σεισμό και όσα έγιναν, φοβήθηκαν υπερβολικά, λέγοντας: Πραγματικά, Υιός τού Θεού ήταν αυτός
ΜΑΡΚΟΣ 15:
33 Και όταν ήρθε η έκτη ώρα, έγινε σκοτάδι επάνω σε ολόκληρη τη γη, μέχρι την ένατη ώρα.
34 Και την ένατη ώρα, ο Ιησούς κραύγασε με δυνατή φωνή, λέγοντας: «Ελωί, Ελωί, λαμά, σαβαχθανί;», που ερμηνευόμενο, σημαίνει: «Θεέ μου, Θεέ μου, ως προς τι με εγκατέλειψες;».
35 Και μερικοί απ' αυτούς που παραστέκονταν, όταν το άκουσαν, έλεγαν: Δέστε, φωνάζει τον Ηλία.
36 Ένας δε, αφού έτρεξε και γέμισε ένα σφουγγάρι με ξίδι, και το περιτύλιξε σε ένα καλάμι, τον πότιζε, λέγοντας: Αφήστε, ας δούμε αν έρχεται ο Ηλίας να τον κατεβάσει.
37 Ο Ιησούς, όμως, αφού έβγαλε μια δυνατή φωνή, εξέπνευσε.
38 Και το καταπέτασμα του ναού σχίστηκε στα δύο, από επάνω μέχρι κάτω.
39 Και βλέποντας ο εκατόνταρχος, που παρεστεκόταν απέναντί του, ότι έκραξε με έναν τέτοιο τρόπο, είπε: Στ' αλήθεια, ο άνθρωπος αυτός ήταν Υιός τού Θεού.
…………..
