11---4--2017----- 03--ΤΥΧΙΚΟΣ –ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ –ΦΕΒΡΟΥΡΙΟΣ-2006 Στο ξεκίνημα του νέου χρόνου

Τα ίχνη της ζωής μας-----03-

1. Τα ίχνη της πίστης του Αβραάμ

Στην επιστολή προς Ρωμαίους ο Παύλος αναφερόμενος στη διαφορά μεταξύ των Ιουδαίων της περιτομής και των Εθνικών της ακροβυστίας, εξηγεί ότι ο πατριάρχης Αβραάμ έγινε «πατήρ πάντων των πιστευόντων», επειδή εκείνος πρώτος διάλεξε να ακολουθήσει με πίστη τη φωνή του Θεού, που αποκαλύφθηκε στη ζωή του πριν ακόμη δοθεί ο Νόμος και οι τελετουργικές διατάξεις του λευιτικού ιερατείου.

Με τον τρόπο αυτό έγινε όχι μόνο «πατήρ της περιτομής», δηλαδή των Ιουδαίων, αλλά και πατέρας «εις τους περιπατούντας εις τα ίχνη της πίστεως του πατρός ημών Αβραάμ της εν τη ακροβυστία» (Ρωμ. 4/δ/11-12).

 Ο Θεός γνωρίζει ότι οι άνθρωποι δεν είμαστε ικανοί να καθαριστούμε από την αμαρτία και τις ατέλειές μας^ γνωρίζει ότι όσο κι αν θέλουμε να πράξουμε το καλό, η δύναμη της αμαρτίας μέσα στη σάρκα μάς παρασύρει να πράξουμε το κακό (Ρωμ. 7/ζ/15).

Δεν υπάρχει, συνεπώς, άλλος τρόπος για να γίνουμε δεκτοί από τον Θεό, εκτός αν δείξουμε πίστη στο λόγο Του, όπως ακριβώς έκανε ο Αβραάμ, –ο οποίος «υπήκουσεν (...) ότε εκαλείτο να εξέλθη εις τον τόπον τον οποίον έμελλε να λάβη εις κληρονομίαν, και εξήλθε μη εξεύρων που υπάγει» (Εβρ. 11/ια/8)– και ακολουθήσουμε τους δρόμους που Εκκείνος χαράζει για τον καθένα μας. Ο Χριστός έτσι χαρακτήρισε τα δικά Του πρόβατα, τα οποία «ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά, και με ακολουθούσι» (Ιωάν. 10/ι/27).

2. Τα ίχνη του Χριστού

Πολλοί είναι πρόθυμοι να ονομαστούν “Χριστιανοί” και να ενταχθούν σε διάφορα θρησκευτικά συστήματα, νομίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα κερδίσουν την εύνοια του Θεού. Κάποιοι πηγαίνουν στις εκκλησίες για να βρουν εσωτερική ηρεμία, ψυχική καθοδήγηση, ανώτερες πνευματικές διδασκαλίες και γνώσεις. Άλλοι δημιουργούν εκεί κοινωνικές σχέσεις και δεσμούς που καλύπτουν κυρίως επίγειες ανάγκες.

Σπάνια όμως είναι πρόθυμοι να προσέξουν τη διδασκαλία του Πέτρου, για το νόημα της ζωής των πιστών, ότι «Επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς διά να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού» (Α~ Πέτρ. 2/β/21). Με άλλα λόγια, σκοπός της πρόσκλησής μας δεν είναι η επίγεια καλοπέραση, αλλά στη μερίδα του πιστού ανθρώπου ανήκει και «το να υποφέρη τις λύπας διά την εις τον Θεόν συνείδησιν, πάσχων αδίκως» (εδ. 19-20) ή, με τα λόγια του Παύλου, το «εάν συμπάσχωμεν, διά να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού» (Ρωμ. 8/η/17).

04--ΤΥΧΙΚΟΣ –ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ –ΦΕΒΡΟΥΡΙΟΣ-2006

  Στο ξεκίνημα του νέου χρόνου

Τα ίχνη της ζωής μας-----04-

3. Τα ίχνη των Αποστόλων

Απέναντι σε άδικες κατηγορίες που έγιναν σε βάρος του Παύλου και των συνεργατών του, ο Απόστολος με καύχημα βεβαιώνει ότι και ο ίδιος και οι σύντροφοί του ακολουθούσαν τον ίδιο δρόμο και βάδιζαν «εις τα αυτά ίχνη», επειδή δεν πειραματίζονταν ο καθένας σύμφωνα με τις στιγμιαίες και αυθόρμητες σκέψεις και συναισθήματά του, αλλά ζούσαν με βάση το κοινό πνεύμα που πρέπει να διέπει όλους τους πιστούς ακόλουθους του Κυρίου.

Αναρωτιέται, συνεπώς, «Ουχί με το αυτό πνεύμα περιεπατήσαμεν; ουχί εις τα αυτά ίχνη;» (Β~ Κορ. 12/ιβ/18). Ο Παύλος και οι συνεργάτες του είχαν κοινό πρότυπο που ακολουθούσαν και κοινό σκοπό^ ήθελαν να είναι ευάρεστοι στον Θεό και να εκτελέσουν πιστά το δικό Του θέλημα, όσο και αν κόστιζε στους ίδιους, ακόμη και αν δεν ήταν αρεστό στους ανθρώπους.

    Αντίθετα από την επιθυμία ανθρώπων, που αρέσκονται να διαιρούν και να δημιουργούν παρατάξεις μέσα στο σώμα της εκκλησίας, ο Παύλος αποδεικνύει με τα γραπτά του ότι όλοι οι πιστοί οφείλουν να ακολουθούν τον ίδιο δρόμο, βαδίζοντας όχι σύμφωνα με ανθρώπινες διδαχές αλλά σύμφωνα με την πρόσκληση του Θεού, που μας καλεί να ακολουθούμε τον Υιό Του με εμπιστοσύνη όχι σε δικά μας έργα αλλά στο μοναδικό και αναντικατάστατο σωτήριο έργο του Χριστού.

Πόσο διαφορετική εκείνη η πραγματικότητα από τους σημερινούς θρησκευτικούς ηγέτες, που ο καθένας κάνει και λέει ό,τι είναι αρεστό στον εαυτό του και ό,τι νομίζει ότι είναι πρόσφορο στα πρόσκαιρα συμφέροντα του ίδιου ή του συστήματος που υπηρετεί...